Szlacheckie Rody Rzeczypospolitej Obojga Narodów

orzenie Szlachty sięgaja czasów wczesnohistorycznych. Był to stan społeczny, wywodzący się z

średniowiecza rycerskiego, wytworzył się z grup rycerskich, opierających się na własności ziemskiej, związkach

rodowych i panujących prawach i przywilejach.

zlachta Rzeczypospolitej wyodrębniła się na przełomie XIV i XV wieku. Przynależność do szlachty określało

kilka czynników: służba wojskowa, własność ziemi na "prawie rycerskim", a zwłaszcza urodzenie, które z czasem nabrało decydującego znaczenia. Podstawowym obowiązkiem szlachcica była służba rycerska, ponieważ w okresie

nieustannych wojen, podbojów, w czasie nieustalonych granic, silne, zawsze gotowe do walki wojsko stanowiło o

potędze państwa. Szlachta posiadała wiele przywilejów, m.in. przywileje podatkowe, nietykalność osobistą i

majątkową, oraz uprawnienia ustawodawcze, sądownicze i prawo wyboru króla.

zlachta Rzeczypospolitej szczyciła się wieloma cechami, których to nie posiadali szlachcice

zachodni. Mianowicie Szlachta polska posiadała system demokratyczny, zwany demokracją

szlachecką. Ta klasa społeczna była równa sobie, niezależnie od posiadanego majątku, tj. cała

Szlachta w obliczu prawa była równa.