Tłumaczenie nieoficjalne

KAZchomik

Rozdział szósty

Kalona

Kalona

podniósł

przewrócone

krzesło, usiadł,

wygładził włosy do tyłu i wziął głęboki oddech, zanim
powiedział, „Możesz wejść.”

Kiedy zobaczył, że Zoey i Stark wchodzą za Dariusem
do pokoju stłumił jęk rozdrażnienia. Choć wydawało
się, że on i Zoey mieli rozejm, rzeczy nie były proste
między nimi. Stark, oczywiście, już od dłuższego
czasu go denerwował. Kalona nie był zaskoczony
brakiem zmiany w jego postawie po tym jak przeszył
go włócznią i zabił w Otherworldzie.

„Wow,” powiedziała Zoey, patrząc od Kalony na
kryształowy wazon i słonecznik, a następnie na
gobelin, który zajmował całą tylną ścianę za nim,
przedstawiając czarny statek z ryczącym smokiem
zamiast dziobu. „To super dziwne widzieć te
wszystkie rzeczy Smoka i ciebie razem.” Wskazała na
Kalone, siedzącego za biurkiem Mistrza Miecza.

„To niepokojące,” powiedział cicho Darius, jakby nie
chciał komentować, ale nie mógł się powstrzymać.

„Raczej niepokojące,” powiedział Stark. Jego głos był
pewny siebie, jakby cieszył się z drażnienia
nieśmiertelnego.

Ta drzazga nieśmiertelności, którą dzieli ze mną, czyni
go tak śmiałym i irytującym,

pomyślał Kalona.

Zastanawiam się jak bardzo by się cieszył ten
Chłopiec, gdyby wiedział, że ta drzazga nas łączy i
mogę śledzić jego duszę?

Kalona zachował się tak, jakby nikt nic nie mówił, ale
zanotował w pamięci, aby pozbyć się dobytku starego
Mistrza Miecza. To był najwyższy czas, aby odświeżyć
to miejsce.

„Mówiłeś, że chciałeś zamienić ze mną słowo,
Dariusie?”

„Tak zrobię. My zrobimy,” Skorygował Darius.

„Czy wiesz, że w szkole jest piwnica?” Zapytał Stark.

Kalona pokręcił głową. „Nigdy nie widziałem, ale Dom
Nocy to stary budynek i logicznym byłoby, gdyby
takowa tu była.”

„Więc ty i Neferet nigdy nie byliście na dole?”
Zapytała Zoey.

Napotkał jej spojrzenie, patrzył swoimi starożytnymi
oczami głęboko w jej ciemne oczy. „Przebywanie w
podziemiach

okazuje

się

skomplikowanym

doświadczeniem dla mnie, dlatego zazwyczaj nie chcę
tego powtarzać.” Celowo, Kalona użył drażniącego,
głębokiego głosu.

„Tracisz wątek pytania.” Stark zrobił krok do przodu,
tak, że stał pomiędzy Kaloną a Zoey.

Kalona uśmiechnął się wyśmiewając chłopca. „Być
może to ty zgubiłeś wątek w mojej odpowiedzi.”

„Tak? Myślę, że nie. Myślę, że twoje odpowiedzi
spierdoliły mój czas,” powiedział Stark.

„Zatem przestań zadawać pytania.”

Gdy tylko Stark ruszył naprzód, ściągając łuk
zazwyczaj zawieszony na jego plecach, Zoey chwyciła
go za nadgarstek, przyciągając go z powrotem.

„To nie pomaga,” powiedziała.

„To on zaczął!” Krzyknął Stark.

„On to robi celowo bo wie, że zareagujesz,”
powiedziała mu Zoey. Potem zmarszczyła brwi na
Kalone.

„Zatrzymaj

to.

Teraz.

Potrzebujemy

porozmawiać z naszym Obrońcą szkoły, nie z mądralą
ze skrzydłami.”

„Zatem po pierwsze powinnaś założyć kaganiec
swojemu zwierzątku.” Powiedział Kalona spokojnie.

„Nie, po pierwsze powinnam ci powiedzieć, że załoga
wiadomości Tulsy jest w kawiarni i nagrywa adeptów
będących normalnymi dziećmi a nie, krwiożerczymi
demonami, więc nie mam czasu na opanowywanie
waszych ego, co oznacza, że powinieneś nie
zapominać, że wiąże cię przysięga, aby chronić naszą
szkołę tak długo jak Śmierć jest naszą Wyższą
Kapłanką – Thanatos wciąż jest naszą Kapłanką,
dlatego jesteś winien nam swoją przysięgę!” głos,
który wyszedł z Zoey brzmiał na rozdrażniony i
wypełnionym mocą ducha, tak, że włosy Kalony na
przedramieniu stanęły dęba, a jego skóra zadrżała
automatycznie w odpowiedzi. „Jestem tutaj by zadać
ci pytania mające na celu zabezpieczenie naszych
adeptów. Odpowiedz mi i przestań grać w te głupie
gierki.”

Kalona ostrożnie ukrył uśmiech. To była Zoey, która
najbardziej go cieszyła. Była to młoda, silna Kapłanka,
która naprawdę pasowałaby dzierżyć władzę Nyx.

Kalona zacisnął rękę na jego sercu i zaczął przechylać
głowę w formalnym ukłonie, pokazując szacunek
Wojownika do Kapłanki. Otworzył usta, by przemówić,
gdy słodki, boleśnie znajomy głos szepnął mu w
głowie.

Powinieneś pamiętać, że ona nie jest mną…

Ciało Kalony zadrżało się, jakby został dotknięty przez
rozgrzany pogrzebacz. Zerwał się na równe nogi.
Zatrzymał się, serce szybko mu biło, nie wiedział czy
ma płakać z radości czy paść na kolana i płakać.

Nyx

przemówiła do niego!

„Kalona? Co się dzieje?”

Nieśmiertelny zamrugał, aby oczyścić wzrok i
zobaczył trójkę młodych ludzi patrzących na niego.

Mężczyźni patrzyli na niego podejrzliwie stojąc po
bokach przed Kapłanką. Zoey studiowała go z
wyrazem zainteresowania.

Wziął głęboki oddech. Zacisną dłoń i, ponownie,
skłonił jej się formalnie, po czym zmusił swoje nogi do
relaksu i usiadł.

„Twoje słowa okryły mnie wstydem, Kapłanko.
Potwierdzam moją odpowiedzialność za ochronę tej
szkoły. Proszę, usiądź.” Potrząsnął ręką, kiedy skinął
na krzesła przed biurkiem. „Pytaj, o co chcesz.”

„Okaaaay.” Zoey przeciągnęła słowo wyraźnie nie
wiedząc jak ułożyć uczucia, które w niej szalały, ale
ona i młodzi mężczyźni siedzieli, patrząc nieufnie.
„Oto sprawa,” powiedziała brzmiąc jak normalna
dziewczyna. „Jesteśmy tu by spytać cię o piwnicę
szkoły, bo musimy wiedzieć, czy Neferet o niej wie.”

Kalona koncentrował swoje chaotyczne myśli na jej
pytaniu. „Neferet nigdy nie wspomniała mi o piwnicy.”

„Co nie musi oznaczać, że wie o niej,” powiedziała
Zoey.

„Dokładnie tak jak mówisz,” powiedział Kalona. „Jak
wiecie, mam awersję do bycia pod ziemią.”

„Tak? Wy dwoje byliście kochankami. Dlaczego nie
powiedziała swojemu klaustrofobicznemu kochankowi
o piwnicy?” powiedział Stark.

„On jest bardziej, niż klaustrofobem,” powiedziała
Zoey. „Jego moce się różnią, gdy jest pod ziemią. Tak
jakby ziemia wysysała z niego siły. Tak Neferet
zmusiła go, aby przyszedł po mnie do Otherworldu.
Trzymała go uwięzionego pod ziemią. Prawda?”
Zapytała Kalone.

„Zgadza się. Ciemność wypełniała Neferet. Użyła jej
by zmusić mojego ducha do podróży po Otherworldzie,
gdy byłem za słaby, by z nią walczyć.”

„Hej, i wszystko jasne – Neferet mogła cię uwięzić i
zmusić do Otherworldu, ale nie byś zaatakował Zoey
lub mnie, kiedy tam byłeś. To był twój wybór.”

„Masz rację. Choć powinieneś wiedzieć, że gdybym
nie wykonał jej rozkazu, Neferet by zatrzymała moją
duszę dla siebie na czas nieokreślony.”

„Jesteś nieśmiertelny. W przeciwieństwie do Zoey, to
by cię nie zabiło,” powiedział Stark.

„Nie, to by mnie nie zabiło. Doprowadziłoby to mnie do
szaleństwa.” Kalona spotkał spojrzenie Zoey. „Myślę,
że możesz sobie to wyobrazić. Twój duch został
rozbity i opuścił ciało. Wiesz, co się dzieje z twoim
rozsądkiem, gdy tak jest.”

Twarz młodej Kapłanki pobladła. „Tak, wiem. To było
złe. Bardzo złe.”

„Co się nie udało, zrób lepiej,” powiedział Stark.

„To tworzy nieporozumienia,” powiedział Darius.
„Stark, słyszałem, co powiedziałeś. Wypominasz
Kalonie przeszłość, choć on sprzymierzył się z nami.
Musimy o tym pamiętać.”

„Ciemność dłużej mną nie steruje,” powiedział Kalona.
„Jeśli nic ci nie pokazuje, że moja wierność leży
daleko od Ciemności, powinieneś to zaakceptować.

„Widzisz, mówisz, że twoja lojalność leży daleko od
Ciemności zamiast mówić, że twoja lojalność leży w
nas, czy w Nyx. Jeśli mam być szczery – to mnie
denerwuje,” powiedział Stark.

„Stark ma rację. Mnie też to denerwuje,” powiedziała
Zoey. „Nie jestem pewna, czy któryś adept Domu
Nocy nie jest pełen Ciemności, czy nie, to ma

znaczenie, gdy wszyscy są po naszej stronie.
Właściwie, wiemy, że większość czerwonych adeptów
nie są.”

Kalona zaciągnął się głęboko, a potem zadziwił sam
siebie, gdy powiedział Zoey, Starkowi i Dariusowi
prawdę. "Bogini mnie wybrała, ale Nyx wciąż odwraca
się ode mnie. Nie mogę wejść do jej świątyni. Nie
wybaczyła mi.” Pokręcił głową, wpatrując się w jej
obraz wyryty w kryształowym wazonie. „Nie winię jej.
Nie zasługuję na jej wybaczenie. Ale to nie zmienia
wyboru, który muszę dokonać. Postanowiłem służyć
Bogini znowu, nawet, jeśli w pewnej odległości, ale
trudno mi o tym mówić.” Spojrzał poprzez wazon i
napotkał spojrzenie Starka. „Jesteś Wojownikiem
Zoey. Wyobraź sobie, że ją stracisz. Następnie
wyobraź sobie, że ta strata trwa neony. Wtedy
zrozumiesz, jakie brzemię niosę.”

Głos Zoey przerwał milczenie. „Tak, więc, naprawdę
wierzysz, że Neferet nie wie o piwnicy?”

„Gdyby Neferet wiedziała o piwnicy tutaj, użyłaby jej
by mnie zmusić, zwłaszcza, gdy odmówiłem
nazywania się Wcieleniem Erebusa.”

„Skoro o tym wspomniałeś, dlaczego odmówiłeś jej?
Widziała w świątyni na wyspie San Clemente, faceta
ze skrzydłami, który zdecydowanie wyglądał jak ty.

Niektórzy z Wysokiej Rady byli skłonni stanąć po
stronie Neferet, większość z nich prawdopodobnie
wierzyli, że jesteś nim,” powiedział Stark.

Kalona wypuścił wypełnionym pogardą śmiech.
„Ponieważ, młody Wojowniku, Erebus to mój brat i
nienawidzę go tak bardzo, że nie mógłbym go
udawać.”

Zoey

„Twój brat? Erebus? Małżonek Nyx jest twoim
bratem?” Wyglądał na bardziej poważnego, niż
zazwyczaj.

„Jesteśmy bliźniakami. Nie jesteśmy identyczni, ale
bardzo podobni. Urodzeni tego samego dnia. Jestem
starszy.” Kalona próbował brzmieć nonszalancko, ale
bębnił palcami po blacie i rozglądał się wszędzie, ale
dla mnie nie powiedział wszystkie, tylko „co”?

„Dlaczego nie powiedziałeś nam, że Erebus jest twoim
bratem?” Spytałam.

Popatrzył na mnie wtedy. „Masz brata?”

„Tak,” powiedziałem.

„Nigdy jeszcze nie słyszałem byś o nim mówiła.”

„Jej brat nie jest kochankiem naszej Bogini.”
Powiedział Stark.

„Czekaj, jeśli Erebus jest twoim bratem, dlaczego nie
wiemy nic o tobie? Znaczy, nie jestem bardzo pilna,
zwłaszcza, jeśli chodzi o mity i takie tam, ale nie
powinniśmy słyszeć czegoś o tym, że Erebus ma
brata?” Spojrzałam na Dariusa i Starka szukając
pomocy. „Czy wy coś o tym wiecie?”

Obaj pokręcili głową i spojrzeli podejrzliwie na
Kalone. Nieśmiertelny westchnął.

„Erebus nigdy mnie nie lubił, i jak już wspomniałem
odwróciła się ode mnie Nyx. Ballady, w których była o
mnie mowa już dawno temu przestały być śpiewane.
Poproś swojego intelektualnego przyjaciela Damiena.
On może przeczytał jakieś plotki o mnie. Byłem
nazywany Strażnikiem Nocy, lub poproś Thanatos.
Ona musi znać stare mity.” Kalona wzruszył
ramionami

i

jego

skrzydła

kruczego

koloru

zaszeleściły. „To nie jest wielce ważne w tym
momencie. Więc, coś jeszcze chcesz wiedzieć o
szkolnej piwnicy?”

Chciałam wiedzieć więcej o tym, że Kalona i Erebus
są braćmi (OMG!!!), ale nieśmiertelny zdecydowanie
skończył o tym mówić, więc pozwoliłam mu – na razie.
„Cóż, wygląda na to, że zostaniemy na terenie szkoły
na kilka dni, oraz, że czerwoni adepci lepiej czują się
pod ziemią.” Powiedziałam. „Darius pokazał nam
piwnicę i rozmawialiśmy o tym, by przenieść tam
dzieciaki.”

„Ale nie wszyscy poczują się bezpiecznie, gdy adepci
będą razem w jednym pomieszczeniu, jeśli będą
wiedzieć, że Neferet wie o piwnicy, lub nie,”
powiedział Darius. „Dlatego przyszliśmy do ciebie.”

„Neferet nie wie, lub nie była tam, gdy byłem jej
Małżonkiem.

Rozumiem,

jakie

stwarza

niebezpieczeństwo i dlaczego chcesz by to miejsce
było bezpieczną przystanią dla adeptów, ale jestem
zainteresowany

niebezpiecznymi

frakcjami

rozwijającymi się w Domu Nocy, gdy Neferet
ponownie się pojawiła. Dallas cuchnie zdradą. On
nienawidzi Stevie Rae i mojego syna. Zachęcał Erin do
zerwania z twoją grupą. Teraz Erin zmarła tuż po
utworzeniu kręgu z tobą. Dallas będzie spiskował
przeciw tobie, co oznacza, że będzie otwarty do
sprzymierzania się z Neferet, jeśli już tego nie zrobił.
Twoja piwnica nie utrzyma się długo w tajemnicy,
zwłaszcza, gdy lokalni reporterzy krążą po terenie
szkoły.”

„Oni nie krążą swobodnie,” Darius powiedział szybko.
„Thanatos eskortuje i obserwuje ich. Zostali
ograniczeni do kawiarni.”

„I nie wydaje się, że długo tu zostaną.” Powiedziałam.

„Wystarczająco długo, aby zaprzeczyć nienawistnym
oskarżeniom mamy Afrodyty, które powiedziała dla
kanału drugiego.” Powiedział Stark.

„Komunikacja zbyt łatwo zmienia świat. To
przekleństwo, być tak wygodnym.”

„Mogłabym poprosić Thanatos by skonfiskowała
telefon Dallasa,” powiedziałam, starając się myśleć o
czymkolwiek – co pomogłoby utrzymać naszą
działalność w sekrecie.

„Skorzystałby z innego, nawet jeśli musiałby go
ukraść,” powiedział Stark. „I nie zapominaj – ma
powinowactwo z elektrycznością. Jeśli będzie chciał
komunikować się z Neferet, to i tak zrobi.”

„Miejmy nadzieje, że on i jego sojusznicy nie są obecni
w kawiarni,” powiedział Kalona.

„Rany, to taki ból dupy, gdy się martwisz, że
zostaniesz zdradzony przez jednego z naszych.” Byłam
sfrustrowany jak diabli. „Chciałabym, aby wszyscy byli
po prostu w porządku!”

„To samo powiedziała młoda Wysoka Kapłanka, która
wpajała mi jak ważne to jest, by wszyscy zachowali
wolną wole. Również tak uważasz?” Kalona podniósł
brwi i zmieniał wygląd na wyśmiewający.

„Nie miałam na myśli, że chciałam zabrać ludziom
wolny wybór,” powiedziałam.

„Nie, tak długo, aż wybierają bycie twoim
sojusznikiem,” powiedział Kalona.

„Nie to miała na myśli.” Stark zmarszczył brwi na
Kalone. „Po prostu jej nie rozumiesz.”

Kalona nie powiedział niczego, ale jego wzrok
pozostał drwiący… wiedzący…

Czy naprawdę chcę odebrać wolną wolę? Nie! Chcę
tylko, aby dzieci dokonywały właściwych wyborów.
Rany, to zupełnie, co innego. Boże, to sprawia, że
płonę od środka. Po pewnie powoduje, że produkuję
więcej kwasu w żołądku…

„Co?” Całkowicie przegapiłam, co Stark mówił.

„Z, powiedziałem, że Darius i ja chcielibyśmy zabrać
te stare rzeczy, które znaleźliśmy w piwnicy i dostać
się do innej drogi, więc dzieciaki mogą ruszyć śpiwory
i telewizory i inne rzeczy tam na dole.”

„oh, uh, rzeczy.” Patrzyłam na Starka. „Co masz
zamiar z nimi zrobić?”

„Myślę, że spakuje je do pudeł i zapytam Lenobie, czy
mogłaby znaleźć trochę miejsca w jednym z nowych
magazynów, które wybudowała w stajni po pożarze.
Powinny być tam bezpieczne i z dala od dzieciaków.”

„Dlaczego nie spalimy ich i nie damy Shaunee powodu
do ćwiczeń?” powiedział Kalona.

„Ponieważ nie możemy spalić książek!” wymyśliłam w
pośpiechu.

„Książki?” Kalona wyglądał na zbitego z tropu.

„Tak, stare rzeczy to głównie książki. Wiesz, że
zostały przeniesione pewnie dla tego, że zaczęto
używać komputerów w bibliotece.” Miałam nadzieje,
że nie brzmiało to tak kiepsko jak ja się czułam.
Jestem absolutnie beznadziejna w kłamaniu – jestem
szczególnie upośledzoną kłamczuchą.

„Więc, skoro tak mówisz. Pomogę wam je zebrać –”

„Nie!” Stark, Darius i ja powiedzieliśmy razem.

Rozbawiony wzrok Kalony mówił mi, że wiedział, iż
coś tam kombinujemy. Wiedziałam, że nawet, jeśli
nieśmiertelny był po naszej stronie związany przez
przysięgę, to nie oznacza, że chcemy by wiedział o
starych rzeczach w piwnicy – małym, albo dużym
majątku.

„Okay, więc, chodzi o to, że” powiedziałam, starając
mówić tyle prawdy ile mogłam ujawnić, nie
przesadzając z historią, tak, aby nie wyjść na
nieudolną kłamczuchę. „Musisz tu zostać i wyjść
dopiero wtedy, gdy upewnimy się, że reporterzy
opuścili całkowicie naszą szkołę.”

„Taa,” Stark powiedział z uśmieszkiem. „Skrzydła
trochę rzucą się w oczy reporterom.”

Powiedziałam nim Stark zaczął sprzeczać się z
Kaloną. Znowu. „Powiem Damienowi by przyszedł i

powiedział ci, gdy reporterzy znikną. A wtedy już nie
będziemy potrzebowali twojej pomocy przy pudłach.
Widzisz, wiemy, że, um, rozmawialiśmy o kwestii
Dallasa, i wiemy, że jest z nim problem. Zatem, mamy
nadzieje, że może dowiesz się o czymś, co utrzyma go
zajętego, gdy będziemy oczyszczać piwnicę i
wprowadzimy tam czerwonych adeptów, którzy nie
nienawidzą nas, by zamieszkali na dole.”

„Czy naprawdę oczekujesz, że cokolwiek powstrzyma
Dallasa, czy jego grupę przed odkryciem, że twoi
adepci urządzili sobie nowy dom w piwnicy?”

„Nie, nie na zawsze,” powiedział Stark. „Ale byłoby
miło, gdyby nie próbował, gdy będziemy tam pierwszy
raz, zejść na dół i próbować zrobić jakąś pułapkę, czy
podłożyć ogień lub –”

„Jasna cholera, już wystarczy, Stark!” sprawiał, że
dostałam bólu głowy. „To co miał na myśli Stark,
oczywiście jest pomocne, mamy zamiar wrócić do
tuneli jak najszybciej, ale jeśli Dallas i jego grupa
będą trochę roztargnieniu, a nasi adepci nie będą
wspominać, że spali w piwnicy, wtedy będziemy mieli
bezpieczne miejsce na terenie Domu Nocy, o którym
Neferet nie wie.”

„To zawsze ważne by mieć bezpieczne miejsce do
odpoczynku,” Dodał Darius.

„Tak, jak powiedziałam wcześniej, możesz pomyśleć
co można zrobić aby pomóc nam trzymać Dallasa z
dala, by nie węszył wkoło, gdy będziemy sprzątać w
piwnicy i nasze dzieciaki się tam przeniosą?”
Skończyłam, uznając, że wszyscy troje jesteśmy
bardzo brzydkimi kłamcami.

„Jest pogrzeb adepta,” Kalona powiedział. „Mimo, że
była kiedyś jedną z twojej grupy, każdy zdaje sobie
sprawę, że ostatnio trzymała stronę Dallasa. Może
warto zapytać Dallasa, czy nie chciałby ozdobić
budynek i, być może, oświetlić stos? To powinno
sprawić, że będzie zajęty, a on, oczywiście, mógłby
zapytać swoją grupę, czy mu nie pomoże.”

„To naprawdę świetny pomysł,” powiedziałam,

„To z pewnością utrzyma Dallasa i jego kupli z dala, a
to jest naprawdę miłe dla nas wykonać krok w tył i
pozwolić mu publicznie zapalić jej stos i powiedzieć
do zobaczenia. To będzie pokaz, że naprawdę
uważamy, że się o nią martwił.”

„Jeśli to zrobi,” powiedział Stark. „Słyszałeś go
wczoraj. Powiedział, że powie do zobaczenia Erin na
swój własny sposób i nie chce mieć z nami nic
wspólnego.”

„Jeśli taki jest problem, powiem mu to zamiast Zoey,”
powiedział Kalona. „Powiem mu, że Thanatos

odsunęła od tego Zoey, zaprosiła go na pogrzeb Erin i
zostawiła mu pracę przy tym.”

„To go wkurzy,” powiedział Stark.

„I to mój cel,” powiedział Kalona. „Może skierować
swoją złość na mnie, gdyż to ja nadzoruje budowę
stosu dla adepta.” Na ustach nieśmiertelnego pojawił
się niegodziwy uśmiech. „Potrafię zrobić dobry stos.
Co za wstyd, że ludzie od tego odeszli. Nie wyobrażam
sobie jak można cieszyć się nowoczesnym pogrzebem
ludzi. To smutne, naprawdę.”

„Kalona, gdy tak mówisz przypominasz mi Neferet,”
powiedziałam.

Uśmiech Kalony się poszerzył, i pomyślałam, że
wygląda jak mały chłopiec, który podpalił swoją
rodzinę w środku nocy i powiedział swojej małej,
uroczej siostrze, że to on ich zabił.

„Z, przestań gonić myśli. Kalona sprawi, że Dallas
będzie zajęty i nie musimy się już martwić,”
powiedział Stark.

„Chyba, że o reporterów i policje i –”

„Stark ma racje,” Darius mi przerwał. „Gonisz myśli.”

Niechętnie, zgodziłam się. „Wszystko w porządku.
Skupię się na tu i teraz. Powiem Thanatos wkrótce,
gdy reporterzy odejdą, a także wskazówkę Stevie Rae.

Ona może spakować rzeczy dzieciaków i nie wychylać
się z tym, aż piwnica nie będzie dla nich gotowa.
Wtedy będą mogli w połowie drogi zawrócić i uniknąć
terenu kampusu, gdzie Dallas i jego przyjaciele
powinni być zajęciu stosem pogrzebowym.”

„Będzie tak jak mówisz, Kapłanko. Przeniesiesz się do
piwnicy również?”

„Nie,” Stark odpowiedział za mnie, co było bardzo
irytujące.

„Mam zamiar zatrzymać się w moim starym pokoju ze
Starkiem,” Kontynuowałam, bo właściwie mogłam
mówić

za

siebie.

„Stevie

Rae

i

Rephaim

prawdopodobnie też zostaną w akademiku.”

Kalona skinął głową w zamyśleniu. „Mój syn
potrzebuje miejsca, z którego będzie mógł łatwo
wychodzić i przychodzić.”

„Tak, i zdecydowanie nie jest dobrym pomysłem dla
wszystkich zostawać w jednym pokoju razem,”
powiedział Stark. „Zwłaszcza, gdy do jedynego pokoju
prowadzi tylko jedno wejście i wyjście.”

„Zgadzam się,” powiedział Kalona, wstając. Jego ręce
spoczęły na biurku i zwróciły moją uwagę w dół i
zauważyłam coś dziwnego na drewnie. Patrząc
zrozumiałam, co widziałam.

„Czy to odcisk dłoni?”

„Czy

jest?”

Kalona

odpowiedział

mi.

„Nie

zauważyłem.”

Moje oczy spotkały jego i zrozumiałam, że nie tylko ja
byłam kiepskim kłamcą w tym pokoju.