Ramowe zasady ewakuacji ludzi z budynków
podczas zagrożeń
1.Po zauważeniu zagrożenia ( dym,
płomień, zapach, wyciek, pękanie,
inne )powiadomić
i ostrzec sąsiadów oraz wezwać
pomoc zewnętrzną ( straż pożarna,
zespoły ratownictwa medycznego,
policja).
2.W budynkach użyteczności
publicznej
i zamieszkania zbiorowego, po
wykryciu zagrożenia, do działa muszą
natychmiast przystąpić kierownictwo i
służby ochrony budynku. Należy
wezwać pomoc zewnętrzną
( straż pożarna, zespoły ratownictwa
medycznego, policja ) i wdrożyć do
procedury zarządzania ewakuacją
.
3.Ewakuacją powinien kierować
wyznaczony kierownik ( lider ).
Powinien zadbać o dobrą
komunikację z ewakuowanymi i
kierownictwem obiektu ( łączność
radiowa ).
4.Kierownik powinien wyewakuować
ludzi do wcześniej wyznaczonych
miejsc zbiórek
( posterunki ewakuacyjne ).
5.W trakcie ewakuacji mogą być
ranni. Należy wtedy zapewnić, o ile to
możliwe, pierwszą pomoc. W
pierwszej kolejności ewakuować
dzieci, rannych, kobiety w ciąży, ludzi
o ograniczonej zdolności poruszania
się.
Nie zawsze jest to możliwe. Nieraz
należy dokonywać bardzo trudnych
wyborów moralnych.
6.Kierownik ewakuacji powinien
perfekcyjnie znad budynek. Często
zdarza się, że należy ludzi poszukiwać
w budynku.
7.W pierwszej fazie ewakuacji
kierownik musi odpowiednio
zarządzać informacją ( będzie
otrzymywał bardzo dużo różnych i
także sprzecznych informacji w ciągu
bardzo krótkiego czasu – kilku minut ).
W żadnym przypadku nie może się
wahać i okazać brak wiedzy i
zdecydowania.
8.Kierownik ( lider ) powinien
wyznaczyć, o ile to możliwe,
swojego pomocnika, który byłby
odpowiedzialny za sprawdzanie
pomieszczeń, z których
wyewakuowano ludzi
.
9.Pokoje i pomieszczenia, w których
znajdowali się ludzie, w miarę
możliwości, powinny być
zabezpieczone ( banki, sądy,
prokuratury, policja, obiekty
specjalne, inne ).
10.Lider powinien być oznakowany.
11.Po przybyciu na miejsce ewakuacji
straży pożarnej, zespołów ratownictwa
medycznego
i policji organizację i prowadzenie
ewakuacji przejmuje kierujący
działaniem ratowniczym
( strażak ).
12.Podczas zagrożeń związanych z
podłożeniem ładunków wybuchowych
działania organizują
i prowadzą policja oraz służby specjalne.
Po znalezieniu niewypałów ( amunicja )
działania prowadzą specjalne jednostki
wojska ( saperzy ).
13.Podczas akcji ratowniczych
prowadzonych
w budynkach KDR powinien
wyznaczyć dwa rodzaje działań:
działania poszukiwawczo-
-ratownicze oraz działania gaśniczo-
techniczne
i chemiczne.
14.Działania poszukiwawczo-
ratownicze powinny polegać na
poszukiwaniu ludzi w budynku,
udzielaniu kwalifikowanej pierwszej
pomocy i ewakuowaniu ze strefy
zagrożenia. Powinny to prowadzić
wyznaczone przez KDR zastępy i/lub
roty poszukiwawczo-ratownicze.
15.Działania gaśniczo-techniczne i
chemiczne powinny prowadzić
wyznaczone przez KDR zastępy i/lub
roty gaśniczo-techniczne i/lub
chemiczne.
16.Dowódcy zastępów i rót powinni
mieć łączność z KDR.
17.Podczas działać poszukiwawczo-
ratowniczych prowadzonych w
budynkach wielokondygnacyjnych
należy przeszukiwać kondygnację po
kondygnacji. Po każdym przeszukaniu
kondygnacji należy złożyć meldunek
KDR.
18.KDR powinien zapewnić roty
rezerwowe
( zależy to od posiadanych sił i
środków ).
19.KDR powinien uwzględniać w
swoich działaniach stany wyższej
konieczności.
20.Zastępy gaśniczo-techniczne,
podczas swoich działań, powinny
korzystać z wydzieleń stref
pożarowych, hydrantów
wewnętrznych, urządzeń
zapobiegających zadymieniu, kamer,
dźwiękowych systemów
ostrzegawczych
i systemu łączności w budynku.
Należy współpracować ze służbami
nadzoru
i ochrony budynku.
21.Po wyewakuowaniu ludzi na
zewnątrz budynku należy ich
skierować do punktu ewakuacyjnego,
a w przypadku zagrożeń życia lub
zdrowia natychmiast do punktu
medycznego. Należy określić liczbę
wyewakuowanych ludzi.
22.Podczas ewakuacji ludzi z kilku
budynków należy wyznaczyć i
oznakować obszar ewakuacyjny. KDR
powinien wyznaczyć dowódcę tego
obszaru i przydzielić mu zadania.
Dowódca obszaru ewakuacyjnego
powinien być oznakowany i posiadać
tubę głośnomówiącą. Należy tam
skierować namioty lub autobusy,
a następnie przetransportować ludzi
do wyznaczonego punktu socjalnego (
hotel, szkoła, inny budynek ).
23.Środki masowego przekazu
powinny informować społeczność
lokalną o zaistniałej sytuacji.
Komunikaty telewizyjno-radiowo-
-internetowe są bardzo ważne dla
ludzi sąsiadujących z obszarem
ewakuacyjnym.
24.Planując ewakuację dużych grup
ludzi z kilkudziesięciu lub kilkuset
budynków należy uruchomić zespoły
zarządzania kryzysowego, służby,
inspekcje, straże i odpowiednie
instytucje.
Ramowe zasady znajdują się w artykule „Ewakuacja –
stąpanie po kruchym lodzie” autorstwa Jerzego Raneckiego
w Przeglądzie Pożarniczym 7/2009.