www.think.wsiz.rzeszow.pl
, ISSN 2082-1107,
Nr 1 (13) 2013, s. 49-59
P
RZESTĘPSTWA I
O
SZUSTWA
U
BEZPIECZENIOWE
J
AKO
N
IEETYCZNE
Z
ACHOWANIA
NA
P
OLSKIM
R
YNKU
U
BEZPIECZENIOWYM
Paula Malina, Aleksandra Wojnarowska
Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie
Streszczenie
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zjawiska przestępczości ubezpieczeniowej w Polsce. Na
początek wyjaśniono podstawowe pojęcia z zakresu przestępczości ubezpieczeniowej oraz przedsta-
wiono wymiar oszustwa ubezpieczeniowego. Następnie wyjaśniono główne przyczyny występowania
tego zjawiska. Po określeniu przyczyn, dokonano klasyfikacji na umyślne spowodowanie zdarzenia
ubezpieczeniowego oraz upozorowanie zdarzenia ubezpieczeniowego. Na koniec przedstawiono kon-
sekwencje ekonomiczne oszustw ubezpieczeniowych i zaprezentowano wnioski. Nieetyczne zachowa-
nia na polskim rynku ubezpieczeń są istotnym problemem, z którym należy walczyć, i który nie powi-
nien być bagatelizowany.
Wstęp
Według A. Banasińskiego ubezpieczenie jest multiregulatorem procesów rozwoju gospodarki naro-
dowej zakłócanych przez zdarzenia losowe – klęski żywiołowe i nieszczęśliwe wypadki. Koszt tej regu-
lacji rozkłada się bezpośrednio lub pośrednio na z góry określone jednostki (prawne lub fizyczne)
korzystające z tego regulatora
1
.
1
A. Banasiński, Ubezpieczenia gospodarcze, Potext, Warszawa 1997, s.74.
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
50
Przedsiębiorstwo, które prowadzi działalność gospodarczą za zezwoleniem w zakresie ubezpieczeń
osobowych, majątkowych reasekuracji na podstawie umowy i zobowiązuje się do określonego świad-
czenia w razie wystąpienia skutków zdarzeń losowych, nazywane jest zakładem ubezpieczeń
2
.
Każdy zakład ubezpieczeniowy funkcjonuje w oparciu o zasadę realności ochrony ubezpieczeniowej.
Oznacza ona zdolność zakładu do wywiązywania się z przyjętych zobowiązań, które wynikają bezpo-
średnio z zawartych umów ubezpieczeniowych. Zatem instytucja ta, jako zakład ubezpieczeń, darzona
jest przez swoich klientów zaufaniem. Jednakże w dzisiejszych czasach można zauważyć, że to zaufa-
nie jest nadmiernie nadużywane. Wynika to przede wszystkim z nielegalnych świadczeń i odszkodo-
wań, co potocznie nazywamy przestępczością ubezpieczeniową.
Celem tego artykułu jest przedstawienie zjawiska przestępczości ubezpieczeniowej w Polsce. Na po-
czątek wyjaśniono podstawowe pojęcia z zakresu przestępczości ubezpieczeniowej oraz przedsta-
wiono wymiar oszustwa ubezpieczeniowego. Następnie wyjaśniono główne przyczyny występowania
tego zjawiska. Po określeniu przyczyn, dokonano klasyfikacji na umyślne spowodowanie zdarzenia
ubezpieczeniowego oraz upozorowanie zdarzenia ubezpieczeniowego. Na koniec przedstawiono
konsekwencje ekonomiczne oszustw ubezpieczeniowych i zaprezentowano wnioski.
1. Pojęcie przestępczości i oszustwa ubezpieczeniowego
Ubezpieczenie jest swoistą instytucją, która ma uchylić lub przynajmniej ograniczyć ciężar pewnych
zdarzeń losowych. Za zdarzenie losowe rozumie się zdarzenie przyszłe i niepewne, którego nie jeste-
śmy w stanie przewidzieć. Zatem ryzyko wystąpienia takiego zdarzenia towarzyszy każdemu człowie-
kowi na każdym etapie jego życia. Przedstawiona definicja ubezpieczenia powinna łączyć dwa aspek-
ty: prawny i ekonomiczno-społeczny. Aspekty prawny odnoszony jest do tworzonych przez państwo
form społecznego zabezpieczenia obywateli, których funkcjonowanie opiera się na przepisach prawa.
Natomiast aspekt gospodarczy ujmuje ubezpieczenia jako umowę pomiędzy dwoma stronami, z któ-
rych jedna strona oddaje ryzyko, a druga je przyjmuje za odpowiednią zapłatą
3
.
Literatura ubezpieczeniowa przedstawia wiele definicji przestępstwa ubezpieczeniowego, często
używając takich synonimów jak: wyłudzenia, malwersacje, oszustwa czy niesłuszne zagarnięcia. Prze-
stępstwo ubezpieczeniowe w szerokim znaczeniu rozumiane jest jako ogół czynów godzących po-
średnio lub bezpośrednio w interesy zakładów ubezpieczeniowych oraz innych podmiotów uczestni-
czących w rynku ubezpieczeniowym.
Można założyć, że najszerszą definicją przestępstwa ubezpieczeniowego posługuje się M. Krupisz,
która uważa, iż należy przez nie rozumieć wszelkie czyny (działania czy zaniechania) godzące
w interesy zakładów ubezpieczeń oraz rynku ubezpieczeniowego
4
.
2
E. Stroiński, Organizacja i Zarządzanie Zakładem Ubezpieczeń, [w:] red. J. Monkiewicz, Podstawy ubezpieczeń
Tom III – przedsiębiorstwo, Poltext, Warszawa 2003, s. 60-61.
3
I. Kwiecień, Istota i rola ubezpieczeń, [w:] Ubezpieczenia. Rynek i Ryzyko, red. Wanda Ronka-Chmielowiec,
PWE, Warszawa 2002, s. 34-36.
4
P. Halba, Działalność na szkodę zakładu ubezpieczeń cz.I, „Gazeta Ubezpieczeniowa”, Poltext, Warszawa
15.11.2005.
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
51
T. Rydzek definiuje przestępstwo ubezpieczeniowe jako „ogół przestępstw i wykroczeń godzących
bezpośrednio lub pośrednio w interesy firm ubezpieczeniowych lub rynku ubezpieczeniowego”
5
.
J. Łazowski podaje następującą definicję ubezpieczeń „urządzenie gospodarcze zapewniające pokry-
cie przyszłych potrzeb majątkowych, wywołanych u poszczególnych jednostek przez odznaczające się
pewną prawidłowością zdarzenie losowe, w kierunku rozłożenia ciężaru tego pokrycia na wiele jed-
nostek, którym te same zdarzenia zagrażają”
6
.
Następny autor, W. Jaroch, opisuje przestępczość ubezpieczeniowa jako „ogół przestępstw godzą-
cych w interesy zakładów ubezpieczeń i rynku ubezpieczeniowego”
7
.
Zgodnie z definicją Z. Niezgody – „przestępstwo ubezpieczeniowe jest typem, gdzie stosunek ubez-
pieczeniowy wykorzystuje się dla osiągnięcia kosztem zakładu ubezpieczeń korzyści majątkowej
w postaci nielegalnego odszkodowania”.
W świetle regulacji państw zrzeszonych w Europejskim Komitecie Ubezpieczeń przestępstwem ubez-
pieczeniowym jest żądanie bezpodstawnego odszkodowania albo otrzymanie takiego odszkodowania
drogą oszustwa
8
.
Należy zauważyć, że częścią wspólną wszystkich definicji jest dążenie, usiłowanie czy dokonanie fak-
tycznie oszustwa w postaci zagarnięcia nienależnego odszkodowania lub świadczenia.
Zgodnie z kodeksem karnym z 06.04.1997 (Dz.U. Nr 126, poz. 615; dalej OchrObrU) przestępstwo
oszustwa ubezpieczeniowego zostało zawarte w Art. 298. § 1. „Kto, w celu uzyskania odszkodowania
z tytułu umowy ubezpieczenia, powoduje zdarzenie będące podstawą do wypłaty takiego odszkodo-
wania, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5”. Natomiast zgodnie z treścią
art. 298 § 2 k.k.: „Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie za-
pobiegł wypłacie odszkodowania”
9
.
2. Interaktywny wymiar oszustwa ubezpieczeniowego
Znając powyższe definicje oszustwa ubezpieczeniowego, możemy zauważyć pewien występujący
schemat:
5
T. Rydzek, Przestępczość ubezpieczeniowa w świetle teorii i praktyki, „Prawo asekuracyjne” 2/1996, s. 70.
6
B. Nowotarska-Romaniak, Marketing usług ubezpieczeniowych, PWE, Warszawa 1996, s.15.
7
W. Jaroch, Przestępczość na rynku ubezpieczeń, Warszawa 2002, s. 37.
8
http://www.monitorprawniczy.pl/index.php?cid=20&id=1384&mod=m_artykuly, 13.03.2013.
9
http://www.monitorprawniczy.pl/index.php?cid=20&id=1384&mod=m_artykuly, 03.03.2013.
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
52
Schemat 1. Interaktywny charakter oszustwa ubezpieczeniowego
Oszust ubezpieczeniowy
Nieprawdziwa informacja
Oszukany zakład
ubezpieczeń
Informacja zwrotna pomiędzy oszukującym, a oszukiwanym zakładem
Źródło: opracowanie własne na podstawie S. Wieteska „Nieetyczne zachowania na polskim
rynku ubezpieczeń”
Tak jak widać na powyższym schemacie, występuje oddziaływanie pomiędzy ubezpieczonym, a zakła-
dem ubezpieczeń. Oszust dążąc do osiągnięcia osobistego zysku, próbuje przyjąć odpowiednią stra-
tegię, która polega na tworzeniu nieprawdziwych okoliczności zdarzenia ubezpieczeniowego, stero-
waniu informacją przekazywaną ubezpieczycielowi oraz na utrzymaniu wiarygodności swojej wersji
zdarzeń. Z drugiej zaś strony oszukiwany, czyli w tym przypadku zakład ubezpieczeń, przyjmuje stra-
tegię polegającą na: podejrzliwości otrzymywanych informacji, obserwacji zachowania podejrzanego,
ocenie prawdomówności ubezpieczonego, ocenie prawdziwości przedstawionych dokumentów
i obronie interesów zakładu ubezpieczeń.
Należy także zwrócić uwagę na różnorodność oszustw ubezpieczeniowych ze względu na rodzaj
ubezpieczenia względem, którego pojawiło się żądanie. Poniższy wykres przedstawi owe zagadnienie.
Wykres 1. Rodzaj ubezpieczenia względem, którego pojawiło się żądanie
Źródło: opracowanie własne na podstawie Raportu „Oszustwa ubezpieczeniowe – aspekty społeczne”
Oszustwo ubezpieczeniowe to występek polegający na spowodowaniu zdarzenia będącego podstawą
wypłaty odszkodowania. Zdaniem J. Skorupki w art. 298 § 1 kodeksu karnego nie chodzi tylko o spo-
wodowanie takiego zdarzenia, które zostało zawarte w umowie ubezpieczenia, i którego zajście po-
47%
39%
14%
24%
11%
Rodzaj ubezpieczenia wobec, którego zaistniało
żądanie
komunikacyjne
nieruchomości
pracownicze
inne
nie wiem
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
53
woduje odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela, ale też każdego innego zdarzenia, które
będzie podstawą do wypłaty odszkodowania. Oszustwo z powyższego przepisu będzie zachodzić za-
równo wtedy, gdy sprawca zażąda wypłaty odszkodowania z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia,
powołując się na wypadek, który miał miejsce, ale nie posiadał cech wypadku losowego, jak i wtedy,
kiedy sprawca, domagając się wypłaty odszkodowania za rzeczywiście zaistniały wypadek, niezgodnie
z rzeczywistością określi wysokość powstałej szkody, domagając się zawyżonego roszczenia
10
.
Zatem możemy wymienić kilka cech oszustwa ubezpieczeniowego:
zdarzenie nielosowe,
umyślność (świadome, odpowiednie przygotowanie)
odpowiedni kierunek, mający na celu uzyskanie korzyści majątkowych przez oszusta,
indywidualny charakter,
materialne straty jako skutek,
skierowanie bezpośrednio na zakład ubezpieczeń,
najczęściej prowadzone przez niezależne od siebie osoby.
3. Przyczyny zjawiska oszustw ubezpieczeniowych
Analizując zjawisko oszustw ubezpieczeniowych należy się głęboko zastanowić, gdzie leżą przyczyny
narastania tego zjawiska. Czy przyczyna leży w regulacjach prawnych, w stosunku organów ścigania
do tego zjawiska, a może w postępowaniu ubezpieczycieli. Z tego wynika, że przyczyny tego zjawiska
możemy dopatrywać się zarówno po stronie ekonomicznej, społecznej, psychologicznej lub po stro-
nie pośrednictwa ubezpieczeniowego.
Czynniki ekonomiczne skłaniające do przestępczości ubezpieczeniowej to przede wszystkim:
wzrost bezrobocia (brak pracy, często motywuje bezrobotnego do osiągnięcia za niewielką
składkę ubezpieczeniową znacznej części lub całości sumy ubezpieczenia na drodze oszustwa
ubezpieczeniowego),
brak płynności finansowej, problemy finansowe ubezpieczonych (często przewidywanie ban-
kructwa składnia do podejmowania czynów zabronionych, np. upozorowanie wypadku ko-
munikacyjnego),
ochrona przed nadmierną stratą, spowodowaną zbyt wysokimi kosztami, np. naprawy,
możliwość szybkiego dopływu środków finansowych,
chęć uzyskania zniżek, np. rejestrowanie samochodów na osoby podstawione, dopisywanie
jako współwłaścicieli.
Do przyczyn społecznych można zaliczyć:
niską szkodliwość społeczną,
wyłudzenie odszkodowania nie jest traktowane jako czyn przestępczy, jedynie jako dowód,
niski poziom ujawniania tego typu spraw,
brak aparatu kar będących w posiadaniu przez zakłady ubezpieczeń.
10
http://prawo-karne.blogspot.com/2009/07/oszustwo-ubezpieczeniowe.html, z dnia 04.03.2013.
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
54
Poniższy wykres przedstawia główne przyczyny determinujące powstawanie przestępstw ubezpie-
czeniowych.
Wykres 2. Przyczyny dokonywania oszustw ubezpieczeniowych
Źródło: opracowanie własne na podstawie Raportu „Oszustwa ubezpieczeniowe – aspekty społeczne”
Brak potępienia społecznego, niski profesjonalizm samych firm ubezpieczeniowych czy brak większe-
go zainteresowania policji są głównymi elementami bezkarności i rozrastania się skali tego typu prze-
stępstw w wielu krajach świata. W związku z tym od wielu lat obserwuje się znaczną akceptację spo-
łeczną dla tego typu przestępstw. Ubezpieczyciele stykają się z tym problemem od lat i coraz sku-
teczniej wykrywają próby wyłudzeń. Warto zauważyć, że w tych działaniach w jakimś stopniu wspiera
ich prawo, ponieważ próba wyłudzenia odszkodowania w świetle kodeksu karnego jest przestęp-
stwem. Jednakże rzeczywistość polskiego wymiaru sprawiedliwości sprawia, iż liczba skazanych z tego
tytułu jest dość niska. Często prokuratorzy umarzają postępowanie ze względu na znikomą szkodli-
wość społeczną czynu. Zazwyczaj jedyną konsekwencją wobec wykrycia próby oszustwa jest po pro-
stu niewypłacenie kwoty, która w rzeczywistości i tak się nie należała
11
.
Na koniec należy wspomnieć o psychologicznych motywach dokonywania oszustw ubezpieczenio-
wych. Często wynikają one z chęci dorównania dobrostanem innej osobie. Zjawisko to można najczę-
ściej zauważyć wśród młodych osób, które chcą zaimponować i kradną samochody, po to, aby się
przejechać. Chociaż może się to wydawać początkowo niewinnym występkiem, to wraz w upływem
czasu przekształca się w proceder przestępczy.
11
A. Makowski, Raport „Funkcjonowanie rynku ubezpieczeń”, 20.11.2002.
30%
49%
20%
24%
11%
4%
6%
Rodzaje powodów, które wpływają na dokonywanie
oszustw ubezpieczeniowych wg amerykańskich
respondentów
potrzeba pieniędzy
pewność uniknięcia kary
rekompensata opłaty kosztów
ubezpieczenia
zbyt wysoka składka na
ubezpieczenie
namowa agenta, rodziny,
przyjaciół, prawnika, lekarza
inne
nie wiem
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
55
4. Klasyfikacja przestępstw ubezpieczeniowych
Przechodząc kolejno do klasyfikacji czynów jako przestępstw ubezpieczeniowych, należy zwrócić
uwagę, iż celem działania sprawcy jest uzyskanie odszkodowania lub świadczenia. Zachowanie
sprawcy może polegać na bezpodstawnym żądaniu odszkodowania lub świadczenia bądź uzyskaniu
odszkodowania lub świadczenia poprzez oszustwo ubezpieczeniowe. W przypadku pierwszym należy
wybrać formy bezpodstawnego żądania świadczeń oraz środki jego realizacji, natomiast w drugim –
określić, na czym dane oszustwo polega. Słusznie zatem twierdzi M. Sadowski, iż za przestępczość
ubezpieczeniową sensu stricto należy uznać działania ubezpieczonego lub ubezpieczającego, zmierza-
jące do uzyskania nienależnego odszkodowania bądź spowodowania zdarzenia, od którego zależy
wypłata świadczenia. Jego zdaniem do nieuczciwych, nielegalnych działań, które zmierzają do bez-
prawnego uzyskania świadczenia można zaliczyć dwa rodzaje czynów:
oszustwo ubezpieczeniowe, czyli wprowadzenie w błąd zakładu ubezpieczeń odnośnie rze-
czywistego wystąpienia zdarzenia ubezpieczeniowego bądź powstania szkody;
wyłudzenie odszkodowania, czyli spowodowanie zdarzenia, którego wystąpienie skutkuje
powstaniem obowiązku zapłaty odszkodowania.
W polskich przepisach prawnych przyjęto, że czyny wyczerpujące cechy przestępstwa ubezpiecze-
niowego w ścisłym sensie mogą przyjąć dwojaką postać: z jednej strony zachowanie, które polega na
umyślnym spowodowaniu zdarzenia ubezpieczeniowego w celu uzyskania odszkodowania (zgodnie
z art. 298 k.k.), zaś z drugiej strony – uzyskania odszkodowania bądź świadczenia drogą oszustwa
(zgodnie z art. 286 k.k.). Natomiast przepis art. 286 k.k. dotyczy w zakresie ubezpieczeń upozorowa-
nia zdarzenia ubezpieczeniowego
12
.
4.1. Umyślne spowodowanie zdarzenia ubezpieczeniowego
Umyślne spowodowanie zdarzenia ubezpieczeniowego ujęte zostało przez polskie ustawodawstwo
w art. 298 przez kodeks karny z 1997 r. Owe przestępstwo scharakteryzowane zostało jako działanie
polegające na świadomym zdarzeniu, które stanowi podstawę do wypłacenia odszkodowania. Do
chwili wprowadzenia art. 4 ustawy o ochronie obrotu gospodarczego, wyłudzenie nienależnego od-
szkodowania poprzez wprowadzenie w błąd zakładu ubezpieczeń co do zdarzenia powodującego
obowiązek wypłacenia odszkodowania, gdy zdarzenie to w rzeczywistości nie zaistniało lub poprzez
realizację zdarzenia dającego podstawę do wypłaty odszkodowania ubezpieczeniowego, kwalifiko-
wano jako oszustwo z art. 205 k.k. z 1969 r. oraz jako zagarnięcie mienia z art. 199 lub 201 k.k. z 1969
r. odnoszących się do mienia społecznego.
Za sprawcę owego przestępstwa można uznać osobę powodującą zdarzenie będące podstawą do
wypłaty odszkodowania – zarówno osobę bezpośrednio związaną umową ubezpieczenia, jak i osobę,
która nie jest związana umową ubezpieczenia, lecz powoduje owe zdarzenie. Należałoby zaznaczyć, iż
12
W. Jaroch, Przestępczość na rynku ubezpieczeń, Gazeta Ubezpieczeniowa, Poltext, Warszawa 08.10.2002.
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
56
spowodowanie owego zdarzenia jest ściśle związane z zamiarem uzyskania nienależnego danej oso-
bie odszkodowania. W związku z czym osoba, która dopuściła się umyślnego spowodowania zdarze-
nia ubezpieczeniowego w celu bezprawnego wyłudzenia odszkodowania podlega odpowiedzialności
karnej. Mianowicie podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat, z zastrzeżeniem, iż
istnieje możliwość uchylenia kary w sytuacji, gdy sprawca zdarzenia przed wszczęciem postępowania
karnego dobrowolnie zapobiegł wypłacie odszkodowania.
Ponadto przestępstwo umyślnego spowodowania zdarzenia ubezpieczeniowego ma charakter mate-
rialny, gdyż konieczne jest powstanie skutku, mianowicie zaistnienie określonego zdarzenia. Wypłata
odszkodowania nie jest natomiast wymagana, bowiem wystarczy, że sprawca spowoduje sytuację,
w której zakład ubezpieczeń podejmie decyzję o wypłacie odszkodowania.
4.2. Upozorowanie zdarzenia ubezpieczeniowego
Upozorowanie zdarzenia ubezpieczeniowego, a następnie wystąpienie z roszczeniem odszkodowaw-
czym uznaje się za oszustwo ubezpieczeniowe, które zgodnie z art. 286 k.k. stanowi przestępstwo
ubezpieczeniowe. Mamy z nim do czynienia wówczas, gdy występuje wykorzystanie stosunku ubez-
pieczeniowego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na otrzymaniu od zakładu ubez-
pieczeń nienależnego odszkodowania lub innego świadczenia.
Owe przestępstwo powstaje na skutek wprowadzenia w błąd ubezpieczyciela i w praktyce może do-
tyczyć zarówno upozorowania całego zdarzenia będącego podstawą wypłaty odszkodowania, jak
i zawarcia umowy ubezpieczenia na fałszywych warunkach (wprowadzając zakład ubezpieczeń w błąd
poprzez podanie nieprawdziwych danych, uzyskując nienależną ochronę ubezpieczeniową).
Należy zaznaczyć, iż wyłudzenie nienależnego odszkodowania, mające związek z wprowadzeniem
w błąd ubezpieczyciela odnośnie faktycznych przyczyn i przebiegu zdarzenia, a także wielkości zaist-
niałej szkody, może przybierać w praktyce następujące formy:
zawarcie umowy po powstaniu szkody lub zawarcie umowy antydatowanej (dotyczy to
z reguły pojazdów nie mających ubezpieczenia AC, które zostały uszkodzone z winy właścicie-
la; antydatowanie umów AC dotyczy także kradzieży nie ubezpieczonych pojazdów),
zawyżanie wielkości szkody przez poszkodowanego i warsztat naprawczy (przedstawianie ra-
chunków na naprawę i wymianę części, których faktycznie nie było; posługiwanie się sfałszo-
wanymi rachunkami napraw pojazdów),
zawyżanie wartości ubezpieczonego mienia, a następnie celowe zniszczenie bądź uszkodze-
nie,
fałszywe oświadczenia sprawców kolizji (przejmowanie odpowiedzialności przez posiadaczy
ubezpieczenia OC w wypadku braku ubezpieczenia AC),
ukrywanie faktów wyłączających odpowiedzialność ubezpieczyciela (np. stanu nietrzeźwości),
upozorowanie kolizji i fałszywe oświadczenia rzekomych sprawców kolizji,
upozorowanie kradzieży po uprzedniej sprzedaży ubezpieczonego mienia,
upozorowanie napadów rabunkowych i utraty ładunku,
umyślne wywołanie pożaru ubezpieczonego mienia (pojazdy budynki),
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
57
wielokrotne ubezpieczenie tego samego mienia i wielokrotne zgłaszanie szkody u wielu
ubezpieczycieli
13
.
Wcześniej wspomniana korzyść majątkowa obejmuje rzeczy, prawa majątkowe, a także świadczenia
o wartości materialnej. Innymi słowy stanowi ona wszelki pożytek i zysk majątkowy, które sprawca
osiągnął lub zamierzał osiągnąć poprzez przestępstwo.
Sprawcami oszustw asekuracyjnych obejmujących wszelkie oszukańcze czyny są zarówno posiadacze
polis, jak i osoby trzecie występujące z roszczeniami odszkodowawczymi, a także pracownicy zakła-
dów ubezpieczeń oraz pośrednicy działający w celu uzyskania korzyści materialnych poprzez fałszywe
przedstawianie faktów. Należy zaznaczyć, iż osoby które dopuściły się owego przestępstwa podlegają
karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat.
4.3. Pozostałe formy zagrożeń na rynku ubezpieczeniowym
Oprócz wcześniej wspomnianych przestępstw ubezpieczeniowych, mamy do czynienia z czynami
powodującymi obowiązek kompensacji szkód, jednocześnie nie będąc czynami ukierunkowanymi na
uzyskanie odszkodowania czy też innego świadczenia.
Należy zaznaczyć, iż dla zakładów ubezpieczeń, a także całego rynku ubezpieczeń, zagrożeniem
w aspekcie ekonomicznym są kompensacje szkód będące następstwem:
wszelkich zaborów mienia ubezpieczonego od kradzieży zwykłej, przez jej postacie kwalifiko-
wane, zuchwałe, z włamaniem, przestępstwa rozbójnicze;
umyślnego bądź nieumyślnego zniszczenia bądź uszkodzenia ubezpieczonych dóbr majątko-
wych, np. spowodowania pożaru, podpalenia, katastrofy lub wypadku komunikacyjnego, za-
walenia się budowli, zniszczenia bądź uszkodzenia mienia przez uczestników zbiegowiska pu-
blicznego, zniszczenia surowców lub towarów itp.;
spowodowania śmierci, uszkodzenia ciała bądź rozstroju zdrowia jako skutków zawinionych
karnie zachowań sprawców, powodujących odpowiedzialność odszkodowawczą lub obowią-
zek innych świadczeń z tytułu ubezpieczenia NW bądź przewidzianą w dziale ubezpieczeń ży-
ciowych,
innych czynów przestępnych powodujących szkody w dobrach ubezpieczonych, jak oszustwo
kapitałowe powodujące szkody w ramach ubezpieczonego ryzyka działalności gospodarczej
14
.
Fałszerstwo dokumentów oraz poświadczenie nieprawdy stanowią czyny będące środkiem realizacji
przestępstw ubezpieczeniowych. Ma ono bowiem związek z podrobieniem lub przerobieniem doku-
mentu w celu użycia go jako prawdziwego, m.in.: dokumentów zaświadczających o wartości przed-
miotu ubezpieczanego, wycen przedmiotu ubezpieczenia, umów sprzedaży, dokumentów odpraw
celnych, oświadczeń rzekomych świadków czy polis ubezpieczeniowych.
Ponadto za inną formę działalności na szkodę zakładów ubezpieczeń uznaje się czyny popełniane
przez pracowników nie stanowiące ściśle przestępstwa ubezpieczeniowego, lecz dotyczące jedynie
niedopełnienia obowiązku. Wiąże się ono bowiem z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem
13
W. Jaroch, Przestępczość na rynku ubezpieczeń, Gazeta Ubezpieczeniowa, Poltext, Warszawa 08.10.2002.
14
Tamże.
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
58
czynności nakazanych przepisami lub umową bądź też wynikających z istoty pełnionej funkcji. Należy
podkreślić, iż sprawca owego przestępstwa kieruje się chęcią osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej.
Wśród innych czynów na szkodę ubezpieczyciela należy wymienić także przestępstwo nadużycia za-
ufania, uniemożliwianie bądź utrudnianie przetargu publicznego mienia zajętego u dłużnika ubezpie-
czyciela, przekupstwo i sprzedajność urzędniczą, a także nieprowadzenie, nierzetelne prowadzenie
bądź prowadzenia niezgodnie z przepisami ksiąg rachunkowych przez odpowiedzialne za ich prowa-
dzenie osoby.
5. Konsekwencje oszustw ubezpieczeniowych
Koncentrując się na konsekwencjach oszustw ubezpieczeniowych należy wyjść od stwierdzenia,
iż każda nienależna wypłata odszkodowania bez względu na czynność ubezpieczeniową czy rodzaj
ubezpieczenia uderza w interes zakładu ubezpieczeń. Pod pojęciem interesu zakładu ubezpieczeń
rozumie się prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w sposób korzystny dla obu stron umów
ubezpieczenia.
Można wyróżnić zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie skutki oszustw ubezpieczeniowych. Do bez-
pośrednich skutków zalicza się m.in. wzrost wartości i ilości wypłacanych odszkodowań, utratę real-
ności ochrony ubezpieczeniowej czy pogorszenie bądź utratę płynności finansowej zakładów ubez-
pieczeń, a w konsekwencji brak środków umożliwiających wypłatę odszkodowań.
Poza skutkami ekonomicznymi należy uwzględnić także skutki pośrednie:
utratę wizerunku zakładu ubezpieczeń,
utratę reputacji, poprzez kreowanie negatywnej opinii o zakładzie ubezpieczeń.
Przestępczość ubezpieczeniowa skutkować może także zmniejszeniem przeciętnej stopy składki
w danej grupie ubezpieczeń. Ma to związek z faktem, iż przestępstwa ubezpieczeniowe mogą być
popełniane zarówno w celu otrzymania nienależnego odszkodowania, jak i w celu uzyskania niższej
składki na skutek podania nieprawdziwych informacji. Owe zdarzenia skutkują zatem znacznym
zwiększeniem kosztów działalności zakładów ubezpieczeniowych.
Podsumowując, należy stwierdzić, iż podatność zakładów ubezpieczeń na wszelkie oszustwa ubezpie-
czeniowe ma związek z niedokładnie przeprowadzoną oceną ryzyka ubezpieczeniowego.
Zakończenie
Należy wyjść od stwierdzenia, iż nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeń są istotnym
problemem, z którym należy walczyć, i który nie powinien być bagatelizowany. Według Rzecznika
Ubezpieczonych walka z przestępczością ubezpieczeniową powinna być wspierana przez badania,
których zakres i intensywność powinny w dalszym ciągu znacznie wzrastać. Co więcej, prowadzone
przez zakłady ubezpieczeń w rzetelny sposób statystyki i bazy danych powinny służyć realizacji owego
celu.
Przestępstwa i oszustwa ubezpieczeniowe jako nieetyczne zachowania na polskim rynku ubezpieczeniowym
59
Skala przestępczości ubezpieczeniowej na terytorium Polski nie jest dokładnie znana i dotyczyć może
wszelkich produktów ubezpieczeniowych. Możliwe jest jedynie podanie szacunkowej liczby popeł-
nionych przestępstw, usiłowań ich popełnienia jak również ujawnionych przestępstw ubezpieczenio-
wych. Według szacunków Europejskiego Komitetu Ubezpieczeń straty europejskich ubezpieczycieli
powstałe wskutek przestępstw ubezpieczeniowych wahają się w granicach 8 mld Europejskiej Jed-
nostki Walutowej rocznie, co stanowi ok. 2% ogólnej rocznej składki wszystkich rodzajów ubezpie-
czeń
15
.
Podsumowując należy stwierdzić, iż konieczne są dalsze badania skoncentrowane na bardziej dokład-
nym oszacowaniu skali zjawiska przestępczości ubezpieczeniowej, a także wypracowanie metod jego
zwalczania.
Bibliografia
1. A. Banasiński, Ubezpieczenia gospodarcze, Potext, Warszawa 1997.
2. P. Halba, Działalność na szkodę zakładu ubezpieczeń cz.I, „Gazeta Ubezpieczeniowa”, Poltext,
Warszawa , 15.11.2005.
3. W. Jaroch, Przestępczość na rynku ubezpieczeń, Gazeta Ubezpieczeniowa, Poltext, Warszawa
08.10.2002.
4. M. Krupicz, Przestępczość w ubezpieczeniach majątkowych i osobowych, „Przegląd ubezpieczeń
społecznych, gospodarczych” 1999, nr 7.
5. I. Kwiecień, Istota i rola ubezpieczeń, [w:] Ubezpieczenia. Rynek i Ryzyko, red. Wanda Ronka-
Chmielowiec, PWE, Warszawa 2002.
6. A. Makowski, Raport „Funkcjonowanie rynku ubezpieczeń”, 20.11.2002.
7. B. Nowotarska-Romaniak, Marketing usług ubezpieczeniowych, PWE, Warszawa 1996.
8. T. Rydzek, Przestępczość ubezpieczeniowa w świetle teorii i praktyki, „Prawo asekuracyjne”
2/1996.
9. E. Stroiński, Organizacja i Zarządzanie Zakładem Ubezpieczeń, [w:] red. J. Monkiewicz, Podstawy
ubezpieczeń Tom III – przedsiębiorstwo, Poltext, Warszawa 2003.
10. http://prawo-karne.blogspot.com/2009/07/oszustwo-ubezpieczeniowe.html, z dnia 04.03.2013.
15
M. Krupicz, Przestępczość w ubezpieczeniach majątkowych i osobowych, „Przegląd ubezpieczeń społecznych,
gospodarczych” 1999, nr 7, s. 36-37