Tytułem wstępu
fragment  Lalki Bolesława Prusa
Aleksander Gierymski
Powiśle 1883
 Jakże oni szczęśliwi, ci wszyscy, w których tylko głód wywołuje apatię, a jedynym
cierpieniem jest zimno. I jak łatwo ich uszczęśliwić!& Nawet moim skromnym
majątkiem mógłbym wydz
wignąć parę tysięcy rodzin. Nieprawdopodobne, a przecież 
tak jest. Wokulski doszedł do brzegu Wisły i zdumiał się. Na kilkumorgowej przestrzeni
wznosił się tu pagórek najobrzydliwszych śmieci, cuchnących, nieomal ruszających się
pod słońcem, a o kilkadziesiąt kroków dalej leżały zbiorniki wody, którą piła Warszawa.
 O, tutaj  myślał  jest ognisko wszelkiej zarazy. Co człowiek dziś wyrzuci ze swego
mieszkania, jutro wypije; póz
niej przenosi się na Powązki i z drugiej znowu strony miasta
razi bliz
nich pozostałych przy życiu. Bulwar tutaj, kanały i woda z
ródlana na górze i 
można by ocalić rokrocznie kilka tysięcy ludzi od śmierci, a kilkadziesiąt tysięcy od
chorób& Niewielka praca, a zysk nieobliczony; natura umie wynagradzać.
 Na stoku i w szczelinach obmierzłego wzgórza spostrzegł niby postacie ludzkie. Było tu
kilku drzemiących na słońcu pijaków czy złodziei, dwie śmieciarki i jedna kochająca się
para, złożona z trędowatej kobiety i suchotniczego mężczyzny, który nie miał nosa.
Zdawało się, że to nie ludzie, ale widma ukrytych tutaj chorób, które odziały się w
wykopane w tym miejscu szmaty. Wszystkie te indywidua zwietrzyły obcego człowieka;
nawet śpiący podnieśli głowy i z wyrazem zdziczałych psów przypatrywali się gościowi.
Aleksander Gierymski
 Święto trąbek 1884
[...]
 Szedł Oboz
ną pod górę, rozmarzony, i czuł, że w ciągu kilku godzin, które spędził w
nadrzecznej dzielnicy, zaszła w nim jakaś zmiana. Dawniej  dziesięć lat temu, rok
temu, wczoraj jeszcze, przechodząc ulicami nie spotykał na nich nic szczególnego.
Snuli się ludzie, jez
dziły dorożki, sklepy otwierały gościnne objęcia dla przechodniów.
Ale teraz przybył mu jakby nowy zmysł. Każdy obdarty człowiek wydawał mu się
istotą wołającą o ratunek tym głośniej, że nic nie mówił, tylko rzucał trwożne
spojrzenia jak ów koń ze złamaną nogą. Każda uboga kobieta wydawała mu się praczką,
która wyżartymi od mydła rękami powstrzymuje rodzinę nad brzegiem nędzy i
upadku. Każde mizerne dziecko wydawało mu się skazanym na śmierć przedwczesną
albo na spędzanie dni i nocy w śmietniku przy ulicy Dobrej.
 Od zachowań pracowników, przedsiębiorców, wolontariuszy,
uczniów, rodziców, konsumentów, przestępców, chorych, nauczycieli,
kuratorów, policjantów, polityków i urzędników, pracowników
socjalnych, lekarzy itd. zależy, ile dóbr wytworzy gospodarka
narodowa, jakie będzie wykształcenie i zdrowie społeczeństwa, jakie
będą opieka nad dziećmi i kondycja rodzin, czy ludzie będą chronieni
przed rozmaitymi zagrożeniami, wolni od wyniszczających
konfliktów, a wreszcie czy zyskają właściwe warunki rozwoju.
Jolanta Supińska
BIEDA W DZISIEJSZEJ POLSCE
Mediana czyli wartość środkowa, to wartość cechy w szeregu
uporządkowanym, powyżej i poniżej której znajduje się jednakowa liczba
obserwacji. Na podstawie EU-SILC 2008 wartość mediany dochodu do
dyspozycji w Polsce oszacowano na 15720 złotych rocznie (w przeliczeniu
na jedną dorosłą osobę w gospodarstwie domowym), co oznacza, że
połowa osób w Polsce osiągała dochody niższe od tej kwoty.
6. 597 510
3. 165 280
2.173 750
Sytuacja w UE
Z aktualnie dostępnych szacunków Eurostatu
przeprowadzonych na podstawie EU-SILC 2008, w którym to
badaniu zbierano generalnie informacje o sytuacji dochodowej
gospodarstw domowych w 2007 r. wynika, że w sferze ubóstwa
relatywnego żył w tym czasie co szósty obywatel Unii
Europejskiej (17% osób - od 9% w Czechach, 11% w Słowacji i
Niderlandach do 23% w Rumunii, 26% na A
otwie).
W Polsce wskaz
nik zagrożenia ubóstwem relatywnym był taki,
jak średnia dla 27 krajów Unii i wyniósł 17%.
Jednocześnie jednak Polska zaliczała się do grona krajów
charakteryzujących się najniższym poziomem granic ubóstwa.
Wartość granicy ubóstwa dla gospodarstwa jednoosobowego
wynosiła w Polsce około 9,4 tys. zł rocznie, a po uwzględnieniu
różnic cen w krajach Unii  3,9 tys. PPS[2].
[2] Wspólna waluta umowna, której jednostką jest standard siły nabywczej (Purchasing
Power Standard - PPS). Wartość jednego PPS równa się liczbie jednostek waluty danego
kraju odpowiadającej 1 euro na rynku krajowym, przy uwzględnieniu relacji cen danego
kraju do cen pozostałych krajów biorących udział w porównaniu.
 Najniższy poziom granic ubóstwa odnotowano w Rumunii  1,9 tys.
PPS i Bułgarii  poniżej 2,8 tys. PPS; zbliżony chociaż nieco wyższy
(4 - 4,4 tys. PPS) na Słowacji, Węgrzech, na Litwie i A
otwie
natomiast najwyższy poziom - w Luksemburgu  16,5 tys. PPS i w
Wielkiej Brytanii  11,6 tys. PPS).
Tak więc próg ubóstwa dochodowego w Polsce, po uwzględnieniu
różnic w poziomie cen między krajami, był około dwukrotnie
wyższy niż w Rumuni ale np. około trzykrotnie niższy niż w
Wielkiej Brytanii.
(z
róło: http://www.stat.gov.pl/gus/5840_7556_PLK_HTML.htm)
Polityka
Arystoteles w Etyce Nikomachejskiej dowodzi, że etyka
jest jakby częścią polityki  traktowanej przezeń jako
najwyższa z nauk.
Jak dochodzi do takiego wniosku?
Mianowicie, wychodząc z założenia, że każdy czyn, praca,
świadome działanie i każda ludzka umiejętność zmierzają do
jakiegoś dobra, dlatego dobro jest celem wszelkiego dążenia.
Są różne  sztuki i różne cele, podaje przykłady:
celem sztuki lekarskiej jest zdrowie,
sztuki budowania okrętów  okręt,
Umiejętności (sztuki) dzielą się na  kierownicze i podporządkowane
albo służebne wobec nich: jak np. sztuka jazdy konnej jest
podporządkowana sztuce wojennej, sztuka rachowania sztuce
gospodarowania itp.
Musi zatem istnieć jakiś cel, którego pragniemy dla niego samego, a
nie dla czegoś co się kryje za nim. Gdyby bowiem taki cel nie istniał
musielibyśmy sięgać w nieskończoność i trafialibyśmy w próżnię.
A ponieważ polityka i dobro wspólne jest wyższe od dobra jednostki
i jej cel musi obejmować cele wszystkich, jej [polityki] dobro jest
czymś piękniejszym i  bardziej boskim
Akropol ateński na obrazie pędzla
Leo von Klenze. Wzgórze to,
podobnie jak w innych polis, było
sercem wspólnoty.
Polityka, pojęcie należące współcześnie do języka potocznego,
występujące także w dyskursie publicznym oraz w naukach
społecznych;
w rozumieniu potocznym polityka oznacza: umiejętność
sprawowania władzy publicznej; działania rządu; zdolność
mobilizowania członków zbiorowości do wspólnego wysiłku na
rzecz celów społecznych i zyskiwania ich posłuchu dla decyzji
władzy; umiejętność skutecznej realizacji wyznaczonych celów
społecznych w podzielonym, zróżnicowanym społeczeństwie.
W filozofii i myśli politycznej polityka była rozumiana jako
dążenie do:
- realizacji idei Dobra (Platon), osiągnięcia szczęścia
pojmowanego jako eudajmonia (Arystoteles),
- zdobycia, zachowania i umocnienia władzy (N. Machiavelli),
- wprowadzenia i utrzymania stanu pokoju społecznego (XVI-
wieczni francuscy les politiques),
- realizacji dobra wspólnego (nowożytna tradycja republikańska),
- jako działanie podmiotu zbiorowego w sytuacji zagrożenia ze
strony wroga (C. Schmitt),
- umiejętność osiągania kompromisu przez grupy kreujące
sytuację społeczną.
W naukach społecznych za klasyczną jest uznawana definicja
polityki M. Webera  jako dążenia do udziału we władzy albo do
wywierania wpływu na podział władzy.
SPOA
ECZEC
STWO
Definicja
Według rozumienia potocznego społeczeństwo jest to zbiorowość
ludzka, zamieszkująca określony teren, posiadająca wiele wspólnych
cech.
Według encyklopedii powszechnej PWN:
Termin społeczeństwo używany w publicystyce i mowie potocznej
najczęściej w znaczeniu ogółu mieszkańców danego kraju lub jego
wyróżnionego obszaru.
Socjologowie zaś określają społeczeństwo jako:
pewną samowystarczalną formę życia zbiorowego ludzi,
będącą historycznie ukształtowanym kompleksem
zbiorowości i grup społecznych, połączonych przez wspólne
terytorium, instytucje, formy działania i wartości kulturowe.
Charakterystyczne dla członków takiego społeczeństwa jest
poczucie odrębności w stosunku do innych zbiorowości.
Wyróżniamy następujące elementy podstawowe społeczeństw:
* niezależne od nich warunki bytowe określające cechy np.
terytorium
* odrębna kultura
* określona struktura
* trwała odrębność od innych zbiorowości
* podobieństwo warunków życia
* ustalony sposób komunikacji
DEFINICJA POLITYKI SPOA
ECZNEJ wg A. Kurzynowskiego:
Polityka społeczna to działalność państwa,
samorządów i organizacji pozarządowych zmierzająca
do kształtowania:
- ogólnych warunków pracy i bytu ludności,
- prorozwojowych struktur społecznych
- oraz stosunków społecznych opartych na równości i
sprawiedliwości społecznej, sprzyjających zaspokajaniu
potrzeb na dostępnym poziomie.
DEFINICJA POLITYKI SPOA
ECZNEJ wg A. Kurzynowskiego
komentarz:
1. Ogólne warunki pracy i bytu ludności
bezpieczne i zdrowe warunki życia i pracy to satysfakcja z pracy,
najlepsza jakość pracy, mniej wypadków, mniej wydatków na
leczenie, rehabilitację, świadczenia itp. Zatem warto się troszczyć o
dobre warunki pracy i bytu.
2. Prorozwojowe struktury społeczne
struktura rodziny zapewniająca zastępowalność pokoleń,
odpowiednia struktura wykształcenia wiekowa, chodzi o
zbudowanie kapitału społecznego zdolnego do realizacji zadań
rozwojowych
3. Stosunki społeczne oparte na równości i sprawiedliwości
społecznej, sprzyjające zaspokajaniu potrzeb na dostępnym
poziomie
- równość szans, równe możliwości
Państwo nie zastępuje jednostek w trosce o byt i zaspokajanie
potrzeb rodziny, ale tworzy optymalne dla pozytywnych działań
jednostek struktury i, zgodnie z zasadą pomocniczości pomaga
wtedy, gdy jednostka i rodzina nie mogą poradzić sobie same. W
sytuacjach bezrobocia, bankructwa, choroby, inwalidztwa itp.
Zaspokajanie potrzeb może być realizowane najskuteczniej w
zrównoważonym rozwoju społeczno-gospodarczym.
DEFINICJA HISTORYCZNA:
"Polityka społeczna jest to więc naukowo usystematyzowany zbiór
wskazówek, jak usuwać a choćby łagodzić niesprawiedliwości i
szkody płynące dla jednostki i społeczeństwa z ustroju pracy
najemnej, oraz jak przeciwdziałać dalszemu narastaniu tych
niesprawiedliwości i powstawaniu nowych szkód"
(S. Rychliński, 1938)
Polityka społeczna jako nauka
p.s. jako dyscyplina ma, podobnie jak inne dyscypliny naukowo-
badawcze swój przedmiot badań, cele, definicje, klasyfikacje,
teorie.
Badania naukowe są bardzo ważne dla polityków, gdyż wskazują
na skalę i zasięg występowania problemów oraz kwestii
społecznych, tempo rozwoju w zależności od regionu, potrzeby
rozwojowe itp.
Badania naukowe prowadzi się zgodnie z określoną procedurą
zapewniającą im maksymalną rzetelność.
Najkrócej ujmując polega ona na: sformułowaniu problemu,
ustaleniu hipotez i pytań badawczych, zebraniu odpowiedniego
materiału, analizie tego materiału, ustaleniu związków
przyczynowo-skutkowych oraz sformułowaniu wniosków
teoretycznych i praktycznych.
Polityka społeczna jako nauka
Bardzo cennym z
ródłem informacji dla polityki społecznej jako
nauki są dane GUS oraz badania jednostek naukowo-badawczych
(PAN, instytuty naukowo-badawcze).
Szczególnym zainteresowaniem cieszą się badania uwzględniające
przestrzeń oraz jej aspekty środowiskowe, ekologiczne,
ekonomiczne i społeczne, poziomu rozwoju itp. Umożliwiają one
bardziej precyzyjne dobranie środków i metod działania do
potrzeb lokalnych i regionalnych.
Dla realizacji skutecznej, kompleksowej polityki społecznej,
niezbędny jest system informacji, dane statystyczne, wyniki
różnego rodzaju badań informujących o warunkach bytu i
poziomie zaspokojenia potrzeb jednostek, rodzin i społeczeństwa.
Polityka społeczna jako działalność praktyczna rodziła się w
kapitalizmie jako oferta minimalizacji strat spowodowanych
protestami ludzi pracy.
Nauka o polityce społecznej liberalizmu poszukiwała więc
sposobów i środków utrzymania równowagi na poziomie
zapewniającym ekonomiczne korzyści warstwom posiadającym.
Powszechnie przyjmuje się, że z
ródłem polityki społecznej była
kwestia społeczna, jako zjawisko negatywne, którego skala utrudnia
normalne funkcjonowanie społeczeństwa.
Jednak współczesna polityka społeczna ma przed sobą wielkie
zadanie kształtowania warunków rozwoju społeczno-gospodarczego,
najlepiej z uwzględnieniem uwarunkowań przyrodniczych, w
wymiarach:
- lokalnym,
- regionalnym,
- państwowym i
- globalnym.
Rozwój ma prowadzić do harmonijnego postępu w różnych
dziedzinach życia  postępu społecznego (bez szkody dla środowiska)
oraz zapobiegać niekorzystnym zjawiskom i powstawaniu kwestii
społecznych.
Zasięgiem przedmiotowym polityki społecznej są cztery wielkie sfery
życia, a mianowicie:
1) pracy,
2) dobrobytu,
3) kultury społecznej i
4) ładu społecznego"
Zakres polityki społecznej w ujęciu szerszym  wchodzą tu wszystkie
ważniejsze potrzeby społeczne, bez zaspokojenia których
społeczeństwo nie może sprawnie funkcjonować:
Chodzi tu o ogół potrzeb ważnych dla funkcjonowania jednostek,
rodzin i społeczeństwa.
W zakres polityki społecznej wchodzą wszystkie
najważniejsze potrzeby społeczne takie jak:
* ochrona zdrowia,
* edukacja,
* mieszkalnictwo,
* kultura,
* zabezpieczenie emerytalne i rentowe,
* potrzeby związane z niepełnosprawnością.
Zakres polityki społecznej w ujęciu węższym  ogranicza
rozumienie polityki społecznej do polityki socjalnej*, a więc:
polityki świadczeń socjalnych w postaci pieniężnej lub usług dla
różnych kategorii ludności.
*Proszę zwrócić uwagę na różnicę między  polityką społeczną a  polityką socjalną
Podmioty polityki społecznej są to wszystkie organy, instytucje i
organizacje, których celem jest kształtowanie polityki społecznej i
realizacja jej celów.
Można je podzielić ze względu na zasięg oddziaływania:
- podmioty o zasięgu ogólnokrajowym: sejm, senat, urząd
prezydenta, rząd i jego agendy
- podmioty o zasięgu regionalnym: urzędy wojewódzkie, samorządy
i organizacje pozarządowe
- podmioty lokalne: urzędy i instytucje powiatowe oraz gminne
Podmioty polityki społecznej można podzielić także ze względu na
ich funkcje:
- podmioty ustawodawcze  ustalające prawo: sejm, senat,
prezydent, rada ministrów, ministrowie
- podmioty realizujące z racji swych statutowych obowiązków cele
polityki społecznej na trzech szczeblach (ministerstwa, urzędy
wojewódzkie, powiatowe, gminne, urzędy pracy, NFZ, szpitale,
szkoły, uniwersytety)
- podmioty pozarządowe
- zakłady pracy, które odgrywają ważną rolę w kształtowaniu
warunków pracy i bytu
Kto prowadzi politykę
społeczną w kraju?
państwo
(Do czyich zadań należy
prowadzenie polityki
społecznej?)
samorządy
organizacje pozarządowe
Państwowe podmioty polityki społecznej
Ustawodawcze podmioty polityki społecznej:
Sejm i Senat są naczelnymi organami władzy ustawodawczej i
decydują o treści ustawodawstwa socjalnego.
Inicjatywa ustawodawcza przysługuje posłom, senatowi,
prezydentowi i Radzie Ministrów.
W sejmie w obszarze polityki społecznej działają komisje:
Polityki Społecznej
Rodziny,
Edukacji, Nauki i Młodzieży,
A
ączności z Polakami za Granicą,
Polit Przestrzennej, Budowlanej i Mieszkaniowej,
Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej,
Zdrowia,
Mniejszości Narodowych i Etnicznych.
W senacie działają następujące komisje:
Rodziny i Polityki Społecznej,
Nauki i Edukacji Narodowej,
Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej,
Spraw Emigracji i Polaków za Granicą
Państwowe podmioty polityki społecznej
Podmioty wykonawcze polityki społecznej:
Prezydent, który jest zgodnie z Konstytucją najwyższym
przedstawicielem RP i gwarantem ciągłości władzy państwowej.
Organem pomocniczym prezydenta jest Kancelaria.
Prezes Rady Ministrów realizuje politykę społeczną za
pośrednictwem Rady Min.
Min Pracy i Polityki Społecznej - zadania:
- realizuje ustawy socjalne
- bada sytuację socjalną ludności
- realizacja polityki ograniczania bezrobocia
- kreuje prawo pracy harmonizując je z prawem UE
- analizuje i ocenia stan bezpieczeństwa i higieny pracy
Państwowe podmioty polityki społecznej
Ministerstwa z kompetencjami w dziedzinie polityki społecznej:
Minister Spraw Wewnętrznych
Min Edukacji Narodowej
Urząd Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Minister Sprawiedliwości
Minister Zdrowia
Min Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Państwowa inspekcja sanitarna
Państwowe podmioty polityki społecznej
Zakład Ubezpieczeń Społecznych
jest centralnym organem administracji państwowej, który
wykonuje zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych m.in.:
- stwierdzenie i ustalenie obowiązku ubezpieczenie społeczne
- ustalenie uprawnień wypłacenie tych świadczeń
- wymierzanie i pobieranie składek na ubezpieczenie społeczne,
zdrowotne, fundusz pracy, fundusz gwarantowanych świadczeń
oraz wpłat na PERON
- prowadzenie rozliczeń z płatnikami składek
- prowadzenie indywidualnych kont
- prowadzenie prewencji rentowej obejmuje rehabilitację leczniczą
Państwowe podmioty polityki społecznej
Podmioty kontrolne polityki społecznej
Najwyższa Izba Kontroli
Rzecznik praw Obywatelskich
Rzecznik Praw Dziecka.
Państwowa Inspekcja Pracy
Państwowe podmioty polityki społecznej
Podmioty sądownicze polityki społecznej
Trybunał Konstytucyjny
Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Sądy Rodzinno - Opiekuńcze
Państwowe podmioty polityki społecznej
Podmioty pozapaństwowe polityki społecznej
Organizacje (NGO), które wspierają lub uzupełniają działalność
państwa i tworzą podstawy społeczeństwa obywatelskiego,
korzystają ze wsparcia 1% dla organizacji pożytku publicznego
(np. Caritas, Krajowy Fundusz na Rzecz Dzieci, Monar, Polska
Akcja Humanitarna, PCK, Towarzystwo im Brata Alberta, Tow
Przyjaciół Dzieci).
Państwowe podmioty polityki społecznej
Podstawową instytucją przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu
w gminach są ośrodki pomocy społecznej, zatrudniające blisko 40
tysięcy pracowników, w tym ponad 15.351 pracowników socjalnych.
Do zadań ośrodków należy:
" zapewnienie osobom i rodzinom wsparcia w przezwyciężaniu
trudnej sytuacji życiowej, w tym usług socjalnych i świadczeń
rzeczowych;
" zapewnienie dochodu na poziomie interwencji socjalnej;
" doprowadzenie do uniezależnienia się od pomocy społecznej lub
częściowego aktywizacji społecznej we współpracy z pomocą
społeczną
" integrowanie osób i grup będących w procesie wykluczenia
społecznego ze środowiskiem lokalnym.
Międzynarodowe podmioty polityki społecznej:
" Organizacja Narodów Zjednoczonych
" Międzynarodowa Organizacja Pracy
" Światowe federacje związków zawodowych
" Unia Europejska
" Ugrupowania regionalne
" Organizacje pozapaństwowe
ONZ
1969  Deklaracja w sprawie postępu i rozwoju społecznego.
Tezy:
- główny cel rozwoju  nieustanny wzrost poziomu materialnego i
kulturalnego życia ludzi
- plan rozwoju społecznego częścią ogólnych planów rozwojowych
/rozwój społeczno  ekonomiczny/
ONZ
Deklaracja Tysiąclecia /ONZ 2000/
...podstawowym zadaniem rozwoju (świata) jest
podniesienie dobrobytu wszystkich ludzi na ziemi w celu
dopomożenia im w realizacji ich ludzkiego potencjału, w
zwiększeniu bezpieczeństwa, zwiększaniu ludzkich
możliwości i zapewnieniu, że dobrodziejstwo stworzone
przez obecne pokolenie, zostaną utrzymane i rozwinięte
przez pokolenia następne .
ONZ
Cele rozwojowe:
" wykorzenienie skrajnego ubóstwa,
" osiągnięcie powszechnego wykształcenia podstawowego,
" popieranie równości płci i nadanie praw kobietom,
" ograniczenie umieralności dzieci,
" poprawa zdrowia matek,
" zwalczanie HIV/AIDS, malarii i innych chorób,
" utworzenie światowego partnerstwa dla rozwoju
ONZ
Agendy ONZ
" Rada Ekonomiczno  Społeczna ONZ
" UNESCO Kom. d. s. Oświaty, Nauki i Kultury
" FAO  Organizacja d. s. wyżywienia
" WHO  Światowa Organizacja Zdrowia
" UNICEF - F N.Z. Pomocy Dzieciom
Unia Europejska
Europejska Karta Społeczna (European Social Charter) została
uchwalona 18 paz
dziernika 1961 roku w Turynie. EKS obowiązuje
od 26 lutego 1965 r.
Państwo ratyfikując Kartę nie jest zobligowane do realizowania
wszystkich jej postanowień.
Według artykułu 20, ust.1b wystarczające jest zagwarantowanie
pięciu z siedmiu praw tzw. "obowiązującego jądra" (compulsory
nucleus):
* prawa do pracy,
* do tworzenia związków zawodowych,
* do układów zbiorowych,
* do zabezpieczenia socjalnego,
* do pomocy medycznej i socjalnej,
* prawa rodziny do ochrony
* prawa zabezpieczenia pracowników - imigrantów do ochrony.
Międzynarodowa Organizacja
Pracy
została założona w 1919 r., aby doprowadzić rządy,
przedsiębiorców i związki zawodowe do wspólnego działania na
rzecz sprawiedliwości społecznej i lepszych warunków życia na
całym świecie. Jest to organizacja trójstronna, w której
reprezentanci pracowników i przedsiębiorców mają udział w jej
pracach z takim samym statusem jaki mają rządy. Liczba krajów
członkowskich MOP wynosi aktualnie 183 (stan w dniu
15.05.2009 r.). W roku swego pięćdziesięciolecia w 1969 r., MOP
została nagrodzona Pokojową Nagrodą Nobla. Biuro Organizacji
mieści się w Genewie w Szwajcarii.
Co jest celem polityki społecznej?
Wśród wielu celów polityki społecznej możliwe jest wyróżnienie
kilku wiodących:
* bezpieczeństwo socjalne, które obejmuje zapewnienie dochodów i
usług w sytuacji wystąpienia ryzyka socjalnego (choroba,
inwalidztwo, starość, śmierć, bezrobocie)
* inwestycje w człowieka  tworzenie równych szans rozwoju ludzi,
kształcenie młodego pokolenia (są czynnikiem rozwoju
ekonomicznego sprawiając, że wartości socjalne uzależnione są od
polityki gospodarczej)
Co jest celem polityki społecznej?
* ład społeczny  jest podstawą stabilizacji życiowej ludzi,
współpracy w osiąganiu celów, tolerancji różnic między ludz
mi.
Wartość pokoju społecznego rośnie wraz z osiąganiem
dobrobytu i stabilizacji politycznej
* życie rodzinne  akcentowanie życia rodzinnego oznacza
powrót do wartości związków między ludz
mi i poczucia
bezpieczeństwa na podstawie więzi emocjonalnych i
uczuciowych. Wychowanie przyszłych generacji wymaga
wsparcia rodzin nie tylko ubogich i nie tylko materialnego ze
strony osób i instytucji.
Główne zadania polityki społecznej UE
* poprawa warunków życia i pracy
* wzrost zatrudnienia
* zapewnienie równości szans
* rozwój opieki społecznej