3916389 wyklad ochrona wlasnosci intelektualnej

OCHRONA WŁASNOŚCI

INTELEKTUALNEJ

Aneta Budrewicz-Szturo

Katedra Prawa

Wyższa Szkoła Bankowa w Gdańsku

ZAGADNIENIA PROGRAMOWE

Własność intelektualna

Geneza i historyczny rozwój praw własności intelektualnej

Źródła ochrony praw własności intelektualnej

Prawo krajowe

Prawo wspólnotowe (Dyrektywy UE)

Konwencje międzynarodowe o regionalnym i uniwersalnym zasięgu

Treść poszczególnych praw

Prawa autorskie i pokrewne

Prawa własności przemysłowej

Wynalazki i patenty

Wzory użytkowe i prawa ochronne

Wzory przemysłowe i prawa z rejestracji

Znaki towarowe i prawa ochronne

Oznaczenia geograficzne

Topografie układów scalonych

Bazy danych

Zwalczanie nieuczciwej konkurencji

Zasady ochrony poszczególnych praw

Uprawnienia majątkowe

Uprawnienia osobiste

Ochrona przed naruszeniami w Internecie

10.

Wyjątki i ograniczenia ochrony

Dozwolony użytek osobisty

Dozwolony użytek publiczny

Doktryna fair use

11.

Postępowanie przed Urzędem Patentowym

Literatura do przedmiotu:

Barczewski M., Traktatowa ochrona praw autorskich i praw
pokrewnych, Warszawa 2007
Barta J., Markiewicz R., Prawo autorskie i prawa pokrewne
– stan prawny na 25 lutego 2008, Wolters Kluwer Polska
Sp. z o.o. 2008
Nowińska E., Promińska U., du Vall M., Prawo własności
przemysłowej, LexisNexis 2005
Barta J., Czajkowska-Dąbrowska M., Ćwiąkalski Z.,
Markiewicz R., Traple E. (red.), Prawo autorskie i prawa
pokrewne. Komentarz, Kraków 2005
Golat R. Prawo autorskie i prawa pokrewne – Warszawa,
Wydawnictwo CH BECK 2006,

ignorantia iuris… nocet?

Pewnego poranka, gdzieś w odległej galaktyce…

John Do obudzony dochodzącymi z radia dźwiękami „Give it to me...”
w końcu wstał, wziął łaskawie prysznic, pławiąc się w owocach mango
wyciśniętych z butelki Palmolive, zjadł croasanta z oscypkiem
popijając filiżanką gorącej Neski, założył leniwie swoje stare Levisy i
wsiadł do rozgrzanego słońcem mercedesa, który nieopatrznie
pozostawił poprzedniego dnia na zewnątrz tuż przed Real-em.

John Do podjął ambitny plan: postanowił stworzyć coś nowego, czego

jeszcze nie było, coś, dzięki czemu będą go pamiętać dłużej niż on
pamięta o innych…

skojarzenia...

„Give it to me..”

Nescafe

Palmolive

croasant

oscypek

Levi’s

Real

prawo autorskie

wynalazek

znak towarowy

wzór użytkowy

wzór przemysłowy

ochrona konkurencji

oznaczenie
geograficzne

WŁASNOŚĆ INTELEKTUALNA

jest wytworem ludzkiej kreatywności i
inwencji

który ze względu na swój charakter oraz znaczenie
dla twórcy lub odbiorców podlega ochronie
prawnej.

Przedmiotem praw własności intelektualnej
nie są rzeczy fizyczne, ale tzw. dobra
niematerialne.

PRAWO WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ

"intellectual property"

to prawo na

dobrach

niematerialnych

obejmujące dział prawa cywilnego,

w którym zawarta jest regulacja prawna

dotycząca:

dóbr niematerialnych

(intelektualnych)

(

prawo autorskie i prawa pokrewne

)

oraz działy regulacji dotyczących

własności przemysłowej.

Dobra niematerialne (intelektualne)

Dobra niematerialne

to dobra występujące w obrocie

cywilnoprawnym, nieposiadające postaci materialnej.
Są one wynikiem twórczości artystycznej, naukowe, wynalazczej.
Korzystanie z nich może wymagać istnienia materialnych nośników
w postaci

rzeczy

Katalog dóbr niematerialnych:
Za dobra niematerialne uznaje się:

dobra osobiste,
przedmioty własności intelektualnej,
pieniądze,
papiery wartościowe,
różne postacie energii.

Dobra niematerialne a dobra osobiste

Oba rodzaje dóbr mają wiele wspólnych cech.

Ich substratem jest określone przeżycie

psychiczne lub myśl, przy czym za wyjątkiem

przedmiotów własności intelektualnej, jest to

zdolność ich odosobnienia i powtarzalności w

psychice innych podmiotów.

Zakres ochrony

DOBRA OBJĘTE PRAWEM AUTORSKIM

chronione są począwszy od momentu ich

powstania, bez konieczności dokonywania ich rejestracji.

Ochrona ta jest co do zasady powszechna - na podstawie

umów międzynarodowych

obejmuje prawie wszystkie kraje świata.

DOBRA OBJĘTE PRAWEM WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ

aby były objęte

ochroną – w większości przypadków – muszą zostać zarejestrowane.

W polskim systemie prawnym takim organem rejestracyjnym jest Urząd Patentowy RP,
który na podstawie zgłoszenia (wniosku) wydaje decyzje w sprawie udzielenia

patentu

praw ochronnych

lub praw z rejestracji.

Zakres tej ochrony jest w istotny sposób ograniczony. Ochrona obejmuje bowiem
wyłącznie teren RP. Jej ewentualne rozszerzenie wymaga zgłoszeń w urzędach
patentowych krajów, posiadających regulacje dotyczące takiej ochrony i – utworzone na
podstawie tych regulacji - odpowiednie organy rejestracyjne.

Regulacje prawne dotyczące

praw na dobrach niematerialnych

Regulacje prawne odnoszące się do dóbr niematerialnych
ujęte są w przepisach różnych gałęzi prawa np.:

prawa cywilnego

prawa administracyjnego

prawa karnego

Prawa na dobrach niematerialnych

to cywilne prawa

podmiotowe bezwzględne,

czyli skuteczne względem

wszystkich (erga omnes),

chroniące interesy osobiste

i majątkowe.

Cechy roszczeń wynikających z praw
podmiotowych bezwzględnych:

Powstają z chwilą naruszenia prawa, a nie z
chwilą jego powstania, czy z chwilą
wymagalności roszczenia (jak w przypadku
praw podmiotowych względnych)

PODSTAWOWE AKTY PRAWNE

Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r.

o prawie autorskim i prawach

pokrewnych

(t.j. Dz.U. z 2006 nr 90, poz. 631ze zm.)

Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r.

Prawo własności przemysłowej

(t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 11 9, poz. 1117 ze zm.)

Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r.

o ochronie baz danych

(Dz.U. 2001 nr 128 poz. 1402 ze zm.)

Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r.

o zwalczaniu nieuczciwej

konkurencji

(Dz.U. 1993 nr 47 poz. 211 ze zm.)

Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r.

o prawie autorskim i prawach pokrewnych

(t.j. Dz.U. z 2006 nr 90, poz. 631ze zm.)

– przedmiot regulacji

1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym

charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu
wyrażenia

(utwór).

2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie,

publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),

2) plastyczne,
3) fotograficzne,
4) lutnicze,
5) wzornictwa przemysłowego,
6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
7) muzyczne i słowno-muzyczne,
8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9) audiowizualne (w tym filmowe).

3. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego

od chwili ustalenia

chociażby miał postać nie

ukończoną

WYŁĄCZENIA:

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady
działania oraz koncepcje matematyczne.

Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r.

Prawo własności przemysłowej

(t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 119, poz. 1117 ze zm.)

- przedmiot regulacji

Ustawa normuje:
1) stosunki w zakresie:

wynalazków,
wzorów użytkowych,
wzorów przemysłowych,
znaków towarowych,
oznaczeń geograficznych
topografii układów scalonych,

2) zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować

projekty racjonalizatorskie

wynagradzać ich twórców,

3) zadania i organizację

Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej.

Na warunkach określonych w ustawie udzielane są:

patenty na wynalazki,
prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe,
prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych

oraz oznaczenia geograficzne.

Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r.

o ochronie baz danych

(Dz.U. 2001 nr 128 poz. 1402 ze zm.)

- przedmiot regulacji

Bazy danych podlegają ochronie określonej w ustawie niezależnie od ochrony przyznanej na

podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych
(Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, Nr 94, poz. 658, Nr 121, poz. 843 oraz z 2007 r. Nr
99, poz. 662) bazom danych spełniającym cechy utworu.

W rozumieniu ustawy

baza danych

oznacza:

zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów i elementów zgromadzonych według
określonej systematyki lub metody, indywidualnie dostępnych w jakikolwiek sposób, w
tym środkami elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu
inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości,

WYŁĄCZENIA:

Wypożyczenie baz danych nie stanowi pobierania danych lub wtórnego ich
wykorzystania.

Ochrona przyznana bazom danych nie obejmuje programów komputerowych użytych do

sporządzenia baz danych lub korzystania z nich.

Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r.

o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji

(Dz.U. 1993 nr 47 poz. 211 ze zm.)

- przedmiot regulacji

Ustawa reguluje

zapobieganie

zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności

gospodarczej

, w szczególności produkcji przemysłowej i rolnej, budownictwie,

handlu i usługach
-

w interesie publicznym, przedsiębiorców oraz klientów, a zwłaszcza

konsumentów

Czynem nieuczciwej konkurencji

jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli

zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta.

Są to w szczególności:

wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa,

fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów albo usług,

wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług,

naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa,

nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy,

naśladownictwo produktów,

pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie,

utrudnianie dostępu do rynku,

przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną,

nieuczciwa lub zakazana reklama,

organizowanie systemu sprzedaży lawinowej.

Narzędzia ochrony własności intelektualnej

Najczęściej stosowane formy ochrony własności intelektualnej to:

możliwość powołania się na prawo autorskie celem zabezpieczenia interesów
producenta
utrzymanie w tajemnicy (nieudostępnianie informacji o przedmiocie ochrony)
udostępnianie kontrolowane (np. za pobraniem opłaty licencyjnej, po dokonaniu
rejestracji użytkownika)
zakaz kopiowania i rozpowszechniania utworu, wynalazku
zakaz czerpania korzyści z utworu lub wynalazku, do którego danemu podmiotowi nie
przysługują prawa autorskie lub pokrewne
prawo do kontroli nad produkcją utworów zależnych

Ochronie na podstawie prawa autorskiego podlegają wszelkiego rodzaju utwory, a w

szczególności programy komputerowe, utwory literackie, filmowe zdjęcia, rzeźby, a
także mapy, utwory sztuki przemysłowej lub utwory architektoniczne.

W przypadku oprogramowania komputerowego kod oprogramowania chroniony jest w

sposób analogiczny do tekstu literackiego.

Tytuły ochronne własności intelektualnej

za granicą

Własność intelektualną można chronić poza RP w następujący sposób:

Patenty, wzory użytkowe:

zgłoszenie międzynarodowe w krajowym Urzędzie Patentowym,

zgłoszenie europejskie w Europejskim Urzędzie Patentowym w
Monachium,

zgłoszenie w systemie międzynarodowym PCT Międzynarodowy
Związek Współpracy Patentowej – układ waszyngtoński,

Międzynarodowe Biuro PCT w Genewie )

Wzory przemysłowe Wspólnoty i Wspólnotowe znaki towarowe :

prawo wyłączne w krajach Unii Europejskiej poprzez rejestrację w
Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) Alicante
Hiszpania

Ochrona Znaków Towarowych w systemie madryckim (WIPO)

Oznaczenia geograficzne (Komisja Europejska Bruksela)

Stosowanie prawa międzynarodowego

Zgodnie z art. 91 Konstytucji RP umowy
międzynarodowe, po ogłoszeniu w
Dzienniku Ustaw stanowią część
krajowego porządku prawnego i są
bezpośrednio stosowane, chyba, że ich
stosowanie jest uzależnione od wydania
ustawy

Międzynarodowy Związek

Ochrony własności Przemysłowej

utworzony na podstawie Konwencji Paryskiej z 1883 r. ochronie własności
przemysłowej

CEL:

Związek Paryski jest korporacją posiadającą osobowość prawną, której
głównym zadaniem jest ujednolicenie regulacji odnoszących się do własności
przemysłowej

OCHRONA:

Wg Konwencji paryskiej przedmiotem ochrony własności przemysłowej są:

patenty na wynalazki

wzory użytkowe,

wzory przemysłowe

znaki towarowe i usługowe oraz nazwy handlowe

oznaczenia pochodzenie oraz nazwy pochodzenia

zwalczanie nieuczciwej konkurencji

Zasady ochrony wg Konwencji paryskiej

ZASADA ASYMILACJI (ZASADA RÓWNEGO TRAKTOWANIA)

Każdy kraj będący członkiem konwencji musi udzielić obywatelom innych krajów

członkowskich, bądź osobom zamieszkałym lub posiadającym rzeczywiste i
poważne przedsiębiorstwo przemysłowe na terytorium jednego z państw
związkowych, takiej samej ochrony prawnej, jaką udziela swoim obywatelom

II.

ZASADA MINIMUM KONWENCYJNEGO

Określony przepisami konwencji standard ochrony (minimum ochrony konwencyjnej)

obowiązuje nawet gdy prawo krajowe go nie przewiduje

Normy ustanawiające minimalny zakres ochrony to normy autowykonalne – podmioty

państw związkowych mogą się na nie powoływać , a sądy lub organy administracji
tych państw mogą je stosować bezpośrednio, nawet gdy prawo krajowe nie
przewiduje ich odpowiednika

III.

ZASADA PIERWSZEŃSTWA KONWENCYJNEGO

Przy dokonaniu zgłoszeń w różnych krajach związku, za datę rozstrzygającą o

pierwszeństwie uważana będzie data pierwszego prawidłowego zgłoszenia w
jednym z krajów związku

POWSTANIE:

WIPO została utworzona na mocy konwencji podpisanej w

Sztokholmie

1967

r., która weszła w życie w

1970

(Konwencja sztokholmska)

1974

r. stała się jedną z 16

organizacji

wyspecjalizowanych ONZ

siedzibą w

Genewie

Polska przystąpiła do WIPO w 1975 r.

ZAKRES DZIAŁANIA:

Zajmuje się koordynacją i tworzeniem regulacji
dotyczących systemu ochrony własności intelektualnej, a
także świadczeniem pomocy prawnej i technologicznej.

Światowa Organizacja Własności Intelektualnej

(World Intellectual Property Organization)

Cele WIPO:

Celem organizacji jest

pogłębianie wiedzy na temat ochrony praw własności intelektualnej na arenie

międzynarodowej;

zapewnianie współpracy administracyjnej w zakresie egzekwowania praw

własności intelektualnej oraz praw autorskich;

czuwanie nad przestrzeganiem umów międzynarodowych pod kątem przeciwdziałania

naruszeniom tych praw własności intelektualnej;

prowadzenie różnego rodzaju akcji edukacyjnych;

wdrażanie programów pomocowych.

WIPO finansuje się prawie całkowicie z środków własnych:
-

ma budżet wysokości ok. 531 mln franków szwajcarskich, pozyskiwanych w 90% za

rejestrowanie projektów, znaków handlowych i wydawanie patentów, a w 10% - z usług
mediacyjnych i arbitrażowych.
Zrzesza 184 państwa członkowskie w tym także RP.

Oficjalna witryna:

http://www.wipo.int/portal/index.html.en

Własność intelektualna wg WIPO

Konwencja o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej

stwierdza, że "

własność intelektualna

" oznacza prawa odnoszące się do:

dzieł literackich, artystycznych i naukowych,

interpretacji artystów interpretatorów oraz do wykonań artystów
wykonawców,

do fonogramów i do programów radiowych i telewizyjnych,

wynalazków we wszystkich dziedzinach działalności ludzkiej,

odkryć naukowych,

wzorów przemysłowych,

znaków towarowych i usługowych,

nazw handlowych i oznaczeń handlowych,

ochrony przed nieuczciwą konkurencją,

oraz wszelkie inne prawa dotyczące działalności intelektualnej w dziedzinie
przemysłowej, naukowej, literackiej i artystycznej.

Światowa Organizacja Handlu

(World Trade Organization (WTO)

WTO stanowi kontynuację

Układu Ogólnego w Sprawie Taryf

Celnych i Handlu

(

GATT

Została powołana w

1994

Marrakeszu

(

Maroko

), w ramach tzw.

rundy urugwajskiej

GATT

WTO rozpoczęła działalność w roku

1995

, a jej siedzibą jest

Genewa

Polska była jednym z państw założycielskich – stosowne porozumienie
ratyfikowała w 1995 roku.

Kraje przystępujące do WTO zobowiązane są do dostosowania
wewnętrznego ustawodawstwa do norm Światowej Organizacji
Handlu oraz udzielania koncesji handlowych podmiotom
zagranicznym.

Oficjalna witryna:
http://www.wto.org/

Główne zadania

wiatowej Organizacji Handlu:

liberalizacja międzynarodowego handlu dobrami i
usługami,

prowadzenie polityki inwestycyjnej wspierającej
handel,

rozstrzyganie sporów dotyczących wymiany
handlowej,

przestrzegania praw własności intelektualnej.

Własność intelektualna wg WTO

Wedle Światowej Organizacji Handlu prawa własności

intelektualnej są to:

prawa nadawane osobom na wytwory ich umysłów.

Zazwyczaj przysługują one twórcom jako prawa wyłączne

na stosowanie tych wytworów przez pewien
określony okres czasu.

Podział zaś zwyczajowy polega na wskazaniu praw

autorskich wraz z prawami pokrewnymi obok własności
przemysłowej.

Porozumienie w sprawie Handlowych Aspektów

Praw Własności Intelektualnej (TRIPS)

W ramach współpracy WIPO i WTO w 1994 r. powstało porozumienie TRIPS, dotyczące

handlowych aspektów praw własności intelektualnej oraz ich ochrony, dochodzenia
i egzekwowania.

Formalnie stanowi ono załącznik do porozumienia w sprawie utworzenia Światowej

Organizacji Handlu (WTO).

ZAKRES PODMIOTOWY:

Porozumienie przewiduje stosowanie zasady równego traktowania podmiotów
wszystkich krajów członkowskich TRIPS, w zakresie ochrony własności intelektualnej
(podmioty innych krajów członkowskich mają być traktowane nie mniej korzystnie niż
własne podmioty).
Jakakolwiek korzyść, udogodnienie, przywilej lub zwolnienie, przyznane przez kraj
członkowski TRIPS podmiotom innego kraju, będzie przyznane niezwłocznie i
bezwarunkowo podmiotom wszystkich krajów - członków Porozumienia.

Polska

przystąpiła do porozumienia TRIPS w 2000 r. (ratyfikowane w 1996 r.)

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych

spełnia wymogi porozumienia

ZASTOSOWANIE TRIPS

PRZEDMIOT REGULACJI:

Porozumienie TRIPS reguluje wszystkie obszary własności intelektualnej, tj.
ochronę dla praw autorskich i praw pokrewnych, w tym ochronę programów
komputerowych i zbiorów danych oraz ochronę wykonawców, producentów
fonogramów (nagrań dźwiękowych) i organizacji nadawczych, patentów, praw do
wzorów przemysłowych, znaków towarowych, geograficznych oznaczeń
pochodzenia towarów, ukłądów scalonych, a także ochronę poufnego know-how
oraz kontrolę praktyk antykonkurencyjnych w licencjach umownych.

CELE TRIPS:

Celem Porozumienia TRIPS jest ochrona oraz dochodzenie i egzekwowanie
praw własności intelektualnej, co powinno przyczynić się do promocji
innowacji technicznych oraz transferu i upowszechniania technologii, ze
wzajemną korzyścią dla producentów i użytkowników wiedzy technicznej, w
sposób sprzyjający zrównoważeniu praw i obowiązków.

Własność intelektualna wg TRIPS

Dla potrzeb Porozumienia TRIPS pojęcie "własność intelektualna" odnosi się do wszystkich kategorii

własności intelektualnej, stanowiących przedmiot uregulowań drugiej części tego porozumienia
(sekcji 1-7).

Wskazano tam:

prawa autorskie i pokrewne,

znaki towarowe,

oznaczenia geograficzne,

wzory przemysłowe,

patenty,

topografie układów scalonych (wzory masek),

i wreszcie w pojęcie "własności intelektualnej" porozumienie TRIPS inkorporuje:

"ochronę informacji nie ujawnionej".

Chodzi o to, że pod pewnymi warunkami, na mocy porozumienia TRIPS: osoby fizyczne i prawne
"

mają możliwość zapobiegania temu, aby informacje pozostające w sposób zgodny z prawem pod ich

kontrolą nie zostały ujawnione, nabyte lub użyte bez ich zgody przez innych, w sposób sprzeczny z
uczciwymi praktykami handlowymi

Pozostałe akty

międzynarodowego prawa własności przemysłowej

w grudniu 1990 r. w Polsce zaczął obowiązywać Układ o
współpracy patentowej sporządzony w Waszyngtonie 19
czerwca 2070 r.

w 1991 r. Polska przystąpiła do Porozumienia
madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków

w 1996 r. Polska przystąpiła do Porozumienia
strasburskiego z 24 marca 1971 r. dotyczącego
międzynarodowej klasyfikacji patentowej

w 1997 r. weszło w życie w stosunku do Polski
Porozumienie nicejskie z 15 czerwca 1957 r. w sprawie
międzynarodowej klasyfikacji wyrobów i usług, do
których stosuje się znaki fabryczne lub handlowe

Prawo międzynarodowe – c.d.

W 2003 r. zaczął obowiązywać Protokół do
Porozumienia madryckiego o międzynarodowej
rejestracji znaków z 27 czerwca 1989 r.
1 marca 2004r. Weszła w życie w Polsce
Konwencja monachijska z 5 października 1973 r.
o udzielaniu patentów europejskich

Prawo wspólnotowe – najważniejsze akty

Pierwsza Dyrektywa Rady (EWG) nr 89/104 z 21 grudnia 1988 r. dotycząca
zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków
towarowych
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 40/94 z 20 grudnia 1993 r. o znaku
towarowym wspólnoty
Rozporządzenie Rady (EWG) nr2081/92 z 14 lipca 1992 r. w sprawie ochrony
oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków
spożywczych
Rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 z 12 grudnia 2001 r. w sprawie
wspólnotowych wzorów przemysłowych
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2082/92 w sprawie świadectw o szczególnych
charakterze dla produktów rolnych i środków spożywczych
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1493/99 z 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej
organizacji rynku wina
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 z 29 maja 1989 r. ustalające ogólne
zasady definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych
Dyrektywa Rady nr 87/54 (EWG) z 6 grudnia 1986 r. w sprawie ochrony
topografii produktów półprzewodnikowych

Rodzaje praw autorskich

PRAWA AUTORSKIE

OSOBISTE

MAJĄTKOWE

do autorstwa utworu

do oznaczenia utworu swoim

nazwiskiem lub pseudonimem

3. do udostępnienia utworu anonimowo

4. do nienaruszalności treści i formy utworu

5. do rzetelnego wykorzystania utworu

6. do decydowania o pierwszym

udostępnieniu publicznym utworu

do nadzoru nad sposobem

korzystania z utworu

do korzystania z utworu

do rozporządzania utworem

niezbywalne

zbywalne

Przedmiot prawa autorskiego

Prawo autorskie chroni utwory:

1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi

(literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy

komputerowe) – w tym opracowanie cudzego utworu (tłumaczenie,

przeróbka, adaptacja), zbiory, antologie, wybory, bazy danych –

spełniające cechy utworu (twórczy charakter)

2) plastyczne,

3) fotograficzne,

4) lutnicze,

5) wzornictwa przemysłowego,

6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,

7) muzyczne i słowno-muzyczne,

8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,

9) audiowizualne (w tym filmowe).

Nie stanowią przedmiotu prawa

autorskiego:

1. akty normatywne lub ich urzędowe projekty

2. urzędowe dokumenty, materiały znaki i symbole

3. opublikowane opisy patentowe lub ochronne

4. proste informacje prasowe
5. odkrycia,
6. idee,
7. procedury,
8. metody i zasady działania
9. koncepcje matematyczne.

Podmioty praw autorskich

Podmiot praw autorskich

PODMIOTY WYŁĄCZNIE UPRAWNIONE

Z TYTUŁU AUTORSKICH PRAW

OSOBISTYCH I MAJĄTKOWYCH

PODMIOTY WYŁĄCZNIE UPRAWNIONE

Z TYTUŁU AUTORSKICH

PRAW MAJĄTKOWYCH

TWÓRCY

WSPÓŁTWÓRCY

PRACODAWCY

ZATRUDNIAJĄCY

TWÓRCÓW

(WSPÓŁTWÓRCÓW)

PRODUCENCI I WYDAWCY

NIE BĘDĄCY

PRACODAWCAMI

TWÓRCÓW

(WSPÓŁTWÓRCÓW)

INSTYTUCJE NAUKOWE

WYDAWCY

PRODUCENCI

POZOSTALI PRACODAWCY

Podmioty praw pokrewnych

PODMIOTY WYŁĄCZNIE UPRAWNIONE

Z TYTUŁU

PRAW POKREWNYCH

PODMIOTY PRAW

DO ARTYSTYCZNYCH

WYKONAŃ

PRODUCENCI

FONOGRAMÓW LUB

WIDEOGRAMÓW

ORGANIZACJE

RADIOWE

LUB TELEWIZYJNE

WYDAWCY

ARTYŚCI

WYKONAWCY

ARTYŚCI

WYKONAWCY

WYDAWCY

PIERWSZYCH

WYDAŃ

WYDAWCY WYDAŃ

NAUKOWYCH

LUB

KRYTYCZNYCH

Podział utworów ze względu na zasady ochrony

CHRONIONE NA ZASADACH SZCZEGÓLNYCH

CHRONIONE NA ZASADACH OGÓLNYCH

UTWORY

UTWORY AUDIOWIZUALNE

PROGRAMY KOMPUTEROWE

UTWORY ARCHITEKTONICZNE

I ARCHITEKTONICZNO-

URBANISTYCZNE

BAZY DANYCH O CECHACH

UTWORU

WSZYSTKIE POZOSTAŁĘ

KATEGORIE I

PODKATEGORIE

UTWORÓ, O

KTÓRYCH MOWA W

art. 1 ust.2 PrAut (np.

utwory literackie)

POZOSTAŁE UTWORY,

NIE

WYMIENIONE W

art. 1 ust. 2 PrAut

(np. tzw. wykład

autorski)

Podział utworów ze względu na kryterium samoistności

UTWORY

SAMOISTNE

NIESAMOISTNE

(OPRACOWANIA)

W PEŁNI

SAMOISTNE

INSPIROWANE

TŁUMACZENIA

PRZERÓBKI

ADAPTACJE

INNE OPRACOANIA

CZAS OCHRONY MAJĄTKOWYCH

PRAW AUTORSKICH

- zasada ogólna: art. 36 pkt.1 PrAut

USTALENIE UTWORU

POWSTANIE OCHRONY

OKRES X

ŚMERĆ TWÓRCY

KONIEC ROKU W KTÓRYM

TWÓRCA ZMARŁ

70 LAT

ŁĄCZNY OKRES

TRWANIA OCHRONY

PRAW MAJĄTKOWYCH

Dozwolony użytek utworu

Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego

utworu

w zakresie własnego użytku osobistego.

Zakres własnego użytku osobistego

obejmuje:

korzystanie z

pojedynczych egzemplarzy

utworów przez krąg osób

pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa,
powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

Nie upoważnia to jednak do:

•

budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-
urbanistycznego

•

korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba,
ż

e dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem

zarobkowym

Dozwolony użytek

– zasady ogólne

na korzysta

z utworów w granicach

dozwolonego u

ytku

pod warunkiem wymienienia twórcy i

ródła.

Twórcy

nie przysługuje prawo do wynagrodzenia,

chyba

e ustawa stanowi inaczej.

Dozwolony u

ytek

nie mo

e narusza

normalnego

korzystania z utworu

lub

godzi

w słuszne

interesy twórcy.

Dozwolone rozpowszechnianie za pomocą

anten zbiorowych lub sieci

1. Wolno rozpowszechniać za pomocą anteny zbiorowej oraz sieci

kablowej utwory nadawane przez inną organizację radiową lub
telewizyjną drogą satelitarną albo naziemną, jeżeli:

•

następuje to w ramach równoczesnego, integralnego i nieodpłatnego
rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych

•

przeznaczone jest do oznaczonego grona odbiorców znajdujących się
w jednym budynku lub w domach jednorodzinnych obejmujących do
50 gospodarstw domowych.

2. Posiadacze urządzeń służących do odbioru dźwięku lub dźwięku i

obrazu mogą za ich pomocą odbierać nadawane utwory, choćby
urządzenia te były umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym,

jeżeli

nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.

Dozwolone rozpowszechnianie

informacji

1. Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji:

1) już rozpowszechnione:

a)sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,
b)aktualne artykuły na tematy polityczne, gospodarcze lub religijne,
chyba że zostało wyraźnie zastrzeżone, że ich dalsze rozpowszechnianie
jest zabronione,
c) aktualne wypowiedzi i fotografie reporterskie,

2) krótkie wyciągi ze sprawozdań i artykułów, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b),
3) przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych,
4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to
jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby,
5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.

2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) i c), twórcy
przysługuje prawo do wynagrodzenia.
3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w
oryginale, jak i w tłumaczeniu.

Dozwolony użytek – uprawnienia

instytucji naukowych i oświatowych,

bibliotek, archiwów i szkół

Instytucje naukowe i o

wiatowe

mog

w celach dydaktycznych lub prowadzenia własnych bada

korzysta

z opublikowanych utworów w oryginale i w

tłumaczeniu

sporz

dza

w tym celu egzemplarze fragmentów

opublikowanego utworu.

Biblioteki, archiwa i szkoły

mog

udost

pnia

nieodpłatnie, w zakresie swoich zada

statutowych,

egzemplarze utworów opublikowanych,

sporz

dza

lub zleca

sporz

dzenie egzemplarzy

rozpowszechnionych utworów w celu uzupełnienia, zachowania
lub ochrony swoich zbiorów,

udost

pnia

zbiory dla celów badawczych lub poznawczych za

rednictwem terminali znajduj

cych si

na terenie tych

Dozwolony użytek – uprawnienia ośrodków

informacji i dokumentacji naukowo-technicznej

rodki informacji lub dokumentacji naukowo-technicznej

mog

sporz

dza

i rozpowszechnia

własne opracowania

dokumentacyjne oraz pojedyncze egzemplarze, nie
wi

kszych ni

jeden arkusz wydawniczy, fragmentów o

publikowanych utworów.

Twórca albo wła

ciwa organizacja zbiorowego zarz

dzania

prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi jest uprawniona
do pobierania od o

rodków, o których mowa w ust. 1,

wynagrodzenia za odpłatne udost

pnianie egzemplarzy

fragmentów utworów.

Przytoczenia i cytaty:

1. Wolno

przytaczać

w utworach stanowiących samoistną całość:

urywki rozpowszechnionych utworów

drobne utwory w całości,

w zakresie uzasadnionym

wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem

lub prawami gatunku twórczości.

2. Wolno

w celach dydaktycznych i naukowych

zamieszczać:

rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów
w:

podręcznikach
wypisach
antologiach

W przypadkach, o których mowa w pkt. 2, twórcy przysługuje prawo do
wynagrodzenia.

Dozwolone publiczne

wykonywanie utworu

Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie opublikowane utwory
literackie, muzyczne i słowno-muzyczne, jeżeli nie łączy się z tym
osiąganie korzyści majątkowych.

Dotyczy to w szczególności

okazjonalnego wykonywania na żywo,

związanego ze:

sprawowaniem kultu religijnego,

uroczystościami państwowymi,

uroczystościami szkolnymi,

obchodami i imprezami powszechnie dostępnymi,

!!! z wyłączeniem jednak imprez reklamowych, promocyjnych i
wyborczych.

Uprawnienia i obowiązki właściciela

egzemplarza utworu plastycznego

Właściciel egzemplarza utworu plastycznego może:

wystawiać go publicznie,
jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.

W razie podjęcia decyzji o zniszczeniu oryginalnego egzemplarza utworu
plastycznego znajdującego się w miejscu publicznie dostępnym,
właściciel jest obowiązany:

złożyć twórcy utworu lub jego bliskim ofertę sprzedaży, jeżeli
porozumienie się z nim, celem złożenia oferty, jest możliwe.
Górną granicę ceny określa wartość materiałów.

Jeżeli sprzedaż nie jest możliwa, właściciel jest obowiązany:

umożliwić twórcy sporządzenie kopii
bądź - zależnie od rodzaju utworu - stosownej dokumentacji.

Wolno rozpowszechniać:

utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych

drogach,

ulicach, placach lub w ogrodach,
jednakże nie do tego samego użytku,

utwory wystawione w publicznie dostępnych zbiorach

, takich jak

muzea, galerie, sale wystawowe,
lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publikowanych dla
promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych
wydarzeniach w prasie i telewizji,
jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji,

w encyklopediach i atlasach -

opublikowane utwory plastyczne i

fotograficzne,

o ile nawiązanie porozumienia z twórcą celem uzyskania jego
zezwolenia napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody.
Twórcy przysługuje wówczas prawo do wynagrodzenia.

Inne przypadki dozwolonego korzystania

(nowe regulacje)

Wolno korzysta

z ju

rozpowszechnionych utworów

dla dobra osób

niepełnosprawnych,

eli odnosi si

to korzystnie bezpo

rednio do ich upo

ledzenia,

nie ma zarobkowego charakteru,

jest podejmowane w rozmiarze wynikaj

cym z natury upo

ledzenia.

Wolno korzysta

z utworów

dla celów bezpiecze

stwa publicznego

lub

potrzeby post

powa

administracyjnych, s

dowych lub prawodawczych

oraz sprawozda

z tych post

powa

Wolno

w celu reklamy wystawy publicznej lub publicznej sprzeda

utworów

korzysta

z egzemplarzy utworów ju

rozpowszechnionych, w

zakresie uzasadnionym promocj

wystawy lub sprzeda

y, z wył

czeniem

innego handlowego wykorzystania.

Wolno korzysta

z utworów

w zwi

zku z prezentacj

lub napraw

sprz

Wolno korzysta

z utworu w postaci obiektu budowlanego, jego rysunku, planu

lub innego ustalenia,

w celu budowy lub remontu obiektu budowlanego

Przejście autorskich praw majątkowych

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby:

w drodze dziedziczenia lub
na podstawie umowy,

2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba
ż

e umowa stanowi inaczej.

2. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z
utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej
wymienione.

3. Nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich
utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości.

4. Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które są znane w chwili jej
zawarcia.

Wynagrodzenie twórcy

Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw

majątkowych lub udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy
przysługuje prawo do wynagrodzenia.
Jeżeli w umowie nie określono wysokości wynagrodzenia autorskiego,
wysokość wynagrodzenia określa się z uwzględnieniem zakresu
udzielonego prawa oraz korzyści wynikających z korzystania z utworu.

W razie rażącej dysproporcji między wynagrodzeniem twórcy a

korzyściami nabywcy autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcy,
twórca może żądać stosownego podwyższenia wynagrodzenia przez sąd.

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje odrębne

wynagrodzenie za korzystanie z utworu na każdym odrębnym polu
eksploatacji.

Zasady związane z przejściem praw autorskich

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórca zachowuje wyłączne prawo

zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego,
mimo że w umowie postanowiono o przeniesieniu całości autorskich praw
majątkowych.

Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysokości wpływów z

korzystania z utworu, twórca ma prawo do otrzymania informacji i wglądu w
niezbędnym zakresie do dokumentacji mającej istotne znaczenie dla określenia
wysokości tego wynagrodzenia.

Jeżeli autorskie prawa majątkowe jednego ze współtwórców miałyby

przypaść Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu, część ta przechodzi
na pozostałych przy życiu współtwórców lub ich następców prawnych,
stosownie do wielkości ich udziałów.

Sposób korzystania z utworu

Jeżeli w umowie nie określono sposobu korzystania z utworu, powinien
on być:

zgodny z charakterem i przeznaczeniem utworu
zgodny z przyjętymi zwyczajami.

Następca prawny, choćby nabył całość autorskich praw majątkowych:

nie może, bez zgody twórcy, czynić zmian w utworze,
chyba że są one spowodowane oczywistą koniecznością,
a twórca nie miałby słusznej podstawy im się sprzeciwić.

Dotyczy to odpowiednio utworów, których czas ochrony autorskich praw
majątkowych upłynął.

Pola eksploatacji utworu

Odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:

w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu:
• wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu (drukarską,
reprograficzną, zapisu magnetycznego, cyfrową

w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których
utrwalono utwór:
• wprowadzanie do obrotu
• użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy

w zakresie rozpowszechniania utworu w inny sposób:
• publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie odtworzenie,

nadawanie i reemitowanie

• publiczne udostępnienie utworu w taki sposób, aby każdy mógł

mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym

Skutki przeniesienia praw

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej:

przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje
przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.
przejście autorskich praw majątkowych nie powoduje
przeniesienia na nabywcę własności egzemplarza utworu.
nabycie od twórcy egzemplarza projektu architektonicznego lub
architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo zastosowania
go tylko do jednej budowy.

Nabywca oryginału utworu jest obowiązany udostępnić go twórcy w
takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonywania prawa
autorskiego. Nabywca oryginału może jednak domagać się od twórcy
odpowiedniego zabezpieczenia oraz wynagrodzenia za korzystanie.

Umowa o przeniesienie praw autorskich

SZCZEGÓLNA FORMA CZYNNOŚCI PRAWNEJ:
Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy
pisemnej

pod rygorem nieważności.

UMOWA O ZBIOROWE WYDANIE UTWORÓW:

•

Twórca może w zbiorowej publikacji swych utworów umieścić

utwory, o których publikację zawarł odrębną umowę.

•

Umowa o zbiorowe wydanie utworów nie obejmuje prawa publikacji

poszczególnych utworów, chyba że postanowiono w niej inaczej.

UMOWA ZOBOWIĄZUJĄCA DO PRZENIESIENIA AUTORSKICH PRAW
MAJĄTKOWYCH:

przenosi na nabywcę, z chwilą przyjęcia utworu, prawo do wyłącznego
korzystania z utworu na określonym w umowie polu eksploatacji, chyba
ż

e postanowiono w niej inaczej.

Umowa licencyjna

Istnieje domniemanie, że twórca udzielił licencji -
w przypadku braku wyraźnego postanowienia o
przeniesieniu prawa.

Umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu:

w okresie pięciu lat
na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma
swoją siedzibę,
chyba że w umowie postanowiono inaczej.

Po upływie tego terminu, prawo uzyskane na podstawie
umowy licencyjnej wygasa.

URZĄD PATENTOWY RP

Powstał

28 grudnia 1918 r.

Zakres zadań Urzędu Patentowego RP:

•udzielanie ochrony prawnej na przedmioty w

asności przemys

owej,

•gromadzenie i udostępnianie dokumentacji i literatury patentowej
•wspó

tworzenie i popularyzowanie zasady ochrony w

asności przemys

owej.

Podstawowe zadania Urzędu dotyczące udzielania i utrzymywania ochrony prawnej sa
realizowane w oparciu o:

•ustawodawstwo krajowe dla zg

oszeń wnoszonych bezpośrednio do Urzędu

Patentowego RP;
•porozumienia międzynarodowe:

•dla zg

oszeń wynalazków i wzorów użytkowych w trybie Uk

adu o wspó

pracy

patentowej (PCT),
•dla zg

oszeń wynalazków w trybie Konwencji o udzielaniu patentów

europejskich,
•dla zg

oszeń znaków towarowych w trybie Porozumienia madryckiego o

międzynarodowej rejestracji znaków i Protoko

u do tego Porozumienia.

WYNALAZEK

To nowe rozwiązanie

techniczne

, najczęściej poprzedzone przez

pomysł, idee. Stanowi unikalne rozwiązanie techniczne, poddające się
ś

cisłej definicji prawno-technicznej, dotychczas nie opatentowane.

ODKRYCIA NAUKOWE

Podobne do wynalazków ODKRYCIA NAUKOWE (czyli:

obserwacja nieznanego dotąd zjawisk występujących naturalnie w
przyrodzie) nie podlegają ochronie patentowej – uważa się, że należą one
do tzw. domeny dóbr publicznych i są własnością całej ludzkości.

UWAGA:

Ochrona patentowa może dotyczyć nowej technologii, która

przyczyniła się do odkrycia.

Formalne kryteria zdolności patentowej

wynalazku

1/ KRYTERIUM NOWOŚCI

Wynalazek jest uważany za nowy, jeżeli przed datą jego pierwszego
zgłoszenia w urzędzie patentowym (bądź wystawienia na uznanej
wystawie) informacje o nim nie były nigdzie potencjalnie dostępne dla
każdego.

2/ KRYTERIUM PRZEMYSŁOWEJ STOSOWALNOŚCI
(CHARAKTERU TECHNICZNEGO)

Oznacza, że wytwór lub sposób będący wynalazkiem może być
faktycznie uzyskany lub technicznie realizowany w sposób powtarzalny.
Wynalazek nie musi być efektywny czy użyteczny.

3/ KRYTERIUM POZIOMU WYNALAZCZEGO (NIEOCZYWISTOŚCI)

Oznacza, że wynalazek nie wynika w sposób oczywisty z aktualnego
stanu wiedzy.

Formalne kryteria zdolności patentowej

wynalazku –c.d.

Wynalazek spełnia KRYTERIUM POZIOMU WYNALAZCZEGO (3/),
gdy, np.:

•stanowi element zaskoczenia dla znawcy,
•jest rozwiązaniem problemu dotąd bezskutecznie podejmowanego,
•zaspokaja nową (nieuświadomioną) potrzebę społeczną,
•umożliwia zwiększenie efektywności,
•umożliwia osiągnięcie szczególnego, nieoczekiwanego efektu, etc.

Jeżeli wynalazek nie cechuje się poziomem wynalazczym, a należy do

kategorii urządzeń (patrz niżej) może uzyskać ochronę w formie prawa
ochronnego na

wzór użytkowy

KRYTERIUM DOSTATECZNEGO UJAWNIENIA -MOśLIWOŚCI

TECHNICZNEJ REALIZACJI WYNALAZKU NA PODSTAWIE
INFORMACJI ZAWARTYCH W JEGO OPISIE I NA RYSUNKU BEZ
DODATKOWEGO WYSIŁKU TWÓRCZEGO

Formalne kategorie wynalazków

1/ SPOSÓB

rozwiązanie określone jako ciąg etapów przebiegających w
uporządkowanej kolejności wraz z warunkami, w których one
przebiegają.

2/ URZĄDZENIE

rozwiązanie określone wzajemnym usytuowaniem i połączeniem
poszczególnych elementów tworzących łącznie przestrzenną całość.

3/ PRODUKT (wytwór)

rozwiązanie określone zestawem składników o odpowiednio
określonych własnościach fizykochemicznych i zawartości
ilościowej

4/ NOWE ZASTOSOWANIE ZNANEJ SUBSTANCJI

PATENT

To prawo wydane osobie fizycznej lub prawnej do zabronienia innym osobom
fizycznym lub prawnym zarobkowego bądź zawodowego korzystania z danego
wynalazku bądź wynalazków (będących przedmiotem patentu). Wyraża go
dokument wydawany przez

Urząd Patentowy RP

lub

Europejski Urząd Patentowy

(jeżeli w zgłoszeniu patentu europejskiego wskazana została RP).

Patent jest ważny:

tylko w państwie, w którym zgłoszono wynalazek do ochrony
pod warunkiem terminowego uiszczania odpowiednich opłat okresowych,
których wysokość rośnie zwykle wykładniczo z czasem
maksymalnie przez 20 lat od daty zgłoszenia wynalazku, po czym wygasa,
a wynalazek przechodzi do tzw.

domeny publicznej

Zbiór patentów na ten sam wynalazek udzielonych prze różne urzędy patentowe
tworzy tzw.

RODZINĘ PATENTÓW

Ograniczenia ochrony patentowej

Uprawniony z patentu nie może zabronić:

korzystania z wynalazku, który znajduje się w kraju ochrony

przejściowo (tzw. przywilej komunikacyjny)

korzystania z wynalazku z uwagi na ważny interes państwowy

(za wynagrodzeniem)

korzystania z wynalazku dla celów badawczych i doświadczalnych
wykonania leku (który stanowi wynalazek) w aptece na podstawie
recepty
korzystania z wynalazku osobie, która w dobrej wierze korzystała
z wynalazku, w dacie jego pierwszeństwa – może ona z niego
nadal bezpłatnie korzystać w swoim przedsiębiorstwie w tym
samym zakresie,
w jakim korzystała do tej pory (tzw. prawo uprzednio
używającego),
korzystania z wynalazku we własnym zakresie (w celach
niezarobkowych).

Dokument patentowy

Po przyznaniu patentu zostaje on wpisany do (jawnego) rejestru
patentowego prowadzonego przez URZĄD PATENTOWY.

Zgłoszenie patentowe publikowane jest przez urząd patentowy po upływie
18 miesięcy od daty pierwszeństwa do uzyskania patentu (a więc, od
pierwszego zgłoszenia tego wynalazku w jednym z urzędów
patentowych).

Zgłoszenie obejmuje następujące elementy:

stronę tytułową

– zawiera dane bibliograficzne i skrót opisu,

opis wynalazku i rysunek

(jeżeli jest konieczny) – przedstawia

szczegółowo wynalazek wraz z przykładami jego wykonania i
stanowi wykładnię dla zastrzeżeń patentowych,

zastrzeżenia patentowe

– wyznaczają zakres przedmiotowy

patentu i umożliwiają prawne ściganie osób, które wykorzystują
wynalazek bez zgody jego właściciela

WZÓR UśYKOWY

To nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze

technicznym

, dotyczące

kształtu

, budowy i zestawienia przedmiotu o trwałej postaci, przy czym

użyteczność takiego rozwiązania wyraża się możliwością osiągnięcia celu
mającego praktyczne znaczenie przy wytwarzaniu lub korzystaniu z

wyrobu

cechach wzoru użytkowego.

W odróżnieniu od

wynalazku

, od wzoru użytkowego wymaga się

jedynie aby w

dacie pierwszeństwa

był nowy i cechował się charakterem

technicznym (może być on więc rozwiązaniem wynikającym w sposób oczywisty
ze

stanu techniki

Na wzór użytkowy udzielane jest

prawo ochronne

, które upoważnia

właściciela

do wyłącznego korzystania ze wzoru użytkowego w sposób

zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze kraju.

Czas trwania prawa ochronnego na wzór użytkowy jest znacznie krótszy od czasu
trwania patentu i wynosi 6 lub 10 (w Polsce) lat od daty dokonania zgłoszenia w

Urzędzie Patentowym

WZÓR PRZEMYSŁOWY

To nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego

części, nadana mu w szczególności przez cechy

linii

konturów

, kształtów,

kolorystykę,

strukturę

lub materiał wytworu

oraz przez jego

ornamentację

Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób

przemysłowy

lub rzemieślniczy,

obejmujący w szczególności

opakowanie

symbole graficzne

oraz

kroje pisma

typograficznego,

z wyłączeniem

programów komputerowych

Za wytwór uważa się także:

•przedmiot składający się z wielu wymienialnych

części

składowych

umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie (wytwór złożony, np.
puzzle),
•część składową, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego, pozostaje
widoczna w trakcie jego zwykłego używania (nie dotyczy to np. naprawy
wytworu),
•część składową, jeżeli może być przedmiotem samodzielnego obrotu (np. zamek
do drzwi).

WZÓR PRZEMYSŁOWY – c.d.

WYŁĄCZENIENIE OCHRONY:

Ochrona wzoru przemysłowego nie obejmuje cech wytworu:

•wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej (np. kształt ładowarki o
indywidualnym kształcie),
•które muszą być odtworzone w dokładnej formie i wymiarach w celu
umożliwienia mechanicznego połączenia go lub współdziałania z innym
wytworem (np. kształt wtyczki o indywidualnym kształcie),

OCHRONA:

Rejestracją i udzielaniem praw do wzorów przemysłowych zajmuje się

w Polsce

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej

Ochrona prawna

wzoru przemysłowego w Polsce może maksymalnie

trwać przez 25 lat (dzielone na pięć 5-letnich okresów ochronnych).

Urząd wydaje uprawnionemu dokument w postaci Świadectwa

Rejestracji na Prawo z Rejestracji wzoru przemysłowego.

Ochroną wzorów przemysłowych wspólnoty europejskiej (ang.

community design) zajmuje się

Urząd Harmonizacji w ramach Rynku

Wewnętrznego

(

ang.OHIM

Znaki towarowe

Znakiem towarowym mo

e by

de oznaczenie, które mo

na przedstawi

w sposób

graficzny

(w szczególno

wyraz, rysunek, ornament,

kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma
towaru lub opakowania, a tak

e melodia lub inny sygnał

kowy),

eli oznaczenie takie nadaje si

do odró

nienia w obrocie

towarów

jednego

przedsi

biorstwa

towarów

innego

przedsi

biorstwa.

Na znaki towarowe udzielane s

prawa ochronne.

Urz

d Patentowy RP:

przyjmuje i bada zgłoszenia dotycz

ce znaków towarowych,

orzeka w sprawach udzielania praw ochronnych,
prowadzi rejestr znaków towarowych.

Znaki towarowe- wyłączenie ochrony

Nie udziela się praw ochronnych na znaki, które :

nie mogą być znakiem towarowym w rozumieniu Ustawy

nie mają dostatecznych znamion odróżniających (np. składają się
wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w
szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości,
wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub
przydatności),

weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w
uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych.

których używanie narusza prawa osobiste lub majątkowe osób
trzecich,

są sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi

obyczajami,

ze swojej istoty mogą wprowadzić odbiorców w błąd, w szczególności co
do charakteru i w

aściwości

Znaki towarowe- wyłączenie ochrony

–c.d

Nie udziela się praw ochronnych na znaki towarowe, jeżeli :
1)

zosta

y zg

oszone w z

ej wierze do Urzędu Patentowego w celu

uzyskania ochrony,

zawierają nazwy, skróty nazw bądź symbole, na używanie
których w obrocie zg

aszający nie ma zezwolenia w

aściwego

organu Państwa albo organizacji,

)

zawierają elementy będące symbolami, w szczególności o
charakterze religijnym, patriotycznym lub kulturowym, których
używanie obraża

oby uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję

narodową,
stanowią formę bądź inną w

aściwość towaru lub opakowania,

która jest uwarunkowana wyłącznie jego naturą, jest niezbędna do
uzyskania efektu technicznego lub zwiększa znaczenie wartości
towaru.

Prawo ochronne na znak towarowy

Prawo ochronne na znak towarowy, wspólny znak towarowy b

wspólny znak towarowy gwarancyjny albo wspólne prawo ochronne na
znak towarowy trwa dziesi

ęć

lat od daty dokonania zgłoszenia w Urz

dzie

Patentowym.

Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa si

prawo wył

cznego

ywania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na

całym obszarze Rzeczpospolitej Polskiej.

Prawo ochronne

na znak towarowy mo

e zosta

, na wniosek

uprawnionego, przedłu

one dla wszystkich lub cz

ęś

ci towarów , na kolejne

okresy dziesi

cioletnie, przy czym wniosek powinien by

zło

ony przed

cem upływaj

cego okresu ochrony, jednak nie wcze

niej ni

na rok

przed jego upływem.
Wniosek mo

e zosta

zło

ony, za dodatkow

opłat

, równie

w ci

sze

ciu miesi

cy po upływie okresu ochrony.Termin ten nie podlega

przywróceniu.

OCHRONA BAZ DANYCH

BAZA DANYCH

to zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów i

elementów zgromadzonych według określonej systematyki lub metody,
indywidualnie dostępnych w jakikolwiek sposób, w tym środkami
elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu
inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego
zawartości.

Bazy danych podlegają ochronie określonej w ustawie o ochronie baz

danych, niezależnie od ochrony przyznanej na podstawie ustawy z dnia 4 lutego
1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Ustawę o ochronie baz danych stosuje się także do baz danych istniejących

w dniu jej wejścia w życie w odniesieniu do korzystania z nich po tej dacie

Ochrona przyznana bazom danych nie obejmuje programów

komputerowych użytych do sporządzenia baz danych lub korzystania z nich.

Podstawowe pojęcia

POBIERANIE DANYCH

– to stałe lub czasowe przejęcie lub przeniesienie

całości lub istotnej, co do jakości lub ilości, części zawartości bazy danych na
inny nośnik, bez względu na sposób lub formę tego przejęcia lub przeniesienia, z
zastrzeżeniem art. 3 ustawy

WTÓRNE WYKORZYSTANIE

– to publiczne udostępnienie bazy danych w

dowolnej formie, a w szczególności poprzez rozpowszechnianie, bezpośrednie
przekazywanie lub najem, z zastrzeżeniem art. 3,

Wypożyczenie baz danych nie stanowi pobierania danych lub

wtórnego ich wykorzystania.

PRODUCENTEM BAZY DANYCH

jest osoba fizyczna, prawna lub jednostka

organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która ponosi ryzyko nakładu
inwestycyjnego przy tworzeniu bazy danych oraz następca prawny takiego
podmiotu

Producentowi bazy danych przysługuje

wyłączne i zbywalne prawo pobierania

danych i wtórnego ich wykorzystania w całości lub w istotnej części

, co do jakości

lub ilości.

Domniemanie co do osoby producenta:

producentem jest osoba, której nazwisko lub firmę (nazwę) w tym charakterze
uwidoczniono na egzemplarzach bazy danych lub której nazwisko lub firmę
(nazwę) podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku
z rozpowszechnieniem bazy danych.

Producent bazy danych udostępnionej publicznie w jakikolwiek sposób nie może
zabronić użytkownikowi korzystającemu zgodnie z prawem z takiej bazy danych,
pobierania lub wtórnego wykorzystania w jakimkolwiek celu nieistotnej, co do
jakości lub ilości, części jej zawartości.

Uprawnienia producenta

Korzystanie z baz danych

Korzystanie z baz danych nie może naruszać normalnego korzystania z baz

danych lub godzić w słuszne interesy producenta baz danych.

Postanowienia umowne sprzeczne z ww. zasadą

są nieważne.

Wolno korzystać z istotnej, co do jakości lub ilości, części rozpowszechnionej

bazy danych:

do własnego użytku osobistego, ale tylko z zawartości nieelektronicznej bazy
danych,

w charakterze ilustracji, w celach dydaktycznych lub badawczych, ze
wskazaniem źródła, jeżeli takie korzystanie jest uzasadnione
niekomercyjnym celem, dla którego wykorzystano bazę,

do celów bezpieczeństwa wewnętrznego, postępowania sądowego lub
administracyjnego.

Nie jest dozwolone powtarzające się i systematyczne pobieranie lub wtórne

wykorzystanie sprzeczne z normalnym korzystaniem i powodujące
nieusprawiedliwione naruszenie słusznych interesów producenta.

Okres ochrony bazy danych

Czas trwania ochrony bazy danych liczy się od jej sporządzenia

przez okres

piętnastu lat następujących po roku, w którym

baza danych została sporządzona

Jeżeli w okresie ochrony baza danych została w jakikolwiek sposób

udostępniona publicznie, okres jej ochrony wygasa z upływem

piętnastu lat następujących po roku, w którym doszło do jej
udostępnienia po raz pierwszy.

W przypadku jakiejkolwiek istotnej zmiany treści bazy danych, co

do jakości lub ilości, w tym jej uzupełnienia, zmiany lub
usunięcia jej części, mających znamiona nowego istotnego, co
do jakości lub ilości, nakładu,

okres jej ochrony liczy się

odrębnie.

Producent, którego prawa do bazy danych zostały naruszone, może żądać od osoby,

która naruszyła te prawa:

1) zaniechania naruszania;
2) usunięcia skutków naruszenia;
3) naprawienia wyrządzonej szkody:

a) na zasadach ogólnych albo
b) poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności,
a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności stosownego
wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem
udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z bazy danych;

4) wydania uzyskanych korzyści.

2. Niezależnie od ww. roszczeń, producent może się domagać jednokrotnego albo

wielokrotnego ogłoszenia w prasie

oświadczenia odpowiedniej treści i w

odpowiedniej formie

lub

podania do publicznej wiadomości części albo całości

orzeczenia sądu wydanego w rozpatrywanej sprawie

, w sposób i w zakresie

określonym przez sąd.

Przysługujące roszczenia:

Sąd rozstrzygając o naruszeniu prawa, może:

nakazać osobie, która naruszyła prawa do bazy danych, na jej wniosek i za zgodą

producenta, w przypadku gdy naruszenie jest niezawinione,

zapłatę stosownej sumy pieniężnej na rzecz producenta

, jeżeli zaniechanie

naruszania lub usunięcie skutków naruszenia byłoby dla osoby naruszającej
niewspółmiernie dotkliwe.

orzec na wniosek producenta, którego prawa zostały naruszone, o bezprawnie

wytworzonych przedmiotach oraz środkach i materiałach użytych do ich
wytworzenia, w szczególności może:
orzec o ich wycofaniu z obrotu,
przyznaniu producentowi na poczet należnego odszkodowania
zniszczeniu.

Orzekając, sąd uwzględnia wagę naruszenia oraz interesy osób trzecich.

Uprawnienia sądu:

CZYN KARALNY STANOWI NASTĘPUJĄCE ZACHOANIE:

pobieranie dane lub wtórnie wykorzystywanie w całości lub w istotnej,
co do jakości lub ilości, części bazy danych,
w celu osiągnięcia korzyści majątkowych,
bez uprawnienia lub wbrew jego warunkom.

Czyn zagrożony jest karą grzywny.

Orzekanie następuje na podstawie:

Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

W przypadku ukarania za wykroczenie Sąd może orzec przepadek, na rzecz

Skarbu Państwa bezprawnie wykonanych egzemplarzy bazy danych.

Odpowiedzialność za wykroczenie

Definicja czynu nieuczciwej konkurencji:

działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami,
jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta.

Czynami nieuczciwej konkurencji są w szczególności:

•

wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa

•

fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów

albo usług

•

wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług

•

naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa

•

nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy

•

naśladownictwo produktów

•

pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie

•

utrudnianie dostępu do rynku

•

przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną

•

nieuczciwa lub zakazana reklama

•

organizowanie systemu sprzedaży lawinowej

Nieuczciwa konkurencja

Czynem nieuczciwej konkurencji jest:

opatrywanie towarów lub usług fałszywym lub oszukańczym oznaczeniem
geograficznym wskazującym bezpośrednio albo pośrednio na kraj, region lub
miejscowość ich pochodzenia

albo

używanie takiego oznaczenia w działalności handlowej, reklamie, listach
handlowych, rachunkach lub innych dokumentach.

Jeżeli towar lub usługa w miejscu pochodzenia korzysta z ochrony, a z pochodzeniem

z określonego regionu lub miejscowości związane są szczególne cechy lub
właściwości, czynem nieuczciwej konkurencji jest fałszywe lub oszukańcze
używanie takich geograficznych oznaczeń regionalnych, nawet z dodatkiem:
“rodzaj”,
“typ”,
“metoda”
albo równoznacznym

Fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia
geograficznego towarów albo usług

(art. 8 i 9).

Czynem nieuczciwej konkurencji jest;

takie oznaczenie towarów lub usług albo jego brak, które może
wprowadzić klientów w błąd co do:

pochodzenia,
ilości lub jakości,
składników i sposobu wykonania,
przydatności i możliwości zastosowania,
naprawy i konserwacji
lub innych istotnych cech towarów albo usług,

a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich (dotyczy to
także opakowania, chyba że zastosowanie takiego opakowania jest
uzasadnione względami technicznymi).

Art. 25 ustawy przewiduje za takie wykroczenie (popełnione z winy umyślnej) karę

aresztu albo grzywny.

Osobą podlegającą ochronie jest tu wprowadzany w błąd lub ponoszący szkodę

klient.

Wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług

(

art. 10)

Czynem nieuczciwej konkurencji jest:

przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji stanowiących
tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej,
jeżeli zagraża to istotnym interesom przedsiębiorcy.

UWAGA:

Przepis ten dotyczy także osoby, która świadczyła pracę na podstawie
stosunku pracy lub innego stosunku prawnego – przez okres trzech lat od jego
ustania, chyba że umowa stanowi inaczej albo ustał stan tajemnicy.

KARALNOŚĆ NARUSZENIA TAJEMNICY PRZEDSIĘBIORSTWA:

Czyn taki podlega odpowiedzialności karnej w postaci grzywny, kary ograniczenia

wolności albo kary pozbawienia wolności do lat 2.

Tej samej karze podlega również osoba, która uzyskawszy bezprawnie informację

stanowiącą

tajemnicę

przedsiębiorstwa ujawnia ją

innej osobie lub

wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej.

Naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa (

art. 11)

Informacja może być uznana za tajemnicę przedsiębiorstwa, jeżeli spełnia
łącznie trzy przesłanki:

dotyczy danych technicznych, technologicznych, handlowych
lub organizacyjnych,
nie została ujawniona przez przedsiębiorcę do wiadomości publicznej,
przedsiębiorca podjął w stosunku do niej niezbędne działania
w celu zachowania poufności (art. 11, pkt. 4).

Naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa – c.d.

Czynem nieuczciwej konkurencji jest:

nakłanianie osoby świadczącej na rzecz przedsiębiorcy pracę,
na podstawie stosunku pracy lub innego stosunku prawnego,
do niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków
pracowniczych albo innych obowiązków umownych,
w celu przysporzenia korzyści sobie lub osobom trzecim albo
szkodzenia przedsiębiorcy.

Dotyczy to także nakłaniania klientów przedsiębiorcy lub innych

osób do:
rozwiązania umowy lub
niewykonania umowy lub
nienależytego wykonania umowy.

Nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy

(art. 12 )

Czynem nieuczciwej konkurencji jest naśladowanie gotowego produktu,

polegające na tym, że za pomocą technicznych środków reprodukcji
jest kopiowana zewnętrzna postać

produktu, jeżeli może

wprowadzić klientów w błąd co do tożsamości producenta lub
produktu.

Przez kopiowanie należy rozumieć dokładne odtworzenie postaci zewnętrznej danego

produktu, np. sporządzenie kopii opakowań płyty CD, np. z oprogramowaniem,
w sposób identyczny z oryginalnym opakowaniem.

UWAGA:

Nie wystarczy natomiast samo podobieństwo, choćby mogło ono wprowadzać
klientów w błąd.
Nie stanowi także przestępstwa naśladownictwo cech funkcjonalnych danego
produktu, np. jego budowy czy konstrukcji. Konieczną przesłanką jest bowiem
albo skopiowanie danego towaru, albo wprowadzenie skopiowanego produktu
do obrotu gospodarczego.

Naśladownictwo produktów (art. 13)

Czynem nieuczciwej konkurencji jest rozpowszechnianie nieprawdziwych lub

wprowadzających w błąd wiadomości o swoim lub innym przedsiębiorcy albo
przedsiębiorstwie, w celu przysporzenia korzyści lub wyrządzenia szkody, w
szczególności o:

•

osobach kierujących przedsiębiorstwem,

•

wytwarzanych towarach lub świadczonych usługach,

•

stosowanych cenach,

•

sytuacji gospodarczej lub prawnej.

Rozpowszechnianiem nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji
jest także posługiwanie się:

•

nie przysługującymi lub nieścisłymi tytułami, stopniami albo innymi

informacjami o kwalifikacjach pracowników,

•

nieprawdziwymi atestami,

•

nierzetelnymi wynikami badań,

•

nierzetelnymi informacjami o wyróżnieniach lub oznaczeniach produktów lub

usług.

Pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie (art. 14)

Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie przedsiębiorcom dostępu do rynku,

w szczególności przez:

•

sprzedaż towarów lub usług poniżej kosztów ich wytworzenia lub świadczenia
albo ich odprzedaż poniżej kosztów zakupu w celu eliminacji innych
przedsiębiorców,

nakłanianie osób trzecich do odmowy sprzedaży innym przedsiębiorcom albo
niedokonywania zakupu towarów lub usług od innych przedsiębiorców,

rzeczowo nieuzasadnione, zróżnicowane traktowanie niektórych klientów,
pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży,

działanie mające na celu wymuszenie na klientach wyboru jako kontrahenta
określonego przedsiębiorcy lub stwarzanie warunków umożliwiających
podmiotom trzecim wymuszanie zakupu towaru lub usługi u określonego
przedsiębiorcy.

utrudnianie małym przedsiębiorcom, dostępu do rynku przez sprzedaż towarów
lub usług w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 400 m2 po
cenie nieuwzględniającej marży handlowej.

Utrudnianie dostępu do rynku (art. 15)

Czynem nieuczciwej konkurencji jest przekupstwo osoby pełniącej

funkcję publiczną, popełnione przez osobę fizyczną:

1/ będącą przedsiębiorcą,
2/ działającą na rzecz przedsiębiorcy w ramach uprawnienia do jego

reprezentowania albo podejmowania w jego imieniu decyzji
lub wykonywania nad nim kontroli,

3/ działającą na rzecz przedsiębiorcy, za zgodą osoby, o której mowa

w pkt.2. (art. 15a).

Przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną

Czynem nieuczciwej konkurencji jest:

wytwarzanie, import, dystrybucja, sprzedaż, najem lub oddawanie do
używania pod innym tytułem prawnym oraz
posiadanie, w celach zarobkowych, urządzeń niedozwolonych, w
rozumieniu przepisów o ochronie niektórych usług świadczonych drogą
elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym.

Czynem nieuczciwej konkurencji jest także:

instalacja, serwis lub wymiana urządzeń niedozwolonych, w celach
zarobkowych, oraz
wykorzystywanie przekazu informacji handlowej do promocji tych
urządzeń lub związanych z nimi usług.

Obrót urządzeniami niedozwolonymi

Czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności:

reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub
uchybiająca godności człowieka,
reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na
jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi,
reklama odwołująca się do uczuć klientów przez wywoływanie lęku,
wykorzystywanie przesądów lub łatwowierności dzieci,
wypowiedź, która, zachęcając do nabywania towarów lub usług, sprawia
wrażenie neutralnej informacji,
reklama, która stanowi istotną ingerencję w sferę prywatności, w
szczególności przez uciążliwe dla klientów nagabywanie w miejscach
publicznych, przesyłanie na koszt klienta nie zamówionych towarów lub
nadużywanie technicznych środków przekazu informacji

Nieuczciwa reklama:

Przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony czynem nieuczciwej
konkurencji może , zgodnie z art. 18 ustawy żądać:

zaniechania niedozwolonych działań,

•

usunięcia skutków niedozwolonych działań,

•

złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści

i w odpowiedniej formie,

•

naprawienia wyrządzonej szkody, na zasadach ogólnych,

•

wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, na zasadach ogólnych,

•

zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany
ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego – jeżeli
czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.

Sąd, na wniosek uprawnionego, może orzec również o wyrobach, ich opakowaniach,

materiałach reklamowych i innych przedmiotach bezpośrednio związanych z popełnieniem
czynu nieuczciwej konkurencji – w szczególności sąd może orzec ich zniszczenie lub
zaliczenie na poczet odszkodowania.

Roszczenia z tytułu czynów nieuczciwej konkurencji ulegają przedawnieniu z upływem

trzech lat (art. 20).

Przysługujące roszczenia: