1



Praca pisemna na studia. Razem z
bibliografią około 4 stron.



Całość pracy

– 10 zł.



KOD pracy-

PR5



Napisz

[e-mail]

Porównaj postawę Josepha Granda wobec dżumy z postawami innych bohaterów

powieści Alberta Camusa „Dżuma”

P

owieść Alberta Camusa jest powieścią parabolą. Punktem odniesienia dla powieści

był Dziennik czasów zarazy Daniela Defoe, z którego Camus zaczerpnął i wykorzystał w

swojej powieści motto, które brzmi: Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj

uwięzienia przez inny, jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście, przez coś innego, co nie

istnieje. Motto wskazuje na metaforyczny charakter powieści. Z wyżej wspomnianego

dziennika Camus zaczerpnął nie tylko pomysł, by akcję umieścić w zamkniętym mieście i

pokazać ludzi w obliczu zarazy, ale postanowił on przyjrzeć się reakcji mieszkańców,

przedstawić etapy choroby i strach bohaterów. O ile tekst Defoe jest pewnym opisem, relacją

z wydarzeń, o tyle Camus zastanawiał się, w jaki sposób zmieniali się ludzie pod wpływem

zarazy, w jaki sposób wpłynęła ona na ich życie. Celem Camusa nie było opisanie przebiegu

epidemii, ale ukazanie reakcji ludzi wobec dżumy, którą można odczytywać, jako synonim

zła, zagrożenia. Dżuma w powieści Camusa jest właśnie alegorią zła, którego struktura i

zasięg są niepojęte. Ludzie w Oranie starali się, co prawda, walczyć z epidemią, ale nie mogli

przewidzieć skutków ani czasu trwania zarazy.

2

Egzystencjalna powieść Camusa rozpoczyna się jak prawdziwa kronika, opisująca

wydarzenia, które miały miejsce w algierskim mieście Oran, w latach czterdziestych XX

wieku. Narrator, który sam jest świadkiem epidemii dżumy, relacjonując wydarzenia,

odwołuje się do własnych przeżyć oraz doświadczeń. Podobnie jak inni kronikarze, dążył do

obiektywności, pragnął nadać własnej narracji charakter bezosobowy. Jak się okazało

narratorem w powieści jest doktor Bernard Rieux, lekarz, autor kroniki z Oranu, jeden z

głównych bohaterów przedmiotowej powieści. Jest synem robotnika. W dużym stopniu

stanowi porte parole samego Camusa. Rieux poświęcał cały swój czas na leczenie chorych,

pracował ponad siły, nie ustawał w walce z dżumą, był bezkompromisowy, zdecydowany i

uparty. Bohaterem zbiorowym powieści Camusa jest ludność miasta, którą nawiedza

epidemia dżumy. Z wielkim niepokojem mieszkańcy przyjęli pojawienie się w mieście

masowo zdychających szczurów. Gdy liczba śmiertelnych ofiar osiągnęła liczbę 30 osób

dziennie, ogłoszono stan epidemii i zdecydowano o zamknięciu bram miasta. Najdotkliwszą

dla mieszkańców konsekwencją zamknięcia bram miasta, była nagła, niespodziewana rozłąka

z najbliższymi, uczucie wygnania, uwięzienia, a więc utraty wolności. Uczucia te pogłębiły

się, gdy zabroniono korespondowania, gdyż również listy mogły być drogą do przenoszenia

infekcji. Jedynym ratunkiem były ograniczone do dziesięciu słów - telegramy. Można

powiedzieć, że mieszkańcy Oranu stali się więźniami dżumy. Permanentny stan zagrożenia …

Chcesz uzyskać dostęp do całej pracy? Napisz podając kod

pracy na [e-mail]