Obowiązkowe szczepienia ochronne – nowe przepisy wykonawcze

Dnia 18 sierpnia 2011 r. MZ wydał rozporządzenie w sprawie obowiązkowych szczepień

ochronnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1086), w którym określono m.in. wykaz chorób zakaźnych

objętych obowiązkiem szczepień ochronnych oraz osoby lub grupy osób obowiązane do

poddawania się tym szczepieniom.

Wymienione rozporządzenie jest nowym aktem wykonawczym, którego datę wejścia w życie
ustalono na dzień 1 października 2011 r. Z tym dniem tracą moc dotychczasowe przepisy
dotyczące przeprowadzania szczepień ochronnych, zawarte w rozporządzeniu MZ z dnia 19
grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 237, poz. 2018 z późn. zm.).

Katalog chorób zakaźnych uzasadniających wykonanie szczepień ochronnych zamieszczono
w § 2 rozporządzenia MZ z dnia 18 sierpnia 2011 r.; obowiązkiem szczepień są objęte:
błonica, gruźlica, inwazyjne zakażenie Haemophilus influenzae typu B, inwazyjne zakażenia
Streptococcus pneumoniae, krztusiec, nagminne zakażenie przyusznic (świnka), odra, ospa
wietrzna, ostre zapalenie rogów przedniego rdzenia kręgowego (choroba Heinego-Medina),
różyczka, tężec, wirusowe zapalenie wątroby typu B i wścieklizna.

Zakres podmiotowy oraz granice czasowe, w jakich należy poddać się szczepieniom
ochronnym, zostały wskazane w § 3 omawianego rozporządzenia.
Obowiązek poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym w odniesieniu do
wirusowego zapalenia wątroby typu B obejmuje:

•

dzieci i młodzież od dnia urodzenia do ukończenia 19 roku życia,

•

uczniów uczelni medycznych lub innych uczelni, prowadzących kształcenie na
kierunkach medycznych, którzy nie byli szczepieni przeciw wirusowemu zapaleniu
wątroby typu B,

•

studentów uczelni medycznych lub innych uczelni, prowadzących kształcenie na
kierunkach medycznych, którzy nie byli szczepieni przeciw wirusowemu zapaleniu
wątroby typu B,

•

osoby szczególnie narażone na zakażenie w wyniku styczności z osobą zakażoną
wirusem zapalenia wątroby typu B, które nie były szczepione przeciw wirusowemu
zapaleniu wątroby typu B,

•

osoby zakażone wirusem zapalenia wątroby typu C,

•

osoby wykonujące zawód medyczny narażone na zakażenie, które nie były szczepione
przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B.

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10578 —

Poz. 1086

1086

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA

1)

z dnia 18 sierpnia 2011 r.

w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych

Na podstawie art. 17 ust. 10 ustawy z dnia 5 grud-

nia 2008  r. o  zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i  chorób zakaźnych u  ludzi (Dz.  U. Nr  234, poz.  1570,
z 2009 r. Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr 107, poz. 679
i Nr 257, poz. 1723) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) wykaz chorób zakaźnych objętych obowiązkiem

szczepień ochronnych;

2) osoby lub grupy osób obowiązane do poddawania

się obowiązkowym szczepieniom ochronnym
przeciw chorobom zakaźnym, wiek i inne okolicz-
ności stanowiące przesłankę do nałożenia obo-
wiązku szczepień ochronnych na te osoby;

3) kwalifikacje osób przeprowadzających szczepienia

ochronne;

4) sposób przeprowadzania szczepień ochronnych;

5) tryb przeprowadzania konsultacji specjalistycznej

dla osób, w  przypadku których lekarskie badanie
kwalifikacyjne daje podstawy do długotrwałego
odroczenia obowiązkowego szczepienia ochron-
nego;

6) wzory:

a) zaświadczenia o  przeprowadzonym lekarskim

badaniu kwalifikacyjnym,

b) książeczki szczepień,

c) karty uodpornienia;

7) sposób prowadzenia dokumentacji medycznej do-

tyczącej obowiązkowych szczepień ochronnych
i jej obiegu;

8) wzory sprawozdań z przeprowadzonych obowiąz-

kowych szczepień ochronnych oraz tryb i terminy
ich przekazywania.

§ 2. Obowiązkiem szczepień ochronnych są objęte

następujące choroby zakaźne:

1) błonica;

2) gruźlica;

3) inwazyjne zakażenie Haemophilus influenzae ty-

pu b;

4) inwazyjne zakażenia Streptococcus pneumoniae;

5) krztusiec;

6) nagminne zakażenie przyusznic (świnka);

7) odra;

8) ospa wietrzna;

9) ostre zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowe-

go (choroba Heinego-Medina);

10) różyczka;

11) tężec;

12) wirusowe zapalenie wątroby typu B;

13) wścieklizna.

§ 3. Obowiązek poddania się obowiązkowym

szczepieniom ochronnym przeciw:

1) błonicy obejmuje:

a) dzieci i  młodzież od 7 tygodnia życia do ukoń-

czenia 19 roku życia,

b) osoby ze stycznością z chorymi na błonicę;

2) gruźlicy obejmuje dzieci i  młodzież od dnia uro-

dzenia do ukończenia 15 roku życia;

3) inwazyjnemu zakażeniu Haemophilus influenzae

typu b obejmuje dzieci od 7 tygodnia życia do
ukończenia 6 roku życia;

4) inwazyjnym zakażeniom Streptococcus pneumo-

niae obejmuje:

a) dzieci od 2 miesiąca życia do ukończenia 5 roku

życia:

— po urazie lub z  wadą ośrodkowego układu

nerwowego, przebiegającymi z  wyciekiem
płynu mózgowo-rdzeniowego,

— zakażone HIV,

— po przeszczepieniu szpiku, przed przeszcze-

pieniem lub po przeszczepieniu narządów
wewnętrznych lub przed wszczepieniem lub
po wszczepieniu implantu ślimakowego,

b) dzieci od 2 miesiąca życia do ukończenia 5 roku

życia chorujące na:

— przewlekłe choroby serca,

— schorzenia immunologiczno-hematologicz-

ne, w  tym małopłytkowość idiopatyczną,
ostrą białaczkę, chłoniaki, sferocytozę wro-
dzoną,

— asplenię wrodzoną, dysfunkcję śledziony, po

splenektomii lub po leczeniu immunosupre-
syjnym,

1)

Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej

— zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z  dnia 16 listopada 2007  r. w  sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U.
Nr 216, poz. 1607).

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10579 —

Poz. 1086

— przewlekłą niewydolność nerek i  nawracają-

cy zespół nerczycowy,

— pierwotne zaburzenia odporności,

— choroby metaboliczne, w tym cukrzycę,

— przewlekłe choroby płuc, w tym astmę,

c) dzieci od 2 miesiąca życia do ukończenia 12 mie-

siąca życia urodzone przed ukończeniem 37 ty-
godnia ciąży lub urodzone z masą urodzeniową
poniżej 2500 g;

5) krztuścowi obejmuje dzieci i  młodzież od 7 tygo-

dnia życia do ukończenia 19 roku życia;

6) nagminnemu zakażeniu przyusznic (śwince) obej-

muje dzieci i  młodzież od 13 miesiąca życia do
ukończenia 19 roku życia;

7) odrze obejmuje dzieci i  młodzież od 13 miesiąca

życia do ukończenia 19 roku życia;

8) ospie wietrznej obejmuje:

a) dzieci do ukończenia 12 roku życia:

— z upośledzeniem odporności o wysokim ryzy-

ku ciężkiego przebiegu choroby,

— z  ostrą białaczką limfoblastyczną w  okresie

remisji,

— zakażone HIV,

— przed leczeniem immunosupresyjnym lub

chemioterapią,

b) dzieci do ukończenia 12 roku życia z  otoczenia

osób określonych w  lit.  a, które nie chorowały
na ospę wietrzną,

c) dzieci do ukończenia 12 roku życia, inne niż wy-

mienione w lit. a i b, narażone na zakażenie ze
względów środowiskowych, w  szczególności
narażone na zakażenie ze względu na czasowe
lub stałe przebywanie we wspólnych pomiesz-
czeniach, co umożliwia przeniesienie wirusa
i wybuch ogniska epidemicznego, w tym zwłasz-
cza w domach opieki długoterminowej, domach
dziecka, żłobkach i innych instytucjach opiekuń-
czych;

9) ostremu zapaleniu rogów przednich rdzenia krę-

gowego (chorobie Heinego-Medina) obejmuje
dzieci i młodzież od 7 tygodnia życia do ukończe-
nia 19 roku życia;

10) różyczce obejmuje dzieci i młodzież od 13 miesią-

ca życia do ukończenia 19 roku życia;

11) tężcowi obejmuje:

a) dzieci i  młodzież od 7 tygodnia życia do ukoń-

czenia 19 roku życia,

b) osoby zranione, narażone na zakażenie;

12) wirusowemu zapaleniu wątroby typu B obejmuje:

a) dzieci i młodzież od dnia urodzenia do ukończe-

nia 19 roku życia,

b) uczniów uczelni medycznych lub innych uczelni,

prowadzących kształcenie na kierunkach me-
dycznych, którzy nie byli szczepieni przeciw

wirusowemu zapaleniu wątroby typu B,

c) studentów uczelni medycznych lub innych

uczelni, prowadzących kształcenie na kierun-
kach medycznych, którzy nie byli szczepieni
przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B,

d) osoby szczególnie narażone na zakażenie w wy-

niku styczności z  osobą zakażoną wirusem za-
palenia wątroby typu B, które nie były szczepio-
ne przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby ty-
pu B,

e) osoby zakażone wirusem zapalenia wątroby ty-

pu C,

f) osoby wykonujące zawód medyczny narażone

na zakażenie, które nie były szczepione przeciw
wirusowemu zapaleniu wątroby typu B;

13) wściekliźnie obejmuje osoby mające styczność ze

zwierzęciem chorym na wściekliznę lub podejrza-
nym o zakażenie wirusem wścieklizny.

§ 4. Od poddania się obowiązkowym szczepie-

niom ochronnym są zwolnione osoby, które wcześniej
poddały się obowiązkowym szczepieniom ochronnym
w zakresie wymaganym w rozporządzeniu i posiadają
potwierdzającą to dokumentację, pod warunkiem że
od wykonania obowiązkowych szczepień ochronnych
minął okres nie dłuższy od okresu utrzymywania się
odporności.

§ 5. Obowiązkowe szczepienia ochronne są prowa-

dzone zgodnie z  Programem Szczepień Ochronnych
na dany rok, ogłaszanym przez Głównego Inspektora
Sanitarnego w  formie komunikatu, o  którym mowa
w art. 17 ust. 11 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o za-
pobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i  chorób zakaź-
nych u ludzi.

§ 6. Osoby, o których mowa w art. 17 ust. 6 ustawy

z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalcza-
niu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, przeprowadza-
ją obowiązkowe szczepienia ochronne, jeżeli odbyły
w ramach doskonalenia zawodowego kurs lub szkole-
nie w zakresie szczepień ochronnych i uzyskały doku-
ment potwierdzający ukończenie tego kursu lub szko-
lenia lub uzyskały specjalizację w  dziedzinie, w  przy-
padku której ramowy program kształcenia podyplo-
mowego obejmował problematykę szczepień ochron-
nych na podstawie przepisów o  zawodach lekarza
i lekarza dentysty oraz przepisów o zawodach pielęg-
niarki i położnej.

§ 7. 1. Lekarskie badanie kwalifikacyjne oraz obo-

wiązkowe szczepienia ochronne u  osoby, która nie
ukończyła 6 roku życia, przeprowadza się w obecności
osoby, która sprawuje prawną pieczę nad tą osobą,
albo opiekuna faktycznego w rozumieniu art. 3 ust. 1
pkt 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pa-
cjenta i  Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.  U. z  2009  r.
Nr 52, poz. 417, z późn. zm.

2)

), zwanego dalej „opieku-

nem faktycznym”.

2)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w  Dz.  U.

z  2009  r. Nr  76, poz.  641, z  2010  r. Nr  96, poz.  620 oraz
z 2011 r. Nr 112, poz. 654 i Nr 113, poz. 657 i 660.

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10580 —

Poz. 1086

2. Lekarskie badanie kwalifikacyjne oraz obowiąz-

kowe szczepienia ochronne u osoby, która ukończyła
6 rok życia, a nie osiągnęła pełnoletności, można prze-
prowadzić bez obecności osoby, która sprawuje praw-
ną pieczę nad tą osobą, albo opiekuna faktycznego,
po uzyskaniu ich pisemnej zgody i informacji na temat
uwarunkowań zdrowotnych mogących stanowić prze-
ciwwskazanie do szczepień.

3. Lekarskie badanie kwalifikacyjne oraz obowiąz-

kowe szczepienia ochronne przeprowadza się indywi-
dualnie.

4. Wzór zaświadczenia o przeprowadzonym lekar-

skim badaniu kwalifikacyjnym jest określony w załącz-
niku nr 1 do rozporządzenia.

§ 8. 1. Lekarz przeprowadzający konsultację spe-

cjalistyczną dla osoby, w  przypadku której lekarskie
badanie kwalifikacyjne daje podstawy do długotrwa-
łego odroczenia obowiązkowego szczepienia ochron-
nego, odnotowuje w dokumentacji medycznej, o któ-
rej mowa w § 9 ust. 1, wynik konsultacji specjalistycz-
nej, z  uwzględnieniem okresu przeciwwskazania do
wykonania szczepienia, rodzaju szczepionek przeciw-
wskazanych do stosowania lub indywidualnego pro-
gramu szczepień ze wskazaniem rodzajów stosowa-
nych szczepionek oraz terminu kolejnej konsultacji
specjalistycznej.

2. Przepisy § 7 ust. 1—3 stosuje się odpowiednio.

§ 9. 1. Informacje na temat przeprowadzonych

obowiązkowych szczepień ochronnych wykonanych
od dnia urodzenia są dokumentowane w:

1) karcie uodpornienia, której wzór jest określony

w załączniku nr 2 do rozporządzenia;

2) książeczce szczepień, której wzór jest określony

w załączniku nr 3 do rozporządzenia, stanowiącej
odrębną część włączoną do książeczki zdrowia;

3) dokumentacji medycznej, o której mowa w przepi-

sach o rodzajach i zakresie dokumentacji medycz-
nej oraz sposobie jej przetwarzania.

2. W przypadku gdy osoba obowiązana do podda-

nia się obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu lub
osoba, która sprawuje prawną pieczę nad tą osobą,
albo opiekun faktyczny przedstawi zaświadczenie

lekarskie o  wykonaniu obowiązkowego szczepienia
ochronnego lub szczepienia zalecanego w  zakresie
wymaganym w  ramach obowiązkowych szczepień
ochronnych, osoby przeprowadzające szczepienia
ochronne odnotowują w karcie uodpornienia wykona-
nie obowiązkowego szczepienia ochronnego oraz do-
łączają do karty uodpornienia przedstawione zaświad-
czenie.

3. Do karty uodpornienia dołącza się wymaganą

na piśmie zgodę, o której mowa w § 7 ust. 2.

4. W dokumentach, o których mowa w ust. 1, od-

notowuje się fakt poinformowania osoby obowiąza-

nej do poddania się obowiązkowemu szczepieniu
ochronnemu lub osoby, która sprawuje prawną pie-
czę nad tą osobą, albo opiekuna faktycznego o  obo-
wiązku poddania się temu szczepieniu.

§ 10. 1. Wpisów do dokumentów, o których mowa

w § 9 ust. 1 pkt 1 i 2, dokonuje się czytelnym pismem
odręcznym w  odpowiednich częściach dokumentów,
bezpośrednio po wykonaniu lub niewykonaniu szcze-
pienia ochronnego.

2. Wpisu błędnego w  dokumentacji medycznej,

o której mowa w § 9 ust. 1 pkt 1 i 2, nie usuwa się; do-
daje się adnotację o przyczynie błędu oraz datę i pod-
pis osoby dokonującej adnotacji.

§ 11. 1. Karty uodpornienia są przechowywane

w  kartotece w  sposób umożliwiający wyszukiwanie
osób podlegających obowiązkowym szczepieniom
ochronnym.

2. W  przypadku konieczności przekazania karty

uodpornienia przekazuje się ją za pokwitowaniem
osobie przeprowadzającej obowiązkowe szczepienie
ochronne.

§ 12. 1. Osoba wystawiająca zaświadczenie o uro-

dzeniu żywym, która założyła książeczkę szczepień,
przekazuje ją za pokwitowaniem osobie obowiązanej
do poddania się obowiązkowym szczepieniom
ochronnym lub osobie sprawującej prawną pieczę
nad tą osobą albo opiekunowi faktycznemu.

2. W  przypadku zagubienia lub zniszczenia ksią-

żeczki szczepień osoby przeprowadzające obowiązko-
we szczepienie ochronne wydają na podstawie posia-
danej karty uodpornienia duplikat książeczki szcze-
pień.

§ 13. Kwartalne sprawozdanie z  przeprowadzo-

nych obowiązkowych szczepień ochronnych, którego
wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządze-
nia, jest sporządzane i  przekazywane przez osoby
przeprowadzające obowiązkowe szczepienia ochron-
ne państwowemu powiatowemu inspektorowi sani-
tarnemu, w terminie 7 dni po zakończeniu kwartału, za
pomocą środków komunikacji elektronicznej albo

listem poleconym.

§ 14. Kwartalne sprawozdanie z  przeprowadzo-

nych obowiązkowych szczepień ochronnych, którego
wzór jest określony w załączniku nr 5 do rozporządze-
nia, jest sporządzane i  przekazywane przez osoby
przeprowadzające obowiązkowe szczepienia ochron-
ne państwowemu powiatowemu inspektorowi sani-
tarnemu, w terminie 15 dni po zakończeniu kwartału,
za pomocą środków komunikacji elektronicznej albo
listem poleconym.

§ 15. 1. Karty uodpornienia wystawione na pod-

stawie dotychczasowych przepisów oraz książeczki
szczepień założone na podstawie dotychczasowych
przepisów zachowują ważność.

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10581 —

Poz. 1086

2. Formularze karty uodpornienia oraz książeczki

szczepień według wzorów określonych w  dotychcza-
sowych przepisach mogą być wykorzystywane do wy-
czerpania zapasów, nie dłużej jednak niż przez okres
2 lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządze-
nia.

§ 16. Do kwartalnych sprawozdań z realizacji szcze-

pień ochronnych sporządzanych przez osoby przepro-
wadzające szczepienia ochronne za trzeci kwartał
2011 r. stosuje się przepisy dotychczasowe.

§ 17. Przepis § 3 pkt 4 lit. c stosuje się wobec dzieci

urodzonych po dniu 30 września 2011 r.

§ 18. Rozporządzenie wchodzi w  życie z  dniem

1 października 2011 r.

3)

Minister Zdrowia: E. Kopacz

3)

Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządze-

niem Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie
wykazu obowiązkowych szczepień ochronnych oraz zasad
przeprowadzania i dokumentacji szczepień (Dz. U. Nr 237,
poz. 2018, z 2004 r. Nr 51, poz. 513, z 2005 r. Nr 69, poz. 624,
z  2006  r. Nr  36, poz.  254, z  2007  r. Nr  95, poz.  633 oraz
z 2008 r. Nr 122, poz. 795), które traci moc z dniem wejścia
w  życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art.  68
ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwal-
czaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234,
poz. 1570, z 2009 r. Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr 107,
poz. 679 i Nr 257, poz. 1723).

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10582 —

Poz. 1086

Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 18 sierpnia 2011 r. (poz. 1086)

Załącznik nr 1

WZÓR

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10583 —

Poz. 1086

Załącznik nr 2

WZÓR

KARTA UODPORNIENIA

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10584 —

Poz. 1086

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10585 —

Poz. 1086

Załącznik nr 3

WZÓR

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10586 —

Poz. 1086

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10587 —

Poz. 1086

Załącznik nr 4

WZÓR

Dziennik Ustaw Nr 182

— 10588 —

Poz. 1086

Załącznik nr 5

WZÓR

Dziennik Ustaw i Monitor Polski są dostępne w Internecie pod adresem www.wydawnictwa.cuw.gov.pl i www.rcl.gov.pl

Wydawca: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów

Redakcja: Rządowe Centrum Legislacji — Departament Dziennika Ustaw i Monitora Polskiego,

al. J.Ch. Szucha 2/4, 00-582 Warszawa, tel. [phone]

Skład, druk i kolportaż: Centrum Usług Wspólnych — Wydział Wydawnictw i Poligrafii,

ul. Powsińska 69/71, 02-903 Warszawa, tel. [phone], faks 22 694-60-48

www.wydawnictwa.cuw.gov.pl

e-mail: [e-mail]

Tłoczono z polecenia Prezesa Rady Ministrów w Centrum Usług Wspólnych — Wydział Wydawnictw i Poligrafii,

ul. Powsińska 69/71, 02-903 Warszawa

Zam. 2317/W/C/2011

ISSN 0867-3411

Cena 1,90 zł

(w tym VAT)

©Kancelaria Sejmu

s. 1/25

2006-12-20

USTAWA

z dnia 6 września 2001 r.

o chorobach zakaźnych i zakażeniach

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.

Ustawa określa zasady i tryb postępowania w zakresie zapobiegania i zwalczania
chorób zakaźnych i zakażeń u ludzi, a w szczególności rozpoznawanie i śledzenie
sytuacji epidemiologicznej oraz podejmowanie działań przeciwepidemicznych i za-
pobiegawczych celem unieszkodliwienia źródła zakażenia i przecięcia dróg szerze-
nia, w tym również uodpornienie osób wrażliwych na zakażenie.

Art. 2.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) badania do celów sanitarno-epidemiologicznych - lekarskie i laboratoryjne

badania wykonywane w celu identyfikacji zakażenia lub ustalenia rozpo-
znania choroby,

2) choroby zakaźne – choroby, które zostały wywołane przez drobnoustroje,

ich toksyczne produkty, a także przez pasożyty lub inne biologiczne czyn-
niki chorobotwórcze, które ze względu na charakter i sposób szerzenia się
stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi,

3) dezynfekcja – niszczenie form wegetatywnych drobnoustrojów za pomocą

metod fizycznych, chemicznych lub biologicznych,

4) dochodzenie epidemiologiczne – wykrywanie przyczyn, źródeł i mechani-

zmów szerzenia się choroby,

5) epidemia – wystąpienie na danym obszarze zachorowań na chorobę zakaźną

w liczbie wyraźnie większej niż w poprzedzającym okresie lub nagłe wy-
stąpienie chorób zakaźnych wcześniej niewystępujących,

6) hospitalizacja – umieszczenie zakaźnie chorego lub podejrzanego o chorobę

zakaźną w szpitalu w celu diagnozowania, leczenia lub izolacji,

Opracowano na pod-
stawie: Dz.U. z 2001
r. Nr 126, poz. 1384,
z 2003 r. Nr 45, poz.
391, Nr 199, poz.
1938, z 2004 r. Nr 96,
poz. 959, Nr 173, poz.
1808, Nr 210, poz.
2135., z 2006 r. Nr
220, poz. 1600.

©Kancelaria Sejmu

s. 2/25

2006-12-20

7) izolacja – odosobnienie zakaźnie chorego lub podejrzanego o chorobę za-

kaźną w celu uniemożliwienia przeniesienia zakażenia,

8) kwarantanna – odosobnienie osoby zdrowej narażonej na zakażenie w celu

wczesnego rozpoznania choroby zakaźnej lub zakażenia,

9) lekarz – również lekarza stomatologa,

10) nadzór epidemiologiczny – indywidualną kliniczno-epidemiologiczną ob-

serwację osoby przewlekle zakażonej lub podejrzanej o chorobę zakaźną
lub zakażenie, bez ograniczenia jej swobody przemieszczania się,

11) niepożądany odczyn poszczepienny – objawy kliniczne czasowo związane z

dokonanym szczepieniem ochronnym,

12) nosiciel – osobę bez objawów chorobowych, w której organizmie bytują i

rozmnażają się drobnoustroje chorobotwórcze, stanowiącą potencjalne źró-
dło zakażenia innych osób,

13) osoba ubezpieczona - osobę objętą ubezpieczeniem zdrowotnym na podsta-

wie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej fi-
nansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135),

14) podejrzany o chorobę zakaźną – osobę, u której występują objawy kliniczne

wskazujące na chorobę zakaźną lub która pozostawała w bezpośredniej
bądź pośredniej styczności ze źródłem zakażenia,

15) podejrzany o zakażenie – osobę bez objawów choroby zakaźnej, która pozo-

stawała w bezpośredniej bądź pośredniej styczności ze źródłem zakażenia,
jeżeli rodzaj styczności zagrażał przeniesieniem drobnoustrojów,

16) przedsiębiorca - przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2

lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 173, poz.
1807),

17) skażenie – zanieczyszczenie drobnoustrojami lub ich toksynami powierzchni

przedmiotów, żywności, gleby, wody i powietrza,

18) stan epidemii – sytuację wymagającą podjęcia określonych w ustawie dzia-

łań w związku z wystąpieniem epidemii w celu zminimalizowania jej skut-
ków,

19) stan zagrożenia epidemicznego – stan wysokiego prawdopodobieństwa po-

wstania epidemii lub zawleczenia choroby zakaźnej wymagający podjęcia
określonych działań w celu zapobieżenia epidemii lub zminimalizowaniu jej
skutków,

20) sterylizacja – zniszczenie wszystkich drobnoustrojów oraz ich form prze-

trwalnikowych przez zastosowanie czynników fizycznych lub chemicznych,

21) szczepienie ochronne – podanie szczepionki przeciw chorobie zakaźnej w

celu sztucznego uodpornienia przeciwko tej chorobie,

22) świadczenie zdrowotne – świadczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z

dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz.
408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138,
poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz.
769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr
162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r.
Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114,
poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961,

©Kancelaria Sejmu

s. 3/25

2006-12-20

Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207 i Nr 126, poz.
1382 i 1383),

23) świadczeniodawca - świadczeniodawcę w rozumieniu art. 5 pkt 41 ustawy z

dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych
ze środków publicznych,

24) zagrożenie epidemiczne – prawdopodobieństwo narastania liczby zachoro-

wań występujących dotąd sporadycznie lub niewystępujących wcześniej na
danym terenie,

25) zakażenie – wniknięcie do organizmu i rozwój w nim żywego biologicznego

czynnika chorobotwórczego,

26) zakażenie zakładowe – zakażenie, które zostało nabyte w czasie pobytu w

zakładzie opieki zdrowotnej udzielającym całodobowych lub całodziennych
świadczeń zdrowotnych, a które nie było w okresie inkubacji w chwili przy-
jęcia do zakładu,

27) zatrucie pokarmowe – ostre zachorowanie o charakterze zakaźnym, inwa-

zyjnym lub toksycznym, którego przyczyną było spożycie skażonej żywno-
ści lub wody.

Art. 3.

1. Wykaz chorób zakaźnych i zakażeń, do których stosuje się przepisy ustawy,

określa załącznik nr 1 do ustawy.

2. Wykaz biologicznych czynników chorobotwórczych, do których stosuje się

przepisy ustawy, określa załącznik nr 2 do ustawy.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia,

kryteria rozpoznawania niektórych chorób i zakażeń, objętych wykazami, o któ-
rych mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając w szczególności objawy i wyniki badań
niezbędnych do ustalenia rozpoznania.

Art. 4.

Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa oraz ministrem właściwym do spraw środowiska, określi, w drodze
rozporządzenia, formy i tryb współdziałania między organami Inspekcji Sanitarnej,
Inspekcji Weterynaryjnej oraz Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie zwalczania
chorób zakaźnych, które mogą być przenoszone ze zwierząt na ludzi lub z ludzi na
zwierzęta, uwzględniając w szczególności:

1) wykaz chorób zakaźnych, których dotyczy współdziałanie,

2) sposoby wymiany informacji epidemiologicznych i epizootiologicznych

oraz opracowań statystycznych,

3) sposoby uzgadniania postępowania między organami przy zwalczaniu cho-

rób, które mogą być przenoszone ze zwierząt na ludzi lub z ludzi na zwie-
rzęta,

4) formy powiadamiania o wykryciu ognisk chorób zakaźnych, które mogą być

przenoszone ze zwierząt na ludzi lub z ludzi na zwierzęta.

©Kancelaria Sejmu

s. 4/25

2006-12-20

Rozdział 2

Zapobieganie chorobom zakaźnym i zakażeniom

Art. 5.

1. Osoby przebywające na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na

zasadach określonych w ustawie do:

1) poddawania się badaniom mającym na celu wykrywanie zakażeń i chorób

zakaźnych, w tym również poddawania się postępowaniu mającemu na celu
pobranie lub dostarczenie materiału do tych badań,

2) poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym,

3) poddawania się obowiązkowemu leczeniu, obowiązkowej hospitalizacji,

izolacji, kwarantannie i nadzorowi epidemiologicznemu,

4) udzielania wyjaśnień istotnych dla zapobiegania chorobom zakaźnym.

2. W przypadku osoby małoletniej lub nieposiadającej zdolności do czynności

prawnych odpowiedzialność za wypełnienie obowiązków, o których mowa w
ust. 1, spoczywa na osobie, która sprawuje nad nią prawną lub faktyczną opiekę.

3. W stosunku do osób przebywających w zakładach karnych, aresztach śledczych,

zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich, placówkach opiekuńczo-
wychowawczych oraz innych placówkach sprawujących całodobową opiekę od-
powiedzialność za umożliwienie wypełnienia obowiązków, o których mowa w
ust. 1, spoczywa na kierowniku zakładu albo placówki, w której te osoby prze-
bywają.

4. Obowiązek wynikający z ust. 1 pkt 2 nie dotyczy osób przebywających na obsza-

rze Rzeczypospolitej Polskiej przez okres krótszy niż trzy miesiące, z wyjątkiem
szczepień przeciwko wściekliźnie i tężcowi osób podejrzanych o zakażenie.

Art. 6.

1. Badaniom do celów sanitarno-epidemiologicznych podlegają:

1) kobiety w ciąży, które były narażone na zakażenie HIV, oraz noworodki uro-

dzone przez matki zakażone HIV lub krętkiem bladym - badaniom w kie-
runku tych zakażeń,

2) osoby, które były narażone na zakażenie poprzez kontakt z osobami zakażo-

nymi, chorymi lub materiałem zakaźnym – badaniom w kierunku błonicy,
cholery, czerwonki, duru brzusznego, durów rzekomych A, B i C, nagmin-
nego porażenia dziecięcego,

3) nosiciele i ozdrowieńcy po błonicy, cholerze, durze brzusznym, durach rze-

komych A, B, C, salmonelozach i czerwonce wywołanej pałeczkami Shigel-
la - badaniom na nosicielstwo,

4) osoby podejmujące lub wykonujące prace, przy wykonywaniu których ist-

nieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby - badaniom w celu
identyfikacji zakażenia prątkami gruźlicy, pałeczkami duru brzusznego, du-
rów rzekomych A, B i C, innymi pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigel-

©Kancelaria Sejmu

s. 5/25

2006-12-20

la, a także badaniom w celu identyfikacji zakażenia innymi czynnikami cho-
robotwórczymi określonymi w wykazie, o którym mowa w ust. 3a,

5) uczniowie szkół oraz studenci szkół wyższych kształcących się do wykony-

wania prac, o których mowa w pkt 4 - badaniom w celu identyfikacji zaka-
żenia prątkami gruźlicy, pałeczkami duru brzusznego, durów rzekomych A,
B i C, innymi pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigella, a także badaniom
w celu identyfikacji zakażenia innymi czynnikami chorobotwórczymi okre-
ślonymi w wykazie, o którym mowa w ust. 3a.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje

badań lekarskich i laboratoryjnych, którym podlegają osoby, o których mowa w
ust. 1 pkt 1 i 2, oraz tryb ich przeprowadzania, uwzględniając w szczególności:

1) terminy przeprowadzania badań lekarskich i laboratoryjnych w celu wykry-

wania określonych zakażeń,

2) sposób dokumentowania badań lekarskich i laboratoryjnych i ich wyników,

3) postępowanie kliniczno-epidemiologiczne z osobami zakażonymi.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje

badań do celów sanitarno-epidemiologicznych, którym podlegają osoby, o któ-
rych mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, oraz tryb ich przeprowadzania, uwzględniając w
szczególności:

1) terminy przeprowadzania badań lekarskich i laboratoryjnych,

2) sposób dokumentowania tych badań i ich wyników, w tym wzór karty badań

do celów sanitarno-epidemiologicznych.

3a. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) wykaz czynników chorobotwórczych innych niż wymienione w ust. 1 pkt 4 i

5, którymi zakażenie wyklucza wykonywanie prac, o których mowa w ust.
4,

2) wykaz stanów chorobowych spowodowanych tymi czynnikami chorobo-

twórczymi

-

uwzględniając czynniki i stany chorobowe o istotnym stopniu ryzyka przenie-

sienia zakażenia.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz

prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na
inne osoby, uwzględniając drogi szerzenia się zakażeń.

5. Osoby chore na gruźlicę płuc w okresie prątkowania, osoby zakażone pałeczka-

mi duru brzusznego, durów rzekomych A, B i C, innymi pałeczkami z rodzaju
Salmonella i Shigella oraz osoby ze stanami chorobowymi, o których mowa w
ust. 3a, nie mogą wykonywać prac określonych w wykazie, o którym mowa w
ust. 4.

6. Badania, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przeprowadzają świadczeniodawcy,

z którymi Narodowy Fundusz Zdrowia zawarły umowy o udzielanie tych świad-
czeń zdrowotnych.

7. Koszty badań, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, osób ubezpieczonych są finan-

sowane na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach opieki zdrowot-
nej finansowanych ze środków publicznych.

©Kancelaria Sejmu

s. 6/25

2006-12-20

8. Koszty badań, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, osób nieubezpieczonych oraz

osób, o których mowa w ust 1 pkt 3, są finansowane z budżetu państwa z części,
której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb fi-

nansowania kosztów, o których mowa w ust. 8, uwzględniając sposób dokumen-
towania wykonania badań oraz terminy rozliczeń.

10. Badania laboratoryjne, o których mowa w ust. 1 pkt 3-5, przeprowadzają stacje

sanitarno-epidemiologiczne.

11. Obowiązkiem przedsiębiorcy jest skierowanie osób wykonujących prace, o któ-

rych mowa w ust. 4, na badania sanitarno-epidemiologiczne i pokrycie kosztów
tych badań.

12. Koszty badań, o których mowa w ust. 1 pkt 5, są finansowane przez właściwe

jednostki samorządu terytorialnego ze środków na zadania zlecone z zakresu
administracji rządowej.

13. Badania w kierunku chorób zakaźnych i zakażeń kandydatów na dawców oraz

dawców komórek, tkanek i narządów oraz krwi regulują odrębne przepisy.

14. Badania, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się bez względu na badania

wynikające z odrębnych przepisów.

Art. 7.

1. Orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań bądź o czasowym lub trwałym

przeciwwskazaniu do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje
możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, lekarz przekazuje osobie ba-
danej i przedsiębiorcy oraz wpisuje do karty badań do celów sanitarno-
epidemio-logicznych, o której mowa w art. 6 ust. 3 pkt 2.

2. W przypadku stwierdzenia, w wyniku badań, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt

4, przeciwwskazań do wykonywania prac określonych w wykazie, o którym
mowa w art. 6 ust. 4, przedsiębiorca jest obowiązany, z zachowaniem poufności,
niezwłocznie odsunąć pracownika od takich prac, a przedsiębiorca wykonujący
osobiście takie prace jest obowiązany zaprzestać ich wykonywania.

Art. 8.

1. W przypadku wystąpienia określonych chorób zakaźnych i zakażeń minister

właściwy do spraw zdrowia może wprowadzić jednolite procedury postępowa-
nia w celu ich zwalczania.

2. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw zdrowia określi,

w drodze rozporządzenia, jednolite procedury postępowania wobec osób cho-
rych, zakażonych lub osób narażonych na czynniki zakaźne wywołujące te cho-
roby lub zakażenia, uwzględniając w szczególności sposób diagnozowania, le-
czenia i zapobiegania powstawaniu antybiotykooporności.

Art. 9.

1. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, programy zapobiega-

nia, eliminacji i wykorzenienia określonych zakażeń i chorób zakaźnych, wyni-

©Kancelaria Sejmu

s. 7/25

2006-12-20

kające z sytuacji epidemiologicznej kraju i dostosowane do programów między-
narodowych.

2. Koszty realizacji zadań objętych programami, o których mowa w ust. 1, są finan-

sowane z budżetu państwa odpowiednio z części, których dysponentami są wła-
ściwi ministrowie realizujący programy.

3. Zadania objęte programami, o których mowa w ust. 1, realizowane są przez

podmioty wskazane w tych programach, na podstawie umów zawieranych przez
ministrów, o których mowa w ust. 2, z tymi podmiotami, chyba że obowiązek
ich realizacji wynika z odrębnych przepisów.

Art. 10.

1. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej i osoby wykonujące zawody medyczne

poza zakładami opieki zdrowotnej są obowiązani do zapewnienia przestrzegania
wymagań higienicznych i zdrowotnych obejmujących w szczególności:

1) zapewnienie warunków skutecznej sterylizacji materiałów medycznych, na-

rzędzi i innego sprzętu medycznego oraz prowadzenia prawidłowych proce-
sów dezynfekcji,

2) stosowanie indywidualnych środków ochrony pracowników.

2. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej udzielających całodobowych lub cało-

dziennych świadczeń zdrowotnych obowiązani są do postępowania przeciwdzia-
łającego szerzeniu się zakażeń zakładowych przez opracowanie i wdrożenie
procedur zapewniających ochronę przed zakażeniami zakładowymi zgodnie z
obowiązującymi standardami, a w szczególności do:

1) bieżącego dozoru i przestrzegania standardów higieny wewnątrzzakładowej,

2) kontroli stosowanych metod leczenia, w tym antybiotykoterapii,

3) wprowadzenia zakładowego systemu badań, identyfikacji i rejestracji szcze-

pów bakteryjnych w celu oceny stanu zakażenia hospitalizowanych pacjen-
tów i skażenia środowiska zakładu wieloopornymi szczepami szpitalnymi,

4) zapewnienia, w razie potrzeby, warunków do izolacji pacjentów szczególnie

podatnych na zakażenia zakładowe oraz

5) zapewnienia środków na realizację zadań, o których mowa w pkt 1–4.

Art. 11.

1. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej udzielających całodobowych lub cało-

dziennych świadczeń zdrowotnych obowiązani są do bieżącej oceny sytuacji
epidemiologicznej w zakładzie, do prowadzenia rejestrów zakażeń zakładowych
oraz sporządzania i przekazywania powiatowemu inspektorowi sanitarnemu ra-
portów o występowaniu tych zakażeń. Do rejestrów stosuje się przepisy o do-
kumentacji medycznej.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób

prowadzenia rejestrów zakażeń zakładowych oraz sposób sporządzania raportów
o występowaniu zakażeń zakładowych i tryb ich przekazywania a także wzory
tych dokumentów, uwzględniając w szczególności rodzaje informacji o wystę-
powaniu zakażeń zakładowych oraz drobnoustrojów chorobotwórczych o szcze-
gólnej oporności i oporności wielolekowej.

©Kancelaria Sejmu

s. 8/25

2006-12-20

Art. 12.

1. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej udzielających całodobowych lub cało-

dziennych świadczeń zdrowotnych obowiązani są do powołania zespołu oraz
komitetu kontroli zakażeń zakładowych.

2. W skład zespołu kontroli zakażeń zakładowych wchodzi lekarz jako przewodni-

czący zespołu oraz pielęgniarki – jedna przypadająca na 250 łóżek.

3. Do zadań zespołu kontroli zakażeń zakładowych należy nadzór nad przestrzega-

niem procedur zapewniających ochronę przed zakażeniami zakładowymi, anali-
za występujących zakażeń zakładowych, opracowywanie raportów o występo-
waniu zakażeń zakładowych oraz szkolenie personelu w zakresie zasad, praktyki
i metod kontroli zakażeń zakładowych.

4. W skład komitetu kontroli zakażeń zakładowych wchodzi przewodniczący ze-

społu, o którym mowa w ust. 2, kierownik zakładu lub jego przedstawiciel, kie-
rownicy właściwych komórek organizacyjnych, naczelna pielęgniarka oraz le-
karz sprawujący opiekę profilaktyczną nad pracownikami zakładu.

5. Do zadań komitetu, o którym mowa w ust. 4, należy planowanie, ocena i wdra-

żanie metod kontroli zakażeń zakładowych oraz podejmowanie decyzji o roz-
dziale środków, o których mowa w art. 10 ust. 2.

6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wyma-

gane kwalifikacje członków zespołu kontroli zakażeń zakładowych, o których
mowa w ust. 2, uwzględniając w szczególności wymagane specjalizacje i kursy
specjalistyczne.

Art. 13.

1. Użytkownicy nieruchomości obowiązani są utrzymywać je w stanie sanitarnym

nienaruszającym wymagań higienicznych i zdrowotnych, w tym w szczególno-
ści niestwarzającym zagrożenia przeniesienia chorób zakaźnych i zakażeń.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzeń,

szczegółowe wymagania sanitarne, jakim powinny odpowiadać niektóre obiekty
produkcyjne, usługowe, handlowe, a także sposoby postępowania, mające na ce-
lu zapobieganie zakażeniom i chorobom zakaźnym, uwzględniając w szczegól-
ności rodzaje prowadzonej działalności oraz procedury postępowania przeciwe-
pidemicznego.

Art. 14.

1. Osoby przebywające na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane do

poddawania się szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym zgodnie
z programem szczepień ochronnych oraz w przypadku, o którym mowa w art. 15
ust. 1.

2. Przeprowadzenie szczepienia ochronnego obejmuje kwalifikacyjne badanie le-

karskie i wykonanie szczepienia.

3. Kwalifikacyjne badanie lekarskie, o którym mowa w ust. 2, powinno być prze-

prowadzone bezpośrednio przed szczepieniem w celu wykluczenia przeciw-
wskazań do szczepienia.

©Kancelaria Sejmu

s. 9/25

2006-12-20

4. Szczepienia ochronne wykonują lekarze, felczerzy, pielęgniarki, położne i higie-

nistki szkolne, posiadające kwalifikacje, o których mowa w ust. 8.

5. Osoby wystawiające zaświadczenie o urodzeniu żywym obowiązane są do zało-

żenia karty uodpornienia i przekazania jej świadczeniodawcy sprawującemu
opiekę profilaktyczną nad dzieckiem.

6. Osoby przeprowadzające szczepienia ochronne prowadzą dokumentację me-

dyczną dotyczącą szczepień ochronnych oraz sporządzają sprawozdania z wy-
konanych szczepień, które przekazują powiatowemu inspektorowi sanitarnemu.

7. Do szczepień mogą być stosowane wyłącznie preparaty dopuszczone do obrotu

na podstawie odrębnych przepisów.

8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz

obowiązkowych szczepień ochronnych, zasady przeprowadzania i dokumentacji
szczepień, uwzględniając w szczególności:

1) choroby zakaźne, przeciw którym prowadzone są szczepienia ochronne,

wiek i grupy osób objętych obowiązkiem szczepień,

2) kwalifikacje osób przeprowadzających szczepienia i sposób prowadzenia

szczepień,

3) szczegółowe zasady dotyczące prowadzenia dokumentacji i sprawozdaw-

czości ze szczepień z podaniem form, rodzajów, wzorów, terminów i sposo-
bu obiegu dokumentów, w których odnotowuje się szczepienia.

9. Program szczepień ochronnych ze szczegółowym schematem stosowania po-

szczególnych szczepionek oraz wskazaniami do szczepień obowiązkowych i za-
lecanych, wynikający z aktualnej sytuacji epidemiologicznej i rozporządzeń, o
których mowa w ust. 8 i art. 9 ust. 1, podaje Główny Inspektor Sanitarny w for-
mie komunikatu publikowanego do końca I kwartału każdego roku.

10. Obowiązkiem lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, wybranego przez osobę

ubezpieczoną, jest powiadomienie osoby ubezpieczonej o obowiązku poddania
się szczepieniom ochronnym i poinformowanie o szczepieniach zalecanych.

Art. 15.

1. W przypadku stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego na obszarze

całego kraju lub na obszarze obejmującym tereny należące do więcej niż jedne-
go województwa, minister właściwy do spraw zdrowia, może w drodze rozpo-
rządzenia, nałożyć obowiązek szczepień ochronnych przeciw chorobom epide-
micznym na inne osoby i inne choroby niż wymienione w rozporządzeniu, o któ-
rym mowa w art. 14 ust. 8.

2. W przypadku wystąpienia sytuacji, o której mowa w ust. 1, na obszarze jednego

województwa, rozporządzenie takie wydaje wojewoda na wniosek wojewódz-
kiego inspektora sanitarnego i w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia oraz publikuje je w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

Art. 16.

1. Obowiązkowe szczepienia ochronne osób ubezpieczonych przeprowadzają

świadczeniodawcy, z którymi Narodowy Fundusz Zdrowia zawarły umowy na
te świadczenia.

©Kancelaria Sejmu

s. 10/25

2006-12-20

2. Koszty przeprowadzenia obowiązkowych szczepień ochronnych, o których mo-

wa w ust. 1, są finansowane na zasadach określonych w przepisach o świadcze-
niach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, z zastrzeże-
niem ust. 3 i 6.

3. Jeżeli osoba ubezpieczona dokona obowiązkowego szczepienia ochronnego u

innego świadczeniodawcy niż określony w ust. 1, koszty preparatu oraz koszty
przeprowadzenia szczepienia ponosi ta osoba.

4. Koszty przeprowadzenia obowiązkowych szczepień ochronnych osób nieubez-

pieczonych finansowane są z budżetu państwa z części, której dysponentem jest
minister właściwy do spraw zdrowia.

5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb fi-

nansowania kosztów, o których mowa w ust. 4, uwzględniając w szczególności
sposób dokumentowania przeprowadzenia szczepień oraz terminy rozliczeń.

6. Koszty preparatów służących przeprowadzaniu obowiązkowych szczepień

ochronnych finansowane są z budżetu państwa z części, której dysponentem jest
minister właściwy do spraw zdrowia.

7. Preparaty do szczepień, o których mowa w ust. 6, zakupuje minister właściwy do

spraw zdrowia zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

8. Preparaty zakupione przez ministra właściwego do spraw zdrowia są transporto-

wane i przechowywane, z zachowaniem łańcucha chłodniczego, na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb i

sposób przekazywania preparatów, o których mowa w ust. 6, uwzględniając w
szczególności:

1) podmioty, którym przekazywane są preparaty i ich obowiązki w zakresie

ustalania rocznego zapotrzebowania na preparaty,

2) sposób przechowywania i rotacji preparatów stanowiących rezerwę przeci-

wepidemiczną kraju z zachowaniem odrębnych przepisów,

3) zaopatrywanie się świadczeniodawców prowadzących szczepienia w prepa-

raty.

Art. 17.

1. W celu zapobiegania szerzeniu się chorób zakaźnych u osób pracujących, nara-

żonych na działanie czynników biologicznych przeprowadza się, po uzyskaniu
ich zgody, szczepienia ochronne wskazane na danym stanowisku pracy.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym

do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk pracy oraz
szczepień ochronnych wskazanych do wykonania pracownikom podejmującym
pracę lub zatrudnionym na tych stanowiskach, uwzględniając w szczególności
standardy Unii Europejskiej.

3. O rodzaju wskazanego szczepienia ochronnego pracodawca informuje pracowni-

ka.

4. Koszty przeprowadzania szczepień ochronnych, o których mowa w ust. 1, oraz

preparatów do tych szczepień ponosi pracodawca.

©Kancelaria Sejmu

s. 11/25

2006-12-20

5. Przy przeprowadzaniu szczepień wskazanych na danym stanowisku pracy obo-

wiązują zasady określone w art. 14 ust. 2-7.

Art. 18.

1. Minister właściwy do spraw zdrowia może ogłosić, w drodze obwieszczenia,

wykaz zalecanych szczepień ochronnych dla określonych grup osób z uwagi na
wiek, stan zdrowia, sytuację epidemiologiczną występującą na danym terenie
oraz przemieszczanie się poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, z uwzględnie-
niem wymagań innych krajów oraz zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia.

2. Przy przeprowadzaniu szczepień zalecanych obowiązują zasady określone w art.

14 ust. 2-7.

3. Koszty zakupu preparatów do szczepień określonych w ust. 1 ponosi osoba pod-

dająca się szczepieniu.

4. Zalecane szczepienia ochronne osób ubezpieczonych przeprowadzają świadcze-

niodawcy, z którymi Narodowy Fundusz Zdrowia zawarły umowy na te świad-
czenia.

5. Koszty przeprowadzania zalecanych szczepień ochronnych, o których mowa w

ust. 1, osób ubezpieczonych są finansowane na zasadach określonych w przepi-
sach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicz-
nych, z wyjątkiem szczepień wykonywanych w związku z podróżą za granicę.

6. Jeżeli osoba ubezpieczona dokona zalecanego szczepienia ochronnego u innego

świadczeniodawcy niż określony w ust. 4, koszty przeprowadzenia szczepienia
ponosi ta osoba.

7. Koszty przeprowadzania zalecanych szczepień ochronnych osób nieubezpieczo-

nych ponoszą te osoby.

Art. 19.

1. Lekarz, który podejrzewa wystąpienie niepożądanego odczynu poszczepiennego,

ma obowiązek niezwłocznego zgłoszenia takiego przypadku do powiatowego
(portowego) inspektora sanitarnego, właściwego ze względu na miejsce udziela-
nia świadczenia zdrowotnego przez tego lekarza.

2. Powiatowy (portowy) inspektor sanitarny prowadzi rejestry niepożądanych od-

czynów poszczepiennych.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, kategorie

i kryteria rozpoznawania niepożądanych odczynów poszczepiennych, sposób i
tryb ich zgłaszania oraz wzory formularzy i obieg dokumentacji, uwzględniając
w szczególności objawy ogólne i miejscowe.

4. Leczenie niepożądanych odczynów poszczepiennych u osób ubezpieczonych

prowadzone jest na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

5. Koszty leczenia niepożądanych odczynów poszczepiennych u osób nieubezpie-

czonych finansowane są z budżetu państwa z części, której dysponentem jest
minister właściwy do spraw zdrowia.

©Kancelaria Sejmu

s. 12/25

2006-12-20

6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb fi-

nansowania kosztów, o których mowa w ust. 5, uwzględniając w szczególności
sposób dokumentowania przeprowadzonego leczenia oraz terminy rozliczeń.

Rozdział 3

Postępowanie w przypadku podejrzenia lub rozpoznania choroby zakaźnej lub

zakażenia oraz w przypadku stwierdzenia zgonu z powodu choroby zakaźnej

Art. 20.

1. Lekarz lub felczer, który podejrzewa lub rozpoznaje chorobę zakaźną lub zaka-

żenie, jest obowiązany pouczyć pacjenta, jego ustawowego przedstawiciela lub
osobę sprawującą nad pacjentem faktyczną opiekę o środkach ostrożności zapo-
biegających przeniesieniu zakażenia na inne osoby oraz o obowiązku wynikają-
cym z art. 7 ust. 2.

2. W przypadku rozpoznania zakażenia, które może przenosić się drogą kontaktów

seksualnych, lekarz jest obowiązany poinformować pacjenta o konieczności
zgłoszenia się do lekarza jego partnera lub partnerów seksualnych. Fakt powia-
domienia pacjenta powinien być odnotowany w dokumentacji medycznej i po-
twierdzony podpisem pacjenta.

3. W przypadku podejrzenia zakażenia lub zachorowania na chorobę zakaźną,

określoną w wykazie, o którym mowa w art. 3 ust. 1, lub rozpoznania takiej cho-
roby lekarz lub felczer ma obowiązek zgłoszenia tego faktu, w ciągu 24 godzin,
właściwemu ze względu na miejsce zachorowania powiatowemu (portowemu)
inspektorowi sanitarnemu, z zastrzeżeniem ust. 4–6.

4. Podejrzenie lub rozpoznanie zachorowania na gruźlicę lekarz lub felczer ma

obowiązek zgłosić właściwemu ze względu na miejsce zachorowania woje-
wódzkiemu inspektorowi sanitarnemu lub wskazanej przez niego specjalistycz-
nej jednostce właściwej w zakresie gruźlicy i chorób płuc.

5. Podejrzenie lub rozpoznanie zachorowania na AIDS, kiłę, rzeżączkę, nierze-

żączkowe zakażenia dolnych odcinków narządów moczowo-płciowych i inne
chlamydiozy oraz rzęsistkowicę lekarz lub felczer ma obowiązek zgłosić bezpo-
średnio właściwemu ze względu na miejsce zachorowania wojewódzkiemu in-
spektorowi sanitarnemu lub wskazanej przez niego specjalistycznej jednostce
właściwej w zakresie chorób przenoszonych drogą płciową.

6. W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia, że zgon nastąpił z powodu choroby

zakaźnej określonej w wykazie, o którym mowa w art. 3 ust. 1, lekarz ma obo-
wiązek powiadomić o tym fakcie wojewódzkiego inspektora sanitarnego.

7. W zgłoszeniach, o których mowa w ust. 3-6, z zastrzeżeniem ust. 8, zamieszcza

się następujące dane osoby, której dotyczy zgłoszenie:

1) imię i nazwisko,

2) datę urodzenia,

3) nr PESEL lub - gdy ten numer nie został nadany - numer paszportu, dowodu

osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość,

4) płeć,

5) adres zamieszkania (lub zameldowania),

©Kancelaria Sejmu

s. 13/25

2006-12-20

6) rozpoznanie oraz kod jednostki chorobowej zgodnie z międzynarodową kla-

syfikacją chorób,

7) inne informacje niezbędne do przeciwdziałania chorobom zakaźnym i zaka-

żeniom oraz rozpoznania i oceny sytuacji epidemiologicznej.

8. W zgłoszeniu zachorowań na AIDS lekarz zamieszcza dane określone w ust. 7, a

jeżeli pacjent je zastrzeże, to następujące dane osoby, której dotyczy zgłoszenie:

1) inicjały imienia i nazwiska lub hasło,

2) wiek,

3) płeć,

4) obywatelstwo,

5) województwo, na obszarze którego posiada stałe zameldowanie, a w przy-

padku niemożliwości ustalenia – województwo, na obszarze którego prze-
bywa osoba, której dotyczy zgłoszenie,

6) rozpoznanie.

9. W zgłoszeniach, o których mowa w ust. 3–6, należy zamieścić imię, nazwisko,

adres i numer telefonu lekarza dokonującego zgłoszenia.

10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzory

formularzy zgłoszeń, o których mowa w ust. 3–6, oraz sposób ich przekazywa-
nia, uwzględniając w szczególności wymogi zabezpieczenia ochrony danych
osobowych.

Art. 21.

1. Kierownik laboratorium wykonującego badania mikrobiologiczne, serologiczne i

molekularne ma obowiązek zgłaszania, przed upływem 24 godzin, wskazanych
dodatnich wyników badań w kierunku biologicznych czynników chorobotwór-
czych, spośród określonych w wykazie, o którym mowa w art. 3 ust. 2, do pań-
stwowego powiatowego (granicznego) inspektora sanitarnego, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3.

2. Zgłoszenie zakażenia gruźlicą należy kierować bezpośrednio do wojewódzkiego

inspektora sanitarnego lub wskazanej przez niego specjalistycznej jednostki
właściwej w zakresie gruźlicy i chorób płuc.

3. Zgłoszenie zakażenia HIV, kiłą, rzeżączką, nierzeżączkowymi zakażeniami dol-

nych odcinków narządów moczowo-płciowych i innymi chlamydiozami oraz
rzęsistkowicą należy kierować bezpośrednio do wojewódzkiego inspektora sani-
tarnego lub wskazanej przez niego specjalistycznej jednostki właściwej w zakre-
sie chorób przenoszonych drogą płciową.

4. W zgłoszeniach, o których mowa w ust. 1-3, z zastrzeżeniem ust. 5, kierownik

laboratorium umieszcza następujące dane osoby, której dotyczy zgłoszenie:

1) imię i nazwisko,

2) datę urodzenia,

3) nr PESEL lub - gdy ten numer nie został nadany - numer paszportu, dowodu

osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość,

4) płeć,

©Kancelaria Sejmu

s. 14/25

2006-12-20

5) adres zamieszkania (lub zameldowania),

6) wynik badania i datę pobrania próby,

7) inne informacje niezbędne do rozpoznania i oceny sytuacji epidemiologicz-

nej oraz przeciwdziałania zakażeniom.

5. W zgłoszeniu zakażenia HIV kierownik laboratorium zamieszcza dane określone

w ust. 4, a jeżeli pacjent je zastrzeże (badanie anonimowe), to następujące dane:

1) inicjały imienia i nazwiska lub hasło,

2) wiek,

3) płeć,

4) obywatelstwo,

5) miejsce stałego pobytu: województwo, typ miejscowości (miasto/wieś),

6) wynik badania i datę pobrania próby.

6. W zgłoszeniach, o których mowa w ust. 1–3, należy zamieścić imię, nazwisko,

adres i numer telefonu kierownika laboratorium dokonującego zgłoszenia oraz
nazwę i adres placówki.

7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje

biologicznych czynników chorobotwórczych, o których mowa w ust. 1, typy ba-
dań, których dodatnie wyniki podlegają zgłoszeniom, okoliczności dokonywania
zgłoszeń oraz wzory formularzy zgłoszeń, o których mowa w ust. 1-3, oraz tryb
ich przekazywania, uwzględniając w szczególności aktualną sytuację epidemio-
logiczną oraz wymogi zabezpieczenia ochrony danych osobowych.

Art. 22.

1. Weryfikację rozpoznań zakażeń i chorób zakaźnych oraz wyników badań labora-

toryjnych dla celów nadzoru epidemiologicznego przeprowadzają na podstawie
umów zawieranych z ministrem właściwym do spraw zdrowia:

1) wojewódzkie stacje sanitarno-epidemiologiczne,

2) krajowe ośrodki referencyjne oraz jednostki badawczo-rozwojowe.

2. Umowa zawierana przez ministra właściwego do spraw zdrowia z podmiotami, o

których mowa w ust. 1, określa w szczególności:

1) zakres badań i sposób ich dokumentowania,

2) rodzaje analiz dla celów sanitarno-epidemiologicznych,

3) sposób udostępniania wzorców niezbędnych do kontroli jakości badań dia-

gnostycznych,

4) tryb uczestniczenia wojewódzkich stacji sanitarno-epidemiologicznych, kra-

jowych ośrodków referencyjnych lub jednostek badawczo-rozwojowych w
weryfikacji jakości badań.

3. Koszty weryfikacji rozpoznań zakażeń, chorób zakaźnych i wyników badań la-

boratoryjnych dla celów nadzoru epidemiologicznego są finansowane z budżetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia,

©Kancelaria Sejmu

s. 15/25

2006-12-20

na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach pu-
blicznych (Dz. U. Nr 259, poz. 2104,

1)

).

Art. 23.

1. Powiatowy (portowy) inspektor sanitarny prowadzi rejestr zachorowań na cho-

roby zakaźne podlegające zgłoszeniu oraz dodatnich wyników badań laborato-
ryjnych, z zastrzeżeniem ust. 3. W rejestrze mogą być przetwarzane dane oso-
bowe pacjenta, określone w art. 20 ust 7 i 8 oraz w art. 21 ust. 4 i 5.

2. Powiatowy (portowy) inspektor sanitarny sporządza zbiorcze raporty zawierają-

ce dane liczbowe o wystąpieniu zachorowań na choroby zakaźne podlegające
zgłoszeniu oraz o dodatnich wynikach badań laboratoryjnych i przekazuje wła-
ściwemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu.

3. Wojewódzki inspektor sanitarny lub wskazana przez niego specjalistyczna jed-

nostka prowadzi rejestr zachorowań na choroby określone w art. 20 ust. 4 i 5,
dodatnich wyników badań laboratoryjnych określonych w art. 21 ust. 2 i 3 oraz
zgonów, o których mowa w art. 20 ust. 6. W rejestrze mogą być przetwarzane
dane osobowe pacjenta określone w art. 20 ust. 7 i 8 oraz w art. 21 ust. 4 i 5.

4. Wojewódzki inspektor sanitarny lub wskazana przez niego specjalistyczna jed-

nostka sporządza zbiorcze raporty zawierające dane liczbowe o występowaniu
zachorowań na choroby określone w art. 20 ust. 4 i 5, o dodatnich wynikach ba-
dań laboratoryjnych określonych w art. 21 ust. 2 i 3 oraz zgonach, o których
mowa w art. 20 ust. 6.

5. Wojewódzki inspektor sanitarny sporządza na podstawie raportów przekazanych

przez powiatowych (portowych) inspektorów sanitarnych oraz raportów okre-
ślonych w ust. 4 raporty wojewódzkie i przekazuje je Głównemu Inspektorowi
Sanitarnemu.

6. W przypadku chorób zawlekanych z innych krajów, rzadko występujących lub o

ciężkim przebiegu klinicznym albo objętych programami, o których mowa w art.
9 ust. 1, inspektorzy sporządzają raporty indywidualne na podstawie przeprowa-
dzonych wywiadów kliniczno-epidemiologicznych.

7. Główny Inspektor Sanitarny sporządza i publikuje raporty krajowe o zachorowa-

niach i zgonach na choroby zakaźne podlegające zgłoszeniu oraz o dodatnich
wynikach badań laboratoryjnych.

8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób

prowadzenia rejestrów, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz wzory raportów, o któ-
rych mowa w ust. 2 i w ust. 4–7 oraz terminy ich przekazywania, uwzględniając
w szczególności zasady ochrony danych osobowych w rejestrach.

Art. 24.

1. Właściwy inspektor sanitarny lub wskazana przez niego jednostka, o której mo-

wa w art. 20 ust. 4 i 5, po otrzymaniu zgłoszenia chorób i zakażeń podlegają-
cych rejestracji jest obowiązany niezwłocznie podjąć czynności mające na celu
zapobieżenie szerzeniu się tych chorób i zakażeń, a w wypadku chorób odzwie-
rzęcych powiadomić także właściwego lekarza weterynarii.

1)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 169, poz. 1420 oraz z 2006 r.

Nr 45, poz. 319 i Nr 104, poz. 708.

©Kancelaria Sejmu

s. 16/25

2006-12-20

2. W przypadku powzięcia podejrzenia epidemicznego wzrostu zachorowań lub za-

istnienia zagrożenia epidemią bądź wystąpienia choroby o wysokiej zaraźliwo-
ści, powiatowy (portowy) inspektor sanitarny ma obowiązek bezzwłocznego
zgłoszenia tego faktu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu.

Art. 25.

1. W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia choroby zakaźnej lub zakażenia wła-

ściwy inspektor sanitarny, w przypadkach określonych w ustawie, w drodze de-
cyzji administracyjnej, może nakazać poddanie się chorego lub podejrzanego o
zachorowanie lub zakażenie badaniom, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2,
obowiązkowemu leczeniu, obowiązkowej hospitalizacji, izolacji, kwarantannie
lub nadzorowi epidemiologicznemu.

2. W celu zapobieżenia szerzeniu się choroby zakaźnej powiatowy (portowy) in-

spektor sanitarny, w drodze decyzji administracyjnej, może:

1) nakazać podejrzanemu o chorobę zakaźną lub podejrzanemu o zakażenie

wstrzymanie się od wykonywania pracy lub uczęszczania do przedszkoli,
szkół i placówek działających w systemie oświaty oraz szkół wyższych,

2) zakazać korzystania z wody do picia i na potrzeby gospodarcze pochodzącej

z ujęć, co do których istnieje podejrzenie skażenia,

3) nakazać przeprowadzenie niezbędnych zabiegów z zakresu dezynfekcji, de-

zynsekcji i deratyzacji,

4) wprowadzić czasowy zakaz wstępu do pomieszczeń skażonych,

5) wprowadzić zakaz spożywania żywności podejrzanej o skażenie, a w razie

potrzeby zarządzić jej odkażenie, zniszczenie lub przeznaczenie do innych
celów niż spożywcze, z wyjątkiem przeznaczenia do żywienia zwierząt,

6) nakazać sekcję zwłok osoby zmarłej na chorobę zakaźną lub podejrzanej o

taką chorobę,

7) zakazać wykonywania sekcji zwłok, gdy sekcja zwłok mogłaby prowadzić

do zakażenia osób lub skażenia środowiska, chyba że zachodzi podejrzenie,
że zgon nastąpił w wyniku popełnienia przestępstwa.

Art. 26.

1. W celu monitorowania sytuacji epidemiologicznej chorób zakaźnych oraz za-

pewnienia systemu wczesnego powiadamiania o zagrożeniu epidemicznym two-
rzy się sieć nadzoru epidemiologicznego i kontroli chorób zakaźnych w kraju.

2. Sieć określoną w ust. 1 stanowią organy i jednostki realizujące zadania określone

w art. 14 i art. 20–24.

Art. 27.

1. Osoby, przybywające z zagranicy chore lub co do których istnieje uzasadnione

podejrzenie choroby zakaźnej, mogą być poddane badaniom, o których mowa w
art. 5 ust. 1 pkt 1, i obowiązkowemu leczeniu lub obowiązkowej hospitalizacji,
izolacji, kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu, na zasadach okre-
ślonych w art. 25 ust. 1.

©Kancelaria Sejmu

s. 17/25

2006-12-20

2. Obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu podlegają

osoby zdrowe, które pozostawały w styczności z chorymi na cholerę, dżumę
płucną i wirusowe gorączki krwotoczne przez okres nie dłuższy niż w przypad-
ku cholery – 5 dni, dżumy płucnej – 6 dni, wirusowych gorączek krwotocznych
– 21 dni od ostatniego dnia styczności.

3. W przypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia skażenia bagaży, przed-

miotów, materiałów i środków transportu mogą być one poddane dezynfekcji i
dezynsekcji, a środki transportu ponadto deratyzacji. Postępowanie ze zwierzę-
tami określają odrębne przepisy.

4. W przypadku konieczności izolowania lub poddania kwarantannie osób woje-

woda obowiązany jest zorganizować warunki izolacji lub kwarantanny przez za-
pewnienie odpowiednich pomieszczeń, wyposażenia oraz osób posiadających
odpowiednie kwalifikacje.

Art. 28.

Obowiązkowej hospitalizacji podlegają:

1) osoby chore na gruźlicę płuc w okresie prątkowania oraz osoby z uzasad-

nionym podejrzeniem o prątkowanie,

2) osoby chore i podejrzane o zachorowanie na:

a) błonicę,

b) cholerę,

c) dur brzuszny,

d) dury rzekome A, B, C,

e) dżumę,

f) nagminne porażenie dziecięce oraz inne ostre porażenia wiotkie, w tym

zespół Guillaina-Barrégo.

g) tularemię,

h) zapalenie mózgu,

i) zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,

j) żółtą gorączkę i wirusowe gorączki krwotoczne.

Art. 29.

1. Koszty świadczeń zdrowotnych, o których mowa w art. 27 i 28, udzielane oso-

bom ubezpieczonym są finansowane na zasadach określonych w przepisach o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

2. Koszty świadczeń zdrowotnych, o których mowa w art. 27 i 28, udzielane oso-

bom nieubezpieczonym są finansowane z budżetu państwa z części, której dys-
ponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb fi-

nansowania kosztów świadczeń, o których mowa w ust. 2, uwzględniając w
szczególności sposób dokumentowania udzielonych świadczeń oraz terminy
rozliczeń.

©Kancelaria Sejmu

s. 18/25

2006-12-20

Art. 30.

1. Lekarz sprawujący opiekę nad osobą poddaną obowiązkowej hospitalizacji, izo-

lacji lub kwarantannie, na podstawie decyzji, o której mowa w art. 25 ust. 1, ma
obowiązek poinformowania tej osoby o przyczynach zastosowania tego środka.

2. Wyrażenie zgody na obowiązkową hospitalizację, izolację lub kwarantannę na-

stępuje w formie złożenia podpisu w dokumentacji medycznej przez osobę, wo-
bec której zastosowano ten środek, lub w odniesieniu do osób, o których mowa
w art. 5 ust. 2, przez osobę sprawującą nad nimi prawną lub faktyczną opiekę.

3. W przypadku braku zgody na obowiązkową hospitalizację, izolację lub kwaran-

tannę kierownik jednostki, w której umieszczona jest osoba poddana obowiąz-
kowi, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany powiadomić tę osobę o przysłu-
gującym jej prawie odwołania się do sądu w celu niezwłocznego ustalenia legal-
ności pozbawienia wolności oraz umożliwić tej osobie odwołanie się do sądu.

4. Kierownik jednostki, w której wykonywana jest obowiązkowa hospitalizacja,

izolacja lub kwarantanna, jest obowiązany do powiadomienia rodziny lub osoby
wskazanej przez osobę poddaną obowiązkowej hospitalizacji, izolacji lub kwa-
rantannie o zastosowaniu tego środka.

5. Czynności, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, odnotowuje się w dokumentacji me-

dycznej.

Art. 31.

1. Obowiązkowemu leczeniu ambulatoryjnemu podlegają osoby chore na gruźlicę

płuc. Wypełnienie obowiązku polega na poddawaniu się badaniom lekarskim
oraz innym badaniom diagnostycznym i stosowaniu zaleconego leczenia.

2. Świadczenie zdrowotne polegające na leczeniu, o którym mowa w ust. 1, obej-

muje również podawanie leków.

3. Koszty świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 2, osób ubezpieczonych

finansowane są na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

4. Koszty świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 2, osób nieubezpieczo-

nych finansowane są z budżetu państwa z części, której dysponentem jest mini-
ster właściwy do spraw zdrowia.

5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb fi-

nansowania kosztów, o których mowa w ust. 4, uwzględniając w szczególności
sposób dokumentowania udzielania świadczeń oraz terminy rozliczeń.

Art. 32.

1. Środki transportu, którymi przewożone były osoby chore lub podejrzane o zaka-

żenie, podlegają zabiegom dezynfekcyjnym po każdym przewozie takiej osoby.

2. Chorzy na choroby zakaźne są hospitalizowani w specjalistycznych jednostkach

zapewniających warunki ograniczenia przenoszenia zakażenia.

©Kancelaria Sejmu

s. 19/25

2006-12-20

Rozdział 4

Zasady postępowania w razie stanu zagrożenia epidemicznego i epidemii

Art. 33.

1. Stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii na obszarze województwa lub

jego części ogłasza i odwołuje wojewoda, w drodze rozporządzenia, po zasię-
gnięciu opinii Głównego Inspektora Sanitarnego.

2. Jeżeli stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii występuje na obszarze

więcej niż jednego województwa, stan zagrożenia epidemicznego lub stan epi-
demii ogłasza i odwołuje, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw
zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji.

3. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 1 i 2, organ je wydający może

wprowadzić:

1) czasowe ograniczenie w ruchu osobowym,

2) czasowe ograniczenie lub zakaz obrotu i używania przedmiotów lub artyku-

łów spożywczych,

3) czasowe ograniczenie funkcjonowania określonych instytucji lub zakładów

pracy,

4) zakaz organizowania widowisk, zgromadzeń i innych skupisk ludności,

5) obowiązek wykonania określonych zabiegów sanitarnych, jeżeli wykonanie

ich wiąże się z funkcjonowaniem określonych obiektów produkcyjnych,
usługowych, handlowych i innych,

6) nakaz poddania się określonym szczepieniom ochronnym,

7) nakaz udostępnienia nieruchomości, lokali, terenów i dostarczenia środków

transportu do działań przeciwepidemicznych.

4. Rozporządzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, są niezwłocznie ogłaszane w od-

powiednim dzienniku urzędowym, w rozumieniu ustawy o ogłaszaniu aktów
normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, i wchodzą w życie z dniem
ogłoszenia. Wojewoda ma obowiązek poinformowania obywateli o obowiąz-
kach wynikających z przepisów, o których mowa w ust. 1–3, w sposób zwycza-
jowo przyjęty na danym terenie.

Art. 34.

1. Pracownicy zakładów opieki zdrowotnej i inne osoby, z zastrzeżeniem ust. 2,

mogą być skierowani do pracy przy zwalczaniu epidemii w drodze decyzji ad-
ministracyjnej.

2. Skierowaniu do pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu epidemii nie

podlegają:

1) osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat,

2) kobiety w ciąży lub wychowujące dzieci w wieku do 14 lat,

3) osoby niepełnosprawne.

©Kancelaria Sejmu

s. 20/25

2006-12-20

3. Decyzję o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii na terenie wojewódz-

twa, w którym osoba skierowana mieszka lub jest zatrudniona, wydaje wojewo-
da, a w razie skierowania do pracy na obszarze innego województwa – minister
właściwy do spraw zdrowia.

4. Od decyzji wojewody przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw

zdrowia. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji wojewody.

5. Decyzja o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii stwarza obowiązek

pracy przez okres do 3 miesięcy w zakładzie opieki zdrowotnej wskazanym w
decyzji.

6. Osobie skierowanej do pracy przy zwalczaniu epidemii dotychczasowy praco-

dawca jest obowiązany udzielić urlopu bezpłatnego na czas określony w decyzji,
o której mowa w ust. 3. Okres urlopu bezpłatnego zalicza się do okresu pracy,
od którego zależą uprawnienia pracownicze u tego pracodawcy.

7. Zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w ust. 5, nawiązuje z osobą skiero-

waną do pracy stosunek pracy na czas wykonywania określonej pracy na okres
nie dłuższy niż wskazany w decyzji.

8. Osobie skierowanej do pracy na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 3, przy-

sługuje wyłącznie wynagrodzenie zasadnicze w wysokości nie niższej niż 150%
przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowi-
sku pracy w zakładzie wskazanym w tej decyzji lub w innym podobnym zakła-
dzie, jeżeli w zakładzie wskazanym nie ma takiego stanowiska.

9. Osobie, o której mowa w ust. 7, przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zakwate-

rowania i wyżywienia na zasadach określonych w przepisach o ustalaniu oraz
wysokości należności przysługującej pracownikom z tytułu podróży służbowych
na obszarze kraju. Zwrot kosztów z tytułu zakwaterowania lub wyżywienia nie
przysługuje w przypadku zapewnienia w miejscu wykonywania pracy bezpłat-
nego zakwaterowania lub wyżywienia.

10. Koszty świadczeń zdrowotnych udzielanych w związku ze zwalczaniem epide-

mii oraz koszty, o których mowa w ust. 8 i 9, finansowane są z budżetu państwa
z części, której dysponentem jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce
udzielania świadczeń.

11. Przez czas trwania obowiązku, o którym mowa w ust. 6, z osobą skierowaną do

pracy przy zwalczaniu epidemii nie może być rozwiązany dotychczasowy stosu-
nek pracy ani nie może być dokonane wypowiedzenie umowy o pracę, chyba że
istnieje podstawa do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy
pracownika.

12. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym

do spraw pracy, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem
Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia:

1) tryb kierowania osób do pracy przy zwalczaniu epidemii, uwzględniając w

szczególności sposoby powiadamiania osób skierowanych do zwalczania
epidemii oraz ich pracodawców,

2) tryb finansowania kosztów, o których mowa w ust. 10, uwzględniając w

szczególności sposób dokumentowania poniesionych kosztów oraz terminy
rozliczeń.

©Kancelaria Sejmu

s. 21/25

2006-12-20

Rozdział 5

Przepisy karne

Art. 35.

1. Kto:

1) wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, o którym mowa w art. 20 ust. 3–6,

oraz art. 21 ust. 1–3, nie zgłasza przypadków zakażenia, zachorowania, po-
dejrzenia o zakażenie, zachorowanie lub zgonu na chorobę zakaźną,

2) nie stosuje się do obowiązków wynikających z art. 5 i 13, nakazów lub za-

kazów określonych w art. 25,

– podlega grzywnie.

2. Postępowanie w sprawach o czyny określone w ust. 1 jest prowadzone na pod-

stawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Rozdział 6

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe

Art. 36.

W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91,
poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138,
poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr
158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z
1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz.
136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268 oraz z
2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113,
poz. 1207 i Nr 126, poz. 1382 i 1383) w art. 24 w ust. 4 w pkt 3 kropkę zastępuje się
przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4) określonych w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach.”.

Art. 37.

W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym
(Dz.U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz.
887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116, z 1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz.
483, Nr 63, poz. 700, Nr 70, poz. 777, Nr 72, poz. 802, Nr 109, poz. 1236, Nr 110,
poz. 1255 i 1256, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 18, poz. 230, Nr 95, poz. 1041, Nr
122, poz. 1311 i 1324 oraz z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 52, poz. 539, Nr 88, poz. 961,
Nr 97, poz. 1050 i Nr 126, poz. 1382) w art. 165:

1) w ust. 1 skreśla się pkt 2 i 3,

2) w ust. 2 skreśla się wyrazy „oraz zapobieganiem i zwalczaniem chorób wene-

rycznych”,

3) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

©Kancelaria Sejmu

s. 22/25

2006-12-20

„4. Zasady i tryb finansowania z budżetu państwa kosztów świadczeń zdro-

wotnych związanych ze zwalczaniem chorób zakaźnych i zakażeń udziela-
nych na rzecz osób nieposiadających uprawnień z tytułu ubezpieczenia
zdrowotnego określają przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o choro-
bach zakaźnych i zakażeniach (Dz.U. Nr 126, poz.1384).”.

Art. 38.

Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie zachowują
moc dotychczasowe przepisy wykonawcze, o ile nie są z nią sprzeczne, nie dłużej
jednak niż przez rok od dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 39.

Tracą moc:

1) dekret z dnia 16 kwietnia 1946 r. o zwalczaniu chorób wenerycznych (Dz.U.

z 1949 r. Nr 51, poz. 394, z 1975 r. Nr 17, poz. 94 i z 2000 r. Nr 120, poz.
1268),

2) ustawa z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu gruźlicy (Dz.U. Nr 27, poz.

170, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1975 r. Nr 17, poz. 94, z 1989 r. Nr 35,
poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i z 2000 r. Nr
120, poz. 1268),

3) ustawa z dnia 13 listopada 1963 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych (Dz.U.

Nr 50, poz. 279, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989
r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1997 r. Nr 60, poz. 369, z
1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz
z 2001 r. Nr 63, poz. 634).

Art. 40.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z wyjątkiem art. 17 i 22, które
wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., oraz art. 11 i 12, które wchodzą w życie
z dniem 1 stycznia 2004 r.

©Kancelaria Sejmu

s. 1/25

2006-12-20

Załączniki do ustawy z dnia 6 wrze-
śnia 2001 r. (poz. 1384)

Załącznik nr 1

WYKAZ

chorób zakaźnych i zakażeń

Wykaz chorób zakaźnych i zakażeń:

1) AIDS i zakażenie HIV,
2) biegunki dzieci do lat 2,
3) błonica,
4) borelioza,
5) bruceloza,
6) cholera,
7) choroba Creutzfeldta-Jakoba i inne encefalopatie gąbczaste,
8) choroba kociego pazura,
9 cytomegalia,
10) czerwonka bakteryjna,
11) dur brzuszny i zakażenia pałeczkami durowymi,
12) dur wysypkowy i inne riketsjozy,
13) dury rzekome A, B, C i zakażenia pałeczkami rzekomodurowymi,
14) dżuma,
15) glistnica i inwazje innymi nicieniami przewodu pokarmowego,
16) gorączka powrotna,
17) gorączka Q,
18) gruźlica i inne mykobakteriozy,
19) grypa,
20) grzybice,
21) jaglica,
22) jersinioza,
23) kampylobakterioza,
24) kiła,
25) krwotoczne zapalenie jelit E. coli,
26) kryptosporydioza,
27) krztusiec,
28) lamblioza (giardioza),
29) legioneloza,
30) leptospirozy,
31) listerioza,
32) mononukleoza,
33) mykoplazmoza wywołana przez Mycoplasma pneumoniae,
34) nagminne porażenie dziecięce oraz inne ostre porażenie wiotkie (w tym zespół

Guillaina- Barrégo),

35) nagminne zapalenie przyusznic (świnka),
36) nierzeżączkowe zakażenia dolnych odcinków narządów moczowo- płciowych i

inne chlamydiozy,

37) nosacizna,

©Kancelaria Sejmu

s. 2/25

2006-12-20

38) odra,
39) ornitozy,
40) ospa wietrzna,
41) owsica,
42) pastereloza,
43) pełzakowica,
44) płonica,
45) pneumocystodoza,
46) posocznica,
47) promienica,
48) pryszczyca,
49) róża,
50) różyca,
51) różyczka,
52) rzeżączka,
53) rzęsistkowica,
54) salmonelozy odzwierzęce,
55) świerzb,
56) tasiemczyce (w tym bąblowica),
57) tężec,
58) toksokaroza,
59) toksoplazmoza,
60) trąd,
61) tularemia,
62) twardziel,
63) wąglik,
64) włośnica,
65) wszawica,
66) wścieklizna i podejrzenie o zakażenie wirusem wścieklizny,
67) zakażenia Haemophilus influenzae typ b,
68) zakażenia meningokokowe,
69) zakażenia wirusami hepatotropowymi (HAV, HBV, HCV, HDV i HEV),
70) zapalenia mózgu,
71) zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych,
72) zapalenia płuc o etiologii zakaźnej,
73) zatrucie jadem kiełbasianym
74) zatrucia pokarmowe,
75) zespół hemolityczno-mocznicowy w przebiegu zakażenia enterokrwotocznymi i

enterotoksycznymi pałeczkami E.coli,

76) zgorzel gazowa,
77) zimnica,
78) żółta gorączka i inne wirusowe gorączki krwotoczne.

©Kancelaria Sejmu

s. 3/25

2006-12-20

Załącznik nr 2

WYKAZ

biologicznych czynników chorobotwórczych

1) Bacillus anthracis,
2) Bordetella pertussis,
3) Borrelia species,
4) Campylobacter jejuni,
5) Chlamydia trachomatis i pneumoniae,
6) Clostridium botulinum, difficile i perfringens,
7) Corynebacterium diphtheriae,
8) Coxiella burneti,
9) Enterococcus faecalis lub faecium (VRE),
10) enterowirusy,
11) Escherichia coli (EHEC, ETEC, EPEC, EIEC),
12) Francisella tularensis,
13) Haemophilus influezae typ b,
14) Helicobacter pylori,
15) Legionella pneumophila,
16) Leptospira species,
17) Listeria monocytogenes,
18) Mycobacterium tuberculosis i inne prątki chorobotwórcze,
19) Mycoplasma pneumoniae,
20) Neisseria meningitidis i gonorrhoeae,
21) Plasmodium species,
22) pneumokoki,
23) riketsje,
24) rotawirusy,
25) Salmonella – odzwierzęce typy serologiczne,
26) Salmonella paratyphi A, B i C,
27) Salmonella typhi,
28) Shigella sonnei i pozostałe gatunki,
29) Staphylococcus aureus wankomycynooporne,
30) Streptococcus pyogenes – inwazyjne i penicylinooporne,
31) Toxoplasma gondii,
32) Trichinella spiralis,
33) Vibrio cholerae,
34) wirus grypy i paragrypy,
35) wirus kleszczowego zapalenia mózgu,
36) wirus ludzkiego upośledzenia odporności (HIV),
37) wirus odry,
38) wirus różyczki,
39) wirus wścieklizny,
40) wirusy zapalenia wątroby przenoszone drogą krwi,
41) Yersinia enterocolitica i pseudotuberculosis,
42) Yersinia pestis.

Załącznik nr 3
(uchylony)

WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH I ZAKAŻEŃ

podlegających obowiązkowemu zgłaszaniu na podstawie załącznika nr 1 do ustawy

z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń chorób zakaźnych

u ludzi (Dz.U. z 2008r., nr 234, poz. 1570)

1) bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
2) bąblowica i wągrzyca;
3) biegunki o etiologii infekcyjnej lub nieokreślonej u dzieci do lat 2;
4) błonica;
5) borelioza z Lyme;
6) bruceloza;
7) chlamydiozy i inne zakażenia nierzeżączkowe układu moczopłciowego;
8) cholera;
9) choroba Creutzfeldta-Jakoba i inne encefalopatie gąbczaste;

10) czerwonka bakteryjna;
11) dur brzuszny i zakażenia pałeczkami durowymi;
12) dur wysypkowy (w tym choroba Brill-Zinssera) i inne riketsjozy;
13) dury rzekome A, B, C i zakażenia pałeczkami rzekomodurowymi;
14) dżuma;
15) giardioza;
16) gorączka Q;
17) gruźlica i inne mykobakteriozy;
18) grypa (w tym ptasia grypa u ludzi);
19) inwazyjne zakażenia Neisseria meningitidis;
20) inwazyjne zakażenia Streptococcus pneumoniae;
21) inwazyjne zakażenia Streptococcus pyogenes;
22) inwazyjne zakażenie Haemophilus influenzae typ b;
23) jersinioza;
24) kampylobakterioza;
25) kiła;
26) kryptosporydioza;
27) krztusiec;
28) legioneloza;
29) leptospirozy;
30) listerioza;
31) nagminne zapalenie przyusznic (świnka);
32) nosacizna;
33) odra;
34) ornitozy;
35) ospa prawdziwa;
36) ospa wietrzna;
37) ostre zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego (choroba Heinego-Medina) oraz

inne ostre porażenia wiotkie, w tym zespół Guillaina-Barré;

38) płonnica;
39) pryszczyca;
40) różyczka i zespół różyczki wrodzonej;
41) rzeżączka;
42) salmonelozy inne niż wywołane przez pałeczki Salmonella Typhi i Salmonella Paratyphi

A, B, C oraz zakażenia przez nie wywołane;

43) tężec;
44) toksoplazmoza wrodzona;
45) tularemia;
46) wąglik;
47) wirusowe gorączki krwotoczne, w tym żółta gorączka;
48) wirusowe zapalenia wątroby (A, B, C, inne) oraz zakażenia wywołane przez wirusy

zapalenia wątroby typu B i C;

49) wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu i rdzenia (z wyłączeniem

wścieklizny);

50) włośnica;
51) wścieklizna;
52) zakażenia i zatrucia pokarmowe o etiologii infekcyjnej nieustalonej;
53) zakażenia szpitalne;
54) zakażenia wirusem zachodniego Nilu;
55) zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) i zespół nabytego niedoboru

odporności (AIDS);

56) zatrucie jadem kiełbasianym (botulizm);
57) zespół hemolityczno-mocznicowy i inne postaci zakażenia enterokrwotocznymi i

werocytotoksycznymi pałeczkami Escherichia coli (EHEC);

58) zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS);
59) zimnica (malaria).