Romantyzm w Polsce.
Za początek romantyzmu w Polsce uważa się rok wydania pierwszego tomu poezji
Adama Mickiewicza (1822), natomiast epokę tę kończy upadek powstania
styczniowego w roku 1864. Jednak romantyzm nie od razu zawitał w Polsce. W
1820r. uznawanym za koniec oświecenia toczyły się jeszcze spory pomiędzy
klasykami i romantykami. Jeden z profesorów UW - Kazimierz Brodziński próbował
pogodzić romantyków z klasykami w rozprawie "O klasyczności i romantyczności"
(1818), natomiast Śniadecki w dziele "O pismach klasycznych i romantycznych"
(1819) przeciwny był teoriom Brodzińskiego. Także ballady i romanse A. M. miały
swoich wrogów. Należał do nich klasyk Koźmian. Za romantyzmem opowiadał się
Maurycy Mochnacki.
W większości romantyzm polski był podobny do romantyzmu europejskiego.
Kształtowała go głównie rodzima sytuacja polityczno-społeczna. W epoce tej na
pierwszy plan wysunęła się walka o niepodległość. Na Zachodzie mieszczanie i
chłopi byli wolni, natomiast w Polsce nadal panował ustrój feudalny.
Dopiero rok 1864 miał przynieść zniesienie poddaństwa. W krótkim, bo tylko
40-letnim przedziale czasu wystąpiło wyjątkowe nasilenie ruchów rewolucyjnych:
1830 - powstanie listopadowe; 1846 - powstanie krakowskie; 1848 - powstanie
wielkopolskie; 1863 - powstanie styczniowe.