Wspólne cechy religii.

Powstanie religii oraz osób które głosiły przekonania na temat wiary w Boga,

życia po śmierci oraz walki z demonami, duchami wyglądało następująco.

Opisuję to ogólnie tak aby było wiadomo co opisuję. W księgach religijnych są

opisane szczegółowo wydarzenia oraz znaczenia owego wyznania.

1.

przepowiednie: czas odkryty.

-

wyrocznie, przepowiednie, jeden język, pismo, jedność.

2. Mitologia: czas mitów.

Mitologia (z gr. mythología = 'opowiadanie legend, starych podań') - zbiór mitów

i podań o bogach i bohaterach, funkcjonujący w danej religii lub społeczności.

Terminem tym określa się również naukę zajmującą się badaniem mitów.

Mitologie mają znaczący wpływ na rozwój kulturowy prawie wszystkich

społeczeństw i narodów (wyjątkiem są najprymitywniejsze ludy, jak brazylijscy

Pirahã). Na kulturę europejską (literatura, dramat, malarstwo) wpłynęła

zwłaszcza mitologia grecka. Nazwy zaczerpnięte z mitologii są często używane

do nazywania obiektów astronomicznych.

3.

Religia Jezusa Chrystusa : czas chrześcijaństwa.

Chrześcijaństwo jest objawioną religią monoteistyczną: zakłada wiarę w

jedynego Boga, który jest Stwórcą świata. Większość chrześcijan wyznaje

dogmat trynitarny (większość uznaje wiarę w ów dogmat za warunek konieczny,

by móc się nazywać chrześcijaninem), który głosi, że Bóg istnieje w trzech

osobach (hipostazach), czyli, że Bóg jest Trójjedyny. Oznacza to, że Bóg, co do

natury jest Jeden, choć w trzech Osobach: jako Bóg Ojciec, Syn Boży (Jezus) i

Duch Święty. Każda z osób Bożych ma tę samą, jedną boską naturę i pozostaje

we wzajemnej relacji osobowej na zasadzie pochodzeń: Bóg Ojciec stanowi

zasadę pochodzenia dla Syna, a razem z nim (wspólnie - łac. filioque - w

tradycji zachodniej, przez Syna - łac. per filium - w tradycji wschodniej) dla

Ducha Świętego. Bóg z miłości do pogrążonej w grzechu ludzkości posłał

swego Jednorodzonego Syna który "stał się człowiekiem" i dokonał dzieła

zbawienia świata. Chrześcijanie wierzą, że przyjmując ofiarę Jezusa uzyskują

zbawienie i życie wieczne. W czasach ostatecznych nastąpi "zmartwychwstanie

ciał" oraz Sąd Ostateczny na którym nastąpi podział na zbawionych i

potępionych. W najbardziej elementarnej postaci doktryna ta została wyrażona

w

symbolach

wiary:

nicejsko-konstantynopolitańskim,

apostolskim

i

atanazjańskim, które są powszechnie przyjmowane w chrześcijaństwie.

Właściwie wszyscy chrześcijanie uznają też siedem Soborów Powszechnych,

na których sformułowano podstawowe dogmaty: o boskości Syna Bożego

(Sobór Nicejski I - 325 rok), o boskości Ducha Świętego (Sobór

Konstantynopolitański I - 381 rok), o godności Marii jako "Theotokos, Matce

Bożej" (Sobór Efeski - 431 rok) i o dwóch naturach Chrystusa (Sobór

chalcedoński - 451 rok). Ostatniego ze wspomnianych dogmatów nie przyjmują

Kościoły tzw. monofizyckie. Chrześcijanie niektórych wyznań (m.in. katolicy i

prawosławni) oddają też cześć Marii - matce Jezusa, świętym i aniołom, które to

kulty rozpowszechniły się od IV wieku. Podstawowym przykazaniem etycznym

chrześcijan oprócz przykazań Dekalogu jest przykazanie miłości Boga oraz

bliźnich (nawet nieprzyjaciół).

4. Islam: czas islamu

a.

Muzułmanie wierzą w jednego, unikalnego, nieporównywalnego Boga,

który nie ma syna ani partnera. Nikt nie może być czczony poza Bogiem. Ten

Bóg jest prawdziwym Bogiem a reszta bóstw jest fałszywa. Bóg nie dzieli się z

nikim swoimi atrybutami i boskością. Jest perfekcyjny.

b.

Muzułmanie wierzą w istnienie aniołów i w to, że są one zaszczytnymi

istotami. Anioły czczą Boga, są mu posłuszne i działają tylko na jego polecenie.

Wśród aniołów jest Gabriel, który dostarczył Koran prorokowi Muhammadowi.

c.

Muzułmanie wierzą, że Bóg objawił księgi swoim posłańcom, aby służyły

one jako dowód i droga dla całej ludzkości. Pośród tych ksiąg jest Koran. Bóg

zagwarantował, że Koran jest wolny od wszelkich błędów.

d.

Muzułmanie wierzą w proroków i posłańców Boga, takich jak Adam, Noe,

Abraham, Ismael, Izaak, Jakub, Mojżesz i Jezus. Jednak ostateczne objawienie

Boga zostało przekazane prorokowi Muhammadowi. Muzułmanie wierzą, że

Prorok Muhammad jest ostatnim prorokiem.

e.

Muzułmanie wierzą w dzień Sądu (dzień Zmartwychwstania) kiedy

wszyscy ludzie zostaną wskrzeszeni i osądzeni zgodnie z ich wiarą i uczynkami.

Umarłym wyda się, że ich śmierć trwała krótko.

f.

Muzułmanie wierzą w Al-Qadar, to jest w boskie przeznaczenie. Nie

oznacza to jednak, że ludzie nie mają wolnej woli. Jednak Bóg wie wszystko,

Bóg wie co się wydarzyło lub wydarzy, cokolwiek Bóg zechce - tak się stanie,

Bóg jest twórcą wszystkiego.

5. Buddyzm : czas buddyzmu

a.

Buddyzm opiera się na Czterech Szlachetnych Prawdach głoszonych

przez Siddharthę Gautamę, oraz na przedstawionej przez niego Ośmiorakiej

Ścieżce, która prowadzić ma do ustania cierpienia. Słowo "buddha”, używane

obecnie w odniesieniu do Siddhārthy Gautamy, w sanskrycie i pāli oznacza

dosłownie "przebudzony". Takie imię obrał Siddhārtha Gautama, kiedy zaczął

głosić swoje nauki. Po śmierci Buddy, w ciągu pięciu wieków, nauki te

rozprzestrzeniły się z subkontynentu indyjskiego na centralną, południowo-

wschodnią i wschodnią Azję. Buddyzm od początku swojego istnienia był religią

o bardzo luźnej strukturze, zarówno od strony organizacyjnej, jak i doktrynalnej.

W trakcie rozwoju historycznego powstały liczne jego odmiany i szkoły, które

zazwyczaj (choć nie zawsze) nawzajem się tolerowały, a nawet wspierały.

Współcześnie buddyzm dzieli się na trzy tradycje: Theravāda (sanskr.

Sthaviravāda), Mahāyāna, i Vajrayāna. Dane na temat liczebności buddystów

na świecie są mocno rozbieżne — w zależności od źródeł, podawane są liczby

od 230 do 500 milionów (dane o buddystach w niektórych krajach, na przykład

w Polsce, są niedostępne). Przyjmuje się że społeczność buddystów liczy 376

milionów

wyznawców,

co

daje

buddyzmowi

piąte

miejsce

wśród

najliczebniejszych religii świata po chrześcijaństwie, islamie, hinduizmie i

tradycyjnej, ludowej religii chińskiej. Liczba sympatyków buddyzmu, uznających

go przede wszystkim za zbiór zasad moralno-etycznych, systematycznie

wzrasta, wraz z zainteresowaniem tą religią.

b.

Podstawowe założenia buddyzmu wyłożone są w Czterech

Szlachetnych Prawdach (pāli. cattāri ariya saccāni; sanskr. catvāry ārya

satyāni), sformułowanych przez Buddę Śakjamuniego podczas pierwszego

kazania w Parku Gazeli, w Sarnath. Cztery Szlachetne Prawdy są akceptowane

bez zastrzeżeń przez wszystkie tradycje buddyjskie. Są to:

1.

Pierwsza Szlachetna Prawda o Cierpieniu (pāli. dukkha ariya sacca;

sanskr. arya duhkha satya) - Istnieje cierpienie.

2.

Druga Szlachetna Prawda o Przyczynie Cierpienia (pāli. dukkha

samudayo ariya sacca; sanskr. arya samudaya satya) - Przyczyną cierpienia

jest pragnienie

3.

Trzecia Szlachetna Prawda o Ustaniu Cierpienia (pāli. dukkha nirodho

ariya sacca; sanskr. arya nirodha satya) - Ustanie cierpienia to całkowite

zaniknięcie i ustanie, wyrzeczenie się, zaniechanie, wyzwolenie, puszczenie

pragnienia

4.

Czwarta Szlachetna Prawda o Ścieżce Prowadzącej do Ustania

Cierpienia (pāli. dukkha nirodha gāmini pa ipadā ariya sacca; sanskr. arya

mārga satya) - Drogą do ustania cierpienia jest Szlachetna Ośmiostopniowa

Ścieżka - właściwy pogląd, właściwe postanowienie, właściwa mowa, właściwe

działanie, właściwy żywot, właściwe dążenie, właściwe skupienie, właściwa

medytacja.

Dalsze nauki są wyprowadzane od Czterech Szlachetnych Prawd, stanowią ich

analizę i rozwinięcie.

6.

Judaizm : czas Judaizmu

Judaizm to religia monoteistyczna, ukształtowana w II tysiącleciu p.n.e.; stanowi

religię narodową Żydów. Jest też pierwszą religią abrahamową. Jej wyznawcy

znajdują się na całym świecie, ale obecnie jest ich najwięcej w Stanach

Zjednoczonych - 5,6 mln i Izraelu - 4,7 mln. Podstawą judaizmu jest wiara w

jednego Boga (osobowego, niepodzielnego, będącego bytem niematerialnym,

bezcielesnym i wiecznym), będącego nie tylko stwórcą świata, ale także jego

stałym "nadzorcą", czy też "opiekunem". Bóg ten zawarł z ludem Izraela

wieczyste

przymierze,

obiecując

ochronę

i

pomoc

w

zamian

za

podporządkowanie się nakazom Boga.

7.

Anglikanizm : czas Anglikanizmu

Anglikanizm - odłam chrześcijaństwa (podobny do protestantyzmu), który

powstał w Anglii w XVI wieku. Anglikanizm w części wywodzi się z tradycji

protestanckiej, jednak w dużym stopniu zachował teologiczną więź z

katolicyzmem. Pierwszą głową kościoła anglikańskiego był Henryk VIII -

zlikwidował on zakony, zagarnął dobra kościelne, pozostawił hierarchię

kościelną, zniósł celibat, zachował kult świętych, liturgia prowadzona była w

języku angielskim.

8. Prawosławie : czas Prawosławia

Prawosławie – doktryna ortodoksyjnego (gr. orthodoxos – prawdziwie,

prawidłowo wierzący) Kościoła chrześcijańskiego – jednej z dwóch grup

Kościołów powstałych w wyniku rozłamu w Kościele chrześcijańskim z 1054

roku (tzw. schizmy wschodniej, lub, co uznaje się za historycznie bardziej

uzasadnione – schizmy wielkiej). Współcześnie obejmuje ona w zasadzie

wyłącznie Kościoły wschodnie i Kościoły orientalne, choć w Europie Zachodniej

i Ameryce Północnej funkcjonują parafie prawosławne obrządku łacińskiego.

Doktryna głoszona jest głównie przez Kościoły prawosławne tzw. kanoniczne i

niekanoniczne oraz wspólnoty staroobrzędowców.

9. Okultyzm : czas trwania.

Okultyzm (łac.occulo – ukrywać, trzymać w tajemnicy; occultus – schowany,

ukryty, tajemny) – nazwa doktryn ezoterycznych, które zakładają istnienie w

człowieku i przyrodzie sił tajemnych, nieznanych i bada możliwości ich

wykorzystania, oznacza rzecz "tajemną", "niedostępną". Okultyzm nazywa się

również wiedzą tajemną (scientia occulta). Zjawiska paranormalne badane

przez okultystów stanowią przedmiot zainteresowania parapsychologii i

psychotroniki. Zjawiska, którymi zajmują się okultyści są znane i w różnej

mierze akceptowane w niektórych światowych religiach, np. buddyzmie (tantra),

hinduizmie, islamie (głównie w sufizmie).

Okultyzm jest zakazany i zwalczany przez kościoły chrześcijańskie i wiele

innych religii.

Jako system wiedzy, okultyzm ujmuje świat i człowieka w 2 triadach:

makrokosmosu (świat duchowy, astralny i eteryczno-fizyczny) i mikrokosmosu

(duch, dusza i ciało). Jako praktyka, jest systemem metod myślowych,

uczuciowych, wolitywnych i fizjologicznych, umożliwiających człowiekowi

poznanie, rozwinięcie i wykorzystanie zdolności własnych i mocy innych istot.

Oznacza to, że narzędziem poznawczym okultyzmu jest przede wszystkim sam

podmiot ludzki. Okultyzm zajmuje się tymi samymi istotami i mocami

nadnaturalnymi, z którymi mają do czynienia religie, ale przyjmuje wobec nich

postawę poznawczą (gnoza), a w praktyce oddziałuje na nie przez ludzką wolę

(magia). "Tajemne moce" badane przez okultyzm są dziś już (lub jeszcze)

niezrozumiałe dla większości ludzi, ale stają się przedmiotem stale rosnącego

zainteresowania, a w ruchu Nowej Ery (New Age) przeżywają swój renesans.

Okultyzm dysponuje licznymi systemami ćwiczeń i medytacji, które mają na

celu: 1) przekształcenie sfery biologicznej, społecznej i kulturowej życia

człowieka, czyli dezintegrację struktury osobowości człowieka, a także

przemianę sfery sensu i wartości (przejście od postawy ekstrawertycznej do

introwertycznej), 2) reintegrację na nowym i wyższym poziomie rozwoju,

połączoną z indywidualną antycypacją przyszłego poziomu kolektywnego, tj.

zmianę ontycznego statusu człowieka (unadczłowieczenie) przez aktualizację

nadbudowy duchowej, przemianę duszy i ciała, rozszerzenie i pogłębienie

możliwości poznawczych, aksjotycznych i kulturotwórczych. Okultyzm wpłynął

również, bezpośrednio lub pośrednio, na powstanie wielu szkół filozoficznych, a

także takich nauk, jak np. astronomia (poprzez astrologię) czy chemia (poprzez

alchemię). Okultyzm bowiem, podobnie jak nauka, posługiwał się (i posługuje)

obserwacją i eksperymentem, tworzy hipotezy i teorie (modele). Wizję świata

kreowaną

przez

okultyzm

cechują:

spirytualizm,

realizm,

koncepcja

wielopoziomowości bytu, koncepcja hierarchiczności istot, przekonanie o

nieskończonych

możliwościach

rozwoju

człowieka

i

kosmosu

(reinkarnacjonizm).

Nie chciał bym nikogo urazić ale wypisując wspólne dane dla owych religii

wychodzi że pokrywają się znaczenia z tym że czasem mają inny nazwę a te

samo znaczenie. Według moich wiadomości, przeżyć oraz owego krótkiego

opisu religii powstał owy diagram.

Owa informacja pokazuje iż istnieje podobny pogląd religijny. A więc tak zwana

wojna religijna nie istnieje a dodając do tego iż nasze potrzeby jako ludzi

(organizmy żywe) są takie same. Nasz wygląd zewnętrzny został dopasowany

odnośnie ukształtowania terenu na którym dana forma życia przebywa. Nasze

DNA jest po części takie samo a czyny i przebieg historii spowodował powstanie

naszych kultur.

Wojna pomiędzy ludźmi to wojna krwawa i bez współczucia lub zrozumienia

problemu wraz z nienawiścią nie dochodzi się do porozumienia. Jeżeli jest

wojna w oparciu o dobro materialne lub o tak zwaną władzę jest to wojna

człowieka złego. Walka według owych religii jest pomiędzy dobrem a złem,

prędzej czy później wojna kończy się traktatem pokojowym lub przegraną złych

ludzi tak jak to pokazuje historia w czasie wojen i potyczek militarnych. Wojna

Apokaliptyczna jest według religii walką pomiędzy dobrem a złem w której to

wszystkie przedmioty, żywe i martwe organizmy, światy, rzeczy widzialne i

niewidzialne biorą udział.

Nawet w legendach, baśniach jest małe ziarenko prawdy że co kolwiek by

się działo po stoczonych walkach miedzy Aniołami czy innymi postaciami dobro

zawsze zwycięża wojnę nawet jeśli przegra kilka pojedynków bitewnych.