Redukcje

Paragwajskie



Redukcje- Termin „reduciones” (z hiszp.) oznacza ograniczenie do określonego
miejsca. Redukcje zakładano początkowo po to by ograniczyć Indian do jednego
miejsca w celu zagarnięcia ich ziem.



Później były to osady zakładane przez zakony misyjne między innymi przez
Jezuitów w celu chrystianizacji Indian. Oprócz redukcji misyjnych istniały też
redukcje organizowane przez władze cywilne, do których przymusowo
przesiedlano Indian z ich pierwotnych wiosek.



Powstawały z inicjatywy władców Hiszpanii, szczególnie Filipa III, który w 1610
roku ogłosił, że paragwajskich Indian można nawracać jedynie słowem (a nie
mieczem, jak to nagminnie wówczas robiono w koloniach). Z czasem redukcje
zaczęły wyrastać także w innych krajach, np. w dzisiejszej Boliwii



Z czasem redukcje zmieniły i poszerzyły swoje zadania o ochronę Indian przed
kolonizatorami hiszpańskimi i nauczanie lepszych metod uprawy ziemi.

Historia

Redukcji.



Należały do najbardziej znanych. Największy ich rozkwit miał
miejsce w latach 1610- 1767. Wtedy to między rzekami
Paragwaj i Parana jezuici nawrócili blisko 700 tys. Indian.



Jezuici bronili dostępu do redukcji, chroniąc Indian przed
Hiszpanami, szukającymi taniej siły roboczej- niewolników.



Po rozwiązaniu zakonu jezuitów w 1767r. większość osad
popadła w ruinę, niektóre jednak przetrwały jako miasta np.
Villarica czy Encarnacion.



Podobne osady istniały także w Brazylii w regionie Sao Paulo.

Redukcje

Paragwajskie

Rozmieszczenie

redukcji Jezuickich



Osady wznoszono według podobnego planu, z
centralnym placem, prostymi ulicami i
zestawem instytucji: kościół, szkoła, cmentarz,
szpital dla ludzi chorych, dom dla przybyszów,
domy mieszkalne i zakłady rzemieślnicze.



Redukcje były ściśle zamknięte na białych ludzi
spoza kręgu misjonarzy. Indianie białych
uważali za wrogów pragnących ich
wykorzystać do niewolniczej pracy.

Plan zagospodarowania

terenu

redukcji.

Plan zagospodarowania



Redukcje stanowiły wspólnoty wzorowane na wspólnotach
pierwszych chrześcijan. Władzę sprawowali w nich Jezuici,
niższe stanowiska obsadzane były przez Guaranów- Indian.



Redukcje formalnie zależne były od wicekróla Peru. Zasadą
była wspólnota własności, brak było własności prywatnej.
Wszyscy mieszkańcy, co na tamte czasy było wyjątkiem,
byli odziani, zdrowi, mieszkali w domach i nie głodowali.



Warty odnotowania jest też fakt całkowitego braku
analfabetyzmu w misjach, w których mieszkali Guarani.

Życie

wspólnoty.



Warsztaty rzemieślnicze oraz ziemia były
wspólne. Wszystkim rodzinom przypadała taka
sama część z dochodów wypracowanych przez
wspólnotę. Pokarm i odzież były jednakowe dla
wszystkich mieszkańców.



Mieszkańcy uprawiali należącą do wspólnoty
ziemię i dzielili się sprawiedliwie plonami. Trudnili
się rzemiosłem, wyrabiali też bardziej
skomplikowane rzeczy, np. zegary i instrumenty
muzyczne.

Życie

wspólnoty.



Oprócz działalności chrystianizacyjnej prowadzili oni
niezwykle ważną działalność cywilizacyjną – uczyli
posługiwania się narzędziami żelaznymi. Z czasem
nauczyli budowy domów i wytwarzania różnych
sprzętów, jak np. meble czy wielkie łodzie. Prowadzili
działalność oświatową, zakładali szkoły; nauczyli druku
i wydawali np. Biblię w języku indiańskim.



Jezuici starali się zachować zwyczaje indiańskie, o ile
nie kolidowały one z chrześcijaństwem. Działalność
kulturotwórcza Jezuitów obejmowała również takie
dziedziny, jak muzyka, śpiew, taniec.

Działalność misjonarzy

redukcjach



Prymitywne osady złożone z szałasów
przekształciły się z czasem w miasta
budowane z kamienia.

Od szałasu

po miasta



W 1767 r. Jezuici zostali usunięci z
Paragwaju, a w drugiej połowie XVIII wieku
również z innych terenów. W 1773 r. zakon
został zniesiony.



Niestety „redukcje” trwale zaprzestały
działalności. Osady zostały porzucone przez
Indian, popadły w ruinę i porosły dżunglą.
Stały się ciekawostką turystyczną jako
„umarłe miasta”.

Losy Redukcji

Paragwajskich