Narrator bohater wobec doświadczeń w hitlerowskich obozach i sowieckich łagrach. ('człowiek złagrowany' a 'człowiek zlagrowany').











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> XX
lecie >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Narrator bohater wobec
doświadczeń w hitlerowskich obozach i sowieckich
łagrach. ('człowiek złagrowany' a 'człowiek
zlagrowany').










kategoria:   J.polski
zakres:   XX lecie
dodano:   1999-08-25




Mianem "człowieka
zlagrowango" określamy człowieka, który zmuszony był żyć w
hitlerowskich obozach koncentracyjnych (Bohater prozy Borowskiego).
Samo pojęcie pochodzi od niemieckiego słowa 'lager', oznaczającego
właśnie obóz. Tadeusz Borowski jest między innymi autorem zbioru
opowiadań pt. "Pożegnanie z Marią", w którym przedstawia właśnie
takiego zlagrowanego bohatera. Natomiast "człowiek
złagrowany" to więzień sowieckich obozów pracy, czyli łagrów. Z
wizerunkiem człowieka złagrowanego spotykamy się w twórczości
Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, przede wszystkim w "Innym świecie".
Głównym problemem opowiadań Tadeusza Borowskiego jest wpływ
obozu koncentracyjnego na psychikę i kodeks etyczny człowieka.
Ludzie osadzeni w obozach mają bowiem kilka możliwych postaw do
wyboru (walka z obozową rzeczywistością, całkowita bierność, czyli
tak zwani "muzułmanie"). Ostatnią możliwością jest przystosowanie do
obozowych reguł. Cechuje to tych co wiedząjak należy żyć w obozie.
Ci interesują Borowskiego najbardziej. Bada on stan w jakim znajduje
się psychika ludzi zlagrowanych.okazuje się, że warunkiem przeżycia
w obozie jest zmiana kodeksu etycznego człowieka, absolutne
przemianowanie wartości. Zdaniem Autora "Pożegnania z Marią" przeżyć
morzna było tylko w jeden sposób; kosztem innych. Powoduje to zanik
etyki chrześcijańskiej, w obozie koncentracyjnym nie obowiązuje
dekalog. Kradzieże i zabójstwa są na początku dziennym. "Pożegnanie
z Marią" Tadeusza borowskiego to zbiór opowiadań obrazujących życie
w hitlerowskich obozach koncentracyjnych bez retuszowania,
upiększania, wygładzania prawdy o ludziach. Borowskiemu udało się
ukazaćnajbardziej harakterystyczną cechę lagrów:powodują one proces
dehumanizacji człowieka, zaniku wartości moralnych i
etycznych.człowiek zlagrowany, czyli dostosowany do warunków
obozowej rzeczywistości, kieruje się tak odmiennym kodeksem
etycznym, że często nie potrafi odnaleźć się na wolności.
"Inny świat" Gustawa Herlinga-Grudzińskiego jest zaś próbą
pokazania sowieckiego obozu pracy, jak i jego wpływu na psychikęi
kodeks moralno-etyczny. Więźniowie aby przeżyć, muszą zapomnieć o
wartościach, jakie dotychczas wyznaczały granice ich postępowania.
Jeśli chcą myśleć o przetrwaniu, muszą dostosować się do reguł
rządzących w gułagach. Grudziński opisuje proces degradacji
społeczeństwa, do którego doprowadza stworzony przez Rosjan cały
system wymyślnych represji i ograniczeń Rzeczywistośćłagrowa to
przede wszystkim ciężka, katorżnicza praca. Więźniowie stanowią
tanią siłę roboczą sąwięć bezwzględnia i maksymalnie wykorzystywani.
Życie ludzkie nie przedstawia tu żadnej wartości, każdego więźnia
można zastąpić innym. Donosy, gwałty i mordowanie chorych oraz
niezdolnych do pracy są na porządku dziennym. Więźniowie są zmuszani
do składania obciążających zeznań, zanikają uczucia miłości i
przyjaźni. Trudno jednoznacznie zinterpretować "Inny świat".
Książka ta może być bowiem odbierana jako świadectwo triumfu
totalitarnego systemu dehumanizacji i zniewalania ludzkich umysłów.
Dowodem na to może być wizerunek człowieka złagrowanego,
dostosowanego do rzeczywistości obozowej, akceptującego zaistniały
stan żeczy. Z drugiej jednak strony nie wolno zapominać, że sam
Grudziński wyraźnie wskazuje na konieczność niepoddawania się
terrorowi. Nie akceptuje jednoznacznie negatywnej oceny moralności
ludzi osadzonych w łagrach. "Inny świat" ukazuje przecież postawy
piękne. Symbolicznego wymiaru nabiera scena z "Epilogu".
Żydowski architekt, którego zeznania przyczyniły się do śmierci
czterech więźniów niemieckich, już po wojnie, w Rzymie spotyka
narratora i opowiada mu swoją historię licząc na zrozumienie i
rozgrzeszenie. Jednak nie dostaje go. Świadczy to o nieprzejednanej
postawie Grudzińskiego, zło nie może zostać usprawiedliwione, nawet
pomimo okoliczności. Człowiek musi walczyć nie tylko o swoje życie,
ale przede wszystkim o zachowanie człowieczeństwa, nawet w
sowieckich łagrach na "nieludzkiej ziemi". Cechą wspólną
prozy Tadeusza Borowskiego i Gustawa Herlinga-Grudzińskiego jest
ukazanie świata obozów koncentracyjnych. Rzeczywistość obozowa jest
podobna, niezależnie od tego czy są to niemieckie lagry, czy
sowieckie łagry. Ci, którzy chcą przeżyć, są zmuszeni zaakceptować
nową moralność obozową, całkowicie inną od przyjętych kodeksów
etycznych opartych choćby na dekalogu. Podstawowa różnica
pomiędzy nimi polega na tym, że bohater Tadeusza Borowskiego
przyswaja sobie kodeks obozowy i ulega mu, natomiast bohaterowi
Gustawa Herlinga-Grudzińskiego udaje się uratować swój własny świat
wartości a odrzucić obozowy sposób życia.







Autor: Nieznany

Ocena : 3 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000