zerowka zeszyt 2

Poradnik metodyczny do nauczania religii rzymskokatolickiej według podręcznika

nr AZ-03-03/1-0 dla klasy zerowej zgodnego z programem nauczania nr AZ-0-03/1

Recenzenci

ks. dr Ryszard Czekalski, ks. dr Stanisław Dziekoński

Redakcja

Teresa Czarnecka, ks. Władysław Kubik SJ

Zespół autorów

. Teresa Biłyk CSSF

Teresa Czarnecka

Ks. Władysław Kubik SJ

Barbara Surma

Projekt okładki:

Joanna i Piotr Panasiewicz

Nihil obstat: Przełożony Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego

ks. Adam Żak SJ, Kraków, dn. 23 maja 2000 r., l.dz. 190/2000.

ISBN 978-83-7318-197-7

Wznowienie, 2007, 2009

WYDAWNICTWO WAM

ul. Kopernika 26 • 31-501 Kraków

tel. 012 62 93 200 • fax 012 429 50 03 • e-mail: wam@wydawnictwowam.pl

DZIAŁ HANDLOWY

tel. 012 62 93 254-256 • fax 012 430 32 10 • e-mail: handel@wydawnictwowam.pl

Zapraszamy do naszej

KSIĘGARNI INTERNETOWEJ

http://WydawnictwoWAM.pl

tel. 012 62 93 260 fax 012 62 93 261

•

Druk i oprawa:

Drukarnia Wydawnictwa WAM

ul. Kopernika 26 • 31-501 Kraków

Wszelkie prawa zastrzeżone. Bez pisemnej zgody wydawcy nie można do podręcznika tworzyć

żadnych materiałów pomocniczych.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katechezy nr 1 i 2.

JEST KTOŚ, KTO CZEKA NA MNIE Z MIŁOŚCIĄ

1. Cele katechetyczne

Przybliżamy dziecku rzeczywistość, że jest Ktoś, kto bardzo chce z na-

mi się spotkać: Pan Bóg.

2. Treści katechezy

Bóg pierwszy wychodzi naprzeciw człowieka i ufa mu. On zaprasza

człowieka na spotkanie z sobą. On tego spotkania bardzo pragnie i On uzdal-
nia serce człowieka, aby mogło spotkać się ze swoim Bogiem. Do Niego
mogą przyjść wszyscy. On sam będzie prowadził nasze spotkania. Ta za-
sadnicza prawda będzie kształtować wszystkie spotkania na katechezie. Bóg
ukształtował człowieka do życia razem. Bycie z innymi ludźmi ma prowa-
dzić do spotkania Boga. Człowiek poszukuje Kogoś większego niż on sam.
Tylko Bóg może uczynić, że naprawdę jesteśmy razem. Prawdziwą jedność
serc między ludźmi tworzy sam Bóg. Katecheta także daje o Nim świadec-
two i tym samym budzi w dzieciach wiarę.

Symbolem obecności Boga jest światło zapalonej świecy. Symbol ten

łączy się ze świadectwem danym na katechezie przez samego katechetę.
Ten element rozpoczyna inicjację liturgiczną dziecka. Będzie systematycz-
nie wprowadzać dziecko w życie eucharystyczne Kościoła.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

3. Zadania nauczyciela religii

Pierwszym miejscem przynależności jest rodzina dziecka. W klasie ze-

rowej w sposób szczególny dziecko coraz bardziej otwiera się na zewnątrz.
Szuka swojej przynależności również poza rodziną. Dziecko chce do kogoś
przynależeć. Szuka innego rodzaju autorytetu niż jego rodzice. Poznaje nowe
formy obecności w środowisku. Katecheta jest kimś, kto ma pomóc dziec-
ku odnaleźć swoje miejsce w życiu. Dlatego na pierwszej katechezie two-
rzymy grupy, aby dziecko czuło się dowartościowane i odczuło swoją przy-
należność najpierw do mniejszej wspólnoty (w grupie). Troszczymy się o to,
aby dziecko nie było bezimienne. Jego grupa coś znaczy, ma swoje imię
i przewodnika. Dziecko czuje się bezpieczne. Stwarzamy dla każdego dziec-
ka możliwość jak najlepszego kontaktu z pozostałymi dziećmi grupy. To
pierwsze spotkanie ma się przyczynić do przełamania różnych zahamowań
dziecka wobec grupy, jego niepokoju czy obaw.

Pierwsze nasze spotkanie z dziećmi ma ogromne znaczenie dla dalszych

spotkań katechetycznych. Atmosfera tego spotkania w sposób szczególny
ma wzbudzić w dziecku serdeczność, zaufanie, poczucie piękna. Ma to być
autentyczne dzielenie się swoją radością, płynącą ze spotkania z dziećmi
na katechezie. Radość, przebijająca z całej naszej postawy, już na tym pierw-
szym spotkaniu tworzy niepowtarzalny klimat Bożej obecności. Ta obec-
ność Boga, jest często jeszcze nieuświadomiona, ale doświadczana. Z tym
spotkaniem dziecko łączy potem swoje następne doświadczenia. Dziecko
niejako „dotyka” całą swoją osobą Bożej obecności, której szuka, którą zna
lub której nie zna, której czasem się lęka, ponieważ niesie ono różne do-
świadczenia ze swojego dotychczasowego życia w rodzinie.

W katechezie pierwszej wychowujemy dziecko do postawy, w której

doświadcza ono Boga, jako Kogoś ważnego w swoim życiu. Bóg pierwszy
nam ufa i czeka na odpowiedź naszego życia. On czeka na nasze zaufanie
innym ludziom teraz, tutaj, konkretnie w tej „zerówce”.

Równocześnie wychowujemy dziecko do postawy zaufania wobec Pana

Boga i zaproszenia Go do swojego życia. Szczególny akcent na ten aspekt
położony jest w katechezie drugiej. Stąd w katechezie tej posługujemy się
formą zabawową: „Telefon do Pana Boga”. Ten telefon jest zawsze do naszej
dyspozycji. Pan Bóg nigdy nie prosi nas, aby „pozostawić wiadomość”, a On
odpowie nam później. On odbiera drgnienia naszych serc od razu. On na nas
czeka, a to czekanie jest miłością. Odpowiedź Jego Serca, chociaż byłaby dla

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

nas trudna, jest zawsze odpowiedzią miłości. Chcemy, aby dziecko pragnęło
też dawać swoją odpowiedź Panu Bogu na Jego oczekiwanie, aby ono też
czekało na Boga. Dziecko z natury jest otwarte. Uczy się dostrzegać i do-
świadczać innej rzeczywistości: rzeczywistości Boga, który na nie z miłością
oczekuje i chce mu pomóc odnaleźć odpowiedź na pytanie, kim ono jest.

4. Metody i środki

Katecheza 1.

Pogadanka, śpiew, losowanie i nazywanie grup, praca plastyczna.
Pomoce:
– ulubiona maskotka katechety,
– kaseta z nagraniami Wędrujemy z Bogiem, piosenka nr 1: „Dobrze,

że jesteś”,

– cukierki w czterech kolorach,
– dwie białe karteczki dla każdego dziecka,
– cztery duże kartki z bloku technicznego,
– kredki, klej, nożyczki,
– świeca,
– serduszka do wycięcia i pokolorowania, po jednym dla każdego dziec-

ka (zeszyt nr 5 zawiera pomoce do kserowania – należy je powielić
w ilości potrzebnej na katechezie).

Katecheza 2.

Odgrywanie ról (rozmowy przez telefon), praca z tekstem biblijnym

(Iz 54, 10), śpiew, wizualizacja (układanie stóp), praca plastyczna.

Pomoce:
– karty z imionami grup z poprzedniej katechezy,
– świeca,
– telefon komórkowy prawdziwy lub zabawka,
– odpowiednia liczba słuchawek telefonicznych (zob. zeszyt nr 5),
– kartki z bloku technicznego,

Słowa Pisma Świętego są źródłem poznania planu Bożego, dlatego najpierw próbujemy je

dzieciom przybliżyć w sposób obiektywny własnymi słowami, tak aby im pomóc w zrozu-
mieniu tekstu, pamiętając, że Bóg przemawiał do ludzi poprzez wydarzenia (fakty). Po krót-
kim wprowadzeniu i wyjaśnieniu trudnych słów czytamy wybrany fragment.

1 i 2 Jest ktoś, kto czeka na mnie z miłością

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

– kaseta, piosenka nr 2: „Miłość Twa”,
– Pismo Święte (także na następnych katechezach).

5. Propozycja katechezy nr 1

A. Wprowadzenie do katechezy

Na powitanie zapraszamy wszystkie dzieci do koła i tworzmy z nimi krąg.

Przedstawiamy się:

Nazywam się... Mieszkam w... Bardzo kocham dzieci i z radością chcę

tutaj do was przychodzić. Mam swoją ulubioną maskotkę, którą teraz wam
przedstawię. Wyjmujemy swoją maskotkę, którą dotąd trzymamy schowaną.

Przez chwilę opowiadamy dzieciom o swojej maskotce. Można nawet

przedstawić jakąś scenkę lub rozmowę z jej udziałem. Potem pytamy każde
dziecko o jego ulubioną zabawkę. Dzieci wypowiadają się. Wyrażamy szcze-
rą radość, słuchając wypowiedzi dzieci na temat ich ulubieńców.

Następnie uczymy dzieci piosenki „Dobrze, że jesteś” (piosenka nr 1):

Dobrze, że jesteś! Dobrze, że jesteś! Dobrze, że jesteś! (2x)

Gdy dzieci nauczą się piosenki, wprowadzamy zabawę pod tym samym

tytułem. Polega ona na tym, że dzieci podchodzą do siebie i podają sobie
ręce. Czuwamy nad tym, aby żadne dziecko nie pozostało samo lub nie
zostało pominięte. Po skończonej zabawie, dzieci siadają w kręgu.

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Przystępujemy do tworzenia grup.
Gdy dzieci usiądą, częstujemy je cukierkami w czterech kolorach. Na-

stępnie zapraszamy, aby zobaczyły, jaki kolor ma ich cukierek. Dzieci, któ-
re mają jednakowy kolor cukierka, dobierają się w grupy. Zapraszamy je
wtedy, aby usiadły do swoich stolików w tych właśnie grupach. Dzieci sia-
dają do stolików według wylosowanych kolorów. Gdy dzieci już usiądą,
dajemy każdemu dziecku karteczkę i polecamy, aby namalowało na niej
kolor swojej grupy. Po ukończeniu zadania prosimy, aby dzieci złożyły te
karteczki na środku stolika.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Z kolei następuje wybór przewodników grup. Jeśli dzieci jeszcze się nie

znają z poprzednich lat spędzonych w przedszkolu, my wyznaczamy prze-
wodnika (po miesiącu dzieci będą mogły same go wybrać):

Teraz powiem, kto w tym miesiącu będzie przewodnikiem grupy. Pro-

szę, zamknijcie oczy. To dziecko, którego dotknę, wstanie jako przewodnik
grupy.

Przewodnicy wychodzą na środek. Omawiamy z nimi ich zadania:
– przewodnik pomaga grupie,
– troszczy się, aby wszyscy wszystko zrozumieli,
– zgłasza, gdy coś się w grupie dzieje,
– rozdaje potrzebne materiały do ćwiczeń,
– pyta katechetę o przygotowanie zadań na następną katechezę.
Następnie tłumaczymy dzieciom, w jaki sposób będziemy współpraco-

wać z wszystkimi dziećmi. Przewodnikom będziemy wszystko przypominać,
gdy zajdzie taka potrzeba. Pierwszym naszym poleceniem jest wezwanie
przewodników do tego, aby razem z grupą nakleili wymalowane przez uczest-
ników karteczki na dużą kartę. Dajemy ją do ręki każdemu przewodnikowi,
aby zaniósł kartę do swojej grupy. Przewodnicy z grupą naklejają koloro-
we karteczki na większy kartonik, a my załamujemy go i stawiamy każdej
grupie na stoliku.

Teraz dzieci wspólnie wybierają imię swojej grupy (uwaga: imię nie

musi mieć charakteru religijnego; może to być np. biedronka, motyl itp.).
Rozdajemy następne takiej samej wielkości karteczki i polecamy, aby każ-
de dziecko wyraziło na nich imię swojej grupy za pomocą rysunku. Kar-
teczki wielkością są dobrane tak, aby w sumie tworzyły obraz na wspólnym
kartonie grupowym. W ten sposób powstaje z jednej strony kolor grupy,
z drugiej wyrażone przez każde dziecko jej imię. I znowu dzieci naklejają
swoje karteczki na odwrocie wspólnego kartonika grupowego.

Po ukończonej pracy dzieci wychodzą na środek do kręgu i przesyłają

pozdrowienie między swoimi grupami. Pozdrowienie między grupami może
przebiegać w takiej formie: polecamy, aby dzieci ucałowały swoją dłoń od
środka i zdmuchnęły pocałunek w stronę dzieci innych grup.

Zbieramy teraz przeżycia i doświadczenia dzieci. Oprócz podanych ni-

żej można zadać jeszcze inne pytania:

– Kto z was zaproponuje inny znak?
– Co teraz czujecie w swoich sercach?
– Co chcecie teraz jeszcze powiedzieć?

1 i 2 Jest ktoś, kto czeka na mnie z miłością

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Po przekazaniu sobie wzajemnego pocałunku przyjaźni, dzieci śpiewają

piosenkę „Dobrze, że jesteś”. Wyjmujemy świecę i stawiamy ją na środku
utworzonego przez dzieci kółka.

Jest Ktoś, kogo znam: znam Pana Boga. Bardzo Go kocham. On jest

moim Przewodnikiem. On mnie wszystkiego uczy. Jego pytam o wszystko,
zanim tutaj do was przychodzę. Zapraszam Go teraz tutaj do nas, aby był
z nami. Będę wam mówić, co On mi powiedział, a wy powiecie mi, Kim
On jest dla was. On mi powiedział, że was bardzo kocha.

Teraz zapalamy świecę i mówimy:
Ta świeca będzie dla nas znakiem Jego obecności. On tutaj z nami jest.

Zaśpiewamy teraz naszą piosenkę „Dobrze, że jesteś”.

Następnie modlimy się sami. Ta modlitwa jest naszym świadectwem wiary

(por. Ps 25):

Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami.
Daj mi poznać Twoje drogi Panie.
Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie, Boże, w Tobie mam nadzieję!
Wspomnij na swoją miłość, Panie,
która trwa od wieków.
Pamiętaj o mnie
ze względu na Twoją dobroć, Panie.
Amen.

Uczymy dzieci wersetu: „Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami”.
Modlimy się z dziećmi, korzystając z tekstu podanej niżej modlitwy, ale

bez słowa „dobranoc”.

Modlitwa dziecka
Panie Boże, mam serce, które chce być kochane. Chcę, aby zawsze kochała
mnie mama i tato, mój brat i siostra, koledzy w przedszkolu. Bardzo lubię,
gdy tata i mama mają czas, aby się ze mną pobawić, aby ze mną pójść na
spacer, by usiąść i oglądnąć moje klocki i zapytać, co było dzisiaj w przed-
szkolu. Wiem, Panie Boże, że Ty masz też takie Serce, które chce być ko-

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

chane. Wiem, jak z miłością na mnie czekasz. Usiądę teraz i powiem Ci:
JESTEM PRZY TOBIE. Cieszysz się? Dobranoc.

Rozdajemy uczniom tekst tej modlitwy i prosimy, aby nakleiły go na od-

wrocie karty, którą wezmą do domu w teczce.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Zapraszam was, abyście usiedli do swoich stolików.
Czytamy dzieciom „List do Ciebie” i rozmawiamy o jego treści. Rozda-

jemy list i prosimy, by dzieci wzięły kartę z listem do domu, wypełniły ją
przy pomocy kogoś starszego i przyniosły na następną katechezę. Czytamy
także „List do Rodziców”. Pytamy dzieci, kto chce taki list przekazać ro-
dzicom lub opiekunom. Zachęcamy do podpisania go imieniem lub rysun-
kiem – autoportretem i ofiarowania rodzicom.

Praca z podręcznikiem: Rozdajemy dzieciom serduszka do wycięcia i po-

kolorowania. Dzieci rysują oraz kolorują imię swojej grupy. Potem wkleja-
ją serca w dowolnym miejscu na karcie swojej grupy.

5. Propozycja katechezy nr 2

A. Wprowadzenie do katechezy

Po przesłaniu sobie wzajemnego „pocałunku” (tak jak w poprzedniej

katechezie), dzieci siadają w kręgu. Zapalamy świecę i pytamy:

Kto pamięta refren naszej modlitwy z poprzedniej katechezy?

Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami.

Zapraszam do wspólnej modlitwy (modlitwa z poprzedniej katechezy).
Po modlitwie, wyjmujemy telefon komórkowy (rozdajemy dzieciom po-

wycinane wg zeszytu nr 5 telefony zabawki) i rozmawiamy z dziećmi:

– U kogo w domu jest taki telefon?
– Kto ma inny telefon?
– Kto już kiedyś dzwonił do kogoś?
– Do kogo z was już ktoś kiedyś dzwonił?

1 i 2 Jest ktoś, kto czeka na mnie z miłością

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

– Teraz zabawimy się w rozmowy telefoniczne. Dobierzcie się w pary.
Dzieci dowolnie dobierają się w pary i siadają w pewnej odległości od

siebie. Rozmawiają „na niby” przez telefon. Bierzemy także udział w roz-
mowach telefonicznych. Zabawa może trwać do 10 minut.

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Po zabawie dzieci siadają w kręgu. Mówimy:
Jest z nami jeszcze Ktoś (stawiamy świecę pośrodku kręgu). Pan Bóg

też czeka na nasz telefon. Czy można zadzwonić do Pana Boga?

Nasze świadectwo wiary:
Zanim przyjdę tutaj do was na katechezę, dużo rozmawiam z Panem

Bogiem na modlitwie – oczywiście bez telefonu. Tak po prostu! Mówię do
Niego. W tym momencie możemy powiedzieć, o czym dzisiaj rozmawiali-
śmy z Panem Bogiem odnośnie katechezy, którą teraz prowadzimy. My tak-
że teraz powiemy coś osobiście Panu Bogu. Weźmiemy nasze telefony i spró-
bujemy połączyć się z Panem Bogiem.

Dzieci rozchodzą się w dowolne miejsca i próbują do Pana Boga coś

powiedzieć. Zachęcamy je:

Uczyńcie to po cichu.
A teraz powiedzcie coś głośno do Pana Boga, a ja będę wam odpowia-

dał. Pan Bóg powiedział mi, co mam wam odpowiedzieć. Przeczytałem to
w Piśmie Świętym.

Otwieramy Pismo Święte (uwaga: cytaty biblijne podano za Biblią Ty-

siąclecia). Dzieci siadają w kręgu i kto chce, mówi głośno do Boga, a my
odpowiadamy. Ta rozmowa może trwać dosyć długo – dajemy odpowiedzi,
wertując Pismo Święte Nowego Testamentu i dobieramy z pamięci proste
parafrazy tekstu, aby dać odpowiedź dziecku w imieniu Boga. Po zakoń-
czonych rozmowach, trzymając Pismo Święte, prosimy, aby dzieci powstały
i czytamy:

Tak mówi Bóg:

MIŁOŚĆ MOJA NIE ODSTĄPI OD CIEBIE (Iz 54,10).

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Teraz nauczymy się piosenki o tym, jak Bóg nas kocha.
Uczymy dzieci słów piosenki „Miłość Twa” (piosenka nr 2):

Miłość Twa od najwyższych gór wyższa jest.
Wielka jest dobroć Twa, do nieba sięga wzwyż.
Miłość Twa głębsza niż ocean bez dna.
Wielka jest wierność Twa, gdy do mnie zbliżasz się.

Bóg ciągle przychodzi do nas. On zawsze nas kocha i jest z nami. Teraz

narysujemy nasze stopy na kartonikach (rozdajemy dzieciom odpowiednie
kartoniki). Wytniemy je i ułożymy na dywanie dookoła świecy.

Dzieci rysują swoje stopy na tle muzyki z kasety. Po ukończonej pracy

zachęcamy dzieci, aby ułożyły swoje stopy w wybranym przez siebie miej-
scu. Jest to bardzo ważny moment dla nas – możemy bowiem zauważyć, jak
dzieci układają swoje stopy: blisko czy daleko świecy, razem czy osobno.

Zamykamy ćwiczenie pytaniami:
– Co czujecie teraz, gdy układacie stopy wokół świecy?
– Kto z was cieszy się tym wydarzeniem?
– Z czego teraz najbardziej się cieszycie ?
– Kto z was się nim smuci?
– Może ktoś z was chce coś powiedzieć teraz Panu Bogu?

Przeznaczamy krótki czas n a modlitwę spontaniczną dzieci lub modli-

twę w ciszy (w myślach).

Następnie czytamy dzieciom wiersz Zofii Jasnoty „Słoneczny promień”

i rozmawiamy o tym, że trzeba modlić się także rano.

(wiersz) Słoneczny promień wpadł przez okno,

pobiegł do łóżka śpiącej Kasi
i jak wesoły piesek
zaczął się do niej łasić.
Pogładził pięty wystające,
zaczepił rączkę, błysnął w oczy,
skakał, rozśmieszał i figlował
aż musiał sen na bok odskoczyć.

1 i 2 Jest ktoś, kto czeka na mnie z miłością

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Kasia zbudziła się, klęknęła,
w pokoju grały złote blaski.
Boże, dopomóż tak dzień przeżyć,
by nie zmarnować żadnej łaski.

Rozdajemy dzieciom tekst modlitwy wieczornej na następne dni. Ucznio-

wie wklejają tekst na karcie pracy.

Modlitwa dziecka
Halo, Panie Boże, słyszysz mnie? Tak, to ja. Jestem w domu. Idę zaraz
spać. Co teraz robisz? Chcę Ci powiedzieć: Dobranoc! Proszę Cię o dobre
i radosne sny! Słyszysz mnie? Dziękuję! Poproszę jeszcze Twoją Mamę.
Maryjo! To ja. Dobranoc! Bądź przy mnie blisko. Całuję Cię! Chcę Ci coś
bardzo ważnego powiedzieć (dziecko samo wypowiada w sercu lub na głos
swoją modlitwę).

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: dzieci kończą polecenia podane na rysunkach

swojej karty z podręcznika. Dorysowują na karcie swój telefon komórkowy
oraz wpisują dowolny numer z cyferek, które są im znane.

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że w czasie katechezy będzie spotykać się z Bogiem.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi znaleźć swoje miejsce w grupie.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń chce ufać Bogu i zapraszać Go do swojego życia

6. Współpraca z rodziną i parafią

Prośba, by dziecko zawsze opowiedziało bliskim o tym, co działo się na

katechezie. Tym razem kolejno po pierwszej i drugiej katechezie może za-
śpiewać w domu piosenkę „Dobrze, że jesteś” i „ Miłość Twa”.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Proponujemy, aby dziecko zawsze nakleiło tekst „Modlitwy dziecka”

na odwrocie karty swojego podręcznika i pokazało rodzicom lub komuś
w rodzinie, kto umie czytać oraz poprosiło o wspólną wieczorną modlitwę.
Zaznaczamy, aby modliło się nią codziennie wieczorem.

Prosimy, aby dziecko przyniosło kolorowe wstążeczki w barwach róż-

nych flag narodowych (na kat. 4).

1 i 2 Jest ktoś, kto czeka na mnie z miłością

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katechezy nr 3 i 4.

KTO JEST
WIELKIM SKARBEM DLA PANA BOGA?

1. Cele katechetyczne

Podobnie jak w katechezie pierwszej i drugiej, tak i w kolejnych rozwi-

jamy w dziecku poczucie Bożego dążenia do tego, aby człowiek mógł z Bo-
giem się spotkać i nawiązywać z Nim relacje w konkretnych sytuacjach
życiowych.

Prowadzimy do obudzenia w dziecku zaufania do Boga, który kocha

wszystkich ludzi. Chcemy, aby poczuło ono własną godność. Dziecko ma
doświadczyć, że każdy człowiek jest skarbem dla Boga i dla innych.

Uczymy dziecko współpracy z innymi opartej na zaufaniu do drugich.

Nie chodzi tu tylko o swobodę i poczucie bezpieczeństwa w grupie, ale
o wzajemne zaufanie i wynikającą stąd odpowiedzialność za drugiego czło-
wieka.

2. Treści katechezy

W kolejnych katechezach dziecko rozpoznaje, co zasadniczego łączy

wszystkich ludzi: łączy ich człowieczeństwo, wspólna godność człowieka.
Dziecko szuka, skąd ona się bierze, gdzie jest jej źródło. „Człowiek został
stworzony nie tylko jako dobry, ale jako żyjący w przyjaźni ze swoim Stwór-
cą, z sobą samym i ze stworzeniem [...], kobieta i mężczyzna są chciani

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

przez Boga jedno dla drugiego, są oni innym «ja» tego samego człowie-
czeństwa. Mają oni swoją godność, która pochodzi wprost od Boga” (por.
Katechizm Kościoła Katolickiego [stąd skrót: KKK], Pallottinum, Poznań
1994, nr 371-374).

Człowiek jest największym skarbem po Panu Bogu. To Bóg daje czło-

wiekowi godność. To Bóg sam nazywa człowieka tym imieniem. Wszystko
inne człowiek ma nazwać sam, ale swoje imię otrzymuje od Boga. Oznacza
to, że człowiek jest przez Boga kochany i że Bóg mu ufa. Bóg kocha czło-
wieka nie tylko dlatego, że jest on jego stworzeniem. Człowiek jest kocha-
ny dla siebie samego, jest podmiotem miłości. Bóg pierwszy człowiekowi
zaufał, dlatego człowiek może zaufać Bogu.

3. Zadania nauczyciela religii

Każdego ucznia mamy dostrzec indywidualnie i jako zespół. To da dziec-

ku poczucie bezpieczeństwa. Przez relacje w grupie stwarzamy dziecku
możliwość wyrażania siebie. Dzięki temu dziecko może zauważyć różnice
istniejące między ludźmi, jak również i to, jak wiele ludzi łączy. Bóg działa
w tej różnorodności, tworząc harmonię życia w Nim. Każdy ma tutaj swoje
miejsce, które jest jedyne i niepowtarzalne.

Przybliżamy dziecku prawdę, że wszyscy ludzie mają wspólne imię:

człowiek.

Uczymy dziecko budowania wzajemnych relacji opartych na szacunku,

szczególnie w kontaktach dziewczynka – chłopiec oraz okazywania swojej
życzliwości i zainteresowania potrzebami drugiej osoby.

4. Metody i środki

Katecheza 3.

Zabawa twórcza (skrzynia ze skarbem), praca w grupach, zagadki, pra-

ca z tekstem biblijnym (Rdz 1, 26a), praca plastyczna, taniec.

Pomoce:
– „skrzynia ze skarbem” przygotowana przez katechetę (np. z dużego

kartonu),

– duże litery C, Z, Ł, O, W, I, E, K (zeszyt nr 7),

3 i 4 Kto jest wielkim skarbem dla Pana Boga?

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

– odpowiednia liczba dzwoneczków wykonanych z papieru, z napisa-

nymi na nich literkami: C, Z, Ł, O, W, I, E, K – do zabawy i do odry-
sowywania w podręczniku (zeszyt nr 5),

– kaseta, piosenka nr 3: „Pan jest wśród nas”.

Katecheza 4.

Zabawa („Kolorowe kółeczko”), wizualizacja (podawanie sobie dłoni),

praca plastyczna.

Pomoce:
– odpowiednia liczba kółeczek (dla każdego dziecka po 4); dzieci będą

je kolorować i oznaczać nimi sylwetki ludzi na karcie (zeszyt nr 5),

– flagi państw,
– kolorowe bibułki przygotowane przez katechetę.

5. Propozycja katechezy nr 3

A. Wprowadzenie do katechezy

Witamy się z dziećmi i zapraszamy do wspólnej modlitwy – śpiewu. W tym

celu uczymy piosenki „Pan jest wśród nas” (piosenka nr 3):

Pan jest wśród nas, Pan jest wśród nas.
O wznieśmy ręce, wielbiąc Jego Imię.
Pan jest wśród nas!

W czasie śpiewu zapalamy świecę w kąciku modlitwy. Dzieci siadają

w kręgu. Zadajemy pytania.

– Kto z was poszukiwał kiedyś skarbu? Jaki to był skarb?
Ta część zajmuje około 5 minut.
Proponuję, abyśmy zabawili się w poszukiwaczy skarbu.

Zabawa „Poszukiwacz skarbu”.
Dzieci stoją w kręgu. Trzymają ręce za sobą, w tyle. Prosimy, aby prze-

wodnicy grup podeszli na środek. Informujemy ich, jak mają otworzyć skrzy-
nię i na jaki znak. Potem wyjmujemy skrzynię ze skarbem. Stawiamy ją na
środku w kręgu stojących dzieci. Wszystkie dzieci wołają: „Skrzynko, skrzyn-

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

ko, otwórz się!”. Kilkakrotnie powtarzają swoje wołanie. W skrzyni są ukryte
rysunki dzwoneczków z literkami. Przewodnicy na nasz znak podchodzą
kolejno do skrzyni ze skarbem i uroczyście ją otwierają. Wyjmują dzwo-
neczki i chodząc po zewnętrznej stronie kręgu, rozdają je. Prosimy, aby
dziecko, które otrzyma dzwoneczek, nie zaglądało jeszcze, co ma w ręce.
Gdy przewodnicy rozdadzą wszystkie dzwoneczki, tak że każde dziecko ma
jeden w ręce, mówimy:

Kto odnajdzie skarb ukryty w ręce, kładzie go przed sobą. Dzieci zaglą-

dają do skarbu, oglądają go.

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Dzieci, według wskazanego przez nas porządku, „dzwonią” dzwonecz-

kiem. Nie można ominąć żadnego dziecka. Następnie wszyscy siadają.

Każdy dzwoneczek ma swoją literkę – popatrzcie jaką. Dzieci szukają

literek. Kto potrafi odczytać te czarodziejskie literki?

Następnie prosimy, aby dzieci, które mają jednakowe literki, usiadły

razem. Dzieci siadają w grupach według literek: k, c, z, ł, o, w, e, i.

Wyjmujemy duże litery C, Z, Ł, O, W, I, E, K. Wskazujemy kolejno litery,

kładziemy je na dywanie i prosimy, aby dzieci, które mają dzwoneczek z od-
powiednią literką, „zadzwoniły nim” i zebrały się wokół dużych liter. Np.
dzieci z literką C wstają, dzwonią i ustawiają się za literą C, itd.

Jaki wyraz możemy odczytać z tych literek? Dzieci, w razie potrzeby

z naszą pomocą, odczytują wyraz. Właśnie ten wyraz pozwolił nam odczy-
tać ukryty w skrzyni skarb. Układamy wyraz: CZŁOWIEK.

Dzieci trzymają dzwoneczki z literkami w rękach i układają wyraz na

dywanie, przy dużych literach.

Otwieramy Pismo Święte i czytamy:

RZEKŁ BÓG: „UCZYŃMY CZŁOWIEKA” (Rdz 1, 26a).

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Modlimy się głośno przy dzieciach:
Dziękuję Ci, Panie, za to, że jestem człowiekiem. Cieszę się, że wszy-

scy mamy wspólne imię: człowiek. Ono jest wielkie i święte.

Dzieci dziękują Bogu przez zdmuchnięcie pocałunku (jak to czyniły na

poprzedniej katechezie).

3 i 4 Kto jest wielkim skarbem dla Pana Boga?

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Modlitwa dziecka
Panie Boże, dzisiaj chcę Ci pokazać moje skarby: maskotkę i autko, gry
komputerowe, kolorowy guziczek i kasztana. Tyle rzeczy mnie cieszy! Te-
raz przymknę oczy i uśmiechnę się do Ciebie, Panie Boże: to ja, Twój skarb.
Musisz mnie bardzo kochać, skoro jestem dla Ciebie taki drogi. Chcę Ci
dzisiaj powiedzieć, że Ty też jesteś moim Skarbem. Jesteśmy bardzo boga-
ci! Mamy siebie! Dziękuję!

Ledwie oczy przetrzeć zdołam,
wnet do mego Pana wołam.
Do mego Boga na niebie,
i szukam Go wkoło siebie!

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: rysowanie odkrytego skarbu.
Dzieci odrysowują na kartach dzwoneczki, nakładając je na napisane

w podręczniku litery: C Z Ł O W I E K. Gdy dzieci ukończą swoją pracę,
dajemy im polecenie:

Teraz zatańczymy naszą piosenkę „Dobrze, że jesteś”. Utworzymy krąg,

następnie dobierzemy się w pary. Gdy usłyszymy melodię, w dowolnie
wybranych ruchach zaczynamy taniec.

Tańczymy razem z dziećmi. Gdy zadecydujemy o zakończeniu tańca,

prosimy, aby dzieci zatrzymały się na swoich miejscach. Dzieci dziękują
sobie nawzajem, żegnają się i w ten sposób kończy się spotkanie.

5. Propozycja katechezy nr 4

A. Wprowadzenie do katechezy

Katechezę rozpoczynamy piosenką „Dobrze, że jesteś” (piosenka nr 1).

Następnie zapraszamy dzieci do zabawy.

Zabawa: „Kolorowe kółeczko”.
Przed rozpoczęciem zabawy wyjmujemy ze swoich pomocy kółeczka i roz-

dajemy je dzieciom. Każde dziecko otrzymuje cztery białe kółka.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Wszyscy mamy wspólne imię: człowiek. Ludzie mają różny kolor skóry.

Kto z was potrafi nazwać te kolory? Dzieci się wypowiadają. Na znak tych
różnych kolorów, pokolorujecie kółeczka, które otrzymaliście.

Przypominamy, że będą one białe, czarne, żółte i czerwone. Gdy dzieci

ukończą kolorowanie, wybierają sobie jeden kolor i przypinają go do ubran-
ka. Jeżeli w przedszkolu są jakieś stroje narodowe, dzieci przebierają się
w nie, jeżeli nie, biorą do rąk kolorowe wstążki.

Dzieci w takt piosenki tworzą kółko. Można wykorzystać kasetę „Wę-

drujemy z Bogiem”. Polecamy, aby dzieci dowolnie chodziły, tańcząc w rytm
melodii i powiewając wstążeczkami. Następnie dzieci ustawiają się w dwa
rzędy twarzą do siebie i powiewają w swoją stronę wstążeczkami. Wymija-
ją się, przechodząc z jednej strony na drugą. Tworzą krąg – kulę ziemską.
Trzymają się za ręce, nie wypuszczając wstążeczek. Potem dzieci siadają
na dywanie w kręgu parami, plecami do siebie – twarzą do następnej pary.
Po utworzeniu takich par dzieci tworzą krąg, tak aby pary połączyły się
stopami. Nad główkami powiewają wstążeczkami. Siadają twarzą do środ-
ka kręgu (koniec melodii).

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Siadamy z dziećmi w kręgu.
Bardzo proszę ułożyć kolorowe wstążeczki w naszym kole, aby wy-

pełniły cały nasz krąg. Zbudujemy teraz kulę ziemską wewnątrz naszego
kółka.

Kładziemy Pismo Święte na kolorowych bibułkach-wstążkach, otwiera-

my Księgę i czytamy:

BÓG STWORZYŁ CZŁOWIEKA JAKO MĘŻCZYZNĘ I KOBIETĘ (por.

Rdz 1, 27)

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Przeczytam jeszcze raz ten tekst. Gdy wypowiem słowo: „mężczyznę”

– wstaną chłopcy. Gdy wypowiem słowo: „kobietę” – wstaną dziewczynki.

Gdy wstaną chłopcy, a potem dziewczynki, odtwarzamy melodię z kase-

ty „Wędrujemy z Bogiem”. Teraz wyjaśniamy:

3 i 4 Kto jest wielkim skarbem dla Pana Boga?

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Podejdę do każdego z was i podam wam rękę na znak, że Pan Bóg wy-

ciąga do was swoją dłoń.

Podchodzimy do dziewczynek i do chłopców, podając im swoją dłoń.
A teraz stanę przed wami z wyciągniętą dłonią na znak, że Pan Bóg

czeka na waszą dłoń, a wy będziecie podchodzić do mnie, aby ją uścisnąć.

Dzieci same podchodzą do katechety, aby podać mu dłoń, na zakończe-

nie wszyscy wszystkim podają ręce.

Modlitwa dziecka
Panie Boże, mam tyle koleżanek i kolegów. Każdy z nich jest inny. Jednych
lubię, innych nie. Wiem, że Ty potrafisz kochać każdego człowieka. Każdy
jest Twoim skarbem, tak jak ja jestem nim dla Ciebie. Chcę, aby ludzie byli
dla mnie ważni, drodzy i kochani. Chcę być dla nich taki, jak Ty! Wiesz,
Panie Boże, chcę Ci powiedzieć, co czuję, gdy patrzę na moich najbliższych...

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: rozdajemy karty z podręcznika dziecka.
Dokończcie i pokolorujcie sylwetki ludzi, a w wolnym okienku nary-

sujcie upominek dla kogoś z naszej grupy. Wybierzcie sobie dziecko, któ-
remu chcecie ten podarunek narysować. Na karcie możecie również nakle-
ić pokolorowane kółeczka.

Na zakończenie dzieci śpiewają piosenkę „Miłość Twa” (jak w kateche-

zie 2).

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że człowiek jest cenny dla Boga.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń śpiewa w grupie piosenkę „Dobrze, że jesteś”.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń chce okazywać szacunek w relacjach dziewczynka-chłopiec.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

6. Współpraca z rodziną i parafią

Prosimy, by dziecko zaśpiewało najbliższym piosenkę „Pan jest wśród

nas” oraz powiedziało rodzicom o tym, że jest skarbem nie tylko mamy
i taty, ale razem z nimi jest skarbem Pana Boga.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie karty swojego podręcznika.

Prosimy o wspólną modlitwę w domu.

3 i 4 Kto jest wielkim skarbem dla Pana Boga?

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 5.

PAN BÓG DAJE CZŁOWIEKOWI SWOJE ŻYCIE

1. Cele katechetyczne

Poprzednie cztery katechezy pozwalały dziecku na odkrycie w swoim

życiu Miłującego Boga, który pierwszy wychodzi człowiekowi na spotka-
nie, pierwszy człowiekowi ufa, pierwszy uzdalnia człowieka do nawiązy-
wania z Nim relacji. W katechezie piątej dążymy, aby dziecko doświad-
czyło, że Bóg jest źródłem życia. Dziecko z natury pragnie wzrastać. Cie-
szy się każdym nowym krokiem, każdym osiągnięciem. Chce wszystko czy-
nić samo: „ja chcę zrobić to sam”. W dziecku budzi się tajemnicza moc
życia. Dziecko szuka, gdzie kryje się ta jego tajemnicza moc, która pozwa-
la mu działać, tworzyć, wzrastać. Chcemy doprowadzić je do zadania sobie
pytania: „Kto jest początkiem tej mocy?”.

2. Treści katechezy

Bóg mówi nam o nas samych. Biblia podaje: „Pan Bóg ulepił człowieka

z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał
się człowiek istotą żywą” (Rdz 2,7). Dusza w Piśmie Świętym oznacza ży-
cie ludzkie (por. Mt 16, 25-26) lub całą osobę ludzką (por. Dz 2,41). „Du-
sza człowieka oznacza to wszystko, co sprawia, że człowiek jest w sposób
najbardziej szczególny obrazem Boga: dusza oznacza zasadę duchową
w człowieku. [...] Kościół naucza, że każda dusza duchowa jest bezpośred-

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

nio stworzona przez Boga – nie jest ona «produktem» rodziców – i jest
nieśmiertelna” (KKK 363-366). Bóg przelał w człowieka cząstkę samego
siebie. Człowiek żyje niejako „oddechem samego Boga”, nosi w sobie Jego
Tchnienie. Jak mówi soborowa Konstytucja duszpasterska o Kościele
w świecie współczesnym: „Zaród wieczności, który człowiek w sobie nosi,
jako niesprowadzalny do samej tylko materii, buntuje się przeciw śmierci”
(KDK nr 18) – jego dusza może znaleźć wieczne szczęście tylko w Bogu.
Człowiek jest wezwany do osobowej relacji z Bogiem (por. KKK 299).

Podczas katechezy dzieci mają doświadczyć tej rzeczywistości poprzez

różne metody zabawowe: słuchanie „odgłosów ziemi” (bieganie i tupanie),
szczególnie zaś poprzez nasłuchiwanie swojego oddechu i nadmuchiwanie
baloników. Przekazujemy dzieciom radosną rzeczywistość, że człowiek z Pa-
nem Bogiem ma wspólny oddech życia, oddech radości, pokoju, szczęścia.
Dziecko bardzo potrzebuje doświadczyć tego, że może głęboko westchnąć
do Boga, do mamusi, tatusia, do drugiego człowieka. To westchnienie bar-
dzo zbliża osoby. Daje poczucie bliskości i zrozumienia. Dziecko czuje się
przyjęte i kochane.

Ludzie są uczynieni „na obraz Boga” (Rdz 1, 26-27), a przez to obda-

rzeni niezwykłą godnością, wyróżniającą ich spośród innych stworzeń.
Każda osoba ludzka jest obrazem Stwórcy. Ludzie są ukoronowaniem bo-
skiego stworzenia. Każdy człowiek posiada środek głębi w swojej istocie,
boskie źródło życia, które nigdy nie wysycha. W tym wnętrzu swej osobo-
wości człowiek związany jest w szczególny sposób z Bogiem, w tym miej-
scu mieszka Duch Boży (1 Kor 3,16), który wszystko porusza i ożywia.
Podobieństwo do Boga jest Jego dobrowolnym podarunkiem dla
człowieka. Z podobieństwa do Boga wywodzi się ostateczna godność
i szczęście człowieka.

3. Zadania nauczyciela religii

Prowadzimy dziecko do radości i kształtujemy postawę wdzięczności

wobec Pana Boga, od którego każdy otrzymał największy dar, jakim jest
tchnienie jego życia. Chcemy, aby dziecko zachwyciło się Bogiem.

Odkrywamy z dzieckiem, gdzie jest źródło jego życia. „Obraz Boży jest

obecny w każdym człowieku, jaśnieje we wspólnocie osób” (KKK 1702).
U progu każdego dnia Bóg oczekuje na nasze tchnienia. Jego Tchnienie

5. Pan Bóg daje człowiekowi swoje życie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

budzi nas codziennie na nowo do życia. Każdy dzień jest nowym darem od
Boga.

Uczymy dziecko, jak może ono każdego ranka przekazywać Bogu po-

zdrowienie.

4. Metody i środki

Śpiew, zabawa w „Głośno i cicho”, zabawa z balonikami, praca z tek-

stem biblijnym (Rdz 2, 7), praca plastyczna.

Pomoce:
– kolorowe bibułki, baloniki (dla każdego dziecka),
– słuchanie odgłosów ziemi,
– kaseta, piosenka nr 4: „On jest moim życiem”.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Uczymy dzieci piosenki „On jest moim życiem” (piosenka nr 4):

On jest moim życiem,
On jest moją siłą,
On jest mą nadzieją,
Bóg mój i Pan! (2x)
Wielbić Cię chcę życiem mym.
Wielbić Cię chcę pieśnią mą.
Ze wszystkich mych sił uwielbiać Cię chcę.
Moja nadzieja to Ty!

Dzieci siadają w kręgu.
Przez chwilę wszyscy będziemy bardzo uważnie słuchać. Spróbujemy

zapamiętać to, co usłyszeliśmy.

Dzieci nasłuchują „odgłosów ziemi” – nasłuchują uważnie, co dzieje

się wokół nich. Pytamy:

– Jakie odgłosy zapamiętałyście?
– Który wam się bardzo podobał?

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Teraz zapraszam was do zabawy, która ma tytuł „Głośno i cicho”. Włą-

czamy muzykę. Wszyscy będziemy chodzić na palcach, a kiedy dam wam
znak, zaczniemy biegać i hałasować. Uwaga: chodzimy cicho i bardzo uważ-
nie na palcach. Dzieci bawią się. Teraz biegamy, mocno tupiąc.

Podsumowujemy zabawę pytaniami:
– Co odczułyście w czasie biegania?
– Kto wolał chodzić na palcach?
– Kto wolał biegać?

A teraz zapraszam was do zabawy z balonikami.
Włączamy muzykę i rozdajemy dzieciom baloniki. Wszyscy je nadmuchu-

ją i bawią się nimi odbijając je do siebie. Po zakończeniu zabawy pytamy:

– Co odczuwałyście w czasie zabawy?
– Jakie pragnienia w was się budziły?
– Co was najbardziej cieszyło?

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Zapraszam was do nasłuchiwania swojego oddechu. Cisza. Nic nie mó-

wimy. Przymykamy oczy. Nasłuchujemy.

Po chwili pytamy dzieci:
– Co usłyszałyście?
– Jaki był wasz oddech?
Następnie zaciekawiamy dzieci poleceniem.
Będziemy dotykać swojego oddechu ręką. Połóżcie rękę przed swoimi

ustami i nosem. Oddychajcie.

– Co teraz czujecie?
– Jaki jest wasz oddech?
– Co chcecie jeszcze teraz powiedzieć?
Powstańmy.
Bierzemy Pismo Święte i czytamy:

BÓG TCHNĄŁ W CZŁOWIEKA SWOJE TCHNIENIE ŻYCIA
(por. Rdz 2, 7).

Rozmawiamy z dziećmi na temat przeczytanego tekstu:
– Kto podarował człowiekowi oddech?

5. Pan Bóg daje człowiekowi swoje życie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

– Kto z was chce teraz przekazać Bogu pocałunek swoim oddechem?
Dzieci pokazują, jak przesyłają Panu Bogu pocałunek. Mogą całować

swoją rękę i zdmuchiwać pocałunek w stronę Pana Boga. Można zastoso-
wać do zdmuchiwania kolorowe bibułki. Opowiadamy.

Każdego dnia Bóg przesyła nam swój oddech, byśmy mogli wstać i żyć.

Jakie to radosne, że Bóg pochyla się do nas.

Modlitwa dziecka
Panie Boże, teraz usiądę i będę pomału, głęboko oddychać. Teraz chwilkę
pooddycham dla Ciebie. Gdy będę wdychał powietrze, pomyślę, że to Ty
dajesz mi oddech, bym żył. Teraz przez chwilę przestanę oddychać. O, ja-
kie to trudne! Dziękuję Ci za Twój oddech, który mi dajesz, abym żył.
Wiem, że oddycha też moja dusza, kiedy słyszy twoje Słowo. Ucałuję dzi-
siaj na dobranoc Księgę Życia i prześlę Ci pocałunek swoim oddechem.

Więc żyjmy, jak można najpiękniej,
Czy wielkie, czy szare są dni!
Bo życie, to skarb w naszych rękach
I przez nas, ma świat lepszym być!

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: na karcie podręcznika ucznia dzieci wykonują

rysunek lotu baloników. Do każdego balonika mogą dorysować uśmiech
Boga. Na karcie mają odnaleźć i wybrać swój balonik albo go dorysować.
Rysują także, jak rano witają Pana Boga.

Śpiewamy wspólnie piosenkę nr 4: „On jest moim życiem”.

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że Bóg jest prawdziwym dawcą życia.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń umie skupić się i słuchać swojego oddechu.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń pragnie pozdrawiać każdego ranka Boga.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dajemy dziecku tekst modlitwy do wklejenia i prosimy o wspólną mo-

dlitwę w domu. Prosimy, aby zaśpiewało w domu poznaną piosenkę „On
jest moim życiem” i opowiedziało, że każdego rana chce witać Pana Boga,
bo dał nam oddech.

5. Pan Bóg daje człowiekowi swoje życie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 6.

PAN BÓG OBDARZYŁ CZŁOWIEKA WOLNOŚCIĄ

1. Cele katechetyczne

Człowiek ze swojej natury jest „otwarty na Boga”, na dialog z Nim.

„Uznanie przez człowieka pełnej zależności od Stwórcy jest źródłem mą-
drości i wolności, radości i ufności” (KKK 301). Prowadzimy dziecko do
doświadczania i smakowania tego daru wolności, aby otworzyło ono swoje
serce ku Temu, który jest jej źródłem. Budzimy serce dziecka do wdzięcz-
ności i radości.

2. Treści katechezy

Człowiek chce być wolny. Wolność jest ogromnym darem, w którym

dochodzi do wielkiego zbliżenia Boga i człowieka. Jest ona zasadą i naj-
bardziej autentycznym objawieniem Bożego podobieństwa. Obraz Boży,
na podobieństwo którego człowiek jest stworzony, stanowi dla wolności
swego rodzaju środowisko. Dziecko poznaje, że wolność człowieka jest
darem Boga i że ma ona swoje źródło w Bogu. Wolności przede wszystkim
doświadcza się w codziennym życiu. Człowiek może zamanifestować swoją
wolność, wybierając coś lub z czegoś rezygnując. Wolność jest darem uzdal-
niającym człowieka „do czegoś”, to znaczy: daje mu możliwość podejmo-
wania takich czy innych inicjatyw.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Bóg jest Dawcą wolności. Wolność Boża jest wyłącznie wolnością „do

czegoś”. Nieskrępowany niczym Bóg dysponuje absolutną, jedyną w swoim
rodzaju „wolnością do czegoś”. W takiej właśnie wolności człowiek może
uczestniczyć. Jest nią obdarzony, by podejmować decyzje „do czegoś”.

3. Zadania nauczyciela religii

Dążenie, by dziecko poznało, że „w Nim żyjemy, poruszamy się i jeste-

śmy” (Dz 17, 28). Wychowywanie dziecka do świadomego przebywania
z Bogiem, zwłaszcza na początku każdego dnia.

4. Metody i środki

Zabawa: „Czarodziej i Wybawiciel”, pogadanka, zabawa „Jeżeli chcesz”,

praca plastyczna, śpiew.

Pomoce:
– kaseta, piosenka nr 5: „Abba, Ojcze” (sam refren),
– odpowiednia liczba serc do zabawy w pytania (zeszyt nr 5). Dzieci je

kolorują i od nich, wokół znaku zapytania, odrysowują na swojej kar-
cie podręcznika serca. Następnie wklejają otrzymane serduszko.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Witamy dzieci i zapraszamy do modlitwy słowami piosenki z poprzed-

niej katechezy: „On jest moim życiem”. Potem proponujemy zabawę: „Cza-
rodziej i Wybawiciel”.

Wariant 1.
Wybieramy dwoje dzieci: jedno gra rolę Czarodzieja, drugie Wybawi-

ciela. Dzieci będą biegać – gdy wejdzie Czarodziej i dotknie kilkoro osób,
te mają zatrzymać się w takiej pozycji, w jakiej zostały dotknięte. Za chwilę
wchodzi Wybawiciel. Dotyka dzieci i wyzwala je z „zastygłej pozycji”. Za-
bawę można powtarzać. Wyzwolone dzieci stają się wybawicielami .

6. Pan Bóg obdarzył czlowieka wolnością

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Wariant 2.
Dzieci bawią się przy muzyce. Gdy muzyka przestaje grać, każde dziec-

ko staje w pozycji, jaką osiągnęło w czasie zatrzymania. Wchodzi Wybawi-
ciel i wyzwala je. Mogą nadal tańczyć.

Zabawa zajmuje około 10 minut.

B. Odkrywamy wezwanie Boże

– Co odczuwaliście, gdy Czarodziej was zaczarował?
– Co odczuwaliście, gdy dotknął was Wybawiciel?

Prawdziwym Wybawicielem jest Bóg. To On daje człowiekowi wol-

ność, to On uzdalnia go, aby mógł cieszyć się życiem. To On pozwala czło-
wiekowi, aby był wolnym. Wolność daje człowiekowi szczęście, pokój – to
wszystko, o czym mówiłyście po zabawie.

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Rozdajemy dzieciom serduszka, proponując zabawę:
Będziemy do siebie nawzajem mówić i dawać sobie odpowiedź. Jedno

dziecko mówi: „Jeżeli chcesz...”, drugie pokazuje mu serduszko. Dziecko,
które zagaduje, przykłada swoje serduszko do serduszka dziecka zagadnię-
tego i dodaje: „Chcę”.

Katecheta wskazuje kolejność. Dzieci siadają w kręgu i rozpoczyna się

zabawa. Katecheta podaje zdania:

„Jeżeli chcesz, pobaw się ze mną. Chcę się z tobą pobawić.”, „Jeżeli

chcesz, przyjdź dzisiaj do mnie. Chcę, byś do mnie dzisiaj przyszedł” itp.

Modlitwa dziecka
Tak wiele rzeczy mogę: coś zrobić, śmiać się i płakać, krzyczeć i milczeć.
Moje serce woła z radości, że żyje! Dziękuję Ci Boże za to, że jestem wol-
ny jak ptak, który wysoko lata, który dosięga czasem chmur.

Jedną małą chwilę
Zawsze znaleźć możesz!
Odejść z gwaru życia,
Spojrzeć w Serce Boże!

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Na zakończenie uczymy dzieci refrenu pieśni „Abba, Ojcze” (piosenka

nr 5):

Abba Ojcze, Abba Ojcze, Abba, Abba Ojcze,
Abba Ojcze, Ojcze!

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: dzieci siadają do stolików, odrysowują na kar-

cie serca od otrzymanych serduszek oraz w dowolnym miejscu wklejają
otrzymane serce.

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że Bóg obdarzył człowieka wolnością, jest Wybawicielem.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi wyrazić Bogu swoją wdzięczność za dar wolności.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń chce przebywać z Bogiem od początku dnia.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Proponujemy, by dziecko zaśpiewało najbliższym piosenkę „Abba,

Ojcze” i pokazało wklejone na kartach swego podręcznika serce.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie swojej karty. Wspólna mo-

dlitwa w domu.

6. Pan Bóg obdarzył czlowieka wolnością

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 7.

CZŁOWIEK JEST WOLNY, GDY WYPEŁNIA TO,
CO PODOBA SIĘ PANU BOGU

1. Cele katechetyczne

Dziecko ma poznać, że szczęście człowieka polega na tym, iż chce czy-

nić to, co czynić powinien. Kształtujemy w dziecku postawę „nasłuchiwa-
nia” Boga i kontrolowania swoich wyborów.

2. Treści katechezy

„Aniołowie i ludzie – stworzenia rozumne i wolne – muszą zdążać do

swego ostatecznego przeznaczenia przez wolny wybór, a przede wszyst-
kim przez miłość” (KKK 311). „Człowiek, dzięki duszy oraz duchowym
władzom rozumu i woli, jest obdarzony wolnością, szczególnym znakiem
obrazu Bożego” (KKK 1705). „Im więcej człowiek czyni dobra, tym bar-
dziej staje się wolnym. Prawdziwą wolnością jest tylko wolność w posłu-
dze dobra i sprawiedliwości” (KKK 1733). Bóg w trosce o szczęście czło-
wieka pokazuje mu drogę wyborów, przekazuje mu, jak może wybierać. Są
to jego Słowa zawarte w Księdze Życia.

Poprzez zabawę z piosenką „Rośnie sobie stokrotka” dziecko w dal-

szym ciągu doświadcza, czym jest wolność, oraz czyni krok naprzód: do-
świadcza, że wolność pozwala człowiekowi wzrastać: dla siebie, dla in-
nych, dla Boga. Wybierając wolność, człowiek staje się szczęśliwy. Ale

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

„człowiek potrzebuje światła Objawienia Bożego nie tylko wtedy, gdy
chodzi o to, co przekracza możliwości jego rozumienia, lecz także, by
nawet prawdy religijne i moralne, które same przez się nie są dostępne
rozumowi, w obecnym stanie rodzaju ludzkiego mogły być poznane przez
wszystkich w sposób łatwy, z zupełną pewnością i bez domieszki błędów”
(KKK 38).

3. Zadania nauczyciela religii

Dążymy do tego, aby dziecko uczyło się świadomie wybierać.
Kształtujemy w dziecku świadomość, że nie wszystko można w życiu

zrozumieć i że Bóg ma swoje tajemnice oraz swoje drogi. Trzeba wybrać
posłuszeństwo Bogu, bo On wie, dlaczego coś należy uczynić.

Uczymy dziecko wybierać to, co poleca Bóg. Uczymy je dokonywać

konfrontacji swoich wyborów z tekstami Pisma Świętego. Ponieważ dziec-
ko jeszcze dobrze nie czyta, odpowiedź ze strony Boga wyrażamy na ry-
sunkach, które są wprowadzone do gry.

4. Metody i środki

Zabawa z piosenką „Rośnie sobie stokrotka”, praca z tekstem biblijnym

(2 Kor 3, 17), zabawa – gra z podręcznika ucznia.

Pomoce:
– kaseta, piosenka nr 6: „Rośnie sobie stokrotka”,
– gra dydaktyczna (pomoce w zeszycie 5): odpowiednia liczba znaków

zapytania, które w grze dydaktycznej są pionkami; odpowiednia licz-
ba stokrotek do kolorowania (po 4 dla dziecka); odpowiednia liczba
wróbelków do kolorowania (po 4 dla dziecka);

– 4 kolorowe karty z odpowiedziami, które katecheta pokazuje dzie-

ciom (zeszyt nr 7).

7. Człowiek jest wolny, gdy wypełnia to, co podoba sie Panu Bogu

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Śpiewamy z dziećmi piosenkę: „On jest moim życiem”, po czym zapra-

szamy dzieci do zabawy według słów piosenki „Rośnie sobie stokrotka”
(piosenka nr 6).

1. Rośnie sobie stokrotka
w trawie tuż przy drodze

(dzieci przykucają)

i każdemu, kto ją spotka,

(rozglądają się)

przypomina Ciebie, Boże.

(patrzą w niebo)

Refren:

I ja bym też chciał
dla Ciebie rosnąć,

(dzieci przykucają i pomału podnoszą się

dla Ciebie, Panie, żyć.

ze wzniesionymi rękami)

Dla Twoje chwały,

(stają na palcach)

jak kwiatek mały,

(przykucają)

w dobrej Bożej dłoni być.

(wyciągają ręce przed siebie, potem siebie
obejmują)

2. Ćwierka wróbel na gałęzi,
kruszyna niewielka,

(dzieci pokazują palcami ćwierkanie
wróbelka)

chociaż mały, wiele chwały (tulą ręce i wyciągają je w górę)
Bóg z szarego ma wróbelka. (trzepocą rękami i „latają”)

Refren:

I ja bym też chciał

(dzieci cały czas „latają”):

dla Ciebie śpiewać,
dla Ciebie, Panie, żyć!
Dla twojej chwały,
jak wróbel mały,
w dobrej Bożej dłoni być.

Dzieci siadają.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Jaka to radość, że Pan Bóg obdarzył nas wolnością. Ona daje nam siłę

do tego, że możemy wzrastać i cieszyć się życiem. Ale jest tutaj jedna ta-
jemnica, którą postaramy się choć trochę poznać. Wstańmy.

Dzieci wstają. Dzielimy je na dwie grupy: stokrotki i wróbelki. Śpiewa-

my wspólnie pierwszą zwrotkę i pokazujemy odpowiednie ruchy. Dzieci,
śpiewając, pokazują za nami ruchy, których nauczyły się w części wstępnej
katechezy. Następnie śpiewa i wykonuje ruchy druga grupa dzieci: „wró-
belki”. Po zabawie pytamy:

– Dla Kogo chce rosnąć stokrotka?
– Dla Kogo chce żyć stokrotka?
– W czyjej dłoni chce być stokrotka?
– Dla Kogo chce śpiewać wróbelek?
– Dla czyjej chwały chce wróbelek śpiewać?
– W czyjej dłoni chce być wróbelek?

I stokrotka, i wróbelek rosną wolni i szczęśliwi, ponieważ rosną dla Pana

Boga. Są z Nim. Cieszą się Nim. Czynią to, czego Pan Bóg od nich oczeku-
je: ptaszek śpiewa, stokrotka wypuszcza zielone listki i rozchyla biały kwia-
tuszek z żółtym środkiem. Pan Bóg jest ich szczęściem. Tak jest w świecie
przyrody.

Człowiek może uczynić jeszcze więcej. Serce człowieka nie tylko może

dla Pana Boga żyć i dla Niego rosnąć. Człowiek może czynić dobro. To
Pan Bóg mówi, co jest dobre, a co jest złe. Gdy człowiek wybiera dobro,
staje się szczęśliwy. Człowiek może też uczynić inaczej niż tego chce Pan
Bóg – i staje się nieszczęśliwy.

Posłuchajmy, co o tym mówi Pismo Święte.

GDZIE JEST PAN BÓG, TAM JEST WOLNOŚĆ (por. 2 Kor 3, 17).

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Modlimy się głośno:
Boże, mam serce, aby dla Ciebie żyło. Bardzo chcę dla Ciebie żyć. Bar-

dzo chcę czynić to, co Tobie się podoba. Spraw, bym wybierał nie tylko to,
co jest dobre, ale to, co jest najlepsze.

7. Człowiek jest wolny, gdy wypełnia to, co podoba sie Panu Bogu

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Zapraszam was do podręczników. Proponuję zamieszczoną w nich grę.
Praca z podręcznikiem: wyjmujemy z teczki 4 kolorowe karty z odpo-

wiedziami w kształcie Pisma Świętego i wkładamy je do Biblii. Dzieci otrzy-
mują pionek w kształcie znaku zapytania oraz stokrotki, którymi będą za-
znaczać na karcie prawidłowe odpowiedzi.

Zasady gry:
Idziemy dróżką przesuwając znak zapytania i licząc kroki według pól

na karcie. Gdy staniemy przy obrazku, omawiamy, co na nim widzimy.
Wybieramy, co można w takiej sytuacji uczynić. Szukamy odpowiedzi w Pi-
śmie Świętym: co mówi na ten temat Pan Bóg? Jaką On daje odpowiedź na
dane wydarzenie? Kto dał prawidłową odpowiedź, wkleja sobie stokrotkę.

Kolejność wydarzeń:
– mama pracująca w kuchni i bawiące się dziecko,
– dziecko, które może podzielić się z kolegami swoimi słodyczami,
– bawiące się dzieci i chory kolega,
– dziecko ogląda program telewizyjny, a mamusia bawi młodszego brata.
Przykład postępowania w grze: Wędrujemy dróżką i liczymy kroki. Przy

pierwszym obrazku dzieci opowiadają: „Tutaj mamusia pracuje w kuchni,
a dziecko bawi się”. Pytamy dzieci, co powinno uczynić to dziecko. Dzieci
wypowiadają się. Po wypowiedziach wyjmujemy z Pisma Świętego odpo-
wiedź Boga i mówimy:

Zobaczmy, co mówi o tym Pan Bóg.
Pokazujemy kartę, która przedstawia, jak dziecko pomaga mamusi

w kuchni.

Kto udzielił wcześniej właściwej odpowiedzi, wkleja sobie stokrotkę.
Idziemy dalej dróżką i liczymy kroki. Zatrzymujemy się przy następnym

wydarzeniu, aż dojdziemy z dziećmi do mety.

Modlitwa dziecka
Panie Boże, dzisiaj uklęknę przy Tobie i położę Ci na kolanach moją Księ-
gę Życia. Otworzę ją. Nie potrafię jeszcze czytać, składając literki, ale po-
trafię już bardzo dużo odczytać swoim sercem. Ta Księga uczy mnie, co się
Tobie podoba i co jest dla mnie najlepsze. Przez każde napisane tutaj słowo
przesyłam Ci pocałunek. Boże, mam serce, aby dla Ciebie żyło. Bardzo
chcę dla Ciebie żyć. Bardzo chcę czynić to, co się Tobie podoba. Spraw,
abym wybierał nie tylko to, co jest dobre, ale to, co jest najlepsze.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

D. Utrwalenie – praca ucznia

Na mecie dzieci otrzymują wróbelki do wklejenia na kartach i pokolo-

rowania.

Na zakończenie dzieci śpiewają piosenkę: „Rośnie sobie stokrotka”.

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że ma się nauczyć wybierać.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi wybrać właściwą postawę opisaną w ćwiczeniu-zabawie.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń chce wybierać zgodnie z wolą Boga, którą poznaje w Piśmie Świę-

tym.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenkę: „Rośnie sobie stokrotka” i opo-

wiada, co oznaczają obrazki wklejone na karcie z jego podręcznika.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie swojej karty. Wspólna mo-

dlitwa w rodzinie.

7. Człowiek jest wolny, gdy wypełnia to, co podoba sie Panu Bogu

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 8.

CZŁOWIEK NAZWAŁ WSZYSTKO,
CO JEST NA ŚWIECIE

1. Cele katechetyczne

Kształtujemy postawę szacunku i troski wobec świata.
Dziecko ma odkrywać, że może wszystko nazwać. Może też nazwać to,

czego doświadcza. Odkrywać, jak może uczestniczyć w trosce Boga nad
światem.

Dziecko pyta o wszystko, co spotyka na swojej drodze. Chce znać rze-

czy, imiona, wydarzenia, siebie. Pyta, co to jest, dlaczego, jakie to jest.
Szuka swojego miejsca wobec rzeczy, wobec wydarzeń, wobec ludzi; chce
sobie wszystko podporządkowywać. Prowadzimy dziecko do poznania, że
Bóg polecił człowiekowi nazwać to, co jest na świecie. Uczymy je, że może
wszystko nazywać, że z rzeczy stworzonych może poznać Boga, początek
i cel wszystkich rzeczy.

2. Treści katechezy

Człowiek jest zarządcą u Boga i czyni sobie ziemię podporządkowaną.

Jest też zarządcą swojego człowieczeństwa – może nazywać i uporządko-
wywać swoje życie. „Władanie światem, które Bóg od początku powierzył
człowiekowi, urzeczywistniało się przede wszystkim w samym człowieku
jako panowanie nad sobą” (KKK 377). Człowiek może nazywać, co się

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

z nim dzieje, co przeżywa, czego doświadcza. Ma także pomagać stworze-
niu. W ten sposób uczestniczy w Opatrzności Bożej w stosunku do innych
stworzeń (por. KKK 373). Osoba ludzka posiada możliwości twórczego
kształtowania, samodzielnego poruszania się, ma możliwość rozwijania się
i wzrostu w wolności.

3. Zadania nauczyciela religii

Uczenie dziecka, jak ma okazywać troskę o wszystko, co żyje na świe-

cie. Dziecko ma szanować świat (np. podlewać kwiaty, karmić zwierzęta,
utrzymywać porządek, troszczyć się o to, aby świat był piękniejszy). Tą
troską ma otaczać również samego siebie. Podajemy konkretne przykłady
z życia. Rozmawiamy z dzieckiem, jak ma wypełniać te zadania.

4. Metody i środki

Wizualizacja („Co się ze mną dzieje?”), praca z tekstem biblijnym (Rdz

2, 20), śpiew, praca plastyczna.

Pomoce:
– różne ilustracje przygotowane przez katechetę, które dzieci będą mo-

gły nazywać (zwierzęta, rośliny),

– melodie z kasety Wędrujemy z Bogiem,
– niedokończone wyrazy,
– kaseta, piosenka nr 7: „Śpiewam Panu”.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Rozpoczynamy katechezę piosenką: „On jest moim życiem” (kaseta, pio-

senka nr 4). Następnie zapraszamy dzieci, aby usiadły w kręgu.

Będziemy teraz odgadywać, co jest na ilustracjach, które wam przedsta-

wię. Prezentujemy ilustracje.

Jaki tytuł nadalibyśmy temu obrazowi?

8. Człowiek nazwał wszystko, co jest na świecie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Dzieci odgadują ich treść, nazywają je.
Nastawiamy melodie z kaset. Dzieci odgadują, jaką nazwę można dać

melodii.

Dziecko uczy się nazywać to, co się z nim dzieje.
Gdy pada deszcz jest mi...
Gdy świeci słońce, to...
Gdy ktoś płacze, wtedy...
Gdy ktoś krzyczy, to...
Gdy przychodzi święty Mikołaj, wtedy...

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Moglibyśmy jeszcze nazywać wiele rzeczy, wiele wydarzeń, wiele na-

szych uczuć. To jest nasz wielki skarb. Pan Bóg dał człowiekowi wielki
dar, aby mógł nazywać to, co sam posiada i co jest wokół niego. Posłuchaj-
my słów Pisma Świętego.

CZŁOWIEK NAZWAŁ TO, CO JEST NA ŚWIECIE, TAK JAK POLECIŁ

MU PAN BÓG (por. Rdz 2, 20).

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Prowadzimy rozmowę na temat tekstu.
Człowiek ma dar, aby wszystko nazywać. Może nazywać to, co jest

w przyrodzie. Pan Bóg dał człowiekowi również dar, aby mógł poznawać
siebie i sobą kierować. Człowiek może nazwać to, co się z nim dzieje, to,
co czuje, co widzi, co słyszy.

Zapraszam do poznania nowej piosenki pod tytułem „Śpiewam Panu”

(piosenka nr 7).

Śpiewam Panu, gdy idę ulicą. (dzieci w miejscu maszerują)
Śpiewam Panu, gdy siedzę na łące. (podpierają buzię rączkami udając

jak siedzą na łące)

Śpiewam Panu, gdy mówię: „Dzień dobry!” (kłaniają się)
napotkanej na liściu biedronce. (otwierają dłoń i przyglądają się „bie-

dronce”)

Refren: Śpiewam Panu, śpiewam Panu. (8x) (dzieci klaszczą w dłonie)

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Modlitwa dziecka
Posprzątałem zabawki i poukładałem rzeczy w zerówce. Oczyściłem swo-
je buciki i starannie się ubrałem. Cieszę się, że Twój świat jest coraz pięk-
niejszy. Chcę podobać się Tobie i innym ludziom.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: dzieci dopisują na kartach swego podręcznika

brakujące literki i kończą rysunek. Na zakończenie śpiewamy piosenkę
„Śpiewam Panu, gdy idę ulicą”.

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że Bóg polecił człowiekowi troskę o świat.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi nazwać, co się z nim dzieje w konkretnych sytuacjach

życiowych.

Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń chce uczestniczyć w trosce Boga o świat.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenkę „Śpiewam Panu”. Opowiada, jak

nazywało to, co czuje.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie swojej karty. Wspólna mo-

dlitwa w rodzinie.

8. Człowiek nazwał wszystko, co jest na świecie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 9.

MOJE CIAŁO JEST DAREM PANA BOGA

1. Cele katechetyczne

Pomagamy dziecku odkrywać cielesność jako wartość, która jest wiel-

kim darem, pochodzącym od samego Boga. Ukazujemy, że przez swoją
cielesność możemy odkrywać rzeczywistość Boga. Budzimy wdzięczność
wobec Boga za ciało.

2. Treści katechezy

„Ciało człowieka uczestniczy w godności obrazu Bożego; jest ono cia-

łem ludzkim właśnie dlatego, że jest ożywiane przez duszę duchową i cała
osoba ludzka jest przeznaczona, by stać się w Ciele Chrystusa świątynią
Ducha” (KKK 364). Orędzie zbawcze mówi dziecku, że Bóg podarował
mu wszystko z ogromnej miłości, a to, co otrzymał, jest dobre.

Cały człowiek jest chciany przez Boga zarówno z jego duszą, jak i z

jego ciałem. „Nie wolno więc człowiekowi gardzić życiem ciała, lecz prze-
ciwnie, powinien on uważać ciało swoje, jako przez Boga stworzone [...]
za dobre i godne szacunku.” (KDK, 14). Ciało razem z duszą stanowi dla
człowieka jeden ogromny dar. Ciało jest „spojrzeniem” Boga. Tak patrząc
na swoje ciało, poznajemy o sobie to, co pragnie przekazać nam Bóg. Du-
sza i ciało współdziałają ze sobą i z Bogiem w miłości. Bóg chce, aby czło-
wiek cieszył się swoim ciałem.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Przez zabawę „Gdzie jesteś” dziecko doświadcza swoich zmysłów: na-

słuchuje, chodzi, patrzy, szuka, dotyka. Dziecko przez doświadczenie swo-
jej cielesności cieszy się tym darem.

3. Zadania nauczyciela religii

Kształtowanie w dziecku postawy radości, płynącej z tego, że posiada ciało.

Chcemy, aby dziecko budziło w sobie szacunek i troskę wobec swojego cia-
ła. Dziecko poprzez gesty ciała uczy się wyrażać swoje uczucia wobec Boga.

Uczenie dziecka patrzenia na siebie tak, jak patrzy na ludzi Bóg. Może-

my być dla siebie spojrzeniem Boga. Dziecko potrzebuje odkrycia spojrze-
nia Boga, aby odkryć piękno swojego ciała, utrwalić to spojrzenie w swo-
jej duszy i nieść je przez całe życie. Uczy się całym sobą mówić do Boga:
„Chwalcie więc Boga w waszym ciele” (1 Kor 6, 20b). Dziecko poznaje
różne gesty, jakimi może się porozumiewać z Bogiem.

Przez pytanie, jak dzieci dbają o swoje zdrowie, jak odpoczywają, jak

się bawią, jak pomagają innym – kształtujemy taką postawę dziecka, aby
otaczało szacunkiem swoje ciało i ciało innych, jako wielki dar od Boga.

4. Metody i środki

Zabawa dydaktyczna: „Gdzie jesteś?”, piosenka połączona z zabawą,

wykonywanie ilustracji w podręczniku do poznanej piosenki: „Cieszę się,
alleluja”.

Pomoce:
– kaseta, piosenka nr 8 „Cieszę się, alleluja”,
– 1 komplet drukowanych liter C, I, A, Ł, O (zeszyt nr 7).

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Na rozpoczęcie dzieci stają w kręgu i śpiewają piosenkę „Śpiewam Panu”

(piosenka nr 7). Następnie zapraszamy dzieci do zabawy: „Gdzie jesteś?”.

9. Moje ciało jest darem Pana Boga

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Wariant 1.
Dzieci siedzą w dużym kręgu. Wybierają dwóch grających, którzy wcho-

dzą do środka kręgu z zasłoniętymi oczami. Jeden musi znaleźć drugiego.
Nasłuchuje więc uważnie, aby dowiedzieć się, gdzie on jest. Pozostałe dzie-
ci zachowują się bardzo cicho. Jeżeli grający z zasłoniętymi oczami są o krok
od wyjścia z kręgu, dzieci mogą im pomóc, odwracając ich we właściwym
kierunku. Gra jest skończona, gdy szukający jest pewien, że odnalazł swo-
jego partnera.

Wariant 2.
Wszystko jak wyżej, jednak szukający może zawołać: „Gdzie jesteś?”.

Partner mu odpowiada (czas trwania zabawy: 15 minut).

Podsumowujemy zabawę:
– Co was bardzo w tej zabawie zainteresowało?
– Czego obawialiście się?
– Co najbardziej zapamiętałyście?
– Co było dla was trudne?
– Co łatwe i radosne?
Wstańmy wszyscy i podziękujmy sobie za miłą zabawę. Zastanówmy

się, czego dowiedzieliśmy się z niej:

– Dlaczego dziecko nie mogło łatwo odnaleźć swojego partnera?
– Co pomagało mu w odszukaniu jego obecności?

(Np. nasłuchiwanie kroków, usłyszenie odpowiedzi: tutaj.)

– Co sprawia, że możemy się widzieć?
– Co sprawia, że się słyszymy?
– Co sprawia, że możemy się szukać?

(Mamy nogi, ręce.)

B. i C. Odkrywamy wezwanie Boże i odpowiadamy na nie

Włączamy spokojną muzykę i siadamy z dziećmi w kręgu.
Za pomocą ciała spróbujemy nawiązać kontakt z Panem Bogiem. Po-

łóżcie się na plecach nogami do środka kręgu. Wyciągnijcie ręce w stronę
nieba. Pomachajcie do Pana Boga.

Połóżcie ręce na swoim sercu. Poszukajcie go. Gdzie ono bije? Narysuj-

cie w powietrzu rękami swoje serce.

Połóżcie rękę na ustach, ucałujcie ją i poślijcie pocałunek do nieba.
Za pomocą nóg zróbcie w powietrzu jazdę na rowerze. Zamknijcie oczy.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Otwórzcie je. Ułóżcie ręce w trąbkę i zatrąbcie do Pana Boga.
A teraz usiądźcie i złóżcie ręce na sercu. Uklęknijcie i złóżcie ręce. Klę-

cząc wznieście ręce wysoko w górę.

Wstańcie i podskoczcie, skaczcie coraz wyżej.
Ukłońcie się do siebie samych. Ukłońcie się w stronę własnego serca.
Połóżcie rękę na swoim czole i powiedzcie Panu Bogu: dziękuję!
Połóżcie rękę na swoim sercu i powiedzcie Panu Bogu: dziękuję!
Połóżcie rękę na swoich ramionach i powiedzcie: dziękuję Ci, Panie

Boże, dziękuję!

Uśmiechnijcie się do siebie i powiedzcie: dziękuję.
Zaklaszczcie w ręce, stając w parach, i podajcie sobie ręce. Przytulcie

kogoś.

Podsumowujemy.
– Co sprawiło wam radość?
– Co czułyście podczas tego ćwiczenia?
– Kto z was chce jeszcze tak z Panem Bogiem rozmawiać?

Zabawa w układanie liter i wymyślanie, jaką przybrać postawę ciała.
Zapraszam was do drugiej zabawy, która polega na tym, że spróbujemy

tak się ustawić względem siebie, aby napisać literki, które już znamy. Kto
zna literkę A? Wy (wskazujemy grupę dzieci) ułożycie z siebie drukowaną
literkę A.

Podobnie pytamy o inne literki z wyrazu C I A Ł O.
Spróbujemy odczytać, co napisaliśmy swoimi postaciami.
Napisaliśmy wyraz CIAŁO. Dziękuję. Usiądźmy.
Podsumowanie zabawy.
– Co sprawiło wam radość?
– Co było trudne?
– Dla kogo z was było to wielkim przeżyciem?

Modlitwa
Dziękuję Ci, Boże, za to, że podarowałeś mi ciało.
Całujemy Pismo Święte. Podziękujmy Panu Bogu za ten dar przez poca-

łunek Pisma Świętego.

Dzieci podchodzą i całują Pismo Święte, mogą je przytulić, pogłaskać,

objąć.

Uczymy piosenki nr 8: „Cieszę się, alleluja”:

9. Moje ciało jest darem Pana Boga

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Cieszę się – alleluja!
Całym ciałem Panu chwałę oddać chcę! (2x)
Ręką prawą, ręką lewą.
Nogą prawą, nogą lewą i głową też. (2x)

Uwaga: piosenkę wykonuje się „z pokazywaniem”.

Modlitwa dziecka
Podarowałeś mi, Boże, oczy, abym mógł wszystko oglądać, abym mógł
patrzeć w oczy mojej mamy, abym mógł policzyć moje palce. Mam też
nogi i mogę biegać. Moje usta przesyłają uśmiech. Moje całe ciało tań-
czy z radości! Chociaż nie trzymam w rękach złota, mam całe bogactwo
świata: moje ręce. Chociaż nie jeżdżę najlepszymi autami, mam cenny
skarb: moje nogi. Chociaż nie mam królewskiego łóżka, mogę spokojnie
spać i śnić. Panie Boże, taki jestem bogaty! Dziękuję! Chcę Ci coś jesz-
cze powiedzieć...

Mam oczy, aby widzieć światło,
zieleń wiosny, biel śniegu,
szarość chmur i błękit nieba,
gwiazdy w nocy, księżyc i ten cud,
że wokół mnie żyje tylu wspaniałych ludzi!
Mam usta, mogę pocieszać kogoś dobrym słowem.
Mam wargi, aby obdarować kogoś swoim pocałunkiem.
I ręce łagodne i czułe,
aby obdarzyć innych chlebem i pociechą.
Mam nogi, mogę wyjść naprzeciw komuś.
Mam serce, aby okazać ciepło i miłość tym,
którzy są smutni.
Wszystko podarowałeś mi Boże!

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: dzieci siadają do swoich stolików i rysują na

kartach swego podręcznika ilustrację do piosenki „Cieszę się, alleluja”.

Na zakończenie śpiewamy tę piosenkę.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że ciało jest darem Boga.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi wymienić, co może robić dzięki ciału: słuchać, chodzić itd.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń chce szanować ciało i dziękować za nie Bogu.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenkę „Cieszę się, alleluja” i pokazuje

swój rysunek do piosenki na karcie.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie karty podręcznika ucznia.

Wspólna modlitwa w rodzinie.

Zapraszamy dzieci i rodziców na nabożeństwo w kościele „Weź Maryję

za rękę – Ona poprowadzi cię do Jezusa (październik, nabożeństwo różań-
cowe)”.

9. Moje ciało jest darem Pana Boga

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 10.

ŚLADY BOGA I CZŁOWIEKA NA ZIEMI

1. Cele katechetyczne

Budzimy w dziecku poczucie podziwu wobec Boga i tego, co On uczy-

nił.

Kształtujemy postawę „wywyższania Boga”, chwalenia Go i uwielbia-

nia za Jego wielkość i wspaniałość w zarządzaniu światem.

2. Treści katechezy

Stworzenia są względem siebie współzależne. „Współzależność stwo-

rzeń jest chciana przez Boga. Słońce i księżyc, cedr i mały kwiatek, orzeł
i wróbel: niezmierna rozmaitość i różnorodność stworzeń oznacza, że żad-
ne z nich nie wystarcza sobie samemu. Istnieją one tylko we wzajemnej
zależności od siebie, by uzupełniać się, służąc jedne drugim. [...] Człowiek
odkrywa je [porządek i harmonię świata] stopniowo jako prawa natury. [...]
Piękno stworzenia [...] powinno budzić szacunek i zachęcać do poddania
Bogu rozumu i woli człowieka” (KKK 340-341). Dziecko doświadcza
współzależności życia z Bogiem: On działa dla mnie, ja działam z Nim.
Orędzie zbawcze przynosi dziecku odkrycie, że świat jest mądrze urządzo-
ny i działa w nim sam Bóg. On też zaprasza do współpracy z sobą. Bóg
i człowiek razem zostawiają w świecie swoje ślady.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

3. Zadania nauczyciela religii

Pomoc dziecku w poznaniu różnic między tym, co uczynił Bóg, a tym,

co uczynił człowiek.

Ukazanie na czym polega chwała człowieka i chwała Boga.
Uświadamianie dziecku, że pozostawia w świecie swoje dobre ślady

przez to, co czyni. Dzieci mogą coś samodzielnie wykonać i przynieść na
następną katechezę.

4. Metody i środki

Gra dydaktyczna umieszczona w podręczniku ucznia (dzieci odgadują

ślady Boga i człowieka w świecie oraz oznaczają je według legendy umiesz-
czonej w podręczniku), praca z tekstem biblijnym (Ps 104, 24), śpiew,
zagadki z podręcznika.

Pomoce:
– kilka pocztówek (plansz) przedstawiających dzieła człowieka,
– piosenka: „Hosanna” (kaseta, nr 9).

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Na początku katechezy dzieci śpiewają „Rośnie sobie stokrotka” (pio-

senka nr 6 znana dzieciom z poprzednich katechez).

Pracujemy z dziećmi, przygotowując z nimi wystawę.
Część 1.: Pokazujemy plansze, na których są różne ślady życia człowie-

ka. Dzieci odgadują, czyje to są ślady.

Część 2.: Pokazujemy plansze z przyrodą. Dzieci odgadują, czyje to są

ślady.

Część 3.: Pokazujemy plansze z dziełami rąk człowieka.
Układamy plansze w uporządkowana wystawę.

10. Ślady Boga i człowieka na ziemi

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Usiądźcie i posłuchajcie, co mówi Pismo Święte.

JAK LICZNE SĄ DZIEŁA TWOJE, PANIE!
TY WSZYSTKO MĄDRZE UCZYNIŁEŚ (Ps 104, 24).

Dzieci powtarzają te słowa.

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Zaśpiewajmy, chwaląc Pana Boga za Jego dzieła.
Uczymy dzieci piosenki „Hosanna” (piosenka nr 9).

1. Hosanna, hosanna, hosanna memu Bogu! (2x)

Refren: Imię Pana chwal (2x) w modlitwie tej. (2x)

Uwielbiony bądź, Panie mój, hosanna memu Bogu!

2. Chwała, bądź chwała, Królowi, memu Bogu!

Modlitwa dziecka
Panie Boże, Ty widzisz, jak bardzo lubię się bawić. To moja ulubiona pra-
ca. Buduję z klocków wieże i autostrady, rzucam piłką, szyję z mamą ubran-
ka dla maskotek, urządzam mieszkanie w moim domku dla lalek. Wiesz,
podziwiam Cię za to, co Ty czynisz na świecie i cieszę się, że mogę z Tobą
pracować, aby ten świat był coraz wspanialszy.

Pochwalony bądź, Panie,
ze wszystkimi Twoimi stworzeniami,
a przede wszystkim z naszym bratem słońcem,
które dzień daje, a Ty przez nie świecisz.
Ono jest piękne i promieniste
a przez swój blask
jest Twoim wyobrażeniem, o Najwyższy!
Panie, bądź pochwalony,
przez naszą siostrę – matkę ziemię,
która nas żywi i chowa,

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

i rodzi różne owoce, barwne kwiaty i zioła.
Czyńcie chwałę i błogosławcie Panu!
Składajcie Mu dzięki,
i służcie Mu
z wielką pokorą.

(św. Franciszek z Asyżu, Pieśń stworzenia)

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: dzieci odgadują ślady Boga, człowieka i ich

wspólne ślady (instrukcja podana jest w podręczniku dziecka).

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że świat jest dziełem Boga, który pomaga także człowieko-

wi tworzyć.

Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi wymienić dzieła Boga i człowieka.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń chce wychwalać Boga za Jego dzieła.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenkę „Hosanna” i prosi kogoś, by spraw-

dził, czy dobrze zaznaczyło ślady Boga i człowieka na karcie.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie karty swego podręznika.

Wspólna modlitwa w rodzinie.

10. Ślady Boga i człowieka na ziemi

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 11.

PAN BÓG DLA CZŁOWIEKA TWORZY ŚWIAT

1. Cele katechetyczne

Ukazujemy dziecku, ile Bóg dla niego czyni przez różne dary, które daje

mu na świecie. Uczymy odpowiadać na zaproszenie Pana Boga do współ-
pracy z Nim.

2. Treści katechezy

„Bóg stworzył wszystko nie po to, aby powiększyć chwałę, ale by ją

ukazać i udzielić jej. Jedynym powodem, dla którego Bóg stwarza, jest Jego
miłość i dobroć: Kluczem miłości otworzył swoją dłoń, by dokonać dzieła
stworzenia” (KKK 293). „Chwałą Boga jest to, aby realizowało się ukazy-
wanie i udzielanie Jego dobroci, ze względu na które został stworzony świat”
(KKK 294).

Orędzie zbawcze przynosi dziecku doświadczenie, że Bóg czeka na oso-

bistą twórczość człowieka. On daje człowiekowi moc i zdolność, aby two-
rzył świat. Bóg nie pozostawia w tym człowieka samego. Jest z Nim obec-
ny, aby mu dawać tę moc w każdej sytuacji i w każdym czasie. To On spra-
wia, że człowiek śpiewa, cieszy się, tańczy, odkrywa wielkie dzieła, które
Bóg złożył w ręce człowieka. „Ogród”, który człowiek ma doglądać i upra-
wiać (por. Rdz 2,15), to uczestnictwo kobiety i mężczyzny w doskonaleniu
świata (por. KKK 373).

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

3. Zadania nauczyciela religii

Pokazanie dziecku, na czym polega różnica: tworzyć samemu i tworzyć

coś tak, jak ktoś nam poleca.

Kształtowanie w dziecku poczucia odpowiedzialności i obowiązko-

wości.

Wychowywanie dziecka do tego, aby z zapałem tworzyło różne przed-

mioty, aby wyrażało swoje myśli, uczucia, tak jak to widzi i czuje: w pio-
sence, rysunku, geście. Aby wybierało dobre dzieła, które rozwijają życie
na świecie, pozwalając mu żyć i wielbić Boga.

4. Metody i środki

Zabawy: „Lalkarz i marionetka” i „Współpraca”, praca z tekstem biblij-

nym (Ps 28, 8a; Iz 12, 2b), śpiew, pogadanka, praca plastyczna.

Pomoce:
– kilka pocztówek przedstawiających pracę i twórczość człowieka,
– kaseta z piosenką nr 10: „Wiem to”, nr 9: „Hosanna”, nr 11: „Pan jest

mocą swojego ludu” (piosenka do słuchania),

– kilka sznureczków lub tasiemek długości 20 cm.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Na początku katechezy dzieci śpiewają piosenkę: „Hosanna” (znaną

z poprzedniej katechezy).

Zapraszamy dzieci do zabawy „Lalkarz i marionetka”.
Dzieci dobierają się w pary. W parach odliczają do dwóch. „Jedynki”

podnoszą ręce, potem „dwójki”. Katecheta sprawdza, czy wszystkie dzieci
dobrze zrozumiały polecenie. „Jedynki” będą odgrywać pajacyka, a „dwój-
ki” lalkarza, który pociąga je za sznurki. Katecheta rozdaje sznurki lub
tasiemki „dwójkom”. Lalkarz dotyka sznurkiem, a dotknięte dziecko poru-
sza tą częścią ciała. Trwa zabawa, potem następuje zmiana: „jedynki” są
„dwójkami” i odwrotnie.

11. Pan Bóg dla człowieka tworzy świat

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Podsumowanie zabawy.
– Co czułyście, gdy byłyście pociągane za tasiemki?
– Co było dla was nieprzyjemne?
– Co was cieszyło?
– Czy chcecie, aby was ktoś ciągle pociągał za linki?
– Co chcieliście uczynić w czasie ciągłego pociągania za linki?

Zapraszamy do następnej zabawy.
Zabawa: „Współpraca” (poruszaj się i pozwól na ruch)
Dzieci dobierają się w pary i stają do siebie twarzami – chwytają się za

ręce i zamykają oczy. Katecheta włącza spokojną muzykę. Dzieci porusza-
ją się w rytm muzyki, ciągle trzymając się za ręce. W pierwszej fazie stoją
w tym samym miejscu. Następnie katecheta daje polecenie, aby zaczęły po-
ruszać się coraz swobodniej. Dzieci wykonują ruchy, poruszając się po ca-
łej sali. Katecheta wycisza muzykę i zapowiada koniec zabawy. Dzieci otwie-
rają oczy i siadają w kręgu.

Podsumowanie zabawy.
– Co wam się w zabawie podobało?
– Czym cieszyłyście się?
– Czego teraz bardzo pragniecie?

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Bóg jest Kimś, kto bardzo pragnie, abyśmy wzięli w swoje ręce sprawy

świata. On daje nam do tego moc. Posłuchajmy:

PAN JEST MOCĄ SWOJEGO LUDU, PIEŚNIĄ MOJĄ JEST PAN (por.

Ps 28, 8a; Iz 12, 2b).

Słuchamy z dziećmi kanonu „Pan jest mocą swojego ludu” (kaseta

„Wędrujemy z Bogiem”, nr 11).

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Po chwili zadajemy pytania.
Kim jest dla nas Pan Bóg? W rozmowie ma pomóc poznany tekst.
Po rozmowie uczymy piosenki „Wiem to” (piosenka nr 10):

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

1. Wiem to, Pan Bóg kocha mnie. (2x)

Wiem to, wiem to, Pan Bóg kocha mnie. (2x)

2. Wiem to, On jest Bogiem mym. (2x)

Wiem to, wiem to, On jest Bogiem mym. (2x)

3. Ten świat tworzę razem z Nim, (2x)

ten świat, ten świat tworzę razem z Nim. (2x)

Rozmawiamy z dziećmi.
Pan Bóg potrzebuje naszych dłoni. On podarował nam świat i chce, aby-

śmy razem z Nim na świecie tworzyli różne dzieła. Co wykonują ludzie na
świecie?

Pokazujemy przygotowane kartki.
Domy, samoloty, fabryki. Kto daje człowiekowi siłę do tego, by potrafił

sam wstawać i chodzić, budować, tworzyć?

Rozmawiamy z dziećmi.
Człowiek może być jak ten pajacyk, który czeka, aż ktoś go podniesie,

aż ktoś go nauczy, jak się poruszać na świecie. Ale człowiek może też sam
wiele uczynić, wykonywać różne prace i współpracować z Bogiem. Co wam
się bardziej podoba?

Dzieci się wypowiadają.

Modlitwa dziecka
Dzisiaj, Panie Boże, miałem dużo pracy: Układałem swoje rzeczy w szaf-
ce. Pisałem też nowe literki i porządkowałem zabawki po zajęciach. Mam
dużo obowiązków. Są one ważne i wielkie.
Cieszę się, że jestem Ci potrzebny, Boże, aby porządkować ten świat. Teraz
usiądę i zobaczę, co jeszcze trzeba zrobić w domu. Popatrzę na swoje ręce.
Co chcę teraz uczynić?

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: dzieci wykonują na kartach swego podręcznika

rysunek: „Co potrafię wykonać?”.

Modlitwa – piosenka „Wiem to”.

11. Pan Bóg dla człowieka tworzy świat

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że człowiek wykonując różne prace, współpracuje z Bogiem.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi wymienić prace, które wykonuje samodzielnie.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń chce z zapałem wykonywać różne prace, aby współpracować z Bo-

giem.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenkę „Wiem to” i chwali się, co potra-

fi samo wykonać.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie karty swego podręcznika.

Wspólna modlitwa w rodzinie.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 12.

RYSUJĘ TO, CO MI SIĘ NAJBARDZIEJ
NA ŚWIECIE PODOBA

1. Cele katechetyczne

Pomagamy dziecku odkryć swoje własne upodobania. Ukazujemy, że

Bóg pierwszy upodobał sobie w nim i przyjmuje je takim, jakie jest.

2. Treści katechezy

„Pragnienie Boga jest wpisane w serce człowieka, ponieważ został on

stworzony przez Boga i dla Boga. Bóg nie przestaje pociągać człowieka do
siebie i tylko w Bogu człowiek znajduje prawdę i szczęście, których nie-
ustannie szuka. [...] Człowiek odkrywa pewne «drogi» wiodące do Jego
poznania [...] Punktem wyjścia tych «dróg» prowadzących do Boga jest
stworzenie: świat materialny i osoba ludzka” (KKK 27-31). „Św. Augu-
styn mówi: Zapytaj piękno ziemi, morza i powietrza, które rozprzestrzenia
się i rozprasza, zapytaj piękno nieba... zapytaj wszystko, co istnieje. Wszyst-
ko odpowie ci: Spójrz i zauważ, jakie to piękne. Piękno tego, co istnieje,
jest jakby wyznaniem (confessio). Kto uczynił całe to piękno poddane
ziemianom, jeśli nie Piękny (Pulcher)?” (KKK 32). Głosimy dziecku orę-
dzie zbawcze, że Pan Bóg ma upodobanie w człowieku i to On tak ukształ-
tował serce człowieka, że człowiek może sobie coś upodobać.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

3. Zadania nauczyciela religii

Kształtowanie w dziecku postawy odwagi w wyrażaniu swoich upodo-

bań wobec innych, aby czuło się sobą i w swojej inności czuło się kochane.
Ucząc dziecko wyrażać to, co najbardziej mu się na świecie podoba, poma-
gamy mu w poszukiwaniu swojego miejsca w świecie.

Liczymy się z tym, że dziecko ma swoje ulubione rzeczy, ulubione miej-

sca, ulubione piosenki, ma swój gust, swoje upodobania, swoje koleżanki,
swoich przyjaciół. Dziecko ma w tym kierunku wzrastać: chce być inne niż
wszyscy. Chce, aby się innym podobać. Pragniemy właściwie ukierunko-
wać te pragnienia dziecka.

4. Metody i środki

Rysunek spontaniczny dziecka pt. „Co podoba mi się najbardziej na

świecie?”, prezentacja prac, praca z tekstem biblijnym (Ps 84, 3-4), śpiew.

Pomoce:
– kredki, farby, pędzle, papier, kolorowe gazety,
– kaseta, piosenki: „Pan jest mocą swojego ludu” (piosenka nr 11),

„Wiem to” (piosenka nr 10).

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Dzieci na powitanie śpiewają piosenkę: „Wiem to” (piosenka jest zna-

na z poprzednich katechez).

Zapraszamy dzieci do wykonania rysunku. Dzieci siadają przy swoich

stolikach i w swoim podręczniku wykonują rysunek „Co najbardziej podo-
ba mi się na świecie”. Gdy dzieci pracują, wybieramy dowolną melodię
z kasety dydaktycznej. Po ukończeniu zadania zapraszamy, by wzięły pod-
ręcznik i siadły w kręgu.

Kto z was chce opowiedzieć o swoim rysunku?
Chętne dzieci kolejno się wypowiadają.
Po wypowiedziach dzieci prosimy je, aby zrobiły wystawę z wykona-

nych prac. Podczas przygotowywania wystawy można włączyć muzykę.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Dzieci siadają. Czytamy tekst z Pisma Świętego.

MOJE SERCE I CIAŁO RADOŚNIE WOŁAJĄ DO BOGA ŻYWEGO. NA-

WET WRÓBEL DOM SOBIE ZNAJDUJE I JASKÓŁKA GNIAZDO, GDZIE
ZŁOŻY SWE PISKLĘTA (Ps 84, 3-4).

Rozmowa z dziećmi.
– Co czuje człowiek oglądając wielkie dzieła Boga?
– O jakich stworzeniach mówi słowo Boże?
– Gdzie one znajdują swoje schronienie?

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Nauczymy się piosenki, która mówi o tym, że Bóg jest „mocą swojego

ludu” (piosenka nr 11):

Pan jest mocą swojego ludu,
pieśnią moją jest Pan.
Moja tarcza i moja moc,
On jest mym Bogiem, nie jestem sam.
W Nim moja siła, nie jestem sam.

Modlitwa dziecka

Panie Boże, wydaje mi się, że jestem do Ciebie podobny! Że mogę ob-

jąć cały świat. Tyle rzeczy na świecie mi się podoba. Powiem Ci, co dla
mnie jest najpiękniejsze. Usiądę i będę patrzył. Czy cieszysz się ze mną,
Boże? Powiem Ci po cichu swoją tajemnicę...

D. Utrwalenie – praca ucznia

Jeszcze raz z dziećmi oglądamy wystawę rysunków i prowadzimy roz-

mowę na jej temat. Dzieci chodząc, opowiadają o swoich pracach. Następ-
nie dzieci składają rysunki.

Można poprowadzić modlitwę spontaniczną.

12. Rysuję to, co mi się najbardziej na świecie podoba

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Dziecko wie, że ma prawo mieć swoje upodobania.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi wymienić lub opowiedzieć o tym, co najbardziej lubi.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń akceptuje swoje upodobania i upodobania innych dzieci.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Prosimy, aby dziecko zaśpiewało najbliższym piosenkę „Pan jest mocą

swojego ludu” opowiedziało o swoim rysunku.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie swojej karty. Wspólna mo-

dlitwa w domu.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 13.

PAN BÓG PODAROWAŁ MI IMIĘ

1. Cele katechetyczne

Dziecko w dalszym ciągu winno budzić w sobie uczucie szacunku do

samego siebie jako osoby, która jest przez Pana Boga ukochana, jedyna
i niepowtarzalna. Chcemy, by dziecko coraz bardziej otaczało Boga sza-
cunkiem jako Kogoś jedynego i niepowtarzalnego, Kto zna jego imię i ko-
cha je. W dziecku ma rodzić się właściwa postawa miłości samego siebie.

2. Treści katechezy

„Imię wyraża istotę, tożsamość osoby i sens jej życia [...]. Ujawnić swoje

imię oznacza pozwolić, aby inni mogli nas poznać, w jakiś sposób ujawnić
siebie, stając się dostępnym, możliwym do głębszego poznania i do bycia
wzywanym po imieniu” (KKK 203). Pierwsze pierwotne pragnienie czło-
wieka to posiadanie swojego imienia. Ono zakłada, że jesteśmy jednostką,
której nie można zamienić na inną. To oznacza bycie istotą wyjątkową,
szanowaną, kochającą i kochaną. Uznaną, nie wykorzystywaną i nie trak-
towaną przedmiotowo.

Bóg zna człowieka po imieniu. On sam je człowiekowi nadał i w tym

imieniu dał człowiekowi jego życiowe zadanie. Bóg przyjmuje za swojego
człowieka z jego imieniem i zadaniem. W tym imieniu Bóg wielbi czło-
wieka, a człowiek wielbi Boga.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

3. Zadania nauczyciela religii

Pomoc dziecku w docenieniu daru swojego imienia. Uczenie szacunku

do swojego imienia i imienia drugiego człowieka.

Odkrywanie z dzieckiem, że niesie ono w sobie tajemnicę, którą zna

tylko Bóg.

4. Metody i środki

Zabawa „Jak mnie nazwiesz?” (zeszyt nr 7), pogadanka, celebracja po-

dziękowania za imię, praca z tekstem biblijnym (Wj 33, 12; J 10, 14), śpiew,
praca plastyczna.

Pomoce:
– odpowiednia liczba ozdobnych ramek do kolorowania, na których dzie-

ci będą wpisywać swoje imiona oraz wklejać je do swoich podręczni-
ków (zeszyt nr 5),

– kaseta, piosenka nr 2: „Miłość Twa”, nr 11: „Pan jest mocą swojego

ludu”, nr 12: „Tyś jest Najwyższy”.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Początkiem katechezy jest śpiew piosenki „Pan jest mocą swojego ludu”

(z poprzedniej katechezy). Następnie zapraszamy dzieci do zabawy.

Zabawa: „Jak mnie nazwiesz?”
Wyjmujemy ze swojej teczki karty z obrazkami przedstawiającymi różne

czynności, łatwe do przedstawienia (np. gitarzysta gra na gitarze, krawiec
szyje). Dzieci siadają w kręgu w swoich grupach. Prosimy, aby podeszli do
nas przewodnicy grup. Otrzymują oni dla swojej grupy dwie karty, na któ-
rych są rysunki. Przewodnicy zakrywają karty, aby dzieci z innych grup nie
widziały ilustracji i przekazują je w swoich grupach. Dzieci oglądają karty
i odgadują to, co się na nich znajduje. W grupach trwa narada, jak przed-
stawić (zainscenizować) treść rysunku. Gdy dzieci ustalą swoje zadania,

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

zapraszamy je do wspólnego kręgu. Dzieci według ustalonej kolejności
przedstawiają wykonane zadania, a inne dzieci odczytują je. Dziecko, któ-
re przedstawia, na końcu pyta: „Jak mnie nazwiesz?” Gdy dzieci przedsta-
wiają treść kart, a inne grupy je odgadują, można dać tło muzyczne.

Zapowiadamy koniec zabawy i zapraszamy dzieci, aby usiadły w kręgu.
Podsumowanie zabawy:
– Co było dla was trudne?
– Co było dla was radością?
– Co było łatwe?

B. i C. Odkrywamy wezwanie Boże i odpowiadamy na nie

Wszystkie rzeczy na świecie mają swoją nazwę. Człowiekowi Pan Bóg

sam podarował imię. Każdy człowiek ma swoje jedyne imię. To imię ozna-
cza, że człowiek jest kimś ważnym, jedynym i ukochanym przez Pana
Boga.

Otwieramy Pismo Święte i kładziemy na nim puste ramki. Zapraszamy

dzieci, aby powiedziały kolejno swoje imiona. Wskazujemy dziecko, które
ma powiedzieć swoje imię. Gdy dziecko je wypowiada, wpisujemy jego imię
w ramce wyjętej z teczki, całujemy je i wręczamy dziecku do ręki. Gdy wszyst-
kie dzieci otrzymają swoje imiona, prosimy, aby jakieś dziecko podało nam
nasze imię. Prosimy, by wszyscy wznieśli swoje imiona do góry, potem wy-
ciągamy ręce w stronę Pisma Świętego i mówimy:

Dziękuję Ci, Panie Boże, za moje piękne imię.
Pytamy następnie:
– Kto z was chce coś Panu Bogu teraz powiedzieć?
Dajemy czas na wypowiedzi dzieci.
Posłuchajmy, co mówi Pan Bóg:

ZNAM CIĘ PO IMIENIU I BARDZO MIŁUJĘ (por. Wj, 33, 12; J 10, 14).

Rozmawiamy z dziećmi na temat tekstu. Następnie uczymy piosenki „Tyś

jest Najwyższy” (piosenka nr 12).

Tyś jest Najwyższy, (3x)
nasz Bóg –
stworzenie Cię wielbi

13. Pan Bóg podarował mi imię

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

i święci Cię chwalą –
Tyś jest Najwyższy, nasz Bóg!

Modlitwa dziecka
Czy jesteś tu, Boże? Kładę się na łóżku i wyciągam do Ciebie ręce, przytu-
lam Cię do serca, przesyłam Ci pocałunek. A teraz uklęknę, bo Ty jesteś
taki bliski jak mama, jak tata i taki niepojęty, jak ogromne Niebo. Ja też
jestem inny. Dziękuję Ci za to, że znasz tajemnice mojego serca i jesteś taki
wierny! Powiem Ci, co teraz czuję w swoim sercu...

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: dzieci wklejają na kartach swoje imię, wybie-

rają i rysują kwiaty dla swojego imienia. Rysują również to, co kojarzy się
dziecku z Jego własnym imieniem.

Na zakończenie dzieci stają w kręgu. Prosimy, aby się sobie nawzajem

ukłoniły. Dzieci same wybierają sposób, jak okażą sobie nawzajem szacu-
nek.

Śpiewamy: „Miłość Twa”.

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że jego imię jest ważne dla Boga.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi dziękować za siebie (swoje imię) Bogu.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń szanuje swoje imię i imię drugiej osoby.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenkę „Tyś jest Najwyższy” i rozma-

wia z bliskimi o tym, z czym im się kojarzą ich imiona.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie karty swojego podręcznika.

Wspólna modlitwa w rodzinie.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 14.

MOJE IMIĘ JEST ZAPISANE W NIEBIE

1. Cele katechetyczne

Kształtujemy w dziecku postawę modlitwy, budzimy radość nieba, któ-

re już tutaj ma w swoim sercu. Już tutaj trwa wspólne uwielbianie Boga.

2. Treści katechezy

Przybliżamy dziecku rzeczywistość nieba, że jest ono jedyne i nie-

powtarzalne. Dziecko ma narysowane swoje imię na kartonie grupowym
i doświadcza równocześnie rzeczywistości, że jego imię, które jest jedyne
tutaj na ziemi, ma również swój wymiar eschatologiczny – jest wpisane
w rzeczywistość pozaziemską. Ma wymiar wieczności. Ta rzeczywistość
nieba jest już tutaj w naszych sercach. Pierwotne pragnienia serca człowie-
ka są w swej głębi skierowane na spełnienie poza granicami miejsca i cza-
su oraz wskazują na Boga. Serce człowieka niesie w sobie nieskończoną
tęsknotę za szczęściem. Całkowite ukojenie tej tęsknoty wiara chrześcijań-
ska nazywa życiem wiecznym, w którym oddzielone od miejsca i czasu ludz-
kie marzenia zostaną spełnione. Tutaj żyjemy w Bogu i ostatecznie odnaj-
dujemy w Nim pokój i poczucie bezpieczeństwa. Niebo już jest tutaj w na-
szych sercach.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

3. Zadania nauczyciela religii

Umacnianie w dziecku postawy radości, która płynie z tego, że mamy

mieszkanie w niebie. Emocje związane z jego imieniem łączą się z czymś
wiecznym, sięgającym Boga.

Pomaganie dziecku w odkrywaniu wartości swojego życia nie tylko na

ziemi: jego życie jest wieczne, pochodzi od Boga i do Niego wraca.

4. Metody i środki

Prezentacja prac z pierwszej katechezy, ćwiczenie: moje ulubione imię

własne, praca z tekstem biblijnym (Łk 10, 20), śpiew, rysunek.

Pomoce:
– kaseta, piosenka nr 13: „Królestwo Boże”,
– karteczki na wypisywanie ulubionego imienia dziecka,
– katecheta przygotowuje imiona grup z pierwszej katechezy.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Rozpoczynamy katechezę piosenką „Tyś jest Najwyższy” (piosenka jest

znana z poprzednich katechez).

Dzieci siadają w kręgu. Przewodnicy grup ustawiają wokół świecy imio-

na dzieci ze swojej grupy (chwila modlitwy).

Zapraszamy, aby dzieci podchodziły kolejno do rysunków z katechezy

pierwszej, gdzie są imiona grup, aby odszukały na nich swój rysunek. Dzieci
kolejno podchodzą, odszukują swój rysunek i omawiają go. Po podzieleniu
się swoimi doświadczeniami, proponujemy, aby dzieci przesłały sobie „po-
całunek przyjaźni”. Dzieci całują swoją rękę od wewnątrz i dmuchają na
nią, przesyłając pocałunek w stronę innych grup lub poszczególnych dzieci.

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Dzieci siadają w kręgu. Przygotowujemy czyste karteczki do wpisywa-

nia ulubionych imion dzieci i opowiadamy.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Każdy z nas jest jedyny i niepowtarzalny, każdy z nas ma swoje imię,

dlatego każdy rysunek na wspólnym imieniu grupy jest inny. Zastanówmy
się nad tym, jakim imieniem każdy z nas chce, aby się do niego zwracano.

Wzywamy do siebie kolejno dzieci i pytamy, jak dziecko lubi, aby się do

niego zwracano (np. „Bartek” zamiast „Bartuś”). Gdy dziecko wypowie swoje
ulubione imię, wpisujemy je w ramkę, jak na poprzedniej katechezie i odda-
jemy dziecku. Wpisujemy też swoje ulubione imię. Po skończonym ćwiczeniu,
dzieci podchodzą do tablicy ćwiczeniowej i w dowolnym miejscu umieszcza-
ją swoje imiona. Podchodzimy razem z dziećmi i umieszczamy na tablicy swoje
imię. Nad imionami umieszczamy napis, który głośno czytamy.

CIESZCIE SIĘ, ŻE WASZE IMONA SĄ ZAPISANE W NIEBIE

(Łk 10, 20).

Dzieci powtarzają te słowa.

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Włączamy kasetę z piosenką „Królestwo Boże jest wśród nas” (piosen-

ka nr 13) i uczymy jej.

O! Niebo jest w sercu mym! (4x).
Królestwo Boże jest wśród nas. Niebo jest w sercu mym!
I jego wiecznej chwały blask. Niebo jest w sercu mym!
Rozlewa na nas miłość swą, Niebo jest w sercu mym!
Pokojem i radością On. Niebo jest w sercu mym!

Modlitwa dziecka
Panie Boże, jak bardzo musisz mnie kochać, że podarowałeś mi niebo! Całe
Niebo! Taki prezent jak niebo, to niezwykła rzecz! Nie mogę go sobie wy-
obrazić. Czasem widzę olbrzymią czekoladę z orzechami, kolorowe lody
na chmurkach, cudowne autka i lalki, latające serca. Niebo, to musi być
wielka niespodzianka!
Chcę Ci o wszystkim opowiedzieć. Wiem, że niebo mam już teraz w swo-
im sercu. Wiem, że niebo jest wtedy, gdy jesteśmy wszyscy razem w domu,
gdy się kochamy, pomagamy sobie i gdy przebaczamy, gdy do Ciebie mó-
wimy.

14. Moje imię jest zapisane w niebie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Tylu ludzi już odeszło,
by spotkać się w niebie z Tobą.
Niech nasze serca,
kochać Ciebie im pomogą!

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem dziecka: „Narysuj w ramce niebo” (instrukcje

są napisane w podręczniku dziecka).

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że Bóg chce dać ludziom niebo (szczęście).
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi powtórzyć ulubione imiona dzieci w grupie.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń cieszy się, że Bóg daje nam niebo.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenkę „Królestwo Boże jest wśród nas”

i opowiada, gdzie jest niebo.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie swojej karty podręcznika.

Wspólna modlitwa w rodzinie.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katechezy nr 15 i 16.

KAŻDY CZŁOWIEK
MA SWOJE MIEJSCE W NIEBIE

1. Cele katechetyczne

Budzimy świadomość i wiarę, że jesteśmy mieszkańcami nie tylko zie-

mi, ale i nieba.

2. Treści katechezy

„Wyrażenie «niebo i ziemia» w Piśmie Świętym oznacza to wszystko,

co istnieje – całe stworzenie. Wskazuje również na więź, jaka wewnątrz
stworzenia równocześnie jednoczy i rozdziela niebo i ziemię: «Ziemia» jest
światem ludzi, «niebo» lub «niebiosa» mogą oznaczać firmament, a także
własne «miejsce» Boga: «Ojca naszego, który jest w niebie»” (KKK 326).

W katechezie proponujemy zabawę „Skaczemy po chmurkach”, w któ-

rej dziecko doświadcza radości swojej obecności na ziemi, a równocześnie
ponad ziemią; radości odrywania się od ziemi i powrotu do niej. Gdy w ostat-
niej części zabawy dzieci przechodzą przez kółko, mogą „przenieść się poza
ziemię”. To radosne doświadczenie jest wielkim bogactwem dla dziecka:
może zrodzić w nim przeświadczenie, że niebo jest już tutaj. Zdążamy ku
temu, aby „objawiło się” to, co już w sobie nosimy. Jest to pierwszy krok,
który kontynuujemy w następnej katechezie o tym samym tytule, gdzie
poprzez zabawę „Moje miejsce przy Panu Bogu jest wolne” dziecko może

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

doświadczyć, że jest ono przez Boga zawsze oczekiwane i kochane. Bóg
teraz zaprasza je do siebie, aby mu podarować wszystko, co posiada. Dziecko
może również doświadczyć, że niebo jest obecnością innych razem z Bo-
giem – jest po prostu wspólnotą szczęścia w Bogu.

3. Zadania nauczyciela religii

Kształtowanie w dziecku przekonania, że jest ono z miłością oczekiwa-

ne w niebie. Pragniemy, aby doświadczyło wielkiej radości i zachwytu
wobec tej rzeczywistości.

Zapoznawanie dziecka z prawdą, że razem z innymi osobami ma swoje

miejsce przy Bogu. Jednocześnie budzenie w dziecku pragnienia, aby chciało
być z Bogiem już tutaj na ziemi.

4. Metody i środki

Katecheza 15.

Zabawa „Z chmurki na chmurkę”, praca z tekstem biblijnym (J 14, 2),

rysunek.

Pomoce:
– kilka kółek lub szarf do rozłożenia na podłodze,
– kaseta, piosenka nr 13: „Królestwo Boże”, nr 14: „Ziarenko do zia-

renka”.

Katecheza 16.

Zabawa „Miejsce po mojej prawej stronie jest wolne”, celebracja we-

zwania przez Boga (wizualizacja), śpiew, praca plastyczna i celebracja ofia-
rowania Bogu rysunku.

– kwiaty do pomalowania dla każdego dziecka,
– kaseta, piosenka nr 6: „Rośnie sobie stokrotka”, nr 15: „Chwalę Cie-

bie, Panie”.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

5. Propozycja katechezy nr 15

A. Wprowadzenie do katechezy

Witamy się z dziećmi i na rozpoczęcie proponujemy piosenkę nr 13:

„Królestwo Boże”. Gdy dzieci przypomną sobie tekst i melodię, proponu-
jemy zabawę.

Zabawa „Z chmurki na chmurkę”.
Przewodnicy grup rozrzucą na dywan kółka hula-hop (lub szarfy) tak

blisko siebie, aby dzieci mogły potem przeskakiwać z jednego kółka do dru-
giego. Informujemy, że kółka oznaczają chmurki. Każde dziecko staje na
jednej chmurce (w jednym kółku), pamiętając, że jego imię jest zapisane
w niebie. Śpiewamy wspólnie piosenkę „Królestwo Boże”.

Proponujemy ruchy, jakie dzieci mogą wykonywać podczas zabawy:
Najpierw, podczas piosenki, będziemy przeskakiwać z „chmurki na

chmurkę”, czyli z kółka na kółko.

Teraz, nadal śpiewając, zeskakujemy z chmurek na ziemię, czyli poza

kółka, i siadamy na dywanie klaszcząc w dłonie.

Dwoje dzieci bierze teraz jedno kółko i trzyma je, tańcząc.
Następnie wszyscy łapiemy się za ręce i przechodzimy przez jedno kół-

ko, robiąc okrążenia.

Podsumowanie zabawy.
– Co was najbardziej cieszyło?
– Co było trudne?
– Co bardzo was niepokoiło?
– Kto chce powiedzieć, o czym marzył?

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Prosimy, aby dwoje dzieci położyło hula-hop na środku kręgu utwo-

rzonego przez dzieci. Stajemy w środku kółka i czytamy słowa Pisma Świę-
tego.

Pan Jezus mówi:

W DOMU OJCA MEGO JEST MIESZKAŃ WIELE (J 14, 2).

15 i 16 Każdy człowiek ma swoje miejsce w niebie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Po przeczytaniu tekstu, modlimy się.

Chcę zawsze mieszkać u Ciebie, Boże,
bo Ty jesteś dla mnie obroną.
Chcę się uciekać do Ciebie.
Przy Tobie się nie zachwieję (por. Ps 61, 4).
Tyś ujął moją rękę,
I Ty sam mnie prowadzisz (por. Ps 73, 23).

Dzieci pracują z podręcznikiem: najpierw rysują swój dom. Po zasta-

nowieniu się rysują, jaki dom na ziemi przypomina im o tym, że mają swój
dom w niebie.

Modlitwa dziecka
Chcę przytulić się do Ciebie, Boże, i zasnąć na Twoim Sercu. Chcę wziąć
Cię za rękę i pójść z Tobą na spacer, opowiadać Ci swoje radości i troski.
Chciałbym, abyś mnie wziął na ramiona, a potem huśtał na huśtawce. Jakie
to cudowne mieć Ciebie! Jakie to cudowne, że Ty mnie masz!

D. Utrwalenie – praca ucznia

Na zakończenie uczymy dzieci piosenki„Ziarenko do ziarenka” (piosen-

ka nr 14). Dzieci stając w kręgu, mogą podawać sobie małą piłeczkę.

Ziarenko do ziarenka,
a kamyczek do kamyczka,
a cegiełka, do cegiełki
na nasz wspólny dom.

Na pożegnanie każde dziecko staje w swoim kółku, a my stawiamy na

środku świecę i zapalamy ją. Dzieci przekazują sobie w dowolny sposób
pozdrowienie.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

5. Propozycja katechezy nr 16

A. Wprowadzenie do katechezy

Rozpoczynamy katechezę piosenką nr 6: „Rośnie sobie stokrotka” (pio-

senka znana z poprzednich katechez). Po piosence zapraszamy do zabawy.

Zabawa „Miejsce po mojej prawej stronie jest wolne”.
Część 1.
Dzieci tworzą krąg. Jedno miejsce wśród dzieci pozostawiamy puste. Każde

z dzieci unosi prawą rękę i wskazuje na dziecko siedzące po jego prawej stro-
nie. Jedno z dzieci ma więc to miejsce puste. Katecheta podaje zasady zaba-
wy: dziecko, które ma puste miejsce po prawej stronie, zaprasza na nie, kogo
zechce, mówiąc: „Zapraszam do siebie Kasię” itd. Kolejne dziecko, które ma
teraz miejsce puste po swojej prawej stronie, postępuje podobnie.

Podsumowanie ćwiczenia.
– Co było dla was trudne?
– Co sprawiało wam radość?
– Komu chcecie teraz podziękować? Proszę podejść do tego dziecka.

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Część 2.
Na środku stawiamy puste krzesło dla Pana Boga, a przy nim puste krze-

sełko dla dziecka. Pan Bóg woła do siebie dzieci. W imieniu Boga czyni to
katecheta.

Po mojej prawej stronie jest puste miejsce. Wołam do siebie Jurka.
Wywołane dziecko siada na małym krzesełku, może zamknąć oczy i wy-

ciągnąć rękę, aby dotknąć „krzesła Boga”. Uwaga: bardzo ważną rzeczą
jest wprowadzenie przez nas radości i ciepła w tonie głosu, gdy wołamy
dzieci. Ten głos ma budzić zachwyt i poczucie bezpieczeństwa.

Na zakończenie zabawy mówimy.
Ja też mam swoje miejsce przy Panu Bogu.
Siadamy na małym krześle i z zamkniętymi oczami dotykamy krzesła tak

jak dzieci.

Podsumowanie ćwiczenia.
– Co czułyście, gdy zostałyście zawołane, aby usiąść przy Panu Bogu?
– Czym się cieszyłyście?

15 i 16 Każdy człowiek ma swoje miejsce w niebie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

– Kto się czegoś lękał?
– Czy teraz ktoś nadal boi się czegoś?

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Stawiamy na „krześle Pana Boga” świecę i modlimy się.
Moje serce raduje się w Bogu.
Myśl moja do Niego się wznosi (por. Ps 61, 10).
Słucham, patrzę, nachylam ucho.
Król pragnie mego piękna.
On jest mym Panem, Jemu oddaję pokłon.
Wchodzę w szacie wzorzystej do Jego pałacu.
Zajmuję przy Nim miejsce (por. Ps 45, 11-12).
Oto wstępuje Bóg wśród radosnych okrzyków.
Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie!
Śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie!
On jest Najwyższy (por. Ps 47,6-7).

Po modlitwie odtwarzamy piosenkę nr 15: „Chwalę Ciebie, Panie”

i uczymy dzieci ją śpiewać.

Chwalę Ciebie, Panie, (2x) i uwielbiam. (2x)
Wznoszę w górę swoje ręce, uwielbiając Imię Twe,
bo wielkiś Ty! wielkie dzieła czynisz dziś.
Nie dorówna Tobie nikt! (2x)

Modlitwa dziecka
Boże, jakie to wspaniałe, że masz tutaj na ziemi swój dom! Ten Twój dom
przypomina mi, że będzie kiedyś Niebo! Twój dom ma stół i tylu zaproszo-
nych gości. W kościele wszyscy śpiewamy i podajemy sobie ręce. Przynio-
sę Ci do kościoła kwiat.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Na zakończenie dzieci siadają do swoich stolików. Wyjmujemy kwiaty z ze-

szytu dydaktycznego nr 5 i przekazujemy je dla każdego dziecka. Zaprasza-
my dzieci, aby w czasie melodii piosenki: „Chwalę Ciebie, Panie” pomalo-

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

wały swój kwiat, a potem złożyły go na „krześle Boga” obok świecy. Po wy-
konanym zadaniu dzieci śpiewają piosenkę „Chwalę Ciebie, Panie”.

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że Bóg przywołuje do siebie każde dziecko.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Dziecko potrafi w grupie śpiewać „Chwalę Ciebie, Panie”.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń jest zachwycony rzeczywistością bliskości Boga.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenki poznane na kolejnych kateche-

zach: „Ziarenko do ziarenka” i „Chwalę Ciebie, Panie”. Pokazuje rysunki:
swojego domu i domu w niebie oraz pomalowany kwiat.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie karty swego podręcznika.

Wspólna modlitwa w rodzinie.

15 i 16 Każdy człowiek ma swoje miejsce w niebie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 17.

PAN BÓG JEST JAK?...

1. Cele katechetyczne

Kształtujemy obraz Boga na podstawie biblijnych obrazów Jego wiel-

kości, stałości i wierności, opiekuńczości, prawości i obfitości. Angażuje-
my osobiście ucznia w odkrywanie Bożych atrybutów.

2. Treści katechezy

„Bóg objawił się Izraelowi, swojemu ludowi, pozwalając mu poznać

swoje imię [...]. Bóg objawiał się swemu ludowi stopniowo i pod różnymi
imionami [...]. Objawiając swoje imię, Bóg objawia równocześnie swoją
wierność, która nie ma ani początku, ani końca, obejmuje zarówno prze-
szłość («Jestem Bogiem ojca twego», Wj 3, 6), jak i przyszłość («Ja będę
z tobą», Wj 3, 12). Bóg, który objawia swoje imię jako «Ja jestem», obja-
wia się jako Bóg, który jest zawsze przy swoim ludzie, aby go zbawić”
(KKK 203-207). „Bóg, objawiając się, pozostaje niewyrażalną Tajemnicą”
(KKK 230). Przekracza to wszystko, co możemy zrozumieć lub powie-
dzieć o Nim.

Bóg w Biblii ukazuje się człowiekowi pod różnymi symbolami: orzeł

(Pwt 32, 11-12), skała (Ps 71, 3), przewodnik (Ps 48, 15), ogrodnik (Jr 2,
21; J 15, 1), światło (2 Sm, 22, 29; Ps 84, 12; Ps 119, 105), deszcz (Oz 6, 3;
Ps 72, 6). Są to obrazy wyjęte z kart Pisma Świętego. Celowo omijamy tu

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

cztery Wielkie Imiona z pism prorockich, które dziecko pozna bezpośred-
nio przed Bożym Narodzeniem. Orędzie zbawcze przynosi dziecku myśl,
że człowiek może wybrać dla Boga imię, które jest mu najbliższe, może też
każdego dnia wzywać Go innym imieniem.

3. Zadania nauczyciela religii

Wzbudzenie zainteresowania dziecka Osobą Pana Boga. Budzenie

w dziecku uczucia przyjaźni, serdeczności i intymności względem Boga.

Zapoznawanie dziecka z różnymi imionami Boga. Uczenie, aby w każ-

dym dniu mogło wołać Boga takim imieniem, jakie jest dziecku najbliższe.

4. Metody i środki

Zabawa: układanie kart z poprzednich katechez, pogadanka o imionach

Boga, zdania niedokończone

Pomoce:
– miniatury katechez (1 komplet kolorowych obrazków), zeszyt nr 7,
– kaseta, piosenka nr 3: „Pan jest wśród nas”,
– czyste kartki do wypisywania imion Boga.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Na początku katechezy otwieramy Pismo Święte i czytamy przy zapalo-

nej świecy.

ZNAM CIĘ PO IMIENIU I BARDZO MIŁUJĘ (por. Wj, 33, 12; J 10, 14).

Śpiewamy znaną z poprzednich katechez piosenkę nr 3: „Pan jest wśród

nas”.

17. Pan Bóg jest jak?...

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Zapraszam was do zabawy. Otrzymacie karty z obrazami, które dostali-

ście na wcześniejszych katechezach.

Przewodnicy zabierają po kilka kart i idą do swoich grup. Karty są wymie-

szane i należy je poukładać według kolejności w podręczniku, nie zaglądając
do niego. Dzieci mogą pracować w grupie i między grupami, aby powstała
z nich całość. Układają je na dywanie według kolejności katechez. Po ukoń-
czeniu zadania, zapraszamy do wspólnego oglądania wystawy przy muzyce.

Podsumowanie.
– Co sprawiało wam trudność?
– Kto szybko odgadł kolejność kart?
– Kto chce dać im inną kolejność? Jaką? (Jeżeli dzieci dają inne propo-

zycje, pytamy, czym się kierowały, wybierając taką kolejność.

– Co jeszcze chcecie powiedzieć na temat kart?

Po ukończeniu wystawy czynimy krąg wokół ułożonych kart. Chwytamy

się za ręce i chodzimy wokoło, przyglądając się ilustracjom.

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Stajemy. Na środku stawiamy świecę, otwieramy Pismo Święte i kła-

dziemy je pośrodku ułożonych kart. Dzieci siadają.

Patrzmy jeszcze na nasze obrazy. Jakie imię dalibyśmy teraz Panu Bogu?
Dzieci wypowiadają się. Wyznaczamy kolejność wypowiedzi. Piszemy

proponowane przez dzieci imiona i podajemy napisane kartki dzieciom:
dziecko które mówi imię, otrzymuje od nas kartkę z wypisanym imieniem
i kładzie ją wśród leżących kart.

Modlitwa dziecka

Panie Boże, nie wiem jeszcze, jakie masz swoje ulubione imię. Nazy-

wam Cię tym imieniem, które bardzo mi się podoba. Cieszysz się?

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: dzieci kończą wyrazy z synonimami imienia Boga

oraz uzupełniają zdania niedokończone.

Piosenka na zakończenie: „Hosanna” (piosenka nr 9).

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń zna biblijne obrazy Boga: orła, skały, przewodnika, ogrodnika,

światła, deszczu.

Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi nazwać Boga wybranym imieniem związanym z biblij-

nym obrazem.

Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń podziwia i chce wielbić Boga.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko opowiada w domu o różnych imionach Boga i o swoim ulubio-

nym imieniu, które wybrało dla Boga. Pyta bliskich o ich ulubione imię
Boga.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie swojej karty. Wspólna mo-

dlitwa w domu.

17. Pan Bóg jest jak?...

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 18.

PAN BÓG PODAROWAŁ MI ŻYCIE
PRZEZ MOICH RODZICÓW

1. Cele katechetyczne

Pomagamy dziecku odkrywać, że dar swojego życia otrzymało od Boga

i od swoich rodziców.

2. Treści katechezy

„Życie ludzkie jest święte, ponieważ od samego początku domaga się

stwórczego działania Boga i pozostaje na zawsze w specjalnym odniesie-
niu do Stwórcy, jedynego swego celu. Sam Bóg jest Panem życia, od jego
początku aż do końca” (KKK 2258). Głosimy dziecku radosną wieść, że
Bóg jest Dawcą wszelkiego życia. Bóg jest życiem, On daje życie i uzdal-
nia człowieka do przekazywania życia. Dziecko słucha bicia swojego ser-
ca. W domu słucha bicia serca swoich rodziców.

3. Zadania nauczyciela religii

Budzenie w dziecku radości, płynącej z daru życia, oraz wdzięczności

względem rodziców i względem Pana Boga za ten dar.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Kształtowanie w dziecku postawy zawierzenia Bogu, wynikającej z wia-

ry i ufności, że Bóg je kocha nawet wtedy, gdy inni go nie kochają, że Bóg
nigdy go nie opuści.

Kształtowanie przekonania, że Bóg ochrania to, co jest małe i słabe.

4. Metody i środki

Zabawa w czasie wykonywania piosenki, układanie puzzli, praca z tek-

stem biblijnym (Ps 139, 13-14).

Pomoce:
– puzzle dla każdego dziecka (zeszyt nr 5, trzeba kartę odbić na ksero

i porozcinać),

– kaseta, piosenka nr 16: „Nie boję się”.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Na powitanie uczymy się piosenki nr 16: „Nie boję się”. Podczas śpie-

wu dziecko trzyma za rękę dłoń innego dziecka.

Refren: Nie boję się, gdy ciemno jest:

ojciec za rękę prowadzi mnie. (2x)

Drugi raz, zamiast „ojciec” śpiewamy „mama za rękę prowadzi mnie”.

1. Dziękuję ci tato, za wszystko co robisz,
że ze mną się bawisz, na rękach mnie nosisz.
Dziękuję ci tato i wiem to na pewno:
przez cały dzień czuwasz nade mną.

2. Czasem się martwię – czegoś nie umiem,
ty mnie pocieszasz – ty mnie rozumiesz.
Gdy śmieję się głośno i kiedy żartuję,
bardzo Cię kocham i potrzebuję.

18. Pan Bóg podarował mi życie przez moich rodziców

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Zapraszamy dzieci do ćwiczenia: dzieci kładą swoją rękę na lewej pier-

si i starają się wyczuć bicie serca.

– Co czujecie?
Dzieci słuchają nawzajem jak biją ich serca. Kładą rękę na sercu inne-

go dziecka.

– Co teraz czujecie?
Dzieci rysują w powietrzu, jak wyobrażają sobie swoje bijące serce.
– Czy ktoś chce teraz coś powiedzieć?

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Bóg ma dobre, kochające serce. Pan Bóg podzielił się miłością swojego

serca z ludźmi. Miłość swojego serca podarował naszej mamusi i tatusio-
wi. Bóg podarował waszym rodzicom serca, w których bije Jego miłość.
To przez nich Bóg utworzył wasze serca. To przez nich Bóg podarował
wam życie, podarował wam Miłość i dał wam wasze imię. Spróbujemy to
wyrazić w naszej układance z puzzli.

Rozdajemy puzzle i zapraszamy dzieci do ich ułożenia: serce Boga, w Je-

go sercu serce mamy i taty. W ich złączonych sercach dziecko w łonie mat-
ki. W czasie układania puzzli można odtworzyć cichą melodię z kasety.

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Gdy dzieci ukończą swoją pracę, czytamy tekst biblijny:

DZIĘKUJĘ CI, ŻE MNIE STWORZYŁEŚ TAK CUDOWNIE,
GODNE PODZIWU SĄ TWOJE DZIEŁA (Ps 139, 13-14).

Po przeczytaniu tekstu dzieci przesyłają Panu Bogu pocałunek. Tak jak w

początkowych katechezach całują rękę i zdmuchują pocałunek w stronę
Pana Boga.

Modlitwa dziecka

Jakie to radosne, że nie jestem sam. Mam rodziców. Zawsze mogę na

nich liczyć. Przez nich jesteś ze mną, bo mnie kochasz. Czyż może być coś
ważniejszego?

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

D. Utrwalenie – praca ucznia

Gdy wrócicie do domu, połóżcie główkę na sercu swojej mamusi, po-

tem na sercu tatusia i posłuchajcie. Poproście, aby rodzice posłuchali bicia
waszego serca. Razem słuchajcie „bicia serca” Pana Boga, który was bar-
dzo kocha.

Praca z podręcznikiem: polecamy, by dzieci ułożyły puzzle w swoim

podręczniku.

Na zakończenie śpiewamy piosenkę „Nie boję się”.

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że życie jest darem miłującego Boga. Bóg obdarzył rodzi-

ców miłością, którą oni przekazują dziecku.

Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi dziękować rodzicom i Bogu piosenką „Nie boję się”.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń ceni dar życia.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenkę „Nie boję się”. Prosi, aby ktoś

obejrzał ułożone przez nie puzzle. Ma także, zgodnie z poleceniem, poło-
żyć głowę na sercu swojej mamusi, potem na sercu tatusia i posłuchać oraz
poprosić, by rodzice posłuchali bicia jego serca. Razem słuchają „bicia ser-
ca” Pana Boga: wspólne bicie ich serc jest bowiem darem Jego bijącego
serca.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie karty swego podręcznika.

Wspólna modlitwa w rodzinie.

18. Pan Bóg podarował mi życie przez moich rodziców

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 19.

RYSUJĘ MOICH NAJBLIŻSZYCH

1. Cele katechetyczne

Kształtujemy w dziecku postawę szacunku i miłości wobec siebie, wo-

bec swoich najbliższych (najczęściej rodziców) i wobec Boga.

2. Treści katechezy

Głosimy orędzie, że Bóg jest dla człowieka i ojcem, i matką. On nigdy

nie opuści człowieka. Jego dłoni nigdy nam nie zabraknie. Bóg prowadzi
człowieka przez wielu ludzi, których stawia na drodze jego życia. Czło-
wiek powinien dostrzegać ten wielki dar obecności drugiego człowieka –
zwłaszcza tych, którzy bezpośrednio uczestniczą w więzach krwi.

3. Zadania nauczyciela religii

Prowadzenie dziecka do przyjęcie z wiarą prawdy, że Bóg jest Dawcą

wszelkiego życia i Miłośnikiem życia.

Uczenie, jak dziecko ma wyrażać swoją miłość najbliższym. Ukazywa-

nie konkretnych postaw na co dzień.

W katechezie dziecko celowo otrzymuje polecenie narysowania najbliż-

szych mu osób, a nie polecenie narysowania rodziców, ponieważ w sytuacji,

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

gdy rodzina jest niepełna, czasem osoby obce w sensie pokrewieństwa są
kimś najbliższym dziecku. Katecheta formułując w ten sposób polecenie może
przez to bardziej poznać dziecko i jego stosunek do rodziców oraz osób naj-
bliższych dla dziecka oraz pomóc mu, gdy zauważy jakiś problem.

4. Metody i środki

Modlitwa spontaniczna, pogadanka, rysunek, śpiew.
Pomoce:
– kartki, na których dzieci rysują swoich rodziców, swoich najbliższych,
– kaseta, piosenka nr 16: „Nie boję się”.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Śpiewamy piosenkę nr 16, „Nie boję się”. Tworzymy krąg wokół Pisma

Świętego i w czasie piosenki chodzimy wokoło, trzymając się za ręce. Na
znak katechety dzieci zatrzymują się. Prosimy, aby najbliższe nam dziecko
puściło na chwilę dłoń następnego dziecka i położyło rękę na Piśmie Świę-
tym. Potem znowu krążymy wokół Pisma Świętego i podobnie podchodzą
kolejne dzieci i kładą dłoń na Księdze. Tłumaczymy.

Jest to znak, że Pan Bóg trzyma nas za rękę, a my chcemy uchwycić

Jego dłoń.

Dzieci siadają do stolików (dobrze, gdy są one ustawione w kręgu).
Podsumowanie:
– Co czułyście, gdy kładłyście rękę na Piśmie Świętym?
– Czy było to radosne?
– Czy było to przyjemne?
– Co chcecie teraz powiedzieć?

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Rodzice uczą się razem z nami, jak mają okazywać swoją miłość, która

jest cząstką miłości Pana Boga. Pan Bóg każdemu z nas dał serce, abyśmy

19. Rysuję moich najbliższych

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

sobie pomagali odszukiwać Bożą miłość w nas. Czasem ktoś z was może
nie ma tatusia albo mamusi.

W tym momencie dzieci, o których mowa, zwykle od razu się zgłaszają.
O czym trzeba wtedy pamiętać? Popatrzcie na swoją rękę. Przypomnij-

cie sobie naszą piosenkę. Kto trzyma was z miłością za rękę?

Wysłuchujemy odpowiedzi dzieci.

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Praca z podręcznikiem:
Zapraszam was, abyście w swoim podręczniku wykonali rysunek swo-

ich najbliższych – tych, których najbardziej kochacie. Zaplanujcie, jaki to
będzie obraz. Życzę udanej pracy.

Dzieci rysują przy muzyce.

Modlitwa dziecka

Moja mama i mój tata mają serce podobne do Twojego, Boże. Gdy ich

rysuję, wydaje mi się, że dotykam Ciebie.

Spojrzyj rodzicom w serca,
i spraw, by się kochały,
by wszystkie w świecie dzieci,
wierne rodziny miały

D. Utrwalenie – praca ucznia

Praca z podręcznikiem: na zakończenie dzieci uzupełniają „rodzinne

drzewo” na swoich kartach. Potem śpiewamy piosenkę: „Nie boję się”.

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że miłość jest darem Boga.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi narysować „rodzinne drzewo”.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń chce szanować i kochać siebie, swoich rodziców i Boga.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko chwali się w domu rysunkiem, na którym są jego najbliżsi.
Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie karty. Wspólna modlitwa

w domu.

19. Rysuję moich najbliższych

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Katecheza 20.

RYSUJĘ SIEBIE

1. Cele katechetyczne

Kształtujemy w dziecku postawę szacunku wobec siebie i innych ludzi,

opartego na świadomości swojej godności i godności innych ludzi.

2. Treści katechezy

Poprzez koncert życzeń, który urządzamy na katechezie, dziecko uczy

się wyrażać swój stosunek do treści orędzia zbawczego, które jest zawarte
w piosenkach. Poznaje swoją ścieżkę do Pana Boga.

3. Zadania nauczyciela religii

Prowadzenie dziecka do doświadczenia, że dzięki Bogu jest kimś jedy-

nym i niepowtarzalnym. Dziecko wybierając piosenkę, wybiera wartości,
jakie mają dla niego znaczenie.

Gdy dziecko próbuje rysować swoją osobę, rozeznajemy, w jaki sposób

odbiera siebie, jaki ma do siebie stosunek.

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

4. Metody i środki

Zabawa w koncert życzeń, rysunek.
Pomoce:
– 4 mikrofony – zabawki,
– piosenki z poprzednich katechez,
– kaseta, piosenka nr 17: „Dzieckiem Bożym jestem ja”.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Zapalamy świecę i zapraszamy dzieci do spontanicznej modlitwy. Po

modlitwie zachęcamy dzieci do zabawy.

B. Odkrywamy wezwanie Boże

Zabawa: Piosenka na życzenie (wybieramy znane piosenki z katechez).
Polecamy przewodnikom grup zrobić widownię i scenę. Zapowiadamy,

że za chwilę odbędzie się koncert życzeń. Przewodnicy przekazują polece-
nia swoim grupom. Dzieci przygotowują scenę. Po ukończeniu zadania
katecheta odbywa naradę z przewodnikami grup: przygotowuje ich na kon-
feransjerów spotkania. Oto ich zadania:

– Jeden przewodnik wita dzieci.
– Drugi przewodnik zapowiada spotkanie, np.: „Zapraszam na część

artystyczną. Będzie można wybrać piosenkę, spośród tych, których uczyli-
śmy się na katechezach”.

– Trzeci przewodnik spośród zgłaszających się wybiera dziecko i pyta,

jaką życzy sobie piosenkę.

– Czwarty przewodnik pyta, które dziecko chce tę piosenkę tańczyć, trzy-

mając mikrofon-zabawkę i pokazując różne gesty.

– Piąty przewodnik kończy całość w porozumieniu z katechetą, np.:

„Dziękujemy wszystkim za przygotowanie spotkania”.

20. Rysuję siebie

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

C. Odpowiadamy na wezwanie Boże

Po zakończonym koncercie, gdy dzieci się uciszą, prosimy, aby usiadły

do swoich podręczników.

Praca z podręcznikiem: polecamy, by dzieci na kartach narysowały sie-

bie. Po ukończonej pracy dzieci siadają w kręgu i następuje omówienie
rysunków. Wyznaczamy kolejność, w jakiej dzieci będą dzielić się swoim
doświadczeniem.

Modlitwa dziecka

Cieszę się, Panie Boże, że się Tobie podobam.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Dzieci uczą się piosenki „Dzieckiem Bożym jestem ja” (piosenka nr 17):

Dzieckiem Bożym jestem ja! La la la...

Przewidywane osiągnięcia ucznia

Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, że podoba się Bogu.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi zaśpiewać wybraną piosenkę z poznanych na katechizacji.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń cieszy się z miłości Boga.

6. Współpraca z rodziną i parafią

Dziecko śpiewa najbliższym piosenkę „Dzieckiem Bożym jestem ja”.

Opowiada także o koncercie życzeń i pokazuje swój autoportret.

Uczeń wkleja tekst modlitwy na odwrocie swojej karty. Wspólna mo-

dlitwa w rodzinie.

Katechezy 1-20

DROWANIE Z BOGIEM. Podr

cznik metodyczny do katechezy dla klasy 0

Spis katechez

Katecheza 1. i 2.

JEST

KTOŚ

KTO

CZEKA

MNIE

MIŁOŚCIĄ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1

Katecheza 3. i 4

KTO

JEST

WIELKIM

SKARBEM

DLA

PANA

BOGA

? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

Katecheza 5.

PAN

BÓG

DAJE

CZŁOWIEKOWI

SWOJE

ŻYCIE

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20

Katecheza 6.

PAN

BÓG

OBDARZYŁ

CZŁOWIEKA

WOLNOŚCIĄ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Katecheza 7.

CZŁOWIEK

JEST

WOLNY

GDY

WYPEŁNIA

PODOBA

SIĘ

PANU

BOGU

. . . . . . . . . . . . . . . 30

Katecheza 8.

CZŁOWIEK

NAZWAŁ

WSZYSTKO

JEST

ŚWIECIE

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36

Katecheza 9.

MOJE

CIAŁO

JEST

DAREM

PANA

BOGA

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40

Katecheza 10.

ŚLADY

BOGA

CZŁOWIEKA

ZIEMI

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46

Katecheza 11.

PAN

BÓG

DLA

CZŁOWIEKA

TWORZY

ŚWIAT

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50

Katecheza 12.

RYSUJĘ

SIĘ

NAJBARDZIEJ

ŚWIECIE

PODOBA

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55

Katecheza 13.

PAN

BÓG

PODAROWAŁ

IMIĘ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59

Katecheza 14.

MOJE

IMIĘ

JEST

ZAPISANE

NIEBIE

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63

Katecheza 15. i 16.

KAŻDY

CZŁOWIEK

SWOJE

MIEJSCE

NIEBIE

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67

Katecheza 17.

PAN

BÓG

JEST

JAK

?... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74

Katecheza 18.

PAN

BÓG

PODAROWAŁ

ŻYCIE

PRZEZ

MOICH

RODZICÓW

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78

Katecheza 19.

RYSUJĘ

MOICH

NAJBLIŻSZYCH

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82

Katecheza 20.

RYSUJĘ

SIEBIE

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
zerowka zeszyt 3
zerowka zeszyt 0
zerowka zeszyt 2
zerowka zeszyt 6
zerowka zeszyt 4
zerowka zeszyt 1
zerowka zeszyt 3
zerowka zeszyt 4
zerowka zeszyt 6
zerowka zeszyt 3
zerowka zeszyt 1
zerowka zeszyt 0
OSW Zeszyt 01
Zeszyt Nauczyciela15
Ekonomia zerówka strona 12
3 G zeszyt I

więcej podobnych podstron