DIATERMIA
KRÓTKOFALOWA

TERAPULS

DIATERMIA KRÓTKOFALOWA



Zabieg polegający na miejscowym przegrzaniu

tkanek pod wpływem pola elektrycznego lub pola

magnetycznego wielkiej częstotliwości, co przyczynia

się do rozluźnienia mięśni i łagodzi odczucia bólu.



Różnica pomiędzy diatermią krótkofalową zwaną

potocznie DKF, a innymi zabiegami

ciepłoleczniczymi polega na tym, iż w tym przypadku

ciepło jest wytwarzane wewnątrz tkanek. Jest to tzw.

ciepło endogenne (ciepło dostarczane z zewnątrz jest

ciepłem egzogennym).

DZIAŁANIE



rozgrzewające,



rozluźniające,



łagodzenie dolegliwości bólowych,



poprawa ukrwienia i czynności tkanek,



zmniejszanie stanów zapalnych poprzez

wyeliminowanie większości mikroorganizmów

chorobotwórczych,



zwiększenie wchłaniania wysięku zapalnego

W diatermii terapeutycznej stosowanej w

rehabilitacji stosuje się pola magnetyczne lub

elektryczne o częstotliwości 2,45-27,12 MHz i

mocy rzędu kilkuset watów. W tej kategorii

wyróżnia się dwa rodzaje diatermii:



diatermię kondensatorową (pojemnościową) -

do nagrzewania stosuje się pole elektryczne

podgrzewające tkanki płytko położone, głównie

skórę i tkankę tłuszczową.



diatermię indukcyjną - do nagrzewania stosuje

się pole magnetyczne wnikające głęboko w ciało,

powstające prądy wirowe nagrzewają mięśnie.

Wyróżnia się też diatermię chirurgiczną, która

służy do cięcia i koagulacji tkanek. Jest ona

stosowana m.in. w chirurgii plastycznej i

dermatologii (częstotliwość ok. 0,5-1,75 MHz,

moce rzędu 100-300 W).

Metoda
kondensatorowa DKF



Źródłem ciepła jest tarcie między poruszającymi się w polu

elektrycznym jonami płynów tkankowych oraz tzw. strata dipolowa



Część ciała umieszczona zostaje w elektrycznym polu

kondensatora, pomiędzy dwoma metalowymi płytkami elektrod.

Elektrody nie powinny przylegać  bezpośrednio do ciała



Zmienne ładowanie i rozładowywanie kondensatora pod wpływem

dużych częstotliwości prądu zmiennego  zachodzi w ułamku

sekundy



Zmiana odległości elektrod od ciała powoduje zmianę głębokości

przegrzania tkanek( głębokie i równomierne przegrzanie uzyskuje

się przy odsunięciu elektrod na odległość 5-10cm, a

powierzchowne 2-3cm)



Największe przegrzanie występuje w tkance tłuszczowej i szpiku

kostnym, a najmniejsze w mięśniach



Wymaga stosowania techniki dwuelektrodowej( dwóch okładek

kondensatora).

Metoda indukcyjna



Cechą szczególna jest powstawanie prądów

wirowych w tkankach



Natężenie  zmiennego pola

magnetycznego( oraz ilość wytworzonego

ciepła) zmniejsza się wraz z odległością cewki

od ciała. Głębokość przegrzania zwiększa się

nieco przez odsunięcie elektrody od skóry.



W metodzie tej występuje największe

przegrzanie tkanki mięśniowej  , a mniejsze

tkanki tłuszczowej i skóry.



Stosuje się technikę

jednoelektrodową(aplikator zabiegowy 

płaska cewka indukcyjna)

METODYKA WYKONANIA
ZABIEGU



Najczęściej do diatermii krótkofalowej

stosuje się elektrody kondensatorowe

sztywne i miękkie. Elektrod miękkich używa

się do rozległych przegrzewań, ze względu na

ich dużą powierzchnię. Odpowiednią

odległość elektrody od skóry można uzyskać

poprzez stosowanie podkładek z

dziurkowanego filcu.



Elektrody powinny być ułożone w równej odległości od

ciała chorego, nie mogą bezpośrednio stykać się z

ciałem.



Do zabiegu nie wolno przystąpić mając przy sobie

jakiekolwiek

metalowe przedmioty

(kluczyki, kolczyki,

zegarki telefony komórkowe itp.). gdy zabieg jest

stosowany na powierzchnie stykające się ze sobą np.

uda, to pomiędzy nogi należy umieścić podkładkę

filcową.



Zabieg wykonywać należy

na gołą skórę

, wilgotna

odzież może ulec znacznemu przegrzaniu i

spowodować oparzenia.



Podczas trwania zabiegu (około 15-20 min.) należy

przebywać nieruchomo i nie dotykać aparatu.



Diatermia krótkofalowa musi być wykonywana na

leżankach lub/i krzesłach drewnianych.



Stosowanie DKF-u w pobliżu instalacji wodociągowej,

stwarza niebezpieczeństwo porażenia prądem pacjenta

lub osoby obsługującej.

Dawkowanie ustalone na
podstawie wrażeń
subiektywnych pacjenta!



I - dawka atermiczna- bez uczucia ciepła



II - dawka oligotermiczna- progowe wrażenie

ciepła



III - dawka termiczna- przyjemne wrażenie

ciepła



IV - dawka hipertermiczna- silne wrażenie

ciepła ale bez uczucia bólu

CZAS ZABIEGU



krótki 3- 4min.



średni 5- 9min.



długi 10- 15min.

WSKAZANIA



leczenie różnego rodzaju podostrych i

przewlekłych stanów zapalnych np.

stawów ,



zapalenie okołostawowe,



zapalenie pochewek ścięgnistych,



zapalenie płuc, pęcherza moczowego,



zwyrodnienia kręgosłupa,



nerwobóle i zapalenie nerwów,



przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa,

migdałków, ucha, krtani,



nieżyt oskrzeli,



stan po zapaleniu opłucnej,



odmrożenia,



stany pourazowe,



mięśniobóle,



entezopatie (bolesne zmiany chorobowe

przyczepów ścięgnistych mięśni do

kośćca),



zaburzenia czynności dokrewnej jajników

Przeciwwskazania



nowotwory,



stany po leczeniu jonizującym,



epilepsja, choroby z przeciwwskazaniem do

ciepła,



gruźlica płuc,



ciąża,



menstruacja,



metale wewnątrz i na zewnątrz organizmu,



zaburzenia ukrwienia obwodowego,

Przeciwwskazania c.d



skłonność do krwawień z układu pokarmowego

i dróg

oddechowych,



stany z wysoką gorączką,



wylewy krwawe do narządów wewnętrznych,



ropne stany zapalne ucha środkowego i

pęcherza żółciowego,



obrzęki,



ropnie, żylaki, zakrzepowe zapalenie żył,



rozrusznik serca,



zbyt młody wiek.

Diatermia mikrofalowa

DIATERMIA
MIKROFALOWA



Diatermia, w której wykorzystuje się pole

elektromagnetyczne o częstotliwości 0,3–3,0 GHz;

stosowana także w onkologii do termicznego

niszczenia tkanek nowotworowych (hipertermia).



Polega na głębokim przegrzaniu tkanek. Jest to

skuteczny zabieg wywołujący rozszerzenie naczyń

krwionośnych, zwiększa przepływ krwi tętniczej,

zwiększa wchłanianie tkankowe oraz komórkową

przemianę materii. Równocześnie powoduje wzrost

liczby leukocytów, obniża pobudliwość nerwowo-

mięśniową, zmniejsza napięcie mięśniowe, zwiększa

trofikę tkanek oraz działa uspokajająco na ośrodkowy

układ nerwowy.

DZIAŁANIE NA TKANKI



Padająca na skórę wiązka mikrofal zostaje

w około 30% odbita od jej powierzchni.

Pozostała część promieniowania, zostaje

pochłonięta na głębokość ok. 6-8cm.



Wnikając w tkankę mikrofale powodują

oscylację jonów w elektrolitach oraz drobin

w spolaryzowanych dielektrykach. W ten

sposób powstaje ciepło.



 Największemu przegrzaniu pod wpływem

mikrofal ulegają tkanki zawierające dużo

wody tj: mięśnie i krew. Tkanka tłuszczowa

przegrzewa się słabo.

METODYKA WYKONANIA
ZABIEGU



Wykonuje się bezpośrednio na odsłoniętą

powierzchnię skóry.



Pacjent odczuwa wyraźne ciepło !



Odległość promiennika od skóry wynosi ok. 5-10

cm w zależności od:

a) wielkości pola zabiegowego
b) zamierzonej głębokości przegrzania

Wyróżnia się 4 dawki- podobnie jak DKF
(I,- 20W, II,-50W, III- 75W, IV- 100W)



zazwyczaj używa się dawek w granicach 20-75W



czas zabiegu 5-15min



częstotliwość zabiegów 10-15 w serii

WSKAZANIA



przewlekłe zapalenia stawów



przewlekłe nerwobóle



zespoły bólowe w przebiegu choroby

zwyrodnieniowej



przewlekłe stany zapalne narządów rodnych

PRZECIWWSKAZANIA



zaburzenia ukrwienia



nowotwory



stany zapalne żył



obrzęki



stany zwiększonej wrażliwości na światło



ropnie



wylewy krwawe



zespolenia metalowe



wszczepiony rozrusznik



ciąża

TERAPULS

 

                            

                                  

 

                            

                                  



Terapuls-Diatermia krótkofalowa

impulsowa to zabieg , w którym wykorzystuje

się impulsowe pole elektromagnetyczne wielkiej

częstotliwości.

Terapuls przegrzewa tkanki minimalizując efekt

cieplny poprzez zastosowanie impulsów o

bardzo dużej mocy, oddzielonych od siebie

przerwami dostatecznie długimi, które te ciepło

w tkankach rozpraszają.

Mechanizm działania tej postaci energii,

sprowadza się w znacznym stopniu, do wpływu

na potencjał elektryczny błon komórkowych, co

prowadzi do wielu zmian w czynności komórek.

METODYKA WYKONANIA
ZABIEGU



Zabieg polega na odpowiednim ułożeniu głowicy oraz

na ustaleniu odpowiedniej dawki.



Układa się kuracjusza i przykłada się głowicę

generatora, tak aby swoją powierzchnią miała jak

największy kontakt z ciałem pacjenta.



Pomiędzy głowicę a skórę podkłada się jednorazową

chusteczkę w celu higienicznym. Puste przestrzenie

powinno się wypełnić chusteczkami.



Można też zabieg wykonywać przez ubranie ponieważ

pole magnetyczne posiada zdolność przenikania przez

ubranie. Głowicę ustawia się w takim kierunku aby

dawała jak najmniej niepotrzebnego, szkodliwego

promieniowania.



Skóra powinna być jednak zawsze sucha i bez metali.



Zabieg należy powtórzyć od 10 do 15 razy by dał

najlepsze efekty, o ilości wykonywanych zabiegów

decyduje lekarz prowadzący

.

DZIAŁANIE



rozszerzenie naczyń krwionośnych i zwiększenie ich

przepuszczalności



zwiększenie przepływu krwi tętniczej i żylnej



przyspieszenie procesów wchłaniania tkankowego np.

krwiaków



przyspieszenie komórkowej przemiany materii



wzrost liczby leukocytów w tkankach przegrzewanych



obniżenie pobudliwości nerwowo- mięśniowej



działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne,

przeciwobrzękowe,



obniża napięcie mięśniowe



przyspiesza regenerację uszkodzonych włókien

nerwowych



zmniejsza odczyn zapalny stawów, skóry i tkanki

podskórnej



przyśpiesza gojenie się ran i owrzodzeń troficznych



leczy stany pourazowe

WSKAZANIA



zmiany zwyrodnieniowe stawów kończyn i stawów kręgosłupa



podostre i przewlekłe zapalenie stawów i mięśni



nerwobóle i przewlekłe zapalenie nerwów



złamania (zabieg może być wykonywany przez opatrunek

gipsowy



przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa, ucha, migdałków

podniebnych i krtani



odmrożenia



przewlekłe zapalenie przydatków i gruczołu krokowego



przewlekły nieżyt oskrzeli



zaburzenie krążenia obwodowego



zespoły bólowe



zwiększone napięcie mięśni w chorobach neurologicznych



stany niedokrwienne tkanek

PRZECIWWSKAZANIA



gruźlica



nowotwory złośliwe i łagodne jak również stan po

operacji nowotworu



wszczepiony rozrusznik serca, lub inny metalowy

implant



ciąża



krwawienia



ostry okres choroby



choroby zakaźne



ropne stany zapalne



wiek dziecięcy