Badanie równości planografem
Planograf PD-01 firmy Omega z Gdańska jest urządzeniem służącym do
pomiaru równości nawierzchni w przekroju podłużnym zgodnie z normą BN-68/8931-
04. Wózek planografu posiada 14 kółek jezdnych o średnicy 200 mm (rozstaw kółek
skrajnych 4000 mm), kółko pomiarowe o średnicy 160 mm oraz dwóch kółek
pomocniczych o tej samej średnicy. Głównym elementem konstrukcyjnym jest belka
nośna (stalowa rura prostokątna o przekroju 100x50 mm) o długości 4300 mm,
dzielona przegubowo w stosunku 2270 : 2030 mm, do której mocowane są koła
jezdne. W połowie długości belki znajduje się podatne koło pomiarowe sprzężone z
czujnikiem przemieszczeń mierzącym odkształcenie drogi, oraz czujnikiem przebytej
drogi. Po obu stronach belki znajdują się dwa podatne koła pomocnicze
zabezpieczające ją przed przechyłami na boki. Dodatkowo planograf posiada szereg
belek wzmacniających i usztywniających, oraz ułatwiających jego składanie i
rozkładanie. Jest on również wyposażony w dz
wignię z zaczepem kulistym do
mocowania na haku holowniczym samochodu.
Rys. Schemat działania planografu
1. Nawierzchnia badanej drogi.
2. Koła jezdne.
3. Rama.
4. Kółko pomiarowe.
5. Pomiar odchylenia.
Kółka jezdne planografu znajdują się w jednej linii prostej i są sztywno
zamocowane do wózka. W czasie jazdy planograf przesuwa się po wierzchołkach
nierówności. Z nawierzchnią stykają się zawsze te kółka jezdne, które aktualnie
przejeżdżają przez wierzchołki. Środek linii, łączącej spody kółek jezdnych opisuje w
czasie jazdy prosta, którą można nazwać linią wierzchołkową. Znajdujące się w
środku przyrządu kółko pomiarowe, które styka się stale z nawierzchnią,  mierzy
prześwit między jezdnią a linią wierzchołkową.
Rejestracja odchyleń kółka pomiarowego od teoretycznej płaszczyzny drogi
odbywa się poprzez rejestrator sprzężony z teleskopem kółka pomiarowego.
Następnie wychylenia teleskopu przetransformowane na impulsy elektryczne
przesyłane są do analizatora danych.
Planograf - kółko pomiarowe (ruchome góra-dół)
Widok Układ rejestrujący