15

KIM BY£A ¯ONA KAINA?*

Mieczys³aw Pajewski

Kreacjonizm

(11)

Nie znamy jej imienia, ale mó-

wiono o niej w trakcie tzw. pro-

cesu Scopesa,

1)

wspominano

w sztuce teatralnej i filmie „Kto sie-

je wiatr...”

2)

oraz w powieœci i fil-

mie „Kontakt”.

3)

Mówiono o niej

we wszystkich krajach œwiata.

Sceptycy stale u¿ywaj¹ przyk³a-

du ¿ony Kaina, aby dyskredyto-

waæ historycznoœæ Ksiêgi Rodza-

ju. Smutne to, ale wiêkszoœæ

chrzeœcijan nie potrafi udzieliæ

w³aœciwej odpowiedzi na pytanie,

kim by³a. W rezultacie uwa¿a siê,

¿e chrzeœcijanie nie potrafi¹ obro-

niæ autorytetu Pisma œwiêtego,

a tym samym – wiary chrzeœcijañ-

skiej.

Tak by³o w trakcie procesu Sco-

pesa, gdy William Jennings Bryan,

oskar¿yciel, który stara³ siê broniæ

wiary chrzeœcijañskiej, nie potrafi³

odpowiedzieæ na pytanie postawio-

ne przez antychrzeœcijañskiego

prawnika, Clarence'a Darrowa, kim

by³a ¿ona Kaina.

4)

Poniewa¿ roz-

prawa by³a szczegó³owo relacjono-

wana we wszystkich zak¹tkach

Ameryki oraz w wielu krajach œwia-

ta, do dzisiejszego dnia postrzega

siê chrzeœcijan jako niezdolnych do

obronienia zapisu biblijnego.

Ateista, znany popularyzator

astronomii, Carl Sagan, powtarza

tê myœl w swojej ksi¹¿ce. Jej bo-

haterka, Ellie, nie potrafi³a uzyskaæ

odpowiedzi na to samo pytanie

(o ¿onê Kaina) od ¿ony pastora,

która prowadzi³a koœcieln¹ grupê

dyskusyjn¹.

5)

Niestety, nie jest to

tylko fikcja autora. Wiêkszoœæ

chrzeœcijan nie odpowiedzia³aby

na to pytanie. A przecie¿ odpo-

wiedŸ istnieje. Tylko ¿e dzisiejsze

koœcio³y nie ucz¹ apologetyki,

a zw³aszcza nie broni¹ Ksiêgi Ro-

dzaju, ³atwo akceptuj¹c jej niedo-

s³owne rozumienie.

Dlaczego jest to wa¿na sprawa?

Wielu sceptyków twierdzi³o, ¿e

jeœli Kain znalaz³ ¿onê, to musia³y

istnieæ jakieœ inne „rasy” ludzi na

Ziemi, które nie pochodzi³y od

Adama i Ewy. Dla wielu jest to

powód, by odrzuciæ kreacjoni-

styczne ujêcie Ksiêgi Rodzaju i za-

pisu w niej, ¿e na pocz¹tku histo-

rii ludzkoœci istnia³ tylko jeden

mê¿czyzna i jedna kobieta. A prze-

cie¿ od tego zapisu zale¿y wiele

doktryn staro- i nowotestamento-

wych.

W 1 Liœcie do Koryntian czyta-

my, ¿e Adam by³ pierwszym cz³o-

wiekiem (15:45). Znaczy to, ¿e

Bóg nie stworzy³ na pocz¹tku ca-

³ej grupy ludzi. Pismo Œwiête na-

ucza, ¿e tylko potomkowie Ada-

ma mog¹ byæ zbawieni. 5 rozdzia³

Listu do Rzymian mówi, ¿e grze-

szymy, poniewa¿ Adam zgrzeszy³.

A kara œmierci, jak¹ Adam otrzy-

ma³ za swój grzech, przesz³a na

wszystkich jego potomków. W re-

zultacie naszego grzesznego sta-

nu jesteœmy oddzieleni od Boga.

Ale istnieje droga powrotu. Ponie-

wa¿ cz³owiek sprowadzi³ grzech

i œmieræ na œwiat, wszyscy jako po-

tomkowie Adama potrzebujemy

bezgrzesznego Cz³owieka, aby za-

p³aci³ on karê za grzech. Jednak

Biblia mówi, ¿e „wszyscy zgrze-

szyli” (Rzym. 3:23). Jakie wiêc jest

rozwi¹zanie problemu?

Rozwi¹zanie pochodzi od sa-

mego Boga. Bóg znalaz³ sposób

uwolnienia cz³owieka od ¿a³osne-

go stanu, w jakim siê znajduje.

Pawe³ aposto³ wyjaœnia w 15 roz-

dziale 1 Listu do Koryntian, ¿e Bóg

zes³a³ innego Adama. Syn Bo¿y

przyj¹³ ludzk¹ naturê, staj¹c siê do-

skona³ym Cz³owiekiem – Jezusem

Chrystusem. W swoim cz³owie-

czeñstwie by³ potomkiem Adama

(przez Noego, Abrahama i Dawi-

da). Biblia nazywa Go „ostatnim

Adamem” (1 Kor. 15:45), ponie-

wa¿ zaj¹³ miejsce pierwszego Ada-

ma.

Poniewa¿ bowiem przez cz³o-

wieka [przysz³a] œmieræ, przez cz³o-

wieka te¿ [dokona siê] zmartwych-

wstanie. I jak w Adamie wszyscy

umieraj¹, tak te¿ w Chrystusie

wszyscy bêd¹ o¿ywieni (1 Kor.

15:21-22).

Chrystus poniós³ œmieræ (karê

za grzech) na krzy¿u, przelewaj¹c

swoj¹ krew („bez przelania krwi

nie ma odpuszczenia grzechu” –

Hebr. 9:22), tak aby ka¿dy, kto

16

Kreacjonizm

odwraca siê od grzechu, móg³

pojednaæ siê z Bogiem. Wszyscy

ludzie s¹ grzesznikami i wszyscy

pochodz¹ od jednego cz³owieka,

dlatego te¿ ofiara na krzy¿u doty-

czy ka¿dego. List do Hebrajczy-

ków (2:11-18) wyjaœnia, ¿e aby

zbawiæ ludzi, Jezus musia³ siê

upodobniæ pod ka¿dym wzglê-

dem do nas. Ta Dobra Nowina ma

sens tylko wówczas, jeœli wszyscy

ludzie, obecnie ¿yj¹cy i którzy ¿yli

dawniej, s¹ potomkami pierwsze-

go cz³owieka Adama. I to w³aœnie

stwierdza Nowy Testament:

„On z jednego [cz³owieka] wy-

prowadzi³ ca³y ród ludzki, aby za-

mieszkiwa³ ca³¹ powierzchniê zie-

mi” (Dz. Ap. 17:26).

Tylko potomkowie pierwszego

cz³owieka Adama mog¹ byæ zba-

wieni. A wiêc na pocz¹tku by³ tyl-

ko jeden cz³owiek, ulepiony z pro-

chu ziemi (Rodz. 2:7).

Co z tego wynika w omawia-

nej sprawie? Ano to, ¿e ¿ona Ka-

ina by³a tak¿e potomkiem Adama.

Nie mog³a wywodziæ siê z jakiejœ

innej rasy ludzi.

W Ksiêdze Rodzaju 3:20 czytamy:

„Mê¿czyzna da³ swej ¿onie

imiê Ewa, bo ona sta³a siê matk¹

wszystkich ¿yj¹cych.”

Innymi s³owy, wszyscy ludzie

s¹ potomkami Adama i Ewy, by³a

ona pierwsz¹ kobiet¹. Powsta³a na

wyj¹tkowej zasadzie, z ¿ebra b¹dŸ

boku Adama (Rodz. 2:21-24). Je-

zus (Mat. 19:4-6) oraz œw. Pawe³

(Ef. 5:31) odwo³ywali siê do tego

jednorazowego wydarzenia histo-

rycznego uzasadniaj¹c doktrynê

ma³¿eñstwa jako zwi¹zku mê¿czy-

zny i kobiety.

W Ksiêdze Genesis 2:20 mo¿e-

my przeczytaæ, ¿e Adam przygl¹-

da³ siê zwierzêtom, ale nie móg³

znaleŸæ towarzyszki ¿ycia – nie

by³o nikogo z jego rodzaju.

Wszystko to œwiadczy, ¿e powsta³a

wtedy, na pocz¹tku, tylko jedna

kobieta, ¿ona Adama. Nie by³o

¿adnej innej kobiety, która by nie

pochodzi³a od Ewy.

Gdyby chrzeœcijanie nie potra-

fili obroniæ pogl¹du, ¿e wszyscy

ludzie – w tym i ¿ona Kaina – po-

chodz¹ ostatecznie od Adama

i Ewy, to jak mogliby zrozumieæ

i wyjaœniaæ Ewangeliê? Jak uzasad-

nialiby wysy³anie misjonarzy do

ró¿nych plemion i narodów? Ist-

nieje wiêc pal¹ca potrzeba udzie-

lenia odpowiedzi na pytanie o ¿o-

nê Kaina. OdpowiedŸ taka

wyka¿e, ¿e chrzeœcijanie mog¹

broniæ Ewangelii i wszystkiego,

czego ona naucza.

Kain by³ pierwszym dzieckiem

Adama i Ewy, jak notuje Pismo

(Rodz. 4:1). Razem ze swoim bra-

tem, Ablem (Rodz. 4:2) oraz Se-

tem (Rodz. 4:25) stanowi czêœæ

pierwszego pokolenia dzieci uro-

dzonych na Ziemi. Chocia¿ tylko

ci trzej potomkowie p³ci mêskiej

s¹ wymienieni z imienia, Adam

i Ewa mieli tak¿e inne dzieci.

Wiersz Rodz. 5:4 tak podsumowu-

je ¿ycie Adama i Ewy:

„A po urodzeniu Seta ¿y³ Adam

osiemset lat i zrodzi³ synów oraz

córki.”

Adam i Ewa mieli wiêc wiele

dzieci obojga p³ci. Wedle tradycji

¿ydowskiej, w co oczywiœcie mo¿-

na nie wierzyæ, Adam mia³ 33 sy-

nów i 23 córki.

6)

Biblia nie mówi

nam dok³adnie, ile dzieci urodzi³o

siê Adamowi i Ewie. Ale uwzglêd-

niwszy ich d³ugowiecznoœæ (Adam

¿y³ 930 lat – Rodz. 5:5), nie jest nie-

rozs¹dne, by przypuszczaæ, ¿e by³o

ich wiele. Ostatecznie, przykazano

im przecie¿ „B¹dŸcie p³odni i roz-

mna¿ajcie siê, abyœcie zaludnili

ziemiê” (Rodz. 1:28).

Jeœli zaufamy Pismu Œwiêtemu,

jeœli odrzucimy osobiste przes¹dy

i pozabiblijne idee, to musimy

uznaæ, ¿e w pierwszym okresie ist-

nienia ludzkoœci bracia musieli

¿eniæ siê z siostrami, bo inaczej

ludzkoœæ zakoñczy³aby swoje ist-

nienie na pierwszym pokoleniu.

Biblia nie mówi, kiedy Kain o¿eni³

siê i z któr¹ ze swoich sióstr, ale

jest pewne, ¿e tak w³aœnie by³o.

o

Mieczys³aw Pajewski

[e-mail]

http://www.creationism.org.pl

* Na podstawieDon Batten (ed.), The Answers Book,

Answers in Genesis, Acacia Ridge, Queensland

1999, s. 119-128.

1) Proces Scopesa zwany te¿ "ma³pim procesem"

mia³ miejsce w 1925 roku w Dayton, w stanie Ten-

nessee. Nauczyciel wychowania fizycznego przyzna³

siê, ¿e prowadz¹c zastêpstwo na lekcji biologii, uczy³

ewolucjonizmu. Poniewa¿ by³o to wówczas w tym

stanie zakazane, musia³a odbyæ siê rozprawa s¹do-

wa, która formalnie zakoñczy³a siê skazaniem Sco-

pesa na grzywnê (póŸniej wyrok uniewa¿niono), ale

naprawdê wskutek zmasowanej akcji dziennikarzy

zakoñczy³a siê wielk¹ pora¿k¹ propagandow¹ kre-

acjonistów. Por. Marcin Fija³kowski, "Mit sprawy

Scopesa", Na Pocz¹tku... maj 1999, nr 5 (116), s.

130-140, http://creationism.org.pl/artykuly/Mfijal-

kowski; Henry M. Morris, "Proces Scopesa", Na

Pocz¹tku... maj 1999, nr 5 (116), s. 142-148, http:/

/creationism.org.pl/artykuly/HMMorris2; Mieczy-

s³aw Pajewski, "Meandry sporów o pochodzenie"

cz. 6" IdŸ pod pr¹d wrzesieñ 2005, s. 8-9 http://

creationism.org.pl/Members/miepaj/moje/meandry/

Meandry006/; Mieczys³aw Pajewski, "Meandry spo-

rów o pochodzenie cz. 7" IdŸ pod pr¹d paŸdziernik

2005, s. 8-9 http://creationism.org.pl/Members/

miepaj/moje/meandry/meandry007/ oraz http://

www.podprad.knp.lublin.pl/archiwum-2.php?idg=

84&tyt=NAUKA%20%20%20A%20%20%20BI-

BLIA:%20Meandry%20sporów%20o%20pocho-

dzenie%20%20cz.%207.

2) Por. David Menton, "Inherit the Wind" – analiza

historyczna, Na Pocz¹tku... maj 1999, nr 5 (116),

s. 149-157, http://creationism.org.pl/artykuly/

DMenton ;

3) Por. Carl Sagan, Kontakt, t³. Miros³aw P. Jab³oñ-

ski, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznañ 1997.

4) Por. The World's Most Famous Court Trial, The

Tennessee Evolution Case [dos³owny raport z roz-

prawy] Bryan College 1990, s. 302.

5) Por. Sagan, Kontakt, s. 24.

6) Por. Flavius JOSEPHUS, The Complete Works of

Josephus, Kregel Publications, Grand Rapids, Mi-

chigan, s. 27.