Historia instytucji
politycznych
Ustrój
mieszany
i
republika
dr hab. Arkady Rzegocki
arkady.rzegocki@uj.edu.pl
Państwa nowożytne
Monarchie absolutne
Republiki
Ustroje mieszane
Geneza
Starożytność: Arystoteles, Plutarch, Polibiusz,
Cyceron, Liwiusz, Tacyt
Średniowiecze: Giovanni da Vitterbo,
Marsyliusz z Padwy
Renesans: Machiavelli (Rozważania), Thomas
More, Guicciardini
XVII wiek: James Harrington, John Milton;
Holendrzy: Pieter de la Cort, Johan de Witt
XVIII wiek: Rousseau, Kant (O wiecznym
pokoju), Thomas Paine (Prawa człowieka),
James Madison i Alexnader Hamilton (Pisma
federalistów)
Schyłek średniowiecze
początek nowożytności:
Inspiracja antyczną myślą polityczną (głównie
Arystoteles, Cyceron)
Pojawiają się najpierw republiki miejskie:
We Włoszech (pierwsze republiki bez niewolników):
Genua, Florencja, Wenecja, Piza, Lukka, Siena
Na Rusi od XII wieku: Nowogród, Psków
Federacja kantonów szwajcarskich od 1291 roku
Wolne miasta Niemiec
Niderlandy
Anglia 1649-1660
Rzeczpospolita Obojga Narodów
Stany Zjednoczone Ameryki Północnej
Republiki renesansowe opierały się na
arystokratycznym ideale życia wolnego od
pracy, ale poświęconego polityce
Rzeczpospolita była państwem obywateli, a nie
urzędników. Feliks Koneczny: „Biurokracja była
nieznana polskiej umysłowości. Polska sztuka
rządzenia polegała na rozbudzaniu ducha
obywatelskiego, a pruska, austriacka i rosyjska
na tłumieniu go. Polską rządzili obywatele,
państwami zaborczymi biurokraci”
Do początku XIX wieku wszystkie one upadły…
1776 Deklaracja niepodległości 13 kolonii
brytyjskich – 1787 – konstytucja Stanów
Zjednoczonych – nowoczesnej republiki
Rodzaje republik
Arystokratyczne (przynależność do
rodów)
Plutokratyczne (bogactwo jako
cenzus wyborczy)
Teokratyczne (rządzone przez
grupy kapłańskie)
Demokratyczne (udział we władzy
miał cały lud)
Ewa Thompson
Model republikański – najważniejsza
jest rzeczywistość; budowana „od
dołu” (Ateny, Rzym, Rzeczpospolita,
Stany Zjednoczone)
Model republikański – najważniejszy
jest człowiek, budowana „od góry”,
przez elity, pisarzy, filozofów
Postkolonializm
Anglia
1649-1660 republika
1653 – ustrój republikański określił „Instrument
rządzenia” – jedyna w dziejach Anglii spisana
konstytucja
Władza należała do jednoizboweo parlamentu
Władzę wykonawczą sprawował Lord Protektor
Od czasu kiedy ogłosił się dziedzicznym lordem
Protektorem Anglia de facto powróciła do ustroju
monarchicznego
1660 – parlament uchwalił przywrócenie
monarchii
.
Republika wenecka
wł. Serenissima Repubblica di Venezia – istniejąca od VIII
wieku do 1797.
Najdłużej nieprzerwanie funkcjonujące państwo o ustroju
republikańskim w historii.
Republika Wenecka była najpotężniejszą i zarazem najtrwalszą
z powstałych w średniowieczu miejskich komun włoskich.
Na czele państwa weneckiego stał obieralny - de iure
dożywotnio - doża, który zazwyczaj wywodził się z wąskiego
grona kilku najważniejszych rodów.
Ustrój republiki zapewniał starej oligarchii kupieckiej monopol
władzy.
Obywatele mieli bezpośredni wpływ na rządy poprzez liczne
rady i sądy, które krępowały poczynania doży. Władza, w
rozbudowanym z czasem państwie, całkowicie spoczywała w
rękach Wenecjan, którzy wszelkie terytoria przyłączone do
republiki traktowali jak kolonie.
Szwajcaria
W 1291 kanton Schwyz (od którego wywodzi się nazwa państwa), Uri i
Unterwalden sygnowały akt utworzenia związku wieczystego. Głównym
celem była chęć uwolnienia się spod wpływu Habsburgów.
Przełomem było zwycięstwo nad armią Habsburgów w bitwie pod
Morgarten 15 listopada 1315.
Do 1353 trzy założycielskie kantony zostały połączone z kantonami
Glarus i Zug oraz miastami Lucerna, Zurych i Berno tworząc tzw. "Starą
Konfederację", która rosła w siłę i bogactwo przez cały XV wiek (chociaż
Zurych został wykluczony z federacji w latach 40. XV wieku na skutek
zatargu terytorialnego).
Władzę kantonalną stanowiły zgromadzenia ludowe; sprawy związku
rozstrzygane były na zjazdach (Tagsatzungen)
Pełna niezależność Szwajcarii od Cesarstwa niemieckiego została
uznana w 1499 roku, a następnie potwierdzona w pokoju westfalskim.
W 1506 roku papież Juliusz II najął wojska szwajcarskie do osobistej
ochrony tworząc Gwardię Szwajcarską, która po dziś dzień pełni tę
funkcję.
Szwajcaria
W XVI wieku Szwajcaria stała się gł. ośrodkiem reformacji. Objęła
ona gł. kantony miejskie. W 1531, po wojnie kantonów
protestanckich z katolickimi (wiejskimi), nastąpiło ustalenie
podziału wyznaniowego kantonów.
Na mocy postanowień pokoju westfalskiego z 1648 r., kończącego
wojnę trzydziestoletnią, cesarz rzymsko-niemiecki uznał oficjalnie
niepodległość Szwajcarii i jej formalne wyodrębnienie z Rzeszy
Niemieckiej. Od tego czasu Szwajcarię zaczęto nazywać
Związkiem Szwajcarskim.
1798 – pod wpływem francuskim weszła w życie konstytucja
Republiki Helweckiej
1815 – Kongres Wiedeński utrzymał niezależność Szwajcarii jako
federacji złożonej z 22 kantonów. Wówczas Szwajcaria ogłosiła
„wieczystą neutralność”
1848 konstytucja – system federalny oparty na referendach
1891 – zmiany w konstytucji (duże znaczenie demokracja
bezpośrednia)
Republika Zjednoczonych Prowincji
Republika Siedmiu Zjednoczonych Prowincji Niderlandzkich, (De
Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden)
republika założona przez 7 protestanckich prowincji północnych
Niderlandów (Holandia, Zelandia, Utrecht, Groningen, Geldria,
Overijssel ,Fryzja oraz flamandzka Flandria), które po zawarciu
unii utrechckiej zdetronizowały w 1581 króla Hiszpanii Filipa II.
Republika została oficjalnie proklamowana w 1588 roku i
przybrała charakter protestancki kalwiński.
W pokoju westfalskim1648 Hiszpania uznała niepodległość
Zjednoczonych Prowincji.
Od końca XVI w. Prowincje przeżywały rozkwit - do miast
holenderskich przeniósł się handel zamorski, powstały nowe
kompanie handlowe między innymi takie jak: Holenderska
Kompania Wschodnioindyjska, Holenderska Kompania
Zachodnioindyjska.
Niderlandy
Kres Republiki poprzedził w Holandii wybuch wojny
domowej (1785-1787) pomiędzy frakcją "patriotów" a
oranżystami. Interweniowały wówczas Prusy, które
przywróciły Orańczykom dziedziczny tron. Republika
Zjednoczonych Prowincji ostatecznie upadła, kiedy
Holandia została zajęta przez rewolucyjne wojska
francuskie, podczas walk z koalicją antyfrancuską.
Wówczas, 19 stycznia 1795 roku, została proklamowana
Republika Batawska.
1806 – Napoleon utworzył Królestwo Holandii i osadził na
tronie swojego brata Ludwika Bonapartego
Kongres Wiedeński nie przywrócił republiki, utworzył
Królestwo Niderlandów, od którego w 1830 roku
oderwała się południowa część (Belgia)
Węgry
IX wiek słowiańskie Państwo Wielkomorawskie, podbite
przez Madziarów pod wodzą Arpada (obranego wodzem w
drodze elekcji).
Dynastia Arpadów panowała na Węgrzech do 1301 roku.
1001 rok - pierwszy król Węgier, Stefan I Święty (997-
1038), który ostatecznie przeprowadził chrystianizację
państwa.
W latach 1241–1242 Węgry zostały zniszczone przez
najazdy mongolskiej Złotej Ordy.
Szczyt potęgi państwo węgierskie osiągnęło za panowania
Ludwika Andegaweńskiego (1342–1382), także króla
Polski, kiedy Węgry sięgały od Adriatyku po Morze Czarne,
od Moraw po Siedmiogród i od Dalmacji po łuk Karpat, i
skutecznie przeciwstawiały się ekspansji Turcji w Europie.
Powrót do potęgi nastąpił za czasów Macieja Korwina
(1458–1490), który przyłączył do królestwa Śląsk,
Łużyce, Morawy oraz Dolną Austrię.
Potęga Węgier załamała się jednak zupełnie po 1526 w
wyniku klęski pod Mohaczem w bitwie z Turkami.
Reszta dotychczasowego królestwa dostała się rodzinie
Habsburgów jako dziedzina rodowa – skutek układu
wiedeńskiego (1515) pomiędzy Jagiellonami i
Habsburgami.
Natomiast Siedmiogród stał się odrębnym księstwem
uzależnionym od Turcji.
1222 rok – Złota Bulla Andrzeja II – przywileje dla szlachty:
zwolnienie od danin i posług, nietykalność osobista i majątkowa,
ograniczenie obowiązku służby wojskowej do obrony, a nawet
prawo oporu wobec króla nie dotrzymującego zasad bulli.
Silna pozycja licznej szlachty (około 5% ogółu społeczeństwa)
Dwukrotna unia z Polską 1370-1382 oraz 1440-1444 upodobniły
ustroje.
Stan szlachecki zyskał tak wielkie przywileje, że uniemożliwiło to
wprowadzenie monarchii absolutnej
Stan szlachecki uważał się za naród
Władza monarsza ograniczona przez prawo stanowione na sejmie
Każda próba wzmocnienia władzy królewskiej prowadzić mogła do
prawa oporu w postaci konfederacji przeciw królowi (zwanej w
Polsce z węgierskiego rokoszem)
1454 – 1573 – kształtowanie się
ustroju Rzeczpospolitej
1573 – 1648 – apogeum ustroju
1648 – 1764 – anarchizacja
1764 – 1795 – próby reform ustroju
państwa
Zasady ustroju
społecznego
1) zasada podziału stanowego społeczeństwa,
2) zasada wolności obywatelskich szlachty,
3) zasada równości szlachty,
4) zasady upośledzenia prawnego mieszczaństwa
i poddaństwa feudalnego chłopów,
5) zasada powiązania państwa i Kościoła,
6) zasada tolerancji religijnej,
7) zasada poszanowania praw mniejszości
narodowych.
Prof. W. Uruszczak
Zasady ustroju
politycznego:
8) zasada niepodległości i samowładności
(suwerenności) Rzeczypospolitej,
9) zasada suwerenności narodu szlacheckiego,
10) zasada mieszanej (monarchiczno-republikańskiej)
formy rządu,
11) zasada jedności Rzeczypospolitej,
12) zasada podziału władzy,
13) zasada ustroju parlamentarnego,
14) zasada elekcyjności tronu,
Zasady ustroju
politycznego
15) zasada nadrzędności prawa (praworządności),
16) zasada poszanowania partykularnych odrębności
prawnych,
17) zasada odpowiedzialności głowy państwa (króla),
18) zasada dożywotności urzędów,
19) zasada samorządności,
20) zasada jednomyślności,
21) prawo wolnego głosu i wolnego sprzeciwu (liberum
veto),
22) zasada wyboru sędziów.
Prof. W. Uruszczak
Ruch egzekucyjny XVI w
Zakaz kumulacji w jednym ręku wysokich
godności państwowych
Zwrot nieprawnie dzierżawionych
królewszczyzn
Silniejsza integracja Korony z Litwą oraz Prus
Królewskich.
Likwidacja jurysdykcji kościelnej nad szlachtą
Oddanie w ręce szlachty najwyższeo trybunału
sądowego (stało się to w 1578)
Wprowadzenie Kościoła narodowego (kalwini)
Ważniejsze daty
1454 – Przywilej cerekwicko-nieszawski
1454-1466 – Wojna trzynastoletnia z zakonem krzyżackim.
1492-1501 – Panowanie Jana Olbrachta.
1492/1493 – Ustalenie się regularnych obrad sejmu
walnego (król, senat i izba poselska).
1501-1506 – Panowanie Aleksandra Jagiellończyka w Polsce
i na Litwie.
1501 – Unia mielnicka.
1505 – konstytucja „Nihil novi”
1506-1548 – Panowanie Zygmunta Starego.
1525 – Traktat krakowski między Polską i Zakonem.
Państwo krzyżackie stało się państwem świeckim,
pozostającym w zależności lennej od Polski.
1548-1572 – Panowanie Zygmunta Augusta
1569 – Unia lubelska
1573 – Konfederacja warszawska
1573 - pierwsza wolna elekcja; artykuły henrykowskie i
pacta conventa
Kandydat do tronu musiał złożyć przysięgę, że będzie
przestrzegał dotychczasowych przywilejów
szlacheckich;
Zgodzi się na obecność u jego boku rady senatorów
rezydentów (kontrolujących władzę),
Zachowa pokój religijny (konfederacja warszawska)
Szlachta miała też prawo wypowiedzieć posłuszeństwo
królowi
Król
Głowa państwa
Zwierzchnik administracji centralnej i terenowej (nominacja na
najważniejsze stanowiska świeckie, a nawet opiniowanie
kandydatów na biskupów)
Zarządzanie Królewszyznami
Najwyższy sąd (od 1578 Batory przekazał w ręce szlachty,
tworząc trybunały w Piotrkowie oraz Wilnie (zamiennie z
Grodnem i Łuckiem)
Przewodniczył posiedzeniom senatu
Przewodniczył sądowi sejmowemu (przypadki zdrady stanu)
Dokonywał ostatecznej redakcji uchwał
Kierował polityką zagraniczną (przyjmował obcych posłów i
wysyłał własnych zagranicę)
Zawierał traktaty, wypowiadał wojnę, zawierał układy
pokojowe (międzynarodowe dokumenty wymagały ratyfikacji
sejmu)
Urzędy centralne przy
królu:
Kanclerz
Podkanclerz
Podskarbi koronny i nadworny
Marszałek koronny i nadworny
hetman
Sejm – kompetemcje:
obrona praw i przywilejów,
przestrzeganie prawa pospolitego,
uchwalanie podatków i konstytucji,
decyzje o wojnie, pokoju, liczebności wojska,
decyzje o wydatkach i dochodach państwa,
o wysłaniu poselstw,
wetowanie decyzji króla, w razie konieczności.
W dobie wolnych elekcji sejm zbierał się także trzykrotnie w
czasie każdego bezkrólewia, by wybrać nowego króla. Kolejne
sejmy nosiły nazwy: konwokacyjnego (na którym interrex, którym
zawsze był prymas Polski, wyznaczał termin następnego sejmu,
zaś szlachta zawiązywała się w konfederację dla wyboru króla i
strzeżenia porządku w państwie w okresie bezkrólewia),
elekcyjnego (na którym dokonywano wyboru króla) oraz
koronacyjnego (na którym koronowano króla).
Sejmik
Sejmik uchwalał lokalne podatki i tworzył sąd sejmikowy.
Sejmiki ziemskie były równoprawne z sejmami prowincjonalnymi i sejmem walnym
i król mógł zwołać którykolwiek z nich dla zatwierdzenia swych propozycji.
Od połowy XV wieku sejmiki zaczęły wysyłać swych przedstawicieli - posłów - na
sejm walny.
Z chwilą powstania izby poselskiej sejmu walnego zmalała rola ustawodawcza
sejmików, zachowały one jednak pewne istotne kompetencje:
Sejmik przedsejmowy – wysłuchiwał legacji króla zwołującej sejm walny,
wybierał posłów i sporządzał dla nich instrukcje
Relacyjny – wysłuchiwał relacji posłów z sejmu walnego i decydował o
przyłączeniu się do jego decyzji, a także ustalał sposób rozdziału podatków
uchwalonych na sejmie. Sejmiki relacyjne odbywały się od 1589.
elekcyjny – wybierał w poczwórnej liczbie kandydatów na wakujące urzędy
podkomorzego, sędziego ziemskiego, podsędka i pisarza ziemskiego, a w Wielkim
Księstwie Litewskim również na urząd marszałka sejmikowego
kapturowy – zwoływany na czas bezkrólewia dla wybrania władz konfederacji i
sądu kapturowego
deputacki – wybierał deputata do Trybunału Koronnego i Litewskiego
gospodarczy – w XVII wieku w okresie "rządów sejmikowych" zajmował się
sprawami gospodarczymi i po 1677 wybierał deputatów do Trybunału Skarbowego
Radomskiego
Sejmik
Sejmik wybierając posła układał instrukcję dla niego, określając
tym samym granice jego działania na sejmie walnym. Mogły w
nich warunkować swą zgodę dla uchwał sejmowych od
przyjęcia swych postulatów lub dawać posłowi swobodę
działania. Poseł, który działał sprzecznie z instrukcją, nie był
karany - jedyną konsekwencją było niewybieranie go
następnym razem. Niektóre postanowienia sejmu walnego
wymagały zatwierdzenia przez sejmik.
Posłowie poszczególnych prowincji zbierali się na sejmikach
generalnych by ustalić swoje stanowisko przed obradami sejmu
walnego.
Uchwały sejmikowe zwano laudami. Od końca XVI wieku
wpisywano je zwykle do ksiąg grodzkich.
W XVII wieku w obliczu bezwładu władzy centralnej sejmiki
przejęły znaczną część jej uprawnień (egzekucja i redystrybucja
podatków, powoływanie żołnierza, zarząd lokalny). Te tzw.
"rządy sejmikowe" zostały zniesione w 1717.
Konstytucja 3 maja 1791
Kwiecień 1791 – uchwalono prawo o miastach
3 maja 1791:
Znosiła wolną elekcję
Znosiła liberum veto
Wprowadziła dziedziczność tronu (sascy Wettyni)
Straż Praw - Nowy centralny rząd z królem, prymasem, 5
ministrami (policji, pieczęci, spraw zagranicznych, wojny i
skarbu, marszałek sejmu, i następca tronu (ale bez prawa
głosu)
Likwidacja odrębności między Koroną i WXL
Tolerancja religijna z zapewnieniem katolicyzmowi prawa
religii panującej
Brała chłopa pod opiekę prawa krajowego
Historia instytucji
politycznych
Ustrój
mieszany
i
republika
dr hab. Arkady Rzegocki
arkady.rzegocki@uj.edu.pl