Analiza wyglądu
Każdy z nas ma swój ulubiony styl ubierania się. Jedni preferują rzeczy obcisłe,
inni luz
ne. Ktoś uwielbia krótkie spódniczki, inni wyłącznie rzeczy długie i szerokie.
Motywujemy to z reguły właściwościami naszej figury lub przyzwyczajeniem. ale tak
naprawdę to nasza podświadomość w wybiera sobie "tarcze i namiastki". Próbuje
poprzez ubranie zapewnić sobie to, czego najbardziej potrzebuje, czego nam ogólnie
brakuje lub brakowało w dzieciństwie.
Metoda analizy z wyglądu zajmuje się rozpoznaniem charakteru człowieka na
podstawie tego, jakie ubranie na siebie zakłada. Jakie kolory odzieży preferuje, jakie
wybiera buty i biżuterię. Nosząc to, co nam się podoba, w czym czujemy się dobrze,
pokazujemy naszą indywidualną osobowość, kompleksy i przeżycia. Można
powiedzieć, że odzież jest formą psychologicznego testu projekcyjnego,
przeniesionego na trójwymiarową ludzką sylwetkę.
Przyjrzyjmy się najczęściej spotykanym stylom zewnętrznego kreowania swego
wyglądu i spróbujmy wspólnie opisać ukrytego za ubraniem człowieka z jego
najważniejszymi problemami. Bardzo istotne jest nasze pierwsze wrażenie, które daje
nam podstawową informację o psychice człowieka. Na tej bazie możemy wyróżnić
kilka stylów... Oczywiście są to nazwy umowne, których nie trzeba uczyć się na
pamięć. Mają na celu jedynie przybliżenie pewnych często spotykanych i zarazem
bardzo szczególnych upodobań w dobieraniu sobie odzieży. Wierzę, że proponowany
przeze mnie podział pomoże wyciągnąć pierwsze, bardzo ogólne informacje z
wyglądu danej osoby. W tym miejscu przypominam. że prawidłowa analiza składa się
z trzech etapów: ogólnego wrażenia, czyli intuicyjnego odbioru podstawowego rysu
ludzkiej osobowości, szczegółowej interpretacji wszystkich elementów ubioru oraz
podsumowania, czyli syntezy i wyciągnięcia prawidłowych wniosków. Ten ostatni
etap jest oczywiście najistotniejszy. Jeśli analiza została przeprowadzona prawidłowo,
wnioski są spójne, logiczne i oparte na potwierdzających się w wzajemnie elementach.
Jeśli dorosła kobieta nosi na sobie dużą ilość jaskrawych kolorów, pstrokate
wzory w myszki misie, zbyt krótkie dziewczęce spódniczki, podkolanówki i spina
włosy w kitki, reprezentuje styl dziecinny. Dominuje w nim najczęściej kolor różowy
Wskazuje on osobę infantylną niedojrzałą, która za wszelką cenę chce wrócić do zbyt
krótkiego dzieciństwa. Podłożem jest tutaj brak ciepła i czułości w najwcześniejszych
latach oraz brak zainteresowania ze strony rodziców. Ukryta tęsknota za beztroskim
dzieciństwem i skłonność do zabawy łączy się z potrzebą niezaznanej pieszczoty.
Najczęściej osoba taka nie miała okazji poczuć się dzieckiem i obecnie czuje potrzebę
nadrobienia straconego czasu. U mężczyzn charakterystycznym wyznacznikiem
symbolicznego powrotu do dzieciństwa są szelki.
Styl młodzieżowy u dorosłych, spotykany zarówno wśród mężczyzn, jak i u
kobiet, jest symboliczną próbą zatrzymania uciekającego czasu. Pokazuje on osoby,
które tęsknią za szkolnymi latami, kiedy czuły się szczęśliwe, beztroskie i kochane. Z
jednej strony są to osoby uciekające przed odpowiedzialnością i niedojrzałe, które
pokazują wyraz
nie, że nie dorosły do stałego związku i stabilizacji emocjonalnej. Z
drugiej bez wątpienia ich ucieczka w przeszłość jest spowodowana uczuciowym
fiaskiem, rozbiciem rodziny, nieumiejętnością ułożenia sobie życia osobistego.
Ubranie zbuntowanej nastolatki (typu "grunge") symbolizuje bunt i
niemożność pogodzenia się z tym, co się dzieje. Jest to wyraz
ny sygnał, że taka osoba
nie chce być dojrzała i nic nie zrobi w tym kierunku. Zdecydowanie będzie starała się
"tkwić w przeszłości".
Styl erotyczny, czyli noszenie obcisłych, wyzywających ubrań, odsłaniających i
nadmiernie eksponujących ciało jest wyrazem niespełnienia w życiu, a jednocześnie
świadczy o niskim poczuciu własnej wartości wewnętrznej. Kobieta, która wystawia
swoje ciało jak towar na sprzedaż, podświadomie uważa, że ciało to jedyne piękno,
które posiada i dzięki któremu może zwrócić na siebie uwagę. Jej ubiór nie jest wbrew
pozorom próbą uwiedzenia, lecz krzykiem rozpaczy niekochanej samotnej istoty, która
nie noże odnalez
ć w swoim życiu miłości. Granica między zmysłowością a
wulgarnością jest cieniutka i kobieta, która ją przekracza, budzi tylko zakłopotanie
innych. Co bardziej przykre, dla niektórych mężczyzn taka odzież jest sygnałem łatwej
seksualnej zdobyczy na jeden wieczór: Zatem według wszelkiego
prawdopodobieństwa poczucie niespełnienia i niekochania pozostanie niezaspokojone.
Styl męski, czyli noszenie przez kobiety męskich ubrań, można podzielić na
kilka rodzajów. Opiszemy najbardziej klasyczny, czyli garnitur plus krawat. Wskazuje
osobę, która nie czuje się kobietą. albo raczej nie chce się nią czuć. Manifestuje, że
dorównuje mężczyznom intelektualnie i nie chce, szczególnie w miejscu pracy, być
gorzej od nich traktowana. Zatem podświadomie podkreśla, że tak naprawdę w jej
mniemaniu kobiety Są gorsze od mężczyzn i jedynym sposobem podniesienia własnej
wartości jest zewnętrzna "zmiana płci". Ponieważ krawat jest symbolem fallicznym,
im szerszy, im hardziej ostry wzór na nim, im bardziej szorstki materiał, tym więcej
męskości kobieta próbuje sobie dodać.
Mężczyzna preferujący ubranie "harleyowca" podkreśla swoją przynależność
do jasno określonej grupy społecznej. której renoma dodaje mu zdecydowania i
prestiżu. Chowanie się za "sztandarem" subkultury jest oznaką przede wszystkim
braku pewności co do własnej wartości i nieumiejętności zbudowania mocy własnej
indywidualności. Taki człowiek dopiero w grupie czuje się bezpiecznie.
Manifestowanie specyficzną odzieżą przynależności do jakiejkolwiek społeczności jest
symboliczną informacją: należę do grupy, ''Mam tam przyjaciół, jeśli mnie zaczepisz,
będziesz miał z nimi do czynienia". A zatem nie możemy pominąć w interpretacji
tematu lęku przed otoczeniem i poszukiwania bezpieczeństwa. Bycie "harleyowcem"
ponadto dodaje poczucie męskości, gdyż jest to grupa ustawiona
na zajmowanie się tym wszystkim, co związane z rozwijaniem odwagi, brawury,
dzielności, twardości. A przecież wiemy doskonale, że jeśli czegoś próbujemy sobie
dodać, to znaczy, że tak naprawdę tego właśnie nam brakuje.
Kowbojskie lub harleyowskie stroje noszone przez kobiety, czyli ciężkie
skórzane kurtki i pasy, łańcuchy, kapelusze i ciężkie męskie buty wyrażają lęk przed
własną kobiecością i wrogość wobec mężczyzn. Podają komunikat: "chcę być silna jak
faceci". Ponadto ubiór "na kowbojkę" może podkreślać sferę seksualną, co informuje o
preferowaniu agresywnego sposobu współżycia. Taka osoba również w sytuacji
intymnej chce się poczuć "męska", zatem z reguły przejmuje inicjatywę i w ostry
sposób próbuje "zagłuszyć" swoją kobiecość,
Za duża męska koszula, luz
ne męskie swetry, dżinsy to córeczka tatusia.
Symbolizuje potrzebę opieki. Taka kobieta pokazuje, że w pewien sposób jest małą
dziewczynką domagającą się ojcowskiego ciepła, czułości i zapewnienia jej poczucia
bezpieczeństwa. A
atwo się domyślić, że jest to również forma zrekompensowania
tego, czego zabrakło w dzieciństwie. Najprawdopodobniej będzie szukać partnera
starszego od siebie. Jeśli spotyka się z rówieśnikiem, to wybiera odpowiedzialnego i
dojrzałego mężczyznę, który mimo młodego wieku będzie potrafił zastąpić jej ojca.
Na koniec styl niechlujny, który właściwie trudno nazwać stylem. Zbyt
luzackie ubranie, z
le dopasowane, nieciekawe i niemodne rzeczy przekazują nam, że
tak ubrana osoba nie chce, żeby na nią patrzeć. Jest to związane nie tylko z niskim
mniemaniem o sobie, z poczuciem, że nie jest się godnym uwagi czy szacunku, ale że
nie traktuje się niczego poważnie. Ostentacyjne obnoszenie się z przekonaniem, że
"nie suknia zdobi człowieka i najważniejsze jest w środku" ma w rzeczywistości
odwrócić od tego środka uwagę. Jest to osoba o nieharmonijnej psychice, zagubiona,
niepraktyczna i niezorganizowana. Nie szanuje siebie, skoro nie potrafi dodać sobie
oprawy w postaci schludnego ubrania, a co za tym idzie nie szanuje także innych
ludzi. Nie przeszkadzają jej uczucia, jakie budzi w innych jej wygląd, zatem ludzkie
reakcje nie obchodzą jej w ogóle, a przynajmniej tak będzie postępować. Nic
spodziewajmy się po niej jakiejkolwiek odpowiedzialności w pracy i sumienności, bo
dla niej to zupełnie obce pojęcia. Zresztą każdy zbyt ostentacyjny bunt przeciwko
ogólnie przyjętym normom jest wyrazem nieumiejętności przystosowania się do
wymagań społeczeństwa. Na ogół wiąże się z lękiem, że się tym wymogom nie
sprosta, że jest się zbyt słabym...
Rzeczy luz
ne i obszerne noszą ludzie, którzy potrzebują wolności na każdym
kroku, przestrzeni do działania i nie znoszą żadnych ograniczeń, zakazów, nakazów,
presji. Najprawdopodobniej przyczyna leży w dzieciństwie, surowym, pełnym
rygorów lub przesadnej nadopiekuńczej miłości, która nie pozwalała na poczucie
swobody i wolności. Taka osoba stara się programować swoje życie tak, by uciec jak
najdalej od twardych struktur, wybiera zatem zawody wolne i w każdej sytuacji
podkreśla swoją niezależność i niechęć podporządkowania się czemukolwiek.
Rzeczy obcisłe, takie które przylegają do ciała i opinając uwydatniają kształty
są formą zastępczą przytulania. Noszą je osoby wrażliwe na dotyk i czułość,
spragnione takich doznań. Ponieważ przypominająca drugą skórę odzież tworzy ścisły
kontakt z ciałem, jest dla nich namiastką pieszczoty. Bez wątpienia ich zimne,
pozbawione czułości dzieciństwo przyczyniło się do wytworzenia tej wewnętrznej
potrzeby. Nagradzanie dziecka wyłącznie za wymierne osiągnięcie, np. za piątkę w
szkole, wytworzyło nawyk pracowitości, sumienności, dokładności. Tacy ludzie mogą
przez wiele godzin pracować i z reguły są dobrze zorganizowani. Świetnie radzą sobie
w zawodach wymagających drobiazgowości. Niestety najczęściej dobra praca jest
jedynym znanym im sposobem upominania się o uwagę, czułość i ciepło, dlatego taki
człowiek może mieć kłopoty z inną formą okazywania uczucia,
Uniformy, czyli garnitury i garsonki, mają za zadanie "schować" tak ubraną
osobę w grupie innych do niej podobnych. Przynależność do jakiejś grupy (np.
"garniturowców", "biznes-woman") dodaje im poczucia własnej wartości. Im droższy
garnitur, im bardziej elegancka garsonka, im lepszej firmy, tym lepsze samopoczucie
posiadacza. Ponadto uniform to usztywniający pancerz, broniący wnętrza. Pozapinany
żakiet lub marynarka przypomina nieco grubą tarczę. Daje poczucie bezpieczeństwa i
anonimowości przecież wszystkie garnitury i żakiety wyglądają podobnie. Osoby tak
ubrane nie lubią mówić osobie i swoich intymnych sprawach. Poruszanie tematów
osobistych może wywołać w nich złość lub panikę. Taki człowiek lubi działać według
ściśle określonych szablonów. Wybiera towarzystwo, które jest do niego podobne i
zachowuje się według dokładnie określonych norm. Wszystko musi dziać się zgodnie
z planem. To osoby zdyscyplinowane, uporządkowane, szanujące zwierzchnie władze
oraz preferujące wszelkie możliwe struktury, bo tylko one dają im poczucie
bezpieczeństwa. Wszelka nieprzewidywalność wytrąca ich z równowagi.
Nieprzypadkowo pewne instytucje ubierają swoich pracowników w mundury,
zapewniają one dyscyplinę i porządek.
Ubranie kiIkuwarstwowe, nazywane często ubiorem "na cebulkę", jest
symbolicznym odgrodzeniem się od Świata przez kolejne warstwy założonej na siebie
odzieży. Bez wątpienia wynika to z braku zaufania do ludzi, z lęku przed ich
okrucieństwem i nieczułością. Najbardziej charakterystycznym przykładem są
bezdomni, przeganiani z kolejnych ławek w parku czy na dworcu, drzemiący jak zając
pod miedzą w wygrzebanym ze śmietnika kartonie, Człowiek ubierający się na
cebulkę bardzo wolno pozbywa się dystansu do innych, ogromnie trudno zdobyć jego
zaufanie.
Stan przedłużony, czyli tuniki, bluzy, swetry i koszule wypuszczone na
wierzch spodni lub spódnicy, przykrywające biodra, to symboliczne przykrycie sfery
intymnej. Ponieważ bluzka, koszula. czy sweter odpowiadają za świadome działanie,
możemy śmiało powiedzieć, że jest to rozciągnięcie świadomej kontroli na życie
erotyczne.
Stan skrócony, czyli chowanie bluzek i swetrów do spodni i spódnic świadczy
natomiast o dużej spontaniczności człowieka. Osoba taka szybko reaguje i jest ciągle
żądna nowych doznań, Jest ciekawa Świata i ludzi, nie traci zbyt wiele czasu na
zastanawianie się, a jej podświadomość wyraża zgodę na nowe spotkania.
Zaakcentowanie ramion przez pagony, naszywki, poduchy przenosi ciężar
naszej uwagi w tę strefę i pokazuje człowieka, dla którego najwięcej znaczą konkretne,
wymierne osiągnięcia, będące realizacją własnego przepisu na sukces. Optyczne
poszerzenie sylwetki w tym rejonie ma za zadanie dodać ważności i podkreślić
sprawność danej osoby w zakresie efektywnego kreowania swojego życia
ekonomicznego. Dotyczy to bowiem przede wszystkim sprawnego poruszania się w
sferze biznesu. Jednocześnie symbolizuje, że dana osoba dz
wiga duży ciężar
odpowiedzialności i fachowości, a poprzez pozorne rozbudowanie ramion próbuje
symbolicznie dodać sobie nieco siły.
Zaakcentowanie szyi poprzez wszelkiego rodzaju ciasne obroże, typu: golf,
zawiązana chustka, ciasno przylegająca biżuteria jest symbolem "uwięzienia"
własnych doznań. Chociaż skojarzenie z psem, którego swoboda wyznaczona jest
przez długość smyczy lub łańcucha przy budzie, zabrzmieć może troszkę niemiło.
niemniej jest w tym przypadku najbardziej oczywistym symbolem. Osoba w "obroży"
nie pozwała sobie na swobodne przeżywanie życia. Ogranicza ją niewidzialna smycz
własnych zahamowań, lęków, kompleksów i wątpliwości.
Rozcięcia z boków bluzki czy koszuli, jeśli założymy, że przód jest
przyszłością a tył przeszłością, może odczytywane być jako wyraz
ne odcięcie się od
przeszłości i zdecydowanie na nowego rodzaju aktywność w życiu. Ważna jest tutaj
wysokość występowania tych rozcięć. Jeśli są duże i znajdą się bezpośrednio w sferze
świadomej, to osoba taka jest gotowa do przewartościowań i wprowadzenia
znaczących zmian. Natomiast jeśli bluzka czy koszula jest dłuższa, a niewielkie
pęknięcia trafiają poniżej pasa. to pragnienie zmian pozostaje W sferze nieświadomej.
Zaakcentowanie sfery intymnej, czyli rejonu bioder i górnej części ud
fasonem, to podkreślenie wagi erotyki w życiu analizowanej osoby. Jeśli tę część ciała
podkreśla szeroka luz
na spódniczka na w wielu sztywnych halkach (styl lat
pięćdziesiątych), to jest raczej wyrazem swobody seksualnej i umiejętności
traktowania erotyki "na luzie". Jeśli natomiast spodnie lub spódnica ciasno opinają
części intymne, wówczas mamy do czynienia z przypadkiem problemu na tym tle.
Nieco podobne znaczenie ma wyeksponowanie nóg przez kobietę - jest to
symboliczne pokazanie, że najważniejsze w życiu jest ciało... Spódnica wykonana z
przez
roczystego materiału odsłania nogi w sposób mniej bezpośredni. Jest jak
mgiełka, zabawa w "chowanego", droczenie się...
Jeśli zechcemy ją zinterpretować musimy uwzględnić ten właśnie element.
"Taka osoba bawi się w seks bardziej, niż rzeczywiście przeżywa. Niewykluczone, że
forma jest dla niej ważniejsza niż treść. Podobne znaczenie będzie miała spódnica z
frędzli, spomiędzy których przy każdym ruchu widać nogi. Frędzle to też potrzeba
zabawy i powiedziała bym nawet, że frędzle na tym poziomie to infantylizm w sferze
seksu. Rozcięcia w spódnicach są również formą nieco delikatniejszego pokazywania
nóg. Niemniej jest to takie wabienie nie do końca oczywiste. Jedynie rozcięcie z tyłu
sygnalizuje gotowość kobiety do kontaktu intymnego i ogólnie potrzebę
doświadczenia erotycznego. Natomiast rozcięcia z przodu pokazują wyraz
nie, że
wszystko jest pod kontrolą, a zatem nie ma mowy o jakiejkolwiek spontaniczności.
Można by domniemywać, że osoba taka "chciałaby, a boi się". Troszkę wabi, ale nie
jest gotowa na kontakt z powodu własnych kompleksów i obaw.
Zaakcentowanie nóg poprzez naszywki, lampasy, wypchane kieszenie na
udach może sugerować kłopoty związane z domem rodzinnym. Szczególnym
symbolem kłótni i niemożności zaakceptowania podejścia rodziców są łaty na
kolanach. Natomiast wydarte, wyszarpane na kolanach dżinsy są wyrazem jawnego
buntu przeciwko nie tylko rodzicom, ale też przeciwko wszelkim strukturom i
autorytetom, których rodzice są symbolem. Wyraz
nie odcinające się innym kolorem
szwy, przypominające wojskowe lampasy, kojarzą się dosyć jednoznacznie z musztrą i
wojskowym reżimem w domu.
To oczywiście bardzo ogólny przegląd najczęściej spotykany form ubierania
się. Mam nadzieję, że pokazuje, jak wiele informacji możemy uzyskać na podstawie
zewnętrznego wyglądu człowieka. Wystarczy nauczyć się uważnie patrzeć na ludzi...