Każdy z nas ma swój ulubiony styl ubierania się. Jedni preferują rzeczy obcisłe, inni luz
ne.
Ktoś uwielbia krótkie spódniczki, inni wyłącznie rzeczy długie i szerokie. Motywujemy to
z reguły właściwościami naszej figury lub przyzwyczajeniem. ale tak naprawdę to nasza
podświadomość w wybiera sobie "tarcze i namiastki". Próbuje poprzez ubranie zapewnić
sobie to, czego najbardziej potrzebuje, czego nam sicze-golnie brakuje lub brakowało
w dzieciństwie.
Metoda analizy z wyglądu zajmuje się rozpoznaniem charakteru człowieka na podstawie tego,
jakie ubranie na siebie zakłada.
jakie kolory odzieży preferuje, jakie wybiera buty i biżuterię. Nosząc to, co nam się podoba,
w czym czujemy się dobrze, pokazujemy naszą indywidualną osobowość, kompleksy
i przeżycia. Można powiedzieć, że odzież jest formą psychologicznego testu projekcyjnego,
przeniesionego na trójwymiarową ludzką sylwetkę. Przyjrzyjmy się najczęściej spotykanym
stylom zewnętrznego kreowania swego wyglądu i spróbujmy wspólnie opisać ukrytego za
ubraniem człowieka z jego najważniejszymi problemami. Bardzo istotne jest nasze pierwsze
wrażenie, które daje nam podstawową informację o psychice człowieka. Na tej bazie możemy
wyróżnić kilka stylów... Oczywiście są to nazwy umowne, których nie trzeba uczyć się na
pamięć. Mają na celu jedynie przybliżenie pewnych często spotykanych i zarazem bardzo
szczególnych upodobań w dobieraniu sobie odzieży. Wierzę, że proponowany przeze mnie
podział pomoże wyciągnąć pierwsze, bardzo ogólne informacje z wyglądu danej osoby.
W tym miejscu przypominam. że prawidłowa analiza składa się z trzech etapów: ogólnego
wrażenia. czyli intuicyjnego odbioru podstawowego rysu ludzkiej osobowości, szczegółowej
interpretacji wszystkich elementów ubioru oraz podsumowania, czyli syntezy i wyciagnięcia
prawidłowych wniosków. Ten ostatni etap jest oczywiście najistotniejszy. Jeśli analiza została
przeprowadzona prawidłowo, wnioski są spójne, logiczne i oparte na potwierdzających się
w wzajemnie elementach.
Jeśli dorosła kobieta nosi na sobie dużą ilość jaskrawych kolorów, pstrokate wzory w myszki
misie, zbyt krótkie dziewczęce spódniczki, podkolanówki i spina włosy w kitki, reprezentuje
styl dziecinny. Dominuje w nim najczęściej kolor różowy Wskazuje on osobę infantylną
niedojrzałą, która za wszelką cenę chce wrócić do zbyt krótkiego dzieciństwa. Podłożem jest
tutaj brak ciepła i czułości w najwcześniejszych latach oraz brak zainteresowania ze strony
rodziców. Ukryta tęsknota za beztroskim dzieciństwem i skłonność do zabawy łączy się
z potrzebą niezaznanej pieszczoty. Najczęściej osoba taka nie miała okazji poczuć się
dzieckiem i obecnie czuje potrzebę nadrobienia straconego czasu. U mężczyzn
charakterystycznym wyznacznikiem symbolicznego powrotu do dzieciństwa są szelki.
Styl młodzieżowy u dorosłych, spotykany zarówno wśród mężczyzn, jak i u kobiet, jest
symboliczną próbą zatrzymania uciekającego czasu. Pokazuje on osoby, które tęsknią za
szkolnymi latami, kiedy czuły się szczęśliwe, beztroskie i kochane. Z jednej strony są to
osoby uciekające przed odpowiedzialnością i niedojrzałe, które pokazują wyraz
nie, że nie
dorosły do stałego związku i stabilizacji emocjonalnej. Z drugiej bez wątpienia ich ucieczka
w przeszłość jest spowodowana uczuciowym fiaskiem, rozbiciem rodziny, nieumiejętnością
ułożenia sobie życia osobistego. Ubranie zbuntowanej nastolatki (typu "grunge") symbolizuje
bunt i niemożność pogodzenia się z tym, co się dzieje. Jest to wyraz
ny sygnał, że taka osoba
nie chce być dojrzała i nic nie zrobi w tym kierunku. Zdecydowanie będzie starała się "tkwić
w przeszłości".
Styl erotyczny, czyli noszenie obcisłych, wyzywających ubrań, odsłaniających i nadmiernie
eksponujących ciało jest wyrazem niespełnienia w życiu, a jednocześnie świadczy o niskim
poczuciu własnej wartości wewnętrznej. Kobieta, która wystawia swoje ciało jak towar na
sprzedaż, podświadomie uważa, że ciało to jedyne piękno, które posiada i dzięki któremu
może zwrócić na siebie uwagę. Jej ubiór nie jest wbrew pozorom próbą uwiedzenia, lecz
krzykiem rozpaczy niekochanej samotnej istoty, która nie noże odnalez
ć w swoim życiu
miłości. Granica między zmysłowością a wulgarnością jest cieniutka i kobieta, która ją
przekracza, budzi tylko zakłopotanie innych. Co bardziej przykre, dla niektórych mężczyzn
taka odzież jest sygnałem łatwej seksualnej zdobyczy na jeden wieczór: Zatem według
wszelkiego prawdopodobieństwa poczucie niespełnienia i niekochania pozostanie
niezaspokojone.
Styl męski, czyli noszenie przez kobiety męskich ubrań, można podzielić na kilka rodzajów.
Opiszemy najbardziej klasyczny, czyli garnitur plus krawat. Wskazuje osobę, która nie czuje
się kobietą. albo raczej nie chce się nią czuć. Manifestuje, że dorównuje mężczyznom
intelektualnie i nie chce, szczególnie w miejscu pracy, być gorzej od nich traktowana. Zatem
podświadomie podkreśla, że tak naprawdę w jej mniemaniu kobiety Są gorsze od mężczyzn
i jedynym sposobem podniesienia własnej wartości jest zewnętrzna "zmiana płci". Ponieważ
krawat jest symbolem fallicznym, im szerszy, im hardziej ostry wzór na nim, im bardziej
szorstki materiał, tym więcej męskości kobieta próbuje sobie dodać.
Mężczyzna preferujący ubranie "harleyowca" podkreśla swoją przynależność do jasno
określonej grupy społecznej. której renoma dodaje mu zdecydowania i prestiżu. Chowanie się
za "sztandarem" subkultury jest oznaką przede wszystkim braku pewności co do własnej
wartości i nieumiejętności zbudowania mocy własnej indywidualności. Taki człowiek dopiero
w grupie czuje się bezpiecznie. Manifestowanie specyficzną odzieżą Przynależności do
jakiejkolwiek społeczności jest symboliczną informacją: należę do grupy, mam tam
przyjaciół, jeśli mnie zaczepisz, będziesz miał z nimi do czynienia". A zatem nie możemy
pominąć w interpretacji tematu lęku przed otoczeniem i poszukiwania bezpieczeństwa. Bycie
"harleyowcem" ponadto dodaje poczucie męskości, gdyż jest to grupa ustawiona
na zajmowanie się tym wszystkim, co związane z rozwijaniem odwagi, brawury, dzielności,
twardości. A przecież wiemy doskonale, że jeśli czegoś próbujemy sobie dodać, to znaczy,
że tak naprawdę tego właśnie nam brakuje.
Kowbojskie lub harleyowskie stroje noszone przez kobiety, czyli ciężkie skórzane kurtki
i pasy, łańcuchy, kapelusze i ciężkie męskie buty wyrażają lęk przed własną kobiecością
i wrogość wobec mężczyzn. Podają komunikat: "chcę być silna jak faceci". Ponadto ubiór
"na kowbojkę" może podkreślać sferę seksualną, co informuje o preferowaniu agresywnego
sposobu współżycia. Taka osoba również w sytuacji intymnej chce się poczuć "męska", zatem
z reguły przejmuje inicjatywę i w ostry sposób próbuje "zagłuszyć" swoją kobiecość,
Za duża męska koszula, luz
ne męskie swetry, dżinsy to córeczka tatusia. Symbolizuje
potrzebę opieki. Taka kobieta pokazuje, że w pewien sposób jest małą dziewczynką
domagającą się ojcowskiego ciepła, czułości i zapewnienia jej poczucia bezpieczeństwa.
A
atwo się domyślić, że jest to również forma zrekompensowania tego, czego zabrakło w
dzieciństwie. Najprawdopodobniej będzie szukać partnera starszego od siebie. Jeśli spotyka
się z rówieśnikiem, to wybiera odpowiedzialnego i dojrzałego mężczyznę, który mimo
młodego wieku będzie potrafił zastąpić jej ojca.
Na koniec styl niechlujny, który właściwie trudno nazwać stylem. Zbyt luzackie ubranie, z
le
dopasowane, nieciekawe i niemodne rzeczy przekazują nam, że tak ubrana osoba nie chce,
żeby na nią patrzeć. Jest to związane nie tylko z niskim mniemaniem o sobie, z poczuciem,
że nie jest się godnym uwagi czy szacunku, ale że nie traktuje się niczego poważnie.
Ostentacyjne obnoszenie się z przekonaniem, że "nie suknia zdobi człowieka i najważniejsze
jest w środku" ma w rzeczywistości odwrócić od tego środka uwagę.
Jest to osoba o nieharmonijnej psychice, zagubiona, niepraktyczna i niezorganizowana.
Nie szanuje siebie, skoro nie potrafi dodać sobie oprawy w postaci schludnego ubrania, a co
za tym idzie nie szanuje także innych ludzi. Nie przeszkadzają jej uczucia, jakie budzi
w innych jej wygląd, zatem ludzkie reakcje nie obchodzą jej w ogóle, a przynajmniej tak
będzie postępować.
Nic spodziewajmy się po niej jakiejkolwiek odpowiedzialności w pracy i sumienności, bo dla
niej to zupełnie obce pojęcia. Zresztą każdy zbyt ostentacyjny bunt przeciwko ogólnie
przyjętym normom jest wyrazem nieumiejętności przystosowania się do wymagań
społeczeństwa. Na ogół wiąże się z lękiem, że się tym wymogom nie sprosta, że jest się zbyt
słabym...
Rzeczy luz
ne i obszerne noszą ludzie, którzy potrzebują wolności na każdym kroku,
przestrzeni do działania i nie znoszą żadnych ograniczeń, zakazów, nakazów, presji.
Najprawdopodobniej przyczyna leży w dzieciństwie, surowym, pełnym rygorów lub
przesadnej nadopiekuńczej miłości, która nie pozwalała na poczucie swobody i wolności.
Taka osoba stara się programować swoje życie tak, by uciec jak najdalej od twardych
struktur, wybiera zatem zawody wolne i w każdej sytuacji podkreśla swoją niezależność
i niechęć podporządkowania się czemukolwiek.
Rzeczy obcisłe, takie które przylegają do ciała i opinając uwydatniają kształty są formą
zastępczą przytulania. Noszą je osoby wrażliwe na dotyk i czułość, spragnione takich doznań.
Ponieważ przypominająca drugą skórę odzież tworzy ścisły kontakt z ciałem, jest dla nich
namiastką pieszczoty. Bez wątpienia ich zimne, pozbawione czułości dzieciństwo przyczyniło
się do wytworzenia tej wewnętrznej potrzeby. Nagradzanie dziecka wyłącznie za wymierne
osiągnięcie, np. za piątkę w szkole, wytworzyło nawyk pracowitości, sumienności,
dokładności. Tacy ludzie mogą przez wiele godzin pracować i z reguły są dobrze
zorganizowani. Świetnie radzą sobie w zawodach wymagających drobiazgowości. Niestety
najczęściej dobra praca jest jedynym znanym im sposobem upominania się o uwagę, czułość
i ciepło, dlatego taki człowiek może mieć kłopoty z inną formą okazywania uczucia,
Uniformy, czyli garnitury i garsonki, mają za zadanie "schować" tak ubraną osobę w grupie
innych do niej podobnych. Przynależność do jakiejś grupy (np. "garniturowców", "biznes-
woman") dodaje im poczucia własnej wartości. Im droższy garnitur, im bardziej elegancka
garsonka, im lepszej firmy, tym lepsze samopoczucie posiadacza. Ponadto uniform to
usztywniający pancerz, broniący wnętrza. Pozapinany żakiet lub marynarka przypomina nieco
grubą tarczę. Daje poczucie bezpieczeństwa i anonimowości przecież wszystkie garnitury
i żakiety wyglądają podobnie. Osoby tak ubrane nie lubią mówić osobie i swoich intymnych
sprawach. Poruszanie tematów osobistych może wywołać w nich złość lub panikę.
Taki człowiek lubi działać według ściśle określonych szablonów.
Wybiera towarzystwo, które jest do niego podobne i zachowuje się według dokładnie
określonych norm. Wszystko musi dziać się zgodnie z planem. To osoby zdyscyplinowane,
uporządkowane, szanujące zwierzchnie władze oraz preferujące wszelkie możliwe struktury,
bo tylko one dają im poczucie bezpieczeństwa. Wszelka nieprzewidywalność wytrąca ich
z równowagi. Nieprzypadkowo pewne instytucje ubierają swoich pracowników w mundury,
zapewniają one dyscyplinę i porządek.
Ubranie kilkuwarstwowe, nazywane często ubiorem "na cebulkę", jest symbolicznym
odgrodzeniem się od Świata przez kolejne warstwy założonej na siebie odzieży.
Bez wątpienia wynika to z braku zaufania do ludzi, z lęku przed ich okrucieństwem
i nieczułością. Najbardziej charakterystycznym przykładem są bezdomni, przeganiani
z kolejnych ławek w parku czy na dworcu, drzemiący jak zając pod miedzą w wygrzebanym
ze śmietnika kartonie, Człowiek ubierający się na cebulkę bardzo wolno pozbywa się
dystansu do innych, ogromnie trudno zdobyć jego zaufanie.
Stan przedłużony, czyli tuniki, bluzy, swetry i koszule wypuszczone na wierzch spodni lub
spódnicy, przykrywające biodra, to symboliczne przykrycie sfery intymnej. Ponieważ bluzka,
koszula. czy sweter odpowiadają za świadome działanie, możemy śmiało powiedzieć, że jest
to rozciągnięcie świadomej kontroli na życie erotyczne.
Stan skrócony, czyli chowanie bluzek i swetrów do spodni i spódnic świadczy natomiast
o dużej spontaniczności człowieka. Osoba taka szybko reaguje i jest ciągle żądna nowych
doznań, Jest ciekawa Świata i ludzi, nie traci zbyt wiele czasu na zastanawianie się, a jej
podświadomość wyraża zgodę na nowe spotkania.
Zaakcentowanie ramion przez pagony, naszywki, poduchy przenosi ciężar naszej uwagi w tę
strefę i pokazuje człowieka, dla którego najwięcej znaczą konkretne, wymierne osiągnięcia,
będące realizacją własnego przepisu na sukces. Optyczne poszerzenie sylwetki w tym rejonie
ma za zadanie dodać ważności i podkreślić sprawność danej osoby w zakresie efektywnego
kreowania swojego życia ekonomicznego. Dotyczy to bowiem przede wszystkim sprawnego
poruszania się w sferze biznesu. Jednocześnie symbolizuje, że dana osoba dz
wiga duży ciężar
odpowiedzialności i fachowości, a poprzez pozorne rozbudowanie ramion próbuje
symbolicznie dodać sobie nieco siły.
Zaakcentowanie szyi poprzez wszelkiego rodzaju ciasne obroże, typu: golf, zawiązana
chustka, ciasno przylegająca biżuteria jest symbolem "uwięzienia" własnych doznań. Chociaż
skojarzenie z psem, którego swoboda wyznaczona jest przez długość smyczy lub łańcucha
przy budzie, zabrzmieć może troszkę niemiło. niemniej jest w tym przypadku najbardziej
oczywistym symbolem. Osoba w "obroży" nie pozwała sobie na swobodne przeżywanie
życia. Ogranicza ją niewidzialna smycz własnych zahamowań, lęków, kompleksów
i wątpliwości.
Rozcięcia z boków bluzki czy koszuli, jeśli założymy, że przód jest przyszłością a tył
przeszłością, może odczytywane być jako wyraz
ne odcięcie się od przeszłości i zdecydowanie
na nowego rodzaju aktywność w życiu.
Ważna jest tutaj wysokość występowania tych rozcięć. Jeśli są duże i znajdą się bezpośrednio
w sferze świadomej, to osoba taka jest gotowa do przewartościowań i wprowadzenia
znaczących zmian. Natomiast jeśli bluzka czy koszula jest dłuższa, a niewielkie pęknięcia
trafiają poniżej pasa. to pragnienie zmian pozostaje W sferze nieświadomej.
Zaakcentowanie sfery intymnej, czyli rejonu bioder i górnej części ud fasonem, to
podkreślenie wagi erotyki w życiu analizowanej osoby. Jeśli tę część ciała podkreśla szeroka
luz
na spódniczka na w wielu sztywnych halkach (styl lat pięćdziesiątych), to jest raczej
wyrazem swobody seksualnej i umiejętności traktowania erotyki "na luzie". Jeśli natomiast
spodnie lub spódnica ciasno opinają części intymne, wówczas mamy doczynienia
z przypadkiem problemu na tym tle.
Nieco podobne znaczenie ma wyeksponowanie nóg przez kobietę - jest to symboliczne
pokazanie, że najważniejsze w życiu jest ciało... Spódnica wykonana z przez
roczystego
materiału odsłania nogi w sposób mniej bezpośredni. Jest jak mgiełka, zabawa
w "chowanego", droczenie się... Jeśli zechcemy ją zinterpretować musimy uwzględnić ten
właśnie element. "Taka osoba bawi się w seks bardziej, niż rzeczywiście przeżywa.
Niewykluczone, że forma jest dla niej ważniejsza niż treść.
Podobne znaczenie będzie miała spódnica z frędzli, spomiędzy których przy każdym ruchu
widać nogi. Frędzle to też potrzeba zabawy i powiedziała bym nawet, że frędzle na tym
poziomie to infantylizm w sferze seksu.
Rozcięcia w spódnicach są również formą nieco delikatniejszego pokazywania nóg.
Niemniej jest to takie wabienie nie do końca oczywiste. Jedynie rozcięcie z tyłu sygnalizuje
gotowość kobiety do kontaktu intymnego i ogólnie potrzebę doświadczenia erotycznego.
Natomiast rozcięcia z przodu pokazują wyraz
nie, że wszystko jest pod kontrolą, a zatem nie
ma mowy o jakiejkolwiek spontaniczności. Można by domniemywać, że osoba taka
"chciałaby, a boi się". Troszkę wabi, ale nie jest gotowa na kontakt z powodu własnych
kompleksów i obaw.
Zaakcentowanie nóg poprzez naszywki, lampasy, wypchane kieszenie na udach może
sugerować kłopoty związane z domem rodzinnym. Szczególnym symbolem kłótni
i niemożności zaakceptowania podejścia rodziców są łaty na kolanach. Natomiast wydarte,
wyszarpane na kolanach dżinsy są wyrazem jawnego buntu przeciwko nie tylko rodzicom,
ale też przeciwko wszelkim strukturom i autorytetom, których rodzice są symbolem.
Wyraz
nie odcinające się innym kolorem szwy, przypominające wojskowe lampasy, kojarzą
się dosyć jednoznacznie z musztrą i wojskowym reżimem w domu.
To oczywiście bardzo ogólny przegląd najczęściej spotykany form ubierania się.
Mam nadzieję, że pokazuje, jak wiele informacji możemy uzyskać na podstawie
zewnętrznego wyglądu człowieka.
Wystarczy nauczyć się uważnie patrzeć na ludzi...