Teorie rozwoju
człowieka
wg. Erika Eriksona
Teoria…
Zgodnie z tą teorią przezwyciężenie konfliktu
czy kryzysu emocjonalnego w danym okresie
prowadzi do osiągnięcia nowej siły witalnej,
pomagającej podjąć nowe wyzwania i zadania.
stadium I – ufność vs. nieufność
stadium II
autonomia vs. wstyd i zwątpienie
Nowe działania podejmowane przez dziecko (2-3 lat) w celu
poznania otoczenia i wypróbowania własnych możliwości
Nadmiar zakazów, wyręczanie i ograniczenie swobody może dać
w efekcie utratę zaufania do siebie i własnych sił dziecka
Celem jest osiągnięcie samokontroli i poczucia własnej
odrębności
stadium III
inicjatywa vs. poczucie winy
Dziecko (3-6 lat) pyta i eksperymentuje, naśladuje dorosłych, tym
samym wypróbowuje różne role społeczne w formie zabawy.
Gdy zabawa i pytania są niestosowne zazwyczaj jest krytykowane
i się zawstydza – zaczyna się czuć winne
Może to prowadzić do zahamowania aktywności poznawczej,
kontaktów społecznych, kształtowania się osobowości, składnia
niestety do samo obwiniania się lub samokarania
stadium IV
pracowitość vs. poczucie niższości
Czas między 7 a 12 rokiem życia
Dziecko coraz bardziej wykorzystuje umysłowe i materialne
narzędzia społeczeństwa.
Najważniejsze aspekty to: nauka, postrzeganie siebie w roli
nabywającego wiedzę i nowe umiejętności, podleganie ocenie
autorytetom, porównywanie się do kolegów/koleżanek.
Dziecko oceniane jako niezdolne wykształca poczucie swojej
mniejszości, zaś jako zdolne daje mu efekt poczucia własnej
kompetencji i wiarę w siebie.
stadium V
tożsamość vs. niepewność roli
Czas kryzysu (12-18 rok życia)
Młody człowiek musi określić sobie własną tożsamość seksualną,
społeczną, zawodową, wybrać rolę społeczną i określić swoją
pozycję wobec młodszych rówieśników.
Poszukiwanie sensu życia
Kim jestem? Co w życiu ważne? Gdzie jest moje miejsce?
Czasem poszukiwania sensu skłania młodego człowieka do
szukania go w subkulturach.
stadium VI – intymność vs.
izolacja
18-35 rok życia
Poszukiwanie towarzystwa osób bliskich i miłości
Okres „ustatkowania się” i założenia rodziny
Wchodzenie w fazę głębszej intymności oraz w
związki, które dają satysfakcję
Pojawienie się potrzeby izolacji
Satysfakcjonujące związki to małżeństwo oraz bliskość
przyjaciół
stadium VII –
generatywność vs. stagnacja
35-55 lub 65 roku życia
Priorytety: kariera, praca i rodzina
Branie na siebie większej odpowiedzialności
Podejmowanie decyzji, które pozwalają zaistnieć w
społeczeństwie
Obawy: brak aktywności oraz poczucie bezsensu
Największe zmiany: wyprowadzka dzieci z domu
rodzinnego, obranie zupełnie nowej ścieżki kariery
Najważniejsze relacje na tym etapie to te z rodziną,
pracą, kościołem oraz lokalnymi społecznościami
stadium VIII – integracja vs.
rozpacz
Od 55/65 roku życia
Skłonność do refleksji nad swoim życiem, stąd
podział na dwie grupy: osób zadowolonych,
życiowo spełnionych jak i tych zrozpaczonych
Poszukiwanie sensu egzystencji
Zadawanie sobie pytań: Jaki był mój cel? Czy
było warto?
Dziękujemy za
uwagę