Klasyfikacje
alfabetyczno –
przedmiotowe.
Karolina Wądołowska
Małgorzata Kiedrowska
• Klasyfikacją alfabetyczno – przedmiotową
nazywamy system klas, przeznaczony do
wyszukiwania dokumentów, obiektów lub opisów
faktów (wiadomości) w dowolnej dziedzinie
wiedzy. Cechą charakterystyczną tej klasyfikacji
jest ułożenie w porządku alfabetycznym nazw
każdej klasy, odpowiadającej tylko jednemu
rodzajowi obiektów. Klasyfikacja alfabetyczno-
przedmiotowa należy do klasyfikacji
wyliczających.
W klasyfikacjach alfabetyczno –
przedmiotowych zazwyczaj stosuje się dla
ułatwienia grupowanie pokrewnych nazw
przedmiotów w jednej kolumnie, w układzie
alfabetycznym.
Podstawowe elementy
strukturalne:
• Hasło przedmiotowe (tematowe)- słowo,
związek wyrazowy lub wyrażenie języka
naturalnego przyjęte na oznaczenie
przedmiotu.
• Opis pomocniczy (h. przedmiotowego)- słowo,
związek wyrazowy lub wyrażenie j. naturalnego,
które wyraża aspekt rozpatrywanego
przedmiotu, może oznaczać również podklasę
przedmiotów (które wchodzą do szerszej klasy).
W ramach hasła przedmiotowego, opisy są
szeregowane alfabetycznie i wchodzą razem z
hasłem do słownika haseł przedmiotowych.
Podstawowe elementy
strukturalne (c.d.):
• Określnik tematyczny- słowo, związek
wyrazowy lub wyrażenie języka
naturalnego, uściślające znaczenie hasła
przedmiotowego. Może oznaczać
podklasę trzecią według hierarchii,
czasem wykorzystuje się tytuły
dokumentów lub ich opisy bibliograficzne.
Kolejność w ramach opisu jest dowolna,
nie umieszcza się określników w
słowniku.
• Rubryka przedmiotowa- jest to
wyliczenie w określonym porządku
powyższych elementów wraz z opisem
i kodem adresowym co najmniej
jednego dokumentu lub ze wskazaniem
tych miejsc w tekście dokumentu.
• Słownik haseł przedmiotowych
(tematycznych)- alfabetyczny wykaz
haseł przedmiotowych i opisów
pomocniczych używanych przy
klasyfikacji.
W słowniku występują
następujące relacje:
• Relacje synonimii- wyrażone za pomocą
odsyłacza „zob.”, warianty strukturalne tego
samego hasła, Np. Przekład maszynowy zob.
Przekład automatyczny
• Relacje rodzajowo- gatunkowe- odsyłacze
„zob.” i „zob. też”, relacje rodzajowe pomiędzy h.
przedm. i wchodzącymi w nie opisami
pomocniczymi o dwa znaki w lewo od początku
hasła, Np. diamikarty zob. też mikrokarty.
• Relacje asocjacyjne typu część-całość, proces-
narzędzie, proces-materiał, materiał-wyrób/produkt,
proces –obiekt. – wyrażone za pomocą odsyłacza
„zob. też”. Np. Absolutna prawda – patrz Prawda.
Zastosowanie:
• Używane są głównie do indeksowania wydawnictw
zwartych i czasopism, włącznie z przeglądami
dokumentacyjnymi, a także do sporządzania
niewielkich katalogów i kartotek o specjalnym
przeznaczeniu.
• Wykorzystywane są również do tworzenia katalogów
dla zbiorów bibliotecznych oraz indeksów do
katalogów systematycznych
• Przeznaczone są do wyszukiwania ścisłych informacji
z danego tematu. W takich spisach umieszcza się
dane bibliograficzne w miarę możliwości o
wszystkich dokumentach, których główny temat lub
przedmiot wyrażony jest przez dane hasło.
Zalety:
• uniwersalny porządek alfabetyczny jest
powszechnie znany i rozumiany,
• klasyfikacja alfabetyczno-przedmiotowa
może być stosowana na dowolnym nośniku,
• nie potrzeba do niej specjalnych środków i
urządzeń (chociaż może być
zmechanizowana KWIC, KWOC, KWAC),
• efektywne wyszukiwanie,
• łatwo wprowadzić nowe terminy,
• może być stosowana do nieograniczonej
liczby dokumentów.
Wady:
• nie umożliwiają wyszukiwania informacji
według dowolnej kombinacji cech,
wyrażonych przez hasła przedmiotowe,
• Stosowanie języka naturalnego wymaga
znajomości tego języka przez
użytkowników, inaczej niż w klasyfikacjach
hierarchicznych gdzie mamy do czynienia
z rozpowszechnionymi symbolami,
• Włączanie synonimów i quasisynonimów
wymaga stosowania licznych odsyłaczy
krzyżowych, które nie są tak przejrzyste.
Wady (c.d.):
• Słowniki haseł przedmiotowych
wymagają większej kontroli leksykalnej
niż tablice klasyfikacji hierarchicznych,
• Słownik klasyfikacji alf. przedm.
zazwyczaj nie wyjaśnia wszelkich reguł
budowy takiej klasyfikacji, co utrudnia
efektywne wykorzystywanie indeksu
czy tez katalogu,
• Tworzenie indeksów i katalogów w
oparciu o ta klasyfikację jest procesem
pracochłonnym, wymagającym
nakładów pracy i wysiłku specjalistów.
Bibliografia:
• Teoria wyszukiwania informacji /
Czerny Andriej. – Warszawa 1981, s.
51- 60.