TAG I JUDITH POWELL

PANOWANIE NAD UMYSŁEM

(Silva Mind Mastery '90s / wyd. orygin. 1991)

DEDYKACJA

Każdy z nas ma prawo wyboru...

można żyć pośród chaosu i zamętu

lub też wznieść się ponad ten zgiełk...

tam gdzie powietrze jest czyste i gdzie horyzont

szeroki...

tam gdzie można doskonalić dar, jakim jest

świadomość,

aby nieść pomoc innym...

którzy także woleliby żyć na szczycie.

PODZIĘKOWANIA
Pragniemy podziękować tym wszystkim, którzy przyczynili się do popularyzowania metod dr Silvy
na seminariach, w szczególności George'owi Maycockosowi, Jimowi i Dolores Keysom, Jimowi
Clarkowi, Edowi i Maryann Reese'om, dr George'owi DeSau, dr Gordonowi Bowerowi, dr
Albertowi Ellisowł, dr Wilfridowi Hahnowi i Alowi Cooperowi.

I oczywiście Josemu Silvie i całej Jego rodzinie.

DR TAG POWELL I DR JUDITH POWELL
Dr Tag Powell i jego żona dają swoim życiem dowód prawdziwości zasad, które głoszą – a
mianowicie że ucząc swój umysł naukowego myślenia i koncentracji oraz pełniej wykorzystując
jego możliwości, stajemy się szczęśliwsi, bogatsi i osiągamy więcej sukcesów. Seminaria państwa
Powellów cieszą się ogromnym powodzeniem na całym świecie, od Nowego Jorku przez Hong
Kong aż po Grecję.
Jako czołowi w Stanach Zjednoczonych terapeuci i piewcy ludzkich możliwości, Tag i Judi zdołali
skierować tysiące ludzi na ścieżkę ku doskonałości. Na seminariach “samopomocy" uczą słuchaczy,
jak pokochać siebie i podnieść swój majątkowy status, uczą nowoczesnych technik poprawy
komunikacji z ludźmi.
Jako wykładowcy oboje otrzymali liczne wyróżnienia i najwyższe zaszczyty. Tag został nagrodzony
prestiżowym Pucharem Prezesa za rozpowszechnianie metod dr Silvy. Judi również otrzymała
wiele wysokich nagród państwowych, między innymi Nagrodę Beniamina Franklina za najlepsza
kasetę “Up Your Energy"; nagrodę tę wręczono jej w 1988 roku na Zjeździe Amerykańskich
Sprzedawców Książek. Cały czas podróżują po świecie, prezentując wykłady: “Metoda dr Silvy
panowania nad umysłem", “Myślenie w kategoriach bogactwa", “Magia kolorów", “Pokochaj
siebie", “Wewnętrzna siła", a także swój nowy program pt. “Siła handlu".
Ich książki przetłumaczono już na siedemnaście języków. Oboje są autorami i prezenterami
bestsellerowych nagrań o podnoszeniu jakości naszego życia, dostępnych na kasetach w
najlepszych księgarniach całego świata. Powellowie pisują artykuły do czasopism, między innymi
wypełniają co miesiąc dwie pełne kolumny w międzynarodowych czasopismach. Planują następne
książki, w których chcą się podzielić swymi przemyśleniami.
Oboje uzyskali tytuł doktorów psychoorientologii (najwyższy tytuł w tej dziedzinie) w Instytucie
Psychoorientologii w Teksasie. Tag studiował wraz z dr O. Carlem Simontonem, specjalistą w
dziedzinie pomocy pacjentom chorym na raka, pomocy z wykorzystaniem wizualizacji. Powellowie
otrzymali dyplom mistrzowski w programowaniu neurolingwistycznym (NLP), należą do
Zrzeszenia Trenerów NLP honorowanego przez Towarzystwo Programowania
Neurolingwistycznego powołanego przez Południowy Instytut NLP. Oboje zajmują się również
badaniami nad życiem przeszłym; są członkami Zrzeszenia Terapeutów i Badaczy Życia
Przeszłego.
Prowadzą program telewizyjny “Wszystko jest w twoim umyśle", który otrzymał główną nagrodę
jako najlepszy program edukacyjny telewizji kablowej. Są również ulubieńcami słuchaczy wielu
znanych na całym świecie radiowych i telewizyjnych rozmów na żywo. Ich seminaria i wykłady
cechuje humor i dowcip w najlepszym wydaniu. Kiedyś Powell był znanym nowojorskim aktorem i
komikiem. Imał się w życiu wielu zawodów i zajęć, także z dziedziny organizacji i zarządzania, jest
prezesem agencji reklamowej, a nawet zna się na projektowaniu sztucznych ogni.
Zanim Judi poznała Taga, ukończyła Instytut Koloru i Wzornictwa, kurs organizacji i zarządzania,
po czym podjęła studia medyczne. Połączyła ich miłość i teraz oboje pomagają ludziom, by oni też
nauczyli się pomagać sobie -w sensie fizycznym, umysłowym i duchowym.

Są ludźmi wszechstronnymi, piszą, wykładają i prowadzą treningi.
Pracują w Los Angeles, Hartford, Chicago, Houston, w Atlancie, a także Indonezji, Singapurze,
Bangkoku, Frankfurcie, na uniwersytecie w Hong Kongu i w Malezyjskim Instytucie Zarządzania
w Kuala Lumpur. Niedawno powrócili z tournee po Węgrzech. Cyprze i Grecji. Tylko w Atenach
ich seminaria zgromadziły ponad dwa tysiące słuchaczy.
Kiedy zaś nie podróżują po świecie, zajmują się swym domem w St. Petersburgu na Florydzie oraz
niezwykle mądrymi szkockimi terierami, Masterem, Buddą i Izisem.

1. NATYCHMIASTOWA RELAKSACJA I REDUKCJA STRESU
ZMIANA jest jedyną niezmienną cechą naszego życia -zarówno zmiana na lepsze, jak i na gorsze.
Zmiana zmusza, byśmy dostosowali się do nowej sytuacji, osoby lub obiektu. Musimy być zawsze
gotowi do przyjęcia zmian na wszystkich poziomach naszego życia – fizycznym, psychicznym i
duchowym. Jeśli nie potrafimy uczynić tego w miarę szybko, nadchodzi stres. Nie można
jednoznacznie stwierdzić, czy czynnik stresujący ma charakter pozytywny, czy negatywny. Awans
w pracy można by uznać za zjawisko pozytywne... ale jest to przecież zarazem zmiana, wyzwanie,
które burzy nasz dotychczasowy spokój, nasze status quo.
Strefa komfortu – nasze zewnętrzne “łono"
Łono matki stanowi bezpieczne środowisko, które nas zewsząd otacza i podtrzymuje w nas życie w
pierwszych miesiącach naszego istnienia. Gdy je opuszczamy, zaczynamy tworzyć własne,
subiektywne, ochronne i odrębne środowisko – naszą wewnętrzną strefę bezpieczeństwa, czyli
strefę komfortu wobec naszych możliwości i świata zewnętrznego. Mamy poczucie, że znamy
własne ograniczenia. Słusznie czy nie, przekonani jesteśmy, iż wiemy, na co nas stać, co umiemy, a
czego nie. Te wewnętrzne przekonania zazwyczaj nie są znane naszej świadomości zewnętrznej.
Dlatego też, bez względu na to, czego pragniemy – pieniędzy, sławy, szczęścia czy też pomyślnych
stosunków z innymi ludźmi – możemy działać tylko w zgodzie z wewnętrznymi oczekiwaniami
strefy komfortu.
Owa strefa odgrywa rolę powłoki ochronnej odgradzającej nas od świata zewnętrznego. Każde
pragnienie, które znajdzie się poza zasięgiem z góry ukształtowanego wizerunku nas samych, jest
przyczyną umysłowego i fizycznego napięcia. Świadomość wewnętrzna będzie usiłowała
ograniczać nasze działania do przyjętych już wzorców, chronić nas przed zdenerwowaniem,
frustracją i lękiem przed niepowodzeniem. .. i w ten sposób skutecznie odwiedzie nas od tego,
czego pragniemy. Niekiedy to strach przed sukcesem lub obawa przed zmianą sprawiają, że
wewnętrzna świadomość stara się za wszelką cenę zniszczyć nasze marzenia.
Aby więc nie dać się złapać w tę destrukcyjną pułapkę psychiczną, musimy przechytrzyć nasz
umysł tak, by uwierzył, że już podjęliśmy nowe działania. W ten sposób przyczynimy się do
poszerzenia naszej strefy komfortu. Techniki opisane w tej książce pomogą ci “rozdmuchać" twoją
ochronną powłokę – byś pełniej wykorzystał swój życiowy potencjał i był tym, kim być możesz!
Co się dzieje, gdy wychodzisz poza strefę komfortu -fizycznego, umysłowego lub duchowego?
Przychodzi stres, a potem wyczerpanie. Stres może zabić sukces, miłość, a nawet pozbawić cię
życia. Mimo to, jak powiada słynny znawca zjawiska stresu, dr Hans Selye: “Stres będzie
towarzyszył nam zawsze" – stres nieodłączny jest od problemów. Pewna dawka napięcia jest nam
niezbędna do życia i zachowania młodzieńczości, pod warunkiem, że znamy techniki niwelowania
jego skutków. Największym problemem jest stres i stan wyczerpania, do którego prowadzi.
Stres i stan wyczerpania to przyczyny kłopotów w małżeństwie, w przyjaźni, w pracy. Stres może
osłabiać pamięć i być przyczyną trudności w nauce. Wczesne wzory reagowania na sytuacje
stresowe utrwalają się i warunkują nasze zachowania w życiu dorosłym. Stwierdzono ponad
wszelką wątpliwość, że nasza nieumiejętność radzenia sobie z napięciami dnia codziennego jest
główną przyczyną wszelkich chorób.
Nasze nowe metody pozbywania się stresu dadzą szybko efekty i pomogą Ci przezwyciężyć stare
wzorce zachowań i nowe napięcia. Musisz tylko utrzymywać się na szczycie wznoszącej się fali
codziennego stresu, spowodowanego powszednimi kłopotami, które nakładają się na doświadczenia
z przeszłości. Zdaj sobie z tego sprawę i podejmij odpowiednie działania w chwili zbliżającego się
napięcia.
Aby pomóc ci w ustaleniu poziomu stresu, zamieściliśmy w “Dodatku" na końcu książki
zmodyfikowaną wersję “Testu na stres" autorstwa Rahe'a i Holmesa. Określ poziom swojego stresu
w ostatnich sześciu miesiącach i aby mu zaradzić, zastosuj techniki opisane w rym rozdziale!

Odkrywanie nowych sposobów radzenia sobie ze stresem
Jose Silva pierwszy skutecznie wykorzystywał głębokie poziomy relaksacji do przeprogramowania
umysłu tak, by dostosował on naszą strefę komfortu do nowej rzeczywistości. Dzięki odprężeniu
umysłu i ciała możemy bowiem otworzyć wrota do naszej wewnętrznej świadomości.
Wewnętrzną świadomość nazywano dawniej podświadomością. “Pod" oznacza coś podległego, a
“świadomość" to nic innego jak świadomość poddana kontroli. Dawni badacze byli przekonani, że
człowiek nie może panować nad swoja podświadomością. Dzisiaj taka władza jest możliwa na
głębokich poziomach relaksacji umysłu i ciała.
Gdy podczas swoich pierwszych badań dr Silva odkrył, że jego techniki rozwoju umysłu są
skuteczne w radzeniu sobie ze stresem, zainteresował się, jego przyczynami i doszedł do szeregu
ciekawych wniosków. Dzięki jego badaniom możemy lepiej zrozumieć istotę czynników
wywołujących stres i wiemy, kiedy należy stosować metodę relaksacji, by uwolnić się od jego
bolesnych skutków.
Podstawowe ćwiczenia umysłu zaproponowane przez Silvę pomogły wielu milionom osób
poprawić stan zdrowia dzięki wykształceniu umiejętności przezwyciężania napięć i rozwijania
uczucia głębokiego odprężenia. Każdego dnia poświęć trochę czasu na ćwiczenie umysłu w stanie
głębokiej relaksacji, których opis znajduje się w “Dodatku". Im częściej będziesz je stosował, tym
szybciej i łatwiej będziesz osiągał ten stan. Pamiętaj, że owe ćwiczenia otwierają ci umysł i poddają
go twojej kontroli, a tym samym otwierają drogę do sukcesu. W dalszej części pierwszego rozdziału
podzielimy się z tobą podstawową wiedzą na temat stresu i przedstawimy zmodyfikowaną wersję
Kursu doskonalenia umysłu dr Silvy. Zapoznasz się także z dwiema nowymi technikami: “techniką
natychmiastowej relaksacji" i “techniką natychmiastowej redukcji stresu".
Trzy główne czynniki wywołujące stres:
1. Poczucie winy
Poczucie winy często tkwi w naszej świadomości wewnętrznej, gdzie staje się bardzo destrukcyjną
siłą. Oto przykład stresu wywołanego poczuciem winy: Palisz, choć zdajesz sobie sprawę, jak
bardzo szkodzi to twojemu zdrowiu. Stres wynikający z poczucia winy rośnie z każdym dniem, tym
bardziej że zewsząd docierają do ciebie informacje, iż szkodzisz nie tylko sobie, ale także swoim
bliskim! Ba! nie tylko bliskim, ale w ogóle wszystkim osobom w miejscach publicznych. I gdzieś
tam, w tobie wzmaga się poczucie winy, rozterka i wrogość. To wystarczy, by zrodził się potężny
stres – rujnujący twoje życie nawet bardziej niż trucizny zawarte w papierosach.
Każdego dnia dopuszczamy się małych nieuczciwości, począwszy od kradzieży spinacza lub
znaczka na poczcie, a kończąc na podawaniu nieprawdziwych danych w formularzu podatkowym.
Te drobne i większe przewinienia wywołują wielkie napięcie (zwłaszcza, gdy zostaniesz
przyłapany!).
Również poczucie, że nie robisz czegoś, co powinieneś (odkładanie na później), rodzi wewnętrzne
poczucie winy i ukryte napięcia, które wkrótce dadzą o sobie znać. Inne czynniki wywołujące
poczucie winy mają źródło w minionych doświadczeniach, w czymś, co zrobiliśmy lub czego
zaniechaliśmy, w wypowiedzianych lub przemilczanych słowach.
Jeśli po przeczytaniu powyższych uwag poczujesz pewien dyskomfort, smutek, a nawet urazę lub
pomyślisz: “to mnie nie dotyczy"... to najprawdopodobniej doświadczyłeś już owego poczucia
winy.
2. Utrata poczucia własnej wartości
Człowiek często traci wiarę w siebie, zwłaszcza jeśli nie ma nadziei na odzyskanie utraconej
wartości lub zastąpienie jej inną – odejście ukochanej osoby, bankructwo, klęski żywiołowe i
zniszczenie nie ubezpieczonego mienia, wyrok więzienia. Utrata szacunku czy “twarzy" to główny
czynnik stresujący. Czy kiedykolwiek czułeś, że powiedziałeś lub zrobiłeś coś niewłaściwego w

obecności innych, i widziałeś, jak zmienił się wyraz ich twarzy, ich stosunek do ciebie? W takich
chwilach podnosi się poziom adrenaliny w twoim organizmie, serce zaczyna bić mocniej i zmienia
się rytm oddechu. Te i inne objawy to skutek stresu.
3. Praca lub przebywanie w nieprzyjaznym środowisku
Wiele osób nienawidzi swojej pracy. Zawód, który wybrały, kariera, dla której poświęciły wiele lat
studiów, a potem jeszcze mnóstwo wysiłków, nagle okazuje się jednym z głównych czynników
stresujących. Jest na to rada: jeśli czegoś nie lubisz – zmień to! Może będziesz biedniejszy, ale za to
zdrowszy i szczęśliwszy... a na dłuższą metę, być może i zamożniejszy.
A oto parafraza fragmentu biografii Waltera Russella, The Man Who Tapped The Secrets Of The
Universe, pióra Glena Clarka:
Jeśli czegoś nienawidzisz, z tej nienawiści powstają w twoim ciele szkodliwe toksyny, odczuwasz
chroniczne zmęczenie i atakują cię choroby. Musisz kochać wszystko, co robisz, lub, mówiąc
inaczej, robić to, co robisz, z miłością. Tak właśnie brzmi aforyzm starożytnego Wschodu. Dotyczy
to wszystkich twoich działań, czy zbijasz półkę z desek, przeprowadzasz operację zastawki
sercowej, myjesz okna, czy też dajesz szefowi dokument do podpisu – nie wykonasz dobrze
niczego, czemu jesteś niechętny. Rób to wszystko z przyjemnością i najlepiej, jak potrafisz. Miłość
do pracy, którą tak czy owak musisz wykonać, ożywi twoje ciało, pobudzi ducha i uchroni przed
znużeniem, «zdarciem», inaczej zwanym «nudą».
Pierwsze oznaki FIZYCZNE nadchodzącego stresu:

bezsenność

bóle głowy

zgaga

bóle w krzyżu

wrzód żołądka

skurcze

niestrawność

Prowadzą do:

artretyzmu

jaskry

stwardnienia rozsianego

złamań

nowotworów

białaczki

Pierwsze oznaki PSYCHICZNE nadchodzącego stresu:

brak koncentracji

pogorszenie pamięci

nerwowość

nieuzasadnione lęki

skłonność do płaczu

wybuchowość

przesadne martwienie się o wszystko

Prowadzą do:

utraty poczucia pewności siebie

chorób fizycznych

zupełnego załamania nerwowego

uzależnień od środków farmakologicznych

Jak obniżyć poziom stresu

Gdy stajemy wobec jakiejś nowej sytuacji (stres), nasz organizm uruchamia mechanizm atakująco-
obronny. Inaczej mówiąc, ciało zaczyna wytwarzać enzymy zaopatrujące nas w energię potrzebną
albo do walki, albo do ucieczki. Jeśli nie podejmujemy żadnych działań bojowych bądź nie
ratujemy się ucieczką, “enzymy stresowe" pozostają w naszych mięśniach jako trucizna, tracąc
powoli swoją aktywność. A jaki jest największy mięsień naszego ciała? SERCE!!! Czy nie dlatego
właśnie w społeczeństwach o wysoko rozwiniętej technice rośnie wskaźnik chorób serca? Aby
zneutralizować czy rozproszyć nagromadzony ładunek enzymów stresowych – mleczanów –
radzimy poddać się tej oto czteroetapowej kuracji:
Etap pierwszy: WITAMINY. Badania dowodzą, że poziom stresu spada gwałtownie dzięki
witaminom z grupy B. Największą skuteczność zapewnia przyjmowanie tych witamin łącznie z
minerałami. Dlatego też wielu lekarzy zaleca codzienną wzmacniającą dawkę multiwitamin z
dodatkiem minerałów. Trzeba zachować ostrożność wobec makrowitamin (bardzo wysokie
dozowanie) i przyjmować je wyłącznie w porozumieniu z lekarzem.
Etap drugi: GIMNASTYKA. Ćwiczenia fizyczne bardzo pomagają w eliminowaniu lub
rozpraszaniu enzymów stresowych nagromadzonych w tkance mięśniowej. Zapisz się do klubu
sportowego lub wykonuj codziennie piętnastominutową gimnastykę w zaciszu własnego domu.
Spaceruj, rób wycieczki rowerowe lub pływaj kilka razy w tygodniu. Poczujesz przypływ energii i
siły duchowej! Ostatnie badania wykazują, że szybki 30-minutowy marsz, trzy razy w tygodniu,
może nie tylko zmniejszyć twoją wagę, ale też obniżyć poziom cholesterolu. Oczywiście, zanim
rozpoczniesz program treningowy, powinieneś porozumieć się z lekarzem.
Etap trzeci: RELAKSACJA. Dla zachowania równowagi życiowej polecana jest zarówno
relaksacja ciała, jak i umysłu. Stwierdzono, że przebywanie w stanie alfa (rodzaj fal mózgowych)
jest jedną z najlepszych form relaksacji, tak fizycznej, jak i psychicznej. Korzystaj również z innych
form relaksu: siedząc na plaży obserwuj fale, słuchaj odprężającej muzyki, zwłaszcza muzyki New
Agę, wpatruj się w obłoki, oddawaj się przyjemnym marzeniom i oczywiście słuchaj kaset z
nagraniami Kurs redukcji stresu i relaksacji dr Silvy.
Etap czwarty: RODZINA i PRZYJACIELE. Towarzystwo przyjaciół pozytywnie nastawionych
do życia jest wielce korzystne, a nawet konieczne do zachowania równowagi życiowej. Zaangażuj
się w sprawy swojej firmy, poznaj sąsiadów, bierz udział w ważnych spotkaniach rodzinnych.
Zapisz się na jakieś wykłady, uczęszczaj na spotkania dyskusyjne, a podczas przerw rozmawiaj z
innymi słuchaczami. Wstąp do klubu lub kilku klubów i poznawaj nowych ludzi. Dobrą okazją do
spotkania nowych, ciekawych ludzi będą zebrania Toastmasters, przyjaznej grupy
samodoskonalących się osób, która z radością wita nowych członków.
Narkotyki i alkohol
Badania medyczne dowodzą, że stres powoduje załamanie się naturalnego systemu
immunologicznego, co z kolei prowadzi do różnego rodzaju chorób. Oczywiście najlepszym
sposobem na przełamanie stresu jest relaks. (W “nagłych wypadkach" szybka metoda
powstrzymania nadchodzącego stresu polega na zaczerpnięciu głębokiego oddechu, przytrzymaniu
go i gwałtownym wypuszczeniu powietrza... “Ha!" “Ha!" “Ha!").
Wszędzie wokół siebie widzisz ludzi, którzy się stresują, usiłując przezwyciężyć stres. Wielu z
nich, rozpaczliwie próbując zaznać relaksu, sięga po narkotyki lub alkohol. Tego rodzaju relaks jest
w najlepszym wypadku tylko chwilowy, a skutki uboczne takiego działania są niezmiernie
szkodliwe, zarówno dla ciała, jak i ducha.
Jednym z mniej znanych ubocznych skutków używania alkoholu i narkotyków {przyjmowanych na
receptę czy też nie) jest osłabienie naturalnego systemu immunologicznego człowieka. A
nadwerężone zdrowie to kolejna pozycja na i tak już długiej liście stresorów. Opisane niżej techniki
relaksacji pomogą ci przełamać ów syndrom “błędnego koła".
Kurs redukcji stresu i relaksacji dr Silvy to zestaw ćwiczeń umysłowych, które pomagają w

osiąganiu głębokich stanów relaksacji umysłu i ciała. Udowodniono, że systematyczne
wykonywanie tych ćwiczeń prowadzi do obniżenia poziomu stresu i poprawy ogólnego stanu
zdrowia.
Pełny opis ćwiczeń relaksacyjnych znajduje się w “Dodatku". Z powodzeniem możesz sporządzić
własne nagranie na kasecie, przesłuchiwać je wielokrotnie, sam siebie prowadząc na poziomy
świadomości wewnętrznej, korzystne dla zdrowia. Jest to uproszczona wersja słynnych ćwiczeń
przedłużonej relaksacji dr Silvy.
Siła fal alfa
Wejście w stan relaksacji ciała i umysłu daje wiele nieocenionych korzyści. Ze stanem relaksacji
wiąże się pobudzanie aktywności fal mózgowych typu alfa. Większą część dnia człowiek
funkcjonuje na częstotliwości impulsów mózgowych beta, wynoszącej około dwudziestu cykli na
sekundę. Fale beta mają najsłabszy rytm (mierzony w amperach) z wszystkich typów fal
mózgowych.
Wyciszając umysł i ciało, wzmagamy wytwarzanie fal alfa, fal o częstotliwości od siedmiu do
czternastu cykli na sekundę. Funkcjonowanie organizmu na częstotliwości alfa pobudza procesy
uzdrawiające ciało; są one dziesięciokrotnie szybsze niż na poziomie beta, jak wskazują wyniki
badań przeprowadzonych przez dr Barbarę Brown i opisanych w jej książce New Mind, New Body,
and Super Mind.
Programowanie umysłu i mózgu
Techniki wymienione w książce podane są w formie programów ćwiczenia umysłu.
DEFINICJE: “Programem" i “programowaniem" nazywamy ciąg myśli lub zdarzeń wywołujących
określony typ reakcji, w szczególności reakcji umysłu. Termin “program ćwiczenia umysłu"
oznacza ciąg słów lub wizualizacji, którymi posługuje się człowiek, gdy w stanie relaksacji alfa
uczy swój umysł panowania nad mózgiem, czyli automatycznego myślenia lub skłaniania ciała do
wykonywania określonych funkcji.

Chcąc skutecznie zaprogramować w umyśle konkretną technikę, powinieneś stosować metody dr
Silvy. Na początek wprowadź opisane poniżej dwa programy wyzwalające reakcje (zob. punkt
“Programowanie nowych informacji" zamieszczony w “Dodatku").
Po pewnym czasie, przynajmniej po siedmiokrotnym zastosowaniu technik natychmiastowej
relaksacji i redukcji stresu, powinieneś z łatwością umieć przywołać z pamięci owo błogie poczucie
odprężenia ciała i umysłu za pomocą dwóch technik – techniki ściskania kciuka i techniki
pocierania kciuka. Pozwolą ci one osiągnąć wolny od napięć stan relaksacji umysłu dzięki prostym
czynnościom. Staną się mechanizmem wyzwalającym, który natychmiast przemieni stres i napięcie
w dobre samopoczucie i pewność siebie. (Omówienie mechanizmów wyzwalających znajdziesz w
rozdziale “Magiczne wyzwalacze w twoim umyśle").
Natychmiastowa relaksacja...
Technika ściskania kciuka
Za każdym razem, gdy poczujesz napięcie lub zmęczenie, zastosowanie tej techniki natychmiast
wyzwoli w tobie odświeżające i przyjemne uczucie odprężenia umysłu i ciała. Relaksacja płynie
więc prosto z twoich palców.
W celu stworzenia tego pożytecznego programu umysłowego wejdź w stan relaksacji ciała i umysłu
metodą natychmiastowej relaksacji i redukcji stresu. Gdy już ogarnie cię uczucie pełnego
odprężenia – czas na programowanie. Lekko naciśnij kciuk palcem wskazującym, wyobrażając
sobie, że jesteś całkowicie zrelaksowany, i powtarzaj w myślach następującą treść programowania:
Za każdym razem, gdy lekko ścisnę kciuk palcem wskazującym, natychmiast wejdę w przyjemny
stan relaksacji umysłu i ciała.
Teraz powoli zwalniaj ucisk, wyobrażając sobie, że ciało odpręża się jeszcze bardziej.
Opuść poziom relaksacji, odliczając od 1 do 5, i otwórz oczy. Powtarzaj ten proces na poziomie
alfa, trzy razy z małymi przerwami, w celu wzmocnienia mechanizmu wyzwalającego.
Dzięki owej technice będziesz mógł osiągać coraz głębsze stany relaksacji. Możesz stosować ją
zawsze, kiedy tylko zapragniesz pełnego odprężenia, nawet gdy masz otwarte oczy. W miarę
praktyki będziesz uzyskiwać coraz lepsze wyniki.
Natychmiastowa redukcja stresu...
Technika pocierania kciuka
Zawsze, kiedy spodziewasz się nadejścia stresu, możesz zastosować technikę, która pomoże ci go
rozładować. Zacznij od uruchomienia mechanizmu wyzwalającego za pomocą techniki ściskania
kciuka.
W stanie relaksacji umysłu, w chwili programowania, pocierając delikatnie kciuk wskazującym
palcem tej samej dłoni, od pierwszego stawu aż do opuszki, powtarzaj w myślach następującą treść
programu:
Za każdym razem, gdy będę pocierać kciuk palcem wskazującym, powoli, od pierwszego stawu aż
po opuszkę, wyobrażę sobie, że stres opuszcza moje ciało, i uwierzę, że poradzę sobie z każdą
sytuacją.
Wyobraź sobie, że stres rozpływa się w powietrzu. Następnie opuść stan relaksacji, odliczając od 1
do 5. Powtórz ten proces trzy razy na poziomie alfa.
Możesz korzystać z tej techniki, kiedy tylko zapragniesz natychmiast rozładować stres bądź
wówczas, gdy znajdziesz się w sytuacji stresującej. Ten wyzwalacz mieści się w koniuszkach
twoich palców i możesz go używać zawsze, gdy zajdzie taka potrzeba.
Jak często ćwiczyć?
O tym, jak często w praktyce stosować opisane metody, Jose Silva powiada tak: “Raz dziennie – to

dobrze; dwa razy – bardzo dobrze; trzy razy na dzień – doskonale. Pięć
minut ćwiczeń dziennie – dobrze; dziesięć minut – bardzo dobrze, a piętnaście minut – doskonale.
Aby polepszyć stan zdrowia, ćwicz trzy razy dziennie po piętnaście minut".
Na końcu książki podajemy pełny opis ćwiczeń metodą dr Silvy. Proponujemy nagranie tego
materiału na kasetę dla własnego użytku. Prosimy pamiętać, że cała treść książki chroniona jest
prawem autorskim i nie może być nagrywana, przedrukowywana bądź rozpowszechniana w
jakikolwiek inny sposób bez porozumienia się z właścicielem praw, z wyjątkiem potrzeb własnych.
Gdzie ćwiczyć?
Znajdź sobie jakieś spokojne, ciche miejsce, gdzie nikt nie będzie ci przeszkadzał. Chociaż nie jest
to konieczne, na początek radzimy przygasić światła, tak by nic cię nie rozpraszało. (Jeśli jesteś w
pracy i żadne takie miejsce nie jest dostępne, idź do świetlicy). Wybierz wygodny fotel, rozluźnij
ciasne ubranie, a jeśli nosisz okulary, zdejmij je. Ustaw obie stopy płasko na podłodze, a dłonie
niech spoczywają swobodnie na kolanach, odwrócone wnętrzem do góry. Weź głęboki oddech i
odpręż się.
Możesz także leżeć w łóżku, ale jeśli masz skłonność do szybkiego zasypiania, lepiej siądź na
fotelu lub kanapie.
Kiedy nadejdą rezultaty?
Kiedy zaczniemy widzieć lub odczuwać skutki stosowania metod dr Silvy? Każdy człowiek jest
inny. Wiele osób opowiada o sukcesach już po pierwszej sesji, inni zauważają zmiany po
kilkakrotnej wycieczce na poziomy relaksacji. Sekret otrzymania szybkich wyników polega na
praktykowaniu bez zastanawiania się nad tym, czy osiągnąłeś właściwy poziom i kiedy odczujesz
tego skutki. Myśl o postępach opóźnia je i powoduje dodatkowe napięcia.
Podstawowym słowem, które warunkuje otrzymanie pomyślnych wyników w trakcie wchodzenia w
stan alfa, jest inscenizacja. Nie martw się o umiejętność wizualizacji, po prostu pytaj samego siebie:
“Co bym zobaczył, gdybym naprawdę mógł to zobaczyć?". Inscenizuj I Wyobrażaj sobie!

PODSUMOWANIE
Redukcja stresu i natychmiastowa relaksacja
Aby utrzymać dobry stan zdrowia umysłu i ciała, powinieneś na co dzień stosować technikę
natychmiastowej relaksacji – technikę ściskania kciuka, jak również technikę redukcji stresu –
technikę pocierania kciuka. Korzystanie z tych technik pomoże ci wprowadzać mózg, umysł i ciało
w stan pełnego odprężenia. Tym samym znajdziesz się na drodze do zdobycia umiejętności radzenia
sobie ze stresem. Bez używania żadnych środków farmakologicznych, narkotyków i alkoholu
będziesz umiał uwolnić się od bolesnych napięć. Stwierdzisz z radością poprawę stanu zdrowia i
postawy wobec otaczającego świata.
Wprowadzaj się codziennie w stan alfa za pomocą metod dr Silvy (zob. “Dodatek"). Dzięki temu
rozwiniesz swoją świadomość świata wewnętrznego i zewnętrznego.

2. NATYCHMIASTOWA ZMIANA POSTAWY
POSTAWA – cóż to takiego? Czy można mieć lepszą postawę? Słyszy się nieraz, jak ktoś mówi:
“Zuzanna, ma niewłaściwą postawę, nie lubię z nią pracować" lub: “Odkąd Bogdan zmienił
postawę, wszyscy go lubią". Kiepskie nastawienie do życia może być przyczyną porażki, depresji,
złości, marnych stosunków z ludźmi, a nawet choroby. Dobra postawa zbliża nas do wszystkiego,
co w życiu najlepsze, i to w każdej jego sferze – fizycznej, umysłowej i duchowej. Przyjrzyjmy się
zatem źródłom złej i dobrej postawy oraz zapoznajmy się z dwiema nowymi metodami
natychmiastowej zmiany postawy.
Postawa – władczyni naszego świata
Ostatnio na markizach firmy Holiday Inn widnieje hasło: GODZINA NA ZMIANĘ POSTAWY:
18.00-19.00. Tutaj sposób na zmianę nastawienia do świata polega na wypiciu dwóch drinków w
barze. To smutne widzieć, jak ludzie po pracy, gdzie spędzają jedną trzecią dnia, muszą zmienić
postawę przed powrotem do domu.
Czym więc jest postawa? Aby odpowiedzieć na to pytanie, posłużymy się przykładem urządzenia
umieszczonego w kabinie pilota w Jumbo Jecie. Jest ono wyposażone w parę czerwonych
skrzydełek poruszających się nad czarnym tłem, gdzie siatka białych linii oznacza ziemię, a
niebieskie pole – niebo. Gdy zapytasz nawigatora o to urządzenie, wyjaśni, że mierzy ono
nachylenie samolotu, nie zaś wysokość, na której leci. To nachylenie informuje o położeniu
samolotu w stosunku do powierzchni ziemi, a nie o wysokości, na jakiej się on znajduje. Pokazuje,
czy samolot przechyla się na lewe skrzydło, na prawe czy też leci poziomo. Teraz możemy pokusić
się o zdefiniowanie osobistej postawy; postawa to nic innego, jak nasz stosunek do czegoś lub
kogoś – możemy się skłaniać do czegoś, stronić od tego lub też zachować równowagę.
Dobra postawa może uratować ci życie
Podczas jednej z naszych licznych wycieczek odwiedziliśmy kabinę pilota samolotu 747, by
zobaczyć to urządzenie mierzące “postawę". Życzliwy nawigator wyjaśnił, że nachylenie samolotu
jest niezwykle istotne, bo gdyby samolot za mocno przechylił się na Jedną stronę, zacząłby lecieć
korkociągiem w dół. Tak więc jeżeli pilot zaniechałby uważnej obserwacji, doszłoby do katastrofy.
To uświadomiło nam, że negatywna – choćby w niewielkim stopniu – postawa może również nas
niepostrzeżenie pchnąć w dół i w rezultacie roztrzaskać i spalić nasze największe nadzieje.
Nawigator powiedział także, że w szkole lotniczej piloci uczą się, jak utrzymać poziome położenie
samolotu, nawet gdy pojawi się konieczność nagłego lądowania. Jeśli przy lądowaniu jedno
skrzydło opada, samolot wpadnie w korkociąg i runie na ziemię. Natomiast przy zachowaniu
właściwego, poziomego położenia nawet lądowanie z kraksą daje pasażerom największe szansę
przeżycia.
Bywa tak, że twoje marzenia zdają się zmierzać ku katastrofie. Jeśli zachowasz wówczas postawę
równowagi, uda ci się również wyrównać samolot, a jeżeli mimo to spadniesz, to z dobrą postawą
będziesz miał szansę przeżyć i znowu wznieść się do lotu. (Pamiętaj, byś następnym razem stawił
czoło katastrofie z odpowiednim nastawieniem!).
Zbadaj swoje postawy. Czy nastawiony jesteś ku czemuś, czy od czegoś? Czy potrafisz “zachować
poziom"? Odpowiedzi na te pytania nie zawsze są łatwe. Wewnętrzne przekonania nie zawsze są
oczywiste.
Zdarza się nieraz, że próbujesz czegoś dokonać, bardzo się przy tym starasz i dajesz z siebie
wszystko... a mimo to doznajesz klęski, nie wiadomo dlaczego. Jeśli twe wewnętrzne przekonania
są przeciwne celom zewnętrznym, umiesz reagować tylko w sposób negatywny. Tę negatywną
reakcję możemy nazwać złą postawą, postawą, która powoduje, że bliskie sukcesu działania kończą
się porażką. Zarówno lęk przed sukcesem, jak i strach przed klęską powodują to samo – katastrofę!
Skąd się bierze zła postawa?

Postawa, którą cechuje wahanie, twoje negatywne reakcje, przynoszące same niepowodzenia, mogą
świadczyć o tym, że sukces leży poza twoją strefą komfortu, a wszystko, co znajduje się poza jej
granicami, zostaje odrzucone -czy będzie to sukces, miłość, czy pieniądze.
Od chwili narodzin kształtujesz swoje postawy, swoje skłonności... a one z kolei wyznaczają
granice twojej strefy komfortu. W miarę dorastania zbierasz informacje z otaczającego cię świata,
od swych “nauczycieli" (swoich bliskich, profesorów, przewodników religijnych, kolegów). Na
podstawie tych danych, tych przekonań i opinii decydujesz, kim i czym jesteś i dokąd zmierzasz.
Ci wszyscy ludzie dbają o ciebie, o twoją przyszłość, ale ich dane także pochodzą od “nauczycieli".
Z tych danych, z ich danych, i jeszcze dalej, sięgając wstecz do przeszłych pokoleń, budujesz
własne życie i własny stosunek do sukcesu.
Mija czas, a ty zamykasz się w otoczce. Niedobre idee, wahania, zwątpienia stwarzają ci strefę
bezpieczeństwa, czyli twoja strefę komfortu, i dopóki twoje działania (i myśli) pozostają w obrębie
tej strefy, dopóty czujesz się wygodnie i bezpiecznie. Każde nowe działanie (lub myśl) jest jednak
poza ową strefą, dlatego wzbudzają w tobie uczucie dyskomfortu i zrobisz wszystko, by powrócić
do swego ukrycia.
Dla wielu z nas, zbyt wielu, niepowodzenia są czymś wygodnym. Przez lata budujemy na nich
swoje życie, oczekujemy ich i do nich dążymy. Ponieważ są nam znane. Istnieją w granicach naszej
strefy. Gdy ktoś proponuje nam nową pracę, przedstawia nową ofertę, nowe szansę, a wszystkie te
propozycje istnieją poza naszą strefą komfortu, przyjmujemy wobec nich “złą" postawę – i
przegrywamy.
Wpływ postawy na scenariusz życiowy
Nasze postawy wywodzą się z wcześniej zarejestrowanych opinii na temat świata. Każdy z nas
układa na ich podstawie własny scenariusz życiowy. Na nieszczęście, podobnie jak nasi
nauczyciele, zbyt często jesteśmy autorami negatywnego scenariusza – nie chwilowego nastroju,
ale całościowego sposobu bycia i myślenia... negatywnego.
Można rzec, iż nagraliśmy w umyśle wiele taśm wideo dla naszego przedstawienia, zwanego
życiem! Często puszczamy w kółko tę samą negatywną kasetę. (Jeśli dobrze się przyjrzysz,
“zobaczysz" ten film, gdy jego kadry będą się przesuwały w twoim umyśle). Wyzwalaczem, który
uruchamia taśmę z negatywną postawą może być słowo lub szereg słów, piosenka, widok, a nawet
zapach, wydarzenie, dotkniecie czegoś lub kogoś, barwagłosu i, oczywiście, najważniejszy ze
wszystkich wyzwalaczy – reakcja emocjonalna. Taśmy z negatywnym scenariuszem mają różną
długość, kształt i wydźwięk emocjonalny.
A oto przykład prostego filmu negatywnego: “Och, jak ja nienawidzę rano wstawać". Taką sceną
rozpoczynasz każdy dzień, robiąc tym samym pierwszy krok ku niepowodzeniom całego dnia,
tygodnia, miesiąca i całej kariery.
Inne taśmy z negatywnymi filmami, które mogą mieć bardzo destrukcyjny wpływ na twoje życie,
wyglądają na przykład tak: “Nie umiem pisać ortograficznie" (taka postawa może wywołać lęk
przed awansem: “A nuż się wydal") lub: “Mam kiepską pamięć" (takie przekonanie jest źródłem
strachu przed wszelkimi nowościami; boisz się, że czegoś nie zapamiętasz albo nie zdołasz się
czegoś nauczyć).
Lista przykładów jest bardzo długa. “Za mało wiem", “nie jestem godzien...", “brak mi
doświadczenia" lub “nie lubię...". Wszystkie te opinie – to samodestrukcyjne, ograniczające,
negatywne scenariusze.
A teraz ważne pytanie: Jak zaprzestać nieustannego odgrywania tych samych negatywnych filmów?
Jak poprawić negatywny scenariusz dzięki zastosowaniu fizycznego wyzwalacza
Nasze dwie nowe techniki natychmiastowej zmiany postawy, które mają na celu zmianę tego, co
negatywne, na to, co pozytywne, polegają na zastosowaniu obrazu wizualnego w połączeniu z

fizycznym bądź słownym mechanizmem wyzwalającym. Ponieważ sama procedura jest niezmiernie
prosta, niektórzy zapominają o tym niezwykle wartościowym narzędziu.
Pierwsza sesja, podczas której będziemy korzystać z owej techniki, powinna mieć na celu wpisanie
nowego scenariusza przy użyciu fizycznego mechanizmu wyzwalającego. Składa się ona z czterech
etapów:
Etap pierwszy: Przede wszystkim musisz uznać, że twoje zachowania odpowiadają negatywnemu
schematowi. Rozpoznanie problemu jest pierwszym krokiem do sukcesu. Broń się stale przeciwko
wszelkim negatywnym poczynaniom.
Etap drugi: Wejdź w stan alfa i dokładnie przeanalizuj sytuację. Wyobraź sobie, że masz w głowie
i odtwarzasz wideokasetę, przedstawiającą zdarzenie. Dzięki użyciu tego prostego obrazu
myślowego, który jest symbolem filmowego kadru, ujmiesz cały problem w skrócie, sprowadzisz
go do wizji łatwej do ogarnięcia.
Etap trzeci: Udawaj, że wyciągasz kasetę z głowy. Zatrzymaj ją! Gdy zatrzymujesz film,
zatrzymujesz też swoje dotychczasowe zachowanie. Jeśli będziesz akurat w towarzystwie innych
osób, możesz od niechcenia wykonać gest wyciągania kasety (nikt nie zauważy). Ten prosty
symboliczny akt przekazany zostanie do świadomości wewnętrznej i najczęściej wystarczy, by
rozwiązać problem. Użycie symboli lub obrazów myślowych może poprawić twoje myślenie i
nakierować je na sukces.
Etap czwarty: “Nagraj" nowy pozytywny film przedstawiający ciebie, jak postępujesz pozytywnie
i łatwo osiągasz sukcesy. Wyobraź sobie, że włączasz kasetę z wybranym przez ciebie
scenariuszem. Jeśli jesteś w towarzystwie, wystarczy niedbały gest na czole. Wyjmij na przykład
taśmę: “Och, jak ja nienawidzę rano wstawać" i zastąp ją taśmą “Och, jaki cudowny poranek, znów
zapowiada wspaniałą przygodę, jaką jest życie". Kiedy skończysz, wyjdź z poziomu alfa, odliczając
od 1 do 5, otwórz oczy, myśl pozytywnie i kontroluj swoje emocje.
Technika ta jest nie tylko łatwa, ale także zabawna i niezmiernie skuteczna w wyzwalaniu się z
negatywnych, destrukcyjnych wpływów. Aby zrozumieć, dlaczego tak uproszczona idea działa w
praktyce, musimy zapoznać się ze sposobem przetwarzania danych przez mózg.
Przełomowe odkrycie dotyczące umysłowego przetwarzania danych
Badania dr Gordona H. Bowera ze Stanford University zaowocowały kilkoma interesującymi
teoriami. Jedna z nich głosi, że istnieją trzy aspekty umysłowego przetwarzania informacji:
1. Uczucia ludzkie pełnią funkcję filtra, który je przepuszcza i usprawiedliwia. Filtr przepuszcza
materiał, który zgodny jest z nastrojem odbiorcy, pozostałe informacje zatrzymuje. Ów proces
filtracji ma bardzo duże znaczenie, gdyż decyduje, jakie informacje znajdą się w banku pamięci.
2. Wrażenia emocjonalne mają wpływ na to, które dane będzie można odzyskać z banku pamięci.
(Ludzie najłatwiej przywołują te zdarzenia, których doświadczyli w nastroju podobnym do
obecnego).
3. Nasze myślenie i sądy podlegają silnym wpływom emocjonalnym. Zarówno percepcja
społeczeństwa, jak i wyimaginowane fantazje, mają charakter subiektywny i łatwo się poddają
działaniu chwilowych nastrojów. Wpływają one na naszą samoocenę, ocenę przyjaciół, życie
zawodowe i szansę na lepszą przyszłość.
Pamięć emocjonalna
Badania dr Bowera wskazują, że przechowujemy informacje i wspomnienia zgodnie z naszymi
uczuciami. Aby więc skutecznie je przywołać, musimy wprowadzić się w nastrój podobny do tego,
w którym określone wspomnienie powstało. To zjawisko Bower nazywa “rozpoznawaniem
zależnym od nastroju", my zaś nazwijmy je “pamięcią emocjonalną".
Pamięć emocjonalna to pamięć związana z emocją towarzyszącą wydarzeniom, osobom lub

miejscom z przeszłości. Oto przykład: pijesz właśnie z przyjaciółką kawę po irlandzku, smakujesz
delikatny, słodki napar z dodatkiem likieru. Nagle zamiast słodyczy czujesz w ustach gorycz. To nie
treść rozmowy z koleżanką zmąciła przyjemny smak kawy, lecz wspomnienie podobnej sytuacji
sprzed lat. Być może, gdy kiedyś piłeś kawę przyrządzoną w ten sam sposób, żona poprosiła cię o
rozwód. Teraz czujesz się tak samo jak wówczas, a wszystko przez tę filiżankę kawy, która
pobudziła pamięć emocjonalną.
Ten zachodzący w mózgu proces przetwarzania czy udostępniania wspomnień można porównać do
dwóch odrębnych katalogów; jeden służy do przechowywania zapisów uczuć negatywnych, drugi
jest w całości przeznaczony dla plików z uczuciami pozytywnymi Chcąc łatwo dotrzeć do każdego
z tych katalogów, musisz odczuć emocję związaną z danym systemem katalogowania.
Dlaczego postawa pozytywnego myślenia jest skuteczna
Od wielu lat przywódcy ruchu “Postawa Pozytywnego Myślenia" przekonują nas, że jeśli myślimy
pozytywnie, spotykają nas same dobre rzeczy. I rzeczywiście, często się to sprawdza. Byliśmy
świadkami, jak wielu “pozytywnych myślicieli" wspinało się na sam szczyt drabiny sukcesu. Aby
wyjaśnić ten fenomen, niektórzy sięgali do metafizyki. Ale ostatnio przeprowadzone badania
dostarczają nam odpowiedzi ściśle naukowej – potwierdzają takie działanie pozytywnej postawy i
wyjaśniają jej mechanizm.
Kiedy myślisz pozytywnie, mając poczucie zadowolenia i pewności siebie, wtedy masz dostęp do
wszystkich twoich pomyślnych doświadczeń. Gdy stajesz w obliczu problemu w dobrym nastroju,
przywołujesz wszystkie skuteczne rozwiązania podobnych dylematów w przeszłości... i w ten
sposób rosną twoje szansę na uporanie się z problemem obecnym.
Kiedy zaś zmagasz się z problemem, będąc negatywnie nastawiony, na próżno przetrząsasz pamięć
w poszukiwaniu rozwiązania – znajdujesz tylko wspomnienia porażek. Szansa na pomyślne
rozwiązanie jest wątpliwa.
Zachwianie równowagi, czyli opadanie jednego z czerwonych skrzydełek na ekranie
nawigacyjnego urządzenia, zdarza się wszystkim ludziom w ciągu całego ich życia. Od
najmłodszych lat aż do śmierci rządzi tobą twoja postawa.
Natychmiastowa zmiana postawy dzięki słownemu wyzwalaczowi
Łatwo powiedzieć: “Zmień postawę, jeśli jest negatywna". Taka zmiana w wielu wypadkach
zachodzi tylko na poziomie ś wiadomości zewnętrznej, nie zaś świadomości wewnętrznej. Ludzie
niebawem powracają do negatywnych wzorców zachowań lub, co gorsza, w ogóle nie umieją
zapoczątkować żadnych zmian, często nie zdając sobie nawet sprawy, że wpadli w pułapkę w
negatywnego myślenia.
Aby zrozumieć, na czym ta pułapka polega, musimy najpierw odpowiedzieć na pytanie: W jaki
sposób można przejść z katalogu plików negatywnych do katalogu pozytywnego? Czyli: Jak
panować nad zmiennością nastrojów?
Przy zastosowaniu drugiej techniki natychmiastowej zmiany postawy kluczem pozwalającym na
przejście z negatywnego nastroju na pozytywny jest słowny mechanizm wyzwalający, czyli użycie
“magicznego słowa", które jak trampolina wzniesie cię na szczyt dobrego nastroju.
Chcąc znaleźć takie słowo i wprowadzić je jako wyzwalacz do mózgu, musisz przywołać z pamięci
pozytywne doświadczenie związane z określonym wyzwaniem życiowym. Najpierw przypomnij
sobie jakieś pozytywne wydarzenie z przeszłości, trudną sytuację, która zakończyła się pomyślnie.
To bardzo ważne, by zawczasu dokonać selekcji takich wydarzeń. Jeśli będziesz z tym zwlekał aż
do chwili, gdy znajdziesz się w negatywnym katalogu, będzie już o wiele za późno!
Sześć kroków ku lepszej postawie
Krok pierwszy: Przywołaj jakieś pozytywne wydarzenie lub doświadczenie, kiedy sukces zależał
od twoich działań.

Krok drugi: Wejdź w stan alfa za pomocą metody 3-1. W tym stanie przypomnij sobie obraz
wydarzenia ze wszystkimi szczegółami. (Później nauczysz się dodawania do niego większej liczby
punktów odniesienia – wrażeń pochodzących ze zmysłów wzroku, słuchu, węchu, dotyku, smaku i
z emocji – w trakcie przeprowadzania tzw. inergizacji holograficznej, opisanej w rozdziale
“Inergizacja holograficzna").
Krok trzeci: Nadal pozostając w stanie alfa, jeszcze raz powróć do tamtej sytuacji, pamiętając o
wszystkich szczegółach, o tym, co zostało powiedziane i zrobione. Uświadom sobie przy tym
uczucie, jakie towarzyszy sukcesowi.
Krok czwarty: Wybierz magiczne słowo wyzwalające, słowo specjalnie utworzone do
przywoływania owego pozytywnego wydarzenia. (Na przykład słowo DYPLORADOŚĆ może
oznaczać szczęśliwy dzień otrzymania dyplomu ukończenia studiów, dzień, w którym udało ci się
osiągnąć długoterminowy cel).
Krok piąty: Pozostając na poziomie alfa, powtórnie “odegraj" pozytywne wydarzenie – dodając
jeszcze więcej zapamiętanych szczegółów. Wypowiedz w myślach następujący program: Za
każdym razem, gdy użyję magicznego słowa wyzwalającego (tu wstaw wybrane słowo), łatwo
sobie przypomnę i wywołam przyjemne uczucie towarzyszące temu pozytywnemu doświadczeniu.
Następnie wyjdź z poziomu alfa, odliczając od 1 do 5.
Krok szósty: Gdy kiedykolwiek zapragniesz zmienić nastrój lub nastawienie do życia, wystarczy,
że się skoncentrujesz i wypowiesz magiczne słowo wyzwalające. Od razu znajdziesz się na drodze
pozytywnego myślenia wiodącej do sukcesu.
Depresja i poczucie odtrącenia
Kiedy po raz ostatni byłeś w stanie depresji? Depresja szerzy się na ziemskim globie niby epidemia,
atakując niemiłosiernie kobiety i mężczyzn w stosunku 2:1. Nikt nie chce czuć się przygnębiony i
odrzucony, ale czasami wydaje się, że nie ma na to rady. Często nawet nie rozumiemy, skąd to
przygnębienie.
Kiedy jesteś w takim stanie, masz dostęp tylko do katalogu z negatywnymi zapisami
pamięciowymi. Jedyne wspomnienia, które udaje ci się z łatwością przywołać, dotyczą smutnych
doświadczeń.
Prosta negatywna informacja – nagłówek w gazecie, migawka w telewizji, słowa jakiejś piosenki –
mogą wyzwolić negatywne myślenie lub negatywne uczucie wobec bliskich osób, pracy lub siebie
samego. Teraz już chyba rozumiesz dlaczego, będąc w stanie depresji, tak trudno zmienić nastrój.
W negatywnym nastroju przywołujesz z łatwością tylko niepowodzenia i nieszczęśliwe zdarzenia z
przeszłości. Myślisz tak: “Nikt nigdy nie zrobił dla mnie nic miłego... nikt mnie nie kocha, wszyscy
mnie nienawidzą... chyba nie pozostaje mi nic innego, jak po prostu się powiesić!". Choćbyś się
nawet starał, nie umiesz myśleć o chwilach szczęścia. Jesteś zatrzaśnięty w negatywnym katalogu.
Często dobry pracownik traci pracę z powodu chwilowego konfliktu. Dyrektor – będąc akurat z
jakiegoś powodu w swoim negatywnym katalogu – znajduje niedociągnięcie i wytyka
podwładnemu jego błąd, po czym – wciąż pozostając w negatywnym katalogu – usiłuje sobie
przypomnieć, kiedy pracownik zrobił coś dobrze. Jego umysł przeszukuje kolejne pliki i niczego
takiego nie znajduje. Oczywiście, wszystkie plusy owego pracownika zapisane w katalogu
pozytywnym są w tym momencie niedostępne dla umysłu przełożonego. Zapada niewłaściwa
decyzja – zwolnić człowieka z pracy!
Ileż małżeństw, przyjaźni, spółek i karier uległo zniszczeniu z powodu niemożności wyjścia z
negatywnych katalogów!
Jak pokonać depresję
Technika natychmiastowej zmiany postawy jest niezwykle skuteczna w zwalczaniu straszliwej
zmory depresji, która doprowadza miliony ludzi do rozpaczy i strachu przed ostateczną zgubą. Taki

lęk nie jest niczym innym jak negatywnym oczekiwaniem.
Będąc w takim nastroju, spodziewamy się samych najgorszych rzeczy. Wyposażamy się
psychicznie na drogę ku nieszczęściu i klęsce. I oczywiście udajemy się do negatywnego katalogu
w poszukiwaniu jakiegoś rozwiązania. Ale każde rozwiązanie, które tam znajdziemy, opiera się na
porażce, co jeszcze głębiej pogrąża nas w żalach nad sobą i depresji. Dla niektórych rozwiązaniem
ostatecznym staje się... samobójstwo.
Technika natychmiastowej zmiany postawy może skierować cię na drogę prowadzącą do sukcesu i
szczęścia.
A. Zastanów się nad treścią swoich rozmów, nad myślami i nastrojami. Jeśli się okaże, że
najczęściej dyskutujesz o problemach świata, o kłopotach innych ludzi lub, co gorsza, o własnych –
zmień temat rozmów i mów o czymś pozytywnym. Takie narzekanie staje się z czasem nawykiem i
coraz mocniej zakotwicza twój umysł w świecie negatywnych uczuć, przygnębiając ciebie i
otaczających cię ludzi, którzy w końcu w ogóle stracą ochotę na twoje towarzystwo!
B. Przygotuj się zawczasu. Stwórz w myślach miecz z szeroką klingą, którym zabijesz potwora
depresji. W stanie alfa przywołaj doświadczenie z przeszłości, kiedy miałeś postawę zwycięzcy,
czułeś się bezpieczny i pewny siebie, jakiś szczęśliwy moment, w którym czułeś się kochany.
C. Pozostając w pozytywnym nastroju, stwórz magiczne słowo wyzwalające, które kojarzy się z
pomyślnym wydarzeniem, z miłością czy szczęśliwą przyjaźnią. Staraj się unikać skojarzeń, które
wzbudzają negatywne emocje!
Gdy poczujesz, że depresja stwarza poważne zagrożenie dla twojego zdrowia, spróbuj ożywić w
myślach pozytywne doświadczenie i wypowiadaj magiczne słowo w stanie relaksacji umysłu – trzy
razy dziennie przez tydzień. Takie wzmocnienie dostarczy ci broni dość mocnej, by zwalczyć nawet
największą zmorę depresji
D. Rozpoznawaj pojawiające się od czasu do czasu negatywne myśli o sobie i swoim życiu. Przy
pierwszym sygnale nadchodzącej negatywnej myśli lub uczucia wypowiadaj magiczne słowo. Tą
techniką można pokonać przygnębiający nastrój. I pomyśl, jaką świetną zabawą jest tworzenie
nowych wyzwalaczy dla każdego rodzaju problemów.
Jak panować nad zmiennością nastrojów, gdy jest się handlowcem
Ludzie zajmujący się handlem są szczególnie narażeni na zmienność nastrojów. Oto na przykład
wypowiedź Johna, który jest sprzedawcą: “Czuję się wspaniale, gdy coś sprzedam. Przy następnym
telefonie mówię same właściwe rzeczy. Ale mam także złe dni, a czasami całe tygodnie. Nieraz
zdarza się, że wolę w ogóle zrezygnować ze spotkania z klientem. Po prostu wiem, że będę mówił
same bzdury i nie tylko nie uda mi się nic sprzedać, ale w ogóle stracę stałego klienta".
John ma dostęp do negatywnych plików. To problem większości handlowców. Odmowa kupna
wyzwala poczucie odtrącenia. Krótki przebłysk negatywnych uczuć, negatywnych wspomnień – i
John wpada w popłoch. Przypomina sobie tylko porażki i negatywne doświadczenia. Zaczyna się
staczać po równi pochyłej, chyba że dysponuje narzędziem, które pomoże mu się zatrzymać. Wiele
pomyślnych karier uległo destrukcji z powodu negatywnego obiegu myśli.
W przypadku Johna wyzwaniem jest odmowa kupna. Jak powinien zapanować nad swoim
nastrojem?
Etap pierwszy: Powinien przywołać z pamięci jedną lub więcej udanych transakcji, zwłaszcza
takich, które przeprowadził bardzo sprawnie i był bezpośrednio odpowiedzialny za ich wynik.
Etap drugi: Wejść w stan alfa za pomocą metody 3-1 (zob. “Dodatek"). Przypomnieć sobie, jak był
wówczas ubrany jego klient; jak wyglądało pomieszczenie, w którym rozmawiali – kolor i
ustawienie mebli, itd. Następnie John powinien jeszcze raz odegrać całą sytuację, dodając do
obrazu jak najwięcej szczegółów, i odnaleźć uczucie, jakiego wówczas doznawał,
(“przywoływanie" jest bardziej szczegółowe, jeśli zachodzi na poziomie relaksacji umysłu).

Etap trzeci: Po skutecznym odtworzeniu owego pomyślnego wydarzenia, John winien opuścić stan
alfa, odliczając od 1 do 5, po czym wybrać szczególne słowo wyzwalające – słowo utworzone w
celu wywoływania w umyśle owego pozytywnego wydarzenia.
Etap czwarty: Powtórne wejście w stan alfa metodą 3-1 i ponowne odegranie pozytywnego
wydarzenia z dodaniem większej liczby szczegółów. Następnie John musi wypowiedzieć w
myślach program: Za każdym razem, gdy użyję magicznego stówa wyzwalającego (tutaj wstawić
wybrane słowo), z łatwością sobie przypomnę i wywołam to przyjemne uczucie towarzyszące
pozytywnemu wydarzeniu. Po zakończeniu programowania John wychodzi ze stanu alfa, odliczając
od 1 do 5.
Kiedy następnym razem John poczuje się odtrącony, może w myślach skoncentrować się na owym
magicznym słowie lub wypowiedzieć je na głos. Dzięki temu jego umysł powróci do banku
pozytywnej pamięci; zmieni się wówczas katalog przetwarzania danych i tym samym zmieni się
również postawa Johna. Teraz łatwiej osiągnie sukcesy, ponieważ będzie działał, zamiast tylko
reagować. John zdobył władzę nad własnymi emocjami.

PODSUMOWANIE
Natychmiastowa zmiana postawy
Postawy nie można poznać zmysłami, mimo to istnieje naprawdę. Jeśli chcesz się w życiu rozwijać,
a nie tylko je przeżyć... musisz nauczyć się błyskawicznie dostosowywać do otoczenia. Tworząc
nowy scenariusz życiowy za pomocą fizycznego mechanizmu wyzwalającego, będziesz mógł w
dużym stopniu zmienić swoje negatywne myślenie i zachowanie. Stosuj technikę natychmiastowej
zmiany postawy w tych wszystkich sferach nacechowanych negatywizmem, które dotąd
wyznaczały twój styl życia i w których pragniesz dokonać zmian. Druga technika natychmiastowej
zmiany postawy polega na zastosowaniu słownego mechanizmu wyzwalającego, czyli magicznego
słowa, które pomoże ci przenieść się z katalogu danych negatywnych do katalogu pozytywnego.
Słowny mechanizm wyzwalający pozwala panować nad zmiennością nastrojów.
Teraz, kiedy jesteś już świadom swojego zdania, wrażeń i postawy wobec niemal wszystkich
dziedzin życia osobistego i zawodowego, zajmiemy się bardziej szczegółowo samym
mechanizmem wyzwalającym i damy ci wskazówki, jak tworzyć i “włączać" indywidualne
mechanizmy wyzwalające, służące do rozwiązywania poszczególnych problemów i specyficznych
wyzwań, jakie stawia nam życie.

3. MAGICZNE WYZWALACZE W TWOIM UMYŚLE
Czy nosiłeś kiedyś w kieszeni drobiazg na szczęście? A może miałeś “szczęśliwy" garnitur lub po
prostu miałeś przeczucie, że spotka cię powodzenie? Nauka od dawna ignoruje zagadnienie
szczęśliwego losu. Mimo to wszędzie reklamuje się maskotki i talizmany przynoszące szczęście, a
miliony ludzi je kupuje. Pomińmy mistyczne czynniki szczęścia, często traktowane przez ludzi z
lekceważeniem, i zajmijmy się rozmaitego rodzaju maskotkami w sposób możliwy do przyjęcia
przez naukę!
Świeca szczęścia, która przyciąga pieniądze
Kiedy przebywaliśmy w Laredo w Teksasie, dokąd udaliśmy się, aby zaprezentować na
Międzynarodowym Zjeździe Silvy nasze seminarium zatytułowane “Panowanie nad umysłem", w
jednym z supermarketów zauważyliśmy regał z mszalnymi świecami. Na tej samej półce leżały
“świece szczęścia, które przyciągają pieniądze". Pomyśleliśmy wówczas: “Kto wierzy, że zapalenie
takiej świecy może przynieść pieniądze?". Ale puste miejsca świadczyły o tym, że sprzedano już
sporo “szczęśliwych świec"!
A zatem świece rzeczywiście działają albo przynajmniej ludzie je kupujący w to wierzą. Wobec
tego i my wzięliśmy świecę z półki i włożyliśmy ją do naszego koszyka! Jej powierzchnię
pokrywały symbole szczęścia – czterolistne koniczynki, końskie podkowy. Były tam też rysunki
pierścionków z diamentem, futer (w Teksasie?) i nowych lśniących limuzyn.
Nagle pojęliśmy, że ta świeca rzeczywiście zadziała! Trzeba ją tylko zapalić i wpatrując się w
płomień, pomyśleć o rzeczach, których się pragnie... i wszystko się ziści. “Świeca szczęścia, która
przyciąga pieniądze" – to nic innego jak połączenie mechanizmu wyzwalającego i czynności
wyznaczania celów. Jak większość talizmanów świeca działa, zwłaszcza wtedy, kiedy skłonisz ją do
działania. Stanowi ona jakby punkt oparcia, wyrzutnię ku pozytywnym oczekiwaniom, która
skieruje człowieka w stronę sukcesu – a to zjawisko można już wyjaśniać w kategoriach
naukowych!
Szczęśliwy garnitur
Drobiazgów przynoszących szczęście używają wszyscy, nawet poważni ludzie świata biznesu i
przemysłu. Maskotki bywają rozmaite: do bardziej popularnych należą zajęcze łapki, monety
szczęścia, medaliony i kieszonkowe bibeloty. Czasami za przedmiot przynoszący szczęście uznaje
się także jakąś część garderoby.
Na seminarium “Magia koloru" (prowadzonym przez Judi) słuchacze dowiadują się, jaki wpływ na
reakcje ludzkie mogą mieć barwy ich ubrań. Omawiając to zagadnienie z Jamesem Clarkiem,
jednym z najbardziej skutecznych sprzedawców w kraju, stwierdziliśmy, iż podważa on jedną z
ogólnie przyjętych tez – że kolor brązowy nie jest wskazany dla osób zajmujących się handlem.
Zgodnie z badaniami przeprowadzonymi przez Johna T. Molloya i opisanymi w jego książce
Dressfor Success, brąz jest kolorem noszonym przez służbę. Molloy przestrzega ponadto, że prawie
każdy ignoruje rady pochodzące od osoby ubranej na brązowo.
Nasz przyjaciel Jim zapewnił, że taka opinia jest całkowicie niesłuszna. On na przykład, kiedy idzie
na ważne spotkanie lub ma przeprowadzić większą transakcję, wkłada brązowy garnitur. Nazywa
go “szczęśliwym garniturem", ponieważ prawie zawsze, gdy ma go na sobie, udaje mu się dokonać
sprzedaży. Dowiedzieliśmy się, że tego dnia, kiedy po raz pierwszy włożył na siebie to szyte na
miarę ubranie, umówił się na następny dzień na spotkanie, które miało zaowocować poważną
transakcją handlową. Oczywiście poszedł na to spotkanie w nowym garniturze. Wyglądał w nim
wspaniale i tak też się czuł. Jak wiadomo, w uszytym na miarę ubraniu człowiek czuje się zupełnie
inaczej niż w tym kupionym w sklepie. Tego dnia Jim czuł się bogaty, pewny siebie i przebojowy.
Nowy garnitur skierował jego myślenie ku pozytywnym informacjom przechowywanym w banku
pamięci. Z łatwością przypomniał sobie wszystkie sukcesy z przeszłości. Mówił tylko to, co

należało powiedzieć, i w rezultacie dokonał największej sprzedaży w całej swojej karierze. Od tego
czasu brązowy garnitur stał się dla niego bodźcem wyzwalającym pozytywne zdarzenia,
pobudzającym pozytywne myśli, które prowadziły Jima do katalogu z pomyślnymi danymi.
Garnitur, bez względu na kolor, stał się pozytywnym wyzwalaczem sukcesu. Kolor brązowy znalazł
się teraz w zasięgu strefy komfortu Jima, czuł się w tym garniturze świetnie... stał się on jego
szczęśliwym garniturem.
I tak jak Jim przypadkowo stworzył pozytywny mechanizm wyzwalający, tak ty możesz w
przemyślany sposób stworzyć własny talizman szczęścia, studiując i stosując w praktyce zasady
konstruowania mechanizmów wyzwalających.
A oto jakie zakończenie do historii brązowego garnituru dopisały najnowsze badania. W ostatnim
wydaniu NEW Dress for Success Molloy donosi, że noszenie brązowych garniturów w kręgach
biznesu uważa się za sprzyjające sukcesom. Molloy sądzi, iż taka zmiana poglądów nastąpiła
wówczas, gdy byty prezydent Reagan zaczął nosić garnitury w tym kolorze.
Czym jest mechanizm wyzwalający?
W poprzednich rozdziałach omawialiśmy gotowe mechanizmy wyzwalające, takie jak technika
ściskania kciuka, technika pocierania kciuka, technika natychmiastowej zmiany postawy czy
technika konstruowania scenariusza. W tym rozdziale szczegółowo opiszemy istotę mechanizmu
wyzwalającego i sposób, w jaki możesz uruchamiać specjalne mechanizmy przeznaczone do
rozwiązywania osobistych problemów.
DEFINICJA: Mechanizm wyzwalający jest to gest, dźwięk lub sytuacja, które inicjują, pobudzają
czy wywołują pożądane działanie, emocję lub uwarunkowaną reakcję. Znaczy to, że mechanizm
wyzwalający oznacza w twoim mózgu równość: A = B, czyli że kiedy występuje określony bodziec
– automatycznie pojawia się określona, odpowiadająca mu reakcja.
Zewsząd otaczają nas wyzwalacze wizualne, akustyczne i dotykowe – od prostego znaku “stop"
począwszy, na krzyku dziecka i miękkości jedwabiu kończąc. Na każdy z nich reagujemy
automatycznie.
Agencje reklamowe warunkują zachowania ludzkie za pomocą bodźców słownych i wizualnych.
Najprostsze zdanie można zaprogramować tak, by wywoływało reakcję. Jesteśmy więc
programowani, podobnie jak psy Pawłowa.
W eksperymentach Pawłowa za każdym razem, gdy karmiono psa, odzywał się dźwięk dzwonka,
tym samym dzwonienie było nierozerwalnie związane z porą posiłku. Po krótkim okresie takiego
warunkowania dźwięk dzwonka, któremu nie towarzyszyło podawanie pokarmu, wystarczał, by
pies zaczynał wydzielać soki trawienne.
Zbadamy teraz, w jaki sposób mechanizm wyzwalający może wtoczyć dzwonek, który z kolei
uruchomi twój program sukcesu.
Wyzwalacze samoniszczące
Wyzwalacze mogą być zarówno negatywne, jak i pozytywne. Dokuczliwe drobnostki często
wywołują prawdziwy gniew. Co więcej, w przypadku stresu, napięcia, niewłaściwego odżywiania i
braku odpoczynku najmniejszy gest lub słowo mogą wysadzić korek powstrzymujący gromadzącą
się w tobie złości
Atak straszliwej zmory depresji może nastąpić w chwili, gdy słuchasz swej ulubionej piosenki.
Smutna piosenka o odejściu ukochanej osoby lub o zerwaniu przyjaźni może wywołać
przygnębienie i poczucie klęski. Nie trzeba nawet wsłuchiwać się w treść, już sama melodia może
wyzwolić negatywne myśli i negatywne uczucia.
Większość informacji docierających do nas każdego dnia ma charakter negatywny. Czy jest to
obojętna wzmianka o pogodzie, czy treść artykułów w gazetach – szturmują nas stale i programują
negatywnie nasz umysł. Negatywne myśli zaś stają się źródłem niepowodzeń. Rozejrzyj się

wokoło, Ileż to bodźców skłania cię do reaktywnych działań, zamiast do obiektywnej oceny
sytuacji i znalezienia odpowiedniego rozwiązania? Przyjrzyj się swoim nawykom, sposobom
wyrażania się, słowom i gestom. Teraz już wiesz, jak nieopatrznie wypowiedziane, niewinne słowo,
mające jednak w sobie treść negatywną, może wywołać negatywne zachowanie, twoje lub innych
osób. Oczyść więc swoje myśli i swoją mowę, a zauważysz zmianę w otaczającym cię świecie.
Siedem elementów skutecznego wyzwalacza
POTRZEBA: Najbardziej udane kampanie reklamowe odwołują się do podstawowych potrzeb
człowieka i jego lęków.
PROSTOTA: Twoje wyzwalacze powinny być proste do wykonania bądź też odnosić się do
czegoś, co widzisz lub słyszysz kilka razy na dzień, do czegoś, co jest ci znane.
KONKRETNOŚĆ: Stwórz pełny, szczegółowy obraz zawierający dane wizualne, słuchowe,
węchowe, dotykowe, smakowe i emocjonalne. Uzupełnij go o wymiar czasowy i przestrzenny.
GŁĘBOKIE PROGRAMOWANIE: Wyzwalacz działa najskuteczniej wówczas, gdy osadzony
jest w świadomości wewnętrznej, na poziomie alfa.
PRAGNIENIE, WIARA I OCZEKIWANIE: To trzy warunki pomyślnego programu. Owych
niematerialnych, psychicznych składników nie sposób zmierzyć żadną zewnętrzną miarą –
“odczuwamy" je głębią naszej istoty.
1. Potrzeba
Potraktuj “potrzebę" jako główny czynnik motywujący. Znane jest powiedzenie: “Potrzeba jest
matką wynalazków". Na poziomie świadomości wewnętrznej wiele osób odrzuca myśl o sukcesie. I
to nie lęk przed porażką jest tego przyczyną, lecz raczej lęk przed sukcesem. A ty, czy masz
“potrzebę" sukcesu, czy porażki?
2. Prostota
Wyjaśnijmy to na przykładzie skrótu P.T.A.K. Oznacza on: “Prostota to atrybut konieczny; jest
krótki i łatwy do zapamiętania. Najbardziej skuteczne są właśnie takie formuły wyzwalaczy –
proste, jasne słowa lub zwroty, oznaczające rzeczy, zjawiska lub gesty, z którymi stykamy się na co
dzień. George Maycock, na przykład, gdy postanowił poprawić sobie wzrok, stosował wyzwalacz
polegający na mruganiu powiekami (piszemy o tym niżej). Przekręcanie wyłącznika światła kazało
się skuteczne w przypadku studenta, który pragnął wyostrzyć sobie słuch. Innej studentce, Betty
Perry, znaki ograniczenia prędkości służyły za wyzwalacze przypominające o postanowieniu
redukcji nadwagi i zachowaniu ładnej sylwetki. Takie proste bodźce są bardzo skuteczne, jeśli
stosuje się je w odpowiedni sposób.
3. Bądź konkretny
Im bardziej jesteś dokładny, tym skuteczniej będą działały twoje wyzwalacze. Nie może ty jakiś
tam czerwony samochód, lecz czerwony samochód strażacki! I nie jakaś niebieska furgonetka, lecz
błękitna furgonetka meblowa! Inaczej mówiąc, nie myślisz samochodzie w ogóle ani o
jakimkolwiek znaku drogowym ale o konkretnym obiekcie, który uczynisz obiektem specjalnym i
pobudzisz umysł, by przyniósł oczekiwaną zmianę.
4. Głębokie programowanie
Ponieważ w tej książce wciąż pojawia się słowo “program", poświęćmy mu nieco uwagi.
DEFINICJA: Program jest procesem kształtowania i wprowadzania do mózgu ciągu
specyficznych danych czy informacji, uporządkowanych \ e wywołują określoną reakcję mózgu,
umysłu lub ciała.
Programy mogą być negatywne bądź pozytywne, w zależności od wprowadzonych danych.
Większość negatywnych programów dostała się do twojego mózgu automatycznie, za sprawą

życzliwych “nauczycieli" lub nieszczęśliwych wydarzeń w przeszłości. Te programy są obecnie
przetwarzane przez twój umysł.
Programy omawiane w tej książce będą pozytywne. Możesz korzystać z pozytywnych programów,
by poddać rewizji swoje dotychczasowe zachowanie lub ukształtować przyszłe wzorce
pozytywnych zachowań, jak choćby wyobrażanie sobie celów i myślenie o ich osiąganiu czy też
praca nad pokonaniem złych nawyków lub negatywnych przekonań. Krótko mówiąc, program
polega na wykorzystaniu, zdolności mózgu (umysłu.) do pracy nad czymś, czego pragniesz, a czego
nie posiadasz. Programy dają najlepsze rezultaty wówczas, gdy wprowadzane są na poziomie
relaksacji umysłu alfa.
5. Pragnienie
Pragnienie jest czynnikiem motywującym. Skuteczne programowanie przypomina radio – żeby
działało, trzeba je włączyć. To właśnie pragnienie wciska przełącznik.
Istnieje różnica między pragnieniem a zwykłym chceniem. Wiele osób, spółek, a nawet korporacji
“chce" poprawy. Ale tylko nieliczne podejmują wysiłek niezbędny do zmiany lub powstrzymania
niekorzystnych tendencji. Chcąc zmierzyć intensywność swojego pragnienia, zadaj sobie pytanie:
“Czy chcę podjąć się pracy koniecznej do osiągnięcia upragnionych rezultatów?".
Wielu ludzi w zetknięciu z trudną sytuacją wycofuje się i umyka chyłkiem w ciemność nocy. A
przecież znacznie prościej jest otworzyć gazetę na stronie z ogłoszeniami i poszukać nowego
pracownika, nowej pracy, innej spółki, innego przedsiębiorstwa. Ileż to małżeństw i przyjaźni
rozpada się z tej prostej przyczyny, że ludzie nie podejmują wysiłku ocalenia ich związku. Aby
osiągnąć sukces, musisz go pragnąć.
6. Wiara
Wiara, dla wielu, jest pojęciem niemal mistycznym. Większość z nas posiada wiarę, która jest
źródłem wytrwałości, lecz nigdy z niej nie korzysta. Jeśli zajdzie taka potrzeba, możemy sięgnąć w
głąb naszego wnętrza i wydobyć ją na poziom świadomości. Wiara to moc niewyczerpana i
niezachwiana. Jeśli chcemy, by nasz wiara stała się taka niezłomna, musimy ją codziennie ćwiczyć,
tak Jak ćwiczy się mięśnie.
Wiadomo ponad wszelką wątpliwość, że jeśli nie dość mocno wierzymy w powodzenie tego, co
robimy, nie uzyskamy pomyślnych rezultatów. Jeśli w twojej wewnętrznej świadomości tkwi
odrobina dręczącej niewiary, zburzy to każdy plan... czy będzie nim miłość, pieniądze, czy też jakiś
talent. Wiara zaś podtrzyma twe działania aż do chwili, gdy osiągniesz cel.
7. Oczekiwanie
Oczekiwanie pozwala nam dotrzeć tam, dokąd wiodą nas pragnienie i wiara. Trzeba naprawdę
spodziewać się sukcesu, by stał się on rzeczywistością. Twój mózg nie widzi różnicy między tym,
co realne, a tym, co wyobrażone. Nie ma on również poczucia humoru – tak więc to, o czym
myślisz, staje się tym, co otrzymujesz i włączasz do zbioru swoich życiowych doświadczeń. Jeśli
nie spodziewasz się sukcesu, będziesz posyłać do mózgu sugestywne obrazy zwątpienia, a mózg
odrzuci myśl o upragnionym celu. Zwątpienie sprawia, że myślowe obrazy stają się zmącone,
niejasne i mają nikłą siłę oddziaływania. Myśl ma wówczas za mało energii, by wywrzeć dobre
wrażenie na neuronach mózgowych, i nie jest traktowana jako “realna".
Opracowując swoje mechanizmy wyzwalające, pamiętaj, że będą one o wiele skuteczniejsze, jeśli
będziesz tej skuteczności oczekiwał. Jeżeli będziesz mocno pragnąć, wierzyć i oczekiwać,
naprawdę ci się uda.
Poprawa wzroku przy wykorzystaniu mechanizmu wyzwalającego
Pragnienie, Wiara i Oczekiwanie to główne filary prawdziwie skutecznego programowania.
Zastanów się, czy aby nie zaprogramowałeś siebie samego lub innych, kiedy wymienione czynniki
nie były u ciebie dość silne. Jeśli pragniesz szybkich zmian na dobre w życiu osobistym i

zawodowym, koniecznie musisz poznać istotę wszystkich podstawowych elementów
programowania i wszystkie zastosować w praktyce.
A oto doskonały przykład skutecznego zastosowania wszystkich siedmiu czynników
konstytuujących mechanizm wyzwalający:
George Maycock chciał poprawić sobie wzrok. Jego potrzeba była ogromna, gdyż lekarze uznali go
już za ślepego. Regularnie wykonywane ćwiczenia gałek ocznych uzupełnił on mechanizmem
wyzwalającym, który zaprogramował w stanie alfa, i wykorzystał do głębokiego programowania
-»Za każdym razem, gdy mrugam powiekami, mój wzrok się poprawia". George wyposażył swój
program w pragnienie, wiarę i oczekiwanie, wszystko na poziomie relaksacji ciała i umysłu, co
znacznie przyśpieszyło ostateczny rezultat. Po upływie roku nie tylko nie zagrażała mu ślepota, ale
mógł zrezygnować z okularów. Jego wzrok stał się niemal doskonały. Niewiernym Tomaszom
możemy pokazać trzy recepty George'a na okulary, recepty, które świadczą o kolejnych stopniach
poprawy wzroku! My także, ja i moja żona, poprawiliśmy sobie wzrok, stosując odpowiednie
wyzwalacze.

PODSUMOWANIE
Magiczne wyzwalacze w twoim umyśle
Stosowanie mechanizmów wyzwalających może być niezmiernie skuteczne w szybkim
programowaniu i przeprogramowywaniu siebie i innych. W pierwszym rozdziale poznałeś dwie
moce drzemiące w czubkach twoich palców, czyli “technikę ściskania kciuka" – dla uzyskania
natychmiastowej relaksacji, i technikę pocierania kciuka – dla uwolnienia się od stresu. W rozdziale
drugim dowiedziałeś się, jak programować fizyczne i słowne wyzwalacze, które natychmiast
zmieniają twoje nastawienie do świata. Informacje w tym rozdziale dotyczą tworzenia własnych
mechanizmów wyzwalających. Mogą one być narzędziami o wielkiej sile oddziaływania, służącymi
do szybkiego i ciągłego doskonalenia życia prywatnego i zawodowego.
Załóż notatnik wyzwalaczy
Oto kilka przykładowych mechanizmów wyzwalających. Prowadź notatki dotyczące stosowanych
przez ciebie wyzwalaczy fizycznych i słownych. Zapisuj wszystkie i od czasu do czasu sprawdzaj,
jakie poczyniłeś postępy. Im częściej będziesz stosował wyzwalacze, im intensywnej o nich -ny-
ślał, tym staną się silniejsze. Każdemu z nich przypisz osobną dziedzinę życia i związane z nią cele.
Każdy nowy cel, każda zmiana zachowania lub sposobu myślenia powinny mieć odrębny
mechanizm wyzwalający.
Pamiętaj, wzmacniając Pragnienie, Wiarę i Oczekiwanie, otrzymujesz lepsze efekty.

Za każdym razem, gdy zamrugam powiekami, będę...

Za każdym, razem, gdy wytoczę światło, będę...

Za każdym razem, gdy usłyszę dźwięk telefonu, będę...

Za każdym razem, gdy zobaczę furgonetkę, będę...

Za każdym razem, gdy (tu wymień jakąś swoją czynność), będę...

Za każdym razem, gdy..., będę...

Na następnej stronie znajduje się arkusz wyzwalacza. A oto niektóre dziedziny życia, nad którymi
być może będziesz chciał popracować:

DZIEDZINY PODSTAWOWE

życie społeczne

życie osobiste

pewność siebie

stan depresji

życie umysłowe

DZIEDZINY SPECJALNE

interesy

rodzina

handel

zdolności twórcze

wydajność

umiejętność wypowiadania się

zdrowie

miłość

życie duchowe

szczęście

zorganizowanie

pamięć
finanse

rozwiązywanie problemów

stosunki z ludźmi

Pamiętaj o zapisywaniu swoich sukcesów. Codzienny lub cotygodniowy ich przegląd pomoże ci
zachować pozytywne nastawienie umysłu. Przerysuj ten schemat do swojego notesu.

Data
Miejsce
Pozytywne wydarzenie
Upragniony cel
Liczba sesji
programowania
Dzień
Tydzień
Miesiąc
Rezultaty

....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................

4. INERGIZACJA HOLOGRAFICZNA
Komunikowanie się z umysłem wewnętrznym
W dziedzinie badań nad mózgiem dokonuje się niesłychany postęp. W 1981 roku dr Roger Speery
otrzymał nagrodę Nobla za swą teorię rozszczepienia mózgu. Jego praca zapoczątkowała nowy
sposób myślenia na temat analitycznej dominacji lewej półkuli mózgowej. W miarę zanikania
tendencji do przeciwstawiania lewej i prawej półkuli, pojawiały się nowe koncepcje, nowe sposoby
pełniejszego pojmowania istoty mózgu. Omówimy je w tym rozdziale, rozpatrując owe teorie na
gruncie praktyki.
Mózg jako hologram
Mózg zbiera, gromadzi i przechowuje dane w mniej więcej tak jak hologram. Hologram powstaje z
wielokrotnego zestawu obrazów czy punktów odniesienia tego samego przedmiotu, rzeczy lub
zjawiska – jednym słowem obrazu obiektu postrzeganego z rozmaitych punktów widzenia i w
różnych perspektywach.
Ponieważ przez wiele lat kolekcjonowałem hologramy, takie porównanie mózgu do hologramu
natychmiast zwróciło moją uwagę. Pewnego dnia nieodwracalnie zniszczyłem jeden z moich
hologramów i odkryłem coś bardzo interesującego. Chociaż klisza przedarta została na połowę, oba
kawałki nadal pokazywały trójwymiarowy obraz. Po jeszcze jednym przedarciu kliszy obraz
widniejący na wszystkich kawałkach wciąż zachował trójwymiarowość, ale działo się z nim coś
ciekawego: przedstawiał mniej szczegółów. Mimo iż obraz pozostał trójwymiarowy, jego
perspektywa nie była pełna. Wyjaśnijmy to na przykładzie: gdyby zniszczono prawą stronę, nadal
widzielibyśmy trójwymiarowy obraz, ale tylko lewej strony twarzy!
Hologramy lepszej jakości mieszczą w sobie większą ilość zapisanych odwzorowań, czyli więcej
punktów odniesienia, tworząc bardziej szczegółowy, gęściejszy i ostrzejszy trójwymiarowy obraz.
Dr Carl Pribram ze Stanford University – prekursor w dziedzinie badań nad mózgiem i umysłem –
podejrzewa, że mózg rejestruje czy identyfikuje dane w podobny sposób jak hologram, czyli w
formie wielokrotnych odwzorowań, oraz że owe dane zapisywane są w “rodzinie" mózgowych
neuronów. Nazwał tę tezę holograficzną teorią, mózgu.
Do czasu opublikowania pracy dr Pribrama poświęconej modelowi holograficznemu sądzono
powszechnie, że każda informacja przechowywana jest tylko w jednym ściśle określonym miejscu.
Oto uproszczony przykład: jeden neuron przechowuje dane służące do rozpoznania ręki, inny
natomiast będzie rozpoznawał ucho. Praca Pribrama wskazuje na odkrycie nowego, wyjątkowego
sposobu, w jaki mózg przechowuje dane – ta sama podstawowa informacja mieści się w
zwielokrotnionej liczbie komórek mózgowych.
Wprowadzenie do teorii holograficznej wizualizacji
Po przestudiowaniu holograficznej teorii mózgu pojęliśmy, jak można ją zastosować do wizualizacji
– jednej z funkcji mózgu czy umysłu.
Wizualizacja była tematem wielu seminariów prowadzonych przez nas na całym niemal świecie. W
1981 roku poproszono mnie, bym przedstawił zagadnienie wizualizacji na Międzynarodowym
Zjeździe Silvy w Laredo w Teksasie. Przebieg zjazdu nagrano na taśmę i przez wiele lat kaseta Z
owym nagraniem cieszyła się wielkim powodzeniem na rynku.
Wizualizowany obraz przypomina w dużej mierze obraz holograficzny. Aby jednak uzyskał taką
ostrość jak doskonały hologram, musi zawierać w sobie wszystkie szczegóły, Trzeba więc
zwiększyć ilość informacji, które dostają się w pierwotnej postaci do naszego mózgu. Im więcej
danych, szczegółów i rozmaitych punktów widzenia, tym ostrzejszy jest obraz wizualny (mentalny).
Takie uszczegółowienie percepcji można osiągnąć dzięki podniesieniu umiejętności obserwacji
Dodając więcej punktów odniesienia – wzbogacając dane o szczegóły – możesz udoskonalić swoją
wizualizację.

Wizualizacja a wyobraźnia
Wiele osób nawet nie zdaje sobie sprawy, że wizualizuje. Jednakże my wiemy, że nie mogłyby one
podjąć najprostszego działania bez wizualizacji.
Różnica między “wizualizacją" a “wyobraźnią" została jasno zdefiniowana przez dr Silvę. Powiada
on: “Wizualizacja to po prostu przywoływanie uprzednio zgromadzonych w mózgu informacji
(wspomnień). Wyobrażanie sobie polega natomiast na tworzeniu zupełnie nowych informacji lub na
pewnej zmianie – o charakterze twórczym – danych przechowywanych w pamięci". Widzisz więc,
że każdy człowiek wizualizuje, ponieważ każdy posiada pamięć! Kłopot w tym, że mamy
skłonność do komplikowania tego prostego procesu.
Ludzie o duszy artystycznej wspaniale umieją wizualizować. Ta ich zdolność nie jest żadnym
specjalnym darem natury; po prostu artyści rozwinęli ją w sobie, obserwując przedmioty w
specyficzny sposób.
Wyciągnij rękę przed siebie, zwróć ją wnętrzem dłoni ku sobie i patrz na nią przez chwilę. Co
widzisz? Jeśli patrzysz jak większość ludzi, widzisz po prostu rękę. Artysta zaś ujrzy wiele rzeczy,
których przeciętny człowiek w ogóle nie dostrzega: po pierwsze, przestrzeń wokół ręki, następnie
światło i cień oraz rozmaite odcienie barw. Artysta zobaczy także specyficzne linie zakreślone
cieniem, nierówności i fakturę skóry, a w końcu samą rękę. Na artystyczne widzenie przedmiotu
składa się wiele informacji, które tworzą całość.
Spróbuj w podobny sposób przyjrzeć się swojej dłoni i dostrzec jak najwięcej szczegółów.
Następnie zajmij się obserwacją przedmiotów wokół siebie. Najlepiej zacząć od piłki. Popatrz na
otaczającą ją przestrzeń i na powierzchnię, na której piłka leży, zwróć uwagę na cień i na samą
piłkę. Spróbuj dostrzec różnice w barwach oraz światłocienie na jej powierzchni.
Problem, jaki większość ludzi ma z “widzeniem" obrazu myślowego, wynika stąd, iż nie dość
uważnie obserwują oni pierwowzory. Aby zatem otrzymać “dobry obraz", musisz mieć “dobre
punkty odniesienia". Chcąc poprawić jakość wizualizacji, zwracaj baczną uwagę na szczegóły
przestrzeni, w której pracujesz, oraz tej, w której bawisz się i wypoczywasz. I zacznij widzieć cały
obraz!
Podstawową zasadą konieczną do zrozumienia istoty wizualizacji holograficznej jest formuła: DO =
DW.

DOBRA OBSERWACJA

TO

DOBRA WIZUALIZACJA

Spróbuj przechytrzyć swój umysł
Twoja wewnętrzna świadomość nie zablokuje twoich działań ani drogi do celu, jeśli uzna, że nie
dzieje się nic nowego – inaczej mówiąc, że nie wychodzą one poza status quo. Najłatwiejszym
sposobem na przeprogramowanie, przekonanie lub przechytrzenie umysłu jest stworzenie tego, co
możemy nazwać realistycznym doświadczeniem. Realistyczne doświadczenie to coś więcej niż
wizualizacja. Polega ono na kształtowaniu pełnego, kompletnego doświadczenia, zawierającego w
sobie zarówno wrażenia fizyczne, jak i psychiczne – a więc odczucia wzrokowe, słuchowe,
zapachowe, dotykowe, smakowe i co najważniejsze, emocjonalne.
Gdy w restauracji kelner stawia przed tobą spagetti, twój mózg rejestruje nie tylko obraz wizualny,
ale także ciepło Unoszące się z potrawy, zapach sosu, dźwięk talerza stawianego na stole i,
oczywiście, smak dania. Zapisuje więc rye tylko wygląd, ale pełne doświadczenie wraz z emocją,
której wówczas doznajemy.
Opisane doświadczenie było realne, my zaś chcemy zająć się doświadczeniem “realistycznym" –
doświadczeniem stworzonym, w przeciwieństwie do “doświadczenia przeżytego" czy
“doświadczenia przywołanego". Stwórz doświadczenie realistyczne dla każdej treści, jaką chcesz
zaprogramować w umyśle – a więc dla uzyskania pozytywnej postawy, osiągnięcia jakiegoś celu

czy poprawy stosunków z ludźmi. Umysł zaakceptuje realistyczne doświadczenie jako
rzeczywistość.
Poświęcając czas na kształtowanie “kompletnego doświadczenia", wzmocnisz siłę programowania
swego umysłu.
Skuteczne przechowywanie, programowanie czy przeprogramowywanie realistycznego
doświadczenia będzie zależało od dwóch czynników:
1. POWTARZANIA
2. JAKOŚCI WPROWADZONEJ INFORMACJI
Siła powtarzania
Proces uczenia się polega na powtarzaniu. Ono przygotowuje magazyn do przechowywania myśli,
obrazu lub programu i kieruje cię ku realistycznemu doświadczeniu. Wielokrotne kształtowanie
myślowego obrazu służy wzmocnieniu i trwałemu odciśnięciu nowej informacji w licznych
komórkach mózgowych. Agencje reklamowe z powodzeniem wykorzystują metodę powtarzania w
radiu i telewizji, by cokolwiek sprzedać. Aby nakłonić klienta do kupna jakiegokolwiek towaru, w
reklamie powtarza się jego nazwę co najmniej trzy razy.
Jakość wprowadzanej informacji
W informatyce nie ma znaczenia, ile razy wprowadzano informację do pamięci komputera, lecz
jakość owej informacji: dane muszą być wprowadzone w sposób perfekcyjny. Głównie to decyduje
o sukcesie. Kiedy na coś patrzysz, oczy przesyłają do mózgu perfekcyjny obraz przedmiotu (tak
doskonały, jak widzą go twoje oczy). Wprowadzona informacja porównywana jest z wcześniej
zgromadzonymi danymi, po czym zostaje skatalogowana i umieszczona w odpowiednim miejscu.
Rzeczy, które widzisz, uznane są za rzeczywiste i przechowywane jako fakty. Krzesło, stół, autobus
jadący ulicą to przykłady takich faktów. Gdy dochodzi do konfliktu między nowymi informacjami a
danymi zebranymi wcześniej, nowe informacje zostają poddane powtórnemu przetworzeniu i
zapisane jako dane spekulatywne. Kiedy na pokazie sztuk magicznych widzisz kobietę unoszącą się
w powietrzu, w twoim umyśle powstaje informacja spekulatywna.
Jeśli pragniesz przeprogramować swój stary system przekonań, musisz wielokrotnie przesyłać do
mózgu obrazy myślowe “nowego programu". To, w jaki sposób mózg przechowuje nowe dane i jak
porównuje je z wcześniejszymi, zależy od ich jakości. Mętne informacje mogą osłabić skuteczność
programowania. Jeśli nadchodzące dane nie są Zgodne ze starym programem, stają się
spekulatywne, ponieważ znajdują się poza twoją strefą komfortu. Stwórz szczegółowe
doświadczenie realistyczne i powtarzaj je wielokrotnie na poziomie alfa – i obserwuj, jak twoja
strefa komfortu poszerza się, by ogarnąć bogactwo nowych rzeczy i doświadczeń.
Kształtowanie holograficznych inergizacji
Używaliśmy terminu “doświadczenie", a nie wizualizacja bądź obrazowanie, ponieważ to, co
zwykle nazywane jest wizualizacją, w rzeczywistości jest przywoływaniem doświadczeń.
Możemy zatem użyć nowego słowa na opisanie tworzonego doświadczenia. Ponieważ na poziomie
alfa dokonujesz internalizacji doświadczenia, możemy je nazwać INERGIZACJĄ
HOLOGRAFICZNĄ, zamiast wizualizacją.
Hasło umieszczone na drodze wiodącej do sukcesu będzie teraz następujące:

DOBRA OBSERWACJA

TO

DOBRA INERGIZACJA

Tworzenie realistycznego doświadczenia
Etap pierwszy: obserwacja wzrokowa
Obserwuj świat, który cię otacza. Przyglądaj się uważnie nie tylko obiektom i ludziom, ale także ich

cieniom. Staraj się widzieć nie tylko kolor, ale zaciemnienia i jaśniejsze plamy, otaczającą
przestrzeń i tło. W ten sposób ustalasz punkty odniesienia potrzebne do stworzenia modelu
wizualnego.
Etap drugi: obserwacja słuchowa
Wsłuchuj się w brzmienie dźwięków, nie tylko w wypowiadane słowa, ale również w rozmaite
dźwięki nieartykułowane, takie jak “hmm", “uch", “och". Zwracaj uwagę na prędkość mowy, na
barwę głosu i ton.
Słuchaj innych dźwięków płynących z otoczenia, zarówno odgłosów natury, jak też wywołanych
przez człowieka – gwaru ulicznego, warkotu przejeżdżających autobusów, odgłosu lodówki,
wiatraczka, piecyka, czyjegoś oddechu i sapania. Te szczegóły pomogą ci stworzyć holograficzną
inergizację.
Etap trzeci: obserwacja kinestetyczna
Pojęcie “kinestetyczna" obejmuje wrażenia czterech zmysłów: węchu, dotyku, smaku i – tak! –
wrażenia emocjonalne.
Węch. Zapachy, przykre i przyjemne, odznaczają się ulotnością. Z zewnątrz może dotrzeć do ciebie
zapach oceanu, świeżo skoszonej trawy albo leśny zapach sosnowych igieł. W domu – zapach
potraw, kwiatów w wazonie lub domowych zwierząt. Delikatny aromat perfum czy ostra woń
potu... wszystko to rejestruj w umyśle, by stworzyć realistyczne doświadczenie, które trzeba
wyposażyć w odczucia węchowe.
Dotyk. Małe dzieci posługują się zmysłem dotyku, by czerpać informacje o świecie. Przypomnij
sobie, jak twoje dzieci niegdyś dotykały wszystkich przedmiotów. Ucz się zatem od najmłodszych,
powróć do zwyczaju z dzieciństwa i spróbuj określić, co wtedy czujesz. Czy coś jest ciepłe, czy
chłodne? Gładkie czy szorstkie? Zapisuj te wrażenia w umyśle. Wyciągnij rękę i dotknij kogoś.
Zwróć także uwagę na swoje odczucia, gdy ktoś dotyka ciebie.
Smak. W kategorii wrażeń kinestetycznych nie wolno pominąć odczuć smakowych. Zastanawiaj
się nad smakiem każdej potrawy i przypraw – czy są delikatne czy ostre, proste czy wyszukane.
Analizuj również bardziej powszednie smaki: słony, słodki, kwaśny. Staraj się określić, jaki masz
smak w ustach, gdy nie jesz. Może w chwilach rozczarowań czujesz gorycz, to znów, w chwili
sukcesu – po udanej transakcji lub kiedy osiągniesz wymarzony cel albo jesteś zakochany –
cudowny smak słodyczy.
Etap czwarty: obserwacja emocjonalna
Nie ma silniej motywującego czynnika niż odczucia emocjonalne, a mimo to większość z nas
rzadko zwraca na nie uwagę. Tak, emocje również mają charakter kinestetyczny -sprawiają, że
nasze ciało odczuwa. Uświadom sobie, co czujesz, widząc szczeniaka, szczura lub atrakcyjną osobę
płci przeciwnej. A jakie są twoje odczucia wobec zdarzeń, w których uczestniczysz czy oglądasz na
ekranie telewizora? Jaki wpływ fizyczny na twoje emocje ma widok wypadku drogowego, pary
trzymającej się za ręce, tęczy, zachodu słońca, deszczowego poranka lub pełni księżyca? Zwróć
uwagę na swoje uczucia, gdy patrzysz na kogoś obcego, na kuzyna, szefa, ukochaną. Dzięki
określeniu własnych wrażeń w takich i innych sytuacjach uda ci się dodać więcej .filmowych
kadrów" – czyli punktów odniesienia – do holograficznej inergizacji (realistycznego
doświadczenia), którą będziesz tworzył.
.Możesz szybko podnieść skuteczność programowania, jeśli ustalisz punkty odniesienia dla
wszystkich pięciu zmysłów oraz dla odczuć emocjonalnych. Znajdź czas na PSP, czyli na
Próbowanie, Stosowanie i Powtarzanie. Od dziś zacznij obserwować świat z uwagą, abyś w
przyszłości, podczas tworzenia realistycznego doświadczenia miał do dyspozycji wyraźne,
szczegółowe wspomnienia.
Wizualizacja udoskonalona

Następny krok w pracach nad inergizacją holograficzną stanowił wielki przełom. Poszukując
sposobów na udoskonalenie umiejętności wizualizowania, zdawaliśmy sobie sprawę, że mamy już
klucz do rozwiązania problemu, a kluczem tym jest wnikliwa obserwacja. Musieliśmy jeszcze
znaleźć sposób na włożenie klucza do zamka i przekręcenie go. Odpowiedź nadeszła w czasie,
kiedy prowadziliśmy studia nad programowaniem neurolingwistycznym (NLP), a więc
zagadnieniem języka mózgu. Nagle wszystko zaczęło się wyjaśniać i układać się w sensowną
całość. Odpowiedź na nurtujące nas pytania okazała się bardzo prosta i miała ścisły związek ze
standardową wersją treningu NLP. Aż dziwne, że nikt z neurolingwistów nigdy na to nie wpadł.
Na kursie NLP uczą, że kiedy człowiek myśli lub przywołuje pewien rodzaj myśli, jego gałki oczne
w sposób automatyczny wykonują określone ruchy, ponieważ oczy są jakby przedłużeniem mózgu.
Gdy przywołujemy dane wizualne (pamięć), gałki oczne wędrują w górę i w lewą stronę, kiedy zaś
konstruujemy nowe dane wizualne (wyobraźnia / zdolności twórcze), gałki oczne przesuwają się w
górę i w prawo.
Podsumowując – kluczem jest dokładna obserwacja, programowanie neurolingwistyczne jest
mechanizmem wewnątrz zamka, a metoda Silvy jest czynnością przekręcania klucza w zamku.
Tylko połączenie tych trzech czynników pozwoli nam otworzyć drzwi! Drzwi wiodące do odkrycia
nowego i potężnego narzędzia wizualizacji – inergizacji holograficznej.
Podstawowe zasady inergizacji holograficznej
Skoro więc nasze gałki oczne automatycznie wędrują w określonym kierunku – gdy myślimy czy
przywołujemy konkretne myśli – to powinno być prawdziwe również twierdzenie odwrotne, a
mianowicie, że aby wprowadzić do umysłu nowe dane (wyobraźnia / zdolności twórcze), czyli aby
stworzyć realistyczne doświadczenie, musimy celowo kierować wzrok w określoną stronę.
Świadomie poruszając gałkami ocznymi, możemy oszukać nasz umysł i przekonać go, by uznał
realistyczne doświadczenie za coś, co już się wydarzyło i co jest fragmentem naszych wspomnień z
przeszłości.
Ruszyliśmy tym śladem i zaczęliśmy przeprowadzać eksperymenty podczas naszych seminariów.
Odkryliśmy, j to bez większego zdziwienia, że nowe informacje o wiele skuteczniej wywołują
trwałą zmianę przekonań, jeśli wprowadzane są w stanie relaksacji alfa. Wejście w stan fizycznej i
umysłowej relaksacji – na przykład za pomocą techniki dr Silvy – pozwala nam ominąć większość
blokujących analitycznych zachowań związanych z poziomem beta; dzięki temu wprowadzanie,
akceptowanie i programowanie realistycznego doświadczenia jest łatwiejsze.
Metoda Silvy stała się niejako wyrzutnią ku inergizacji holograficznej. Pełni funkcję parasola
rozpiętego nad procesem tworzenia realistycznego doświadczenia, które łączy w sobie wrażenia
wszystkich pięciu zmysłów. Czuwa nad przebiegiem owego procesu i wprowadza do umysłu
powstały obraz doświadczenia, wykorzystując ruchy gałek ocznych i większe emocjonalne
zaangażowanie.
Proces powstawania inergizacji holograficznej, łączący doświadczenie realistyczne z ruchem
gałek ocznych
Zastanów się, jakiego rodzaju informacje chcesz wprowadzić do swego mózgu. Jakie jest twoje
upragnione doświadczenie realistyczne? Może jest to jakiś cel, którego do tej pory nie mogłeś
osiągnąć, albo jakaś umiejętność, którą chciałbyś posiąść. Zamknij teraz oczy i wejdź w stan
relaksacji alfa za pomocą metody 3-1 (Zob. “Dodatek").
Tworzenie wizualnej informacji wejściowej
Po wejściu w stan relaksacji wprowadź do umysłu film z obrazową lub raczej wizualną częścią
inergizacji holograficznej. W tym celu skieruj gałki oczne lekko ku górze i w prawą stronę, przy
zamkniętych powiekach.

KW – obrazy konstruowane wizualnie

(oczy w górę i w prawą stronę)
zdolność twórcza / wyobraźnia

Przy takim ustawieniu gałek ocznych stwórz w umyśle ścieżkę wizualną, po czym ukształtuj
dokładne wyobrażenie sytuacji tak, jak wyglądałaby ona w rzeczywistości, gdybyś ty w niej
uczestniczył. Nie zapomnij o kolorach i perspektywie. Nie śpiesz się. Wymyśl dla wszystkich
uczestników obrazu ubrania, zwracając uwagę na fason, fakturę materiału i jego barwę. Im więcej
dodasz szczegółów, tym wyraźniejszy będzie obraz. Zapytaj sam siebie, co byś zobaczył, gdybyś
miał otwarte oczy? Nie zastanawiaj się nad widzeniem tych obrazów za pomocą zmysłu fizycznego,
lecz postrzegaj je za pomocą zmysłu myślowego. Inscenizuj!., w najdrobniejszych szczegółach.

PW – obrazy (dokładne i żywe) przywoływane wizualnie

(oczy w górę i w lewo)

przywoływanie danych z pamięci

Sprawdzenie jakości wprowadzonych danych wizualnych
Kiedy już udało ci się, ku twemu zadowoleniu, utworzyć i wprowadzić do umysłu obraz wizualny,
sprawdź jakość wprowadzonych informacji. Skieruj gałki oczne do góry i w lewą stronę, po czym
przywołaj scenę z pamięci. Jeśli obraz pojawia się z łatwością i jest ostry, oznacza to, że masz już
do dyspozycji prawidłowo wprowadzony, szczegółowy obraz.
Jeśli występują jakieś trudności w przywoływaniu wizualnego obrazu, ustaw gałki oczne w
dawnym położeniu, czyli w górę i w prawo, i jak to robiłeś poprzednio, uwzględnij w obrazie
więcej punktów odniesienia, po czym ponownie sprawdź jakość obrazu. Możesz powtarzać te
czynności tyle razy, ile będzie to potrzebne. Gdy już stworzysz kilka takich holograficznych
inergizacji, nabierzesz wprawy i nauczysz się kształtować obraz wizualny już przy pierwszym
podejściu.
Uwaga: Osobom używającym szkieł kontaktowych radzimy, by przy pierwszych ćwiczeniach
zdejmowały je.
Tworzenie słuchowej informacji wejściowej
Teraz dodaj ścieżkę dźwiękowa. Pozostając w tym samym stanie relaksacji umysłu, z zamkniętymi
powiekami, ustaw oczy tak, jakbyś patrzył w stronę prawego ucha... ucha o twórczym słuchu. Przy
takim ustawieniu gałek ocznych stworzysz dźwięki, jakie usłyszałbyś, uczestnicząc naprawdę w
przedstawionej przez ciebie sytuacji.
Stwórz scenariusz: ułóż dialog, który prowadzą “aktorzy" w twoim myślowym filmie. Zwróć
uwagę na tempo wypowiedzi i barwę głosów. Nie zapomnij o dodaniu dźwięków słyszanych w tle –
zarówno odgłosów natury, jak i pochodzących od człowieka.

KS – dźwięki lub słowa konstruowane słuchowo

(oczy na linii wzroku i w prawo)

Sprawdzenie jakości wprowadzonych danych słuchowych
Kiedy udało ci się, ku twemu zadowoleniu, uzupełnić obraz o ścieżkę dźwiękową, możesz
przeprowadzić wewnętrzny test. Skieruj gałki oczne ku lewemu uchu (przywoływanie słuchowe).
Pomyśl o ścieżce dźwiękowej. Czy dźwięki powstają z łatwością? Jeśli tak, przejdź do modelu
kinestetycznego. Jeśli nie, powtórz procedurę konstruowania danych słuchowych z oczami
zwróconymi ponownie w kierunku prawego ucha.

PS – dźwięki i słowa przywoływane słuchowo

(oczy na linii wzroku i w lewo)

Tworzenie kinestetycznej informacji i sprawdzanie jej jakości
Model kinestetyczny jest inny niż wizualny i słuchowy. W trybie wizualnym i słuchowym
konstruowanie odbywało się przy ustawieniu gałek ocznych w stronę prawego ucha,
przywoływanie zaś – w stronę lewego. W trybie kinestetycznym obie te czynności zachodzą przy
jednakowym ustawieniu wzroku.
Uwaga: w standardowej technice NLP przetwarzanie danych kinestetycznych, fizycznych i
emocjonalnych objawia się ruchem gałek ocznych w dół i w prawą stronę, natomiast ruch w dół i w
lewo świadczy o odbywającym się dialogu wewnętrznym, o rozmowie człowieka z samym sobą
(więcej informacji na ten temat znajdziesz w następnych rozdziałach). My doszliśmy jednak do
wniosku, że do tworzenia inergizacji holograficznej bardziej przydatny będzie nieco inny model.
Gałkom ocznym zwróconym w dół i w prawo przypisaliśmy tylko wrażenia fizyczne, skierowanym
zaś w dół i w lewo – emocjonalne. Podobnego odkrycia dokonał psycholog Steven Devore,
założyciel i przewodniczący organizacji Syber Vision.

KWF – kinestetyczne wrażenia fizyczne,

odczucia cielesne – przywoływanie i konstruowanie

(oczy w dół i w prawo)

Podczas konstruowania fizycznych, czyli cielesnych, wrażeń kieruj gałki oczne w dół i w prawą
stronę. Przy takim Ustawieniu oczu wprowadzaj informacje o odczuciach fizycznych. Pytaj siebie:

“Gdybym teraz naprawdę przeżywał to realistyczne doświadczenie, jaka byłaby temperatura
otoczenia? Jak bym się czuł w ubraniach i butach, które mam na sobie. Jak odczuwałbym obecność
szkieł kontaktowych lub okularów na nosie?" – i tak dalej.
Po uzupełnieniu obrazu o odczucia fizyczne możesz sprawdzić jakość wprowadzonych danych, po
prostuje przywołując. Jeśli masz trudności, powtórz ostatnie ćwiczenie i dodaj więcej szczegółów
(oczy zwrócone w dół i w prawo).
Informacje węchowe

ZAPACH

(oczy na wprost i 10 stopni powyżej linii wzroku)

Po uzupełnieniu obrazu wrażeniami cielesnymi powróć do ustawienia gałek ocznych w pozycji
centralnej (spójrz prosto przed siebie – z zamkniętymi oczami). Teraz unieś oczy – powoli i
spokojnie, tak jakbyś wąchał perfumy – około 10 stopni powyżej linii wzroku. Gdy będziesz
wprowadzał do umysłu wrażenia węchowe, oczy automatycznie ustawią się na odpowiednim
poziomie lub pod właściwym kątem.
Pozostając przy takim ustawieniu gałek ocznych, stwórz wonie i aromaty dla programowanego
właśnie realistycznego doświadczenia. Sprawdź swoje postępy, przywołując dane zapachowe. Jeśli
obraz węchowy nie jest kompletny, wyraź pragnienie stworzenia dodatkowych informacji i dodaj
więcej punktów odniesienia do modelu zapachowego.
Informacje smakowe

SMAK

(oczy na wprost i 10 stopni poniżej linii wzroku, zwrócone ku ustom)

Następnym zmysłem biorącym udział w tworzeniu realistycznego doświadczenia jest zmysł smaku.
Powróć do ustawienia gałek ocznych w pozycji centralnej, po czym opuść wzrok około 10 stopni
niżej, tak jakbyś spoglądał na swoje usta.
Pozostając przy takim ustawieniu gałek ocznych, stwórz smaki, jakich mógłbyś doznać, gdyby
doświadczenie realistyczne było doświadczeniem realnym. Może to być delikatna woń uroczystej
kolacji lub słodki smak sukcesu. Pamiętaj, że żołądek funkcjonuje w ten sposób, iż doświadczenie
negatywne może wywołać smak goryczy, natomiast wydarzenie pozytywne – czysty, wyraźny smak
słodyczy.
Utrzymując gałki oczne w tym samym położeniu, sprawdź jakość inergizacji, wyraziwszy
uprzednio pragnienie przywołania danych smakowych. Jeśli wymagane jest dodanie większej ilości
szczegółów, wprowadź je do obrazu z zachowaniem tego samego ustawienia gałek ocznych.
Tworzenie emocjonalnej informacji i sprawdzanie jej jakości
Oto poddałeś już holograficznej inergizacji wrażenia wzrokowe i słuchowe, jak również
kinestetyczne. Nadszedł czas na utworzenie modelu o największej sile oddziaływania, największej
mocy ożywiania filmu myślowego, a mianowicie modelu emocjonalnego. Spójrz przed siebie, po
czym opuść wzrok do dołu i w lewą stronę. Zadaj sobie w myślach pytanie: “Jakiego rodzaju
emocje przeżyłbym w chwili osiągnięcia upragnionego celu?". Czy będzie to uczucie dumy,
radości, satysfakcji, ekstazy, miłości? Określ swoje uczucie i rozwiń je; podkręć gałkę umysłowego
wzmacniacza emocjonalnego. Wyobraź sobie, że to uczucie wypełnia całe twoje ciało.

KWE – kinestetyczne wrażenia emocjonalne

przywoływanie i konstruowanie

(oczy w dół i w lewo)

PEŁNE DOŚWIADCZENIE REALISTYCZNE

PW – obrazy przywoływane wizualnie (oczy w górę i w lewo)
PS – dźwięki i słowa przywoływane słuchowo (oczy na linii wzroku i w lewo)
KWE – kinestetyczne wrażenia emocjonalne (oczy w dół i w lewo – zarówno przy konstruowaniu, jak i
przywoływaniu)

wrażenia ZAPACHOWE (oczy na wprost i 10 stopni powyżej linii wzroku)

wrażenia SMAKOWE (oczy na wprost i 10 stopni poniżej linii wzroku, w kierunku ust)

KW – obrazy konstruowane wizualnie (oczy w górę i w prawo)

KS – dźwięki i słowa konstruowane słuchowo (oczy na linii wzroku i w prawo)

KWF – kinestetyczne wrażenia fizyczne, odczucia cielesne (oczy w dół i w prawo – zarówno przy konstruowaniu,

jak i przywoływaniu)

Teraz, nadal pozostając w stanie alfa i koncentrując się na odczuciach emocjonalnych, skieruj gałki

oczne w górę i w lewą stronę; dodaj do emocji ścieżkę wizualną. Następnie przenieś wzrok w

kierunku lewego ucha i dodaj ścieżkę dźwiękową. Teraz spuść oczy w dół i w prawo i uzupełnij
obraz o wrażenia fizyczne, po czym spójrz prosto przed siebie i 10 stopni powyżej linii wzroku,

dodając ścieżkę zapachową. I znowu popatrz na wprost i 10 stopni w dół, w poszukiwaniu wrażeń

smakowych, a następnie w dół i w lewo – po odczucia emocjonalne. Na koniec odpręż się i

przeprowadź pełne programowanie, starając się, by twoja inergizacja była dynamiczna i barwna. Po

zakończeniu programowania wyjdź ze stanu alfa, odliczając od 1 do 5.

Na seminariach poświęconych zagadnieniu panowania nad umysłem metodą dr Silvy odnosiliśmy
wielkie sukcesy. Wielu słuchaczy ze łzami w oczach opisywało swoje pierwsze, po wielu latach,
osiągnięcia dokonane za pomocą wizualizacji. Najkrótsza droga do sukcesu prowadzi oczywiście
przez próby, próby i jeszcze raz próby.

PODSUMOWANIE
Inergizacja holograficzna
Komunikowanie się z umysłem wewnętrznym
Teraz już wiesz, na czym polega sekret inergizacji holograficznej. Prawdopodobnie dokonaliśmy
pierwszego od wielu lat znaczącego przełomu w badaniach nad wizualizacją.
Inergizacja typu holograficznego jest potrzebna szczególnie ludziom, którzy mają kłopoty z
wizualizowaniem, gdyż albo nie pojmują istoty wizualizacji, i tym samym komplikują cały proces,
blokując go, albo z natury nie są wzrokowcami, lecz mają za to bardziej rozwinięty tryb
postrzegania kinestetycznego bądź słuchowego.
Dzięki holograficznej inergizacji mogą wykorzystać swą lepszą z natury umiejętność kinestetyczną

lub słuchową do tworzenia ścieżki wizualnej w swym realistycznym doświadczeniu.
Z pomocą tego nowego narzędzia możesz wyznaczać cele i Osiągać je. Stosuj więc technikę
inergizacji i uczyń ze swej wewnętrznej świadomości najlepszego przyjaciela, który pomoże ci
osiągać sukcesy we wszystkich dziedzinach życia.
W celu stworzenia realistycznego doświadczenia przy programowaniu przyszłych osiągnięć,
eliminowaniu złych nawyków, lęków, niesłusznych przekonań lub rozwijaniu jakiejś umiejętności
wykonuj następujące czynności:
Etap pierwszy: Zamknij oczy i wejdź w stan relaksacji umysłu za pomocą metody 3-1.
Etap drugi: Pozostając nadal w stanie alfa, zwróć oczy w górę i w prawą stronę. Stwórz obraz
wizualny, dodając barwę i akcję.
Etap trzeci: Sprawdź jakość tego obrazu, kierując gałki oczne w górę i w lewo. Jeśli obrazy
napływają z łatwością, przejdź do następnego etapu, jeśli nie – powtórz etap 2.
Etap czwarty: Teraz ustaw gałki oczne tak, jakbyś spoglądał na swoje prawe ucho. Skonstruuj
ścieżkę dźwiękową zawierającą muzykę, rozmowy i dźwięki w tle.
Etap piąty: Sprawdź ścieżkę dźwiękową, wykonując ruch gałkami ocznymi tak, jakbyś patrzył na
swoje lewe ucho. Jeśli przywoływanie przebiega łatwo, przejdź do następnej czynności, jeśli nie –
powtórz ćwiczenie 4.
Etap szósty: Skieruj oczy w dół i w prawo i stwórz fizyczne wrażenia, jakich doznałbyś,
uczestnicząc naprawdę w sytuacji, którą obecnie wizualizujesz. Przy takim samym ustawieniu gałek
ocznych sprawdź efekt, przywołując z pamięci owe cielesne wrażenia. Jeśli przywołujesz je z
łatwością, przejdź do następnego etapu.
Etap siódmy: Teraz spójrz w lewo i w dół. Stwórz emocje, które przeżywałbyś, gdybyś
rzeczywiście znalazł się w wyobrażonej sytuacji. Aby sprawdzić postępy, nadal przy tym samym
ustawieniu gałek ocznych przywołaj owe emocje. Jeśli nie sprawia ci to trudności, przejdź do
dalszych etapów.
Etap ósmy: Spójrz prosto przed siebie (oczywiście ciągle z zamkniętymi oczami) i 10 stopni
powyżej linii wzroku, tak jakbyś patrzył na swój nos. Dodaj dane zapachowe. Sprawdź Je tak, jak
opisano wyżej.
Etap dziewiąty: Oczy skierowane do przodu i 10 stopni poniżej linii wzroku, jakbyś patrzył na
usta. Stwórz informacje smakowe, a następnie sprawdź ich jakość.
Etap dziesiąty: Teraz połącz wszystkie obrazy (wzrokowy, dźwiękowy, zapachowy, dotykowy,
smakowy i emocjonalny), a otrzymasz pełną inergizację holograficzną. Dodaj akcję, kolory i
zbliżenia.
Etap jedenasty: Odliczając od 1 do 5, wyjdź ze stanu alfa, otwórz oczy, poczuj się wspaniale i w
doskonałym zdrowiu.
Celem realistycznego doświadczenia jest stworzenie doświadczenia sztucznego w sposób tak
szczegółowy, by umysł przyjął to, co “realistyczne", za rzeczywistość. Dzięki tętnu zostanie ono
skatalogowane w banku pamięci jako wspomnienie, a ty przechytrzysz własny umysł tak, że
przezwycięży on ograniczające go przekonania i poszerzy twą strefę komfortu, a tym samym
pozwoli ci osiągać nowe cele.

5. BUDUJ MOSTY, A NIE MURY
Komunikacja z innymi ludźmi
Czy zauważyłeś kiedyś, że niektóre osoby zawsze skupiają na sobie uwagę otoczenia, podczas gdy
inne są wiecznie ignorowane? Niektórzy ludzie potrafią sprzedać każdy pomysł lub towar, a inni nie
mogą spłacić nawet najmniejszego długu.
Są tacy, którzy mają wręcz talent do wszczynania kłótni i niesnasek, i tacy, którzy są opłacani za to,
że w razie konfliktów potrafią być świetnymi mediatorami i szybko pogodzić zwaśnione strony.
Na czym polega ów sekret budowania mostów komunikacji? Dzięki zastosowaniu niżej opisanych
technik będziesz mógł znacznie udoskonalić swą umiejętność perswazji -umiejętność właściwą
człowiekowi.
Punktem wyjścia powinna być zawsze analiza świata, w którym żyje interesująca nas osoba. Każdy
człowiek spowity jest światem, który sam sobie wytworzył. Sądzi, że zna się na wszystkim. Jest
przekonany, iż doskonale umie sobie poradzić z większością sytuacji. Ten świat – dobry czy zły –
jest jego światem.
Przypomnij sobie, co mówiliśmy wcześniej o powłoce – “strefie komfortu" – otaczającej każdego
człowieka. Odgrywa ona rolę filtra zatrzymującego wszelkie dane będące w konflikcie z jego
rzeczywistością.
I oto pojawiasz się ty – otoczony własną powłoką tkwisz we własnej rzeczywistości i chcesz
drugiego człowieka do czegoś przekonać. Dlaczego miałby cię słuchać? Oczywiście, na pewno
znajdzie się wiele słusznych powodów, ale w jego świecie to on jest ekspertem.
Wszystko, co słyszy, automatycznie porównuje z własną wiedzą. W tym procesie analizy
nadchodzące informacje wtłaczane są w ustalone schematy i zazwyczaj podlegają biednej
interpretacji tak, by pasowały do systemu przekonań słuchacza.
Cała tajemnica polega na tym, by przedrzeć się przez ową ochronną powłokę i zawładnąć uwagą
osoby, z którą pragniesz nawiązać kontakt.
Współczesna wieża Babel
Komunikacja to prawdopodobnie największy problem na-szych czasów. W swoich podróżach
spotykamy ludzi, którzy pragną nawet narzucić swój język innym narodowościom. Jeśli zwróciłeś
uwagę, że Amerykanie zwiedzający obcy kraj zwracają się do tubylców po angielsku, spodziewając
się, iż zagadnięta osoba odpowie w tym samym języku? I o dziwo, najczęściej tak się dzieje. To
fantastyczne, jak dalece Amerykanie narzucili światu swój sposób komunikacji. Choć na razie jest
on skuteczny, bądźmy świadomi, że to nie najlepsza metoda komunikowania się.
Aby nawiązać skuteczny kontakt z Niemcem, musisz mówić po niemiecku, bo właśnie w tym
języku przetwarza on nadchodzące informacje. Mówienie w innym języku wymaga od ciebie
mentalnego przekładu z owego języka na twój i z powrotem na język rozmówcy. Zaczynasz już
chyba rozumieć, dlaczego komunikacja na tej planecie jest prawdziwym problemem.
Ale takie kłopoty mają też obywatele, mieszkający w granicach tego samego państwa. Każda grupa
ludzi – zawodowa, społeczna, wiekowa – posługuje się własnym żargonem i, co gorsze, nadaje
słowom odmienne znaczenia i zabarwienie emocjonalne, co może doprowadzić do poważnych
nieporozumień.
Miliard dolarów obrotu
Podobne zjawisko obserwujemy w naszym życiu zawodowym. Niektórzy ludzie, pracując od lat w
tym samym biurze, We komunikują się z kolegami, z przełożonymi i personelem. Wraz z
polepszeniem komunikacji zmniejszyłaby się płynność kadr. Wielu ludzi interesu stwierdza, iż po
zastosowaniu naszych technik nie tylko zmniejszyła się rotacja kadr w ich przedsiębiorstwach, ale

też znacznie wzrósł wskaźnik produkcji i polepszyło się samopoczucie pracowników.
Polepszenie stosunków rodzinnych
Brak komunikacji jest być może główną przyczyną kryzysu rodziny. Na naszych seminariach nieraz
spotykamy pary, które nawet po dwudziestu czy trzydziestu latach małżeństwa nie mogą się ze sobą
porozumieć – nie mówiąc już o normalnych kontaktach z dziećmi! Na szczęście, po zastosowaniu
technik komunikacyjnych następują radykalne zmiany na lepsze.
Skłoń słuchacza do odprężenia
Postawa typu “udowodnij mi to" pojawia się u kogoś, kto czuje się zagrożony tym, co powiedziałeś
i z czym się nie zgadza. Dlatego też może zamknąć ci usta, zanim jeszcze zaczniesz dyskusję – już
na wstępie jest gotów do obrony. Musisz zatem znaleźć sposób, by rozładować napięcie. Istnieją
wytrychy, którymi można otwierać drzwi do takich zamkniętych umysłów i dzięki temu budować
pomosty między własnym światem i światem drugiego człowieka. Podamy ci niebawem sposoby
otwierania drogi doskonałej komunikacji.
Indianie mają powiedzenie-klucz, które pomaga otworzyć zamknięte drzwi. Na pewno już je
słyszałeś: “Przejdź się milę w moich mokasynach" – co oznacza, iż trzeba wyjść z własnego świata
i spojrzeć na życie z punktu widzenia drugiego człowieka. Musisz przeniknąć umysłem przez jego
powłokę za pomocą klucza do jego specyficznego zamka.
Na pewno nieraz byłeś przekonany, że potrafisz komuś pomóc, lecz twoją sugestię kwitowano
obojętnym, a często nawet wrogim spojrzeniem. Czasami jesteśmy tak podekscytowani tym, co
chcemy powiedzieć, że zapominamy, iż komunikacja musi przebiegać dwustronnie. Próbujemy
wcisnąć nasze myśli w czyjś zamknięty umysł i siłą utorować sobie drogę przez cudzą powłokę.
Dla drugiej osoby oznacza to atak z twojej strony.
Jak w takim razie winieneś postąpić? Uczyń w myślach krok do tyłu i obserwuj osobę, z którą
właśnie rozmawiasz. \y Jaki sposób przyjmuje twoje słowa? Co mówi język jej dała? Jak siedzi lub
stoi? Czy fizycznie jest otwarta, czy zamknięta na ciebie i twoje poglądy?
Nie będziemy się tutaj rozwodzić nad znaczeniem rożnych póz ciała; napisano na ten temat wiele
znakomitych książek (listę polecanych przez nas tytułów znajdziesz w “Bibliografii"). Zajmiemy
się językiem ciała pod zupełnie innym względem, dzięki czemu nauczysz się prostej techniki
opartej na znajomości języka ciała, techniki o nadzwyczajnej sile oddziaływania.
Etap pierwszy: Fizyczne dostosowanie
Obserwując świetnych negocjatorów, mediatorów i mistrzów w nawiązywaniu kontaktów,
zauważysz w ich postawie ciała specyficzną cechę. Jedną z ich mało znanych tajemnic otwartej
komunikacji jest dostosowanie się do języka ciała rozmówcy.
PROBLEM:
Stanowisz zagrożenie dla ochronnej powłoki słuchacza.
ROZWIĄZANIE:
Usuń to zagrożenie... pozwól słuchaczowi na relaks.
TECHNIKA:
Fizyczne dostosowanie.
Chcąc się łatwo z kimś skomunikować, staraj się siedzieć lub stać w tej samej pozycji, co osoba, z
którą prowadzisz rozmowę. Jeśli rozmówca siedzi ze skrzyżowanymi nogami i założonymi rękami,
usiądź podobnie. Gdy słuchacz zmienia pozycję, ty także powoli zmień Pozycję ciała. Psycholodzy
uznali metodę dostosowania za narzędzie pomagające pacjentom otworzyć się na ich sugestie.
Zastosuj i ty tę metodę, a rezultaty będą zadziwiające!
W większości przypadków rozmówca nie zauważy, że naśladujesz jego ruchy – przynajmniej nie na
poziomie świadomości zewnętrznej. Jednakże wewnętrzna świadomość odnotuje lustrzane odbicie

jego samego. Ludzie dobrze czują się w swoim towarzystwie, a ponieważ ty będziesz do nich
podobny (pozycją twego ciała), przestaniesz stanowić dla nich zagrożenie i poczują się przy tobie
wspaniale, zaczną się powoli odprężać, znikną bariery i kanał komunikacyjny między wami stanie
otworem.
Możesz stać się mistrzem metody “fizycznego dostosowania", próbując, wdrażając i powtarzając tę
technikę.

Fizyczne dostosowanie
A. Postawa ciała
1. Stojąca lub siedząca
2. Położenie ramion, dłoni, nóg i stóp
3. Pozycja głowy
4. Krok (szybki, średni, powolny)
B. Gesty
1. Gestykulacja rąk
2. Ruchy ramion
3. Ruchy głowy
4. Ruchy ciała
C. Oddech
1. Szybki lub wolny
2. Płytki, średni lub głęboki
D. Mowa
1. Tempo – szybkie lub wolne
2. Ton – wysoki lub niski
E. Mimika twarzy
1. Mruganie powiekami
2. Wyrażanie emocji
a. uśmiech – usta otwarte lub zamknięte
b. czoło – zmarszczone lub gładkie

Nawiązywanie i budowanie raportu
Gdy raport zostanie już nawiązany, ty będziesz mógł przejąć inicjatywę, to znaczy zmienić nastrój
rozmówcy, jeśli to potrzebne. Na przykład jeśli ktoś jest podekscytowany, naśladuj szybkie tempo
jego oddechu i ruchy gałek ocznych. Wzoruj na rozmówcy swój oddech, mruganie powiekami i
inne fizyczne oznaki emocji. Buduj raport, upodobnij się do swego słuchacza, i przejmuj
inicjatywę, stopniowo uwalniając oddech i uspokajając ruch oczu, aż on automatycznie zacznie
podążać za tobą, odpręży się i wejdzie w stan receptywności. Zobaczysz, jak teraz on z kolei będzie
dopasowywać się do ciebie, nawet nie zdając sobie z tego sprawy – wszystko bowiem zachodzi na
poziomie świadomości wewnętrznej. Technika ta może okazać się nadzwyczaj przydatna podczas
udzielania pierwszej pomocy lub w sytuacjach stresowych.
Jakie nastroje chciałbyś zmienić u innych osób? Sporządź ich listę (depresja, złość, strach etc.). I
zapisuj wszystkie swoje sukcesy!
Etap drugi: Werbalne dopasowanie
Prostym sposobem poprawienia komunikacji jest posługiwanie się językiem osoby, z którą
rozmawiamy.
Każdy człowiek, każda grupa, każdy region wykształciły Specyficzny język: zestaw słów i
zwrotów, które dla nich są wygodne. Ten szczególny język uformowało ich środowisko. Od
momentu narodzin korzystamy ze wszystkich naszych zmysłów, by gromadzić dane – informacje o
nas samych i otaczającym nas świecie. Następnie formułujemy z nich Opinie o sobie i naszym
otoczeniu. W wielu wypadkach te .Ograniczające" opinie pozostają przy nas przez całe życie, chyba

że zastąpią je inne.
Gdy dorastamy, większość z nas doskonali “ulubione" tryby, zmysły czy kanały przetwarzania
danych, rozwijając i używając tylko jednego lub dwóch z nich – przeważnie jednego podstawowego
i jednego drugorzędnego. Niektórzy używają przede wszystkim wzroku, inni korzystają z emocji,
by przesłać informacje do mózgu.
I tak powstaje język, którym posługujesz się w rozmowie z ludźmi podobnymi do ciebie, z tymi,
wobec których czujesz się pewnie. To język łączy was we wzajemnym zrozumieniu i zaufaniu. To
twój specjalny tryb komunikacji pozwala gromadzić i przetwarzać informacje.
Spróbuj zwrócić uwagę na sposób wypowiadania się przedszkolaków, nastolatków, ludzi starszych.
Niestety niewielu stara się zrozumieć ich specyficzny język. Jeśli tobie się to uda, nawiąż z nimi
kontakt, wypowiadając podobne słowa, budując podobne zdania, naśladując ich.
PROBLEM:
Brak słownego porozumienia.
ROZWIĄZANIE:
Analiza specyficznych wzorców wypowiedzi i dopasowanie się do nich.
TECHNIKA:
Werbalne dostosowanie.
Każdy zawód charakteryzuje się specyficznym słownictwem. Porównaj język finansisty z językiem
prawnika lub lekarza. Tak, czasami chcą cię w ten sposób “oszołomić" i zrobić na tobie wrażenie,
ale najczęściej język odzwierciedla sposób ich myślenia, ich werbalne przetwarzanie informacji.
Jeśli lekarz nadużywa frazeologii medycznej, trudno się z nim porozumieć. Mówi na przykład, że
masz kłopoty z “obrączką rzęskową" (orbiculus ciliaris). (Co to takiego?) Wielu lekarzy zapomina,
że ich pacjenci nie mają medycznego wykształcenia. Ale czy lekarz może mówić językiem
pacjenta? Z pewnością, lecz podobnie jak wielu profesjonalistów, jest najczęściej tak ciasno
spowity w zasłonę własnego świata, że zapomina o innych.
A co z tobą? Może i ty tak dalece pochłonięty jesteś własnymi sprawami, że nie masz czasu, by
uczyć się języka innych ludzi. Spróbuj jednak. Może znajdziesz drogę do nowego świata!
Jako mistrz w komunikacji powinieneś dostosować się do słownika osoby, z którą rozmawiasz.
Powinieneś używać wyrażeń dobrze znanych wam obu. Twoim celem nie jest papugowanie
drugiego człowieka, lecz naśladowanie tylko tych żargonowych zwrotów, które pasują do twojej
osobowości (Dziwne byłoby słyszeć siedemdziesięciolatka mówiącego: “Klawy z niego gostek!".)
A zatem przysłuchuj się, w jaki sposób ktoś mówi – jakich używa słów – i naśladuj go. To język,
któremu ufa i którym najwygodniej mu się posługiwać. Ale uważaj, to nie znaczy, ^ masz się zniżać
do czyjegoś poziomu, masz tylko mówić językiem, który jest dla słuchacza zrozumiały, tonem,
któremu on ufa. Dzięki temu twój rozmówca będzie bardziej zrelaksowany i otwarty na nowe idee.
Zbudujesz pomost komunikacyjny między waszymi dwoma światami. (Czy masz pojęcie, jakie to
ważne dla ludzi, którzy utrzymują się z handlu!)
W jaki sposób ludzie myślą?
Jeśli poddamy analizie sposób, w jaki ludzie wyrażają siebie, otrzymamy zestaw ważnych
wskazówek mówiących o tym, Jak przetwarzają informacje.
Badania dowiodły, że w miarę jak ludzie kształtują opinie o sobie i otoczeniu, tworzą specyficzne
wzorce wypowiedzi, które wyrażają ich reakcje na świat. Dobór Słownictwa świadczy o sposobie
przetwarzania danych. Słuchając, jak ktoś mówi, często możemy dowiedzieć się, jak myśli!
Gdy już odkryjesz czyjś sposób myślenia, świat komunikacji stanie przed tobą otworem – będziesz
umiał przewidzieć reakcje drugiego człowieka na to, co masz do powiedzenia, czyniąc tym samym
wielki krok w kierunku doskonałego porozumienia, i zyskasz pewność siebie.

Skąd otrzymujemy informacje?
Istnieje wiele rodzajów środków przekazu, które dostarczają nam “wiadomości": telewizja, radio,
gazety, czasopisma i oczywiście, rozmowy z innymi ludźmi. Każdy z nas korzysta z ulubionego
medium, na przykład telewizji, by otrzymać wieści ze świata. Inne środki przekazu We wydają się
tak nieodparte. Zamykamy się więc w zasięgu "tuby" telewizyjnej i uznajemy ją za główne źródło
danych.
l tak jak faworyzujemy jedno z mediów, tak też dajemy pierwszeństwo w uzyskiwaniu informacji
jednemu z naszych zmysłów. Podstawowe tryby wprowadzania danych związane są z pięcioma
ludzkimi zmysłami: wzrokiem, słuchem, dotykiem, węchem i smakiem. Jeśli je wszystkie zbadamy,
okaże się, że wzrok, słuch i dotyk są dominujące, natomiast węch i smak stanowią tylko
przedłużenie zmysłu dotyku.
Kolejny przełom
Przełom w badaniach nad możliwością otwierania umysłu drugiego człowieka stanowiła
szczegółowa i gruntowna praca dr Miltona H. Ericksona. Wykazuje on, iż każdy człowiek posiada
komplet kluczy do przetwarzania informacji. Dopóki bliskie mu osoby, znajomi, klienci nie znają
tych kluczy i nie używają ich, dopóty nie otworzą oni jego umysłu i nie pojmą jego myślenia.
Pracę dr Ericksona studiowali w późniejszym czasie dr Richard Bandler i dr John Grider. Włączyli
oni jego badania w zakres kursu, czy technologii, zwanego programowaniem neurolingwistycznym
(NLP – Neuro Linguistic Programming), które można nazwać “językiem mózgu".
Tryby przetwarzania danych: wizualny, słuchowy, kinestetyczny (WSK)
Analizując słowa – zwłaszcza rzeczowniki, czasowniki i przymiotniki – którymi najczęściej
posługuje się nasz rozmówca, możesz ustalić, jaki jest jego “język zmysłów". Jeśli będziesz tego
języka używać, twój słuchacz z łatwością będzie przetwarzał twoje informacje, w trybie, który mu
najbardziej odpowiada. Dzięki temu powstanie między wami most umożliwiający prawdziwą, pełną
komunikację.
Oto przykłady słów, które dadzą ci wskazówkę o “języku mózgu" twego rozmówcy.
WZROKOWIEC
Słowa nawiązujące do wzroku: “patrzeć", “wygląd", “perspektywa", “obraz", “jasny".
SŁUCHOWIEC
Słowa nawiązujące do słuchu: “głos", “powiedzieć", “słuchać", “mówić", “dźwięk".
KINESTETYK
Słowa nawiązujące do wrażeń dotykowych: “ogarnąć", .zebrać", “solidny", “dotknąć",
“wyczuwalny", “utrzymać".
Test dla Ciebie
Sprawdź swoją umiejętność rozpoznawania słów charakteryzujących wzrokowca (W), słuchowca
(S) i kinestetyka (K).
A. Podkreśl kluczowe słowa lub zwroty w poniższych przykładach.
B. Określ podstawowy tryb przetwarzania danych u osoby wypowiadającej poniższe zdania.

1. Czuję, że to będzie fajna wycieczka.

( ) wzrokowiec

( ) słuchowiec

(X) kinestetyk

2. To naprawdę jasny pogląd.

( ) wzrokowiec

( ) słuchowiec

( ) kinestetyk

3. Zajrzyj do gazety i zobacz, co grają w kinach.

( ) wzrokowiec

( ) słuchowiec

( ) kinestetyk

4. Jestem między młotem a kowadłem.

( ) wzrokowiec

( ) słuchowiec

( ) kinestetyk

5. Słyszę, co mówisz, ale nie jestem pewien, czy to dobrze brzmi.

( ) wzrokowiec

( ) słuchowiec

( ) kinestetyk

6. Chciałbym, żeby mój szef przestał się mnie czepiać.

( ) wzrokowiec

( ) słuchowiec

( ) kinestetyk

7. Ona zawsze pachnie jak róża.

( ) wzrokowiec

( ) słuchowiec

( ) kinestetyk

8. Ciemno tu jak w grobie.

( ) wzrokowiec

( ) słuchowiec

( ) kinestetyk

Werbalne dostosowanie do trzech głównych trybów przetwarzania informacji
1. WZROKOWIEC – wygląd
Osoba, której ulubionym kanałem przepływu informacji jest WZROK, posługuje się wyrażeniami
nawiązującymi do wrażeń wizualnych. Wzrokowiec woli telewizję niż radio, patrzy na
przepływające obłoki, zamiast chodzić na basen, marzy o przyszłości, a nie zajmuje się koszeniem
trawnika. Z łatwością możesz poznać wzrokowca po dużej liczbie słów nawiązujących do wzroku
obecnych w jego słowniku.
Powie on na przykład tak:
“Niech no SPOJRZĘ jeszcze raz na ten problem".
“WIDZĘ, że to nie jest to, o co nam chodzi".
“Nie mam JASNEGO OBRAZU twoich poglądów"
Możesz otrzymać OBRAZ trybu przetwarzania danych u twego rozmówcy, PATRZĄC na słowa,
jakich najczęściej używa.
2. SŁUCHOWIEC – dźwięk
Słuchowiec woli środki przekazu oparte na DŹWIĘKU i z nich czerpie informacje. Woli radio niż
telewizję, koncert niż balet i będzie raczej słuchać muzyki stereo, niż kosić trawę. Z jego
wypowiedzi z łatwością wyłowisz słowa nawiązujące do słuchu:
“Chciałbym USŁYSZEĆ, co masz mi do POWIEDZENIA".
“To BRZMI obiecująco.
“Ta idea BRZMI sensownie".
Nieraz SŁYSZYSZ, jak ludzie MÓWIĄ, że coś BRZMI dobrze lub źle.
3. KINESTETYK – dotyk i odczucia emocjonalne
Osobowość kinestetyczna rozwinęła przede wszystkim sfery DOTYKU i EMOCJI.

Kinestetyk będzie wolał pływać, niż iść do kina; tańczyć, niż oglądać balet... to wreszcie ktoś,
komu prawdziwą przyjemność sprawia koszenie trawy!
Od razu poznasz tego rodzaju osobę po doborze słów.
Kinestetyk powie tak:
“CZUJĘ, że w swoim sprawozdaniu DOTYKASZ meritum sprawy".
“Zdaje się, że nie udało ci się OGARNĄĆ problemu".
“Gdy będziesz znał już KONKRETY, SKONTAKTUJ SIĘ ze mną".
Po takich wypowiedziach będziesz już mógł UCHWYCIĆ charakter tej osoby i poradzisz sobie z
nią, używając MOCNYCH, KONKRETNYCH argumentów w trakcie rozmowy.
Sprawdź, ile przykładowych słów wymyślisz dla każdego typu rozmówcy.
Po ilości uzyskanych punktów zorientujesz się, jaki jest twój ulubiony tryb przetwarzania danych
(ten, gdzie liczba punktów jest największa). Następnie powinieneś rozwinąć słownictwo w
pozostałych kolumnach tak, byś czuł się swobodnie w rozmowach z osobami o innych
preferencjach. Mistrz komunikacji potrafi prowadzić konwersację dostosowując się do każdego
trybu przetwarzania.

WZROKOWIEC

SŁUCHOWIEC

KINESTETYK

(PODSUMUJ WYNIKI W KAŻDEJ KOLUMNIE)

Większość ludzi posługuje się trybem podstawowym i trybem drugorzędnym. Czy zaczynasz już
pojmować, jaki jest twój dominujący kanał informacyjny?
Bardzo ważna wskazówka
Wiele osób w sytuacjach stresowych ucieka się tylko do jednego, podstawowego kanału
informacyjnego. Określ podstawowe tryby przetwarzania u ludzi, z którymi często przebywasz, i
sporządź ich listę, żebyś w razie nagłej potrzeby był przygotowany do nawiązania z nimi
porozumienia.
Imię i nazwisko:
Podstawowy tryb przetwarzania:
Drugorzędny tryb przetwarzania:

....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................

WSK w handlu
Przyjrzyjmy się rozmowie dwóch osób, które cechuje odmienny tryb przetwarzania.
Jan (sprzedawca): – Proszę SPOJRZEĆ na tę ofertę. ZOBACZYCIE państwo, jak wasza firma
zaoszczędzi na niej.
Anna (klientka): -Tak, CZUJĘ, że przedstawił pan parę 'MOCNYCH stron tej propozycji, ale są tu
też SŁABE punkty.
J.: – Ależ pani nie DOSTRZEGA całości OBRAZU. Wiem, że z pani punktu WIDZENIA
WYGLĄDA to trochę SZKICOWO, ale jeśli zechce pani PRZYJRZEĆ SIĘ naszej ofercie,
DOSTRZEŻE pani same korzyści.
A.: – Jednakże PODSTAWĄ działania mojej firmy jest PRZEPŁYW gotówki. CZUJĘ, że
powinnam WSTRZYMAĆ SIĘ z zamówieniem. Nie ma POŚPIECHU. Gdy SKONKRETYZUJE
pan swoją ofertę, proszę o KONTAKT.

Jan jest:

( ) wzrokowcem

( ) słuchowcem

( ) kinestetykiem

Anna jest:

( ) wzrokowcem

( ) słuchowcem

( ) kinestetykiem

Czy Jan otrzyma zamówienie?

( )tak
( )nie

Kto odniósłby korzyści z lepszego porozumienia?

( )Jan

( ) Anna

( ) oboje

Czy Jan otrzyma zamówienie? Prawdopodobnie nie. Jan i Anna rozmawiali tak, jakby posługiwali
się innymi językami. Równie dobrze Jan mógłby mówić po chińsku, a Anna po niemiecku.
Kto zyska na lepszej komunikacji? Oboje.
Zadaniem kupującego jest rozwój jego firmy dzięki opłacalnemu zakupowi najbardziej przydatnych
produktów. Mówiąc językiem sprzedawcy, Anna mogłaby uzyskać pełną informację, zrozumieć ją i
podjąć najlepszą decyzję.
Zyski sprzedawcy zależą w dużej mierze od jego umiejętności komunikacji. Ta umiejętność
decyduje o sukcesie lub o porażce.
W jaki sposób ty komunikujesz się z ludźmi? Ile razy zdarzyło ci się usłyszeć lub powiedzieć: “Nie
rozumiem, co masz na myśli". Poświęć trochę czasu na określenie trybu przetwarzania informacji
osób, z którymi się kontaktujesz, i przećwicz te tryby, by poprawić jakość waszej komunikacji.
Aby lepiej zrozumieć, jak można wykorzystywać znajomość czyjegoś trybu przetwarzania,
wyobraź sobie, że...
1. Wybierasz się na pierwszą randkę (spotkanie) i chcesz pobić dobre wrażenie. Wiesz już, jaki jest
tryb przetwarzania u tej osoby. Jaki rodzaj rozrywki jej zaproponujesz?

(Ą) Wzrokowcowi:

1. ....................................................................................................
2. ....................................................................................................
3. ....................................................................................................
4. ....................................................................................................

(B) Słuchowcowi:

1. ....................................................................................................
2. ....................................................................................................
3. ....................................................................................................
4. ....................................................................................................

(C) Kinestetykowi:

1. ....................................................................................................
2. ....................................................................................................
3. ....................................................................................................

4. ....................................................................................................

2. Jest rocznica waszego ślubu i chcesz podarować ukochanej osobie jakiś specjalny prezent. Co
kupisz?

(D) Wzrokowcowi:

1. ....................................................................................................
2. ....................................................................................................
3. ....................................................................................................
4. ....................................................................................................

(E) Słuchowcowi:

1. ....................................................................................................
2. ....................................................................................................
3. ....................................................................................................
4. ....................................................................................................

(F) Kinestetykowi:

1. ....................................................................................................
2. ....................................................................................................
3. ....................................................................................................

4. ....................................................................................................

3. Klienci często kupują domy, które wcale nie przypominają domów ich marzeń. Mistrz
komunikacji w dziedzinie sprzedaży nieruchomości przede wszystkim zwróci uwagę na tryb
przetwarzania charakteryzujący jego klienta... czyli na jego sposób podejmowania decyzji o
zakupie. Następnie wybierze dom odpowiadający potrzebom klienta.
Na co ty jako sprzedawca zwróciłbyś uwagę klienta?

(G) Wzrokowcowi:

1. ....................................................................................................
2. ....................................................................................................
3. ....................................................................................................
4. ....................................................................................................

(H) Słuchowcowi:

1. ....................................................................................................
2. ....................................................................................................
3. ....................................................................................................
4. ....................................................................................................

(I) Kinestetykowi:

1. ....................................................................................................
2. ....................................................................................................
3. ....................................................................................................

4. ....................................................................................................

A może sam znajdziesz jeszcze inne zastosowania owej techniki? (Wszystkie odpowiedzi znajdują
się na końcu rozdziału).
Etap trzeci: Obserwacja ruchu gałek ocznych
Okazuje się, że kiedy zadajesz komuś pytanie, jego gałki oczne wykonują automatyczne, określone
ruchy, gdy zastanawia się on nad odpowiedzią.
Oznaki wzrokowego przetwarzania danych
Jeśli zadajesz pytanie, które wymaga od pytanego przywołania odpowiedzi wizualnej, jego gałki
oczne najczęściej kierują Się w dół i w prawo lub w lewo, w zależności od rodzaju pytania.
Chociaż od każdej reguły są wyjątki, możemy ogólnie stwierdzić, że wyżej opisany ruch gałek
ocznych świadczy o wzrokowym trybie przetwarzania informacji. W tym przypadku jednak nie
oznacza to, że osoba ta jest wzrokowcem. Rozważymy tę kwestię nieco później.

Chcąc zidentyfikować wizualny tryb przetwarzania, trzeba zadać odpowiednie pytanie. Pytanie
nawiązujące do dźwięku lub odczucia emocjonalnego nie jest właściwe. Musi to być pytanie, które
ewokuje odpowiedź wizualną. Co ciekawsze – istnieją dwa rodzaje pytań dla trybu wizualnego. Jak
się później okaże, te same dwa rodzaje pytań stosuje się również przy przetwarzaniu słuchowym –
ale nie przy kinestetycznym.
Dwa rodzaje pytań
A oto dwa rodzaje pytań, które ewokują specyficzny tryb mózgowego przetwarzania i dostarczają
wyraźnych wskazówek, które możemy wykorzystać do podniesienia skuteczności komunikacji:
1. Pytanie przywołujące – jest to pytanie, które wymaga od rozmówcy przywołania danych z banku
pamięciowego (mózgu).
2. Pytanie konstruujące – jest to pytanie, które wymaga od rozmówcy utworzenia nowych danych
przy użyciu wyobraźni i zdolności twórczych.
Pytanie przywołujące wymaga tego, co nazwiemy wizualizacją lub inergizacją. Taki rodzaj pytania
uaktywnia przywoływanie wcześniej zgromadzonych danych (wspomnień). Mogą to być obrazy,
dźwięki lub emocje. Nie powstaje tutaj nic nowego; osoba, z którą rozmawiasz, ma już potrzebne
jej informacje i tylko przywołuje odpowiedź.
Gdybyś ktoś cię zapytał: “Jak wygląda czerwona róża?", sięgnąłbyś po prostu do banku pamięci i
przywołał wspomnienie jakiejś prawdziwej bądź sztucznej czerwonej róży. Ten proces
przywoływania trwa zaledwie kilka sekund. Jeśli przyjmiemy bardzo prostą wersję modelu
rozszczepionego mózgu, to dane tego rodzaju przechowywane są głównie w lewej jego półkuli.
Pytanie konstruujące wymaga od rozmówcy skorzystania z wyobraźni Ten typ pytania skłania go do
tworzenia NOWYCH obrazów, dźwięków lub emocji, które powstają na bazie wcześniej
zgromadzonych fragmentów informacji.
Gdyby cię zapytano: “Jak wygląda niebieska róża?", proces myślenia byłby bardziej
skomplikowany. Najpierw przetrząsnąłbyś pamięć w poszukiwaniu niebieskiej róży, potem – nie
znajdując tam takiej róży – przywołałbyś czerwoną, następnie przywołałbyś barwę niebieską, po
czym czerwoną różę uczyniłbyś różą niebieską; i w ten sposób stworzyłbyś i zatrzymał w pamięci
nowy obraz niebieskiej róży, który od tej chwili mógłbyś swobodnie przywoływać, bez
konieczności powtórnego konstruowania. Ów twórczy proces może skłonić cię do użycia twej
prawej półkuli mózgowej.
UWAGA: Zawsze przed rozmową przeprowadzaj testy kontrolne.
PRZYWOŁYWANIE WIZUALNE
Gdy zadasz specjalne pytanie wymagające odpowiedzi wizualno-przywołujacej, zobaczysz, że oczy
osoby pytanej kierują się w górę i w twoją prawą stronę.

Test na przywoływanie wizualne
Aby sprawdzić u rozmówcy objawy tego typu przetwarzania informacji, zapytaj go o obraz, który
już wcześniej widział – o jakąś “znaną" mu cechę.
Na przykład:

“Jak wygląda twój płaszcz?".
“Jakiego koloru są ściany twego domu?".
KONSTRUOWANIE WIZUALNE
Gdy zadasz specjalne pytanie wymagające odpowiedz} wizualno-konstruującej, zobaczysz, że gałki
oczne pytanego zwracają się w górę i w twoją lewą stronę.

Test na konstruowanie wizualne
Aby zaobserwować u rozmówcy oznaki tego typu przetwarzania informacji, zapytaj go o obraz,
którego nigdy przedtem nie widział – o jakąś “nie znaną" mu cechę.
Na przykład:
“Jak wyglądałby żółty kangur w czarne cętki?".
“Jak wyglądałbyś z zielonymi włosami?".
“Jak wyglądałby twój dom, gdyby pomalowano go na zielono w duże różowe groszki?".
Wzrok rozbiegany lub nieruchomy
Oczy wpatrzone w przestrzeń, rozbiegane lub nieruchome, również mogą wskazywać na wizualny
dostęp do danych. Gdy oczy wznoszą się ku górze, a gałki oczne poruszają się to w prawo, to w
lewo, tam i z powrotem, często świadczy to o trwającym właśnie procesie wizualnego
konstruowania. (Można to porównać do snu na jawie... Nauczyciele, pamiętajcie: może Janek
akurat tworzy lekcję historii!)
Jak przeprowadzać test i weryfikację
Opisane tu ruchy gałek ocznych występują u większości ludzi, aczkolwiek bywają wyjątki. Jeśli
masz jakieś wątpliwości, powinieneś zadać rozmówcy więcej pytań i sprawdzić rezultaty. Może się
okazać, że ruchy oczu są u kogoś akurat odwrotne, a w niektórych rzadkich przypadkach –
całkowicie inne. Formułuj pytania tak, by sprowadzić rozmowę na tematy interesujące obie strony.
Dla uproszczenia naszych rozważań przyjmijmy, że każdy człowiek pasuje do naszego idealnego
modelu. Trzeba tylko pamiętać o tym, by przy stosowaniu niniejszej techniki ocenić ruchy oczu
każdej osoby, to znaczy sprawdzić je za pomocą pytań kontrolnych.
Wskazówki dotyczące formułowania pytań kontrolnych wraz z przykładowymi pytaniami znajdują
się na końcu tego rozdziału.
Oznaki słuchowego przetwarzania danych
W przypadku słuchowego przetwarzania informacji gałki oczne kierują się w stronę ucha, prawego
lub lewego. Wygląda to tak, jakby mózg wsłuchiwał się w napływające informacje. Podobnie jak
przy wizualnym trybie przetwarzania, do uzyskania informacji o rozmówcy służą dwa rodzaje
pytań.
PRZYWOŁYWANIE SŁUCHOWE
Gdy zadasz specjalne pytanie wymagające odpowiedzi słuchowo-przywołającej, zaobserwujesz, że
wzrok pytanego kieruje się w stronę jego lewego ucha, tzn. w twoją prawą stronę.

Test na przywoływanie słuchowe
Aby sprawdzić u rozmówcy objawy tego typu przetwarzania danych, zapytaj go o jakiś dźwięk lub
wrażenie słuchowe, którego już kiedyś doświadczył – o cechę mu “znaną".
Na przykład:
“Jak brzmi klakson twojego samochodu?".
“Jaki jest dźwięk twojego budzika?".
“Jak brzmi wycie syreny policyjnej?".
KONSTRUOWANIE SŁUCHOWE
Gdy zadasz pytanie wymagające odpowiedzi shichowo– -konstrwjjocej, oczy pytanego skierują się
w stronę jego prawego ucha, to znaczy w twoją lewą stronę.

Test na konstruowanie słuchowe
Aby sprawdzić u rozmówcy objawy tego typu przetwarzania danych, zapytaj go o dźwięk lub
wrażenie słuchowe, którego nigdy nie doświadczył – o jakość mu “nie znaną".
Na przykład:
“Jak brzmiałby klakson twojego samochodu, gdyby jego dźwięk podobny był do dziewczęcego
śpiewu?".
“Jak brzmiałoby twoje nazwisko wymówione od końca?".
“Jakie byłoby brzmienie fletu imitujące płacz dziecka?".
Wewnętrzny świat dźwięków jest jednym z najbogatszych źródeł informacji płynących do mózgu,
mimo że dla większości osób podstawowym sposobem przetwarzania danych jest tryb wizualny lub
kinestetyczny, nie zaś słuchowy.
0znaki kinestetycznego przetwarzania danych
Okazuje się, iż przetwarzanie kinestetyczne to całkiem odmienne zjawisko. Być może dlatego, że
kinestezja dotyczy wrażeń zarówno fizycznych, jak emocjonalnych. Inny Jest dostęp do wrażeń
fizycznych i odczuć emocjonalnych, a inny do wewnętrznego dialogu, czyli rozmowy z samym
sobą. W przypadku wrażeń ich przywoływanie i konstruowanie objawia się jednakowym
położeniem gałek ocznych.
Wspomnieliśmy w poprzednim rozdziale, że proponowany przez nas model inergizacji
holograficznej (komunikacji wewnętrznej) jest nieco inny niż w standardowej wersji NLP. Teraz
powróćmy jednak do owej wersji (komunikacja zewnętrzna) i przyjmijmy założenie, że gdy wzrok
pytanego kieruje się w dół i w twoją prawą stronę, świadczy to o prowadzeniu przez niego
wewnętrznego dialogu, czyli rozmowy z samym sobą.

DIALOG WEWNĘTRZNY – ROZMOWA Z SAMYM SOBĄ
Kiedy odbywa się taki wewnętrzny dialog, oczy rozmówcy ferują się w dół i w twoją prawą stronę.

Test na kinestetyczny dialog wewnętrzny
Na przykład:
.Opowiedz samemu sobie jakiś dowcip".
.Co sobie myślisz, kiedy zdarza ci się potknąć?"
“Co myślisz, kiedy ktoś mówi ci komplement?".
DANE FIZYCZNE I EMOCJONALNE
Gdy zadasz specjalne pytanie wymagające odpowiedzi związanej z wrażeniami cielesnymi lub
emocjonalnymi, gałki oczne rozmówcy skierują się w dół i w twoją lewą stronę.

Test na wrażenia kinestetyczne
Na przykład:
“Co odczuwa dłoń, dotykając kory drzewa?".
“Jak czuje się człowiek podczas biegu?".
“Jak to jest być zakochanym?".
Zauważysz, że nie występuje tu różnica między trybem konstruowania i przywoływania – i jedno, i
drugie odbywa się przy takim samy m położeniu gałek ocznych; przy dialogu wewnętrznym – w
dół i w twoją prawą stronę, a przy wrażeniach fizycznych i emocjonalnych – w dół i w twoją lewą
stronę.
Korzyści
Istnieje nieskończenie wiele sposobów doskonalenia sztuki komunikacji dzięki wykorzystaniu
wskazówek mówiących o trybie przetwarzania drugiego człowieka. Prowadziliśmy specjalne
wykłady dla pracowników organów kontroli, dla personelu służby bezpieczeństwa, prawników i
rozmaitych agencji wywiadowczych. Techniki wydobywania prawdziwych informacji,
przeprowadzania wywiadów i śledztw mogą okazać się nieocenione w tego rodzaju zawodach.
Czy kłamcy są “lewi"?
Wiele osób pracujących w służbie śledczej lub wywiadowczej dochodzi do wniosku, że “kłamcy są
lewi". Gdy rozmawiają ze świadkiem lub podejrzanym, obserwują ruch jego gałek ocznych. Jeśli
jego wzrok kieruje się w prawo – jest to wskazówka, że jego informacje mogą być prawdziwe, jeśli
zaś w lewo, istnieje duże prawdopodobieństwo, że podejrzały właśnie “tworzy" swe informacje.
Podążając za taką hipotezą, śledczy na początku rozmowy zadaje kilka pytań kontrolnych, aby
określić tryb przetwarzania danych u swego rozmówcy. Oczywiście wzrok kierujący się w lewą

stronę niekoniecznie musi oznaczać, że osoba udzielająca odpowiedzi kłamie. Czasami ktoś nie
potrafi przywołać całego wydarzenia, więc “wypełnia je szczegółami" – po prostu dodaje kilka
sfabrykowanych informacji, by opowieść płynęła gładko. Tak więc oczy zwrócone w lewo mogą
Oznaczać “prawie prawdę". Należy pamiętać, że nie ma metod niezawodnych, istnieją tylko
sposoby na poprawienie umiejętności komunikacji – sztuka zadawania pytań jest jednym z nich. Jak
mogą rodzice czy nauczyciele korzystać z tych metod, by budować most porozumienia z
młodzieżą?
Wskazówki służące do identyfikowania podstawowego trybu przetwarzania
Wiele osób sądzi, że można określić czyjś podstawowy Sposób przetwarzania danych, obserwując
pierwszy ruch gałek ocznych po zadaniu obojętnie jakiego pytania.
Nauczyciele mogą w ten sposób stwierdzić, jakim trybem myślenia uczeń rozwiązuje zadanie
matematyczne. Mając taką informację, dobry nauczyciel będzie mógł pomóc uczniowi zrozumieć
zawiłości matematyki.
Do sukcesu można dojść tylko jedną drogą. Oto skrót, którym można ją wyrazić: PSP, co oznacza:

P = PRÓBOWANIE

S = STOSOWANIE

P = POWTARZANIE

Są to trzy konieczne warunki wprowadzenia w czyn opisanej techniki. Skup cale swoje myślenie na
treści tego rozdziału. Jeśli chcesz ją sobie przyswoić, to przed powtórnym czytaniem wykonaj
ćwiczenie relaksacji metodą dr Silvy, opisane w “Dodatku".
Jak poprawić umiejętność przywoływania
A oto w jaki sposób zdołasz lepiej przywołać informacje zawarte w tej książce: przeczytaj
“Podsumowanie"... zamknij powieki i przedstaw sobie w myślach wyróżnienia w tekście, a
następnie przywołaj wszystkie szczegóły ich dotyczące. Nadal z zamkniętymi oczami poddaj
analizie swój dzisiejszy dzień i jutrzejszy: z kim masz się spotkać i jak rozpocząć udoskonalanie
komunikacji? Kiedy już poczujesz się tak, jakbyś naprawdę to robił... weź głęboki oddech, powoli
wypuść powietrze i otwórz oczy. A teraz kontynuuj czytanie.

PODSUMOWANIE
Buduj mosty, a nie mury Komunikacja z innymi ludźmi
Etap pierwszy: Ćwiczenie na poziomie alfa. W stanie relaksacji umysłu wyobrażaj sobie różne
osoby i w myślach je obserwuj, po czym próbuj naśladować oznaki ich sposobu komunikacji.
Stwórz w umyśle kadry filmowe: najpierw naśladuj postawę ciała, następnie gesty, oddech, głos,
mimikę... Może ci to zająć kilka sesji. Ćwiczenie w stanie relaksacji umysłu pozwala na
przyswojenie sobie informacji i szybsze uzyskanie pomyślnych rezultatów stosowania opisanych
technik.
Etap drugi: Prostym sposobem polepszenia jakości komunikacji jest posługiwanie się językiem
rozmówcy.
Poświęć czas na przestudiowanie werbalnych schematów wypowiedzi i naucz sieje naśladować,
bacząc jednak, by nie używać czyjegoś żargonu lub ulubionych powiedzonek, jeśli sam ich nie
używasz. Naśladuj tylko sposób wypowiadania się – budowę zdań, tempo mówienia...
Etap trzeci: Studiuj i staraj się zidentyfikować główny, wewnętrzny tryb podejmowania decyzji u
interesującej cię 0soby. Zbadaj, jak przetwarza ona informacje, i zanotuj częstotliwość
występowania w jej słownictwie wyrazów należących do wszystkich trzech kategorii: wizualnej,
słuchowej i kinestetycznej. Których słów jest najwięcej?
Następnym krokiem do osiągnięcia doskonałości w dziedzinie komunikacji będzie dostosowanie się

do podstawowego trybu przetwarzania charakteryzującego twego rozmówcę i prowadzenie
konwersacji w tym właśnie trybie.
Test dla ciebie
A w jaki sposób ty przetwarzasz informacje? Jakich używasz zdań opisowych? Aby to sprawdzić,
odszukaj jakiś stary, napisany przez ciebie list. Miej na uwadze, że piszesz zupełnie inaczej, niż
mówisz, mimo to znajdziesz we własnych listach swoje ulubione zwroty.
Postaraj się zmienić swoje schematy wypowiedzi, ćwicząc posługiwanie się słownictwem
wizualnym, słuchowym i kinestetycznym. Im więcej ćwiczeń, tym łatwiej stosować te techniki
wobec innych i przyjąć ich sposób myślenia. W miarę postępów możesz przystąpić do nauki
naśladowania: postawy ciała, gestów rąk, oddychania, tonu głosu, prędkości mowy, wyrazu twarzy,
mimiki (np. mruganie powiekami) i wielu innych cech czyjegoś zachowania.
Piękna sztuka komunikacji i przekonywania jest darem, który należy polerować tak długo, aż jego
blask padnie na drugiego człowieka.

OBSERWACJA RUCHU GAŁEK OCZNYCH

Miej na uwadze, że patrzysz na twego rozmówcę,

tak więc wskazówki odnoszą się do twojej prawej i twojej lewej strony!

KW – obrazy konstruowane wizualnie (oczy w górę i w lewo)
KS – dźwięki lub słowa konstruowane słuchowo (oczy na linii wzroku i w lewo)
WK – wrażenia kinestetyczne: emocje i odczucia cielesne
(oczy w dół i w lewo; zarówno przy konstruowaniu, jak i przywoływaniu)

PW – obrazy przywoływane wizualnie (oczy w górę i w prawo)

(wzrok rozbiegany lub nieruchomy także może wskazywać na przetwarzanie wizualne)

PS – dźwięki lub słowa przywoływane słuchowo (oczy na linii wzroku i w prawo)

DW – kinestetyczno-słuchowa rozmowa z samym sobą

(oczy w dół i w prawo; zarówno przy konstruowaniu, jak i przywoływaniu)

Masz więc już w swoich rękach narzędzie burzące mury i wznoszące mosty komunikacyjne.
Przejdź po nich na drugą stronę ku lepszemu, szczęśliwemu i wartościowemu światu.
Przykładowe odpowiedzi na pytania z rozdziału:
A
1. kino
2. sztuka teatralna
3. wystawa w muzeum
4. oglądanie telewizji

B
1. koncert
2. słuchanie płyt
3. pocztówki dźwiękowe
4. opera

D
1. sprzęt wideo
2. kalejdoskop
3. telewizor
4. mikroskop

E
1. sprzęt stereofoniczny
2. śpiewający telegram
3. płyty kompaktowe
4. pozytywki

G
1. piękny widok
2. mnóstwo przestrzeni
3. kolorystyka
4. krajobraz

H
1. odgłos pukania w ścianę
2. spokojne sąsiedztwo
3. weseli sąsiedzi
4. śpiew ptaków

C
1. pływanie
2. spacer w parku
3. dancing
4. kolacja w restauracji

F
1. sprzęt sportowy
2. futro
3. kupon jedwabiu lub atłasu
4. kominek

I
1. kominek
2. miękkość dywanu
3. miły chłód lub przytulne ciepło
4. zapach kwiatów

6. KOMUNIKACJA SUBIEKTYWNA MIĘDZY UMYSŁAMI
KOMUNIKOWANIE się z rodziną, przyjaciółmi i znajomy, mi na poziomie świadomości
zewnętrznej jest warunkiem, by dawać sobie radę w otaczającym świecie. Jednakże zdarza się, że
nie potrafimy znaleźć odpowiednich słów lub że ktoś nie chce z nami nawet rozmawiać. Co można
zrobić? Istnieje metoda komunikowania się z ludźmi na poziomie świadomości wewnętrznej –
wówczas słowa są niepotrzebne.
Umysłowa komunikacja subiektywna i zjawisko programowania to od dawna tematy bardzo
kontrowersyjne. Chcąc stosować najnowocześniejsze techniki dr Silvy, musimy najpierw zbadać
możliwości korzystania z czystej komunikacji międzyumystowej, czyli z parapsychicznych
zdolności człowieka. Zwróćmy się zatem do dawnych i nowych odkryć, które wydają się
wskazywać, iż ten typ umysłowego programowania nie jest jedynie tkwiącym w nas potencjałem,
ale może być nadzwyczaj skuteczny w praktyce.
Tak, istnieją dowody na istnienie takich umiejętności i w dalszej części książki dowiesz się, jak
można je rozwijać za pomocą techniki programowania subiektywnego dr Silvy.
Badania dr Rhine'a
Prawdopodobnie najbardziej znany zespół badaczy zjawisk parapsychicznych założył w 1920 roku
dr J.B. Rhine przy Laboratorium Parapsychologii w Duke University w Durham, w Karolinie
Północnej. Do uczestnictwa w eksperymentach zaproszono ludzi z różnych środowisk, by poddać
analizie ich umiejętność odgadywania specjalnie oznaczonych kart. Talia składała się z 25 kart, na
których widniał jeden z pięciu symboli – gwiazda, linia falowana, koło, kwadrat i znak dodawania.
Dwóch uczestników rozdzielano przegrodą tak, by nie mogli siebie widzieć. Talię dokładnie
fasowano. “Nadawca" odsłaniał wierzchnią kartę i koncentrował się na niej, usiłując przesłać w
myślach widziany symbol “odbiorcy". Odbiorca miał głośno powiedzieć pierwszy symbol, jaki
przyjdzie mu do głowy. Potem odkrywano następną kartę i wszystkie kolejne, aż po wyczerpania
całej talii. Przez ponad trzydzieści lat badań | podczas tysięcy testów odbiorcom wielokrotnie
udawało się prawidłowo odgadnąć wszystkie 25 kart. Na podstawie tych badań stwierdzono, że
istnienie zdolności parapsychicznych w człowieku jest więcej niż prawdopodobne.
Widzenie na odległość
Badania prowadzone we wczesnych latach siedemdziesiątych przez dr Harolda Puthoffa i dr
Russella Targa potwierdzają – jak relacjonuje “The Journal of the Institute of Electrical and
Electronics Engineers" – prawdziwość wyników tego typu eksperymentowania z ludzkimi
możliwościami parapsychicznymi. Ich odkrycia dotyczą widzenia na odległość, czyli umiejętności
umysłowego otrzymywania informacji z dużych odległości.
Fizyk Puthoff i specjalista od laserów. Targ, przeprowadzili serię testów, w których prosili jednego z
uczestników, skazywanego “nadawcą", by udał się w jakieś znane tylko Sobie miejsce. Jego partner,
czyli “odbiorca", pozostawał w laboratorium. W ustalonym czasie odbiorca miał się odprężyć,
zamknąć oczy i, próbując sobie wyobrazić, co w tej chwili widzi nadawca, narysować ów
przypuszczalnie widziany przez nadawcę obraz. Wykonane rysunki były zadziwiająco prawidłowe.
Przeprowadzono sześćdziesiąt eksperymentów z udziałem zarówno osób, u których już dawniej
stwierdzono zdolności parapsychiczne, jak też z naukowcami rządowymi oraz innymi urzędnikami,
którzy przewinęli się przez laboratorium. Wszystkich proszono, by zgodzili się odgrywać rolę
“odbiorców". Co prawda ci pierwsi wypadli najlepiej, ale i większość pozostałych uczestników
otrzymała bardzo dobre wyniki. Eksperymenty potwierdziły więc tezę, że wszyscy ludzie mają
zdolności parapsychiczne, że jest to dar ofiarowany nam przez naturę, który możemy rozwijać
dzięki praktyce.
Te zaawansowane badania skłoniły rząd Stanów Zjednoczonych do finansowania dalszych prac w
tej dziedzinie. Wyniki uzyskane w Instytucie Badań w Stanford są jednak zaliczane do ściśle

tajnych. Wieść niesie, że ostatnio rząd wykorzystywał ludzkie zdolności widzenia na odległość w
celu zlokalizowania terrorystów i uwolnienia ofiar porwania. Jeśli to prawda, następnym krokiem
będzie prawdopodobnie przewidywanie mających nastąpić wydarzeń, by zapobiec rozlewowi krwi,
aktom przemocy, nieszczęściom.
Widzenie na odległość było także przedmiotem badań doktor Marilyn Schitz i doktorów Rhine'a z
Instytutu Parapsychologii oraz Roberta Jahna z uniwersytetu w Princeton; wszyscy uzyskali
pozytywne rezultaty.
Zdolności parapsychiczne i zyski na rynku srebra
Chcąc udowodnić skuteczność tzw. programowania subiektywnego, dr Targ wraz z psycholog Keith
Harary i kolekcjonerem dzieł sztuki Anthonym White'em założyli Towarzystwo Delphi w
Kalifornii. Ich celem było pomyślne wykorzystanie zdolności parapsychicznych do prognozowania
cen srebra na giełdzie. Harary, odgrywając rolę odbiorcy, dokonała dziewięciu, jeden po drugim,
prawidłowych szacunków. Prawdopodobieństwo trafienia wynosi w tej dziedzinie 1: 50 000. W
ciągu jednego roku dzięki sesjom parapsychicznym grupa, o której mówimy, osiągnęła zysk netto
120 000 dolarów.
Latem 1987 roku Russell Targ, pracujący obecnie jako etatowy specjalista od laserów, dokonał
kolejnego prognozowania na rynku srebra. Spośród pięćdziesięciu dwóch prób trzydzieści pięć było
pomyślnych. O zyskach osiągniętych z tej operacji nic nie wiemy.
Krytycy i oszuści
Wyniki tych wieloletnich kontrolowanych, naukowych testów powinny przekonać nawet
największych sceptyków, mimo to wielu nadal uważa, że nie ma żadnych dowodów la istnienie
zjawisk parapsychicznych. Dlaczego wciąż jeszcze z takim uporem zaprzecza się istnieniu
zdolności parapsychicznych człowieka? Zbadajmy pika możliwych przyczyn takiej postawy.
Siła środków przekazu
Gazety, czasopisma, radio i telewizja często wypowiadają się negatywnie o parapsychologii,
zarzucając badaczom sztuczki i oszustwa. Niekiedy mają oczywiście rację, zawsze i wszędzie
bowiem znajdą się oszuści, którzy dorabiają się, korzystając z ludzkiej naiwności. Szybko
rozwijająca się wspólnota New Age / New Thought gromadzi prawdopodobnie więcej oszustów niż
ludzi uczciwych. &bok ludzi prawych są tam naciągacze, i co smutniejsze, łych drugich jest więcej.
Dziennikarze, korzystając z ich Informacji, często mają fałszywe pojęcie o badaniach
parapsychicznych.
Niektórzy dziennikarze idą po linii najmniejszego oporu, polegając na słowach tzw. “autorytetów".
Na przykład: amerykańska telewizja i prasa poświęciły dużo miejsca magikowi, który twierdził, że
nikt jeszcze nie wykazał rzeczywistych Umiejętności parapsychicznych. “Dowodził", że wszystkie
prezentowane zdolności tego typu są oszustwem, ponieważ on potrafi uzyskać podobne efekty
dzięki zwykłym sztuczkom. To dokładnie tak, jak gdyby ktoś oświadczył, że sól nie istnieje, gdyż
można otrzymać taką substancję w laboratoriach chemicznych. Mimo iż owo “expose" było w
gruncie rzeczy metodą na pojawienie się nazwiska magika w mediach, prasa daje się ogłupiać
pustymi oświadczeniami, że siły parapsychiczne nie istnieją, lub równie głupimi stwierdzeniami
(mimo przekonywających wyników tylu badań), że: “Nie ma jak dotąd żadnego dowodu, iż
zdolności parapsychiczne istnieją".
Relacje tendencyjne
W niektórych przypadkach to same media wprowadzają ludzi w błąd. Ostatnio donoszono, że autor
piszący dla magazynu “Scientific American" skrytykował program rządowy NASA wspierający
badania parapsychiczne. Twierdził on, jakoby “uczestnicy eksperymentów zniszczyli taśmy z
niepomyślnymi danymi, a wręczyli taśmy tylko z pozytywnymi wynikami". Później przyznał się
koledze po fachu, że dopuścił się takiego oskarżenia, gdyż wydawało mu się, iż rezultaty badań tak
dobitnie przemawiały za istnieniem zdolności parapsychicznych, że “było to podejrzane!".

Zaproszono go na publiczną debatę, aby przedyskutować wysunięte przez niego zastrzeżenia.
Odmówił, przyznając, iż tak naprawdę nie wie zbyt dużo o eksperymentach parapsychicznych i nie
jest na bieżąco zorientowany w tym temacie.
Policja parapsychiczna przyłapana na oszustwie
Inna grupa zorganizowanych krytyków, “Naukowe Dociekania nad Zjawiskami Paranormalnymi",
zwana też “policją parapsychiczna", powstała w celu ochrony obywateli przed oszustami.
Członków tej organizacji przyłapano na próbie fałszowania statystyk tak, by wykazywały wyniki
negatywne, podczas gdy prowadzone przez nich eksperymenty dawały nieoczekiwane rezultaty
pozytywne. Sprawa wydała się wówczas, gdy jeden z członków grupy opuścił jej szeregi i
udostępnił prasie dowody fałszowania dokumentów.
Inny były członek policji parapsychicznej wyjawił, w jaki sposób dwaj członkowie organizacji
próbowali zniweczyć wyniki eksperymentów prowadzonych w Washington University w
Laboratorium Badawczym McDonnella. Usiłowali oni zdyskredytować badania, symulując
zdolności parapsychiczne i wykorzystując każdą okazję, by wprowadzić eksperymentatorów w
błąd. Mieli oni fałszywe wyobrażenie, że jeśli uda im się oszukać naukowców, to wszystkie badania
nie mają żadnej wartości.
Powyższe przykłady dają nam pojęcie, do jakiego rodzaju oszustw i podstępów uciekają się
nierozważni ludzie lub , organizacje, by skompromitować uczciwe badania – badania
przeprowadzane na najlepszych uczelniach pod ścisłą kontrolą naukowców!
Zmiana w postawie mediów
W ostatnich czasach dostrzegamy zmianę postawy środki masowego przekazu wobec
eksperymentów parapsychicznych – wydaje się bardziej obiektywna. Być może świadczy to o
lepszej znajomości tej tematyki na całym świecie. Widzieliśmy powszechne zainteresowanie
badaniami prowadzonymi przez aktorkę Shirley MacLaine i gwałtowny wzrost sprzedaży książek i
kaset New Age. A może Właśnie nadchodzi nowa era, era otwierania się ludzkich zmysłów na
własne zdolności i potencjały życiowe. l Wykorzystanie parapsychicznego programowania
subiektywnego w sferach biznesu jest sekretem ściśle strzeżonym przez osoby na najwyższych
stanowiskach kierowniczych. Według ostatnich publikacji w “New York Times", “Wall Street
Journal" i “U.S. News and World Report" wiele spółek należących do “Fortune 500" stosuje
informację subiektywną.
Ostatnie badania spełniają wszystkie kryteria
Niedawne eksperymenty parapsychiczne powinny przekonać nawet największych sceptyków, że
istnienie zdolności parapsychicznych zostało dowiedzione metodą naukową. Na uniwersytecie w
Princeton dr Dean Radin i dr Roger Helson dokonali przeglądu i oceny ponad 800 eksperymentów
prowadzonych według ścisłych standardów naukowych. Badano możliwość wpływania na wyniki
generatora liczb losowych. Radin i Nelson przebadali 832 przypadki, z których 597 polegało na
próbie wywierania wpływu na rezultaty komputera generującego, a w 235 przypadkach nie
czyniono żadnych prób tego rodzaju. Za każdym razem usiłowanie wpłynięcia na generator
kończyło się oczywistym sukcesem, podczas gdy zwykłe sesje kontrolowane owocowały
rezultatami przypadkowymi. Podczas eksperymentów zastosowano wszystkie możliwe
zabezpieczenia przed różnego rodzaju wadami, charakteryzującymi wcześniejsze badania i często
podkreślanymi przez sceptyków. Naukowcy z Princeton zastosowali kompleksowe modele
statystyczne, by określić, czy rozmaite czynniki zewnętrzne mogą w jakikolwiek sposób
warunkować otrzymywane rezultaty. Ich testy dały odpowiedź na pięć głównych zarzutów, często
podważających skuteczność badań parapsychicznych:
1. Wyniki nie są zgodne z powszechnie uznanymi modelami naukowymi. Badacze z Princeton
określają ten zarzut jako “argument filozoficzny o niewielkiej wadze w świetle bogatych
materiałów dowodowych" (takich jak te przedstawione wyżej).

2. Metodologia eksperymentalna jest prymitywna pod względem technicznym. Jak już zostało
powiedziane wcześniej, badacze nie znaleźli żadnego powodu, by miało to jakiekolwiek znaczenie.
3. Wyniki eksperymentów można łatwo sfałszować. Okazało się, że nawet najbardziej zatwardziali
sceptycy odrzucili ten pogląd, a zresztą podobne rezultaty uzyskało 68 niezależnie działających
naukowców.
4. Sceptycy nie potrafią otrzymać pozytywnych wyników. Radin i Nelson nie znaleźli ani jednej
zanotowanej próby wpłynięcia na generator liczbowy przez człowieka mieniącego się sceptykiem.
5. Nie istnieje żadne stosowne teoretyczne wyjaśnienie dla uzyskiwanych rezultatów. To prawda,
powiadają, ale nie jest to argument “na poparcie negatywnego wniosku w odniesieniu do badań
eksperymentalnych".
“Ogólnego wymiaru efektów otrzymanych w warunkach eksperymentalnych nie da się wyjaśnić
wadami metodologicznymi czy praktyką selektywnego opisu – konkludują. -Dlatego też, po
przeanalizowaniu odtworzonego materiału dowodowego, opublikowanego i nie opublikowanego,
okrojonego przez wszystkich krytyków, trudno jest uniknąć wniosku, że w pewnych
okolicznościach, świadomość znajduje się w interakcji z fizycznymi systemami losowymi.
Okaże się wkrótce, czy wyniki owe zostaną uznane za pominiętą milczeniem sztuczkę
metodologiczną, za osobliwe bioelektryczne zakłócenie czułych przyrządów elektronicznych, czy
za empiryczny wkład w filozofię umysłu".
Studium Radina i Nelsona zostało opublikowane w “Foundation of Physics 19: 1499-1514". Po
dalsze informacje można zwracać się do dr Nelsona pod adresem: Mechanical and Aerospace
Engineering Department, Princeton University, Princeton, New York, USA.
Istnieje również dostępny doskonały program komputerowy sprawdzający i rozwijający
umiejętności parapsychiczne. W celu uzyskania informacji można skontaktować się pisarzem,
trenerem o dużych zdolnościach parapsychicznych Alanem Vaughanem pod adresem: Mind
Technology Systems, 3223 Madera Ave, Los Angeles, California 90039. W korespondencji proszę
powołać się na niniejszą książkę.
Jak możesz korzystać ze swych umiejętności parapsychicznych?
Osoby zaawansowane w stosowaniu techniki subiektywnego programowania dr Silvy, twierdzą, iż
jest ona szczególnie skuteczna przy:
– uwalnianiu bliskich osób od różnych uzależnień (narkotyki, alkohol),
– odbudowywaniu rozpadającego się związku małżeńskiego, nawiązywaniu satysfakcjonujących
kontaktów osobistych i zawodowych,
– szukaniu doskonałego partnera życiowego bądź przyjaciela,
– lokalizowaniu miejsca pobytu zaginionego dziecka lub naturalnych rodziców,
– znajdywaniu nowego partnera w interesach lub inwestora.
Inne sukcesy, o których nam wiadomo:
• Człowiek prowadzący interesy na Florydzie, dzięki uprawianemu hobby, zastosował tę technikę w
celu skutecznego powiększenia swych dochodów.
• Kalifornijczyk skorzystał z programowania subiektywnego, by otworzyć nowy interes.
• Firma w Ohio zastosowała tę technikę, w ciągu jednego miesiąca zwiększając swoje zyski
czterokrotnie!
To tylko kilka przykładów, jak ludzie na całym świecie z powodzeniem korzystają z techniki
subiektywnego programowania, by komunikować się z innymi umysłami. Ty także z łatwością
możesz się tego nauczyć, aby życie swoje i swoich najbliższych uczynić szczęśliwszym.

Proponowana przez nas technika programowania subiektywnego wywodzi się z badań dr Silvy,
pierwotnie przeprowadzanych z dziećmi. Silva czuł, że istnieje umysłowa więź czy komunikacja
między matką i jej dzieckiem. Jego dalsze odkrycia utwierdziły go w przekonaniu, że taki kontakt
istnieje również między dzieckiem i ojcem. Początkowo program służył odzwyczajaniu dzieci od
ssania palca i moczenia się. Po zestawieniu wyników wszystkich testów Silva doszedł do
przekonania, że wszyscy ludzie, nie tylko członkowie jednej rodziny, potrafią się ze sobą
komunikować drogą międzyumyslową. Trzeba tylko mieć pozytywną, pełną zrozumienia i troski
postawę wobec osoby, z którą chcemy nawiązać kontakt umysłowy.
Technika programowania subiektywnego
Wieczorem, tuż przed zaśnięciem, wejdź w stan relaksacji umysłu i ciała za pomocą metody 3-1.
W tym stanie alfa powiedz sobie w myślach następujący program:
Obudzę się, gdy... (tutaj wstaw imię właściwej osoby) będzie śnić swój ostatni sen i jej/jego umysł
będzie najbardziej receptywny i otwarty na programowanie. Obudzę się i przypomnę sobie, po co
się obudziłem.
Następnie zaśnij, wychodząc ze stanu alfa.
Obudzisz się w nocy lub nad ranem, gdy programowana osoba będzie najbardziej receptywna.
Po obudzeniu zamknij oczy i programuj odbiorcę za pomocą "pozytywnego programu". (Przykłady
znajdziesz niżej).
Po zakończeniu programowania zaśnij znowu i śpij, aż nadejdzie twoja zwykła pora wstawania.
Jeśli za pierwszym razem nie uda ci się obudzić na czas programowania lub obudzisz się, ale nie
będziesz mógł sobie przypomnieć dlaczego... i znowu zaśniesz, nie zniechęcaj się. Po prostu
powtarzaj to ćwiczenie każdej nocy, aż do skutku.
Pozytywny program oznacza, iż decydujesz się uczynić tę osobę obiektem swych działań w sposób
pozytywny. Będziesz więc w treści programowania używać pozytywnych zwrotów, unikając słów
takich jak “przestań", “nie rób" l “nigdy". Istota całej procedury polega na tym, by programować to,
czego chcesz dla tej osoby, i w ogóle nie wspominać o tym, czego dla niej nie chcesz. Używaj
poleceń pozytywnych. Wizualizuj lub inergizuj realistyczne doświadczenie podczas myślowego
wypowiadania treści programu.
UWAGA: W programowaniu subiektywnym możesz korzystać z podstawowego trybu komunikacji
odbiorcy – ze Mów nawiązujących do wzroku, słuchu lub dotyku!
ŹLE: “Przestań krzyczeć na dzieci!".
DOBRZE: “Staniesz się bardziej pomocny, spokojniejszy i cierpliwy i z większą troską będziesz
odnosił się do dzieci". Być może osiągniesz lepszy skutek, jeśli przed pójściem spać napiszesz
pozytywny program na kartce, i położysz ją obok łóżka, by w razie potrzeby móc do niej zajrzeć.
Technika ta działa nawet wobec osób mieszkających w innej strefie czasowej lub na drugiej półkuli.
Wypowiedz po prostu jak zwykle tekst programowania: “obudzę się, gdy...". Nie musisz się
zastanawiać, kiedy ten ktoś śni swój ostatni sen. Ponieważ wszyscy ludzie połączeni są ze sobą na
głębszych poziomach świadomości, twój umysł sam znajdzie najbardziej odpowiedni moment do
przekazania Informacji. Na tym właśnie polega istota komunikacji między umysłami!
Programowanie subiektywne wymaga od nas troski o drugiego człowieka, nie tylko o członków
naszej rodziny, ale o wszystkich bliźnich. Technika Jest najbardziej skuteczna wówczas, gdy taką
“troską" otoczymy także własne życie, zarówno osobiste, jak i zawodowe.
Wyzyskiwanie świata do naszych potrzeb?
Niektórzy mogą się obawiać, że skoro programowanie subiektywne ma tak wielką siłę
oddziaływania, dostanie się ono w niepowołane ręce i służyć będzie złym celom. Jednym z

najciekawszych aspektów owej techniki jest to, iż można ją stosować tylko z pożytkiem dla siebie
bądź innych ludzi Nie można na przykład zaprogramować kogoś, by nas kochał, jeśli już nas nie
kocha i “tak mówią karty" – nie może więc nam posłużyć za “napój miłosny!". Technika nie
zadziała też, jeśli miałoby to kogoś zranić pod względem fizycznym, umysłowym lub duchowym.
Czasami jednak nie wiadomo, co właściwie jest dobre dla wszystkich zainteresowanych stron. W
takich sytuacjach wykorzystuj całą swoją umiejętność subiektywnego programowania (z intencją,
by było ono pozytywne) – i jeśli daje ono wynikł, to wspaniale! Jeśli nie, nawet po wielu dniach
konsekwentnego programowania, wtedy wiadomo już, że istnieje jakiś wyższy cel, którego nie
możesz pojąć – niechaj więc tak zostanie, a ty skieruj siłę swojego umysłu ku innym celom.
Jeżeli zajmujesz się sprzedażą bubli – a więc towarów o małej lub żadnej wartości dla klienta –
stosowanie owej techniki nawet zmniejszy twoje obroty. Programowanie subiektywne, prowadzone
według zasad uczciwej gry – stanie się w twoich rękach sprawnym narzędziem otwierającym drogę
do nowej i szczęśliwej przyszłości, bez względu na to, czy jej treścią ma być miłość, czy pieniądze,
dla ciebie czy dla innych.
Panowanie nad innymi ludźmi?
Niemal każde podejmowane przez nas działanie, każde wypowiadane słowo, jest w pewnym sensie
wywieraniem wpływu na inne osoby. Gdy jadąc samochodem, wciskamy nagle hamulec lub
zbliżamy się do świateł, panujemy nad ruchem ulicznym za nami, kiedy się uśmiechamy lub
marszczymy brwi, warunkujemy emocje osoby, która nas obserwuje, gdy uczymy nasze dziecko
lub, przeciwnie, nie uczymy go, wpływamy na jego przyszłość. Najważniejsze są nasze intencje,
nasze motywy. Utrzymuj zatem swoje myśli w czystości, nauczaj sprawiedliwości i uczciwego
postępowania, stosując ową technikę. Nie trać czasu przeznaczonego na sen ani siły umysłu na
przekazywanie swojej energii temu, co negatywne. Wszystko, co negatywne, prędzej czy l później
wróci do ciebie, ponieważ odbicie tego, co dajesz, pozostaje w tobie.
Jak długo czekać na wyniki?
Większość ludzi dostrzega działanie programowania subiektywnego już po pierwszym
zastosowaniu! Jeśli nie otrzymałeś pożądanych rezultatów, zapytaj siebie samego: “Czy mój
program jest całkowicie pozytywny? Czy jest korzystny dla wszystkich stron, biorących w nim
udział?". Sprawdź swoją motywację, wprowadź ewentualne poprawki, a następnej nocy zastosuj
poprawioną wersję programowania. Powtarzaj procedurę wielokrotnie, aż do skutku. Na pewno
niebawem zadziała!
UWAGA: Pamiętaj, byś unikał “umysłowego zrzędzenia"! Inaczej mówiąc, stosuj technikę każdej
nocy przez tydzień, następnie przerwij działania wobec tej konkretnej osoby, po czym – jeśli należy
powtórzyć programowanie – kontynuuj przez następny tydzień, i tak dalej.
W sytuacji, gdy programujesz jednostkę lub grupę w odniesieniu do określonego zdarzenia w
przyszłości, radzimy, byś stosował technikę programującą przez trzy kolejne dni przed spotkaniem
z tymi ludźmi. Na przykład, jeśli wybierasz się na rozmowę w sprawie przyjęcia do nowej pracy,
programuj osobę mającą przeprowadzić z tobą wywiad przez trzy dni poprzedzające spotkanie.
Dzięki temu będziesz mógł zachować stan odprężenia podczas konstruowania swych pragnień,
wiary i oczekiwań... wiedząc, że twój program się ziści.
Przykłady programowania międzyumysłowego

Uzależnienie od narkotyków i alkoholu

Wieczorem, tuż przed zaśnięciem, wejdź w stan relaksacji ciała i umysłu za pomocą metody 3-1.
W stanie alfa wypowiedz w myślach następujący program:
Obudzę się, gdy... (tutaj wstaw odpowiednie imię) będzie śnić swój ostatni sen lub gdy jej/jego
umysł będzie najbardziej receptywny i otwarty na programowanie. Obudzę się i przypomnę sobie,

dlaczego się obudziłem.
Następnie zaśnij, wychodząc ze stanu alfa.
Obudzisz się w nocy lub nad ranem, gdy osoba programowana będzie najbardziej receptywna.
Po przebudzeniu, zamknij oczy i przeprowadź programowanie.
“(Imię programowanego)
Jesteś naprawdę ciekawym człowiekiem.
Cieszysz się życiem.
Możesz rozwiązać swój problem, gdyż jesteś do tego zdolny.
Chcesz być wolny od wszystkiego, co mogłoby zasnuć chmurami jasność twoich przeżyć.
Jesteś..." (Tutaj możesz dodać coś, co szczególnie dotyczy tej osoby. Pamiętaj, by wszystkie
określenia były pozytywne).
Po zakończeniu programowania, zaśnij znowu i śpij, aż nadejdzie zwykła pora rannego wstawania.

Poprawa wyników w nauce

Wieczorem, tuż przed zaśnięciem, wejdź w stan relaksacji ciała i umysłu za pomocą metody 3-1.
W stanie alfa wypowiedz w myślach następujący program:
Obudzę się, gdy... (tutaj wstaw odpowiednie imię) będzie śnić swój ostatni sen lub gdy jej/jego
umysł będzie najbardziej receptywny i otwarty na programowanie. Obudzę się i przypomnę sobie,
dlaczego się obudziłem.
Następnie zaśnij, wychodząc ze stanu alfa.
Obudzisz się w nocy lub nad ranem, gdy osoba programowana będzie najbardziej receptywna.
Po przebudzeniu, zamknij oczy i przeprowadź programowanie.
“(Imię programowanego)
Twoja zdolność rozumienia wzrasta z dnia na dzień.
Każdego dnia umiesz się coraz lepiej koncentrować.
Odkrywasz przyjemność w zdobywaniu wiedzy.
Podczas nauki pracujesz wydajnie.
Z łatwością przypominasz sobie to, czego się nauczyłeś.
Umiesz czytać i uczyć się szybciej i sprawniej.
Możesz...".
Po zakończeniu programowania, zaśnij znowu i śpij, aż nadejdzie zwykła pora rannego wstawania.

Przezwyciężanie lęków

Wieczorem, tuż przed zaśnięciem, wejdź w stan relaksacji ciała i umysłu za pomocą metody 3-1.
W stanie alfa wypowiedz w myślach następujący program:
Obudzę się, gdy... (tutaj wstaw odpowiednie imię) będzie śnić swój ostatni sen lub gdy jej/jego
umysł będzie najbardziej receptywny i otwarty na programowanie. Obudzę się i przypomnę sobie,
dlaczego się obudziłem.
Następnie zaśnij, wychodząc ze stanu alfa.
Obudzisz się w nocy lub nad ranem, gdy osoba programowana będzie najbardziej receptywna.
Po przebudzeniu, zamknij oczy i przeprowadź programowanie.
“(Imię programowanej osoby)
Z dnia na dzień wzrasta twoje wewnętrzne poczucie pewności.
Umiesz radzić sobie z każdym problemem.
Wiesz, że wcześniej czy później sprawy przybiorą pozytywny obrót.

Umiesz panować nad swymi emocjami.
Masz wiele odwagi, siły i wytrwałości.
Jesteś osobą twórczą i osiągniesz sukces. W sytuacjach stresowych zachowujesz spokój.
Jesteś...".
Po zakończeniu programowania zaśnij znowu i śpij, aż nadejdzie twoja zwykła pora rannego
wstawania.

Miłość do ludzi

Wieczorem, tuż przed zaśnięciem, wejdź w stan relaksacji ciała i umysłu za pomocą metody 3-1.
W stanie alfa wypowiedz w myślach następujący program:
Obudzę się, gdy... (tutaj wstaw odpowiednie imię) będzie śnić swój ostatni sen lub gdy jej/jego
umysł będzie najbardziej receptywny i otwarty na programowanie. Obudzę się i przypomnę sobie,
dlaczego się obudziłem.
Następnie zaśnij, wychodząc ze stanu alfa.
Obudzisz się w nocy lub nad ranem, gdy osoba programowana będzie najbardziej receptywna.
Po przebudzeniu, zamknij oczy i przeprowadź programowanie.
“(Imię programowanej osoby)
Jesteś naprawdę ciekawym człowiekiem.
Cieszysz się życiem i troszczysz się o innych.
Kochasz samego siebie i tych, którzy cię otaczają.
Z ludźmi, których spotykasz, łączy cię specjalna więź.
Radość sprawia ci okazywanie innym troski.
Czujesz się wspaniale, mówiąc »kocham cię* swoim bliskim.
Wiesz, że niektórzy darzą cię szczególną miłością i ty także okazujesz im swoje uczucie.
Okazujesz szczególne zainteresowanie tym, którzy jak się wydaje, nie odwzajemniają twojej troski;
im najbardziej potrzebna jest twoja pomoc.
Jesteś...".
Po zakończeniu programowania zaśnij znowu i śpij, aż nadejdzie pora rannego wstawania.
Poszukiwanie partnera życiowego za pomocą programowania subiektywnego
Wielu uczestników naszych seminariów pytało, czy programowanie subiektywne może być
pomocne w znalezieniu doskonałego partnera życiowego. Ależ tak! Należy jednak pamiętać, że
słowo “doskonały" znaczy idealny dla ciebie. Radzimy ci, byś zrobił listę cech, które chciałbyś
widzieć u swojego partnera (przyjaciela). (Zob. komplet kaset Perfect Mate Judiego). Następnie, w
stanie alfa, dokonaj wizualizacji tych cech. Wymień też cechy, które ty masz do zaoferowania
poszukiwanej osobie. Jak powiada Bernard Shaw: “Znalazłem doskonałą partnerkę... ale ona
szukała doskonałego mężczyzny!".
Zmień formułę programowania i powiedz tym razem tak: Obudzę się w chwili, gdy jak największa
liczba mężczyzn / kobiet o zaletach, jakie charakteryzują wybranego przeze mnie partnera, będzie
śnić swój ostatni sen lub będzie najbardziej otwarta na programowanie. Obudzę się i przypomnę
sobie, dlaczego się obudziłem.
Obudzisz się w nocy lub nad ranem, gdy osoby programowane są najbardziej otwarte na przyjęcie
wiadomości od ciebie.
Po przebudzeniu zamknij oczy i przeprowadź programowanie. Tym razem dokonaj “umysłowego
przedstawienia się", po czym wizualizuj i wymieniaj cechy, których szukasz u idealnego partnera
bądź przyjaciela. Następnie określ miejsce, w którym będą mogli cię znaleźć!
Halo, nazywam się (wymień swoje imię). Szukam idealnego partnera (wskaż cel poszukiwań:

matrymonialny czy po prostu wspólne życie lub spędzanie czasu). Oto moje cechy (wymień to, co
masz do zaoferowania). Szukam kogoś, kto jest... (wymień, jakie cechy powinien mieć człowiek,
którego poszukujesz). Pracuję w... chodzę na... jadam w... (wskaż miejsca, gdzie ten ktoś będzie
mógł cię spotkać). Ponieważ ', Już poznaliśmy się w myślach, na pewno rozpoznamy się na i
poziomie fizycznym, gdy dojdzie do spotkania. (Oboje będziecie mieli wrażenie, że się znacie... że
“to właśnie ten lub ta").
Po zakończeniu programowania zaśnij znowu i śpij, aż nadejdzie zwykła pora rannego wstawania.
Podczas dnia i wieczorem rozglądaj się uważnie w poszukiwaniu tej osoby. Nasi słuchacze
relacjonują, że spotkali swój ideał w samolocie, na seminarium, podczas joggingu, w pracy (kogoś,
kogo przedtem nawet nie zauważali), na przyjęciu. I stało się tak, jak powiedzieliśmy... oni już
dobrze się znali! (Randka w ciemno zmieniła się w randkę w jasno!!!)
Możesz użyć tej techniki także przy poszukiwaniu idealnego pracownika, szefa, lekarza, kościoła,
klubu...
Reklamowanie produktów lub usług
Zmień powyższy program tak, by jego treść dopasować do własnych potrzeb zawodowych. Możesz
na przykład powiedzieć:
Obudzę się, gdy największa liczba osób, które mają zapotrzebowanie na moje towary lub usługi,
będzie śnić swój ostatni sen i będzie najbardziej otwarta na programowanie. Obudzę się i będę
wiedział, dlaczego się obudziłem.
Gdy się obudzisz w nocy lub nad ranem, zamknij oczy i wyemituj swą “umysłową audycję".
Wizualizuj myślową reklamę. (Możesz dodać dźwięk dzwoneczków i w myślach śpiewać
reklamową piosenkę dla swych duchowych słuchaczy!).
A oto przykładowa reklama: “Mówi do was John Doe z firmy 'Profesjonalne Czyszczenie
Dywanów. Czyścimy dywany i wykładziny ostrożnie i profesjonalnie, wykonujemy najlepszą
usługę w mieście. Możecie znaleźć nasz adres na żółtych stronach branżowej książki telefonicznej
pod hasłem 'Czyszczenie dywanów'. Zapamiętajcie nazwę firmy 'Profesjonalne Czyszczenie
Dywanów' i adres: 2930 54th Auenue North, St. Petersburg. Czekamy na wasze telefony. Będziecie
zadowoleni z jakości naszych usług. Pamiętajcie, 'Profesjonalne Czyszczenie Dywanów'".
Po zakończeniu programowania zaśnij znowu i śpij, aż nadejdzie zwykła pora rannego wstawania.
Następnie czekaj na telefon ze zleceniem albo na klienta, który wejdzie do twojego biura i powie:
“Właśnie tędy przejeżdżałem i zauważyłem szyld" albo: “Natknąłem się na pana adres w książce
telefonicznej i...".
RADA: Rób tak, jak czynią wszystkie sprawne agencje reklamowe: powtarzaj trzykrotnie nazwę
firmy lub produktu czy usługi.
“Nadając" audycję umysłową, możesz podnieść skuteczność całego programowania subiektywnego
dzięki zastosowaniu holograficznej inergizacji w celu utworzenia doświadczenia realistycznego.
Przykłady myślowych perswazji:
Obudzę się, gdy mój syn...
Obudzę się, gdy mój mąż...
Obudzę się, gdy mój idealny partner...
Obudzę się, gdy moja klientka. Susie Smith...
Obudzę się, gdy mój szef, Sam Spade...
Obudzę się, gdy mój pracownik, Don Dodge...
Obudzę się, gdy...
Obudzę się, gdy...

PODSUMOWANIE
Teraz będziesz mógł stosować opisane techniki w dowolny pozytywny sposób. Możesz z nich
korzystać, by polepszyć stosunki z osobami trudnymi w kontaktach, ze współmałżonkiem, z
dzieckiem, członkami rodziny, kierownikiem, klientem, przyjacielem. Stosuj je do myślowego
reklamowania swoich produktów lub usług. Używaj subiektywnego programowania, by pomóc
ludziom przezwyciężać ich lęki i zahamowania. Nie sposób doprawdy zliczyć tych wszystkich
zmian, których szybko i łatwo możesz dokonać dzięki stosowaniu opisanej techniki. Rada: możesz
także zaprogramować samego siebie, że obudzisz się w chwili, gdy twój wewnętrzny umysł będzie
najbardziej otwarty na programowanie!
Ponieważ nadal trwają badania nad ogólnym wykorzystaniem ludzkich zdolności
parapsychicznych, chcielibyśmy się dowiedzieć o twoich doświadczeniach w tej dziedzinie.
Prosimy zatem o przysyłanie nam sprawozdań opisujących zastosowania i rezultaty techniki
subiektywnego programowania.
Za pomocą owej techniki – gdy już będziesz mógł się nią sprawnie posługiwać – otworzysz nowy
wewnętrzny świat lepszej komunikacji i sztuki perswazji.

7. DĄŻENIE DO SUKCESU
Piękna sztuka wytyczania celów
SUKCES to stopniowe osiąganie z góry określonych, godnych wysiłku celów osobistych. Bez
takich celów codzienne wstawanie z łóżka nie miałoby żadnego sensu. Większość ludzi sądzi, iż
celami są tylko te nadzwyczajne marzenia, które snuje każdy z nas. Omówimy więc zarówno te
drobne, jak i te wielkie codzienne marzenia, życzenia i pragnienia, o których trzeba stale myśleć, by
mogły się w końcu spełnić.
Wiele osób, którym nieobcy jest sukces, przyzna z pewnością, że wyznaczanie celów to główny
warunek, umożliwiający wspinaczkę na szczyty. Określenie celu, do którego dążymy z myślą o
lepszej przyszłości, jest istotne dla każdego człowieka, bez względu na jego wiek i status życiowy.
Każdy z nas powinien sporządzić na kartce papieru plan życiowy, czyli sformułować cele, do
których zmierza: dokładnie to wszystko, co chce w życiu osiągnąć. Nigdy nie jest się za młodym
ani za starym, by zacząć myśleć o życiowych planach, pracować nad nimi... “poszukiwać złota".
Wiem, że to, co mówię, jest prawdą, mimo iż przez wiele lat sam nie potrafiłem sobie wytyczyć
głównego celu mego życia. Chwytałem się wszelkich sposobów, aby uciec od sformułowania
własnych dążeń. Poświęciłem większą część życia, by wreszcie znaleźć przyczynę takiej mojej
postawy.
Jako mały chłopiec zawsze chciałem grać w futbol ze starszymi chłopakami. Pewnego dnia,
umęczeni moimi ciągłymi błaganiami, wreszcie pozwolili mi zagrać. Wręczyli mi piłkę i palcem
wskazali cel. Miałem tylko dobiec z piłką do bramki. Zacząłem biec. Ktoś mnie popchnął i
upadłem; podniosłem się i znowu biegłem, dostałem szturchańca i znów runąłem na ziemię.
Wtedy zrozumiałem, czemu służą uniki z piłką – zapewniały bezpieczeństwo. A zmierzanie do celu
oznaczało otrzymywanie kopniaków i szturchańców. Nie chciałem brać udziału w takim
zakichanym interesie; przecież ktoś mógł mnie zranić! Dorastając, unikałem wszelkich celów, a
kiedy zdarzało mi się je wyznaczać, ponosiłem fiasko, gdyż nie znałem zasad właściwego
określania swych dążeń do sukcesu. Miałem “psychiczną blokadę".
W końcu pojąłem, gdzie tkwi błąd: słowo “cel", przynajmniej w moim przypadku, należało zastąpić
określeniem dążenie do sukcesu. Osiąganie miejsca przeznaczenia było proste – robiłem to
codziennie. Wiedziałem, dokąd zmierzam, wychodząc codziennie z domu do pracy, i docierałem
tam, gdzie planowałem. Jeśli i ty w przeszłości nie umiałeś sobie poradzić z wyznaczaniem celów
życiowych, może pomocne okaże się nazwanie całego procesu twoim dążeniem do sukcesu.
Ogólnie mówiąc, zawsze, gdy ustalasz jakiś cel, wkraczasz w nową dziedzinę, w coś, czego jeszcze
nie robiłeś. Pamiętaj, że wszystko, co nowe, znajduje się najprawdopodobniej poza twoją strefą
komfortu. A kiedy dążenie wychodzi poza “znane ci zachowania", rezultatem jest stres. Umysł,
chcąc uniknąć napięcia, często stosuje blokadę, która ogranicza twoje zachowania do znanych
wzorców; w ten sposób wyznacza ci kurs prosto ku porażce – czyli wbrew wszystkiemu, czego
naprawdę pragniesz.
Możesz uporać się z takim problemem za pomocą dwuetapowej metody:
1. Powinieneś poznać zasady określania dążeń do sukcesu.
2. Musisz nauczyć się przekonywać swą wewnętrzną świadomość, że realizowanie tych dążeń jest
korzystne.
Przechytrzanie wewnętrznej świadomości
W celu poszerzenia strefy komfortu ograniczającej twoją zdolność wyznaczania celów, musisz
zastosować inergizację holograficzną, by stworzyć realistyczne doświadczenie, musisz przechytrzyć
umysł tak, by był przekonany, że wszystko Już się wydarzyło – że zrealizowałeś swój zamiar.
Gdy umysł zaakceptuje wyobrażone dążenie oraz stworzone doświadczenie jako spełnioną

rzeczywistość, wówczas wszystkie umiejętności twojego mózgu, twojego umysłu i twojego ciała
połączą się w harmonijną całość, by pomóc ci to wyimaginowane doświadczenie zrealizować.
Umysł będzie chętnie uczestniczył w przywoływaniu danych i emocji, aby dać ci “odpowiedni
materiał" na sukces.
Stwórz realistyczne doświadczenie dla każdego z twoich celów, planów i dążeń. Wykorzystaj ruchy
gałek ocznych, by pobudzić do działania wszystkie zmysły: wzrok, słuch, węch, smak, dotyk oraz
emocje. (Zob. także rozdział “Inergizacja holograficzna"). Zwróć baczną uwagę na najdrobniejsze
szczegóły, jak choćby dźwięki w tle, tak by tworzone doświadczenie było jak najbardziej
realistyczne. Holograficzną inergizacja w połączeniu z zasadami określania dążeń do sukcesu
przyspieszy twoją wędrówkę ku pomyślności we wszystkich dziedzinach twojego życia.
Zasady określania dążeń do sukcesu
Celem wyznaczenia miejsca, do którego dążysz, jest dokładne wyjaśnienie samemu sobie własnych
przekonań i idei oraz ułożenie planu realizacji kolejnych pragnień.
Omówimy teraz poszczególne etapy procesu dążenia do sukcesu, po czym podamy instrukcje do
formularza, który pomoże ci ustalić Plan Akcji. Uczyń swoje dążenie do sukcesu sposobem na życie
– nieustającym procesem rozwoju i wzrostu, który da ci powodzenie, o jakim marzysz. Główna i
najważniejsza idea jest następująca: wykształcić w sobie nawyk formułowania własnych dążeń,
pracować nad ich zrealizowaniem i świętować każdy triumf. Zawsze pamiętaj o tym, by
pogratulować sobie zwycięstwa. Dzięki temu wyznaczanie nowych celów i ich osiąganie będzie
coraz łatwiejsze.
Etap pierwszy: Sporządź listę dążeń do sukcesu.
Na razie, bez zastanawiania się, na ile praktyczne są twoje pragnienia, zapisz je na kartce. Bądź
przy tym jak najbardziej spontaniczny, twórczy i nie kieruj się żadnymi ograniczeniami. Później,
gdy przystąpisz do układania planu działań, zdecydujesz, czy określony cel wart jest wysiłku, czy
jest tylko bańką mydlaną.
Weź kartkę papieru i podziel ją na trzy kolumny. Wypisz cele w kolumnie marzeń. Napisz, co
chcesz mieć, co chciałbyś osiągnąć, kim chciałbyś być. Wymień wszystko, od najdzikszych marzeń
do skromnych życzeń.
Masz już długą listę pragnień, nadziei, marzeń, dążeń. Jeśli kierowałbyś wszystkie swoje życiowe
wysiłki tylko i wyłącznie ku zrealizowaniu zawartości tej listy, prawdopodobnie mógłbyś to
wszystko osiągnąć. Jednak istnieje wiele rzeczy nieosiągalnych bądź też możliwych do osiągnięcia,
ale za cenę konfliktu wobec innych dążeń, co spowolni twoją podróż do sukcesu.
UWAGA: Po obu stronach listy pragnień znajdują się dwie wąskie kolumny; po stronie lewej jest
kolumna do umieszczenia chorągiewek ostrzegawczych, po prawej zaś do oznaczania dążeń
objętych priorytetem
Etap drugi: Wstaw chorągiewki ostrzegawcze.
Istnieje wiele zasad, które pomagają decydować, czy mamy zachować na liście poszczególne
dążenia, czy trzeba je odrzucić. Oto cztery najważniejsze symbole chorągiewek ostrzegawczych:
1. Niemożliwe do osiągnięcia – x
2. Konflikt interesów – o
3. Poza czasem i/lub przestrzenią – *
4. Wymaga więcej ćwiczeń lub wiedzy – +
Niemożliwe do osiągnięcia. Przejrzyj teraz swoją listę i wstaw symbol "x" przed każdym dążeniem,
które uznasz za niemożliwe do spełnienia. W ten sposób wyeliminujesz wszystkie dążenia, które na
razie w ogóle nie wchodzą w rachubę.

DĄŻENIE DO SUKCESU FORMULARZ WYTYCZANIA CELÓW

WYMARZONE CELE

OD TYGODNIA DO
JEDNEGO MIESIĄCA

OD SZEŚCIU MIESIĘCY
DO JEDNEGO ROKU

OD JEDNEGO DO
SZEŚCIU MIESIĘCY

OD JEDNEGO ROKU
DO PIĘCIU LAT

Na przykład: spacer po księżycu. Chociaż takie marzenie jest całkiem realistyczne – jeśli masz
obecnie około 55 lat – to jednak niemożliwe, byś dopiął takiego celu. Ale pamiętaj, że jeśli
naprawdę czegoś pragniesz, jest całkiem prawdopodobne, że zlekceważysz postawienie symbolu
“niemożności".
Konflikt interesów. Ponownie przejrzyj listę i wstaw symbol “o" przed każdym dążeniem, które
twoim zdaniem znajdzie się w konflikcie z innym. W ten sposób wyeliminujesz dążenia sprzeczne z
innymi dążeniami lub sytuacjami.
Na przykład: masz szczęśliwą rodzinę i mieszkacie na Florydzie, a twoim marzeniem jest otwarcie
interesu na Alasce. Rodzina prawdopodobnie będzie starała się blokować wszystkie ruchy
zmierzające do przeprowadzki na mroźną Alaskę. Pamięta), że jeśli jest to cel, który naprawdę
pragniesz osiągnąć, przeoczysz symbol “konfliktu interesów".
Poza czasem i/lub przestrzenią. Znów zrewiduj swoją listę, wstawiając symbol “*" wszędzie tam,
gdzie dążenie dotyczy innej strefy czasowej lub przestrzennej. Odrzucisz tym sposobem wszelkie
dążenia wykluczone przez czas i miejsce, w którym żyjesz.
Na przykład: posiadać na własność całe Stany Zjednoczone. Do takiego celu można było dążyć
trzysta lat temu, ale teraz jest to marzenie wychodzące poza czas i przestrzeń. Ale jeśli tego bardzo
pragniesz, pamiętaj, że możesz przegapić przy nim symbol “*".
Wymaga więcej ćwiczeń lub wiedzy. Ostatni raz przejrzyj listę, wstawiając symbol “+" przed
każdym dążeniem, które według ciebie wymagałoby więcej praktyki bądź zdobywania wiedzy.
Wyeliminujesz każde dążenie, którego realizacja zabrałaby ci więcej czasu, niż skłonny jesteś na to
poświęcić.
Na przykład: zostać chirurgiem mózgu, podczas gdy nie ma się dyplomu wyższej szkoły
medycznej. Czy chcesz przerwać swój dotychczasowy bieg życia, by wiele lat przeznaczyć na
naukę, która pomoże ci ziścić owo marzenie? Pamiętaj, że jeśli rzeczywiście tego pragniesz, nie
wstawisz tutaj symbolu “+".
Masz już zatem przed sobą znacznie skróconą listę dążeń do sukcesu. Następnym krokiem będzie
ustalenie dla nich priorytetów i wyznaczenie ram czasowych.
Etap trzeci: Ustal własne priorytety.
Zrewiduj listę i dla każdego dążenia wyznacz jego priorytet. W wąskiej kolumnie po prawej stronie,

ponumeruj wszystkie dążenia według znaczenia, jakie mają dla ciebie.
Ustalanie priorytetów ma charakter krytyczny, wymaga oceny, który cel jest najważniejszy i należy
się nim natychmiast zająć, a który może jeszcze poczekać. Takie ustalenia oparte na pragnieniach,
życzeniach lub potrzebach, zaoszczędzą ci czasu, pieniędzy i nerwów, ponieważ niektóre dążenia
TRZEBA zostać spełnić PRZED innymi.
Etap czwarty: Wyznacz ramy czasowe.
Teraz poddaj klasyfikacji wszystkie dążenia, które pozostały na liście (tzn. nie zostały oznaczone
żadnym symbolem), i podziel je na trzy kategorie: długo– , średnio– i krótkoterminowe.
Zauważysz, że krótko– i średnioterminowe cele utrzymują cię na codziennie przemierzanej ścieżce,
która prowadzi do twojego ostatecznego celu długoterminowego – do celu całego twojego życia.
One to warunkują wszystkie codzienne działania i w ten sposób przybliżają ci? do ostatecznego
SUKCESU.
Realizacja krótkoterminowych dążeń wymaga od jednego dnia do jednego miesiąca.
Średnioterminowe cele można osiągnąć w czasie od jednego do sześciu miesięcy.
Realizacja długoterminowych dążeń trwa od sześciu miesięcy do jednego roku... a nawet całe życie.
Etap piąty: Wyznacz kolejność dążeń do sukcesu.
W wąskiej kolumnie, umieszczonej po prawej stronie każdej kolumny czasu, ponumeruj swoje
dążenia w kolejności, która wydaje ci się najbardziej odpowiednia. Zastanów się, jakie są kolejne
stopnie – który cel prowadzi cię do następnego. Czego się spodziewasz po pierwszym osiągnięciu?'
Jakie jest drugie...? Utwórz ze wszystkich dążeń drabin^ z kolejnymi szczeblami.
Etap szósty: Rozwiń swój Plan Akcji
Teraz, gdy już wymieniłeś wszystkie swoje dążenia do sukcesu i nadałeś im priorytety, możesz
rozpocząć układanie skutecznego Planu Akcji.
Sformatowanie dążenia. Sformułuj dążenie do sukcesu w sposób pozytywny i bardzo szczegółowy.
Definiowanie celu w formie najprostszej i najbardziej wyrazistej pozwoli ci na dokładne nazwanie
własnych pragnień. Jasne określenie celu to pierwszy krok do sukcesu.
Przeszkody. Wymień wszelkie przeszkody, jakie mogą stanąć na twej drodze do celu, takie jak: brak
umiejętności, zła postawa lub nałogi, ograniczające cię przekonania, rodzina i przyjaciele,
wewnętrzne wątpliwości itp. Pierwszą zasadą, którą się musisz kierować, stawiając czoło
jakimkolwiek wyzwaniom, jest dobre rozpoznanie problemu. Gdy już pojmiesz istotę swych
problemów – czyli przeszkód na twojej drodze, możesz zastanawiać się nad ich rozwiązaniem.
Rozwiązania. Wejdź w stan relaksacji umysłu (w stan alfa) i wykorzystaj swoje zdolności twórcze i
wyobraźnię w planowaniu rozwiązań, które pozwolą ci pokonać każdą z wymienionych przeszkód.
Poproś członków twojej Rady Umysłu o wskazówki (zob. ostatni rozdział), po czym zastosuj
rozwiązania na poziomie beta, czyli na poziomie świadomości zewnętrznej. Następnie podejmij
konieczne kroki, by marzenia stały się rzeczywistością.
Przewidywana data realizacji Gdy dokonałeś już rozpoznania problemów i znalazłeś sposób na
przezwyciężenie czekających cię trudności, wyznacz datę osiągnięcia celu. Wyznacz rozsądną datę:
bądź dla siebie wyrozumiały. Zapisz tę datę w formularzu Dążeń do Sukcesu.
Ustalenie terminu zachęci cię do wyruszenia naprzód. Lepiej jest wyznaczyć ramy czasowe, a nie
konkretny termin. Niechaj owe ramy będą elastyczne. Jeśli ustalisz jedną sztywną datę, możesz się
zniechęcić, gdy dążenie do celu będzie trwało dłużej, niż zakładałeś. Spodziewaj się, że osiągniesz
swój cel na czas, ale pozostań wystarczająco elastyczny, by dostosować ramy czasowe do
możliwości.
Korzyści osobiste. Wymień wszystkie zyski i osobiste korzyści, które staną się twoim udziałem,
gdy osiągniesz cel. Jeśli twoim dążeniem jest pomaganie bliźnim, pomyśl o osobistej satysfakcji,

jaką da ci tego rodzaju działalność! Ola każdego dążenia znajdź takie korzyści. Wypisywanie
przewidywanych nagród pomoże ci rozwinąć automotywację i determinację, konieczne do
podtrzymania entuzjazmu. Nie będziesz się wówczas ociągał i łatwiej utrzymasz kurs na sukces.
Mechanizm wyzwalający. Wybierz jakieś kluczowe słowo, zwrot lub gest, które przypomną ci o
twoim dążeniu do sukcesu. Wejdź w stan alfa i zaprogramuj je. (Zob. rozdział “Mechanizm
wyzwalający"). Wyzwalacze pomogą ci w nieustającej autokorekcie i zawsze będą przypominać o
powziętym kierunku działania i myślenia.
Zapis postępów. Nie zapominaj o okresowym sprawdzaniu postępów w dążeniu do wyznaczonego
celu. Sprawdzaj też, czy nie zboczyłeś ze szlaku prowadzącego do realizacji marzeń i czy zbliżasz
się do wyznaczonego terminu. Jeśli czasu jest mało, ponownie oceń swoje możliwości i dostosuj do
nich ramy czasowe. Podziel drogę do celu na etapy tak, byś mógł łatwiej ogarnąć i ocenić swoje
postępy. Gdy osiągniesz cel, zapisz datę. Świętuj swoje zwycięstwo!
Etap siódmy: Przeglądaj zapis swoich sukcesów i święć triumfy.
Zachowaj wypełniony formularz Dążeń do Sukcesu i przeglądaj go zawsze, gdy potrzebujesz
nowego zastrzyku [pewności siebie czy dodatkowej motywacji, by osiągać kolejne cele. Po każdym
zwycięstwie zapisuj jego datę. I oglądaj, analizuj, smakuj swoje sukcesy. Będziesz czuć się
WSPANIALE! Ciesz się i upajaj swymi osiągnięciami.
Etap ósmy: Wyznacz NOWE dążenia do sukcesu.
Jedna z pułapek, w którą wpada większość osób, polega na tym, że kiedy osiągną już swój cel,
zadowolone z siebie spoczywają na laurach. Taki stan nazywamy stagnacją! Ziściło się... osiągnąłeś
cel... ogarnia cię lenistwo, frustracja, nuda... i pytasz samego siebie, czy tylko tyle życie ma ci do
zaoferowania. Aby zatem uniknąć dnia, miesiąca czy roku zionącego pustką, musisz szukać nowych
dążeń, zanim jeszcze poznasz ostateczne rezultaty starych. Pamiętaj, nie osiąganie celów jest
najważniejsze, ale to, czego uczysz się po drodze. (W rzeczywistości większość ludzi czuje spadek
emocji w momencie, gdy marzenie się spełnia... strumień adrenaliny wysycha).
Formularz dążeń do sukcesu
Przerysuj ten formularz na kartkę papieru i zawsze noś ją przy sobie, tak byś codziennie mógł
sprawdzić stan twoich postępów.

Sformułowanie dążenia

....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................

....................................................................................................

Przeszkody

....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................

....................................................................................................

Rozwiązania

....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................

....................................................................................................

Przewidywany czas realizacji

....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................

....................................................................................................

Korzyści osobiste

....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................

....................................................................................................

Mechanizm wyzwalający

....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................

....................................................................................................

Zapis postępów

....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................

....................................................................................................

Data realizacji

....................................................................................................

PODSUMOWANIE
Dążenie do sukcesu...
Piękna sztuka wytyczania celów
Podstawowym warunkiem sukcesu jest intensywne, gorące pragnienie jego osiągnięcia. Bez
pragnienia nie ma zaangażowania, a bez zaangażowania nie ma impulsu do działań! Możesz
stworzyć takie zaangażowanie, takie pragnienie... i uczynić je pragnieniem gorącym, wypisując
-szczegółowo – wszystko, czego pragniesz, przeglądając to wielokrotnie, koncentrując się na tym i
uwypuklając wszystkie “chcę" oraz rozwijając plan działań, twój plan bitewny przeciwko
wszystkiemu, co negatywne w twoim umyśle, przeciwko każdemu “nie umiem!" i “nie mogę!".
Aby łatwiej wytyczać cele i je osiągać:
1. Wypisz marzenia, których realizacji pragniesz najbardziej.
2. Ustal dla nich priorytety.
3. Wyznacz ramy czasowe (cele krótko– , średnio– i długoterminowe).
Dla każdego dążenia ułóż skuteczny Plan Akcji:
1. Napisz pozytywne sformułowanie celu.
2. Wymień wszelkie przeszkody, które trzeba przezwyciężyć.
3. Wskaż możliwe rozwiązania.
4. Ustal przewidywany czas realizacji poszczególnych marzeń.
5. Wypisz wszystkie spodziewane korzyści osobiste i nagrody, które sprawią ci radość.
6. Wybierz wyzwalające zdanie, słowo lub gest.
7. Zapisuj postępy w dążeniu do celu.
8. Zanotuj rzeczywistą datę dotarcia do miejsca przeznaczenia.
9. Gratuluj samemu sobie i upajaj się każdym zwycięstwem!
10. Przeglądaj co jakiś czas zapis swoich sukcesów!
Wejdź w stan alfa metodą 3-1 i omów każdy poszczególny cel z członkami Rady (zob. ostatni
rozdział), prosząc ich o wskazówki. Opuść poziom alfa, odliczając od 1 do 5.
Codziennie wchodź w stan alfa i stwarzaj realistyczne doświadczenie zawierające odczucia
wzrokowe, dźwiękowe, smakowe, węchowe, dotykowe i emocjonalne. Inergizuj holograficznie

każde dążenie do sukcesu, wprowadzając do obrazu akcję, barwę i perspektywę. Utrzymuj ten
ruchomy obraz myślowy przy życiu i codziennie dodawaj do niego nowe wrażenia zmysłowe.
Opuszczaj poziom alfa metodą odliczania od 1 do 5.
Podczas tej codziennej pracy-zabawy podejmuj konieczne działania (na poziomie beta) i zmierzaj
do każdego z wyznaczonych celów. Bądź elastyczny w ustalaniu ram czasowych. Dobrej zabawy!!!

8. ORGANIZACJA CZASU ALFA
Człowiek, który pragnie odnosić sukcesy, musi mądrze organizować swój czas prywatny i
zawodowy. To nieprawda, że każdy z nas dysponuje tą samą liczbą godzin dziennie! Ci, którzy
korzystają z “czasu alfa", mają tę przewagę nad innymi, że ich świadomością wewnętrzną nie
rządzi ogólnie przyjęty czas wyznaczany cykaniem zegara, lecz dzięki zastosowaniu niżej
opisanych technik mogą gromadzić, przywoływać i analizować informacje z mniejszym wysiłkiem
i w krótszym czasie.
Technika wprowadzania alfamatyku
Przez lata ludzie stosowali metodę wielokrotnego powtarzania tzw. afirmacji, próbując w ten
sposób odegnać od siebie negatywne myśli i zbliżyć się do upragnionego celu. Afirmacje pisano lub
wygłaszano, z różnym rezultatem. Ciągłe wypisywanie pozytywnych twierdzeń pozwalało
wprowadzić informację do głębszych poziomów świadomości, ale najczęściej nie na tyle głębokich,
by mogły wywołać skutek natychmiastowy i trwały.
Ludzie odpowiednio posługujący się czasem alfa mogą z łatwością zwiększyć swoją skuteczność,
wprowadzając do mózgu afirmacje lub pozytywny program za każdym razem, gdy znajdą się na
poziomie relaksacji umysłu. Zapisywanie pozytywnego programu – my nazwaliśmy go
alfamatykiem – w stanie relaksacji może łatwo i szybko zmienić twoje codzienne życie. Dzieje się
tak dlatego, że docierasz wprost do samego źródła – do swej wewnętrznej świadomości, która
rządzi wszystkimi twoimi poczynaniami.
DEFINICJA: Alfamatyk Jest to zdanie twierdzące o treści pozytywnej, które – wypowiedziane w
myślach lub na glos W stanie alfa – pomaga wyzwolić pozytywną reakcję w twym zachowaniu,
postawie lub samopoczuciu, stając się tym samym automatyczną reakcją twej świadomości
wewnętrznej.
Alfamatyki mogą przeprogramować lub zastąpić negatywne, samowyniszczające przekonania, które
trzymają twój umysł w granicach strefy komfortu. Musisz zmienić siebie – powtarzając alfamatyki
każdego dnia – przestać wątpić we własne siły i sprawić, by owe zmiany były trwałe. Podczas
Inergizacji holograficznej treść alfamatyków możesz wypowiadać w myślach lub na głos albo też
wyobrażaj sobie, że piszesz słowa na tablicy lub na kartce papieru. Można także .ułożyć z tych słów
piosenkę i śpiewać ją na ulubioną melodię lub wystukiwać w stanie alfa.
Elementy alfamatyku
Podczas formułowania swych osobistych alfamatyków pamiętaj, by były one krótkie, treściwe i
odwoływały się do twoich emocji; możesz je poddać inergizacji holograficznej.
1. Zawsze formułuj treść alfamatyku w czasie teraźniejszym. Dopóki postrzegasz go w
teraźniejszości, dopóty jest on zapisywany w mózgu i umyśle jako przeszły... a zatem tak, jakby już
się wydarzył. Zawsze, gdy wypowiadasz go w stanie alfa, przekonujesz umysł, że tak właśnie jest.
2. Niechaj treść będzie pozytywna i wsparta silnym przekonaniem; oświadczaj, że to, o czym
mówisz, dzieje się w rzeczywistości.
3. Używaj zaimka “ja", gdy wygłaszasz alfamatyk do samego siebie. Niechaj treść ma charakter
osobisty, tak jakbyś rozmawiał ze swoim Wyższym Ja.
Jose Silva powiada: “Pisząc afirmacje czy wymieniając upragnione cele, zapisuj kolejno
oświadczania, zaczynające się tak: »Ja będę... Ja właśnie będę... Ja już niebawem będę... Teraz
jestem tym a tym«. Ustalasz w ten sposób punkty odniesienia i stopniowo posuwasz się do przodu:
»Chcę być... będę... zaczynam być... jestem*. Na poziomie alfa, w wymiarze subiektywnym
(wewnętrznym), odniosłeś już sukces. Dodaj do tego jeszcze Pragnienie, Wiarę i Oczekiwanie, by
osiągnąć go również w rzeczywistości. Przerwij teraz słowne programowanie i zwróć się do intencji
emocjonalnej, gdyż to przede wszystkim ona pobudza Wyższe Ja, by wprowadziło i utrwaliło

zmiany w twoim umysłowym wizerunku".
Doskonałym przykładem celu, który warto osiągnąć, może być nauka szybkiego czytania. W ciągu
jednego dnia możesz zwiększyć tempo czytania, rozumienia i przyswajania tekstu. Treść
alfamatyku szybkiego czytania może wyglądać następująco:
Każdego dnia czytam coraz szybciej i rozumiem więcej.
W trakcie powolnego wypowiadania alfamatyku, trzykrotnie w stanie alfa, stosuj technikę
inergizacji holograficznej w celu ukształtowania realistycznego doświadczenia. Wyobraź sobie
siebie czytającego szybciej i rozumiejącego więcej. Następnie, już po opuszczeniu poziomu alfa,
gdy zdarzy ci się okazja przeczytania jakiegoś tekstu (na poziomie beta), przymierz się do
szybszego czytania. Przebiegaj wzrokiem kolejne linijki, opuszczając co krótsze słowa, mogące
zwolnić tempo czytania. Mówiąc prościej, skłoń samego siebie do szybszego czytania. Zdziwisz
się, jak prędko i łatwo ci to przyjdzie. Nie tylko będziesz szybciej czytał, ale i więcej rozumiał.
PAMIĘTAJ, by wszystkie twoje alfamatyki były pozytywne – wymieniaj czynności, zachowania i
postawy, jakich pragniesz, a nie te, których nie chcesz. Unikaj “czerwonych chorągiewek
ostrzegawczych", jakimi są słowa: “przestań, żaden, nie chcę, nie".
Zdanie negatywne: “Przestaję siebie krytykować".
Zdanie pozytywne: “Wybaczam sobie i akceptuję siebie".
Dzięki stosowaniu techniki wprowadzania alfamatyku, możesz zmienić dowolną dziedzinę swego
życia. Sformułuj listę osobistych alfamatyków dotyczących wszystkich zmian, jakie chcesz
wprowadzić w swoim życiu. (Pełny zestaw dziewięciu alfamatyków służących zapewnieniu
równowagi życiowej znajduje się w “Dodatku").
Stwórz “Mistrzowski Plan Działania"
(na jeden dzień lub dla jednego wydarzenia)
Stosując niżej opisaną procedurę, obniżysz poziom stresu, zdobędziesz więcej pewności, zyskasz
kontrolę nad sytuacją i mniej czasu będziesz poświęcać na podejmowanie decyzji. Wcześniejsze
programowanie umysłowe, zanim 'jeszcze jakieś wydarzenie nastąpi, pozwoli ci dostrzec wszystkie
ewentualne trudności i ich uniknąć. Wzmocni to również twoją ufność we własne siły i zdolność
panowania nad sobą.
Program poranny
Z pewnością nigdy nie wyszedłbyś z domu nie ubrany. Z tego samego względu nie powinieneś rano
wychodzić nie ubrany w sensie psychicznym.
Każdego ranka, po obudzeniu, wejdź w stan alfa za pomocą metody 3-1.
W stanie alfa dokonaj przeglądu rozwiązań lub pomysłów, które otrzymałeś w nocy w formie snów
lub wizji. :Możesz założyć “Sennik", w którym będziesz zapisywać swoje sny ze wszystkimi
szczegółami. Następnie zastanów się, jaki jest związek owych informacji z całym “Planem
Działania" – czy sny zawierają odpowiedzi na problemy dnia •powszedniego.
Ubierz swój umysł do pracy – przygotuj go zawczasu do dziennych obowiązków. Przejrzyj w
myślach wszystkie umówione spotkania i decyzje, które w tym dniu będzie należało podjąć.
Skoncentruj się na zadaniach, które mogą okazać się trudne. Zastosuj inergizację holograficzną, by
stworzyć obraz realistycznego doświadczenia sytuacji ji spotkań, do jakich dojdzie tego dnia –
przedstaw sobie [pozytywne wyniki wszystkich działań.
Te zadania, które mogą stanowić dla ciebie wyzwanie, trzeba przewidzieć w najdrobniejszych
szczegółach, zupełnie tak, jakbyś miał pisać scenariusz. Po pierwsze, zdecyduj, jakiego pragniesz
rezultatu. Wyobraź sobie, że uczestniczysz w tym spotkaniu, i zastanów się, jakie tematy mogą być
poruszane w rozmowie. Gdy ustalisz wynik dyskusji, zapisz wszystkie dialogi, tworząc dokładny
scenariusz. Zaplanuj każde pytanie i każdą odpowiedź, zawsze mając na myśli upragniony wynik

rozmowy.
Stosując alfamatyk samodoskonalenia, powoli powtórz trzy razy jego treść przy jednoczesnym
przeprowadzaniu inergizacji holograficznej. Wizualizuj ze szczegółami trójwymiarowy obraz
sukcesu. Następnie, odliczając od 1 do 5, opuść poziom relaksacji.
Program popołudniowy
Rozłóż sobie zajęcia w ten sposób, byś po lunchu, nim przystąpisz do dalszych obowiązków, miał
czas na wejście w stan alfa. Pięć minut – to dobrze, dziesięć minut – bardzo dobrze, piętnaście
minut w stanie relaksacji – to doskonale.
Wejdź w stan alfa za pomocą metody 3-1. Następnie dokonaj analizy tej części dnia, która już
minęła. Zastanów się nad wydarzeniami poranka. Jak upłynął? Czy są jakieś sprawy, które mogłeś
załatwić inaczej?
Jeśli tak, odtwórz w myślach wydarzenie i zmień scenariusz. Odegraj scenę tak, jak chciałbyś ją
widzieć w rzeczywistości. Stwórz realistyczne doświadczenie owej sceny. Ostatnie wrażenie
powinno przedstawiać obraz wykończony i nie wymagający poprawek, abyś w przyszłości, będąc w
podobnej sytuacji, miał już gotową, prawidłową odpowiedź, dostępną w katalogu z pozytywnymi
danymi. Dzięki temu wspomnienie sukcesu będzie przechowywane w neuronach twojego mózgu.
(Pamiętaj, mózg jest twoim komputerem!).
Teraz spróbuj przewidzieć treść reszty dnia. Przedstaw sobie poszczególne spotkania jako korzystne
dla każdej ze stron.
Zastosuj taki sam alfamatyk samodoskonalenia albo jakiś inny. Aby uzyskać lepsze rezultaty,
powtórz go trzy razy podczas inergizacji holograficznej.
Wyjdź ze stanu alfa, odliczając od 1 do 5.
Program wieczorny
Wieczorem, przed udaniem się na spoczynek, rozbierz swój umysł, przeglądając treść całego
minionego dnia.
Nikt normalny nie idzie spać w ubraniu. Mało kto pamięta, by rozebrać umysł. Jeśli chcesz mieć
spokojny, odprężający sen, musisz rozebrać umysł, zdjąć z niego wszystkie troski i kłopoty.
Leżąc w łóżku lub siedząc w fotelu, wejdź w stan alfa za pomocą metody 3-1.
Przeanalizuj cały dzień. Jeszcze raz przyjrzyj się sprawom, które można było załatwić lepiej.
Sporządź w umyśle scenariusz, realistyczne doświadczenie, które przedstawia pożądany przebieg
wydarzenia. Wspomnienie nowego scenariusza zostanie zachowane w katalogu z plikami
pozytywnymi, byś w przyszłości mógł się do niego odwołać.
Wprowadź do umysłu alfamatyk samodoskonalenia, powoli powtarzając go trzy razy przy
jednoczesnym stosowaniu inergizacji holograficznej.
Niechaj doświadczenie realistyczne obejmuje wszystko, czego pragniesz na przyszłość, wszystkie
cele, jakie chciałbyś osiągnąć. Pamiętaj o stworzeniu nadzwyczaj dokładnych obrazów; korzystaj z
wrażeń wzrokowych, słuchowych, węchowych, dotykowych, smakowych i emocjonalnych.
Ułóż plan pomysłów czy rozwiązań problemów, by przyszły do ciebie podczas snu.
Tym razem nie ma potrzeby wychodzenia ze stanu alfa, ponieważ jest czas snu. Jeśli dokonujesz
programowania, leżąc w łóżku, po prostu stopniowo pogrążaj się we śnie. . Wchodząc w stan alfa
trzy razy dziennie, stwierdzisz po jakimś czasie, iż dni mijają ci gładko i bez komplikacji, że Jesteś
bardziej wydajny i sypiasz lepiej, budzisz się wypoczęty i wstajesz z nową energią do pracy. Czas
zainwestowany w programowanie owocuje większą pewnością siebie, większą liczbą twórczych
pomysłów i umiejętnością psychicznej organizacji. Rób więc to codziennie, a staniesz się
“menedżerem czasu alfa".

Jeśli zdarzy ci się zasnąć w stanie alfa, nie przejmuj się. To normalne u początkujących. Wyrobiłeś
w sobie nawyk zasypiania, gdy przez dłuższy czas masz zamknięte oczy. Teraz, za pomocą
ćwiczeń, powinieneś uczyć się panowania nad swoimi procesami myślowymi i pozostawać w stanie
czuwania, kiedy masz zamknięte oczy. W ten sposób zarówno twój umysł, jak i ciało wiele zyskają,
zdobędziesz wszystko, czego pragniesz.
Jeśli będąc w stanie alfa, masz skłonność do zasypiania, postaraj się, by było ci trochę niewygodnie
– usiądź na książce lub na twardym krześle albo tylko na brzegu krzesła. Nie wchodź na poziom
alfa, leżąc w łóżku. Dopiero po otwarciu oczu, po zakończeniu programowania idź spać. Jeden z
praktykujących chodził przez cały czas programowania, trzymając nad głową szklankę z wodą. Gdy
zaczynał zasypiać, opuszczał rękę i woda wylewała mu się na głowę! Po czymś takim nie zdarzyło
się, by zasnął w stanie alfa; była to kuracja wstrząsowa dla jego umysłu, dzięki której umysł został
zmuszony do współpracy!
Dynamiczne narzędzie organizacyjne
Notatka w punktach
Opisana tutaj czynność, niemal mechaniczna, daje wspaniałe wyniki dzięki swej prostocie. Sprawia,
że czujesz się pewnie w obcowaniu z ludźmi. Wypróbuj ją od razu, aby znacznie zwiększyć siłę
swego wpływu na kontakty osobiste i zawodowe.
Zanim z kimkolwiek się spotkasz, zanotuj w punktach, co chcesz powiedzieć i jak to powiesz.
To brzmi tak prosto, i takie jest w rzeczywistości! Jednakże niewiele osób znajduje czas, by
wyjaśnić sobie własne myśli. Fantastyczne efekty “techniki notatki w punktach", wielce ich
zadziwią.
Notatka w punktach dla pracowników
Notatka w punktach potrafi czynić cuda. Wypróbuj ją na szefie. Większość przełożonych ma w
pracy tak wiele spraw do załatwienia, że bywa niecierpliwa w stosunku do pracowników, którzy
przychodzą do ich gabinetu dla omówienia różnych kwestii.
Kiedy następnym razem będziesz wybierał się do szefa, wejdź przedtem w stan alfa, odpręż się i
przeanalizuj sytuację. Zastanów się, co trzeba przedyskutować, i zanotuj to w myślach, punkt po
punkcie. Przedstaw sobie plan rozmowy z szefem; jak powinna ona przebiegać. Przejdź przez
realistyczne doświadczenie, po czym otwórz oczy fizycznie zrób notatkę, którą wcześniej
opracowałeś w myślach.
Z notatką w ręku wejdź do gabinetu szefa, wręcz mu kartkę ze staranną notatką w punktach i
powiedz: “Miałbym (tu wymień liczbę) spraw do omówienia, kiedy znajdzie pan dla mnie czas". To
działa jak magia. Niektórzy nasi słuchacze mówili, że ich szef rzeczywiście wypowiadał dokładnie
te słowa, które wcześniej zaplanowali sobie w wyobraźni I (Przypomina się powiedzenie o
wkładaniu słów w czyjeś usta!)
Każdy szef, bez względu na to, jak jest zapracowany, spróbuje poświęcić ci trochę czasu, widząc, że
przemyślałeś i opracowałeś jakiś problem tak dokładnie że można już podjąć konkretne działania.
Większość pracowników idzie do szefa po pomoc bez żadnych propozycji i własnych sugestii,
nawet bez jasno sprecyzowanych pytań. Po prostu wpadają do gabinetu i rzucają temat: “Trzeba
wysłać odpowiedź na ten list. Zastanawiałem się właśnie, co im napisać".
“Notatka w punktach" świadczy o tym, że panujesz nad sytuacją. Najważniejsze jest to, że
proponujesz szefowi coś konkretnego, co pozostaje mu tylko ocenić. Podejmujesz działania, dzięki
czemu wzrasta twoja skuteczność. Szef zaczyna, cię wyróżniać spośród reszty pracowników i jesteś
mile widziany w jego gabinecie. Ta metoda przyniosła wiele awansów i korzyści jej użytkownikom.
Notatka w punktach dla profesjonalistów
Jako profesjonalista, zawsze powinieneś mieć gotową notatkę przed każdą próbą zawarcia

transakcji przez telefon. Nigdy nie wykręcaj numeru, zanim nie napiszesz w punktach, o czym masz
mówić. Czy jest to rozmowa służbowa, czy prośba o poprawienie faktury, czy nawet rozmowa
osobista – najpierw uporządkuj myśli.
Zapisanie twych myśli po wyjściu ze stanu alfa jest umysłowym podsumowaniem celów, jakim ma
służyć planowana rozmowa. Gdy widzisz przed sobą sporządzoną wcześniej notatkę, zmienisz
podejście do całej sprawy.
Jesteś dobrze zorganizowany i wiesz o tym; druga osoba słyszy, że mówisz rzeczowo, i przez to Jest
bardziej chętna do rozmowy. A ile zaoszczędzisz czasu, wydatków i kłopotów, jeśli nie będziesz
musiał dzwonić powtórnie, by omówić sprawy, o których mogłeś zapomnieć!
Poprawa jakości korespondencji
Stosuj metodę “notatki w punktach" przed napisaniem listu służbowego lub osobistego. Wejdź w
stan alfa i w myślach przedstaw sobie listę zagadnień, jakie ma zawierać list. Następnie ułóż w
myśli cały tekst – wyobraź sobie, że siedzisz przy biurku, komputerze lub maszynie do pisania i
sam piszesz albo też dyktujesz list swojej sekretarce.
Teraz wyjdź z poziomu alfa i naprawdę, czyli fizycznie, podyktuj, napisz ręcznie lub na maszynie
list, który skomponowałeś w myślach.
Podejmowanie decyzji przy użyciu “notatki w punktach"
Opisana metoda stanowi kapitalną pomoc przy podejmowaniu decyzji... iść czy zostać... wybrać to
czy tamto. Stosuj ją nawet wtedy, gdy wybór zarówno jednej, jak i drugiej możliwości jest słuszny
– uda ci się wybrać tę BARDZIEJ korzystną dla rozmaitych życiowych celów. (Najlepiej stosuj ją
codziennie).
Etap pierwszy: Nazwy problem. Musisz sięgnąć do korzeni problemu. Aby uzyskać ilość
informacji wystarczającą do określenia jego istoty, powinieneś zgromadzić wszystkie ważniejsze
dane oraz zapisać je w formie notatki. Zastanów się, jakiego rodzaju informacje – w postaci faktów,
opinii, postaw itp. – będą ci potrzebne do zrozumienia wszystkich aspektów problemu lub
zaistniałej sytuacji.
Informacje powinny – na ile to możliwe – pochodzić z pierwszej ręki. Fakty, bez względu na
intencje ludzi, często są przeinaczane lub wręcz przemilczane. Staraj się upewnić co do
prawdziwości informacji, sięgając do kilku ich źródeł. Zapisz dane o źródłach informacji jako
kolejny punkt swojej notatki.
Czasami wydaje się, że mamy do czynienia z jednym problemem, podczas gdy naprawdę składa się
on z kilku mniejszych. Być może każdy z nich trzeba rozwiązywać osobno, pilnując jednak, by
poszczególne rozwiązania wzajemnie się uzupełniały.
Etap drugi: Wymień wszystkie możliwe rozwiązania. Wypisz jak najzwięźlej wszystkie
ewentualne rozwiązania na kartce z notatką. (Wymień także pomysły innych, nie tylko własne – tak
jakbyś zaczerpnął je od członków Umysłowego Zespołu Doradczego podczas narady – zob.
rozdział “Twórcze rozwiązywanie problemów (...) z zespołem doradczym alfa".
Etap trzeci: Zrób wykaz konsekwencji płynących z zastosowania każdego z rozwiązań. Dla każdej
planowanej akcji musisz przewidzieć ewentualną reakcję. Bądź konkretny, bądź ścisły, bądź
uczciwy. Zanotuj wszystkie koszty i zmiany konieczne do wprowadzenia idei w czyn.
Etap czwarty: Przyjmij wybrane rozwiązanie i zastosuj je. Jeśli już zdecydowałeś się na określony
plan działania, zacznij go realizować. Zwróć baczną uwagę na szczegóły działań i regularnie
sprawdzaj swoje postępy, by mieć pewność, że wszystko odbywa się zgodnie z planem.
Na początku możesz odnieść wrażenie, że podążanie tymi czterema etapami może spowolnić proces
podejmowania decyzji, ale z czasem technika “notowania w punktach" stanie się w dużym stopniu
automatyczna, a ty zwiększysz skuteczność działania i umiejętność rozwiązywania problemów.

Interesy będą ci szły jak nigdy i osiągniesz lepsze zyski. Również życie osobiste da ci wiele
satysfakcji i jeszcze wzmocnisz wiarę we własne siły.
Praktyka
Kiedy metodę “notatki w punktach" zaczniesz wprowadzać w czyn, okaże się, że jest ona przydatna
w wielu rozmaitych sytuacjach. Stosuj ją przez dziesięć dni. Dzięki temu szybko zyskasz poczucie
pewności siebie, doznasz przypływu energii i będziesz umiał kształtować swoje relacje z innymi
ludźmi.
Pięć wskazówek dotyczących programu “notatki w punktach":
1. Miej zawsze pod ręką kilka karteczek, najlepiej po jednej na każdą rozmowę telefoniczną, oraz
kilka większych arkuszy na biurku i kilka przy ulubionym fotelu.
2. W nagłówku na kartce wypisz główny cel, jakiemu ma służyć kontakt z drugą osobą.
3. Wejdź w stan alfa i w myślach jeszcze raz szybko wylicz wszystkie punkty notatki, zanim
podniesiesz słuchawkę. Być może przyjdą ci wówczas do głowy jakieś dodatkowe punkty. Dopisz
je, gdy tylko opuścisz poziom relaksacji.
4. Nawiąż kontakt z drugim człowiekiem i podążaj w swym działaniu za treścią sporządzonej
notatki. Może ci się wydawać, że zapamiętałeś wszystkie punkty; mimo to powracaj do swojej listy,
ponieważ to właśnie jej obraz będzie wywierać wpływ na treść prowadzonej rozmowy.
A oto lista sytuacji, w których program “notatki w punktach" jest najbardziej przydatny:
1. Przeprowadzanie lub udzielanie wywiadu.
2. Kupno domu, łodzi, samochodu lub polisy ubezpieczeniowej.
3. Rozmowa z wychowawcą twego dziecka.
4. Próba uzyskania pożyczki bankowej.
5. Zlecanie komuś wykonania robót w twoim domu.
6. Spotkanie z lekarzem lub dentystą.
7. Ważna rozmowa telefoniczna.
8. Rozmowa kwalifikacyjna, przyjmowanie nowego pracownika i ocena jego umiejętności.
9. Prowadzenie zebrania.
10. Sprzedaż towarów lub pomysłów.
11. Oddawanie samochodu do naprawy.
12. Ważna rozmowa rodzinna.
13. Organizowanie zbiórki pieniędzy, świątecznego przyjęcia lub seminarium.
14. Pisanie różnego rodzaju listów i podań.
15. Konsultacja z szefem.
Korzystając z techniki "notatki w punktach" – staraj się być coraz lepszy. Zyskasz sobie poważanie,
każdy wysłucha Cię z uwagą i wykaże chęć współpracy.

PODSUMOWANIE
Organizacja czasu alfa
Zostań “menedżerem czasu alfa". Trzy razy dziennie rób bobie “przerwę umysłową"; naucz się
znajdować czas dla siebie – nawet gdybyś miał wpisać go do terminarza! Odprężenie się i
przemyślenie spraw na poziomie alfa zaoszczędzi Ci czasu w przyszłości, ponieważ z chwilą gdy
nastroisz swój Umysł na poziom świadomości wewnętrznej, będziesz popełniał o wiele mniej
błędów. W sferze umysłu nie ma bariery czasu i przestrzeni (możesz myśleć o okresie sprzed
dziesięciu lat i będzie ci się wydawało, że wszystko zdarzyło się wczoraj), dlatego też przy
podejmowaniu decyzji i rozkazywaniu problemów potrafisz ogarnąć większy zakres [problemów. A
zatem poczyń odpowiednie kroki, by – bez wątpienia we własne siły i frustracji czającej się u drzwi
– osiągać wytyczone cele.

Przykładowe zastosowanie “notatki w punktach" do rozwiązania konkretnego problemu
Pan Shields, kontroler w dziale spedycyjnym, porządkuje myśli przed spotkaniem z przełożonym,
którym jest pan Albert, wiceprezes spółki.
Kontakt: pan Albert.
Problem: obecnie używane kartony do pakowania ładunków są za słabe.
Cel: uzyskać zgodę pana Alberta na zakup nowych kartonów, by zmniejszyć straty przewozowe.
Punkty dyskusji. Działania i konsekwencje:
1. Straty sięgają 8% – nadzwyczaj wysokie.
2. Kartony są wadliwe – trzeba użyć kartonów “plastrowych".
3. Sprawdziłem nowy rodzaj kartonów – okleiłem taśmą, rzuciłem nim o ścianę, o podłogę, bez
żadnych uszkodzeń.
4. Wypróbowałem karton w 100 próbnych przewozach. Żadnych problemów z załadunkiem i brak
zwrotów z powodu uszkodzeń.
5. Nowy karton kosztuje o dwa centy więcej.
6. Zaoszczędzimy 800 dolarów tygodniowo, zmniejszymy znacznie koszty, w tym także koszty
ubezpieczenia, i wzrośnie nasza wiarygodność.
7. Powinniśmy oddać stare kartony na makulaturę.
8. Możemy otrzymać nowe opakowania w ciągu 10 dni.
9. Powinniśmy zamówić 100000 sztuk.
Rozwiązanie: Uzyskać zgodę pana Alberta na wymianę starych kartonów na nowe tak, byśmy
mogli je dzisiaj zamówić.
Rezultat: Pan Albert po konsultacji z działem handlowym, który potwierdził moją opinię, polecił,
bym podjął działania konieczne do wymiany opakowań. Sposób przedstawienia problemu zrobił na
panu Albercie wrażenie.

9. TWÓRCZE ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW I PODEJMOWANIE DECYZJI
WSPÓLNIE Z ZESPOŁEM DORADCZYM ALFA
Życie każdego człowieka niesie z sobą problemy. Możemy Jednak traktować je jako wyzwania, z
którymi trzeba się zmierzyć, jako próbę sił, prowadzącą do powiększenia i pełniejszego
wykorzystania naszego życiowego potencjału. Nie było przed tobą człowieka, któremu nie mógłbyś
dorównać pod względem osiągnięć, triumfów i awansów. To kwestia ewolucji – każde następne
pokolenie staje się lepsze niż poprzednie. Na czym to jednak polega?
Możemy osiągnąć wyższy stopień rozwoju, jeśli każdy z nas dogłębnie przeanalizuje swoją
osobistą sytuację, czyli rozwiąże własne problemy... “wymiecie śmieci spod własnych drzwi".
Istotą rozwiązywania problemów jest przyjęcie odpowiedzialności za to, kim i czym jesteśmy oraz
gdzie się dzisiaj znajdujemy. Odpowiedz na trzy niżej wymienione pytania, a łatwiej będzie ci
poznać własne myśli i ocenić swoją postawę wobec życiowych problemów.
Czy to rzeczywiście problem, czy tylko mydlana opera?
Ludzie często mylą “problemy" z “operą mydlaną". I rzeczywiście niektórzy z nas całe swoje życie
zamieniają w ckliwy dramat. Każde wydarzenie (a także słowo, gest, osoba) urasta do rangi
problemu. Taki ktoś prawdopodobnie ma poczucie zagrożenia i jest przekonany, że świat istnieje
tylko po to, by sprowadzać na niego nieszczęścia i wiecznie obarczać go kłopotami.
Zapytaj więc siebie: “Czy to rzeczywiście jest problem?".
Czy walczysz z cieniem?
Wiele osób traci mnóstwo czasu na roztrząsanie problemów nie istniejących lub takich, które nie
wymagają natychmiastowych rozwiązań. A ty, czy nie zamykasz się w świecie pytań w rodzaju: CO
BY BYŁO GDYBY? Czy nie poszukujesz rozwiązań dla problemów, które pozostawione sobie
rozwiązałyby się same? Wiele kłopotów zniknie, zanim będziesz zmuszony uporać się z nimi.
Podobnie jak Orson Wells nie wypiłbyś wina, dopóki nie przyjdzie stosowna pora, zatem nie trać
czasu na roztrząsanie problemów, dopóki nie ma takiej konieczności!
Zapytaj więc siebie: “Czy muszę rozwiązać ten problem teraz?". Ale pamiętaj, jeśli nadejdzie to
“teraz" – nie zwlekaj.
Czy twój problem to znak stopu, czy drogowskaz?
Są tacy, którzy w konfrontacji z problemem uciekają i, zdruzgotani, chowają się w czterech
ścianach swojego domu. Dla tego rodzaju ludzi każdy problem staje się kolejnym
usprawiedliwieniem ich porażki. Oszukują samych siebie. Uciekają w chorobę. Sukcesy i klęski
często znajdują odzwierciedlenie w stanie ludzkiego zdrowia.
Zawsze będziemy mieć problemy. Ale możemy je też wykorzystać dla zachowania młodości i
energii. Dopóki traktujemy problem jak wyzwanie lub życiową przygodę, dopóty możemy się
spodziewać, że będziemy zdrowi. Kiedy jednak zaczynamy dramatyzować, popadamy w
rzeczywiste kłopoty. Musimy zatem podchodzić do problemów jak do kolejnych doświadczeń,
które nauczą nas, jak osiągać sukcesy. Pamiętaj, Edison powiedział, że podczas badań nad
wynalezieniem żarówki przeprowadził pięć tysięcy “pouczających doświadczeń" – zrobił pięć
tysięcy kroków wiodących do sukcesu. (Osoba myśląca negatywnie uznałaby je za 5 000 porażek –
o nie, ona by nie zrobiła nawet dziesięciu kroków!)
A zatem zadaj sobie pytanie: “W jaki sposób zamienić problem w wartościowe doświadczenie?".
Spojrzenie w gwiazdy
Spójrz na swój problem tak, jak gdyby miał on tyle rozwiązań, ile jest gwiazd na niebie. Główną
przyczyną klęski jest poddawanie się po pierwszym niepowodzeniu. Człowiek sukcesu stawia czoło
porażkom, podejmując kolejne próby i starając się realizować wciąż nowy plan, tak długo, aż

nadejdzie zwycięstwo.
I ty możesz mieć masę pomysłów na rozwiązanie problemów, które zdają się przeszkodą nie do
przebycia!... Daj tylko swobodę swoim myślom i zapisuj na kartce wszystkie możliwe rozwiązania.
I zapisuj też rozwiązania niemożliwe!
Podczas “burzy mózgów", organizowanej przez ludzi na kierowniczych stanowiskach, rzuca się na
stół wszystkie pomysły i propozycje, choćby nawet najgłupsze, co sprawia, że takie narady
odbywają się w ożywionej, a często też wesołej atmosferze.
Jeżeli rozwiązywaniu problemów towarzyszy humor, to połowa walki jest już za tobą! Pamiętaj, by
każdy problem zamieniać w plan. Używaj tego planu do pobudzania własnego myślenia, a nie
powstrzymywania twórczych pomysłów. Nie pytaj, co ten plan może ci dać, lecz co ty możesz
uczynić dla jego realizacji! W jaki sposób poprawić finanse, stosunki z ludźmi, poziom swego
życia?
Aby nauczyć się szukać nowych rozwiązań, posłuż się opisaną niżej techniką zespołu doradczego
alfa. Zobaczysz, jak kolejne problemy padają niczym kostki w dominie.
Zespól doradczy alfa
Zauważyłeś, że niektóre korporacje wymieniają swój zespół doradców na papierze firmowym? Czy
chciałbyś mieć własną grupę ekspertów, którzy pomagaliby ci w podejmowaniu decyzji?
Koncepcję, z którą zaraz się zapoznasz, rozwinął milioner, który całe bogactwo zawdzięczał tylko
sobie, król stali – Andrew Carnegie. Jego gabinet “niewidzialnych doradców" stał się sławny dzięki
książce Napoleona Hilla należącej już do klasyki, Myśl!... i bogać się
Wyobraź sobie własny zespół doradców, składający się z mężczyzn i kobiet, których dokonania
życiowe wywarły na tobie największe wrażenie. Stwórz powołany przez wyobraźnię gabinet w
najdrobniejszych szczegółach, tak dokładnie, byś mógł prowadzić z jego członkami dyskusję i
naradzać się z nimi. Łatwo jest mówić o tej koncepcji, lecz niełatwo wprowadzić ją w czyn, mimo
wskazówek Napoleona Hilla. Wielu już próbowało, ale tylko nielicznym udało się powołać w
myślach działający gabinet cieni.
Dzisiaj, po piętnastu latach, dysponując narzędziami nowoczesnych badań parapsychicznych i
technikami dr Silvy (techniką redukcji stresu i techniką relaksacji), możemy zastosować w praktyce
metodę Carnegie'ego. Ponieważ tworzymy i korzystamy z usług “zespołu doradczego" w stanie
alfa, zmieniliśmy jego nazwę na “zespół doradczy alfa".
Zespół doradczy alfa zostaje powołany do istnienia w stanie relaksacji alfa. Na tym poziomie
wizualizujesz lub naśladujesz postacie sześciu dowolnych doradców. Mogą to być osoby żyjące lub
zmarłe, rzeczywiste lub fikcyjne. Będziesz miał świetną zabawę, wymyślając dowcipy i plotki,
prowadząc burzę mózgów i ucząc się od wielkich tego świata.
Jak to działa? Psychologowie powiadają, że człowiek bardzo często zna odpowiedzi na swoje
problemy... ale jest tak zaangażowany emocjonalnie, iż nie umie ich rozpoznać. Kiedy w stanie alfa
“rozmawiamy" z jednym lub dwoma członkami zespołu doradczego, stajemy się bardziej
obiektywni, uwalniamy się od emocji i “wykładamy na stół nasze pomysły"! Na tym właśnie polega
kolejna tajemnica sukcesu – tu tkwi rozwiązanie warte miliona dolarów!
Wejście na posiedzenie zespolą doradczego alfa
A oto standardowa metoda, za pomocą której wchodzimy na zebranie gabinetu doradczego.
Wejdź w stan alfa metodą 3-1. Wywołaj w wyobraźni obraz “alfawatora" – podnośnikowego
pomieszczenia z wygodnym krzesłem w środku. Wejdź w myślach do alfawatora i usiądź na
krześle. Zauważysz dwie niezwykłe rzeczy: 1) drzwi alfawatora opadają w dół ku podłodze 2)
numery pięter są odwrócone – pierwsze piętro jest piętrem najwyższym! Teraz wizualizuj kolejno
zapalające się numery pięter... dziesięć, dziewięć, osiem... aż do pierwszego. Na pierwszym piętrze
drzwi opadają i możesz już wkroczyć do swojej “sali posiedzeń".

Użyj wyobraźni, by urządzić to pomieszczenie w odpowiadającym ci stylu i nadać mu odpowiedni
klimat. Przedstaw sobie w myślach piękny, długi mahoniowy stół konferencyjny i przeznaczony
specjalnie dla ciebie fotel przewodniczącego, Twój Fotel Władzy. Urządzasz ten niezwykły,
wymyślony pokój dla siebie, a więc staraj się go wyposażyć we wszystkie potrzebne sprzęty –
komputer (z modemem, oczywiście), fax, telewizor z wielkim ekranem, sprzęt audiowizualny i
specjalny kamerowid, który automatycznie nagrywa całą treść posiedzeń. Są tam również katalogi
biblioteczne i regały, a także pluszowa sofa, fotele i barek z sokami owocowymi. To twój pokój do
myślenia, tu będziesz tworzył i wpadał na najlepsze pomysły – wyposaż go więc we wszystkie
nowoczesne urządzenia XXI wieku, jakie tylko potrafisz sobie wymarzyć! A oto dobra rada:
odwiedź domy meblowe i sklepy z wyposażeniem wnętrz, by mieć wizualną ideę urządzenia swego
gabinetu.
Teraz wybierz członków zespołu doradczego. Zdecyduj się, kogo chciałbyś ujrzeć na owych sześciu
obitych pluszem fotelach wokół mahoniowego stołu konferencyjnego. Mogą to być całkiem
dowolne osoby (czyj mózg chciałbyś wydrenować?) – sławni ludzie z przeszłości, teraźniejszości
lub nawet z przyszłości, postacie fikcyjne, znajomi lub postacie stanowiące kompozycję kilku osób.
Najczęściej ludzie wolą wyobrażać sobie bliskich członków rodziny lub przyjaciół -wszystko
zależy od ciebie.
A oto niektórzy kandydaci na członków zespołu doradców: Jose Silva, Lee lacocca, George Bush,
matka Teresa, Martin Luther King, Napoleon Hill, Ben Franklin, dr Spock, Golda Meir, pani Curie,
dr Judith Powell, królowa Elżbieta II, F. Lee Bailey, Abraham Lincoln, Jerzy Waszyngton, dr Tag
Powell, Susan B. Anthony, Gloria Steinem, dr Ruth... lista nie ma końca. Możesz wybrać kogoś z
reklamy, na przykład Dawida Oglivy'ego, lub nawet jakiegoś dyrektora z kręgu twoich
konkurentów, który mógłby zaproponować konkurencyjne rozwiązanie.
Teraz członkowie twego zespołu będą parami wsiadać do alfawatora. Stwarzaj ich kolejno w
wyobraźni i sadzaj wokół stołu. Kiedy już wszystkie sześć miejsc zostanie zajętych, ty usiądź na
fotelu przewodniczącego i powitaj zebranych. Następnie możesz podziękować swojej “Władzy
Zwierzchniej", że pozwoliła ci zorganizować posiedzenie. Od tej chwili twoi eksperci będą gotowi
rozpocząć obrady.
Przedstaw jakiś bieżący problem czy śmiały pomysł i poproś zebranych o radę. Najpierw zapytaj o
opinię osobę siedzącą po twojej prawej stronie. Weź głęboki oddech i powoli wypuść powietrze, tak
jakbyś oczyszczał swój umysł. Przemyśl odpowiedź, jaką otrzymałeś od pierwszego doradcy.
Możesz odnieść wrażenie, że to ty sam jej udzieliłeś, ale nie przejmuj się, jest to prawidłowe
odczucie. Udawaj... wyobrażaj sobie... wcielaj się w kogoś innego! Domyśl się, co powiedziałaby ta
osoba, gdyby rzeczywiście tu była.
Powtarzaj procedurę, posuwając się wokół stołu, aż uzyskasz kilka możliwych rozwiązań twojego
problemu. Być może niektóre propozycje będą brzmiały niemądrze, ale nie lekceważ ich – często
właśnie one zainspirują ciebie i twoich doradców i podsuną wam lepsze pomysły.
Po wysłuchaniu wszystkich sześciu członków izby doradczej porównaj zaproponowane rozwiązania
i wybierz to, które wydaje się najlepsze dla twego życia zawodowego i osobistego. Trafna decyzja
pozwoli ci zaoszczędzić czas i pieniądze.
Bądź twórczy, zapraszaj doradców na kolejne spotkania. Proś ich o szczegółowe rady na temat
finansów, marketingu, organizacji czasu, wydajności pracy, personelu, jak również rodziny i
stosunków osobistych.
Wiesz już, dokąd się udać, gdy będzie potrzebna ci rada -na poziom sali posiedzeń. Nie zapomnij
spytać doradców, co sądzą o podjętych przez ciebie decyzjach. Pytaj każdego po kolei, zwłaszcza,
wówczas, gdy któryś z nich sam nie ma ochoty zabierać głosu.
Po uzyskaniu odpowiedzi, podziękuj indywidualnie każdemu z doradców... i opuść stan alfa,
odliczając od 1 do 5.

Nie zapomnij o zapisywaniu wszystkich pomysłów, szczególnie tych uzyskanych od konkurentów!
Być może zdziwisz się widząc, że niektóre rozwiązania, odrzucone przez ciebie lub innych, zostaną
wkrótce – rzeczywiście firmowane przez owych konkurentów – opisane w gazetach.
Zawsze wykorzystuj salę posiedzeń alfa do twórczego podejmowania decyzji dotyczących
wszystkich dziedzin twego życia. I pamiętaj. Jeśli znuży cię gadanie któregoś z członków izby
doradczej, możesz go zwolnić!
Podejmowanie decyzji wspólnie z Benem Franklinem
Na koniec rozważań o podejmowaniu decyzji warto wspomnieć o unowocześnionej wersji “techniki
Bena Franklłna". Często stosują ją handlowcy, by zawrzeć transakcję, ale okazuje się też niezwykle
pomocna w procesie podejmowania decyzji dotyczących życia osobistego.
Najpierw linią pionową podziel kartkę papieru na dwie kolumny. Po jednej stronie napisz “ZA", po
drugiej zaś “PRZECIW". Następnie wymień wszystkie argumenty przemawiające za przyjęciem
pewnego rozwiązania lub za jego odrzuceniem. Po wypisaniu wszystkich “za" i “przeciw" podjęcie
właściwej decyzji stanie się sprawą oczywistą!
Jedyną ujemną stroną tej techniki jest to, iż polega ona niemal w stu procentach na analitycznym
myśleniu lewej półkuli mózgowej. Prawa, twórcza, intuitywna półkula nie uczestniczy bowiem w
podejmowaniu decyzji. Możemy jednak zaangażować ją w ten proces, korzystając – po wejściu w
stan alfa – z naszej “umysłowej sali posiedzeń" i rad zespołu doradczego alfa; w ten sposób
udoskonalimy “technikę Bena Franklina".
Technika Bena w stanie alfa
Weź czystą kartkę papieru i podziel ją linią pionową na dwie kolumny. Jedną kolumnę oznacz
nagłówkiem “ZA", drugą – “PRZECIW".
Wejdź w stan alfa za pomocą metody 3-1, po czym wkrocz do umysłowej sali posiedzeń i zajmij
przy stole miejsce przewodniczącego. Teraz wywołaj dwóch najlepszych dyskutantów – dwóch
członków izby doradczej, którzy w czasie ostatnich debat byli najbardziej aktywni.
Jednemu z nich wyznacz zadanie dostarczania argumentów “za", drugiemu zaś – argumentów
“przeciw". Daj im trochę czasu do namysłu, by mogli przygotować swoje stanowisko. Następnie,
zastosowawszy “technikę pocierania kciuka", by wprowadzić się w stan odprężenia, otwórz oczy i
zapisz na kartce wszystkie ich odpowiedzi.
Wejdź w głębszy poziom świadomości, zamykając powtórnie oczy, nabierając głębokiego oddechu i
wolno wypuszczając powietrze. Nie musisz już liczyć, ponieważ nadal przebywasz w stanie alfa.
Jeszcze raz zapytaj swoich ekspertów o zdanie i dalsze przemyślenia. Otwórz oczy i zapisz
odpowiedzi. (Jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz powtarzać tę procedurę dotąd, aż uzyskasz od
swoich najlepszych dyskutantów wszystkie argumenty dotyczące tej szczególnej sytuacji.) Wyjdź z
poziomu alfa, odliczając od 1 do 5.
Oblicz wszystkie “za" i “przeciw". Otrzymany wynik będzie zawierał ostateczną odpowiedź
zarówno analitycznej lewej półkuli, jak i twórczej, intuitywnej półkuli prawej.
“Technika Bena w stanie alfa" daje możliwość rozsądnego, twórczego i analitycznego
rozwiązywania problemów; jest więc nie tylko użyteczna, ale też stymulująca.

PODSUMOWANIE
Twórcze rozwiązywanie problemów i podejmowanie decyzji wspólnie z zespołem doradczym
alfa
Korzystanie z pomocy umysłowego zespołu ekspertów w stanie alfa może być zarówno zabawne,
jak i pomocne w rozwiązywaniu problemów i podejmowaniu decyzji, w życiu zawodowym i
osobistym. Możesz zgłębić osobowości twych doradców, czytając ich biografie i autobiografie. W

bibliotekach publicznych na pewno znajdziesz wiele informacji o tych osobistościach. Technika ta
jest kapitalnym ćwiczeniem rozwijającym wyobraźnię, zdolności twórcze, sztukę wizualizacji i
inergizacji holograficznej. Dobrej zabawy!

DODATEK
STRES TOWARZYSZĄCY ZMIANOM
Skala przystosowania społecznego
Przeprowadźmy dalszą analizę czynników wywołujących stres. Dr Thomas H. Holmes i dr Richard
H. Rahe, psychiatrzy z University of Washington Medical School, wymyślili skalę pomiaru napięć
w sytuacjach stresowych. Niżej przedstawiamy unowocześnioną i zmodyfikowaną jej wersję. Gdy
dojdziesz do końca listy, zanotuj ilość punktów uzyskaną za zeszły rok.

Skala

wpływu

Wydarzenie

100

85
73
70
65
63
63
53
51
50
47
45
45
44
42
41
40
39
39
39
38
37
36
35
31
29
29
29
28
26
26
25
24
23
20
20
20
19
19
18
17

Śmierć współmałżonka
Śmierć dziecka
Rozwód
Śmierć rodzica
Separacja małżeńska
Wyrok więzienia
Śmierć bliskiego członka rodziny
Doznanie obrażeń ciała lub choroba
Egzekucja długu hipotecznego lub pożyczki
Zawarcie małżeństwa
Utrata pracy
Pojednanie małżeńskie
Przejście na emeryturę
Pogorszenia stanu zdrowia członka rodziny
Śmierć ulubionego zwierzątka
Dług ponad dolarów
Ciąża
Kłopoty w życiu intymnym
Zyskanie nowego członka rodziny
Reorganizacja w interesach
Zmiana stanu majątkowego
Śmierć bliskiego przyjaciela
Zmiana charakteru pracy
Zmiana częstotliwości kłótni małżeńskich
Dług ponad dolarów
Zmiana zakresu odpowiedzialności w pracy
Odejście syna lub córki z domu rodzinnego
Kłopoty z zięciem, synową lub teściową i teściem
Wyjątkowe osiągnięcie osobiste
Współmałżonek zaczyna nową pracę lub przestaje pracować
Początek i koniec roku szkolnego
Zmiana warunków życiowych
Zmiana dotychczasowych przyzwyczajeń
Kłopoty z szefem
Zmiana godzin lub warunków pracy
Zmiana miejsca zamieszkania
Zmiana w szkole
Zmiana formy wypoczywania
Zmiana w organizacji kościelnej
Zmiana w społeczeństwie
Dług lub pożyczka mniejsza niż dolarów

16
16
15
15
13
11

Zmiana godzin lub warunków snu
Święta
Zmiana częstotliwości zebrań rodzinnych
Zmiana przyzwyczajeń w spożywaniu posiłków
Wakacje
Drobne kłopoty z prawem

Jeśli w ciągu roku nazbierałeś więcej niż 150 punktów, znaczy to, że poziom stresu jest u ciebie
bardzo wysoki, czasami towarzyszą mu zaburzenia psychosomatyczne.
ĆWICZENIA NA REDUKCJĘ STRESU I NATYCHMIASTOWE OSIĄGANIE STANU
RELAKSACJI
(Prosimy pamiętać, że cała treść tej książki objęta jest prawem autorskim i można ją
wykorzystywać tylko w celach prywatnych.)
Znajdź spokojne miejsce, gdzie nikt nie będzie ci przeszkadzał. (Chociaż nie jest to konieczne,
możesz przy pierwszych próbach przysłonić światło tak, by nic cię nie rozpraszało.) Jeśli jesteś
akurat w pracy i żadne takie miejsce nie jest dostępne, skorzystaj ze świetlicy.
Usiądź na wygodnym krześle, rozluźnij uciskające cię części garderoby i zdejmij okulary, jeśli je
nosisz. Postaw obie stopy płasko na podłodze, a dłonie niech spoczywają na kolanach wnętrzem ku
górze. Weź głęboki oddech i odpręż się.
Wejdź w stan relaksacji alfa, stosując metodę 3-1:
Jeszcze raz nabierz głęboko powietrza i podczas wydechu trzykrotnie powtarzaj w myślach i
wizualizuj liczbę 3.
Trzy (pauza). Trzy (pauza). Trzy (pauza).
Znów weź głęboki wdech, po czym wypuszczając powietrze, powtarzaj w myślach i wizualizuj
liczbę 2, trzykrotnie.
Dwa (pauza). Dwa (pauza). Dwa (pauza).
Weź następny wdech i powtórz procedurę z liczbą 1.
Jeden (pauza). Jeden (pauza). Jeden (pauza).
Znajdujesz się teraz w stanie alfa, w podstawowym stanie, którego uczysz się używać dla
polepszenia jakości swego życia zawodowego i osobistego.
Aby pomóc ci wejść w głębszy, bogatszy i bardziej odprężający stan umysłu, będę odliczać od 10
do 1, dając ci wskazówki przy każdej kolejnej liczbie.
Schodząc w dół po kolejnych stopniach, będziesz miał wrażenie coraz pełniejszej, głębszej
relaksacji, będziesz zstępował do coraz to głębszych, zdrowszych (pod względem psychicznym i
fizycznym) poziomów relaksacji umysłu.
Aby skuteczniej wprowadzić umysł w stan całkowitego odprężenia, posłużymy się wizualnym
obrazem bladoniebieskiego światła – światła, które przesuwa się powoli wzdłuż ciała, usuwając z
niego i z umysłu wszelkie napięcie.
10. Wyobraź sobie, że bladoniebieskie światło wnika przez czubek twojej głowy, usuwając stamtąd
i z okolicy czoła wszelkie napięcie. Czujesz, jak światło rozprasza nagromadzony w twoim umyśle
stres, zastępując go uczuciem relaksu.
9. ...Wyobraź sobie, że bladoniebieskie światło powoli wypełnia twoje oczy... uspokaja je. Czujesz,
jak znika z nich napięcie... Czujesz, jak światło przesuwa się w dół, po twarzy... jego promienie
suną coraz niżej i niżej. Rozchyl delikatnie wargi... odpręż się. Weź głęboki wdech i powoli
wypuszczaj powietrze. Rozluźnij się jeszcze bardziej...

8. Czujesz, jak światło przesuwa się w stronę karku, rozluźniasz mięśnie szyi i ramion... Możesz
sobie wyobrazić ręce delikatnie masujące szyję i okolice ramion... Zapadasz się coraz głębiej...
7. Światło opływa twoje ramiona... dochodzi do łokci... koi, odpręża, uspokaja. Przesuwa się na
przedramiona... Ramiona i ręce stają się ciężkie... Rozluźniasz obie dłonie... Czujesz lekkie
drętwienie w palcach... Ogarnia cię spokój. Czujesz, jak napięcie opuszcza twoje ciało przez czubki
palców. Zupełny relaks...
6. Jesteś coraz głębiej i głębiej... niebieskawe światło znowu powraca na szyję i ramiona,
sprowadzając na nie uczucie całkowitego odprężenia. Czujesz ręce delikatnie masujące twój kark i
ramiona... światło przesuwa się w dół i wypełnia klatkę piersiową, kojąc w niej wszystkie narządy
wewnętrzne...
5. Światło spływa na okolice żołądka i jelit... łagodzi napięcia, uzdrawia, koi...
4. Odprężające światło obejmuje organy płciowe... biodra. .. Czujesz błogi spokój... strumień
światła opada niżej... niżej... niżej...
3. Wrażenie ukojenia obejmuje uda... rozluźniasz je... osuwasz się głębiej i głębiej w stan całkowitej
relaksacji... Bladoniebieskie światło spływa niżej... niżej. Rozluźniasz kolana... Jeszcze bardziej...
2. Coraz głębiej... głębiej... czujesz światło przesuwające się ku dołowi... opływa twoje kostki... a
potem stopy. Rozluźniasz palce... pięty. Wyobrażasz sobie i odczuwasz lekkie mrowienie w obu
stopach, podczas gdy znika z nich napięcie...
1. Fizycznie jesteś teraz całkowicie zrelaksowany. Za każdym razem, gdy będziesz wchodził w stan
relaksacji umysłu i ciała, proces ten będzie przebiegał szybciej i łatwiej, wprowadzając cię na coraz
głębsze poziomy relaksu.
Aby ułatwić ci wejście w głębszy, zdrowszy i bardziej odprężający stan umysłu, będę teraz odliczać
od 1 do 3, pstrykając jednocześnie palcami. Ty wtedy stosuj wizualizację, emitując obraz samego
siebie w jakimś miejscu, gdzie kiedykolwiek się relaksowałeś. Wyobraź sobie przyjemne, spokojne
otoczenie. Poczuj się tak, jakbyś tam się teraz wybierał. Słysz to, co byś tam usłyszał, patrz na to,
co byś zobaczył... dotykaj tak, jakbyś dotykał... wąchaj, jakbyś wąchał... delektuj się smakiem,
jakiego byś doznawał... i czuj się tak, jak byś się czuł.
Jeden... (pauza)
Dwa... (pauza)
Na słowo trzy przeniesiesz się w myślach do miejsca relaksacji. Zanim znowu usłyszysz mój głos,
minie wiele, wiele czasu na tym poziomie umysłu. Mój głos nie wyrwie cię z błogiego stanu;
weźmiesz głęboki oddech i osuniesz się jeszcze głębiej.
Trzy (pstryknij palcami)
Relaks
(pauza 30 sekund)
Relaks... Weź głęboki oddech i wejdź na głębszy poziom.
(pauza)
Programowanie nowej informacji (pauza)
(Tutaj wprowadź treść programującego alfamatyku. Możesz, na przykład, wprowadzić jakąś
technikę programowania umysłu opisaną w tej książce.)
Zaprogramujemy teraz pozytywny mechanizm wyzwalający: “technikę ściskania kciuka".
Aby zawsze uzyskiwać natychmiastowy relaks, powiedz sobie w myślach, że “Za każdym razem,
gdy lekko będę ściskał kciuk palcem wskazującym, szybko ogarnie mnie przyjemne uczucie
odprężenia umysłu i ciała".

Teraz delikatnie ściśnij kciuk wskazującym palcem tej samej ręki i wyobraź sobie, że się odprężasz.
Stopniowo zwolnij ucisk i znowu staraj się poczuć, iż ciało twoje rozluźnia się jeszcze bardziej...
Poczuj, jak jesteś odprężony.
Stosując technikę ściskania kciuka, zawsze będziesz wchodzić na głębszy, przyjemniejszy poziom
relaksacji umysłu i ciała... szybciej i łatwiej niż tym razem. Możesz korzystać z tej metody, kiedy
tylko zechcesz się natychmiast zrelaksować, nawet z otwartymi oczyma i podczas wykonywania
codziennych czynności.
Teraz zaprogramujemy inny pozytywny mechanizm wyzwalający: “technikę pocierania kciuka".
Pocierając powoli kciuk palcem wskazującym tej samej ręki, od pierwszego stawu aż po sam
czubek palca, wypowiedz w myślach treść programu:
“Za każdym razem, gdy będę pocierać kciuk palcem wskazującym, wolno przesuwając opuszkiem
od pierwszego stawu aż po czubek palca, wyobrażę sobie, że stres opuszcza moje ciało, i zyskam
pewność, że poradzę sobie z każdą sytuacją".
Wyobraź sobie, że stres rozpływa się w powietrzu. Zawsze, gdy zastosujesz tę technikę, wyobrazisz
sobie, że stres opuszcza twoje ciało, i zyskasz wiarę, że dasz sobie radę z każdym problemem.
Korzystaj z tej metody, Ilekroć zapragniesz uwolnić się od stresu.
Masz zatem do dyspozycji narzędzia służące natychmiastowej relaksacji i redukcji stresu; są nimi
twoje własne palce.
(Najlepiej będzie powtórzyć każdy program przynajmniej trzy razy w stanie alfa, by go wzmocnić i
pozwolić mu stać się integralną częścią nas samych.)
(Koniec programowania.)
Teraz będę odliczać od 1 do 5. Na słowo “pięć" szeroko otworzysz oczy i spojrzysz na świat,
będziesz pełen energii i poczujesz się o wiele, wiele lepiej.
Jeden... dwa i powoli... powoli... trzy. Gdy powiem “pięć", otworzysz oczy, ockniesz się, poczujesz
się pewnie i bezpiecznie... Nie będziesz miał żadnych kłopotów ze słyszeniem, widzeniem... ani nie
będzie bolała cię głowa. Słuch i wzrok będą się wyostrzały za każdym razem, gdy wchodzić
będziesz na głębsze poziomy umysłu... cztery... pięć... (pstryknięcie palcami).
Otwarte oczy, szerokie spojrzenie... doskonałe samopoczucie... bezpieczeństwo i wiara we własne
siły.
WZMOCNIONE PROGRAMOWANIE CELÓW, ZDROWIA I SUKCESÓW
1. Wejdź w stan alfa za pomocą metody 3-1 (3-3-3; 2-2-2; 1-1-1).
2. Aby ten stan pogłębić, odliczaj w dół od 10 do 1 (10-9-8-7-6-5-4-3-2-1). W celu uzyskania
relaksacji ciała wizualizuj obraz bladoniebieskiego światła, które spływa od czubka głowy i
stopniowo, przy każdej kolejnej liczbie ogarniając niższe partie ciała, przenika całe ciało.
3. Chcąc pogłębić ten stan, przenieś się w myślach w jakieś idealne miejsce, dla osiągnięcia
psychicznego odprężenia.
4. Wprowadzenie alfamatyku: wypowiedz w myślach KRÓTKIE pozytywne oświadczenia,
afirmacje czy “alfamatyki".
Oto przykłady takich OGÓLNYCH alfamatyków mówiących o korzyściach:
Pozytywne myślenie daje mi korzyści i dobra, jakich pragnę. Codziennie, pod każdym względem,
staję się lepszy, lepszy i lepszy.
Moje ciało i umysł zawsze będą w doskonałym zdrowiu.
5. Etap programowania – programuj w myślach słowa i myślowe obrazy, to znaczy posługuj się
własnymi słowami i wizualizuj wydarzenie “oczami umysłu", dodając do obrazu akcję, kolor i

perspektywę (gałki oczne skierowane są na wprost, około 20 stopni ponad linią wzroku).
ALFAMATYK POPRAWY WZROKU
Przykłady: Moje ciało, mózg i umysł przyjmą teraz program poprawy wzroku i skłonią mięśnie
oraz tkanki narządu wzroku, by pracowały tak, że gałki oczne będą odbierały idealny, ostry i
proporcjonalny obraz. Będę widział doskonale zarówno z bliska, jak i na odległość. (Wywołaj w
myślach ruchomy, kolorowy i szczegółowy obraz stanu, którego pragniesz.)
Dodatkowa procedura: Możesz dodać na początku programowania FIZYCZNY mechanizm
wyzwalający: Za każdym razem, gdy zapalę światło (albo będę korzystać z długopisu), moje ciało,
mózg itd.
ALFAMATYK ZWIĘKSZENIA ZYSKÓW
Przykład: Moje ciało, mózg i umysł będą zgodnie pracowały nad tym, bym myślał o bogactwie,
pragnął go i je pochwalał, tak by każda minuta upływającego dnia owocowała coraz większym
dobrobytem. PRAGNĘ być bogaty; moim PRZEZNACZENIEM jest bogactwo; MYŚLĘ w
kategoriach bogactwa; JESTEM bogaty. Składam podziękowanie za stale rosnący dobrobyt, który
jest moim udziałem.
6. Aby sięgnąć do głębszych pokładów świadomości wewnętrznej, policz od 10 do 1 i wejdź na
poziom umysłowej sali posiedzeń alfa. 10-9-8-7-6-5-4-3-2-1. Przywitaj się z sześcioma członkami
zespołu doradczego i poproś, by uczestniczyli w programowaniu.
7. Dokonaj powtórnego programowania punktu 5 – tym razem przy pomocy doradców. W
przypadku programów dotyczących ZDROWIA wejdź myślą w głąb swego ciała wywołaj
powiększony obraz – kolorowy i ruchomy – organów wewnętrznych. Podczas programowania
CELÓW analizuj sytuację wspólnie z ekspertami i korzystaj z metody “notatki w punktach".
Zastosuj technikę inergizacji holograficznej. Chcąc stworzyć nowy obraz, skieruj oczy w prawą
stronę, aby zaś przywołać obraz -w lewą. Podczas dynamicznej wizualizacji wzorowanej na
rzeczywistości, korzystaj ze wszystkich pięciu zmysłów (wzroku, słuchu, węchu, dotyku i smaku)
oraz z emocji. Wywołaj uczucia, jakie będą ci towarzyszyć w chwili osiągnięcia celu.
8. Opuść poziom sali posiedzeń, podziękowawszy członkom gabinetu, i odlicz od 1 do 10, a
następnie od 1 do 5. Otwórz oczy i powiedz: Lepiej i lepiej + (magiczne hasło wyzwalające).
Przykłady magicznych wyzwalaczy SŁOWNYCH:
DLA POPRAWY WZROKU: idealny wzrok albo widzę teraz wyraźnie.
DLA ZWIĘKSZENIA ZYSKÓW: świetnie mi się powodzi lub powszechny dobrobyt.
ALFAMATYK RÓWNOWAGI ŻYCIOWEJ
Przy wypowiadaniu treści każdego alfamatyku wywołuj w myślach obraz samego siebie. Powtarzaj
programowanie w stanie relaksacji ciała i umysłu, trzy razy dziennie. Przeanalizuj treść programów
także na poziomie umysłu beta (na jawie / w pracy).
Dobre samopoczucie fizyczne: W działaniu jestem perfekcjonistą, dlatego też moje ciało
doskonale regeneruje narządy, tkanki i komórki.
Sprawne, dynamiczne myślenie: Moja zdolność twórczego rozumowania poprawia się z każdym
moim oddechem.
Świadomość duchowa: Czy to na jawie, czy we śnie odczuwam istnienie Powszechnej
Świadomości.
Panowanie nad własnymi emocjami: Mam pozytywne nastawienie do świata; ze spokojem
oczekuję zmian i akceptuję je.
Rozwój osobisty: Cieszę się każdym nadchodzącym dniem, robię wszystko, na co mnie stać, z
ufnością we własne siły i odwagą.
Sukcesy zawodowe: Mądrze organizuję czas i szybko osiągam wyznaczone cele.
Harmonia w rodzinie: Kocham rodzinę i pozwalam, by jej członkowie byli sobą.

Zaufanie u innych: Staję się coraz bardziej tolerancyjny, cierpliwy i staram się każdego zrozumieć.
Bezpieczeństwo finansowe: Nie ma czegoś takiego jak brak podaży, jest tylko brak popytu. Ja
żądam i otrzymuję to, czego w życiu pragnę.
Kasety z programem Równowagi Życiowej (9 sztuk) zawierają od 15 do 20 alfamatyków na każdy
temat. Alfamatyki te należy wprowadzać w stanie alfa przy relaksującej muzyce docierającej do
podświadomości.

BIBLIOGRAFIA
Bagley Dan S., III i Edward J. Reese, Beyond Setting, Meta Publications, California.
Benson Herbert, The Relaxation Response, Simon and Schuster, New York.
Benson Herbert, The Body/Mind Ejfect, Simon and Schuster, New York.
Bernd Ed Jr., Relax, It's Good For You, Institute of Psychoorientology, Texas.
Bower Gordon H.. “Emotion and Cognitłon", Stanford University, California. Materiały z III
Meksykańskiego Kongresu Psychologii.
Brown Barbara, New Mind, New Body, Harper & Row, New York.
Brown Barbara, Stress and the Art oj Biofeedback, Harper & Row, New York.
Brown Barbara, Super Mind, Harper & Row, New York.
Clark Glenn, The Man Who Tapped the Secrets of the Uniuerse, The University of Science &
Philosophy, Virginia.
Corbett Margaret, Help Yourself to Better Sight, Wilshire Book Co., California.
Cousins Norman, Anatomy of an Illness, W.W. Norton & Company, New York.
Diamond John, BK-Behavioral Kinesiology (w twardej oprawie), Your Body Doesn't Lie (w
miękkiej oprawie), Harper & Row, New York.
Ferguson Marilyn, Aąuarian Conspiracy, J.P. Tarcher Inc., California.
Friedman Meyer M. D. i Ray Roseman, Type A Behauior and YowHeart, Alfred A. Knopf Inc., New
York.
Golas Thaddeus, The Lazy Man's Guide to Enlightenment, Bantam Books, New York.
Hadsell Helene, Contesting: The Name It And Claim It Game, How to Win Contests and
Sweepstakes, Top Of The Mountain Publishing, Florida.
Hadsell Pat H., Cry, Baby, Cry and Create a New You, CSA Press, Georgia.
U.S. Department of Health, Education and Welfare, Research on Sleep and Dreams, National
Institute of Mental Health, Maryland.
Jacobson Edmund, You Must Relax, Mc Graw Hill, New York.
King Serge, Imagineering for Health, The Theosophical Pblishing Hose, Illinois.
Krippner Stanley i Montague Ullman, Dream Telepathy, Penguin Press, New York.
LeShan Lawrence, The Mechanic and the Gardner, Holt, Rinehart and Winston, New York.
Loe Gerald M., The “Giff Of Healing. The Healers Handbook, Top Of The Mountain Publishing,
Florida.
Maltz Maxwell, Psycho-Cybernetics, Wilshire Book Co., California.
Molloy John T., Liuefor Success, Morrow & Co., New York.
Molloy John T., The NEW Dressfor Success for Men, Warner Books, New York.
Molloy John T., Women's Dressfor Success, Warner Books, New York.
Murphy Joseph, The Power of Ybur Subconscious Mind, Prentice-Hall Inc., New York.
Nierenberg Gerald I. i Henry H. Galero, How to Read a Person Like a Book, Simon & Schuster,
New York.
O'Hanlon William Hudson, Taproots, Underlying Principles ofMilton Erickson's Therapy and
Hypnosis, W.W. Norton & Company, Inc., New York.
Ostrander Sheila i Lynn Schroeder, Super Leaming, Dell Publishing Co., New York.
Owen Bob, Roger's Recooery FromAid's, Davar, California.
Peale Norman Vincent, Dynamic Imaging, Fleming H. Revell
Co., New Jersey.
Percival Harold, Thinking and Destiny, The Word Foundation, Texas. Powell Tag, As You Thinketh,
Top Of The Mountain Publish– ing, Florida. Powell Tag, Money and You, Top Of The Mountain
Publish– ing, Florida. Powell Tag, THINK WEALTH... Put Your Money Where Your
Mind Is/Top Of The Mountain Publishing, Florida. Reese Maryann i Carol Lynn Yancar,
Practitioner Manuał for
Introductory Pa.tt.erns of Neuro-Linguislic Programming,
Southern Institute Press, Inc., Florida. Selye Hans, Stress Without Distress, Signet Books, New

York.
Selye Hans, The Stress of Life, Mc Graw Hill, New York. Siegel Bernie S., Love, Medicine and
Miracles, Harper &
Row, New York. Silva Jose, IHaue a Hunch, 2 tomy, Institute of Psychorientology, Texas. Silva Jose
i Ed Bernd, Jr., Questions and Answers About
Using The Silua Method, Institute of Psychorientology, Texas.
Silva Jose i Ed Bernd, Jr., Subjectiue Communication, Institute of Psychorientology, Texas. Silva
Jose i Philip Miele, The Silua Mind Control Method,
Simon & Schuster Pocket Book Co., New York. Silva Jose i Robert Stone, The Silua Mind Control
Method for
Business Managers, Simon & Schuster Pocket Book Co., New York. Silva Jose i Robert Stone, You
The Healer, HJ Kramer Inc.,
California. Simonton O. Carl, Getting Well Again, St. Martins Press, New York.
Stewart Clifford T., Cancer, Preuention, Detection, Causes and Treatement, Hampcourt Press,
Pennsylvania.
Tate David A., Health, Hope and Healing, M. Evans and Company, New York.
Toffler Alvin, Future Shock, Random House, New York. Wattles Wallace D., The Science ofBeing
Great, Top Of The Mountain Publłshing, Florida. Wattles Wallace D., The Science of Getting Rich,
Top Of The Mountain Publishing, Florida,

CZASOPISMA.
“Brałn/Mind Bulletin", Los Angeles, California. Relacje na temat stanu badań nad mózgiem i
umysłem.
“Omni Magazine", Farmingdale, New York. Bieżące informacje dotyczące relacji między umysłem
i mózgiem.

MUZYKA NEW AGE do relaksacji
Abood Peter i dr Tag Powell, Tuning the Rainbow. Łagodna, odprężająca muzyka, która wywołuje
uczucie spokoju, miłości i bezpieczeństwa. Top of the Mountain Publishing, Florida.
Abood Peter i dr Tag Powell, Charging the Body Electric. Łagodna, relaksująca muzyka
wywołująca poczucie siły, dumy, odwagi i wiary w siebie. Top of the Mountain Publishing, Florida.
Abood Peter i dr Tag Powell, Trans/ormations. Łagodna relaksująca muzyka, która może
towarzyszyć umysłowemu dokonywaniu zmian np. podczas ćwiczeń inergizacji holograficznej. Top
of the Mountain Publishing, Florida.