prawo Gay–Lussaca

Objętość ustalonej masy gazu pod stałym ciśnieniem zwiększa się o stały ułamek
objętości, jaką ma w temperaturze 0°C, przy wzroście temperatury o każdy stopień
Celsjusza (lub o każdy kelwin). Dla dowolnego gazu doskonałego ułamek ten jest
w przybliżeniu równy 1/273. Prawo można zapisać w postaci V = V

0

(1 + t/273), gdzie V

0

jest objętością gazu w temperaturze 0°C, a V jego objętością w temperaturze t
(wyrażonej w °C). Odpowiada to stwierdzeniu, że objętość ustalonej masy gazu przy
stałym ciśnieniu jest proporcjonalna do jej temperatury termodynamicznej, czyli V = kT,
gdzie k jest stałą. Prawo to odkrył, na podstawie doświadczeń rozpoczętych ok. 1787 r.,
francuski uczony Jacques Alexandre Charles (1746–1823), ale właściwie sformułował je,
dzięki bardziej dokładnym wynikom, które opublikował w 1802 r., francuski naukowiec
Louis Joseph Gay–Lussac (1778–1850) i dlatego jest nazywane prawem Gay–Lussaca.
Równanie podobne do podanego powyżej stosuje się do ciśnienia gazu doskonałego:
p = p

0

(1 + t/273), a związek ten jest znany jako prawo Charles'a. Patrz także

prawa

gazowe

.