"Współcześni egzegeci zgodnie dopatrują się w tej niewieście wspólnoty Ludu Bożego, rodzącego w
bólach zmartwychwstałego Mesjasza. Oprócz interpretacji zbiorowej, tekst ten sugeruje również
interpretację indywidualną, gdy głosi: 'I porodziła Syna ? Mężczyznę, który wszystkie narody będzie
pasł rózgą żelazną' (Ap 12, 5). W ten sposób, poprzez nawiązanie do kwestii porodu, Niewiasta
obleczona w słooce zostaje niejako utożsamiona z Maryją, niewiastą, która wydała na świat Mesjasza.
Niewiasta-wspólnota opisana jest bowiem w słowach zbliżonych do opisu niewiasty-Matki Jezusa.
Przedstawiona jako matka niewiasta 'jest brzemienna i woła cierpiąc bóle i męki rodzenia' (Ap 12, 2).
Słowa te nawiązują do Matki Jezusa stojącej obok krzyża (por. J 19, 25), gdzie z duszą, którą przenika
miecz (por. A
k 2, 35), uczestniczy Ona w bólach rodzenia się wspólnoty uczniów. Pomimo cierpieo jest
'obleczona w słooce', czyli nosi w sobie odblask Bożej chwały i stanowi 'wielki znak' oblubieoczej
relacji Boga ze swym ludem. Obrazy te mogą byd interpretowane jako wyraz miłości i troski Ojca,
otaczającej Maryję łaską Chrystusową i blaskiem Ducha. Apokalipsa zachęca wreszcie w sposób
szczególny do uznania eklezjalnego wymiaru osobowości Maryi: niewiasta obleczona w słooce jest
obrazem świętości Kościoła, urzeczywistniającej się w pełni w Najświętszej Dziewicy na mocy
szczególnej łaski" (Jan Paweł II).
Ap 12:1-5 BT  Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słooce i księżyc pod jej
stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.(2) A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle i męki
rodzenia [...] (5) I porodziła syna - mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I
zostało porwane jej Dziecię do Boga i do Jego tronu.
Pnp 6:10 BT  Kimże jest ta, która świeci z wysoka jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejąca jak słooce,
groz
na jak zbrojne zastępy?
Istnieje podwójna możliwośd interpretacji Niewiasty z Ap 12. Jedna zbiorowa upatruje tu symbol
Ludu Bożego, natomiast interpretacja indywidualna identyfikuje Niewiastę z Marią .
W Artykule tym przytoczę argumenty na poparcie tezy o tym, że wizja ta odnosi się do Matki Jezusa:
Mi 5:2 BT "Przeto *Pan+ wyda ich aż do czasu, kiedy porodzi mająca porodzid. Wtedy reszta braci
Jego powróci do synów Izraela."
Iz 7:14 BT "Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go
imieniem Emmanuel."
Ga 4:4 BT "Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty,
zrodzonego pod Prawem,"
J 2:4 BT "Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie
nadeszła godzina moja?"
J 19:26 BT "Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do
Matki: Niewiasto, oto syn Twój."
Jednak najsilniejszym dowodem jest określenie kim jest Syn Niewiasty o którym wiadomo, że będzie
 będzie pasł rózgą żelazną :
Ap 2:26-28 Bp  A zwycięzcy i temu, kto czynów mych strzeże do kooca, dam władzę nad
poganami,(27) a będzie ich pasł żelazną laską: jak naczynie gliniane będą rozbici(28) - jak i Ja to
wziąłem od mego Ojca - i dam mu gwiazdę poranną.
Ap 19:13-15 Bp  Odziany jest w szatę we krwi skąpaną, a imię Jego nazwano: Słowo Boże.(14)
Wojska, które są w niebie, towarzyszyły Mu na białych koniach, wszyscy (byli) odziani w biały
bisior.(15) A z Jego ust wychodzi ostry miecz, aby nim uderzyd narody. On paśd je będzie rózgą
żelazną i On wyciska w tłoczni wino zapalczywego gniewu Boga, Władcy wszechrzeczy.