Wychowanie można rozpatrywać pod względem aspektów pedagogicznego, socjologicznego i psychologicznego. Oprócz tego da się wyróżnić perspektywę ontyczną, tzn. odnoszącą się do bytu.
Tą z kolei można rozpatrywać od strony antropologii biologicznej, społecznej, kulturowej i filozoficznej, a także od strony aksjologii i teologii.
Bytowy wymiar wychowania zakłada aprobatę i otwarcie się na wszystkie poziomy bytu ludzkiego, tj. od materialno- biologicznego, aż po psychiczno- duchowy.
Bytowy wymiar wychowania wymaga również pewnych specyficznych wymagań, takich jak:
Uwzględnienie złożoności i wieloaspektowości wychowania- wychowanie jest wpisane w złożoność ludzkiego życia, zarówno od strony fizycznej, jak i duchowej, zatem rzeczywistość wychowania również jest złożona i istotna jest w niej obecność wychowawcy, który niesie skuteczną pomoc.
Antropologiczny charakter wychowania- Trzeba podkreślić, że wychowanie jest przede dotyczącym człowieka i jednocześnie faktem dotyczącym istoty egzystencji ludzkiej. Rzeczywistość wychowania rozumiemy jako jedną z wielu form wyrażania się człowieka. Dlatego konieczne staje się podjęcie kwestii antropologicznej, która dopełnia wszelkie koncepcje i definicje wychowania.
Otwarcie na wymiar religijny i duchowy- wychowanie człowieka i pedagogika bardzo ściśle łączą się z problematyką religijną i religijnością w ogóle. Rzeczywistość religijna jest w stanie dać człowiekowi motywację do jego działalności wychowawczej. Można stwierdzić że religia z natury jest pedagogiczna, gdyż jest w niej dążenie do rzeczywistości, która ukazuje się jako wartość najwyższa. Wychowanie religijne bardziej otwiera człowieka na rzeczywistość, niż robią to inne dziedziny wychowania takie jak umysłowe, moralne, estetyczne, polityczne czy obywatelskie. Przygotowuje jednostkę do nabywania ogólnej wizji świata i kształtowania w sobie pewnego światopoglądu. Pomijając fakt religijności, pedagogika stawałaby się nieprawdziwa i tendencyjna.
Treści wychowania odnoszące się do ontycznych korzeni osoby ludzkiej:
samopoznanie;
rozumność;
doświadczenie wolności;
przeżycie sprawstwa czynu;
wstyd;
wina i grzech;
miłość i śmierć;
samozależność;
samoopanowanie;
Funkcje społeczne ontycznych podstaw wychowania:
Socjalizacja jednostki;
kształtowanie u osoby wychowywanej postawy względem siebie, Boga, a także stosunków międzyludzkich i społecznych;
całe wychowanie ujmuje się jako urobienie jednostki w sensie realnych potrzeb i dążeń grupy społecznej;
pozwala jednostce znaleźć się we współczesnej cywilizacji;
osoba taka potrafi sprostać stawianym przed nią zadaniom;
korzysta z możliwości kulturalnego rozwoju;
potrafi określić cel swoich działań oraz sposób ich realizacji;
zapewnia trwanie grupy społecznej;
ukształtowanie jednostki w taki sposób, żeby przyczyniała się do realizacji i kultywowania wartości odpowiadającym społeczeństwu; ma umożliwić rozszerzenie mocy grupy społecznej, a w rezultacie wzmocnienia jej bytu;
uwzględnienie religii w wychowaniu