Lublin 2013

Politechnika Lubelska

Wydział Elektrotechniki i Informatyki

Katedra Urządzeń Elektrycznych

i Techniki Wysokich Napięć

20-618 Lublin, ul. Nadbystrzycka 38A

www.kueitwn.pollub.pl

L

L

A

A

B

B

O

O

R

R

A

A

T

T

O

O

R

R

I

I

U

U

M

M

G

G

E

E

O

O

M

M

E

E

T

T

R

R

I

I

A

A

I

I

G

G

R

R

A

A

F

F

I

I

K

K

A

A

I

I

N

N

Ż

Ż

Y

Y

N

N

I

I

E

E

R

R

S

S

K

K

A

A

Instrukcja do ćwiczenia

nr 2

Rysowanie podstawowych obiektów graficznych –

funkcje paska „Rysuj”

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

2

1.

Cel ćwiczenia

Zapoznanie się podstawowymi sposobami rysowania obiektów graficznych

w środowisku programu AutoCAD przy użyciu funkcji paska "Rysuj".

2.

Funkcje paska "Rysuj"

Poniżej przedstawione zostały podstawowe możliwości programu związane

z rysowaniem elementów graficznych. Wygląd paska "Rysuj" przedstawia poniższy rysunek.

L

INIA

Polecenie LINE lub LINIA tworzy łamaną składającą się z

oddzielnych odcinków prostych.

Po wybraniu polecenia w odpowiedzi na „Określ

pierwszy punkt:

” wskazać trzeba punkt początkowy odcinka.

W obszarze dialogowym pojawi się następny komunikat:

„Określ następny punkt lub [Cofnij]:”. Wprowadzamy punkt

końcowy odcinka wskazując go na ekranie lub wpisując z klawiatury współrzędne punktu.

Po wskazaniu tego punktu pojawi się ponownie „Określ następny punkt lub

[Zamknij/Cofnij]:

”. Oznacza to że program oczekuje na podanie punktu końcowego

następnego odcinka (za punkt początkowy przyjęty jest punkt końcowy poprzedniego

odcinka). Aby zakończyć rysowanie, naciśnij klawisz E

NTER

lub spację. Rysuj → Linia →

•

E

NTER

– w odpowiedzi na zaproszenie do wskazania punktu początkowego („Określ

pierwszy punkt:

”) można nacisnąć E

NTER

.

Wówczas za punkt początkowy

przyjęty zostanie punkt końcowy ostatnio rysowanego odcinka lub łuku.

Jeżeli ostatnio rysowanym obiektem był łuk, wówczas padnie pytanie o

długość odcinka „Długość linii:”.

•

Zamknij – jeżeli w odpowiedzi na pytanie „Określ następny punkt lub

[Zamknij/Cofnij]:

” wybierzemy Zamknij (lub z), łamana zostanie

zamknięta.

•

Cofaj

– usuwa ostatnio narysowany odcinek. Można wprowadzić z klawiatury

tylko pierwszą literę c.

•

@

– wpisanie tego znaku w odpowiedzi na „Określ pierwszy punkt:” powoduje

rysowanie odcinka od ostatnio wskazanego punktu.

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

3

L

INIA KONSTRUKCYJNA

Polecenie

XLINE

lub

PROSTA

najczęściej

wykorzystywane jest w tworzeniu innych obiektów poprzez

rysowanie prostych krzyżujących się w charakterystycznych

miejscach rysunku.
Rysuj → Linia konstrukcyjna →

•

Poziom

– rysuje linię konstrukcyjną w poziomie, podajemy współrzędne

jednego punktu.

•

pIon

– rysuje linię konstrukcyjną w pionie, podajemy współrzędne jednego

punktu.

•

Kąt

– rysuje linię konstrukcyjną nachyloną pod wprowadzonym przez nas

kątem.

o

podaj kąt

– przechodzącą przez podany punkt.

o

Odniesienie – w stosunku do innego obiektu liniowego.

•

Dwusieczna – rysuje dwusieczną kąta, podajemy jego wierzchołek i określamy jego

ramiona.

•

Odsuń

– odsuwa linię konstrukcyjną o podaną odległość (kopiuje ją i wkleja w

dane miejsce).

P

OLILINIA

Polecenie PLINE

lub PLINIA to linia łamana złożona z

segmentów prostych i łukowych (tworzących jeden obiekt),

które mogą mieć różną szerokość.

Opcje dostępne w trybie rysowania segmentów prostych.
Rysuj → Polilinia →

•

łUk

– włącza tryb rysowania segmentów łukowych.

•

Polszerokoś

ć

– umożliwia określenie połowy szerokości polilinii (od jej osi do krawędzi

zewnętrznej.

•

Cofnij

– powoduje skasowanie ostatnio narysowanego segmentu.

•

Szerokość

– umożliwia określenie szerokości polilinii poprzez określenie jej

początkowej

i końcowej szerokości.

•

punkt

– rysuje segment od poprzedniego punktu do wskazanego punktu.

•

Zamknij

– zamyka polilinię.

•

Długość

– rysuje segment o określonej przez nas długości w takim samym kierunku

jak poprzedni segment. Jeżeli poprzednim elementem był łuk to odcinek

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

4

będzie do niego styczny.

•

E

NTER

– kończy wykonywanie polecenia

Opcje dostępne w trybie rysowania segmentów łukowych Ł

UK

. Rysuj → Łuk

•

kąT

– umożliwia określenie kąta łuku (jest to kąt rozwarcia).

•

śroDek

– umożliwia określenie środka łuku „Określ środek łuku:”. Następnie

w odpowiedzi na pytanie „Określ punkt końcowy łuku lub

[kąt/cIęciwa]:

” można określić kąt łuku (kąT) lub długość cięciwy

(cIęciwa).

•

zWrot

– umożliwia narysowanie stycznej do łuku w punkcie początkowym

„Określ kierunek stycznej w punkcie początkowym łuku:” oraz punktu

końcowego łuku „Określ punkt końcowy łuku:”

•

Polszerokoś

ć

– umożliwia określenie połowy szerokości polilinii (od jej osi do krawędzi

zewnętrznej).

•

Linia

– włącza tryb rysowania segmentów liniowych.

•

pRomień

– umożliwia specyfikację promienia łuku oraz wskazanie jego punktu

końcowego „Określ punkt końcowy łuku lub [kąT]:” albo jego kąt (kąT).

•

Drugipunkt – Pozwala na narysowanie łuku przechodzącego przez punkt bieżący i inny

punkt „Określ drugi punkt łuku:” oraz punkt końcowy „Określ punkt

końcowy łuku:

”

•

Cofnij

– powoduje rezygnację z ostatnio narysowanego segmentu.

•

Szerokość

– umożliwia określenie szerokości polilinii poprzez określenie jej

początkowej

i końcowej szerokości.

•

Koniec

łuku

punkt końcowy łuku

•

Zamknij

zamyka polilinię

W

IELOBOK

Polecenie

POLYGON

lub

WIELOBOK

pozwala

narysować wielobok wpisany w okrąg, opisany na okręgu

lub w oparciu o długość boku.

Po wybraniu polecenia podajemy liczbę boków wieloboku

„Podaj liczbę boków:”. W odpowiedzi na polecenie „Określ

środek wieloboku lub [Bok]

” wskaż środek wieloboku lub wybierz opcję Bok by określić

długość jego krawędzi. Jeżeli wskażemy środek możemy narysować wielobok Wpisany w

okrąg

lub Opisany na okręgu. Rysuj → Wielobok →

•

Bok

– tworzymy wielobok w oparciu o jego krawędź wskazując kolejno

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

5

początkowy

a następnie końcowy punkt krawędzi.

•

Wpisany

w okrąg

– tworzymy wielobok wpisany w okrąg podając punkt środkowy wieloboku

oraz promień opisanego na nim okręgu („Określ promień okręgu”).

•

Opisany

na okręgu

– tworzymy wielobok opisany na okręgu podając punkt środkowy

wieloboku oraz promień opisanego na nim okręgu („Określ promień

okręgu

”).

P

ROSTOKĄT

Polecenie RECTANG lub PROSTOK pozwala narysować

dowolny

prostokąt

o

podanych

długościach

boków

(wpisujemy współrzędne dwóch wierzchołków leżących na tej

samej przekątnej).
Rysuj → Prostokąt →

•

Fazuj

– włącza ścinanie narożników prostokąta oraz umożliwia określenie długości

ś

cięć. W odpowiedzi na komunikat „Określ pierwszy wymiar fazy

prostokątów:

” podajemy długość pierwszego ścięcia, a następnie po

komunikacie „Określ drugi wymiar fazy prostokątów:” drugiego.

•

Poziom

– rysowanie prostokąta na poziomie niezerowym. W odpowiedzi na

komunikat „Określ poziom prostokątów:” podjemy poziom, czyli

wysokość, na której ma zostać umieszczony prostokąt ponad płaszczyzną

XY bieżącego LUW.

•

Zaokrągl – włącza zaokrąglanie narożników prostokąta oraz umożliwia określenie

promienia zaokrąglenia. W odpowiedzi na komunikat „Określ promień

zaokrąglenia prostokątów:

” podajemy promień zaokrąglenia.

•

Grubość

– jest to wysokość prostokąta, czyli wydłużenie prostokąta w kierunku osi Z.

W odpowiedzi na komunikat „Określ grubość prostokątów:” podajemy

jego wysokość.

•

Szerokość – umożliwia rysowanie prostokąta kreską o określonej grubości. W

odpowiedzi na komunikat „Określ szerokość linii prostokątów:” podajemy

grubość kreski.

Po określeniu pierwszego wierzchołka prostokąta wskazujemy jego przeciwległy

wierzchołek

i mamy do dyspozycji następujące opcje:

•

Obszar

– tworzymy prostokąt o określonym polu powierzchni podając powierzchnię

w odpowiedzi na komunikat „Podaj obszar prostokąta w aktualnych

jednostkach:

”. Następnie wybieramy czy obliczenia mają bazować na

długości czy na szerokości „Oblicz wymiary prostokąta bazując na

[Długości/Szerokości] <Długości>:

”

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

6

o

Długości

– podajemy

długość

prostokąta

a

szerokość

zostanie

obliczona

automatycznie

w oparciu o długość i pole powierzchni.

o

Szerokości – podajemy szerokość prostokąta a długość zostanie obliczona

automatycznie

w oparciu o szerokość i pole powierzchni.

•

Wymiary

– tworzymy prostokąt o określonej długości i szerokości. W odpowiedzi na

komunikat „Określ długość prostokątów:” podajemy jego długość

a następnie szerokość w odpowiedzi na „Określ szerokość prostokątów:”.

Na zakończenie możemy wybrać jedno z 4 możliwych położeń prostokąta.

•

Obrót

– tworzymy obrócony prostokąt podając jego kąt obrotu i wskazanie jego

przeciwległego narożnika.

Ł

UK

Polecenie

ARC

lub

ŁUK

daje możliwość rysowania łuku na

wiele sposobów poprzez określenie jego punktów i wielkości

charakterystycznych.
Rysuj → Łuk →

•

3 punkty

– rysowanie łuku przechodzącego przez 3 wskazane punkty.

•

Początek, środek,

koniec

– rysowanie łuku przechodzącego przez punkt początkowy, środek

łuku, punkt końcowy.

•

poCzątek, środek,

kąt

– rysowanie łuku przechodzącego przez punkt początkowy, środek

łuku, kąt rozwarcia.

•

pocZątek, środek,

cięciwa

– rysowanie łuku przechodzącego przez punkt początkowy, środek

łuku, długość cięciwy.

•

począTek,

koniec, kąt

– rysowanie łuku przechodzącego przez punkt początkowy, punkt

końcowy, kąt rozwarcia.

•

początEk, koniec,

zwrot

– rysowanie łuku przechodzącego przez punkt początkowy, punkt

końcowy, kierunek stycznej do łuku w punkcie początkowym.

•

począteK, koniec,

promień

– rysowanie łuku przechodzącego przez punkt początkowy, punkt

końcowy, promień łuku.

•

śRodek,

początek, koniec

– rysowanie łuku przechodzącego przez środek łuku, punkt

początkowy, punkt końcowy.

•

śroDek, początek,

kąt

– rysowanie łuku przechodzącego przez środek łuku, punkt

początkowy, kąt rozwarcia.

•

środek, początek, – rysowanie łuku przechodzącego przez środek łuku, punkt

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

7

cięciWa

początkowy, długość cięciwy.

•

kOntynuuj

– kontynuacja ostatnio rysowanego łuku lub odcinka

O

KRĄG

Polecenie CIRCLE lub

OKRĄG

służy do rysowania

okręgu. Po wybraniu polecenia wskazujemy środek okręgu lub

wybieramy jedną z opcji.
Rysuj → Okrąg →

•

Środek, promień – rysowanie okręgu o określonym środku i promieniu.

•

śroDek, średnica – rysowanie okręgu o określonym środku i średnicy.

•

2 punkty

– rysowanie okręgu przechodzącego przez 2 wskazane punkty

wyznaczające średnicę okręgu.

•

3 punkty

– rysowanie okręgu przechodzącego przez 3 wskazane punkty.

•

Stycznym,

styczny, promień

– rysowanie okręgu o określonym promieniu, styczny do dwóch

wskazanych obiektów.

•

sTyczny, styczny,

styczny

– rysowanie okręgu stycznego do trzech wskazanych obiektów.

P

UNKT

Polecenie POINT lub

PUNKT

służy do rysowania

punktów.

Rysuj → Punkt →

Punkt może być zaznaczony na rysunku jako

zwykła kropka lub za pomocą bardziej widocznego

markera. Punkty są standardowo zaznaczone na

rysunku jako mała kropka (1 piksel). Istnieje

możliwość oznaczenia punktu innym markerem. Jego

rodzaj i wielkość można określić za pomocą polecenia
ODTPUNKT, które można wywołać z Menu
główne → Format → Styl

punktu.

Otrzymamy

wówczas okno widoczne obok.

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

8

•

Rozmiar punktu – wprowadzamy wielkość markera.

•

Ustal względem

ekranu

– wielkość markera określana jako procent wielkości ekranu.

Powiększenie i zmniejszenie rysunku nie będzie miało wpływu na

wielkość markera.

•

Ustal rozmiar

w jednostkach
rysunku

– wielkość

markera

określana

w

jednostkach

rysunkowych.

Powiększenie i zmniejszenie rysunku będzie miało wpływu na

wielkość markera na ekranie (po powiększeniu rysunku marker staje

się większy a po zmniejszeniu rysunku marker zmniejszy się.

E

LIPSA

Polecenie ELLIPSE

lub

ELIPSA

służy do rysowania elipsy

lub łuku eliptycznego
Rysuj → Elipsa →

•

Do środka – rysowanie elipsy w oparciu o środek elipsy, punkt krańcowy jednej półosi

oraz długość drugiej półosi. W odpowiedzi na komunikat „Określ środek

elipsy:

” wskazujemy jej środek, następnie wskazujemy punkt końcowy

pierwszej półosi („Określ koniec osi:”). W odpowiedzi na komunikat

„Określ długość drugiej półosi lub [oBrót]:” wpisujemy długość drugiej

półosi lub wskazujemy jej punkt końcowy.

•

Oś,

koniec

– rysowanie elipsy w oparciu punkty krańcowe pierwszej półosi i długość

drugiej półosi. W odpowiedzi na komunikat „Określ początek osi elipsy

lub [łUk/ŚroDek]:

” wskazujemy punkt początkowy a następnie końcowy

pierwszej osi elipsy („Określ koniec osi:”). W odpowiedzi na komunikat

„Określ długość drugiej półosi lub [oBrót]:” wpisujemy długość drugiej

półosi lub wskazujemy jej punkt końcowy.

•

Łuk

– tworzy łuk eliptyczny. W odpowiedzi na komunikat „Określ początek osi

łuku eliptycznego lub [ŚroDek]:

” wskazujemy punkt początkowy

pierwszej półosi lub wybieramy opcję ŚroDek, aby wskazać środek łuku

eliptycznego. Następnie wskazujemy punkt końcowy pierwszej półosi

(„Określ koniec osi:”) oraz określamy długość drugiej półosi („Określ

długość drugiej półosi lub [oBrót]:

”). Na zakończenie w odpowiedzi na

„Określ kąt początkowy lub [paraMetr]:”określamy kąt początkowy lub

wybieramy opcję paraMetr. Następnie wpisujemy kąt końcowy łuku

(„Określ parametr końcowy lub [Kąt/kątRozwarcia]:”) lub wybieramy

opcję kątRozwarcia celem określenia kąta rozwarcia łuku.

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

9

Ł

UK ELIPTYCZNY

Polecenie to

służy do rysowania łuku eliptycznego.

Rysuj → Elipsa → Łuk

W odpowiedzi na komunikat „Określ początek osi łuku

eliptycznego lub [ŚroDek]:

” wskazujemy punkt początkowy

pierwszej półosi lub wybieramy opcję ŚroDek, aby wskazać

ś

rodek łuku eliptycznego. Następnie wskazujemy punkt końcowy pierwszej półosi („Określ

koniec osi:

”) oraz określamy długość drugiej półosi („Określ długość drugiej półosi lub

[oBrót]:

”).

Na

zakończenie

w

odpowiedzi

na

„Określ

kąt

początkowy

lub

[paraMetr]:

”określamy kąt początkowy lub wybieramy opcję paraMetr. Następnie

wpisujemy kąt końcowy łuku („Określ parametr końcowy lub [Kąt/kątRozwarcia]:”) lub

wybieramy opcję kątRozwarcia celem określenia kąta rozwarcia łuku.

C

HMURKA REWIZYJNA

Polecenie REVCLOUD lub

CHMURKA

WERSJI rysuje chmurkę rewizyjną. Możemy

wskazać obrys chmurki kursorem lub przekształcić w nią istniejący już na rysunku obiekt.

Obiekt ten nie musi być zamknięty, podczas przekształcania można również odwrócić

kierunek łuków chmurki.
Rysuj → Chmurka wersji →

•

Długość

łuku

– opcja umożliwia podanie minimalnej i maksymalnej długości łuków

chmurki poprzez kolejne wpisanie wielkości minimalnej i maksymalnej

(„Podaj minimalną długość łuku:” a następnie „Podaj maksymalną

długość łuku:

”).

•

Obiekt

– opcja umożliwia zmianę istniejącego zamkniętego obiektu na chmurkę

wskazując obiekt na ekranie monitora. Na zakończenie w odpowiedzi na

komunikat „Odwrotny kierunek [Tak/Nie] <Nie>:” określamy czy

kierunek rysowania łuków ma zostać odwrócony.

•

Styl

– wybór stylu chmurki:

o

Odręczny

– styl kaligraficzny.

o

Normalny

– styl normalny.

S

PLAJN

Polecenie SPL lub

SPLAJN tworzy gładką krzywą

przechodzącą przez ciąg wskazanych punktów. W odpowiedzi

na komunikat „Określ pierwszy punkt lub [Obiekt]:”

wskazujemy pierwszy punkt kontrolny lub wybieramy opcję

Obiekt

. Następnie wskazujemy kolejne punkty lub wybieramy

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

10

jedną z pozostałych opcji. Aby zakończyć wskazywanie naciskamy E

NTER

. Następnie

określamy kierunek stycznej do splajnu w punkcie początkowym („Określ styczną

początku:

”) i w punkcie końcowym („Określ styczną w końcu:”) – jeżeli naciśniemy E

NTER

przyjęte zostaną kierunki domyślne.
Rysuj → Splajn →

•

Obiekt

– przekształca istniejącą, wygładzoną polilinię w splajn. W odpowiedzi na

komunikat „Wybierz obiekty:” wskazujemy polilinie, które chcemy

przekształcić w splajny. Polilinie muszą być wcześniej wygładzone za

pomocą polecenia E

DPLIN

→ S

PLAJN

.

•

Zamknij

– zamyka splajn poprzez narysowanie segmentu od punktu bieżącego do

pierwszego punktu krzywej. Po zamknięciu splajnu określamy kierunek

stycznej w punkcie początkowym/końcowym („Określ styczną:”).

•

Tolerancja

dopasowania

– opcja ta umożliwia określenie stopnia ścisłości, z jaką splajn musi

przechodzić przez punkty kontrolne. W odpowiedzi na komunikat

„Określ tolerancję dopasowania:” wpisz odległość graniczną, o jaką

splajn może być odsunięty od tych punktów. Domyślna wartość wynosi

0, co oznacza, że powinien on przechodzić dokładnie przez punkty

kontrolne.

•

Cofaj

– powoduje rezygnację z ostatnio narysowanego segmentu.

W

STAW BLOK

Polecenie to służy do wstawiania bloków na

rysunku. Po wybraniu polecenia pojawia się

dodatkowe

okno

dialogowe,

w którym przy pomocy przycisku Przeglądaj ...

podajemy ścieżkę dostępu do bloku (pliku

zapisanego

na

dysku

twardym).

W prawym górnym rogu widoczny mamy zarys

wybranego bloku.

•

Punkt

wstawienia

– określa punkt wstawienia bloku – początek LUW (punkty: 0, 0, 0)

lub określamy go na ekranie.

•

Skala

– powiększenie lub zmniejszenie – skalowanie po współrzędnych

X, Y, Z lub określamy go na ekranie.

•

Obrót

– zmiana kąta wstawienia bloku – wprowadzamy wartość kąta w polu

dialogowym lub określamy go na ekranie.

•

Jednostka bloku – pokazuje jednostki bloku oraz współczynnik jego skali.

•

Rozbij

– automatyczne rozbicie bloku po umieszczeniu go na rysunku.

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

11

U

TWÓRZ BLOK

Polecenie służy do tworzenia bloków. Po

wybraniu polecenia pojawia się dodatkowe okno

dialogowe, w którym podajemy nazwę nowego

bloku.

•

Punkt bazowy

– określa punkt bazowy bloku – początek LUW (punkty: 0, 0, 0) lub

określamy go na ekranie. Najlepszym sposobem jest wybranie pola

Wskaż punkt

i pokazanie go na rysunku bloku.

•

Obiekty

– wybór obiektów wchodzących w skład nowego bloku – określamy je

na ekranie lub poprzez pola Wybierz obiekty (wskazujemy je na

rysunku bloku).

o

Zapamiętaj

– zachowanie obiektów po utworzeniu bloku. Obiekty, z których

utworzony jest blok nie zostaną usunięte.

o

Przekształć na

blok

– zmiana obiektów na blok. Obiekty, z których utworzony jest blok,

zostaną przekształcone na jeden blok.

o

Usuń

– obiekty, z których utworzony jest blok zostaną usunięte.

•

Zachowanie

– ustawienia bloku.

o

Opisowy

– tryb opisowy.

o

Skaluj

proporcjonalnie

– wymusza proporcjonalne skalowanie bloków podczas jego

wstawiania.

o

Pozwól rozbić

umożliwia rozbijanie wstawianych bloków.

•

Ustawienia

– ustawiamy jednostki bloku lub możemy wstawić hiperłącze.

•

Opis

– pole, w którym możemy wpisać informacje dotyczące danego bloku.

•

Otwórz

w edytorze bloku

– po zaznaczeniu pola nowo utworzony blok zostanie otworzony w

edytorze bloku (np. celem nadania blokowi atrybutów).

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

12

Jeżeli chcemy utworzony blok zapisać na dysku

twardym komputera (w oddzielnym pliku

rysunkowym .D

WG

). Wpisujemy z klawiatury

polecenie PISZBLOK po czym pojawi nam się

okno dialogowe.

W oknie tym należy określić co ma być

ź

ródłem do stworzenia bloku (Blok, Cały wydruk,

Obiekty

), wskazać punkt bazowy oraz określić

obiekty. W miejscu docelowym ustawiamy

ś

cieżkę dostępu na dysku twardym dla naszego

nowego bloku. Blok zostanie wyeksportowany

jeżeli po wciśnięciu klawisza OK w lewym

górnym

rogu

monitora

mignie

nam

nowoutworzony blok.

K

RESKUJ

…

Polecenie

GKRESKUJ

umożliwia

zakreskowanie

wybranego obszaru. Granica kreskowanego obszaru może być

generowana automatycznie lub wskazana na ekranie przez

użytkownika.
Rysuj → Kreskuj … →

•

Typ:

– pole wyboru typu kreskowania.

•

Wzór:

– pole wyboru wzoru kreskowania.

o

ANSI

– wzory kreskowania zgodne z normą ANSI.

o

ISO

– wzory kreskowania zgodne z normą ISO.

o

Inny wstępnie

zdefiniowany

– pozostałe wzory kreskowania.

o

Niestandardowy – zdefiniowane przez użytkownika.

•

Próbka:

– pole przedstawiające wygląd wybranego rodzaju kreskowania.

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

13

•

Kąt

– kąt obrotu kreskowania określany względem bieżącego LUW.

•

Skala

– skala kreskowania.

•

Obwiednie

– zarządzanie obwiednią.

o

Dodaj: Wskaż

punkty

– tworzenie obwiedni poprzez wskazanie punktów wewnątrz

obszarów, które mają zostać zakreskowane.

o

Dodaj: Wybierz

obiekty

– tworzenie obwiedni poprzez wybranie obiektów, których granice

mają stworzyć obwiednię.

o

Usuń obwiednie – kasowanie stworzonej obwiedni.

o

Otwórz

obwiednię

– otwieranie stworzonej obwiedni (region, polilinia).

o

Pokaż wybór

– możliwość obejrzenia zaznaczonego przez nas obszaru.

•

Styl wykrywania

wysp

– styl kreskowania.

o

Normalny

– styl

normalny.

Kolejne

granice

obszarów

pełnią

rolę

przełączników: włączają i wyłączają kreskowanie.

o

Skrajny

– styl skrajny. Kreskowany jest tylko zewnętrzny pas obszaru

granicznego.

o

Całkowity

– styl całkowity. Zakreskowane zostanie całe wnętrze obszaru.

•

Zachowaj

obwiednie

– automatycznie wyznaczona granica (polilinia lub region) nie

zostanie usunięta po zakreskowaniu obszaru.

•

Typ obiektu

typ tworzonego obiekty granicznego.

o

Polilinia

– utworzona zostanie polilinia.

o

Region

– utworzona zostanie region.

•

Zbiór obwiedni

– automatycznie brane są pod uwagę wszystkie obiekty widoczne na

ekranie.

•

Nowy

– umożliwia wskazanie na ekranie obiektów, które mają zostać

wzięte pod uwagę podczas automatycznego tworzenia granic

kreskowania.

•

Tolerancja

przerwy

– granica kreskowania nie musi być dokładnie zamknięta. Określa

maksymalną wielkość szczeliny jaka może się pojawić pomiędzy

obiektami tworzącymi obwiednię, żeby granica została uznana za

zamkniętą.

W

YPEŁNIENIE

…

Wypełnienie gradientowe daje możliwość uzyskania

ciekawych efektów przejść kolorów. Kolor nie musi być

jednakowy w całym wypełnianym obszarze. Kolor może

przechodzić jeden w drugi lub może zmieniać się jego

intensywność.
Rysuj → Wypełnienie … →

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

14

•

Jeden kolor

– wypełnienie gradientowe jednokolorowe.

•

Dwa kolory

– wypełnienie gradientowe dwukolorowe. Jeden kolor przechodzi w

drugi.

•

Ciemniej/Jaśniej – stopień nasycenia kolorów.

•

Wyśrodk.

– wypełnienie wycentrowane w wypełnianym obszarze.

•

Kąt

– kąt obrotu wypełnienia.

R

EGION

Regiony tworzone są na bazie wcześniej narysowanych płaskich elementów zamkniętych

takich jak: polilinie, okręgi, elipsy, wieloboki, splajny, itp. Rysuj → Region →

W odpowiedzi na komunikat „Wybierz obiekty:” wskazujemy te, które mają być

przekształcone.

Po utworzeniu regionu wyświetlana jest informacja o liczbie znalezionych pętli (kształtów

zamkniętych) i liczby utworzonych regionów.

Regiony powstają w wyniku trzech operacji elementarnych: dodawania, odejmowania

i znajdowania

części

wspólnej.

(Menu

główne → Modyfikuj → Edycja

brył → Suma/Różnica/Iloczyn).

T

ABELA

…

Po wprowadzeniu polecenia na ekranie

pojawi się okno dialogowe służące do tworzenia

tabel – rysunek obok.
Rysuj → Tabela … →

Ćw. 2. Rysowanie podstawowych obiektów graficznych – funkcje paska „Rysuj”

15

•

Nazwa stylu

tabeli

– styl tabelki. Styl określa cechy, takie jak: wysokość tekstu, kolor,

sposób justowania napisów w tabelce, rodzaj obramowania.

•

Wysokość tekstu

– wysokość napisów w tabelce (zdefiniowana w stylu tabelki).

•

Określ punkt

wstawienia

– podczas wstawiania tabelki użytkownik wskazuje punkt jej

wstawienia (lewy górny narożnik).

•

Określ okno

– podczas wstawiania tabelki wskazujemy prostokątne okno, w

którym tabelka ma się zmieścić. Po wybraniu tej opcji można

określić albo liczbę kolumn albo szerokość kolumny.

•

Kolumny

– liczba kolumn.

•

Szerokość

kolumny

– szerokość kolumny.

•

Wiersze danych

– liczba wierszy danych. Wiersz zawierający nagłówki kolumn nie

liczy się jako wiersz danych.

•

Wysokość wiersza – wysokość wiersza (liczba linii tekstu).

W

IELE WIERSZY

…

Polecenie to służy do tworzenia prostych napisów składających się z jednego lub kilku

wierszy. Proste napisy wpisujemy bezpośrednio na ekranie monitora. Rozbudowana funkcja

znajduje się w pasku Tekst – gdzie edycja odbywa się już w edytorze napisów.
Rysuj → Tekst → Wiele wierszy

→ Jeden wiersz

3.

Literatura

1.

Pikoń A., AutoCAD 2011 PL, Wydawnictwo HELION, Gliwice 2011

2.

Jaskulski A, AutoCAD 2012/LT2012/WS+ - Kurs projektowania parametrycznego

i nieparametrycznego 2D i 3D, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011

3.

Suseł M., Makowski K., Grafika inżynierska z zastosowaniem programu AutoCAD,

Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2005

4.

Mazur J., Kosiński K., Polakowski K., Grafika inżynierska z wykorzystaniem metod

CAD, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2006