Twenty-Five Ways To Suppress Truth: The Rules of Disinformation (Includes The 8

Traits of A Disinformationalist)

by

H. Michael Sweeney

copyright (c) 1997, 2000 All rights reserved
(Revised April 2000)
Permission to reprint/distribute hereby granted for any non commercial use provided
information reproduced in its entirety and with author information in tact. For more
Intel/Shadow government related info, visit the Author's Web site:
<

http://www.proparanoid.com

>

Twenty-Five Rules of Disinformation

Built upon Thirteen Techniques for Truth Suppression by David Martin, the following
may be useful to the initiate in the world of dealing with veiled and half-truth, lies, and
suppression of truth when serious crimes are studied in public forums. This, sadly,
includes every day news media, one of the worst offenders with respect to being a source
of disinformation. Where the crime involves a conspiracy, or a conspiracy to cover up the
crime, there will invariably be a disinformation campaign launched against those seeking
to uncover and expose the truth and/or the conspiracy. There are specific tactics which
disinfo artists tend to apply, as revealed here. Also included with this material are seven
common traits of the disinfo artist which may also prove useful in identifying players and
motives.

The more a particular party fits the traits and is guilty of following the rules, the more

likely they are a professional disinfo artist with a vested motive. People can be bought,
threatened, or blackmailed into providing disinformation, so even "good guys" can be
suspect in many cases.

A rational person participating as one interested in the truth will evaluate that chain of
evidence and conclude either that the links are solid and conclusive, that one or more
links are weak and need further development before conclusion can be arrived at, or that
one or more links can be broken, usually invalidating (but not necessarily so, if parallel
links already exist or can be found, or if a particular link was merely supportive, but not
in itself key to) the argument. The game is played by raising issues which either strengthen
or weaken (preferably to the point of breaking) these links. It is the job of a disinfo artist
to interfere with these evaluations... to at least make people think the links are weak or
broken when, in truth, they are not... or to propose alternative solutions leading away
from the truth. Often, by simply impeding and slowing down the process
through disinformation tactics, a level of victory is assured because apathy increases
with time and rhetoric.

It would seem true in almost every instance, that if one cannot break the chain of evidence
for a given solution, revelation of truth has won out. If the chain is broken either a new
link must be forged, or a whole new chain developed, or the solution is invalid and a new
one must be found... but truth still wins out. There is no shame in being the creator

or supporter of a failed solution, chain, or link, if done with honesty in search of the truth.
This is the rational approach. While it is understandable that a person can become
emotionally involved with a particular side of a given issue, it is really unimportant who
wins, as long as truth wins. But the disinfo artist will seek to emotionalize and chastise
any failure (real or false claims thereof), and will seek by means of intimidation to prevent
discussion in general.
It is the disinfo artist and those who may pull their strings (those who stand to suffer
should the crime be solved) MUST seek to prevent rational and complete examination of
any chain ofevidence which would hang them. Since fact and truth seldom fall on their
own, they must be overcome with lies and deceit. Those who are professional in the art of
lies and deceit, such as the intelligence community and the professional criminal (often the
same people or at least working together), tend to apply fairly well defined and observable
tools in this process.However, the public at large is not well armed against such weapons,
and is often easily ledastray by these time-proven tactics. Remarkably, not even media and
law enforcement have
NOT BEEN TRAINED to deal with these issues. For the most part, only the players
themselves understand the rules of the game.
For such disinformationalists, the overall aim is to avoid discussing links in the chain of
evidence which cannot be broken by truth, but at all times, to use clever deceptions or lies
to make select links seem weaker than they are, create the illusion of a break, or better
still, cause any who are considering the chain to be distracted in any number of ways,
including the method of questioning the credentials of the presenter. Please understand
that fact is fact, regardless of the source. Likewise, truth is truth, regardless of the source.
This is why criminals are allowed to testify against other criminals. Where a motive to lie
may truly exist, only actual evidence that the testimony itself IS a lie renders it
completely invalid. Were a known 'liar's' testimony to stand on its own without supporting
fact, it might certainly be of questionable value, but if the testimony (argument) is based
on verifiable or otherwise demonstrable facts, it matters not who does the presenting or
what their motives are, or if they have lied in the past or even if motivated to lie in this
instance -- the facts or links would and should stand or fall on their own merit and their
part in the matter will merely be supportive.

Moreover, particularly with respects to public forums such as newspaper letters to the
editor, and Internet chat and news groups, the disinfo type has a very important role. In
these forums, the principle topics of discussion are generally attempts by individuals to
cause other persons to become interested in their own particular position, idea, or solution
-- very much in development at the time. People often use such mediums as a sounding
board and in hopes of pollination to better form their ideas. Where such ideas are critical
of government or powerful, vested groups (especially if their criminality is the topic), the
disinfo artist has yet another role -- the role of nipping it in the bud. They also seek to
stage the concept, the presenter, and any supporters as less than credible should any
possible future confrontation in more public forums result due to their early successes.
You can often spot the disinfo types at work here by the unique application of "higher
standards" of discussion than necessarily warranted. They will demand that those

presenting arguments or concepts back everything up with the same level of expertise as a
professor, researcher, or investigative writer. Anything less renders anydiscussion
meaningless and unworthy in their opinion, and anyone who disagrees is obviously stupid
-- and they generally put it in exactly those terms.

So, as you read any such discussions, particularly so in Internet news groups (NG), decide
for yourself when a rational argument is being applied and when disinformation, psyops
(psychological warfare operations) or trickery is the tool. Accuse those guilty of the latter
freely. They (both those deliberately seeking to lead you astray, and those who are simply
foolish or misguided thinkers) generally run for cover when thus illuminated, or -- put in
other terms, they put up or shut up (a perfectly acceptable outcome either way, since truth
is the goal.) Here are the twenty-five methods and seven traits, some of which don't apply
directly to NG application. Each contains a simple example in the form of actual (some
paraphrased for simplicity) from NG comments on commonly known historical events,
and a proper response.[examples & response-

http://www.proparanoid.com/truth.html

]

Accusations should not be overused -- reserve for repeat offenders and those who use
multiple tactics. Responses should avoid falling into emotional traps or informational
sidetracks, unless it is feared that some observers will be easily dissuaded by the trickery.
Consider quoting the complete rule rather than simply citing it, as others will not have
reference. Offer to provide a complete copy of the rule set upon request (see permissions
statement at end):

Twenty-Five Rules of Disinformation

Note: The first rule and last five (or six, depending on situation) rules are generally not
directly within the ability of the traditional disinfo artist to apply. These rules are generally
used more directly by those at the leadership, key players, or planning level of the criminal
conspiracy or conspiracy to cover up.

1. Hear no evil, see no evil, speak no evil. Regardless of what you know, don't discuss it
-- especially if you are a public figure, news anchor, etc. If it's not reported, it didn't
happen, and you never have to deal with the issues.
2. Become incredulous and indignant. Avoid discussing key issues and instead focus on
side issues which can be used show the topic as being critical of some otherwise
sacrosanct group or theme. This is also known as the 'How dare you!' gambit.
3. Create rumor mongers. Avoid discussing issues by describing all charges, regardless of
venue or evidence, as mere rumors and wild accusations. Other derogatory terms mutually
exclusive of truth may work as well. This method which works especially well with a
silent press, because the only way the public can learn of the facts are through such
'arguable rumors'. If you can associate the material with the Internet, use this fact to certify
it a 'wild rumor' from a 'bunch of kids on the Internet' which can have no basis in fact.
4. Use a straw man. Find or create a seeming element of your opponent's argument which
you can easily knock down to make yourself look good and the opponent to look bad.

Either make up an issue you may safely imply exists based on your interpretation of the
opponent/opponent arguments/situation, or select the weakest aspect of the weakest
charges. Amplify their significance and destroy them in a way which appears to debunk
all the charges, real and fabricated alike, while actually avoiding discussion of the real
issues.
5. Sidetrack opponents with name calling and ridicule. This is also known as the primary
'attack the messenger' ploy, though other methods qualify as variants of that approach.
Associate opponents with unpopular titles such as 'kooks', 'right-wing', 'liberal', 'left-wing',
'terrorists', 'conspiracy buffs', 'radicals', 'militia', 'racists', 'religious fanatics', 'sexual
deviates', and so forth. This makes others shrink from support out of fear of gaining the
same label, and you avoid dealing with issues.
6. Hit and Run. In any public forum, make a brief attack of your opponent or the opponent
position and then scamper off before an answer can be fielded, or simply ignore any
answer. This works extremely well in Internet and letters-to-the-editor environments
where a steady stream of new identities can be called upon without having to explain
criticism, reasoning -- simply make an accusation or other attack, never discussing issues,
and never answering any subsequent response, for that would dignify the opponent's
viewpoint.
7. Question motives. Twist or amplify any fact which could be taken to imply that the
opponent operates out of a hidden personal agenda or other bias. This avoids discussing
issues and forces the accuser on the defensive.
8. Invoke authority. Claim for yourself or associate yourself with authority and present
your argument with enough 'jargon' and 'minutia' to illustrate you are 'one who knows',
and simply say it isn't so without discussing issues or demonstrating concretely why or
citing sources.
9. Play Dumb. No matter what evidence or logical argument is offered, avoid discussing
issues except with denials they have any credibility, make any sense, provide any proof,
contain or make a point, have logic, or support a conclusion. Mix well for maximum
effect.
10. Associate opponent charges with old news. A derivative of the straw man -- usually, in
any large-scale matter of high visibility, someone will make charges early on which can be
or were already easily dealt with - a kind of investment for the future should the matter not
be so easily contained.) Where it can be foreseen, have your own side raise a straw man
issue and have it dealt with early on as part of the initial contingency plans. Subsequent
charges, regardless of validity or new ground uncovered, can usually then be associated
with the original charge and dismissed as simply being a rehash without need to address
current issues -- so much the better where the opponent is or was involved with the
original source.
11. Establish and rely upon fall-back positions. Using a minor matter or element of the
facts, take the 'high road' and 'confess' with candor that some innocent mistake, in
hindsight, was made -- but that opponents have seized on the opportunity to blow it all out
of proportion and imply greater criminalities which, 'just isn't so.' Others can reinforce this
on your behalf, later, and even publicly 'call for an end to the nonsense' because you have
already 'done the right thing.' Done properly, this can garner sympathy and respect for
'coming clean' and 'owning up' to your mistakes without addressing more serious issues.

12. Enigmas have no solution. Drawing upon the overall umbrella of events surrounding
the crime and the multitude of players and events, paint the entire affair as too complex to
solve. This causes those otherwise following the matter to begin to lose interest more
quickly without having to address the actual issues.
13. Alice in Wonderland Logic. Avoid discussion of the issues by reasoning backwards or
with an apparent deductive logic
which forbears any actual material fact.
14. Demand complete solutions. Avoid the issues by requiring opponents to solve the
crime at hand completely, a ploy which works best with issues qualifying for rule 10.
15. Fit the facts to alternate conclusions. This requires creative thinking unless the crime
was planned with contingency conclusions in place.
16. Vanish evidence and witnesses. If it does not exist, it is not fact, and you won't have to
address the issue.
17. Change the subject. Usually in connection with one of the other ploys listed here, find
a way to side-track the discussion with abrasive or controversial comments in hopes of
turning attention to a new, more manageable topic. This works especially well with
companions who can 'argue' with you over the new topic and polarize the discussion
arena in order to avoid discussing more key issues.
18. Emotionalize, Antagonize, and Goad Opponents. If you can't do anything else, chide
and taunt your opponents and draw them into emotional responses which will tend to
make them look foolish and overly motivated, and generally render their material
somewhat less coherent. Not only will you avoid discussing the issues in the first instance,
but even if their emotional response addresses the issue, you can further avoid the issues
by then focusing on how 'sensitive they are to criticism.'
19. Ignore proof presented, demand impossible proofs. This is perhaps a variant of the
'play dumb' rule. Regardless of what material may be presented by an opponent in public
forums, claim the material irrelevant and demand proof that is impossible for the
opponent to come by (it may exist, but not be at his disposal, or it may be something
which is known to be safely destroyed or withheld, such as a murder weapon.) In order to
completely avoid discussing issues, it may be required that you to categorically deny and
be critical of media or books as valid sources, deny that witnesses are acceptable, or even
deny that statements made by government or other authorities have any meaning or
relevance.
20. False evidence. Whenever possible, introduce new facts or clues designed and
manufactured to conflict with opponent presentations -- as useful tools to neutralize
sensitive issues or impede resolution. This works best when the crime was designed
with contingencies for the purpose, and the facts cannot be easily separated from the
fabrications.
21. Call a Grand Jury, Special Prosecutor, or other empowered investigative
body. Subvert the (process) to your benefit and effectively neutralize all sensitive issues
without open discussion. Once convened, the evidence and testimony are required to be
secret when properly handled. For instance, if you own the prosecuting attorney, it can
insure a Grand Jury hears no useful evidence and that the evidence is sealed and
unavailable to subsequent investigators. Once a favorable verdict is achieved, the matter
can be considered officially closed. Usually, this technique is applied to find the guilty

innocent, but it can also be used to obtain charges when seeking to frame a victim.
22. Manufacture a new truth. Create your own expert(s), group(s), author(s), leader(s) or
influence existing ones willing to forge new ground via scientific, investigative, or social
research or testimony which concludes favorably. In this way, if you must actually address
issues, you can do so authoritatively.
23. Create bigger distractions. If the above does not seem to be working to distract from
sensitive issues, or to prevent unwanted media coverage of unstoppable events such as
trials, create bigger news stories (or treat them as such) to distract the multitudes.
24. Silence critics. If the above methods do not prevail, consider removing opponents
from circulation by some definitive solution so that the need to address issues is removed
entirely. This can be by their death, arrest and detention, blackmail or destruction of
theircharacter by release of blackmail information, or merely by destroying them
financially, emotionally, or severely damaging their health.
25. Vanish. If you are a key holder of secrets or otherwise overly illuminated and you
think the heat is getting too hot, to avoid the issues, vacate the kitchen. .

Note: There are other ways to attack truth, but these listed are the most common, and
others are likely derivatives of these. In the end, you can usually spot the professional
disinfo players by one or more of

seven (now 8) distinct traits:

„25 sposobów zatuszowania prawdy: Zasady Dezinformacji (Z załączoną listą 8 symptomów
zachowania się osoby winnej dezinformowania innych)” napisane przez H. Michael Sweeney
–

http://www.whale.to/m/disin.html

Uwaga: Pierwsza i ostatnie pięć (czy nawet sześc, w zależności od sytuacji) zasad nie odnoszą
się do tradycyjnie rozumianego „artysty” dezinformacji. Te zasady są używane przez tych na
szczycie hierarchii, decydentów i ludzi planujących czy tuszujących kryminalną konspirację.

1. Hear no evil, see no evil, speak no evil. Regardless of what you know, don’t discuss it —
especially if you are a public figure, news anchor, etc. If it’s not reported, it didn’t happen, and
you never have to deal with the issues.

1. Hear no evil, see no evil, speak no evil (brak dosłownego tłumaczenia na
polski). Można to rozumieć jako: „Nie widzisz zła, nie słyszysz zła, nie rozmawiasz o złym więc
Cię zło ominie” lub jako popularne w Polsce: „Nie wywołuj wilka z lasu”. Niezależnie co wiesz,
nigdy nie dyskutuj na ten temat – szczególnie jeśli jesteś kimś na stanowisku, dziennikarzem
itp. Jeśli temat nie jest nigdy poruszony to sprawa nie istnieje i nigdy nie będziesz miał
problemu z danym zagadnieniem.

2. Become incredulous and indignant. Avoid discussing key issues and instead focus on
side issues which can be used show the topic as being critical of some otherwise sacrosanct
group or theme. This is also known as the ‘How dare you!’ gambit.

2. Bądź nie do przekonania i łatwo się oburzający. Unikaj dyskusji na tematy zasadnicze i w
zamian koncentruj się na tematach peryferyjnych twierdząc, ze są one kluczowe dla jakiejś tam
uznanej za świętą i nietykalną grupy czy problemu. Ten chwyt jest znany tez jako „Jak macie
czelność!!!” typ ataku.

3. Create rumor mongers. Avoid discussing issues by describing all charges, regardless of
venue or evidence, as mere rumors and wild accusations. Other derogatory terms mutually
exclusive of truth may work as well. This method which works especially well with a silent press,
because the only way the public can learn of the facts are through such ‘arguable rumors’. If
you can associate the material with the Internet, use this fact to certify it a ‘wild rumor’ from a
‘bunch of kids on the Internet’ which can have no basis in fact.

3. Używaj posądzenia o plotkarstwo. Unikaj dyskutowania na temat oskarżeń, nie ważne jak
poważnych i nie ważne ile dowodów na to istnieje, przedstawiając je jako plotki i zwariowane
posądzenia. Wszelkie obraźliwe zwroty nawet najdalsze od prawdy tez możesz użyć w tej
sytuacji. Ta metoda pracuje szczególnie dobrze gdy masz do dyspozycji prasę, która nie zadaje
pytań tylko publikuje co powiedziałeś – w ten sposób opinia publiczna może się dowiedzieć o
zaistniałych faktach tylko i wyłącznie jako o czymś „wyglądającym na plotkę”. Jeśli możesz
znaleźć konekcję niewygodnego materiału z Internetem, użyj ten fakt jako dowód, ze to
wszystko jest tylko plotką rozsiewaną przez „bandę smarkaczy z Internetu” i nie ma pokrycia w
prawdzie.

4. Use a straw man. Find or create a seeming element of your opponent’s argument which you
can easily knock down to make yourself look good and the opponent to look bad. Either make
up an issue you may safely imply exists based on your interpretation of the opponent/opponent
arguments/situation, or select the weakest aspect of the weakest charges. Amplify their
significance and destroy them in a way which appears to debunk all the charges, real and
fabricated alike, while actually avoiding discussion of the real issues.

4. Atakowanie Chochola. Znajdź lub stwórz pozorny element w wywodzie Twego oponenta,
który możesz łatwo podważyć co postawi Cie w dobrym świetle a oponenta w złym. Stwórz
zagadnienie, które według Twojej interpretacji wywodu oponenta istnieje lub wybierz najsłabsze
zagadnienie w najtrudniejszym do udowodnienia oskarżeniu. Uczyń to zagadnienie bardzo
ważnym (jeśli nie kluczowym) i zniszcz sugerując, ze wszystkie inne oskarżenia są zniszczone
razem z nim, oczywiście unikając dyskusji na istotne tematy.

Dodaje (dla lepszego zrozumienia) definicje tego chwytu opublikowana w Wikipedii

Sofizmat rozszerzenia, (sofizmat – błąd logiczno-językowy), w wersji podstawowej polegający
na atakowaniu przesadzonej wersji argumentu czy twierdzenia drugiej strony dyskusji
(„atakowanie chochoła”), czyli odpowiedź na stwierdzenie, które w rzeczywistości nie zostało
przez drugą stronę wypowiedziane. Inne odmiany tego sofizmatu to:

cytowanie słów przeciwnika wyjętych z kontekstu – wybór takich słów, które wyjęte z kontekstu
wypaczają poglądy danej osoby;

atak na osobę, która nie potrafi zręcznie prowadzić dyskusji na dany temat i po „zwycięstwie” w
takiej dyskusji twierdzenie, że udowodniony został przeciwny punkt widzenia;

wymyślenie fikcyjnej osoby rzekomo posiadającej poglądy, które są krytykowane, i używanie jej
w dyskusji.

5. Sidetrack opponents with name calling and ridicule. This is also known as the primary
‘attack the messenger’ ploy, though other methods qualify as variants of that approach.
Associate opponents with unpopular titles such as ‘kooks’, ‘right-wing’, ‘liberal’, ‘left-wing’,

‘terrorists’, ‘conspiracy buffs’, ‘radicals’, ‘militia’, ‘racists’, ‘religious fanatics’, ‘sexual deviates’,
and so forth. This makes others shrink from support out of fear of gaining the same label, and
you avoid dealing with issues.

5. Wykolejenie akcji oponentów przez wyzwiska i wyśmianie. Znane tez jako „zabij tego co
przynosi złą nowinę”, chociaż są tez inne metody. „Przyklej etykietę” oponentowi na przykład
„nienormalny”, „prawicowiec”, „liberał”, „lewicowiec”, „terrorysta”, „konspiracyjny teoretyk”,
„radykał”, „rasista”, „fanatyk religijny”, „dewiat seksualny” itp. To oddali ludzi go popierających z
obawy, ze i oni dostana taka sama „etykietę”.

6. Hit and Run. In any public forum, make a brief attack of your opponent or the opponent
position and then scamper off before an answer can be fielded, or simply ignore any answer.
This works extremely well in Internet and letters-to-the-editor environments where a steady
stream of new identities can be called upon without having to explain criticism, reasoning —
simply make an accusation or other attack, never discussing issues, and never answering any
subsequent response, for that would dignify the opponent’s viewpoint.

6. Hit and Run. „Hit and Run” znaczy „uderz i uciekaj” (lub może „cios i unik” po polsku?) ale
nie wiem czy to właściwy tytuł. Powinno być chyba po prostu „Oczernianie” lub
„Obrzucanie….ehmm….Stolcem”. Na forum publicznym szybko zaatakuj oponenta i wycofaj się
nie czekając na odpowiedz, lub po prostu zignoruj odpowiedz. To działa świetnie na Internecie
lub jako „Listy do Redakcji” gdzie niekończący się strumień nowych osobowości nie musi
tłumaczyć się z podawanych oskarżeń – po prostu atak bez żadnej dyskusji i dawania szansy
drugiej stronie.

7. Question motives. Twist or amplify any fact which could be taken to imply that the opponent
operates out of a hidden personal agenda or other bias. This avoids discussing issues and
forces the accuser on the defensive.

7. Oskarż oponenta o ukryte motywy jego akcji. Przekręć i przewartościowuj każdy fakt,
który może sugerować ukryte osobiste motywy oponenta. W ten sposób unikasz dyskutowania
na temat kluczowy i zmuszasz oponenta do przejścia do obrony.

8. Invoke authority. Claim for yourself or associate yourself with authority and present your
argument with enough ‘jargon’ and ‘minutia’ to illustrate you are ‘one who knows’, and simply
say it isn’t so without discussing issues or demonstrating concretely why or citing sources.

8. Powołaj się na swój autorytet. Powołaj się na swój stopień naukowy czy zajmowane
stanowisko („To ja jestem prawnikiem/ lekarzem/ naukowcem/ prezydentem/ sołtysem wiec
tylko ja wiem co mówie!”). Okraś swoje wystąpienie dużą ilością zawodowego żargonu aby
podkreślić swoja wyższość. W ten sposób możesz odrzucić wszelkie oskarżenia bez dawania
jakichkolwiek logicznych wyjaśnień i dowodów.

9. Play Dumb. No matter what evidence or logical argument is offered, avoid discussing issues
except with denials they have any credibility, make any sense, provide any proof, contain or
make a point, have logic, or support a conclusion. Mix well for maximum effect.

9. Udaj głupka. Niezależnie ile dowodów i logicznych wywodów jest prezentowanych unikaj
dyskutowania i tylko zaprzeczaj mówiąc, ze oskarżenia nie maja sensu, nie maja dowodów, nie
są logiczne itd. itp. Dobieraj epitety dla największego efektu.

Jest stare polskie powiedzenie, które dobrze ilustruje ten chwyt: „Napluj świni w oczy a ona
powie, ze deszcz pada”.

10. Associate opponent charges with old news. A derivative of the straw man — usually, in
any large-scale matter of high visibility, someone will make charges early on which can be or
were already easily dealt with – a kind of investment for the future should the matter not be so
easily contained.) Where it can be foreseen, have your own side raise a straw man issue and
have it dealt with early on as part of the initial contingency plans. Subsequent charges,
regardless of validity or new ground uncovered, can usually then be associated with the original
charge and dismissed as simply being a rehash without need to address current issues — so
much the better where the opponent is or was involved with the original source.

10. Zrób atak oponenta sprawą „nic w tym nowego”. (Osobiście nazwałbym to „Akcja
uprzedzająca”) Właściwie jest to użycie podstawionej osoby (jak w punkcie 4) ale na dużo
większą skalę. Aby się obronić w dużej, bardzo poważnej i trudnej do zatuszowania (wcześniej
czy później nabierze ona rozgłosu) sprawie należy stworzyć swojego własnego oskarżyciela,
który wcześniej od innych (prawdziwych oponentów) zaatakuje. Zaatakuje na tyle nieudolnie, ze
będzie łatwo pokonany i ośmieszony. Wszyscy prawdziwi oponenci nie maja później żadnych
szans bo niezależnie od posiadanych dowodów są zawsze wiązani z pierwszym oponentem i
ignorowani. Jest wskazane aby podstawiona osoba miała jakieś formalne lub nieformalne
związki z przyszłymi oponentami w tej sprawie.

Ten chwyt ma swoją wersję prawną używaną w sądownictwie. W wielu krajach (z pewnością w
USA) nie wolno sądzić osoby dwa razy za to samo przestępstwo. Wielu bogatych czy
wpływowych (czytaj: nietykalnych) ludzi uniknęło surowych kar za, na przykład, morderstwo,
które (wszyscy wiedzą na 100%) popełnili. Trzeba było tylko „posmarować” aby prokurator
oskarżył bardzo nieudolnie (lub za wcześnie, zanim wszystkie dowody były w ręku) i
„nietykalny” morderca wychodzi na wolność – nie wolno go oskarżyć o to samo jeszcze raz
nawet gdyby po pijaku się chwalił jak sprytnie zabił zonę.

11. Establish and rely upon fall-back positions. Using a minor matter or element of the
facts, take the ‘high road’ and ‘confess’ with candor that some innocent mistake, in hindsight,
was made — but that opponents have seized on the opportunity to blow it all out of proportion
and imply greater criminalities which, ‘just isn’t so.’ Others can reinforce this on your behalf,
later, and even publicly ‘call for an end to the nonsense’ because you have already ‘done the
right thing.’ Done properly, this can garner sympathy and respect for ‘coming clean’ and ‘owning
up’ to your mistakes without addressing more serious issues.

11. „Łapki do góry”- pozycja poddającego się pieska. Użyj drobny, niegroźny element z
faktów oskarżenia; przyznaj się do niego grając rolę złamanego, pełnego winy grzesznika.
Zwróć uwagę publiczności, ze był to tylko jeden drobny, niewinny błąd a nie żadne planowane
wielkie przestępstwo jak oponent chce to przedstawić aby Cię zniszczyć. Twoi pomocnicy
powinni Cię po tym wesprzeć i nawoływać publicznie do zakończenia tego nonsensu ponieważ
Ty zrobiłeś wszystko jak na prawdziwie uczciwego człowieka przystało. Jeśli ten trick jest
dobrze przeprowadzony to zdobędziesz sympatię opinii publicznej za swoja „uczciwość” i nie
będziesz więcej pytany o resztę sprawy.

12. Enigmas have no solution. Drawing upon the overall umbrella of events surrounding the
crime and the multitude of players and events, paint the entire affair as too complex to solve.

This causes those otherwise following the matter to begin to lose interest more quickly without
having to address the actual issues.

12. Enigma nie ma rozwiązania. Używając wszystkich, nawet (a może szczególnie?)
nieważnych detali sytuacji gdy przestępstwo było dokonane wykreuj tak skomplikowany obraz
sytuacji, że jedyna konkluzja może być brak czy też niemożliwość wskazania winnego. To
spowoduje, że zainteresowani w danej sprawie zaczną się zniechęcać i nie będziesz zmuszony
odpowiadać na pytania kluczowe.

13. Alice in Wonderland Logic. Avoid discussion of the issues by reasoning backwards or with
an apparent deductive logic
which forbears any actual material fact.

13. Logika ze świata bajek. Unikaj dyskusji poprzez własną dedukcję opierającą się na
peryferyjnych lub całkowicie fałszywych przesłankach a unikającą wszelkich ważnych dla
sprawy faktów. W ten sposób będziesz wyglądał jak logicznie myślący (poprawnie dedukujący)
człowiek szukający prawdy.

Ten punkt jest dość trudny. Spróbuje w miarę moich możliwości wytłumaczyć na przykładzie.
Logika dedukcyjna jest pewnie jedną z najstarszych i najlepszych form rozumowania. Znamy ją
doskonale z matematyki: „Jeśli X jest większy od Y a Y jest większy od Z to X jest większy od
Z”. Proste i logiczne rozumowanie, nieprawdaż? Czasami jednak można wpaść w pułapkę. Oto
przykład: „Pszczoła jest zwierzęciem; pszczoła ma sześc nóg; skoro koń jest zwierzęciem więc
też ma sześc nóg”. Widzimy, że opierając się na prawdziwych przesłankach możemy dojść do
błędnej konkluzji – wystarczy tylko „zapomnieć” aby zadać pytanie: „Czy wszystkie zwierzęta
maja sześc nóg?”. To samo dotyczy osoby pragnącej nas manipulować – może ona poprawnie
dedukować ale będzie używała wyselekcjonowane fakty tak aby dojść do zaplanowanej (i
korzystnej dla niej) konkluzji.

14. Demand complete solutions. Avoid the issues by requiring opponents to solve the crime
at hand completely, a ploy which works best with issues qualifying for rule 10.

14. Żądaj kompletnej odpowiedzi na wszystkie pytania. Unikaj tematu przez żądanie od
oponenta aby kompletnie rozszyfrował przestępstwo i dał natychmiast poprawne odpowiedzi na
wszystkie nasuwające się pytania. Chwyt ten dobrze pracuje jeśli mamy do czynienia ze
sprawami kwalifikującymi się do Zasady Numer 10.

15. Fit the facts to alternate conclusions. This requires creative thinking unless the crime
was planned with contingency conclusions in place.

15. Użyj tylko wybiorczo fakty prezentowane przez oponenta po to aby dojść do innej niż
jego konkluzji. To wymaga szybkiego kreatywnego myślenia, chyba, że przestępstwo było
dobrze zaplanowane i jest już gotowy scenariusz na tę okazję.

16. Vanish evidence and witnesses. If it does not exist, it is not fact, and you won’t have to
address the issue.

16. Spraw aby dowody rzeczowe i świadkowie zniknęli. Jeśli coś nie istnieje to nie ma
sprawy – koniec problemów!

17. Change the subject. Usually in connection with one of the other ploys listed here, find a
way to side-track the discussion with abrasive or controversial comments in hopes of turning
attention to a new, more manageable topic. This works especially well with companions who
can ‘argue’ with you over the new topic and polarize the discussion arena in order to avoid
discussing more key issues.

17. Zmień temat. Zwykle wraz z użyciem innych chwytów z tej listy – znajdź sposób aby
wykoleić („sprowadzić na manowce”) całą dyskusję przez brutalne i kontrowersyjne komentarze
w nadziei zwrócenia uwagi dyskutujących na inny, łatwiejszy do kontroli temat. Pracuje
szczególnie dobrze jeśli masz wspólników obecnych w tej dyskusji, którzy zaczną się z tobą
„kłócić” co do zagadnień w nowym temacie. W ten sposób inni obecni wcześniej czy później
dołącza do jednej ze stron i oryginalny temat dyskusji będzie zapomniany.

18. Emotionalize, Antagonize, and Goad Opponents. If you can’t do anything else, chide and
taunt your opponents and draw them into emotional responses which will tend to make them
look foolish and overly motivated, and generally render their material somewhat less coherent.
Not only will you avoid discussing the issues in the first instance, but even if their emotional
response addresses the issue, you can further avoid the issues by then focusing on how
‘sensitive they are to criticism.’

18. Zdenerwuj, sprowokuj i uczyń oponentów agresywnymi. Jeśli żaden inny chwyt nie
wychodzi – zbesztaj oponentów z błotem, wyśmiej i wykpij po to aby się zdenerwowali i stali
agresywni wobec Ciebie. Wtedy będą oni wyglądać źle i jakby mieli coś osobiście przeciwko
Tobie. W ten sposób unikniesz mówienia o kluczowych tematach a nawet jeśli oni będą
kontynuować logiczną dyskusję na kluczowy temat – skup się nad „problemem” jak czuli są oni
na Twój krytycyzm.

19. Ignore proof presented, demand impossible proofs. This is perhaps a variant of the
‘play dumb’ rule. Regardless of what material may be presented by an opponent in public
forums, claim the material irrelevant and demand proof that is impossible for the opponent to
come by (it may exist, but not be at his disposal, or it may be something which is known to be
safely destroyed or withheld, such as a murder weapon.) In order to completely avoid
discussing issues, it may be required that you to categorically deny and be critical of media or
books as valid sources, deny that witnesses are acceptable, or even deny that statements
made by government or other authorities have any meaning or relevance.

19. Zignoruj przedstawione dowody, żądaj dowodów niemożliwych do przedstawienia. To
jest prawdopodobnie wariant „udaj głupka” zasady (numer 9). Niezależnie jakie dowody
oponent prezentuje, upieraj się, ze jest to wszystko bezwartościowe i zadaj od oponenta
dowodu, który nie jest możliwy (dowód może istnieć ale jest nie do uzyskania przez oponenta
lub dowód jest przez Ciebie już zniszczony – na przykład bron użyta w morderstwie). Aby
uniknąć dyskutowania – kategorycznie odrzucaj i krytykuj wszelkie publikacje czy książki jako
akceptowalne źródło informacji, zaprzeczaj wartości zeznań świadków a nawet odrzucaj
rządowe (czy urzędów ścigania) oświadczenia jako bezwartościowe i bez znaczenia w tej
sprawie.

20. False evidence. Whenever possible, introduce new facts or clues designed and
manufactured to conflict with opponent presentations — as useful tools to neutralize sensitive
issues or impede resolution. This works best when the crime was designed

with contingencies for the purpose, and the facts cannot be easily separated from the
fabrications.

20. Sfabrykowane dowody. Kiedykolwiek jest to możliwe, zaprezentuj nowe fakty i
rozwiązania zaprojektowane i stworzone aby zaprzeczać wersji wydarzeń prezentowanej przez
oponenta. Są to pożyteczne narzędzia do zneutralizowania czy utrudnienia wyciągnięcia
właściwych wniosków z dochodzenia. To najlepiej pracuje w sytuacji gdy przestępstwo było
wcześniej dobrze przygotowane włącznie z powyższą opcją – wtedy będzie bardzo trudno
oddzielić rzeczywiste fakty od tych zawczasu sfabrykowanych.

21. Call a Grand Jury, Special Prosecutor, or other empowered investigative
body. Subvert the (process) to your benefit and effectively neutralize all sensitive issues without
open discussion. Once convened, the evidence and testimony are required to be secret when
properly handled. For instance, if you own the prosecuting attorney, it can insure a Grand Jury
hears no useful evidence and that the evidence is sealed and unavailable to subsequent
investigators. Once a favorable verdict is achieved, the matter can be considered officially
closed. Usually, this technique is applied to find the guilty innocent, but it can also be used to
obtain charges when seeking to frame a victim.

21. Zwołaj specjalną komisje śledczą, powołaj nadzwyczajnego prokuratora czy inny
organ dochodzeniowy. Wykolej cały proces dochodzeniowy i całkowicie zneutralizuj wszystkie
„wrażliwe” tematy bez wchodzenia w dyskusję. Gdy ten specjalny organ dochodzeniowy jest już
zwołany – wszystkie materiały dowodowe mogą legalnie stać się tajemnicą. Na przykład, gdy
prokurator jest jednym z Twoich ludzi, może on sprawić, ze specjalna komisja będzie miała
dostęp tylko do bezwartościowej części dokumentów a kompletna dokumentacja dowodowa
będzie zapieczętowana i nigdy niedostępna w przyszłości. Gdy komisja wyda oficjalny
(sprzyjający Tobie) werdykt – można uznać, ze sprawa jest zamknięta. Ta technika jest
używana aby uczynić winnego niewinnym oraz aby uczynić niewinnego winnym (po
angielsku: „framing the victim” a po polsku chyba najblizej jest: „wrobienie kogoś”).

22. Manufacture a new truth. Create your own expert(s), group(s), author(s), leader(s) or
influence existing ones willing to forge new ground via scientific, investigative, or social
research or testimony which concludes favorably. In this way, if you must actually address
issues, you can do so authoritatively.

22. Kreacja nowej prawdy. Stwórz swoich własnych ekspertów, grupy (organizacje), autorów
(dziennikarze i pisarze) i liderów albo weź pod kontrolę tych już istniejących. Mają oni, przez
swoje badania naukowe, dochodzenia, badania socjologiczne czy własne zeznania, za zadanie
stworzyć nową rzeczywistość korzystną dla Ciebie. W tym przypadku, jeśli musisz
ustosunkować się do tematów kluczowych wniesionych przez oponenta – to możesz, i to z
autorytetem!

23. Create bigger distractions. If the above does not seem to be working to distract from
sensitive issues, or to prevent unwanted media coverage of unstoppable events such as trials,
create bigger news stories (or treat them as such) to distract the multitudes.

23. Odwróć uwagę „większymi” sprawami. Jeśli powyższe chwyty nie działają i trzeba
uniknąć rozgłosu kiedy, nieodwracalnie, rozprawy sądowe (lub coś w tym rodzaju) nadchodzą –
stwórz (lub rozdmuchaj istniejące) afery aby odwrócić uwagę mediów i większości
społeczeństwa od Twoich problemów.

24. Silence critics. If the above methods do not prevail, consider removing opponents from
circulation by some definitive solution so that the need to address issues is removed entirely.
This can be by their death, arrest and detention, blackmail or destruction of their character by
release of blackmail information, or merely by destroying them financially, emotionally, or
severely damaging their health.

24. Ucisz krytyków. Jeśli nic innego nie skutkuje, pomyśl o wyeliminowaniu oponentów przez
użycie drastycznych środków – to rozwiąże Twoje problemy kompletnie. Może to być śmierć,
areszt lub zatrzymanie, szantaż czy zniszczenie reputacji przez publikacje obciążającego
materiału albo zwyczajne zniszczenie źródeł dochodu, uszkodzenie emocjonalne czy
zdrowotne.

25. Vanish. If you are a key holder of secrets or otherwise overly illuminated and you think the
heat is getting too hot, to avoid the issues, vacate the kitchen.

25. Przepadnij. Jeśli jesteś osobą, która trzyma klucze do całej tajemnicy (lub za dużo uwagi
jest już poświęcone Twojej osobie) i myślisz, ze robi się „za gorąco” – zniknij!

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

8 symptomów zachowania się osoby winnej dezinformowania innych

1) Avoidance. They never actually discuss issues head-on or provide constructive input,
generally avoiding citation of references or credentials. Rather, they merely imply this, that, and
the other. Virtually everything about their presentation implies their authority and expert
knowledge in the matter without any further justification for credibility.
1) Unikanie. Nigdy nie „bierze byka za rogi” w dyskusji czy nawet wnosi cos nowego do
sprawy; naogol unika dawania cytatow, zrodel informacji czy jakichkolwiek dowodow ich
prawdziwosci. Praktycznie wszystko w jego prezentacji sugeruje autorytet i ekspertyze bez
jakichkolwiek dowodow na to dawanych.

2) Selectivity. They tend to pick and choose opponents carefully, either applying the hit-and-run
approach against mere commentators supportive of opponents, or focusing heavier attacks on
key opponents who are known to directly address issues. Should a commentator become
argumentative with any success, the focus will shift to include the commentator as well.

2) Selektywnosc. Ma tendencje uwaznego doboru swoich oponentow w dyskusji przez
uzywanie „hit-and-run” taktyki (Sposob numer 6 wspomniany powyzej) przeciwko ludziom
wspierajacym oponenta w swych komentarzach albo przez kierowanie silnych atakow
przeciwko oponentom znanym z ze swej bezposredniosci w dyskusji (czytaj: niebezpiecznym).
Jesli osoba komentujaca wdaje sie w dyskusje i staje sie zagrozeniem – wejdzie on a takze w
cel ataku.

3) Coincidental. They tend to surface suddenly and somewhat coincidentally with a new
controversial topic with no clear prior record of participation in general discussions in the
particular public arena involved. They likewise tend to vanish once the topic is no longer of
general concern. They were likely directed or elected to be there for a reason, and vanish with
the reason.

3) Przypadkowosc. Ma tendencje pojawiania sie „przypadkowo” wnoszac nowy kontrowersyjny
temat do juz trwajacej waznej dyskusji na arenie publicznej. Nikt go nie zna, nie bylo go
wczesniej w tej dyskusji. Tak samo szybko zniknie gdy temat, ktory poruszyl nie bedzie juz
nikogo interesowal. Ci ludzie sa wybrani lub dostali polecenie aby sie pojawic w pewnym celu i
zniknac.

……………..Nazwalbym to: „Prowokator”.

4) Teamwork. They tend to operate in self-congratulatory and complementary packs or teams.
Of course, this can happen naturally in any public forum, but there will likely be an ongoing
pattern of frequent exchanges of this sort where professionals are involved. Sometimes one of
the players will infiltrate the opponent camp to become a source for straw man or other tactics
designed to dilute opponent presentation strength.

4) Praca w grupie. Czesto operuja oni w grupie gdzie popieraja sie nawzajem. Oczywiscie
takie grupy zdazaja sie w normalnym zyciu publicznym ale te specjalne grupy, o ktorych
mowimy maja tendencje pojawiac sie gdzie pracuja specjalisci w jakiejs dziedzinie. Czasami
jeden z nich infiltruje przeciwna strone i czeka dobrego moment aby oslabic lub wykoleic akcje
oponentow.

5) Anti-conspiratorial. They almost always have disdain for ‚conspiracy theorists’ and, usually,
for those who in any way believe JFK was not killed by LHO. Ask yourself why, if they hold such
disdain for conspiracy theorists, do they focus on defending a single topic discussed in a NG
focusing on conspiracies? One might think they would either be trying to make fools of
everyone on every topic, or simply ignore the group they hold in such disdain.Or, one might
more rightly conclude they have an ulterior motive for their actions in going out of their way to
focus as they do.

5) Anty-konspiracyjnosc. Te typy prawie zawsze maja odraze do „teoretykow konspiracji”,
zwykle do tych co wierza, ze to nie Lee Harvey Oswald zabil Prezydenta Kennedy’ego itp.
Spytajmy sie samych siebie dlaczego oni to robia i dlaczego tak bardzo sie skupiaja na temacie
zabojstwa Kennedy’ego. Myslalbys, ze oni powinni w ten sam sposob (jednakowo) uznawac za
wariatow wszystkich ludzi podejrzewajacych jakiekolwiek konspiracje czy poprostu wszystkich
ich, jednakowo zignorowac. Skoro tak nie robia, daja nam powod do podejrzenia, ze jest jakis
ukryty motyw selektywnosci ich atakow.

Wyraznie bylo to napisane przed wydarzeniami „911” i całym „cyrkiem” z terroryzmem. Sprawa
Kennedy’ego przybladła w porównaniu z obecnymi konspiracjami. Od 2001 roku ten typ artysty
dezinformacji pracuje non-stop!!!

6) Artificial Emotions. An odd kind of ‚artificial’ emotionalism and an unusually thick skin — an
ability to persevere and persist even in the face of overwhelming criticism and unacceptance.
This likely stems from intelligence community training that, no matter how condemning the
evidence, deny everything, and never become emotionally involved or reactive. The net result
for a disinfo artist is that emotions can seem artificial. Most people, if responding in anger, for
instance, will express their animosity throughout their rebuttal. But disinfo types usually have
trouble maintaining the ‚image’ and are hot and cold with respect to pretended emotions and
their usually more calm or unemotional communications style. It’s just a job, and they often
seem unable to ‚act their role in character’ as well in a communications medium as they might
be able in a real face-to-face conversation/confrontation. You might have outright rage and
indignation one moment, ho-hum the next, and more anger later — an emotional yo-yo. With
respect to being thick-skinned, no amount of criticism will deter them from doing their job, and
they will generally continue their old disinfo patterns without any adjustments to criticisms of
how obvious it is that they play that game — where a more rational individual who truly cares
what others think might seek to improve their communications style, substance, and so forth, or
simply give up.

6) Sztuczne emocje. Mieszanka podejrzanej emocjonalnosci i jednoczesnie nadzwyczajnej
„gruboskornosci” – potrafi przezwyciezyc i przetrwac nawet przygniatajacy atak krytyki i
odtracenia. Najprawdopodobniej zrodlem tego jest trening w organizacji wywiadowczej – ta
osoba, niezaleznie jak oczywiste sa dowody winy, zaprzeczy wszystkiemu i nigdy nie podda sie
emocjom. Z tegoz powodu jego emocje wydaja sie (i sa*) sztuczne. Wiekszosc z nas bedac
zdenerwowana atakiem oponenta nie potrafi ukryc tego i nasze odpowiedzi beda mialy
specyficzny, troche agresywny charakter. Artysci dezinformacji maja tutaj trudnosci – poniewaz
sa poprzez dlugi trening pozbawieni wszelkich emocji , nie wyczuwaja kiedy dokladnie
normalna osoba bylaby zdenerwowana, na ile, na jak dlugo itd. To powoduje, ze ich
zachowanie „nie pasuje” do sytuacji – czesto sa oni zbytnio dramatyczni w swoim zachowaniu
przeskakujac z jednej pozy emocjonalnej w druga. Wracajac do „gruboskornosci”. Nic nie moze
zniechecic tej osoby i niezaleznie z jaka iloscia krytyki sie spotyka bedzie kontynuowala swoja
rutyne bez brania poprawki na uwagi i krytyke sluchajacych podczas gdy kazda normalna
osoba by takie poprawki wniosla albo kompletnie zrezygnowala z dyskusji.

Co do treningu w organizacji wywiadowczej. Wspomniany trening mógł miec miejsce w kręgu
rodzinnym. Proszę przeczytac znajdującą się na tej stronie

“

Prelekcj o Greenbaumie”

ę

dla

zrozumienia roli żydowskiej Kabały w treningu takich ludzi.
7) Inconsistent. There is also a tendency to make mistakes which betray their true
self/motives. This may stem from not really knowing their topic, or it may be somewhat
‚freudian’, so to speak, in that perhaps they really root for the side of truth deep within. I have
noted that often, they will simply cite contradictory information which neutralizes itself and the
author. For instance, one such player claimed to be a Navy pilot, but blamed his poor
communicating skills (spelling, grammar, incoherent style) on having only a grade-school
education. I’m not aware of too many Navy pilots who don’t have a college degree. Another
claimed no knowledge of a particular topic/situation but later claimed first-hand knowledge of it.

7) Zaprzeczają sami sobie – łapią się na własnych kłamstwach. Gdy uważnie słuchać to co
oni mówią to wcześniej czy później sami się wydadzą. Czasami to wypływa z ich słabego
przygotowania do roli jaka graja, czasami jest to mimowolne (Zygmunt Freud się kłania!) gdyż

prawdę ciężko omijać non-stop. Zauważyłem, ze często zaprzeczają temu co wcześniej
powiedzieli. Na przykład jeden z nich mówił, ze jest pilotem w Navy (latanie z lotniskowców –
szczyt wykształcenia w pilotażu; wszyscy piloci skończyli wyższą szkolę oficerską a wielu
przedtem politechnikę) ale później tłumaczył się, ze jego prymitywny sposób wysławiania
wynika z braku wyższego wykształcenia. Nie znam pilotów z Navy bez wyższego
wykształcenia. Inny delikwent znowu twierdził, ze nie ma doświadczenia co do pewnego
zagadnienia ale potem twierdził odwrotnie.

8) BONUS TRAIT: Time Constant. Recently discovered, with respect to News Groups, is
the response time factor. There are three ways this can be seen to work, especially when
the government or other empowered player is involved in a cover up operation:

A) ANY NG posting by a targeted proponent for truth can result in an IMMEDIATE response.
The government and other empowered players can afford to pay people to sit there and watch
for an opportunity to do some damage. SINCE DISINFO IN A NG ONLY WORKS IF THE
READER SEES IT – FAST RESPONSE IS CALLED FOR, or the visitor may be swayed
towards truth.

B) When dealing in more direct ways with a disinformationalist, such as email, DELAY IS
CALLED FOR – there will usually be a minimum of a 48-72 hour delay. This allows a sit-down
team discussion on response strategy for best effect, and even enough time to ‚get permission’
or instruction from a formal chain of command.

C) In the NG example A) above, it will often ALSO be seen that bigger guns are drawn and fired
after the same 48-72 hours delay – the team approach in play. This is especially true when the
targeted truth seeker or their comments are considered more important with respect to potential
to reveal truth. Thus, a serious truth sayer will be attacked twice for the same sin.

8) DODATEK: Faktor czasu. Ostatnio odkryto, ze szybkość reakcji mediów jest jednym z
chwytów w dezinformacji. Istnieją trzy sposoby:

A) Każda publikacja oponenta otrzymuje natychmiastową odpowiedz. Rząd i wszyscy
wszechmocni gracze mogą sobie pozwolić na grupę ludzi tylko siedzących i czekających na
okazje zadania ciosu. Skoro dezinformacja działa tylko gdy naiwny członek opinii publicznej to
widzi – szybka reakcja jest kluczowa – zanim ten naiwny „oglądacz TV” zacznie logicznie
analizować to co właśnie przeczytał.

B) Gdy masz do czynienia z artystą dezinformacji w sposób bezpośredni (na przykład wysyłasz
mu pytanie przez Internet) – oczekuj długiego okresu reakcji (48 – 72 godzin). Jest to konieczne
dla niego aby dobrze się zastanowić nad odpowiedzią czy nawet dostać pozwolenie od
zwierzchników.

C) Tak jak w punkcie A) powyżej, po 48-72 godzinach może nastąpić grupowy atak na Ciebie.
Szczególnie gdy Twoje pytanie wskazywało na poważne zagrożenie dla przestępców. Oczekuj
ataku z wielu stron.

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Chciałbym dołożyć moje „3 grosze” czy raczej jeszcze jedna sztuczkę artyści dezinformacji
używają coraz częściej na nas – to jest moje własne znalezisko. Nazwałbym
to „ODCHYLANIEM OD PRAWDY„. Prawdy nie można odchylić czy zmienić – jest jedna i
koniec dyskusji. Co jest tak naprawdę odchylane to tok naszego rozumowania w poszukiwaniu
prawdy. Jest to trochę jak znana technika używana w zapasach, judo i innych sportach
walki: „nigdy nie stawiaj oporu silniejszemu przeciwnikowi – zamiast tego użyj jego własny ruch
przeciwko niemu a swoja sile tylko aby lekko zmienić kierunek jego ataku”. Tak to więc gdy jakiś
kryminalny przekręt jest stopniowo (ale nieodwracalnie) odkrywany przez oponenta,
zaprzeczanie oczywistym faktom byłoby jak próba stawiania oporu w walce wręcz z dużo
silniejszym przeciwnikiem. Zamiast tego niech Twój człowiek pojawi się wśród grupy oponentów
i postara się być jednym z najbardziej wokalnych i dominujących. Tak jak wszyscy wkoło będzie
on dociekał prawdy i efektywnie wspierał ruch oponentów aby dochodzenie nabrało rozpędu.
Podekscytowani ludzie szybko zbliżający się do pełnego obrazu prawdy (znamy to
uczucie: „wszystkie elementy sprawy pasują i maja sens, tak niewiele już brakuje do pełnego
rozwiązania…”) nie zauważą, że błędne detale są im podsunięte i te detale wykoleją cale
dochodzenie. Przypomina to wykolejenie pociągu: nie ważne czy zjedzie z toru pod katem 90
stopni czy tylko 1 stopnia – będzie leżał w polu! . Podam przykład z życia.

Ludzie dociekający prawdy co się stało 11 września 2001 (słynne „911”) marnują teraz czas i
siły dyskutując na temat tego czy były to rzeczywiście samoloty czy może pociski rakietowe czy
jeszcze coś innego. Grzebią się w jeszcze kilku innych głupich, peryferyjnych detalach, których
nawet nie przytoczę. Kogo to wszystko obchodzi?!?!?! Fakty, fizyczne dowody i książka od
Fizyki z klasy 6-tej szkoły podstawowej udowadniają w 100%, że wszystkie budynki
kompleksu World Trade Center były profesjonalnie zburzone przy pomocy kontrolowanych
detonacji ładunków wybuchowych. Jakieś tam samoloty czy cokolwiek to było służyły tylko do
odwrócenia uwagi. Wspomniany ruch ludzi dociekających prawdy o „911” nie zrobił żadnego
zauważalnego postępu od około 10 lat – to jest od momentu gdy „nowi liderzy” tego ruchu
pojawili się na scenie i wnieśli „nowe detale godne uwagi”. Gdy się głębiej zastanowić to
zauważymy, ze tak zwana „kontrolowana opozycja” (ci niby-niezależni dziennikarze, strony
internetowe, gazety itp) są dostarczycielami „ODCHYLENIA OD PRAWDY” : w 95% dają dobre,
wartościowe i prawdziwe informacje. Problem jest tylko z tymi pozostałymi 5%……….

za;

https://radtrapwordpresscom.wordpress.com/2019/12/24/25-zasad-dezinformacji/

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&