ZAJ
CIA SOCJOTERAPEUTYCZNE NT. POCZUCIA WARTOŚCI
TEMAT: Jestem ważny!
CEL: wzmacnianie poczucia własnej wartości, budowanie pozytywnej samooceny.
OSI
GNI
CIA: uczestnicy po zajęciach:
 postrzegają siebie jako ludzi wartościowych;
 oceniają siebie pozytywnie;
 wymieniają pozytywne cechy swojej osobowości;
 akceptują siebie;
 potrafią współpracować w grupie,
 pozytywnie oceniają siebie na tle pozostałych członków grupy,
 wiedzą, że są ważni dla innych;
 posiadają informację na temat odbioru ich osoby przez innych,
 znają wiele przykładów pozytywnej oceny ich osoby,
 aktywnie uczestniczą w zajęciach,
 nie reagują zawstydzeniem, onieśmieleniem;
 dostrzegają w innych pozytywne cechy.
ŚRODKI: materiały papiernicze: papier arkusze duże i małe, długopisy, pisaki,
kreda, kredki; kubki, piasek lub ryż, krzesła, kostka do gry, cukierki, karty do gry.
PRZEBIEG ZAJ
Ć:
1.  Autoprezentacja  uczestnicy samodzielnie wykonują losy, w które wpisują swoje
imię i nazwisko. Losy wrzucamy do jednego pojemnika. Przy wrzucaniu kolejne osoby
przedstawiają się w wybrany przez siebie sposób. Następnie dokonujemy losowania.
Kolejno wylosowanych wypisujemy na dużym arkuszu papieru. Te osoby będą mogły na
kolejnych zajęciach (jeżeli zajęcia te są prowadzone w ramach jakiegoś cykl zajęć) lub po
przerwie wybrać jedną grę lub zabawę, która im się najlepiej podoba i która zostanie dla
nich przeprowadzona.
2.  Jestem człowiekiem, który...  uczestnicy siedzą na krzesłach ustawionych w kształcie
koła. Dla jednego z uczestników brak krzesła. Ten uczestnik stoi w środku i mówi zdanie:
 Jestem człowiekiem, który... wszyscy, którzy spełniają warunki wyrażone w zdaniu
muszą wstać i zmienić miejsce. Wówczas uczestnik któremu brakło miejsca powinien
usiąść na zwolnionym krześle. Kto zostanie bez krzesła mówi zdanie:  Jestem
człowiekiem... i zabawa rozpoczyna się od początku.
3.  Tworzymy grę  przygotowujemy planszę do gry: na dużej planszy rysujemy kwadrat
dzielimy go na mniejsze kwadraty (im więcej tym lepiej). W pierwszym małym kwadracie
wpisujemy START. Na starcie ustawiamy cukierki, które będą pionkami każdego gracza.
Gracze rzucają kostką. Rozpoczyna ten, który wyrzucił najmniejszą liczbę oczek. Rzuca
jeszcze raz i przesuwa się do przodu o tyle miejsc ile wyrzucił oczek. Na polu, na którym
się zatrzymał wpisuje wymyślone przez siebie zadanie. Pozostali gracze wpisują zadanie
wówczas, gdy trafią na puste pole. Jeżeli na polu, na którym się zatrzymają zadanie jest
już wpisane, muszą je zrealizować. Każdy uczestnik, który dotrze do mety może zjeść
cukierka. Jeżeli pozostały pola puste, gdyż nie wpisano zadań, może kolejny raz stanąć na
starcie. Wówczas otrzymuje nowego cukierka.
4.  Historyjki z kart  przygotowujemy talię kart. Tasujemy karty i kładziemy jedna na
drugiej na środku. Kolejni uczestnicy biorą kartę z góry i opowiadają własną historyjkę.
Wylosowana karta wskazuję jaką osobę, czy liczbę muszą wymienić w swojej opowieści.
Każdy mówi jedno zdanie związane z kartą i wcześniejszymi wypowiedziami tak, aby
powstała jedna historyjka. Karty, które zostały odsłonięte układamy wężykiem dookoła
stosu tych kart, które nie zostały wylosowane.
5.  6  uczestnicy wypisują:
 sześć rzeczy, które wykonałem,
 sześć rzeczy, w których jestem dobry,
 sześć rzeczy, które lubię,
 sześć rzeczy, z których jestem dumny.
Następnie omawiamy ćwiczenie.
6. Mruganie  połowa uczestników siedzi w kręgu na podłodze, za nimi na krześle siedzą
ich pary, tworzą w ten sposób dwa kółka. Osoba z pary siedząca na krześle za partnerem
ma za zadanie pilnować go. Jeden z uczestników siedzący na krześle nie ma pary. Mruga
do kogoś ze środkowego koła. Ta osoba ma za zadanie przejść do mrugającego. Musi
zrobić to niepostrzeżenie ponieważ pilnuje ją partner.
7.  Reklama  uczestnicy piszą reklamę w której reklamują siebie jako najlepszego
przyjaciela.
8.  Serce  każdemu uczestnikowi przygotowujemy duże serce z kartonu. Uczestnicy
otrzymują cukierki lub pionki, ustawiają się za linią rzutu. Celem zabawy jest
umieszczenie w  sercu Kowalskiego wielu cukierków obrazujących przyjazne uczucia
wobec osoby, do której należy serce.
9.  Dłonie  uczestnicy siedzą w kręgu. Każdy otrzymuje kartkę i przybory do pisania.
Kartkę podpisujemy swoim imieniem i odrysowujemy kontur dłoni. Następnie uczestnicy
wymieniają się kartkami i wpisują sobie wzajemnie mocne strony, cechy, za które cenią
i szanują siebie wzajemnie. Po zakończeniu każdy może przeczytać tekst przeznaczony
dla niego i przykleić swoją kartkę na wspólnej planszy.
10.  Komisja  losowo wybieramy z grona uczestników 3 osobową komisję. Każdy
z uczestników (po wcześniejszym przygotowaniu) staje przed komisją i ma przekonać
członków komisji, że to właśnie on powinien otrzymać nagrodę. Komisja przyznaje
nagrodę wszystkim uczestnikom.
11.  Polonez  uczestnicy ustawiają się parami tak jak do odtańczenia poloneza. Podnoszą
ręce do góry tworząc szerokie przejście między osobami z pary. Jeden z uczestników,
stojący na końcu nie ma pary. Wbiega on do środka, chwyta za rękę któregoś
z uczestników i biegnie na początek, gdzie ustawia się tak jak inni. Ten, kto stracił parę
biegnie bokiem na koniec i wbiega do środka powtarzając wszystko do początku...itd.
12.  Filiżanki  uczestnicy otrzymują kubek oraz coś czym można kubek napełnić np.
piasek, ryż itp. Prowadzący odczytuje tekst:  Wyobraz
my sobie nasze poczucie własnej
wartości jako kubek. Kiedy jesteśmy z siebie zadowoleni nasz kubek jest pełny. Kiedy
jesteśmy niezadowoleni jest pusty. Nasz kubek może być napełniony przez innych ludzi,
kiedy mówią o nas dobrze. Z kolei my możemy napełniać ich kubki, mówiąc dobrze o nich.
Kubki opróżniają się jeżeli mówimy o innych rzeczy złe lub bolesne. Jeśli ciągle będziemy
opróżniać kubki innych, nasze też nie będą napełnione. Kiedy mówimy komuś coś
dobrego, ale sami w to nie wierzymy, nie napełniamy jego kubka. Człowiek ten słucha nas,
ale do jego kubka nic nie wpada . Przez chwilę rozmawiamy na temat tekstu. Następnie
uczestnicy rozchodzą się po sali i napełniają kubki innych osób, wypowiadając o nich
pozytywne stwierdzenia i przesypując część zawartości swoich kubków. Dzielimy się
refleksjami z udziału w tym ćwiczeniu.
13.  Szpaler gwiazd  Każdy uczestnik przez chwilę będzie gwiazdą, osobą bardzo znaną,
uwielbianą. Wszyscy uczestnicy ustawiają się w dwóch rzędach. Ostatnia osoba
przechodzi przez środek szpaleru. Wszyscy witają gwiazdę. Zachowują się jak jej fani.
14.  Najbardziej lubię osobę, która...  uczestnicy siedzą w kręgu patrząc na siebie.
Kolejno mówią zdanie:  Najbardziej lubię osobę, która ... i tu podają jakąś cechę
opisującą wybraną osobę. Pozostali odgadują o kogo chodzi.
15.  Lubię, gdy Ty...  uczestnicy stoją w dwóch rzędach twarzą do siebie tak, aby każdy
miał parę w drugim rzędzie. Zadaniem każdej osoby jest powiedzieć koledze (koleżance)
z drugiego rzędu zdanie:  Lubię, gdy Ty... Po zakończeniu wypowiedzi każdy przesuwa
się o jedną osobę i mówi to zdanie kolejnej osobie . Oczywiście z innym zakończeniem.
16.  Rysunek  uczestnicy otrzymują kartki papieru i pisaki wypisują swoje imię, wykonują
rysunek nt.:  Czułem się ważny gdy... po zakończeniu pracy omawiamy rysunki
i przygotowujemy wystawę tych prac.
17.  Życzenia  przypinamy uczestnikom na plecach kartki. Każdy, kto chce podchodzi
z tyłu i na kartce koleżanki, kolegi może napisać życzenia dla tej osoby lub coś miłego na
pamiątkę.
18. Zakończenie z zajęć:
 Podsumowanie: uczestnicy otrzymują dwie kartki. Na jednej wpisują to za co
siebie lubią, na drugiej to za co siebie nie lubią. Jeżeli chcą mogą powiedzieć coś
na ten temat. Kartki wrzucają do dwóch pojemników. Osobno negatywy, osobno
pozytywy. Ten z pozytywnymi wypowiedziami zostanie zachowany. Pojemnik
z negatywnymi wypowiedziami spalimy.
 Pożegnanie: Iskierka: uczestnicy ustawieni w kręgu, podają sobie ręce i przesyłają
uścisk ręki.
UWAGI: Każde ćwiczenie należy podsumować. Pilnować, aby wszyscy uczestnicy zostali
zauważeni. Nie można nikogo pominąć.
Zajęcia mogą być przeprowadzone w formie dłuższego bloku lub rozbite na dwa spotkania.
Proponuję drugie zajęcia rozpocząć od pkt. 11. Zajęcia adresowane są dla klas IV  VI.
LITERATURA:
Fuchs B. Gry i zabawy na dobry klimat w grupie Jedność Kielce 1999
Gajewska G., Szczęsna A. Doliński A. 2002 Teoretyczno-metodyczne aspekty
wychowania młodzieży a warsztat pedagoga Zielona Góra
Griesbeck J. 2003 Zabawy dla grup Kielce Jedność
Gruszka M, Janiek I, Prarat J. 2003 Scenariusze godzin wychowawczych dla szkoły
podstawowej Gdańsk Wydawnictwo HARMONIA
Jachimska M. 1994 Grupa bawi się i pracuje Wrocław Drukarnia Naukowa PAN
Kaduson H. Schaefer Ch. 2003 Zabawa w psychoterapii Gdańsk Wydawnictwo
Psychologiczne
Sawicka K. 1999 Socjoterapia Warszawa Centrum Metodyczne Pomocy
Psychologiczno-Pedagogicznej MEN
AUTOR: mgr Alicja A
yszczarz
Szkoła Podstawowa nr 5 Myszków