1.problematyka niepelnosprawnosci oraz podstawowe pojecia i definicje
2.rehabilitacja medyczna i jej skladowe
3.miejsce fizjoterapii w rehabilitacji medycznej
4.interdyscyplinarnosc rehabilitacji
5.zwiazek rehabilitacji z naukami medycznymi, humanistycznymi i o kulturze fizycznej
6.wyrownywanie ubytkow funkcjonalnych, regeneracja, kompensacja, adaptacja
7.osoba rehabilitowana jako podmiot
8.podejscie fizjoterapeuty do osoby rehabilitowanej
9.ogolna metodyka rehabilitacji i taktyka postepowania fizjoterapeutycznego
10.chierarchia i racjonalizacja celow
11.ogolne zasady doboru srodkow, form i metod fijoterapii
12.fizjoterapia jako element rehabilitacji kompleksowej
12.dokumentacja fizjoterapeutyczna
13.zespol terapeutyczny



OGNIWA REHABILITACJI

diagnoza
prognoza
ordynacja
kontrola uzyskiwanych wynikow

=diagnoza w znaczeniu ogólnym stanowi potwierdzenie defektu (dysfunkcji)
stając sie w ten sposób sygnałem do rozpoczęcia fizjoterapii, jest równoznaczna
ze stwierdzeniem u danej osoby konieczności poddawania jej odpowiednim zabiegom z tego zakresu
oznacza również określenie przynajmniej ogólnego celu postępowania, to również określenie rodzaju
i stopnia ciężkości dysfunkcji, co jest podstawą do precyzowania celów fizjoterapii na różnych jej etapach
jest także podstawą prognozy
diagnostyka (ogólna, różnicowa, funkcjonalna(określenie czynnościowych skutków stanów patologicznych
i rozpoznanie możliwości ich usunięcia, skompensowania, bądź zaadaptowania się do nich, stanowi podstawę
postępowania fizjoterapeutycznego i całej rehabilitacji danej osoby))

=prognoza ułatwia dalsze precyzowanie celu, nie jest rzeczą niezmienną, w zależności od wielu czynników związanych
z przebiegiem choroby prognoza np. pierwotnie korzystna może się zmieniać na niekorzystną co wiąże się z brakiem
osiągnięcia danego celu i konieczne jest nakreślenie nowego celu czyli zmodyfikowanie, urealnienie poprzedniego celu
możlwe jest tez osiągniecie wyższego celu niż zamierzony, czyli uzyskanie poziomu usprawnienia lub rezultatu wyższego
od zaplanowanego co też stwarza konieczność modyfikowania poprzedniego celu

=ordynacja jest to dobor form, środków i metod które w oparciu o obowiazujące zasady umożliwia realizacje założonego
celu, określenie celu poprzedza orydnację, a jego precyzowanie czy modyfikowanie pociąga za sobą konieczność
dokonywania zmian w zakresie ordynowanych form, środków i metod

=kontrola uzyskiwanych wyników bazuje na powtarzaniu w pewnych odstępach czasu badań pacjenta przeprowadzanych dla
potrzeb fizjoterapii, na początku i na poszczególnych etapach fizjoterapii podstawą diagnozowania jest badanie



CELE REHABILITACJI

cel naczelny
cel ogólny
etapowe cele fizjoterapii
szczegółowe cele fizjoterapii
zadania



=naczelny cel rehabilitacji obejmuje przywrócenie choremu lub osobie niepełnosprawnej pełnej lub możliwie maxymalnej
sprawności fizycznej i/lub psychicznej umożliwiającej czynny udziaż w życiu społecznym

=ogólne cele rehabilitacji wyróżniamy 1 działalność prewencyjną mającą na celu zapobieganie wtórnym skutkom choroby
i innym zmianom prowadzącym do inwalidzctwa. 2 działalność polegąjca na ułatwianiu regeneracji oraz przyspieszaniu
kompensacji i sterowaniu tym procesem, ma na celu zmniejszenie zakresu inwalidzstwa. 3 dzialalnosc adaptacyjna majaca
na celu przystosowanie calego ustroju do czesciowego inwalidzctwa. cele ogolne okreslaja dążność do zapobiegania
niepozadanym stanom i zjawiskom, likwidowania badz zmniejszania niekorzystnych objawow, a jesli jest to niemozliwe
do przystosowania rehabilitowanej osoby do zycia pomimo zaistnialych uposledzen

=etapowe cele fizjoterapii koniecznosc rozlozenia calego leczenia w tym takze usprawniania na rozne etapy,
etapy te sa na ogol okreslone pewnymi posrednimi poziomami sprawnosci, umiejetnosci, wydolnosci i innych objawow
wsrod ktorych kazdy poprzedni stan stanowi punkt wyjscia do następnego
cele etapowe bywaja okreslane jako przygotowanie do czegos co bedzie realizowane na nastepnym etapie lub zlikwidowanie
objawu czy zespolu objawow stanowiacych na ogol przeszkode do dalszego usprawniania, okreslaja co i w jakiej kolejnosci
musi byc zrobione, osiagniete, realizacja tych celow wymaga zastosowania wielu srodkow jednoczesnie, a kontrola
uzyskiwanych wynikow potwierdza skutecznosc postepowania czyli osiagniecie zalozonego celu etapowego albo ujawnia
jego nieskutecznosc i przyczyny tej niekskutecznosci nakazujac zmodyfikowanie zalozonych celow etapowych

=szczegolowe cele fizjoterapii wynikaja scisle z aktualnego stanu pacjenta czyli sa wynikiem badania i dotycza
krótszego wycinka czasu potrzebnego na ich osiagniecie np. utrzymanie czy zwiekszenie zakresu ruchomosci w konkretnym
stawie, utrzymanie lub zwiekszenie sily jakiegos miesnia, opanowanie okreslonego rodzaju chwytu, zwiekszenie zasiegu
chodu, opanowanie oddychania okreslonym torem, poprawa okreslonych parametrow wentylacji, czy poprawa krazenia obwodowego

=zadanie jest wzorem i czynnikiem regulujacym czynnosci oraz modelem dzialania, zadanie dotyczy zawsze dwoch stron
osoby poddawanej rehabilitacji i fizjoterapety

zadania dotyczace fizjoterapeuty

-ocena stanu pacjenta(ustalenie rodzaju i stopnia dysfunkcji)
-okreslenie blizszego i dalszego celu usprawniania
-dobor form, srodkow i metod fizjoterapii oraz wykonywanie zabiegow i przeprowadzanie cwiczen
-okresowa kontrola stanu pacjenta
-modyfikowanie blizszego i dalszego celu usprawniania w zaleznosci od wyniku badania okreslonego w pkcie 4
-zmiana form, srodkow czy metod lub zaprzestanie zabiegow czy cwiczen w zaleznosci od wyniku badania i z uwzglednieniem
nowego celu (patrz pkt 5)
-prowadzenie dokumentacji usprawniania, zapisywanie wynikow kolejnych badan, zleconych i wykonywanych zabiegow oraz
cwiczen i dodatkowych obserwacji

ZASADY FIZJOTERAPII

1 nie szkodzenia
2 powszczechnosci
3 wczesnosci
4 kompleksowosci
5 systematycznosci
6 systematycznosci
7 podmiotowego traktowania osoby usprawnianej
8 swiadomosci i aktywnosci

9 wlasciwego stosowania srodkow
10 dostepnosci
11 pogladowosci
12 kolektywnosci cwiczen
13 trwalosci
14 wspolpracy z najblizszym otoczeniem usprawnianego
15 indywidualizacji
16 leczenia teorii z praktyka


zasady sa normami postepowania fizjoterapeuty wobec wszystkich rehabilitowanych a ich nie przestrzeganie stanowi
swego rodzaju blad sztuki w oparciu o zasady tworzy sie program rehabilitacji danej osoby i realizuje sie go

-nie szkodzenia (primum non nocere- po pierwsze nie szkodzic) jest to naczelna zasada medycyny, oznacza unikanie tych
zabiegow ktore moga pogorszyc stan chorego, oznacza rowniez koniecznosc unikania bledow w usprawnianiu oraz
rygorystycznego przestrzegania obowiazujacej techniki zabiegow, naklada obowiazek przestrzegania pozostalych zasad
jako ze bledy moga wynikac z ich nie przestrzegania. zaszkodzic mozna rowniez nie stosujac fizjoterapii u pacjenta
dla ktorego jest ona niezbedna lub stosujac na wlasna reke niesprawdzone metody leczenia
w tym takze tzw. niekonwencjonalne

-zasada powszechnosci wszystkie osoby potrzebujace swiadczen fizjoterapeutycznych musza miec do nich dostep,
miec je zagwarantowane(wiarze sie z dzialalnoscia diagnostyczna i organizacyjna)

-zasada wczesnosci oparta jest na spostrzezeniu ze odpowiednie postepowanie rozpoczete mozliwie jak najwczesniej po
zaistnieniu uszkodzenia, czyli choroby ma istotny wplyw na dalszy przebieg schorzenia, postepowanie zgodne z ta
zasada stwarza szanse unikniecia lub zmniejszenia wtornych skutkow schorzenia, ulatwia dalsza rehabilitacje,
skraca jej czas i umozliwia uzyskanie lepszych wynikow

-zasada kompleksowosci to koniecznosc wszechstronnego odzialywania na osobe poddawana rehabilitacji, ta zasada
naklada na fizjoterapeute koniecznosc wspoldzialana z calym zespolem rehabilitacyjnym

-zasada systematycznosci (ciaglosci) kazdy proces w tym takze fizjoterapia stanowi lancuch scisle ze soba powiazanych
ogniw posrednich, uzyskiwane wyniki zaleza od plynnosci tego procesu, wypadniecie lub niepotrzebne wydluzenie jakiegos
ogniwa daje ujemne skutki, trudne czesto do przewidzenia

-zasada podmiotowego traktowania osoby usprawnianej to koniecznosc przeksztalcenia pacjenta z przedmiotu
oddzialywania i manipulacji w podmiot swiadomie, chetnie, czynnie uczestniczacy w swej rehabilitacji,
uswiadomienie osobie niepelnosprawnej roli i znaczenia postepowania w jakim bedzie uczestniczyla,
zachecenie do pelnego zaangazowania sie i wspoldzialania w tym zakresie, a takze okreslenie jej zadan
i wspolodpowiedzialnosci za uzyskiwane wyniki



odpowiednia postawa pacjenta wynikajaca z wlasciwego uswiadomienia sobie potrzeb, poparta wiara w mozliwosc wplywania
na wlasne usprawnianie poprzez aktywna wspolprace z rozumiejacym go terapeuta jest czesto podstawowym warunkiem
powodzenia terapeutycznego



kolejne 8 zasad


-zasada wlasciwego stosowania srodkow
1 aplikowanie srodkow stosownie z ich wskazaniami stosowania i unikanie przeciwwskazanych srodkow,
2 odpowiednia sekwencja wykonywanych zabiegow i wykorzystanych srodkow
3 odpowiednia relacja czasowa pomiedzy tymi elementami

-zasada dostepnosci (stopniowania trudnosci) koniecznosc dostosowania caloksztaltu postepowania do mozliwosci osoby
usprawnianej (wiek, plec, poziom sprawnosci tej osoby, wydolnosci i rozwoju motorycznego)

-zasada pogladowosci daznosc do przeprowadzania cwiczen zbiorowych, w przypadkach w ktorych jest to mozliwe
kolektywnosc cwiczen mobilizuje do wiekszego zaangazowania i wysilku, wystepuje element wspolzawodnictwa,
wyrabia tez postawy spoleczne, ma znaczenie psychoterapeutyczne

-zasada trwalosci


_______________________________________________________________________________________________________________________