Choroby

Choroby

autoimmunologiczne

autoimmunologiczne

# Reumatoidalne zapalenie
stawów

# Bielactwo

REUMATOIDALNE

REUMATOIDALNE

ZAPALENIE STAWÓW

ZAPALENIE STAWÓW

RZS

RZS

DEFINICJA:

Reumatoidalne  zapalenie stawów (rzs)
jest przewlekłą, zapalną,
immunologicznie zależną, układową
chorobą tkanki łącznej
charakteryzującą się niespecyficznym,
symetrycznym zapaleniem stawów,
występowaniem zmian pozastawowych
i powikłań układowych, prowadzącą do
niepełnosprawności, kalectwa i
przedwczesnej śmierci.

Zmiany towarzyszące

Zmiany towarzyszące

chorobie:

chorobie:



Wahania temperatury

Wahania temperatury



Niedokrwistość

Niedokrwistość



Przyspieszenia opadania krwinek

Przyspieszenia opadania krwinek



Obniżenie w surowicy stężenia

Obniżenie w surowicy stężenia

albumin i podwyższenie globulin

albumin i podwyższenie globulin



Zaniki mięśniowe

Zaniki mięśniowe



Zmiany w tkance podskórnej

Zmiany w tkance podskórnej

Występowanie choroby:

Występowanie choroby:



Choroba występuje 3 – 4 razy

Choroba występuje 3 – 4 razy

częściej u kobiet, zasadniczo w

częściej u kobiet, zasadniczo w

każdym w wieku, najczęściej

każdym w wieku, najczęściej

jednak w wieku 40 – 45 lat.

jednak w wieku 40 – 45 lat.

Znana jest na całym świecie. W

Znana jest na całym świecie. W

Polsce mamy co najmniej 100

Polsce mamy co najmniej 100

000 chorych na rzs.

000 chorych na rzs.

Objawy choroby:

Objawy choroby:



obrzęki stawów

obrzęki stawów



bóle stawów podczas wykonywania ruchu

bóle stawów podczas wykonywania ruchu



ból i zanik mięśni (na ręce zwłaszcza zanik kłębu

ból i zanik mięśni (na ręce zwłaszcza zanik kłębu

kciuka i mięśni międzykostnych)

kciuka i mięśni międzykostnych)



rumień dłoniowy (łac. erythema palmare)

rumień dłoniowy (łac. erythema palmare)



wilgotna skóra

wilgotna skóra



bagnetowate ustawienie względem przedramienia

bagnetowate ustawienie względem przedramienia



symetryczne zmiany

symetryczne zmiany



torbiele Bakera

torbiele Bakera



zespół cieśni nadgarstka

zespół cieśni nadgarstka



stan podgorączkowy

stan podgorączkowy

Najczęstsze   odchylenia w

Najczęstsze   odchylenia w

badaniach laboratoryjnych:

badaniach laboratoryjnych:

Podwyższenie wartości OB.

Podwyższenie wartości OB.

Podwyższenie stężenia białka ostrej fazy

Podwyższenie stężenia białka ostrej fazy

(CRP).

(CRP).

Obecność czynnika reumatoidalnego.

Obecność czynnika reumatoidalnego.

Niedokrwistość.

Niedokrwistość.

Nadpłytkowość.

Nadpłytkowość.

Wzrost fosfatazy alkalicznej.

Wzrost fosfatazy alkalicznej.

W klinicznym przebiegu rzs można

W klinicznym przebiegu rzs można

wyróżnić trzy typy:

wyróżnić trzy typy:



1. Tzw. samoograniczający, o łagodnym

1. Tzw. samoograniczający, o łagodnym

przebiegu, który dotyczy niewielkiego odsetka

przebiegu, który dotyczy niewielkiego odsetka

chorych (5-10%).

chorych (5-10%).

Czynnik reumatoidalny

Czynnik reumatoidalny

występuje w tej grupie chorych w niskim mianie u

występuje w tej grupie chorych w niskim mianie u

mniej niż 5%. Po stosowaniu tradycyjnych leków

mniej niż 5%. Po stosowaniu tradycyjnych leków

modyfikujących przebieg choroby występuje

modyfikujących przebieg choroby występuje

tendencja do cofnięcia się objawów choroby. Po 3 do

tendencja do cofnięcia się objawów choroby. Po 3 do

10 lat od rozpoznania chorzy ci na ogół nie spełniają

10 lat od rozpoznania chorzy ci na ogół nie spełniają

kryteriów diagnostycznych rzs. Rozpoznanie rzs w tej

kryteriów diagnostycznych rzs. Rozpoznanie rzs w tej

grupie chorych należy traktować jako

grupie chorych należy traktować jako

prawdopodobne. W pewnym odsetku przypadków

prawdopodobne. W pewnym odsetku przypadków

istnieje możliwość zmiany rozpoznania.

istnieje możliwość zmiany rozpoznania.



2. Drugi typ charakteryzuje się

2. Drugi typ charakteryzuje się

niewielką progresją choroby.

niewielką progresją choroby.

Występuje podobnie często jak typ

Występuje podobnie często jak typ

pierwszy, z tą różnicą, że czynnik

pierwszy, z tą różnicą, że czynnik

reumatoidalny obecny jest u 60 do

reumatoidalny obecny jest u 60 do

90% chorych. Odpowiedź na leczenie

90% chorych. Odpowiedź na leczenie

tradycyjnymi lekami modyfikującymi

tradycyjnymi lekami modyfikującymi

przebieg choroby jest na ogół

przebieg choroby jest na ogół

wyraźna, mimo stałej progresji

wyraźna, mimo stałej progresji

choroby.

choroby.



3. Typ trzeci charakteryzuje się dużą

3. Typ trzeci charakteryzuje się dużą

progresją choroby i występuje u 60 do

progresją choroby i występuje u 60 do

90% chorych na rzs.

90% chorych na rzs.

Wysokie miano

Wysokie miano

czynnika   reumatoidalnego stwierdza się od

czynnika   reumatoidalnego stwierdza się od

początku choroby. Antygen DR4 występuje

początku choroby. Antygen DR4 występuje

w wysokiej częstości w tej grupie chorych.

w wysokiej częstości w tej grupie chorych.

Chorzy źle odpowiadają na leczenie

Chorzy źle odpowiadają na leczenie

tradycyjnymi lekami modyfikującymi

tradycyjnymi lekami modyfikującymi

przebieg choroby. Dochodzi do stałej

przebieg choroby. Dochodzi do stałej

progresji zmian i postępującej destrukcji

progresji zmian i postępującej destrukcji

stawów. Ta postać choroby szybko prowadzi

stawów. Ta postać choroby szybko prowadzi

do niepełnosprawności i inwalidztwa.

do niepełnosprawności i inwalidztwa.

Leczenie

Leczenie

Leczenie jest bardzo trudne i

Leczenie jest bardzo trudne i

wieloletnie. Podaje się leki, które

wieloletnie. Podaje się leki, które

wpływają bezpośrednio na przebieg

wpływają bezpośrednio na przebieg

choroby:

choroby:



sole złota

sole złota



kortykosteroidy

kortykosteroidy



środki immunosupresyjne

środki immunosupresyjne



antybiotyki

antybiotyki



Oraz wiele innych

Oraz wiele innych

Nowe terapie lecznicze:

Nowe terapie lecznicze:



inhibitory TNF



infliksimab podawany 1 raz w miesiącu



adalimumab podawany 2 razy w tygodniu



etanercept podawany 2 razy w tygodniu



leki zmniejszające aktywność

autoimmunologiczną komórek T



leflunomid



antagoniści dla receptora interleukiny 1



immunoabsorpcja – usuwanie z krwiobiegu

przeciwciał odpowiedzialnych za rozwój i

postęp choroby.

BIELACTWO

BIELACTWO

BIELACTWO ( ALBINIZM)

BIELACTWO ( ALBINIZM)



Są to nieregularne odbarwienia
ogniskowe skóry, z
charakterystycznym
przebarwieniem na obwodzie,
zajmujące niekiedy ograniczone
powierzchnie (np. twarz, grzbiety
rąk i okolice narządów płciowych),
niekiedy zaś dotyczące prawie całej
skóry.



brak pigmentu w skórze, tworach

skórnych, włosach i tęczówce oka

(czerwone oczy lub, rzadziej,

niebieskawe). Osobnicy nie mający

pigmentu w skórze, są wrażliwi na

działanie promieni słonecznych, mają

bardzo jasną skórę, białe włosy, rzęsy

i brwi. Dziecko z albinizmem rodzi się

różowawe, co jest spowodowane

prześwitywaniem naczyń

krwionośnych. Tęczówka ich oka jest

bezbarwna, przeświecają przez nią

naczynia krwionośne, co nadaje oku

czerwoną barwę.

Przyczyna:

Przyczyna:



Albinizm wywołany jest przez

brak enzymu tyrozynazy

przekształcającego prekursor

melaniny w barwnik melaninę.

Warunkuje go gen recesywny

homozygotyczny. Cechę tę

zaliczamy do genetycznych

anomalii pigmentacji, która jest

niekorzystna dla osobnika.



Albinosi są bardzo wrażliwi
na promienie UV, szybko
reagują stanami zapalnymi
skóry, łatwo występują
pęcherze i zrogowacenia.
Częstotliwość
występowania 1/110 000
osób

.

.

Leczenie:

Leczenie:



Fotochemioterapia - najczęściej zalecana metoda

(wykorzystywana też w leczeniu łuszczycy).

Polega na naświetlaniu skóry promieniowaniem

UV o odpowiedniej długości fal, po doustnym

przyjęciu leku dodatkowo uwrażliwiającego skórę

na to promieniowanie. Leczenie trwa wiele

miesięcy, a korzystne wyniki uzyskuje się tylko w

części przypadków. Poza tym stosowanie

przewlekłe tych leków doustnych wymaga

okresowych badań krwi monitorujących przede

wszystkim czynność wątroby. Nierzadko uzyskuje

się tylko częściową repigmentację, co nie zawsze

daje zadowalający efekt kosmetyczny.



Wyciąg z dziurawca - leczenie prowadzone
może być tylko i wyłącznie pod kontrolą
lekarza. U dzieci zaleca się stosowanie go
doustnie i/lub zewnętrznie z ewentualnym
naświetlaniem skóry promieniowaniem UV.
Nieprawidłowe leczenie może spowodować
poparzenia skóry. Niektórzy dermatolodzy
stosują dodatkowo leki uspokajające.



Jeżeli zmiany bielacze są drobne, pozostaje
jedynie maskowanie ich odpowiednim
makijażem, np. kosmetykami firmy Makryon
z serii Dermacolor Camuflage System.



Z najnowszych prób leczenia bielactwa

wymienić można prowadzone w niektórych

ośrodkach autoprzeszczepy naskórkowe.

Zabieg polega na przeszczepianiu

cieniutkich płatków naskórkowych pacjenta

z okolic skóry zdrowej na plamy bielacze.

Nie jest to także metoda dająca doskonałe

wyniki, ale w części przypadków uzyskano

repigmentację.



U chorych, u których próby ponownej

pigmentacji były nieudane, a bielactwo

stanowi ich duży defekt kosmetyczny,

można pokusić się o całkowite pozbawienie

pacjenta barwnika skóry - za pomocą

środków farmakologicznych

.

.