Ks. Jan

Ks. Jan

Twardowski

Twardowski

Kochać...

Kochać...

Wybór fragmentów

Wybór fragmentów

„

Elementarza

Elementarza

Księdza

Księdza

Twardowskiego

Twardowskiego

dla

dla

najmłodszego,średniaka i

najmłodszego,średniaka i

starszego”

starszego”

O miłości mówią wszystko

O miłości mówią wszystko

na tak i wszystko na

na tak i wszystko na

nie.

nie.

Mówią, że jest przelotna,

Mówią, że jest przelotna,

nietrwała jak dmuchawiec,

nietrwała jak dmuchawiec,

który wiatr rozdmuchuje,

który wiatr rozdmuchuje,

i mówią,

i mówią,

że

że

jest dłużej niż na zawsze.

jest dłużej niż na zawsze.

Kiedy mówisz

Kiedy mówisz

Nie płacz w liście
nie pisz że los ciebie kopnął
nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
kiedy Bóg drzwi zamyka – to otwiera okno
odetchnij popatrz
spadają z obłoków
małe wielkie nieszczęścia potrzebne do

szczęścia

a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju
i zapomnij że jesteś gdy mówisz że

kochasz

W języku polskim mówimy „kocham

się w kimś”, to znaczy

kocham siebie w nim.

Tymczasem miłość to właśnie

zapominanie o sobie...

Miłość jest wyjściem poza siebie,

zapominaniem o sobie:

„zapomnij że

jesteś gdy mówisz że kochasz”.

Miłość uczy dawania siebie.

Miłość trzeba pielęgnować tak jak dziecko,

aby się nie

zaziębiła, nie zwariowała,

nie wyleciała przez okno jak

ptak.

Miłość, żeby była miłością,

wymaga cierpliwości,

pracy nad sobą, walki z egoizmem.

Mówimy; kochaj, bądź usłużny, pomagaj,

uśmiechnij się. Robimy z miłości

gładką, grzeczną, ulizaną cnotę.

Gdyby miłość była tylko otwarciem się na

drugiego człowieka, byłaby uprzejmością. Gdyby

była tylko sielanka, radością, szczęściem, byłaby

miłością opłaconą od razu.

Prawdziwa miłość to ta, która naprawdę

boli i jest zupełnie

bezinteresowna.

Można mówić o trzech rodzajach miłości: grzesznej,

dobrej, prawdziwej.

Grzeszna jest wtedy, kiedy ktoś miłość wyzyskuje

dla siebie.

Dobra, kiedy kocha, ale pragnie też miłości dla

siebie. Kocham, ale uśmiechnij się do

mnie; kocham, ale i ty mnie kochaj.

Prawdziwej miłości uczy sam Jezus. Miłość

prawdziwa jest bezinteresowna. Rzucam się w

paszczę drugich, przekreślam samego siebie, idę na

śmierć, dlatego że kocham. Miłość, która jest bólem.

Jeżeli takiej miłości szukamy – szukamy samego

Boga

.

Co w miłości jest najważniejsze:

dawać, brać czy

przyjmować?

Najczęściej wydaje nam się,

że kochać to

przede wszystkim dawać.

Tymczasem kochać – to nie tylko dawać,

ale i przyjmować.

Są dwa podobne słowa: przyjmować i

brać. Niby podobne a różne.

Brać – to wybierać, co nam się podoba,

nawet siłą. Ten, który wybiera,

zaspokaja miłość własną, wybiera to, co

mu dogadza, czego oczekuje.

Branie jest dalekie od miłości prawdziwej.

Przyjmować – to zgadzać się na to, co

nam dają, bez względu na to,

czy nam się to podoba czy nie.

Kochać to przyjmować wady drugiego

człowieka, by go cierpliwością zmienić.

Kochać to wyjść poza siebie, dawać i

przyjmować wszystko w imię miłości dla

tego, kogo się kocha.

W miłości trzeba być wyrozumiałym,

umieć przeczekać.

Tylko Ci się ranią, którzy najbardziej się

kochają.

Miłość to nie tylko uczucie, ale ciężka

praca...

Jak wielkiego trudu wymaga prawdziwa

miłość...

Stale się czegoś uczymy: języka obcego,

judo, dobrych manier, jak jeść łyżką

czy widelcem, jak obsługiwać

komputer.

UCZMY SIĘ KOCHAĆ...

Miłość jest odpowiedzialnością, czymś więcej

niż uczucie. Trzeba się jej stale uczyć, by nie

była tylko wzruszeniem, zakochaniem się.

Co to jest mądra miłość?

Nie ślepa, ale mądra, widząca.

Kochać mądrze człowieka to kochać go po

ludzku, uczuciem, całą swoją

żywiołowością, ale jednocześnie pamiętać,

że ten kochany jest dzieckiem Boga, należy

do Boga, który będzie prowadził go

drogami jego świętości, grzechu, wiary i

niewiary.

Nie można go przywłaszczyć dla siebie, on

musi mieć swoją samotność.

Skrzywdzisz tego, kogo za bardzo

pokochasz.

Z miłością kojarzy

się samotność, co

jest jedną z jej

tajemnic.

Człowiek nie może

wystarczyć drugiemu

człowiekowi.

Kiedy kocha,

przeżywa

samotność.

Właśnie samotność

ludzi w miłości

jest miejscem

dla Boga

.

Każde głębsze uczucie prowadzi do

cierpienia.

Miłość bez cierpienia nie jest miłością.

Bóg daje w miłości doświadczenia, lęki.

Cierpienie w miłości ma swój sens.

Jest jedyną możliwością

sprawdzenia miłości.

Prawdziwa miłość szuka trudnych dróg.

Bóg jest miłością

Kto trwa w miłości,

trwa w Bogu,

a

Bóg trwa w nim.

1 J 4,16