Spalanie-reakcja utleniania gdzie substratem sa paliwa a produktem spaliny. Ciepło reakcji= ciepło
spalania. Musi być całkowite i zupełne. Spalanie całkowite: całe paliwo ulega spaleniu. Spalanie
zupełne: produktami procesu są subst niepalne. C+O2= CO2; S+O2=SO2; H2+0,5O2=H20
Składniki paliw: stałe i ciekłe: C,S,H,O,R, popiół i wilgoć. Gazowe: H,CO,CO2,O,R. SCH są
najważniejsze reszta jest balastem. Ciepło spalania- Q(wartość opałowa górna) ilość całkowitego i
zupełnego spalania 1kg paliwa stałego lub ciekłego albo 1cm3paliwa gazowego, gdy utworzona
woda jest w stanie ciekłym.
Wartość opałowa- w (wartość opałowa dolna) ilość ciepła wydzielona w wyniku całkowitego i
zupełnego spalania jednostki paliwa, gdy utworzona woda jest w stanie pary. Wyznaczenie W i Q-
pośrednio ze składu chemicznego, bezpośrednio spalając w kalorymetrze.
Współczynnik nadmiaru powietrza:
N= npow/npow.min= ilość powietrza odprowadzona/ minimalna ilość powietrza, która musi być
dostarczona, żeby był proces spalania.
Straty energetyczne: wylotowe- ciepło ucieka przez komin. Za duzy czynnik nadmiaru powietrza.
Unoszone wraz ze spalinami, ewentualnie z subst odpadowymi (żużel). Niezupełnego spalania-
spalanie nie jest zupełne, składniki nie utleniły się do końca, stąd pojawia się w paliwach CO.
Niecałkowitego spalania- w paliwach pojawiają się substraty. Wymiany ciepła z otoczenia- nie da
odizolować ciepła paleniska od otoczenia, one zawsze będą.
Skutki emisji spalin do środowiska- lokalne (tworzenie smogów, zakwaszanie środowiska, braki
tlenu w środowisku morskim, zanieczyszczenie wód metalami ciężkimi, emisja węglowodorów
aromatycznych ), globalne(efekt cieplarniany). Wielka 5 gazów cieplarnianych- CO2, CH4, freony,
ozon troposferyczny, tlenek miedzi. Również para wodna. Gazy cieplarniane zostały stworzone w
atmosferze w wyniku działań organizmów żywych i martwych.
Skutki ocieplenia: przesuwanie się sfer klimatycznych, roślinnych, topnienie lodowców.
Obieg lewobieżny- w trakcie realizacji wykorzystuje dostarczoną pracę napędową lub ciepła
napędowe aby odebrać ciepło od otoczenia w jednym miejscu i oddać w drugim. Obieg Carnota
wstecz. Wydajność chłodzenia qo=kwa41b= To(s1-s4), q=kwa32b= T(s2-s3) 1-2 sprężenie
adiabatyczne, 2-3izotermiczne oddanie ciepł,3-4rozprężenie adiabatyczne, 4-1izotermiczne
pobranie ciepła od otoczenia; (a-b-1-4)ilość ciepła pobrana z otoczenia, charakteryzuje obieg. (1-2-
3-4)praca potrzebna do zrealizowania obiegu.
Efektywność (współczynnik wydajności chłodniczej E) ile ciepła może być doprowadzona z
danego źródła ciepła np z chłodnego pomieszczenia jeśli do czynnika zostanie doprowadzone praca
E= qo/L.
Obieg gazowy Jouelea. 1-2 sprężenie adiabatyczne (wykorzystana praca)2najwyższa tem i
ciśnienie. 2-3 izobaryczne oddanie ciepła (chłodzenie wodą lub powietrzem)3-4 rozprężenie
adiabatyczne 4 najniższe ciśnienie i temp, 4-1 izobaryczne pobieranie ciepła od otoczenia.
Współczynnik wydajności obiegu joulea wstecz osiąga tym większą wartość, mniejszy jest stosunek
ciśnień p/po.
Układ chłodziarek powietrznych: otwarty- zalety czynnik łatwodostepny, nie ma dolnego
wymiennika ciepła, jest prosty; wady: powietrze jest wilgotne, jest niebezpieczeństwo, że nastąpi
zescalenie pary wodnej z powietrza i układ będzie niedrożny. Zamknięty: zalety: nie ma
niebezpieczeństwa zestawienia pary wodnej; wady: trzeba stosować ciśnienie wyższe niż
atmosferyczne.
Zastosowanie chłodziarek gazowych: skraplanie powietrza (skraplarka Philipsa), górnictwo-
chłodzenie powietrza, rozprężarki napędzają narzędzia górnicze, transport lotniczy- chłodzą
ładownie samolotów przewożących łatwo psujące się produkty i klimatyzują kabiny. Urządzenia
parowe jednostapniowe- obieg gazowy ma małą sprawność, ponieważ wymiana ciepła w technicy
zachodzi izobarycznie a nie izotermicznie jak w obiegu Carnota.
Obieg suchy Lindego 1-2’adiabatyczne 2-3izotermiczne 2’-2izentapowe rozp 4’-1’izobaryczne
pobranie ciepła z otoczenia. Wprowadzamy w obieg pary obieg Carnota. Sprężarka nie lubi sprężać
pary mokrej bo może ulec zniszczeniu. Rozprężarka nie była dostosowana , bo jest faza zmian.
Przesunięto sprężanie poza obszar pary. Zastąpiono rozprężarkę zaworem rozprężonym. W efekcie
powstaje nowy obieg. Jest to proces nieodwracalny. Z obiegu Carnota z którego wyszliśmy
powstaje zupełnie nowy obieg- suchy. Jest on podstawą wszystkich urządzeń chłodniczych .
Trudności w realizacji obiegu Carnota w obszarze pary mokrej: związane z eksploatacja
maszyn: rozprężarka- kosztowna, kłopoty w ruchu, uzyskiwana praca jest mała, sprężarka- nie
może sprężać pary mokrej. oławienie izentalpowe- za pomocą zaworu zwanego potocznie
oławiącym, rozprężnym, regulacyjnym (reguluje ilość odbieranego ciepła).
Obieg suchy Lindego- sprężarka zasysa parę suchą nasyconą lub przegrzaną, stopień przegrzania
wynosi 1-10C. stosowany obecnie w małych, średnich i dużych urządzeniach chłodniczych. Woda
nie może być czynnikiem chłodzącym. Czynniki chłodnicze krążą w obiegu albo amoniaku albo
freony (w dużych instalacjach lepszy amoniak). Chłodziwo- płyn pośredniczący w obiegu ciepła
ciałami ochładzanymi. W chłodnictwie (chłodziarki o chłodzeniu pośrednim) chłodziwo przenosi
ciepło od ciał ochładzanych do czynnika chłodniczego. W silnikach spalinowych czynnik chłodzący
znajduje się w obiego między łańcuchem wodnym a chłodnicą. Sprężarka na drodze1-2 zasysa parę
suchą nasyconą i spręża od po do p. Ze sprężarki wychodzi czynnik chłodniczy. 2-para przegrzana o
temp najwyższej Ta para idzie do skraplacza (chłodnicy) gdzie następuje izobaryczne odebranie
ciepła (2-3-4). 3-para nasycona. 3-4 zachodzi przemiana fazowa, zmienia się stopień suchości.
Ciecz ze skraplacza kierowana jest na zawór rozprężony gdzie zachodzi rozprężenie izentalpowe 4-
5. 5- para mokra jest kierowana do parowania. 5-1 przy stałym ciśnieniu zaczyna pobierać ciepło od
otoczenia. Podczas pobierania ciepło jest odbierane od otoczenia.
Zabezpieczenie sprężarki: zapewnienie odpływu pary suchej do sprężarki odbywa się poprzez:
takie dawkowanie czynnika, aby cała ciecz odparowała w parowniku, ustawienie aparatu zwanego
osuszaczem.
Dawkowanie czynnika: obecnie odbywa się poprzez specjalne zawory rozprężne, których
otwieranie jest uzależnione od temp na końcu parownika. Pozwala to utrzymać przegrzanie w
granicach 4-8C.
Wydajność chłodzenia osuszacza: maleje zarówno z obniżeniem temp parowania jak również ze
wzrostem temp skraplania.