STOWARZYSZENIE
POMOCY

SPOŁECZNEJ,

 REHABILITACJI I RESOCJALIZACJI
im. Hansa Christiana KOFOEDA

Organizacja pozarządowa powstała w Siedlcach, w lipcu 1997r.
Prowadzi dwie placówki - Instytuty Służby Społecznej w Siedlcach
przy ul. Świętojańskiej 4



Głównym celem działania
Stowarzyszenia jest realizacja
nowoczesnych form pomocy
socjalnej i aktywizacji osób mających
problemy z funkcjonowaniem w
społeczeństwie oraz działania
edukacyjne, prewencyjne i
pomocowe wg duńskiego programu
„Pomocy ku Samopomocy”.
Placówki te są również miejscem
realizacji zadań systemu probacji.

Pomagają następującym
grupom:



osobom dotkniętym biedą materialną, bezrobociem



dzieciom wymagającym wsparcia

socjoterapeutycznego



młodzieży bezrobotnej (absolwentów szkół

zawodowych, średnich i młodych osób bez

wykształcenia ze środowisk zagrożonych

wykluczeniem, ubóstwem oraz kryminalizacją)



osobom, które tracą pracę, są ubogie i nie mają

środków finansowych na przekwalifikowanie

zawodowe



ofiarom przemocy



osobom dotkniętym chorobą alkoholową, narkomanią

i ich rodzinom



osobom zagrożonym bezdomnością i bezdomnym



osobom realizującym środki probacji oraz

zagrożonym kryminalizacją



Działania nasze skierowane do

człowieka pozostającego na

marginesie życia, potrzebującego

pomocy – uczą odpowiedzialności,

pozwalają mu przy tym wsparciu

samodzielnie pokonywać  trudności.



Od 01.07.2005 roku do 31.12.2007r.

stowarzyszenie uczestniczyło w

partnerskim projekcie „Powrót do

Wolności”, finansowanym z

Europejskiego Funduszu Społecznego

w ramach tematu A Inicjatywy

Wspólnotowej Equal.

Główne kierunki
programowe i formy
pracy:

Programy pomocowo-opiekuńczo-

terapeutyczne.



poradnia dla młodzieży z problemami

uzależnień i ich rodzin



poradnia dla ofiar przemocy



grupa wsparcia dla kobiet ofiar przemocy



poradnia prawna



telefon zaufania



punkt stałego kontaktu i obsługi dla ofiar

przemocy w rodzinie, osób

uzależnionych i zagrożonych

marginalizacją.



Programy edukacyjne.



program pomocowo-edukacyjny –

kursy komputerowe I, II stopnia.



Program żywieniowy.



Program – Usługi sanitarno-

higieniczne (bezpłatna pralnia i

łaźnia).



Program aktywizacji.



Programy probacyjne.



Punkt Porad Obywatelskich.



Program z zakresu pomocy

postpenitencjarnej



Powrót do wolności i odpowiedzialności

społecznej – kompleksowy program

readaptacji zawodowej i społecznej,

aktywizacji, edukacji, socjalizacji osób

zwalnianych z zakładów karnych i

aresztów śledczych i osób pozbawionych

wolności z uwzględnieniem członków ich

rodzin oraz osób pokrzywdzonych

przestępstwem”.



Od października 2009 roku

Stowarzyszenie prowadzi Ośrodek,

w którym mogą zamieszkać osoby

bezdomne opuszczające Zakłady

Karne i Areszty Śledcze w Okręgu

Warszawskim.

Program „Wyjść na
Prostą „:

mjr Artur Nowosad
koordynator projektu z ramienia
Okręgowego Inspektoratu Służby

Więziennej w Lublinie

Polska Fundacja Ośrodków

Wspomagania

Rozwoju Gospodarczego „OIC Poland”
ul. Mełgiewska 7-9; 20-952 Lublin;

Poland

www.oic.lublin.pl

.



Projekt realizowany jest na rzecz
Rozwoju „Wyjść na prostą”
realizowaną w współpracy z „ EQUAL”.



Celem jest przedstawieniem
aktualnych modeli wsparcia osób
pozbawionych wolności przez
więziennictwo i zdobywanie
wykształcenia i aktywizacji
zawodowej.



Każdy etap resocjalizacji osób

pozbawionych wolności daje wachlarz

możliwości Służbom więziennym w

wspieraniu skazanego dążąc do jego

poprawy.

Należą do nich:



Diagnozowanie



Opieka psychologiczno-wychowawcza



Oddziaływanie penitencjarne w ramach

odbywania kary



System programowego oddziaływania



Zatrudnianie



Nauczanie



Oddziaływania terapeutyczne



Aktywizacja zawodowa



Współpraca z kuratorem, służbą sądową i

społeczeństwem.

Diagnozowanie
osadzonych:



Diagnoza odbywa się w zakresie

karalności, sytuacji rodzinnej oraz

wykształcenia ogólnego i zawodowego.



Do diagnozy zaliczamy także sytuacje

zdrowotną osadzonego jaki i jego

szanse na powrót do społeczeństwa.



Taką diagnozę przeprowadza

wychowawca w celu zapoznania się z

dokumentacją skazanego w tym

szeregu ustaleń dotyczących

wykształcenia.



Po zweryfikowaniu danych osadzonego
wychowawca zapoznaje go z możliwościami
zatrudnienia, nauczania oraz pomocy
materialnej.



Następnym etapem są badania psychologiczne.
Na tym etapie psycholog określa procesy
zachowania skazanego, diagnozuje ewentualne
zaburzenia psychiczne, określa postępowanie
lecznicze i rehabilitacyjne.



Takimi badaniami objęci są młodociani skazani
do 21 roku życia, którym pozostało co najmniej
6 miesięcy do nabycia prawa do ubiegania się o
warunkowe zwolnienie lub sprawiający
problemy wychowawcze a także skazani na
dożywocie lub pozbawienie wolności do 25 lat.
Pozostali diagnozowani są zależnie od potrzeb.



W takim orzeczeniu powinno się
znaleźć:



Wskazanie i zalecenie w zakresie
objęcia skazanego nauczaniem
( rodzaj szkoły lub kursu
zawodowego)



Objęcie zatrudnieniem (odpłatne,
nieodpłatne i o jakim charakterze)

Zatrudnianie skazanych:



Przepisy kodeksu karnego wykonawczego

mówią, że skazanemu zapewnia się w

miarę możliwości świadczenie pracy.



Osadzony, aby podjąć zatrudnienie musi

posiadać skierowanie do pracy w którym

będą określone warunki zapewniające

przebieg odbywania kary pozbawienia

wolności.



Przy kierowaniu skazanego do pracy

brane są pod uwagę: zawód,

wykształcenie i potrzeby osobiste

skazanego.



Praca więźniów sprzyja zdobywaniu
kwalifikacji zawodowych i jest
oddziaływaniem zmierzającym do
readaptacji społecznej.



Kierowanie skazanego do zatrudnienia
odbywa się na wyniku badań
lekarskich.



Warunki zatrudnienia oraz odpłatność
ewidencjonowane jest w aktach
osobowych skazanego.



Przy opuszczaniu zakładu karnego
skazany otrzymuje zaświadczenie o
zatrunieniu w czasie odbywania kary.

Nauczanie skazanego:



W zakładach karnych prowadzi się

nauczanie obowiązkowe w zakresie

szkoły podstawowej oraz

ponadpodstawowym jak i kursach

zawodowych.



Jeżeli osadzony nie posiada środków

pieniężnych może uczestniczyć w

nauczaniu nieodpłatnie.



Zazwyczaj uczęszczają oni do szkół

o profilu zawodowym.



Absolwenci otrzymują stosowne
dyplomy według wzorów
obowiązujących w szkolnictwie.



Wszystkie informacje zostają
umieszczone w aktach skazanego.

Aktywizacja zawodowa:



W zakładach karnych wprowadzono
przedsięwzięcie pod nazwą:
„Program aktywizacji zawodowej
skazanych „. Naczelnym celem tego
programu jest promocja zatrudniania.
W ramach realizacji tego programu
powoływane są więzienne kluby
pracy, na wzór klubów pracy
działających w powiatowych urzędach
pracy.

Więzienne kluby pracy:



Wzmacniają poczucie wpływu na
sytuację osobistą.



Utrwalają przeświadczenie o
możliwości samorealizacji.



Lokalnych porozumieniach z
urzędem pracy.

Okres przygotowania do
wolności:



Okres 6 miesięcy do zwolnienia skazanego stanowi

czas niezbędny do przygotowania go do życia po

zwolnieniu.



Okres ten ustalany jest za zgodą skazanego lub

być wyznaczony przez sąd.



Wychowawca określa potrzeby skazanego a także:

nawiązuje kontakt z kuratorem, jak i zajmuje się

znalezieniem pracy dla osadzonego.



Stabilizuje także sytuacje w rodzinie, w przypadku

uzależnień program pomocy, uzyskania dowodu

osobistego jak i innych ważnych dokumentów.



Skazanemu można także starać się o opuszczenie

zakładu karnego łącznie na czas 14dni w celu

starania się o uzyskanie po zwolnieniu

odpowiednich możliwości zamieszkania i pracy

oraz w celu nawiązania kontaktu z kuratorem.

Współpraca z kuratorską
izbą sądową:



Jako organy karnego postępowania

sądowego zobligowane są do

współdziałania.



Działania określone są w kodeksie

karnym wykonawczym, zawierają:



Zasięganie przez administracje

więzienną informacji o osobie w drodze

wywiadu środowiskowego, obejmowanie

dozorem przez kuratora, współdziałanie

kuratora z administracją zakładów

karnych w zakresie odpowiedniego

przygotowania skazanych do zwolnienia.

Współpraca z urzędami
pracy i ośrodkami pomocy
społecznej:



W pracy ze służbą więzienną mogę współpracować

stowarzyszenia, fundacje, organizacje oraz instytucje jak

również kościoły i związki wyznaniowe, ale tyle te które są

zaufane.



Taka współpraca pozwala na wzmocnienie oddziaływań

wychowawczych w czasie odbywania kary i kontynuację

wsparcia.



Podstawową formą pracy są: kluby więzienne, urzędy pracy

informujące o ofertach pracy oraz inne aktywne rodzaje

wsparcia osób bezrobotnych.



Więziennictwo współpracuje z ośrodkami pomocy na

podstawie porozumienia zawartego w 2000 roku pomiędzy

Dyrektorem Generalnym a Ministrem Pracy i Spraw

Społecznych.



Na podstawie tego porozumienia więziennictwo informuje

organy pomocy społecznej o pobycie osób skazanych w

zakładach, prosząc o przeprowadzanie wywiadów

środowiskowych, o zwolnieniach osadzonych a także

informują o formach i wielkości udzielanej pomocy.

Pomoc
postpenitencjalna:



Celem jest readaptacja osób skazanych.



Ma wprowadzać skazanego na powrót do

społeczeństwa w aktywny sposób.



Część środków z pomocy postpenitencjalnej

przeznacza się na:



Organizowanie i finansowanie poradnictwa

prawnego, promocji zatrudnienia, aktywizacji

zawodowej,



Organizowanie i finansowanie kursów

przygotowania zawodowego lub pokrycie

kosztów związanych z ich udziałem,



Pomoc rzeczową w formie podręczników,

pomocy naukowych i wyposażenia potrzebnego

do wykonania wyuczonego zawodu.

Pomoc więzienna:
Podsumowanie mocnych
stron.



Działalność więziennictwo
skierowana jest na diagnozie
skazanych w kierunku wykształcenia,
kwalifikacji zawodowych, a także
zapewnieniu dalszej edukacji.



Te działania mogą do prowadzić do
pełnej readaptacji w społeczeństwie.

Słabe strony:



Niekorzystny stosunek kadr do liczby

skazanych,



Przeludnienie zakładów karnych,



Słabe wykształcenie skazanych,



Brak fachowej diagnozy rozwoju skazanego,



Brak ofert pracy,



Brak możliwości ciągłego zatrudnienia,



Brak monitoringu dalszych poczynań

skazanych,



Jednorazowość i doraźność pomocy,



Słaby system wymiany informacji,



Powielanie tych samych czynności wobec

skazanych

„

Nowy start z nowymi kwalifikacjami –

program wsparcia osób zagrożonych
wykluczeniem społecznym”



Weźmie udział w sumie 130 osób.



Program to efekt porozumienia z czerwca 2011 r. między samorządem Płocka,
tamtejszym zakładem karnym i Ministerstwem Sprawiedliwości. Była to wtedy
pierwsza w Polsce tego typu umowa w ramach projektu resocjalizacji poprzez
pracę. Według płockiego Urzędu Miasta, uczestnicy projektu będą mogli odbyć
szkolenia zawodowe, dzięki którym podniosą swoje kwalifikacje lub zdobędą
zupełnie nowe zawody. Będą mogli także skorzystać ze wsparcia
psychologiczno-doradczego W programie przewidziano m.in. szkolenia dla
kierowców wózków jezdniowych, operatorów koparko-ładowarki, kucharzy,
zajęcia z podstaw języka angielskiego, porady prawnika, psychologa, doradcy
zawodowego. Wśród uczestników programu 90 osób to bezrobotni, którzy po
odbyciu kary pozbawienia wolności nie znaleźli zatrudnienia. Pozostałe 40 osób
to skazani, którym do końca odbywania kary pozostało maksymalnie 2 lata.
Realizacją projektu, który rozpocznie się jeszcze w tym półroczu, zajmą się:
Zakład Doskonalenia Zawodowego w Płocku we współpracy z tamtejszym
Miejskim Urzędem Pracy i Zakładem Karnym.



„Dokładna data zależy od tego, kiedy zostanie podpisana umowa z Mazowiecką
Jednostką Wdrażania Programów Unijnych. W tej chwili Zakład Doskonalenia
Zawodowego, jako lider, przygotowuje dokumentację do umowy” – wyjaśniła
Małgorzata Palusińska z zespołu ds. medialnych płockiego Urzędu Miasta.



Dokładna data zależy od tego, kiedy zostanie

podpisana umowa z Mazowiecką Jednostką

Wdrażania Programów Unijnych. W tej chwili Zakład

Doskonalenia Zawodowego, jako lider, przygotowuje

dokumentację do umowy” – wyjaśniła Małgorzata

Palusińska z zespołu ds. medialnych płockiego

Urzędu Miasta.



Podkreśliła, że skazani, którzy przebywają w płockim

Zakładzie Karnym, rozpoczną szkolenia jeszcze w

trakcie odsiadywania kary. „Zajęcia teoretyczne

będą odbywały się na terenie zakładu karnego,

praktyczne poza nim. Skazani będą przewożeni na

miejsce w towarzystwie opiekunów. Transport

zapewni zakład karny” – dodała Palusińska.



Rzeczniczka płockiego Zakładu Karnego Marlena

Kubera powiedziała, że wśród kryteriów typowania

skazanych do programu aktywizacji zawodowej,

oprócz stosunkowo krótkiego terminu do

zakończenia odbywania kary, uwzględniano także

to, że zakwalifikowani ostatecznie do projektu nie

brali wcześniej udziału w żadnych szkoleniach i

kursach.

Program pn. „Wsparcie
dla Służby Więziennej, w
tym sankcji poza
więziennych” w ramach
programu Norweski
Mechanizm Finansowy
2009-2014 został
zatwierdzony do
realizacji.



W dniu 8 stycznia 2013 r. gen. Jacek

Włodarski - Dyrektor Generalny Służby

Więziennej zawarł porozumienie z

panem Pawłem Orłowskim -

Podsekretarzem Stanu w Ministerstwie

Rozwoju Regionalnego w sprawie

realizacji programu „Wsparcie Służby

Więziennej, w tym sankcji poza

więziennych” wchodzącego w skład

Norweskiego Mechanizmu

Finansowego 2009-2014 (NMF). Łączna

wartość programu została określona w

wysokości ponad 15 mln EUR, z czego

udzielone wsparcie Królestwa Norwegii

wynosi 13 mln EUR.



Zawarcie porozumienie pomiędzy Służbą

Więzienną i Ministerstwem Rozwoju

Regionalnego w sprawie realizacji ww.

programu jest efektem umowy zawartej w

październiku 2012 r. pomiędzy norweskim

Ministerstwem Spraw Zagranicznych i polskim

Ministerstwem Rozwoju Regionalnego, na mocy

którego strona norweska ostatecznie

zaakceptowała propozycje programowe

zgłoszone przez polskie więziennictwo.



Porozumienie zawarte przez Dyrektora

Generalnego Służby Więziennej w dniu 8

stycznia br. kończy ponad dwuletni etap

negocjacji ze stroną norweską założeń

programowych rozpoczynając jednocześnie

kolejny etap związany z przygotowaniem,

wdrożeniem i realizacją poszczególnych

projektów w ramach programu.



Program będzie realizowany w latach 2013-2015. Zgodnie z

zawartym porozumieniem funkcję Operatora Programu pełni

Zespół ds. Funduszy Europejskich w Biurze Penitencjarnym

Centralnego Zarządu Służby Więziennej (CZSW).



Celem zaplanowanych w ramach programu działań jest

podniesienie poziomu wykonywania kary zgodnie z odpowiednimi

międzynarodowymi instrumentami praw człowieka. Cel ma zostać

osiągnięty przez m.in. podniesienie efektywności działań

podejmowanych wobec szczególnych grup osadzonych w

jednostkach penitencjarnych poprzez wzrost kompetencji

zawodowych kadry Służby Więziennej oraz podniesienie

kompetencji osób odbywających karę pozbawienia wolności.



Bezpośrednie działania służące osiągnięciu zaplanowanych

rezultatów będą prowadzone w ramach 7 predefiniowanych

projektów związanych z m.in. realizacją wśród więźniów szkoleń o

charakterze zawodowym oraz podnoszących ich kompetencje

społeczne w celu zwiększenia efektywności powrotu do

społeczeństwa po zakończeniu odbywania kary, realizację szkoleń

wśród kadry Służby Więziennej podnoszących kwalifikacje

zawodowe (m.in. szkolenia językowe, specjalistyczne,

ukierunkowane na pracę z grupami szczególnymi lub więźniami

młodocianymi, itp.), a także realizację szkoleń wśród kadry Służby



Więziennej ukierunkowanych na podniesienie umiejętności

służących prawidłowemu wykonywaniu obowiązków służbowych

(m.in. warsztaty antystresowe, szkolenia podnoszące

umiejętności w zarządzaniu kadrą, itp.). Planowane jest także

utworzenie i wdrożenie systemów teleinformatycznych służących

podniesieniu poziomu zarządzania jednostkami penitencjarnymi.



Działania te będą prowadzone w ramach

samodzielnych projektów przez komórki

organizacyjne CZSW, w tym: Biuro

Penitencjarne, Biuro Kadr i Szkolenia, Biuro

Ochrony i Spraw Obronnych oraz Biuro

Informatyki i Łączności. Ponadto nastąpi

wzmocnienie sprzętowe i modernizacja procesów

dydaktycznych w ramach Centralnego Ośrodka

Szkolenia Służby Więziennej w Kaliszu. W

ramach programu Służby Więziennej

podejmowane będą także działania związane z

upowszechnianiem kar nieizolacyjnych jako

alternatywy do kary pozbawienia wolności. Za

działania te będzie odpowiadał Departament

Wykonania Orzeczeń i Probacji w Ministerstwie

Sprawiedliwości.



Aktualnie opracowywane są dokumenty w celu

ogłoszenia naboru wniosków aplikacyjnych, który

umożliwi dokonanie oceny zgłaszanych

propozycji projektowych i przyjęcie

poszczególnych projektów do realizacji.