Czym jest przewrót ideologiczny ? Były
agent KGB ujawnia metody stosowane
przez obce służby

Jurij Bezmienow to były radziecki współpracownik wywiadu
zagranicznego KGB, który w latach 70-tych zbiegł do Kanady. Jest
autorem książki Love Letter to America. Przekazał światu wiele
cennych informacji, między innymi na temat sposobu działania
Związku Sowieckiego i późniejszej Rosji.

Bezmienow w swoich wykładach podkreślał, że działania dywersyjne
były główną metodą stosowaną przez wywiad radziecki. Działania te
prowadziły do obstrukcji rządów, gospodarek i życia publicznego
wrogich państw. Nie były to działania typowo sabotażowe, takie jak
np. wysadzanie mostów czy podkładanie bomb, do jakich
przyzwyczaiło nas współczesne kino o tematyce szpiegowskiej.
Bezmienow twierdzi, że działania wywiadu zagranicznego ZSRR,
polegające na metodach szpiegowskich takich jak np. podkradanie
najnowszych technologii to zaledwie 10-15% całości środków oraz
czasu, jakim dysponowały tajne służby. Według byłego agenta KGB,
reszta środków była przeznaczana na działania dywersyjne,
prowadzące do przewrotów ideologicznych. Rezultaty
podejmowanych operacji były jednak widoczne dopiero po wielu
latach.

Prawdziwy obraz działania tajnych służb

Jak wspomniano wcześniej, metody rodem z filmów Jamesa Bonda,
polegające na używaniu najnowszych technologii do szpiegowania czy
działania zbrojne to fałszywy obraz działania tajnych służb. Powstały
w dwudziestym wieku stereotyp ma na celu odwrócenie uwagi od

realnych metod, którymi posługują się wywiady. Jurij Bezmienow
twierdzi, że działania prowadzące do tzw. przewrotu ideologicznego
są jawne, dostępne do zobaczenia na własne oczy dla każdego
człowieka. Dodatkowo działania są prowadzone legalnie z
zachowaniem przepisów prawa, bez konieczności popełniania
przestępstw. Obraz tajnego agenta, który musi się ukrywać i
posługiwać konspiracją to fałszywa wizualizacja. Według teorii
przewrotu ideologicznego Bezmienowa, za agentów powinniśmy
podejrzewać przede wszystkim popularnych artystów, dziennikarzy
oraz polityków. W dzisiejszych czasach byłyby to z pewnością szeroko
rozumiane media.

Zamordyzm skutecznie chronił przed przewrotem

Do XX wieku Japonia była krajem z zamkniętą społecznością, ciężko
było obcym uczestniczyć w życiu publicznym, handlowym oraz
politycznym. Dzięki takiej postawie, Japonia była odporna na wpływ
tzw. przewrotu ideologicznego. Podobna sytuacja miała miejsce w
Związku Radzieckim. Media były cenzurowane przez władze, granice
były zamknięte a na ulicach roiło się od policji. Mimo tego, że
zamordyzm w większości składał się z ograniczania swobód
obywatelskich, to posiadał zaletę w postaci odporności na wpływy
obcych sił.

Geneza przewrotu ideologicznego

Chcąc zrozumieć istotę przewrotu ideologicznego, cofnijmy się ok.
2500 lat. Chiński filozof Sun-Tzu uważał, że wojna z użyciem siły
militarnej jest bardzo prymitywna. Sukces upatrywał właśnie w idei
przewrotu ideologicznego. Jego filozofia wojenna polegała na
przeprowadzeniu ataku na” ducha” narodu, jakim był system
wartości. System wartości jest fundamentem na jakim opiera się dana
społeczność, rdzeniem w machinie zwaną cywilizacją. W ogłupieniu
społeczeństwa, dezorientacji upatrywał on swoje szanse. Filozofia ta
wywarła także duży wpływ na japońskie sztuki walki. Nie używano
tyle brutalnej siły, co sprytu, pozwalającego pokonać teoretycznie
silniejszego przeciwnika, wykorzystując w większości jego energię.
Sun-Tzu stwierdził, że to samo zjawisko można wykorzystać planując
przewrót ideologiczny.

Przewrót ideologiczny: Długi proces składający się z paru etapów

Bezmienow wymienił cztery etapy, zachodzące kolejno jeden po
drugim. Pierwszym krokiem jest demoralizacja społeczności trwająca
nawet 20 lat. Tyle bowiem trwa wyedukowanie jednego pokolenia,
ukształtowanie światopoglądu oraz charakteru. W tym celu
propaganda musi odbywać się na poziomie edukacji, rozrywki,
mediów, stosunków miedzyludzkich a także religii oraz systemu
prawnego. Pierwszy krok nastawiony jest na niszczenie tożsamości
narodowej, stworzenie skorumpowanego i niejasnego prawa (tzw.
bełkotu prawniczego), wymianie autorytetów, podkopywania
zaufania do instytucji państwowych, zachwianie naturalnej wymiany
handlowej itd. To wszystko może powstać również naturalnie, bez
ingerencji z zewnątrz, wątpie jednak by odbywało się to na masową
skalę. W momencie, gdy demoralizacja wchodzi w okres
kulminacyjny, gdy ludzie nie wiedzą co jest dobre a co złe, kiedy
pojawia się pomieszanie pojęć, następuje kolejny proces jakim jest
destabilizacja. Destabilizacja prowadzi do braku porozumienia w
stosunkach międzyludzkich, dochodzi niepotrzebnych napięć, częściej
musimy korzystać z sądów i policji. W wyniku polaryzacji
społeczeństwa, dochodzi do zwiększenia dystansu społecznego,
ludzie odczuwają wrogość. Media natomiast starają się dzielić
społeczeństwo, pogłębiać stan destabilizacji. Były agent KGB
wspomina o „śpiochach”, jednostkach należacych do agresora.
Śpiochy będące w uśpieniu, przebudzają się by atakować pojedyńcze
cele. Starają się docierać bezpośrednio, gdy ofiara jest odporna na
masowe duraczenie. W dzisiejszych czasach, możnaby porównać to
do zjawiska tzw. troli internetowych. Kolejnym etapem jest kryzys,
rezultat poprzednich 2 procesów. Dotychczasowa władza nie radzi
sobie z utrzymaniem państwa, jej legitymizm zostaje zachwiany,
narasta anarchia. Ludzie starają się na własną rękę szukać stabilizacji.
Ten etap prowadzi do dwóch możliwych scenariuszy. Pierwszą opcją
jest wojna domowa, a drugą inwazja z zewnątrz. Inicjator przewrotu
ideologicznego musi dobrać odpowiedni wariant do sytuacji. Gdy to
nastąpi, dochodzi do etapu normalizacji. W tym okresie kończy się

etap chwilowej anarchii, stabilizacja zostaje narzucona siłą.
Funkcjonariusze frontu ideologicznego, „śpiochy” z poprzednich
etapów zostają wygaszeni, uśpieni lub zamordowani przez swoich
kolegów w wyniku walki o władzę. Władza na nowo definiuje naszą
rolę w społeczeństwie. Proces można zatrzymać bez użycia wojska
jedynie w początkowej fazie. Rozwiązaniem jest ograniczenie praw
dla grup społecznych, stojących w opozycji do społeczeństwa.
Utworzenie własnych, narodowych mediów, stojących w kontrze do
sił wywrotowych. Jeśli na tym etapie społeczeństwo nie poradzi
sobie, rozwiązaniem pozostanie jedynie przewrót wojskowy lub
interwencja z zewnątrz, powstrzymująca agresora.