ARYSTOTELES [w:] Władysław Tatarkiewicz Historia filozofii, t. 1
ORIENTACJA NAUKOWA
- zajmował się gł. biologią (a Platon matematyką i matematycznym przyrodoznawstwem)
- mówiąc o bycie, miał na myśli głównie żywe jednostki
FILOZOFIA TEORETYCZNA
7. Zastosowanie zasad ogólnych (teoria przyrody)
- w przyrodzie dopatrywał się czynników, które jego metafizyka uznała za czynniki istotne bytu, czyli substancji, formy, energii i celu
- przyroda jest: substancjalna, jakościowa, dynamiczna, celowa
* osnowę zjawisk widział w konkretnych substancjach, a nie abstrakcyjnych zjawiskach
* jakościowe własności rzeczy są istotniejsze od ilościowych
* w przyrodzie działają samorzutne siły, które dążą do celu
- powrót do obrazu świata opartego na zmysłach
- cofnął się w mechanice i astronomii, bo jego metoda była dostosowana do badań biologicznych
- mechanika:
* ruch ciał (padanie kamienia, wznoszenie się dymu) uznał za ich celowe dążenie do właściwego im miejsca
* odległość jest stosunkiem, a nie substancją, nie może więc zmieniać siły tego celowego dążenia
- astronomia:
* powrót do systemu Eudoksosa (odrzucenie hipotezy ruchu Ziemi)
* Ziemia to nieruchomy środek świata
* siły istot boskich nieustannie poruszają sfery gwiezdne
8. Pierwsza przyczyna (teologia)
- świat jest wieczny – bo składa się z materii, która jest warunkiem wszelkiego rozwoju, nie może być więc wynikiem rozwoju, nie powstała, więc jest wieczna, a z nią i materialny świat
- świat jest przestrzennie ograniczony – bo każdy żywioł ma w nim swoje miejsce, poza sfera ostatniego żywiołu nie ma już materii, nie ma też próżni (próżnia to miejsce, które nie zawiera materii, ale mogłoby ją zawierać)
- świat jest jedyny – bo nie było innego przed nim, nie będzie po nim (jest wieczny), bo nie ma miejsca poza jego granicami (jest ograniczony przestrzennie)
- wszechświat to jednolity łańcuch zdarzeń powiązanych przyczynowo i celowo
- musi istnieć pierwsza przyczyna, która istnieje sama przez się, nie jest wynikiem działania przyczyny, ma więc inne własności, jest bytem niezależnym, który jest:
* nieruchomy i niezmienny – bo poruszany nie byłby pierwszą przyczyną, a zmienny byłby
złożony
* niezłożony – bo zespolenie z części musiałoby mieć przyczynę
* niematerialny (czysta forma, czysta energia) – bo materia jest źródłem zmiany i wszystko, co materialne jest zmienne
* jest istotą duchową – bo czym innym może być niematerialna forma?
* jest rozumem – bo niższe funkcje psychiczne są pobudzane przez czynniki zewn.
* jest celem, który pociąga świat
* jego działaniem jest jedynie myślenie, a przedmiotem myślenia sam rozum – bo poznający
upodabnia się do poznawanego i myśląc o świecie, upodobniłby się do świata
* tylko jeden – inaczej świat byłby zbiorem epizodów, a nie jednością
* konieczny – bo nie zawiera materii, która nosi w sobie różne możliwości
* doskonały – bo najdoskonalsza w bycie jest forma, rozum, energia
1
- świat przypadkowy, niedoskonały, zależny wskazuje na byt konieczny, doskonały, absolutny
* jeśli istnieje świat, to istnieje również absolut
(Demokryt pozostał na fizycznym świecie, Platon od razu zaczął od idei, Arystoteles to połączył)
- prototyp dowodu na istnienie Boga (który nazwano kosmologicznym)
- Bóg nie jest twórcą świata, ale jego pierwszą przyczyną, wprawił go w ruch
9. Okrąg niebiański i okrąg ziemski (kosmologia)
- Bóg działa w sposób niezmienny, więc ruch, którego jest sprawcą, musi być niezmienny
* takim ruchom podlega tylko niebo gwiazd stałych (zewn. okrąg świata = „pierwsze niebo”)
* tylko jego ruch pochodzi bezpośrednio od Boga
* „Pierwsza przyczyna” uległa rozmnożeniu dla względów astronomicznych
* istoty podobne do niej, ale mniej doskonałe poruszają pozostałe sfery
- wszechświat = okrąg niebiański + okrąg ziemski
- okrąg niebiański (doskonalszy):
* poruszany przez Pierwszą przyczynę i pokrewne jej istoty
* ruch okrężny (najbardziej regularny i jednolity)
okrąg rzeczy wiecznych
* materia jest eteryczna
i niezmiennych ~ eleaci
- okrąg ziemski:
* znajduje się w ośrodku świata
okrąg rzeczy przemijających i
* ruch prostolinijny
zmiennych ~ Heraklit
* materia jest zbudowana z czterech żywiołów
- przyrodoznawstwo = teologia stosowana
10. Dusza (psychologia)
- dusza i ciało organiczne stanowią nierozłączną całość
- dusza ma tyle funkcji, ile ciało organiczne czynności
- hierarchia funkcji duszy: wyższe są te, które nie mogą być wykonane bez innych (np. myśl jest wyższa od postrzegania, a postrzeganie od odżywiania)
- trzy rodzaje duszy (wg jej trojakich funkcji)
1. dusza roślinna – posiada tylko funkcję najniższą: powoduje odżywianie i rośnięcie
2. dusza zwierzęca – posiada funkcję postrzegania oraz uczucia i popędy (f. psychiczne)
* bo z postrzeganiem łączy się przyjemność i przykrość
* z nimi wiąże się pożądanie przyjemności i popęd do unikania przykrości
3. dusza myśląca – posiada najwyższą zdolność = rozum (właściwa tylko człowiekowi)
* rozum poznaje byt i dobro
* znając dobro, kieruje wolą, czyni ją rozumną
* rozum praktyczny – kieruje się wolą; teoretyczny – jest tylko poznający
* dusza ludzka łączy wszystkie zdolności duszy
- rodzaje rozumu:
* bierny: receptywne poznanie – operuje materiałem, jakie dostaje od zmysłów, z wyobrażeń zmysłowych wyabstrahowuje pojęcia (aparat odbiorczy duszy)
* czynny: samorzutny – wprawia w ruch rozum bierny, jest pierwszą przyczyną
samorzutnych poczynań duszy, ale sam nie pełni funkcji poznawczej (motor)
- rozum czynny nie jest związany z ciałem, jest wolny od materii, a więc niezniszczalny – bardziej podobny naturze boskiej niż ludzkiej
- tak jak Bóg w makrokosmosie, tak dusza w mikrokosmosie jest wyłomem z ogólnej zasady, że wszelka forma może istnieć jedynie w łączności z materią
* Bóg i dusza to formy samoistne (pozostałość platonizmu)
** E.Z.**
2