Przenośnik wibracyjny- ruch następuje po rynnie w skutek jego z taśmą korytową z progami, z taśmą gładką i dodatkową
którą nie może wystawać do wewnątrz żadna część budowli,
BUDOWA WAGONÓW
podrzucania. Podstawowymi elementami są: rynna (otwarta lub
taśmą dociskającą, z taśmą gładką i przymocowanymi do niej
maszyn, urządzeń.
Zasada działanie wagonu samojezdnego ze skrzynią
zamknięta) i napęd. Rozkład drgań przenośnika wibracyjnego:
kubełkami. Przenośnik charakteryzują δ[0], L[m] do 30 [km],
przechylną
składowe styczne i normalne do powierzchni
Q[t/h] do 29 000[m3/h], V[m/s] do 8 [m/s], miotające do
Rys.
n- częstotliwość drgań rynny równa częstotliwości zmian siły
10[m/s], B[mm] do 3 [m], zasilanie 6*2000 [kW].
Grandby Z V=2,2m3
wymuszającej wibratora [Hz], A- amplituda drgań rynny [m],
Wytrzymałość K do 7100 [N/mm, kN/m]
Grandby 5 V=5,1m3
α- kąt nachylenia rynny przenośnika względem poziomu, β- kąt
Rdzenie taśm: 1- tkaninowy, 2 kordowy, 3 tkaninowy z
Podstawowe typy wozów urobkowych
nachylenia kierunku drgań względem pow. rynny, B- siła
osnową ułożoną prostoliniowo, 4 rdzeń jednolicie tkany, 5 z
- ze skrzynią sztywną di 1,5 m3- małe]
bezwładności, G- siła ciężkości. y=Asinβsin(2πnt),
linek stalowych, 6 z linek stalowych tw. siatke typu fleximat.
- z dzielonym dnem 1,5- 3 m3 – średnie
y’=Asinβ2πncos(2πnt), y’’=Asinβ (-4π2n2)sin(2πnt)
- wywrotne powyzej 3
PODTORZE: 1. linie jednotorowe w nasypie, 2 linie
- typu Grandby
dwutorowe w nasypie, 3 w przekopie, 4 w przekopie
Rama przenosi większość sił działających na wagon. W
najprostrzym wypadku składa się z szeregu belek twożących
prostokąt a w wozach małych tylko z podłużnic (ostojnice,
podłużnia, przecznica, ukośnice)
Niektóre wozy posiadają konstrukcję samonośną.
- cięgła- elementy przenoszące siłę pociągową, element
bardzo wytrzymały
- zderzaki- sztywne, elastyczne
Zderzaki służą do łagodzenia uderzeń oraz do utrzymania
Zasada sprzężenia ciernego: α- kąt opasania bębna na. taśmą
NAWIERZCHNIA SZYNY: Typ szyny określa się poprzez
należytej odległości pomiędzy wagonami
[rad], R- promień bębna napędowego [m], Sn- siła w taśmie
podanie jej wysokości i ciężaru, np: S24 115/24,4.
Urządzenia ciągłowe służą do łączenia wagonów między
nabiegającej na bęben [N], Sz- swt zbiegającej z bębna [N], P-
Podkłady: drewniane, stalowe, żelbetowe.
sobą a lokomotywą i do przenoszenia siły pociągowej.
siła napędowa [N], µ- współczynnik tarcia między taśmą a
W długich wagonach mają zastosowanie uderzenia
bębnem, Mmax- max moment napędowy. P=Sn-Sz,
wyrównawcze dzięki którym unika się nadmiernego
Układ sił działających na ziarno transportowanego materiału
(Sn/Sz)≥e^µα- następuje poślizg, (Sn/Sz)< e^µα- poślizg nie
ściskania sprężyn zderzaków przy przejściu wagonów o
znajdującego się na powierzchni rynny
następuje. Mn=R*P, Pmax=Sz*e^µα-Sz, Mmax=R*Sz(e^µα-1)
ciasnych łukach.
Pmax=Sz(e^µα-1) Siłę pociągową zwiększamy poprzez Sz-
OPORY RUCHU POCIĄGU
urządzenia napinające, µ- okładziny na bębnach napędowych,
OPORY BEZWŁADNOŚCI
urządzenia czyszczące bęben i taśmę, α- bębny odchylające,
Wb = mza=G/d*ka
napędy wielobębnowe.
Wb= Wb/G= k/g*a=δa
k- współczynnik uwzględniający bezwładność mas będących
ŁUBKI ZŁĄCZOWE- płaskie, wypukłe, kątowe, zetowe, dla w ruchu obrotowym torów wypukłych.
k=1,03: 1,1- dla wagonów
k=1,2 : dla lokomotyw
a- przyspieszenie ruchu od 0,025 : 0,05
CAŁKOWITY SAMOCZYNNY OPÓR
Wc=(Gz + nGw) (Wo+-Wj+-W ł+-Wb) [N]
Gz- ciężar lokomotywy
NGw- ciężar składu złożonego z n wagonów każdy o ciężarze
Napedy przenośników taśmowych: 1. jedno lub dwubębnowe z
Gw
wysiągnikiem, 2. napęd czołowy dwubębnowy, 3. napędy
Opory biegu
pośrednie (przesypowy, TT- typu taśma-taśma).
Wo= a+br+cv2
ZŁĄCZA STYKOWE: podparte, wiszące, na podkładach
Opory nachylenia
zsuniętych.
Wi= Wi/g=sinα=tagα=i
Wi=Gsinα
Opory łuku
Gcosα=Bsinα
Wł=0,035kp/√Ri
K>1- przenośnik wibracyjny. K<1- przenośnik wstrząsany.
Kp- wpółczynnik uwzględniający pochylenie torów
Parametr ten zależy od własności ruchowych αβA.
Kp= 1,0 dla torów z przechyłką i kp=1,5 bez przechyłki
Schemat napędu kinematycznego. Kąt pochylenia do 100.
Urządzenia napinające: 1sztywne, uruchjamiane okresowo,
podczas postoju przenośnika, kompensujące trwałe wydłużenia
liny (śrubowe, wciągarkowe), 2ciężarowe kompensujące trwałe
i sprężyste wydłużenia taśmy, stabilizujące siłę w taśmie,
3pneumatyczne, 4hydrauliczne, 5automatyczne, wyposażone w
Sposób mocowania szyn do podkładów: bezpośrednie,
układ automatycznej regulacji siły w taśmie, 6nadążne,
pośrednie, mieszane.
kompensujące trwałe i sprężyste wydłużenia taśmy, reg
wartość siły w taśmie w fcji momentu napędowego.
Wibrator iniercyjny
PODSYPKA TOROWA- jest częścią nawierzchni z materiału
skalnego. Główne zadania podsypki: przejęcie nacisków od
Centrowanie biegu taśmy: źle wy7konane taśmy, źle ustawiona
podkładów i przekazanie ich na podtorze, przy równoczesnym
trasa przenośnika, czynniki zewnętrzne
ich zmniejszeniu do wartości dopuszczalnych, odprowadzenie
(silny boczny wiatr), nierówne ustawienie materiału, nierówne
wód opadowych i odwodnienie, zmniejszenie oddziaływań
połączenia taśm.
dynamicznych, przeciwdziałanie przesunięciu podkładów.
Materiałem na podsypkę jest tłuczeń, żużel wielkopiecowy,
Wibrator elektromagnetyczny
żwir kopalniany lub rzeczny.
USTRÓJ NA ŁUKU
Gsinα=Ccosα
Gsinα=G/g*V2/R*cosα
sinα/cosα= V2/g*R
sinα=tagα=h/p
h=p* V2/g*R
p- prześwit toru
Układy prowadzenia taśm: taśma w układzie płaskim,
h- przechyłka toru
dwukrąznikowym, nieckowym trójkrążnikowym, nieckowym
Wibrator pneumatyczny
trójkrążnikowym głębokim, nieckowym pięciokrążnikowym,
korytowym z progami. Połączenia taśm: mechaniczne (60%Kn,
1/2h), klejone (80%Kn, 12h), klejone palcowe (100%Kn, 24h)
TRANSPORT SZYNOWY
Droga przewozowa składa się z podtorza i nawierzchni.
NAWIERZCHNIA TORU- zespół konstr. toru złożony z szyn,
Przenośnik zgrzebłowy. Napęd równoległy i prostopadły.
złączy, podkładów i podsypki, który tworzy drogę dla
Silniki asynchroniczne. Sprzęgła podatne i hydrokinetyczne.
pojazdów kolejowych. PODTORZE- wyprofilowany i
Cięgna: łańcuchy krótkoogniwowe, klasy wytrzymałościowe:
odwodniony pas wyrobiska, na którym układa się nawierzchnię
A,B,C,D. Przekładnie: reduktory walcowe, śtożkowo walcowe
torową. TOR- zespół dwuch równoległych szyn, ułożony w
reduktory, walcowo- planetarne, kątowo-planetarne.
ustalonej odległości między nimi zwanej prześwitem.
PRZEŚWIT TORU- odległość między wew krawędziami
główek szyn, mierzona prostopadle do osi toru. Mierzy się ją
na wysokości 14mm poniżej powierzchnii tocznej główek
ROZJAZD ZWYCZAJNY:
szyn. TOR SZYNOWY- ciąg szyn szyn ułożonych jedna za
1 iglica, 2 opornica, 3 krzyżownica, 4 płytki ślizgowe, 5 ukres
drugą i stanowiących nieprzerwane pasmo (prawe i lewe).
OŚ TORU- linia, którą można wyłączyć wzdłuż toru,
pomiędzy wew krawędziami główek szyn. Dla linii kolejowej
dwutorowej osią linii jest linia pomiędzy osiami obu torów.
PLAN TORU- rzut osi na płaszczyznę poziomą. Zależy od
rzeźby terenu, głębokości kopalni, jej typu i wielkości, a także sposobu udostępnienia złoża. PROMIEŃ KRZYWIZNY
TORU- promień krzywizny zew. szyny toru. PROFIL
PODŁUŻNY TORU- rzut osi na płaszczyznę pionową. Składa
Max. wydajność obliczeniowa Q=5000[t/h], dłudości rynien
się z odcinków poziomych i pohyłych. WIELKOŚCI
1500, 1750, 2000 [mm], grubość blach ślizgowych 40, 50 i
POHYLEŃ oznacza się literą i. i=h/l (h- wielkość wzniesienia,
60[mm], spągowych do 35[mm], długość do 450[m], prędkości
l- dł. rzutu na pł poziomą)
do 1,85 [m/s]. Moce do 4x800[kW]. Wysypy boczne i
krzyżowe. Stosowane są kruszarki do brył nadwymiarowych.
PRZENOŚNIK TAŚMOWY
Służy do transportu materiałów sypkich. Temp: +60—40.
Zakres zastosowań technicznych różnych typów przenośników:
wznoszące z gładką taśmą (do +180), w specjalnych wyk.do
220, do przewozu ludzi też do 180. Opadające z gładką taśmą
SKRAJNIA TABORU- linia łamana poza którą nie może
dla nachyleń do 150, w specjalnych wyk. do 200,, przy
wystawać na zewnątrz żadna część taboru lub ładunku w
przewozie ludzi do 120. Z taśmą o okładce profilowanej, z
przekroju poprzecznym. Skrajnia budowli- linia łamana, poza
nawulkanizowanymi występami na taśmie,