Wojciech Korfanty (1873-1939), działacz śląski, publicysta, poseł na
Sejm Ustawodawczy.

Urodzony w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie), zmarł
w

Warszawie. Polityk, działacz śląski, publicysta. Posłował do

parlamentu Rzeszy i pruskiego Landtagu. Poseł na Sejm Ustawodawczy.
W latach 1920-1921 był polskim komisarzem plebiscytowym na Górnym
Śląsku. Kierował całością akcji organizacyjnej, propagandowej
i politycznej na rzecz zwycięstwa Polski w

plebiscycie. Siedzibą

Wojciecha Korfantego został hotel „Lomnitz” w Bytomiu. Dyktator III
powstania śląskiego. Wicepremier rządu Wincentego Witosa w 1923.

Poseł w Sejmie Rzeczypospolitej i w Sejmie Śląskim, zasiadał w senacie . W 1927 stanął przed
Sądem Marszałkowskim. W 1930 aresztowany i osadzony w twierdzy brzeskiej. W 1935 udał się na
emigrację do Czechosłowacji, po zajęciu kraju przez hitlerowców wyjechał do Francji. W kwietniu
1939 wrócił do Polski. Po powrocie aresztowany i osadzony w więzieniu mokotowskim. Zwolniony
po 82 dniach. Zmarł 17.08.1939 w dwudziestą rocznicę wybuchu pierwszego powstania śląskiego.
Według wersji-legendy ściany celi w więzieniu mokotowskim wymalowane były farbą z domieszką
arszeniku (co miało być bezpośrednią przyczyną śmierci). Pogrzeb Wojciecha Korfantego, który
odbył się 20.08.1939 w Katowicach, przekształcił się w wielką antysanacyjną, patriotyczną
manifestację. Wojciech Korfanty był wieloletnim przewodniczącym Stronnictwa Chrześcijańskiej
Demokracji. W 1936 brał czynny udział w montowaniu tzw. Frontu Morges. Został pierwszym
prezesem Stronnictwa Pracy, powstałego w 1937 z połączenia Stronnictwa Chrześcijańskiej
Demokracji i Narodowej Partii Robotniczej.

Źródła: Orzechowski Marek, Wojciech Korfanty. Biografia polityczna, Wrocł

aw-Warszawa-

Kraków,-Gdańsk 1975;

Przewłocki Jan, Wojciech Korfanty. Polityka, wzloty i niepowodzenia,

Kielce

1993;

Zieliński Władysław, Wojciech Korfanty 1873-1939. Polski Komisarz Plebiscytowy i

Dyktator III Powstania Śląskiego, Katowice 1983.