Farmakoterapia oty
Farmakoterapia oty
ł
ł
o
o
ś
ś
ci
ci
dr n. med.
Grzegorz Grześk
w. 1.2
w. 1.2
Definicja otyłości
• Otyłość to uwarunkowane
nadmiernym rozwojem tkanki
tłuszczowej zwiększenie masy
ciała znacznie powyżej wartości
prawidłowych, ustalonych dla
danego wieku, płci i rasy.
• Od 1985 roku uznaje się otyłość
oficjalnie za chorobę przewlekłą
Otyłość
• W krajach EU około 20-40%
społeczeństw ma nadwagę w
następstwie nadmiernej podaży
kalorii.
Oty
Oty
ł
ł
o
o
ść
ść
–
–
epidemia nie tylko w USA
epidemia nie tylko w USA
• U około 97 mln dorosłych w USA stwierdza
się nadwagę lub otyłość
2
• Rocznie z powodu chorób związanych z
otyłością umiera 300000 osób
1
• W samym roku 2000 koszty hospitalizacji w
powodu w/w chorób wyniosły w USA
$117x10
9
• Zapobieganie otyłości może być niedługo
równie istotna jak zapobieganie paleniu
tytoniu
1,3
1 The Surgeon General's Call to Action to Prevent and Decrease Overweight and Obesity 2001. U.S. Department of
Health and Human Services, Public Health Service, Office of the Surgeon General, 2001
2 The Practical Guide: Identification, Evaluation, and Treatment of Overweight and Obesity in Adults. National Institutes of
Health; National Heart, Lung, and Blood Institute; October 2000.
3 Tuomilehto J, Lindström J, Eriksson JG, et al. Prevention of type 2 diabetes mellitus by changes in lifestyle among
subjects with impaired glucose tolerance. N Engl J Med. 2001; 344: 1343-1350.
Wzory
• wzór Broca:
m.c. należna (kg) = wzrost (cm)-100
• BMI=m.c.(kg)/wzrost
2
(m
2
)
stopie
stopie
ń
ń
oty
oty
ł
ł
o
o
ś
ś
ci
ci
nadwaga wg
nadwaga wg
Broca (%)
Broca (%)
BMI
BMI
prawid
prawid
ł
ł
owa
owa
0
0
0
0
20
20
-
-
24,9
24,9
nadwaga
nadwaga
umiarkowana
umiarkowana
I
I
0
0
-
-
20
20
25
25
-
-
29,9
29,9
znaczna
znaczna
II
II
20
20
-
-
70
70
30
30
-
-
40
40
ekstremalna
ekstremalna
III
III
> 70
> 70
>40
>40
Typy otyłości
A – otyłość brzuszna
B – otyłość ginoidalna
Typ otyłości
Kobiety
Mężczyźni
Otyłość trzewna
WHR >0,8
WHR >1,0
Otyłość udowo -
pośladkowa
WHR < 0,8
WHR< 1,0
WHR = obwód talii / obwód bioder
Cechy metaboliczne oty
Cechy metaboliczne oty
ł
ł
o
o
ś
ś
ci
ci
brzusznej
brzusznej
1. Nadmierne wytwarzanie hormonu
glukoneogenetycznego - kortyzolu oraz duża gęstość
jego receptorów w wewnątrzbrzusznej tkance
tłuszczowej
2. Długotrwały wzrost stężenia glukozy we krwi
(hiperglikemia)
3. Długotrwały wzrost stężenia insuliny we krwi
(hiperinsulinemia)
4. Insulinooporność
5. Obniżenie stężenia globuliny wiążącej hormony
steroidowe
6. Spadek wydzielania hormonów płciowych zarówno
męskich jak i żeńskich
7. Podwyższenie stężenia testosteronu u kobiet
8. Wzmożone obwodowa konwersja testosteronu do
estradiolu u mężczyzn
Anorexigenica
Poprzez zmniejszenie
Poprzez zmniejszenie
uczucia g
uczucia g
ł
ł
odu
odu
zmniejszaj
zmniejszaj
ą
ą
przyjmowanie
przyjmowanie
po
po
ż
ż
ywienia.
ywienia.
Anorexigenica
działania niepożądane
• bezsenność
• nadpobudliwość
• zawroty głowy
• tachykardia
• zaburzenia rytmu
• nadciśnienie systemowe, płucne
Anorexigenica
historia
historia
• Hormony tarczycy (1893-1978)
• 2,4-dwunitrofenol (1933-1937)
• Heroina (lata 20-te)
• Glikozydy naparstnicy (1950-1964)
• Amfetamina (lata 50-60-te)
• Fluramina i dexfenfluramina (lata 80-
90-te)
• Efedryna (lata 70-te, 80-te)
Isolipan (
dexfenfluramina
)
Isolipan
Isolipan
(
(
dexfenfluramina
dexfenfluramina
)
)
1992
1992
=
=
1997
1997
Pascal Touchon
Warszawa,16.09.1997
Dyrektor Generalny SERVIER POLSKA Sp. z o.o.
Szanowni Państwo,
W ostatnim okresie w raportach kierowanych do Food and Drug Administration (FDA) pojawiły się doniesienia o
echokardiograficznych cechach choroby zastawkowej serca, występujących u pacjentów stosujących leki
anorektyczne. Doniesienia dotyczyły prawie wyłącznie długotrwałego leczenia (6 do 24 miesięcy), bardzo popularną
w USA kombinacją dwóch lęków anorektycznych: fenterminy i fenfluraminy.
Zgodnie z zaleceniami Komisji Europejskiej, przestrzeganymi również w Polsce, kojarzenie leków anorektycznych
jest bezwzględnie przeciwwskazane. Fentermina i fenfluramina nie są zarejestrowane w Polsce. Jedynie
prawoskrętny izomer fenfluraminy - deksfenfluramina, jest zarejestrowany w Polsce od maja 1992 roku pod nazwą
Isolipan.
Powyższe obserwacje echokardiograficzne są trudne do oceny z powodu braku grupy kontrolnej i wymagają
dalszej analizy. W szczególności brak jest związku przyczynowo-skutkowego między stosowaną terapią lekami
anorektycznymi, a rozwojem choroby zastawkowej.
Niemniej jednak, biorąc pod uwagę wszelkie środki ostrożności, Servier podjęło suwerenną i dobrowolną decyzją o
wstrzymaniu promocji i sprzedaży deksfenfluraminy do czasu przeprowadzenia badań mających na celu wyjaśnienie
wspomnianych wcześniej wątpliwości Podobną decyzją podjęły firmy Wyeth-Ayerst oraz Interneuron, odpowiedzialne
za fenfluraminę i deksfenfluraminę na rynku amerykańskim
Z dniem 15 września 1997 r. Servier Polska zaprzestaje promocji i sprzedaży leku Isolipan w naszym kraju. W
konsekwencji, Isolipan przestanie być dostępny w aptekach i recepty nie będą mogły być zrealizowane.
W tej sytuacji mogą Państwo uznać za stosowne przerwanie terapii lekiem Isolipan u pacjentów aktualnie ją
stosujących. Osoby przyjmujące preparat Isolipan krócej niż 3 miesiące mogą zakończyć kurację natychmiast; w
przypadku dłuższej terapii wskazany byłby przejściowy okres odstawiania -1 kapsułka dziennie przez 1 tydzień.
Przez 35 lat dostępności na rynku fenfluraminy i 12 lat deksfenfluraminy, leczonych było, odpowiednio, 60 mln i 10
mln pacjentów. Przez cały ten okres nie ukazał się ani jeden raport donoszący o występowaniu choroby zastawkowej
serca, przypisywany tym lekom. Również w Polsce nie zgłoszono żadnego przypadku do Ośrodka Monitorowania
Niepożądanych Działań Leków, Centrum Farmakoepidemiologii Instytutu Leków.
Z powodu braku jakiegokolwiek uzasadnienia patofizjologicznego, kierując się dobrem pacjentów i interesem
zdrowia publicznego, firmy Servier i Wyeth-Ayerst rozpoczęły rygorystyczne, prospektywne badania naukowe.
Badania te, wszczęte natychmiast po ukazaniu się pierwszych raportów w lipcu 1997 roku, powinny ostatecznie
wyjaśnić zaistniałą sytuację kliniczną. O ich wynikach niezwłocznie poinformujemy wszystkich pracowników Sztuby
Zdrowia, lekarzy i farmaceutów, a także opinię publiczną.
W przypadku jakichkolwiek wątpliwości wszyscy przedstawiciele Servier Polska pozostają do Państwa dyspozycji.
Pozostaję z szacunkiem,
Pascal Touchon, Dyrektor Generalny SERVIER POLSKA Sp. z o.o.
Meridia (
sibutramina
)
Kapsułki: 10mg, 15 mg
30 szt./opakowanie
Meridia (
sibutramina
)
• Działanie względnie selektywne
na wychwyt zwrotny
serotoniny/noradrenaliny.
• Przygotowywana pierwotnie jako
lek antydepresyjny.
Meridia
Meridia
(
(
sibutramina
sibutramina
)
)
mechanizm dzia
mechanizm dzia
ł
ł
ania
ania
• Inhibitor wychwytu zwrotnego monoamin -
przede wszystkim noradrenaliny i serotoniny,
pozbawiony wpływu na ich uwalnianie i rozkład
(brak hamującego wpływu na MAO), ułatwiający
normalizację masy ciała.
• Sibutramina i jej metabolity wykazują
powinowactwo m.in. w stosunku do receptorów
serotoninergicznych (5HT
1
i 5HT
2
),
adrenergicznych (α i β), dopaminergicznych (D
1
i
D
2
), muskarynowych i histaminowych (H
1
).
• Działanie polega na nasileniu poposiłkowego
uczucia sytości oraz prawdopodobnie na
zwiększeniu wydatku energetycznego poprzez
nasilenie termogenezy.
Meridia
Meridia
(
(
sibutramina
sibutramina
)
)
farmakokinetyka
farmakokinetyka
• Po podaniu doustnym lek dobrze wchłania się z
przewodu pokarmowego i w znacznym stopniu ulega
efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę.
• Sibutramina osiąga maksymalne stężenie we krwi po 1,2
h. T
0,5
wynosi około 1,1 h.
• Farmakologicznie czynne metabolity osiągają stężenie
maksymalne we krwi po 3 h, a ich T
0,5
wynosi
odpowiednio 14 i 16 h.
• Sibutramina wiąże się z białkami osocza w 97%, a jej
metabolity w 94%.
• Podczas codziennego stosowania preparatu stężenia
obu metabolitów osiągają stan stacjonarny po 4 dobach.
• Główną drogą eliminacji sibutraminy i jej czynnych
metabolitów są przemiany metaboliczne w wątrobie.
Nieczynne metabolity wydalane są w przeważającej
części z moczem (około 90%) i częściowo z kałem (około
10%).
Meridia
Meridia
(
(
sibutramina
sibutramina
)
)
wskazania
wskazania
• Pomocniczo w połączeniu z dietą:
– w leczeniu otyłości u pacjentów ze wskaźnikiem
BMI 30 kg/m
2
lub wyższym
– u pacjentów z nadwagą (BMI 27 kg/m
2
lub wyższy)
ze współistniejącą cukrzycą typu 2 lub
dyslipidemią.
• Preparat powinien być stosowany u
pacjentów, u których w trakcie
poprzedzającego terapię leczenia
niefarmakologicznego nie uzyskano
zmniejszenia m.c. o 5 kg w ciągu 3 miesięcy.
Meridia
Meridia
(
(
sibutramina
sibutramina
)
)
przeciwwskazania
przeciwwskazania
•
Nadwrażliwość na składniki preparatu.
•
Ciąża i okres karmienia piersią.
•
Otyłość wtórna (m.in. w przebiegu niedoczynności tarczycy lub
nadczynności kory nadnerczy), jadłowstręt psychiczny, bulimia,
psychozy, zespół Gilles de la Tourette'a.
•
Jednoczesne (lub w odstępie czasu krótszym niż 2 tygodnie) stosowanie
inhibitorów MAO oraz innych leków działających na o.u.n., m.in.
przeciwdepresyjnych, neuroleptyków, leków przeciwmigrenowych.
•
Choroby układu krążenia: choroba wieńcowa, niewyrównana
niewydolność serca, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, choroby
naczyń mózgu (m.in. udar) w wywiadzie, nie poddające się leczeniu
nadciśnienie tętnicze (>145/90 mm Hg).
•
Ciężka niewydolność wątroby lub nerek,
•
Jaskra z wąskim kątem przesączania,
•
Łagodny rozrost gruczołu krokowego z zaleganiem moczu,
•
Pheochromocytoma, Nadczynność tarczycy.
•
Nie stosować u dzieci i młodzieży do 18 r.ż. oraz osób powyżej 65 r.ż.
(brak badań klinicznych), a także u osób nadużywających narkotyków,
alkoholu lub leków.
•
Ostrożnie stosować u pacjentów z hipokaliemią, hipomagnezemią,
padaczką, umiarkowaną niewydolnością wątroby lub nerek.
•
Kobiety w wieku rozrodczym powinny w trakcie terapii stosować
skuteczną antykoncepcję.
Meridia
Meridia
(
(
sibutramina
sibutramina
)
)
dzia
dzia
ł
ł
ania niepo
ania niepo
żą
żą
dane
dane
• Większość działań niepożądanych wystąpiła w
pierwszych 4 tyg. leczenia; ich nasilenie oraz
częstotliwość zmniejszała się z upływem czasu. Nie
były one poważne i nie prowadziły do odstawienia leku
i były odwracalne.
• Najczęściej obserwowano:
– utratę łaknienia, zaparcia, suchość błon śluzowych jamy
ustnej, bezsenność.
• Rzadziej występowały:
– kołatanie serca, tachykardia, wzrost ciśnienia tętniczego
krwi, rozszerzenie naczyń obwodowych (uderzenia
gorąca), nasilenie dolegliwości związanych z żylakami
odbytu, nudności, ból i zawroty głowy, parestezje,
zwiększona potliwość, zaburzenia smaku.
• Sporadycznie obserwowano:
– ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, drgawki,
małopłytkowość, przemijające zwiększenie aktywności
aminotransferaz we krwi.
Meridia
Meridia
(
(
sibutramina
sibutramina
)
)
interakcje
interakcje
• Jednoczesne (lub w ciągu 2 tyg. poprzedzających
rozpoczęcie leczenia) stosowanie sibutraminy z inhibitorami
MAO, lekami przeciwdepresyjnymi (zwłaszcza selektywnymi
inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny),
neuroleptykami, lekami przeciwmigrenowymi (sumatriptan,
dihydroergotamina), opioidami (pentazocyna, petydyna,
fentanyl, dekstrometorfan) zwiększa stężenie serotoniny we
krwi i może prowadzić do tzw. zespołu serotoninowego.
• Ketokonazol, erytromycyna oraz cyklosporyna hamują
metabolizm leku i mogą powodować zwiększenie jego
stężenia we krwi (ryzyko nasilenia działań niepożądanych).
• Metabolizm sibutraminy może być przyspieszony przez
rifampicynę, antybiotyki makrolidowe, fenytoinę,
karbamazepinę, fenobarbital i deksametazon (indukcja
enzymów wątrobowych biorących udział w metabolizmie).
• Z lekami wydłużającymi odstęp QT (astemizol, terfenadyna,
amiodaron, chinidyna, flekainid, meksyletyna, propafenon,
sotalol, cizaprid, pimozyd) nasila się ryzyko działań
niepożądanych.
Meridia
Meridia
(
(
sibutramina
sibutramina
)
)
dawkowanie
dawkowanie
Doustnie, dorośli:
– początkowo 10 mg raz dziennie, najlepiej
rano.
– U pacjentów, u których nie nastąpiło
odpowiednie (co najmniej 2 kg w ciągu
miesiąca) zmniejszenie m.c. i tolerancja
leku była dobra, dawkę można zwiększyć
do 15 mg raz dziennie.
– U pacjentów, u których stosowanie tej
dawki w ciągu 4 tyg. nie spowodowało
zmniejszenia m.c. o co najmniej 2 kg, lek
należy odstawić.
– Okres leczenia nie powinien być dłuższy
niż 12 miesięcy.
Sibutramina - preparaty
• Meridia (Abbott)
• Zelixa (Biofarm)
Xenical (
orlistat
)
• inhibitor lipaz żołądkowo –
jelitowych
• Kapsułki 120 mg
• Opakowania 21, 42 i 84 szt.
Xenical
Xenical
(
(
orlistat
orlistat
)
)
mechanizm dzia
mechanizm dzia
ł
ł
ania
ania
• Silny, specyficzny i długo działający inhibitor lipaz
wytwarzanych w przewodzie pokarmowym.
• Działa w świetle żołądka i jelita cienkiego poprzez wiązanie z
aktywnym miejscem serynowym lipazy żołądkowej i
trzustkowej.
• Pozbawiony aktywności enzym nie hydrolizuje tłuszczu,
przyjętego w pożywieniu w postaci triglicerydów, do
wchłaniających się wolnych kwasów tłuszczowych oraz
monoglicerydów.
•
Dane z 5 dwuletnich badań dowiodły, że po roku leczenia ze
stosowaniem jednocześnie niskokalorycznej diety i 120 mg
orlistatu zmniejszenie masy ciała, o co najmniej 10% lub
więcej obserwowano u 20% pacjentów stosujących 120 mg
orlistat i u 8% pacjentów przyjmujących placebo.
• W 4 jednorocznych badaniach klinicznych prowadzonych u
pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych lekami
przeciwcukrzycowymi zaobserwowano korzystny skutek
(utratę przynajmniej 10% masy ciała) u 11,3% pacjentów
przyjmujących orlistat w porównaniu do 4,5% u pacjentów
przyjmujących placebo.
Xenical
Xenical
(
(
orlistat
orlistat
)
)
farmakokinetyka
farmakokinetyka
• Dawka orlistatu większa niż 120 mg 3 razy w ciągu
doby nie prowadzi do uzyskania dodatkowych
korzyści.
• Wpływ orlistatu na zwiększenie zawartości tłuszczu w
stolcu występuje już po 24-48 h od zastosowania leku.
• Po odstawieniu leku zawartość tłuszczu w stolcu
wraca do wartości sprzed okresu leczenia po 48-72 h.
• Orlistat praktycznie nie wchłania się z przewodu
pokarmowego.
• Jest metabolizowany w obrębie przewodu
pokarmowego do nieistotnych farmakologicznie
metabolitów.
• Około 97% podanej dawki leku jest wydalane z kałem
(w 83% w postaci nie zmienionej), mniej niż 2% dawki
wydalane jest z moczem.
• Czas całkowitego wydalania leku wynosi 3-5 dni.
Xenical
Xenical
(
(
orlistat
orlistat
)
)
wskazania
wskazania
• W połączeniu z niskokaloryczną dietą w
leczeniu pacjentów z otyłością:
– z indeksem masy ciała (BMI) równym lub
większym niż 30 kg/m
2
lub
– pacjentów z nadwagą - z indeksem masy ciała
(BMI) równym lub większym niż 28 kg/m
2
z
występującymi równocześnie czynnikami ryzyka.
• Leczenie orlistatem można rozpocząć jedynie
wtedy, gdy wcześniejsze leczenie samą dietą
spowodowało utratę, co najmniej 2,5 kg w
ciągu 4 kolejnych tygodni. Orlistat należy
odstawić po 12 tyg., jeśli pacjenci nie byli w
stanie zmniejszyć masy ciała o co najmniej
5% w stosunku do masy ciała na początku
leczenia
Xenical
Xenical
(
(
orlistat
orlistat
)
)
przeciwwskazania
przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na orlistat lub
pozostałe składniki preparatu.
• Przewlekły zespół złego
wchłaniania.
• Cholestaza.
• Okres karmienia piersią.
Xenical
Xenical
(
(
orlistat
orlistat
)
)
dzia
dzia
ł
ł
ania niepo
ania niepo
żą
żą
dane
dane
•
W większości przypadków mają charakter zaburzeń żołądkowo-
jelitowych.
•
Częstość działań niepożądanych ulegała zmniejszeniu po dłuższym
okresie przyjmowania orlistatu.
•
Możliwość wystąpienia działań niepożądanych ze strony przewodu
pokarmowego może się zwiększać, jeśli orlistat jest stosowany
razem z dietą o dużej zawartości tłuszczu (np. w przypadku diety o
wartości kalorycznej 2000 kcal/dobę, w której ponad 30% energii
zawiera ponad 67 g tłuszczu).
•
W czasie pierwszego roku leczenia występowały następujące
działania niepożądane.
– Bardzo częste: plamienie tłuszczowe z odbytu, bóle brzucha/dyskomfort,
gazy z wydzieliną, parcie na stolec, tłuszczowe/oleiste stolce, wzdęcie z
oddawaniem gazów, płynne stolce, plamienie tłuszczowe, częstsze
oddawanie stolca; hipoglikemia; ból głowy; infekcje górnych dróg
oddechowych.
– Częste: luźne stolce, nietrzymanie stolca, uczucie rozpierania, ból
odbytu/dyskomfort, choroby dziąseł i zębów; lęk; infekcje dolnych dróg
oddechowych; infekcje układu moczowego; nieregularne
miesiączkowanie; zmęczenie.
– Zaobserwowano rzadkie przypadki nadwrażliwości (świąd, wysypka
skórna, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy i anafilaksja), zwiększenia
aktywności enzymów wątrobowych
Xenical
Xenical
(
(
orlistat
orlistat
)
)
interakcje
interakcje
•
W związku z brakiem badań farmakokinetycznych dotyczących interakcji leków,
nie zaleca się jednoczesnego podawania orlistatu z akarbozą.
•
W czasie jednoczesnego podawania warfaryny lub innych leków
przeciwzakrzepowych z orlistatem należy monitorować INR.
•
Nie zaobserwowano interakcji orlistatu z amitryptyliną, atorwastatyną, pochodnymi
biguanidu, digoksyną, fibratami, fluoksetyną, losartanem, fenytoiną, doustnymi
środkami antykoncepcyjnymi, fenterminą, prawastatyną, nifedypiną GITS,
nifedypiną o przedłużonym uwalnianiu, sibutraminą oraz alkoholem.
•
Leczenie orlistatem może zaburzać wchłanianie witamin rozpuszczalnych w
tłuszczach (A, D, E, K) - w celu zapewnienia właściwego odżywiania, pacjentom
pozostającym na diecie niskokalorycznej należy zalecać dietę bogatą w owoce i
warzywa oraz rozważyć podawanie preparatów wielowitaminowych; w przypadku
zalecenia preparatów wielowitaminowych, należy je przyjmować co najmniej 2 h
po przyjęciu orlistatu lub przed snem.
•
Podczas przyjmowania orlistatu obserwowano zmniejszenie stężenia
cyklosporyny we krwi - zaleca się częściej niż zwykle przeprowadzanie badań
stężenia cyklosporyny we krwi podczas stosowania orlistatu oraz kontynuowanie
częstszego przeprowadzania tych badań po odstawieniu orlistatu, aż do czasu
ustabilizowania się stężenia cyklosporyny we krwi.
•
Po podaniu jednorazowej dawki amiodaronu w czasie terapii orlistatem kilku
zdrowym ochotnikom zaobserwowano nieznaczne zmniejszenie stężenia
amiodaronu we krwi - u chorych leczonych amiodaronem znaczenie kliniczne tej
obserwacji pozostaje nieznane, lecz może być minimalne; jednak u chorych
leczonych równocześnie amiodaronem uzasadnione jest monitorowanie kliniczne i
badaniami EKG
Xenical
Xenical
(
(
orlistat
orlistat
)
)
dawkowanie
dawkowanie
Doustnie. Dorośli:
– zalecana dawka wynosi 120 mg (1 kaps.)
bezpośrednio przed, w czasie lub w ciągu 1
h po spożyciu każdego głównego posiłku i
popijając wodą.
– Jeśli chory nie spożywa posiłku, lub, gdy
posiłek nie zawiera tłuszczu, dawkę należy
pominąć.
– Brak dostępnych badań dotyczących
skuteczności i bezpieczeństwa stosowania
dłużej niż 2 lata, dlatego leczenie orlistatem
nie powinno trwać dłużej niż 2 lata.
МАЗИНДОЛ
(Mazindol)
МАЗИНДОЛ (Mazindol)*. 5-(4-Хлорфенил)-2, 5-дигидро-3Н-имидазол- [2, 1-а] -изоиндол-
5-ол.
Синонимы: Теренак, Теронак, Afilan, Dimagrir, Magrilan, Samonter, Sanorex, Terenac.
По химической структуре отличается от фепранона и дезопимона, но по действию
близок к ним. Оказывает анорексигенное действие. Облегчает соблюдение
низкокалорийной диеты.
Основными факторами в механизме анорексигенного действия мазиндола также
являются повышение активности центра насыщения в гипоталамусе и снижение
стимулов к потребности в пище, что связано с влиянием препарата на
адренергические системы мозга.
Мазиндолу свойственно также умеренное антидепрессивное действие.
Применяют в комплексной терапии ожирения у взрослых и детей старше 12 лет.
Назначают внутрь во время еды вначале по 1/2 таблетки (0,5 мг) в день (в первые
4 - 5 дней), потом по 1 таблетке 1 или 2 раза в день (во время завтрака и обеда).
Максимальная суточная доза 3 таблетки. Курс лечения продолжается обычно от 4
до 12 нед.
При приеме препарата возможны сухость во рту, тошнота, головная боль,
расстройства сна, задержка мочеиспускания, потливость, аллергическая кожная
сыпь, повышение артериального давления. Дозу препарата в этих случаях
уменьшают или прекращают его прием. В процессе лечения (на 8 - 10-й неделе)
могут развиться некоторое привыкание к препарату и снижение его
анорексигенного эффекта.
Препарат противопоказан при глаукоме, почечной, печеночной и сердечной
недостаточности, аритмии сердца, повышенной возбудимости. Не следует
назначать мазиндол одновременно с ингибиторами МАО (см. Ниаламид).
Форма выпуска: таблетки по 1 мг в упаковке по 20 и 100 штук.
Хранение: список А. Отпускается только по рецепту врача.
Leczenie
• Dieta
• Farmakoterapia
• Immunoterapia
• Wszczepialne stymulatory
• Leczenie chirurgiczne