II wojna światowa była ostatnim konfliktem, w którym USA znalazły się w gronie
niekwestionowanych zwycięzców. Od tego czasu toczą permanentne wojny, kończące się albo
przegraną, albo nieokreślonym rezultatem. Nie przyniosła sukcesu interwencja w Korei ani
w Wietnamie;. Ameryka nie zwyciężyła w Afganistanie ani Iraku, nie wspominając o dziesiątkach
innych mniejszych przedsięwzięć militarnych. Terytorium Stanów nie było zagrożone od czasów
ataku japońskiego na Pearl Harbor. Dlaczego więc rozpoczynać niezwykle kosztowne wojny
(inwazje na Afganistan i Irak kosztowały kilka bilionów dolarów), w których tracą życie tysiące
młodych Amerykanów, a liczba ofiar wśród ludności cywilnej krajów atakowanych i okupowanych
idzie w miliony? Zbrojne interwencje kosztują życie ludzi, a podatnicy zmuszeni są łożyć na nie
gigantyczne kwoty. Nie nagłaśnia się faktu, że niektórzy na owych wojnach bajecznie zarabiają.
Rąbka kurtyny odsłania nowy film dokumentalny Johana Grimonspreza „Shadow World"
(„Mroczny świat") wedle książki Andrcw Fcinsteina „The Shadow World: Inside the Global Arms
Trade" („Mroczny świat. Kulisy globalnego biznesu handlu bronią").

Zbrojne interwencje kosztują życie ludzi, a podatnicy zmuszeni są łożyć na nie gigantyczne

kwoty. Nie nagłaśnia się faktu, że niektórzy na owych wojnach bajecznie zarabiają. Rąbka kurtyny
odsłania nowy film dokumentalny Johana Grimon- spreza „Shadow World” („Mroczny świat”)
wedle książki Andrew Fein- steina „The Shadow World: Inside the Global Arms Trade” („Mroczny
świat. Kulisy globalnego biznesu handlu bronią”).

Politycy na usługach biznesu

Były głównodowodzący NATO, gen. Wesley Clark, opowiada w filmie o zgrozie, jaka go

ogarnęła, gdy dowiedział się, że powracają plany „siłowej zmiany reżimów”. Rozważano to za
prezydentury Busha seniora, a Clark dowiedział się o nich po raz pierwszy w roku 1991 lub 1992
od Dicka Cheneya i Paula Wolfowitza, którzy byli architektami nowej strategii Waszyngtonu. W
listopadzie 2001 roku poznał dokładne plany na okres pięciu lat. Przewidywały interwencje zbrojne
w Iraku, Syrii, Libanie, Libii, Somalii, Sudanie i Iranie. Te zamierzenia przeciw „krajom
sprawiającym problemy” były efektem i dowodem bardzo bliskich kontaktów konserwatywnych
polityków USA z przemysłem zbrojeniowym, które trwają od dekad. Wedle „Mrocznego świata”
ich skutkiem jest ciągła, samonapę- dzająca się wojna, od czasów Reagana do prezydentury Obamy.
Napędza ją - twierdzą autorzy - „chciwość, korupcja i głębokie, niejawne kontrakty z Arabią
Saudyjską”.

Grimonsprez ilustruje, jak od czasów Reagana wojna stała się przedsięwzięciem

korporacyjnym. Opowiada też o zakulisowych konszachtach Reagana i Thatcher. Umożliwiły one
przeznaczenie przez brytyjski koncern zbrojeniowy BAE kwoty 87 min doi. na przekonanie
Saudyjczyków do podpisania kontraktów na dostawy sprzętu. Pokrywano ich superluksusowy styl
życia. W efekcie takich poczynań lobbystycznych przemysłu zbrojeniowego ambasador saudyjski
w USA, książę Bandar bin Sułtan, stał się bogatszy o miliard funtów. Riccardo PrMtera, jeden z
dilerów uzbrojenia wspomina, jak smarował osobistości ze świata sił zbrojnych. Płacił ich rachunki,
podstawiał kobiety. „Podpisanie kontraktu wartego 3 min doi. kosztowało mnie 60 tys. Więc to nie
był zły interes” - mówi. Polityków porównuje do prostytutek; przyznaje, że ich korumpowanie
może być kosztowne. „Ale w końcu robią to, co chcemy”.

Korporacje jak państwa

Dziennikarz Jeremy Scahill, autor książki „Dirty Wars” („Brudne wojny”), mówi, że polityczna

kariera wiceprezydenta Dicka Cheneya po jego pracy na stanowisku prezesa koncernu naftowego
Haliburton była punktem zwrotnym w historii handlu bronią w USA. Scahill stwierdza: „Doszło do
tego, że powstała sieć korporacji, które dysponowały możliwościami finansowymi porów-

nywalnymi do budżetów niewielkich państw. Dzięki takim pieniądzom korporacje te mogły
doprowadzać do obalenia rządów w różnych krajach świata”.

Pretekstu, że istnieją niepodważalne dowody na to, że iracki dyktator Saddam Husajn popiera

Al-Kaidę i produkuje broń masowego rażenia i dlatego inwazja na jego kraj jest niezbędna, miało
dostarczyć wystąpienie sekretarza stanu Golina Powella w ONZ. Interwencja jest niezbędna –
twierdził Powell i prezentował „niezbite dowody”. Przez ostatnią dekadę jego ówczesny szef
sztabu, płk Lawerence Wilkerson, utrzymuje, że wiceprezydent Cheney i jego ludzie z
premedytacją dostarczyli jego szefowi fałszywych informacji. „Nie ma wątpliwości, że zostaliśmy
okłamani”

-

zapewnia Wilkerson. Kongresmen- ka Cynthia McKinney opowiada, że grożono jej śmiercią,

gdy usiłowała zmusić szefa Pentagonu Donalda Rumsfelda do wyjaśnienia, co się stało z 2
bilionami dolarów, które zniknęły z Pentagonu. „Takie są skutki, gdy się występuje przeciw
grubym rybom” - konstatuje kongresmen- ka. Znany amerykański dziennikarz i korespondent
zagraniczny Chris Hedges, który został ukarany przez „New York Timesa” za to, że krytykował
inwazję na Irak, mówi emocjonalnie: „Jak można ujrzeć, co się dzieje w Strefie Gazy, i nie być
wściekłym na to, co spotyka jej mieszkańców? Jak można widzieć, do czego dochodzi w Sudanie,
Salwadorze i dziesiątkach innych krajów, i nie odczuwać gniewu? Widziałem ciała wielu dzieci i
nigdy tego nie zapomnę”.

Jak interwencje rozkręcają terroryzm

Amerykańskie wojny, nieustannie pompujące miliardy dolarów na konta koncernów

zbrojeniowych, nie tylko kosztują życie milionów ludzi, nie tylko pogłębiają chaos na świecie. Te
najnowsze, podejmowane przez Busha juniora pod hasłem „wojny z terroryzmem”, nawet ów
terroryzm rozkręcają i intensyfikują. Eksperci w tej dziedzinie, Peter Bergen i Paul Cruickshank,
szacują, że inwazja na Irak siedmiokrotnie zwiększyła coroczną liczbę śmiercionośnych ataków
dżihadystów. Zamachów są setki, tysiące cywilów padają ich ofiarami. Trzy znaczące organizacje
lekarzy, walczących o przestrzeganie praw ludzkich (Physieians for Social Responsibility,
Physieians for Global Survival i International Phy- sicians for the Prevention of Nucle- ar War)
stwierdzają, że podczas walk w Afganistanistanie, Iraku i Pakistanie podczas 12 lat wojen z terrory-
zmem życie straciło co najmniej 2 min cywilów. Badania Oslo Peace Research Institute wykryły, że
dwie trzecie ofiar w konfliktach regionalnych ginie dlatego, że w miejscowe walki wewnętrzne
angażują się siły zewnętrzne. W Syrii liczba ofiar potroiła się, gdy zaangażowały się siły Zachodu i
wciągnęły do wojny domowej Rosjan. Politolog Timo Kimiva- ki twierdzi, że interwencje
zewnętrzne („koalicje chętnych”) są głównym źródłem przemocy na świecie i przyczyniają się do
ponad 50 proc. ofiar w konfliktach zbrojnych.

Interwencje w krajach muzułmańskich robią więcej szkody niż pożytku: na miejsce jednego

zabitego dżihadysty pojawia się dziesięciu nowych. Szczególnie szkodliwe jest zabijanie liderów
państwa islamskiego. Nowi, którzy zajmują ich miejsce, są młodsi, bardziej brutalni i bezwzględni.
Spirala przemocy nakręca się. Amerykanie polują teraz na przywódcę kalifatu - Abu Bakra al- -
Baghdadiego. Bruce Hoffman, poważany amerykański ekspert w dziedzinie terroryzmu, ostrzega,
że jest on w konflikcie z liderem Al-Kaidy Aymanem al-Zawahirim. Zabicie Abu Bakra
doprowadzi do połączenia sił obu organizacji terrorystycznych. Badacz dżihadu Scott Atran
stwierdza, że zorganizowanie zamachu 11 września 2001 roku kosztowało 400-500 tys. doi., zaś
jego konsekwencje kosztowały Amerykanów 10 milionów razy więcej. Dlatego celem kalifatu jest
wciągniecie Zachodu do walki, a do zaangażowania w nią namawiają i przekupują polityków
koncerny zbrojeniowe. Jedyni wygrani.

Piotr Zawodny

[e-mail]