Najważniejsze cechy jesionu

wyniosłego (Fraxinus

excelsior L.) mające wpływ

na jego naturalne odnawianie

Wzrost

Ze względu na początkowy powolny wzrost w pierwszych 2 latach życia i
konkurencyjne oddziaływanie innej roślinności na powstały nalot z
odnowienia naturalnego jesion wymaga szczególnej troski, potem wzrost
jest szybszy i ustabilizowany (maksimum wzrostu ok. 40 roku). Na
wysokość przestaje przyrastać w wieku ok. 100 lat, choć drzewo żyje
nawet 300 lat, dorastając w sprzyjających warunkach do wysokości 40 m
i osiągając pierśnicę 200cm. Najlepszym momentem użytkowania w
przypadku jesionu wyniosłego jest wiek 70-80 lat.

Kwiaty

Jesion Wchodzi w fazę kwitnienia (dojrzałość generatywna) w wieku ok.
20 roku życia, przy czym w drzewostanach zwartych pierwsze kwitnienie
ma miejsce w wieku 30-40 lat. Kwiaty tworzą kwiatostany typu wiechy,
wyrastające z pąków bocznych zeszłorocznych pędów (rys.1).
Kwiaty mieszanopłciowe, wiatropylne. Kwitnie przed rozwojem liści- w
kwietniu, maju. Podstawowym czynnikiem mającym wpływ na późniejszy
urodzaj nasion jest duża wrażliwość kwiatostanów na spóźnione
przymrozki wiosenne przez które mogą być całkowicie uszkodzone.

Właściwości biologiczne

Owocowanie

Lata nasienne wstępują przeważnie co drugi rok. Użytecznym

wskaźnikiem obfitości obradzania nasion w danym roku może być

intensywność pylenia. Owoce jesionu dojrzewają na przełomie sierpnia

i września, lecz opadają przez całą zimę aż do wiosny.

Liście

Jesion posiada luźną koronę u starszych drzew zaokrągloną, która

składa się gównie z krótkopędów, na wierzchołkach których znajdują
się duże 40 cm niepażystopierzastozłożone, jajowatolancelowate,
zaostrzone, na brzegach karbowano-piłkowane liście. Luźna korona
umożliwia odnowienie naturalne pod okapem drzewostanu. Liście
jesionu ulegają bardzo szybkiemu rozkładowi, bowiem w ciągu roku
nikną prawie całkowicie, przyczyniając się do utrzymania sprawności
gleby i warunków odnowienia naturalnego.

Wymagania ekologiczne

Wymagania mikroklimatyczne

• Termiczne

Jesion nie jest wymagający pod względem ciepła, występuje bowiem

daleko na północy i wschodzie oraz w górach. Nie jest jednak w pełni

odporny na mrozy zimowe. W czasie ostrych zim pnie jesionów często

pękają. Jest wrażliwy na przymrozki wiosenne i z tego powodu należy

do gatunków najbardziej wrażliwych wśród naszych drzew.

• Świetlne

W młodym wieku znosi niewielkie ocienienie, jednak przy

niedostatecznym oświetleniu traci szybko zdolność do dalszego

normalnego rozwoju. W starszym wieku staje się światłożądny i nie

toleruje nawet ocienienia bocznego. Jeśli chodzi o wymagania

świetlne, zbliżony do dębu szypułkowego i olszy czarnej.

• Wilgotnościowe

Jesion jest gatunkiem mało tolerancyjnym na niedobór wody,

zarówno w glebie, jak i w powietrzu. Do dobrego rozwoju wymaga

dużo wilgoci. W przypadku, kiedy zapotrzebowanie na wodę nie jest

zaspokojone przez wody gruntowe, potrzebne mu są duże opady.

Znosi krótkotrwałe wody zalewowe, natomiast nie odpowiadają mu

warunki z woda stojącą z powodu braku tlenu. Większą wytrzymałość

na niekorzystne stosunki wodne wykazują osobniki starsze.

Wymagania glebowe

•Wodne

Wymaga gleb wilgotnych, a nawet mokrych, ale z wodą przepływową.

•Pokarmowe

Odpowiadają mu gleby zasobne w składniki mineralne, głębokie,

dobrze przewietrzone, próchniczne.

Jesion nie tworzy litych drzewostanów, jest typowym gatunkiem

drzewostanów mieszanych. Duże wymagania siedliskowe ograniczają
zakres siedlisk, w których może wstępować jako:

1. Gatunek główny panujący- ols jesionowy.
2. Rzadziej w lesie wilgotnym, lesie łęgowym, lesie łęgowym górskim.
3. Jako domieszka- ols, las wilgotny, las mieszany bagienny, las

mieszany wilgotny (Kraina IV) i las mieszany świeży.

Metody odnawiania naturalnego

Rębnie

Drzewostany ze znacznym udziałem jesionu na najżyźniejszych

siedliskach należy zagospodarować rębniami częściowymi i
gniazdowymi. Na siedliskach suchszych i wapiennych, gdzie
występuje w zmieszaniu z bukiem najlepiej stosować rębnię
częściowo-gniazdową z krótkim okresem odnowienia.