Nurt tyrtejski w literaturze romantycznej i jego kontynuacje.

Za pierwszego twórcê poezji tyrtejskiej uwa¿ny jest Tyrteusz, spartanin; autor ten, za najwa¿niejsze uznawa³ cnoty zwi¹zane z wojskiem (charakter samej Sparty); w zachowanym fragmencie wiersza "Rzecz to piêkna..." formu³uje pewne za³o¿enia, dotycz¹ce prawego ¿o³nierza i obywatela (w Sparcie ka¿dy obywatel by³ ¿o³nierzem); mianowicie powinien zawsze stawaæ do walki o zagro¿on¹ wolnoœæ swojej ojczyzny; ucieczka przed tym obowi¹zkiem uznawana jest za najgorsz¹ hañbê, ci¹gn¹c¹ siê za takim cz³owiekiem do koñca ¿ycia, dlatego te¿, nale¿y mê¿nie walczyæ, nawet za cenê w³asnego ¿ycia;
W romantyzmie pojawia siê ten motyw bardzo czêsto, co wi¹¿e siê sytuacj¹ Polski (pod zaborami) i próbami odzyskania niepodleg³oœci, jednak nie jest on identyczny z greckim wzorcem, lecz stanowi jego modyfikacjê;  Zaczynaj¹c od Mickiewicza: w "Dziadach" mamy nurt walki m³odych o wolnoœæ, a raczej jej skutki - ich martyrologia jest ukazana; "Konrad Wallenrod" prezentuje motyw walki z wrogiem, ale przez podstêp, co wi¹¿e siê rozterkami bohatera; wa¿n¹ rolê spe³niaj¹ jego wiersze: "Do matki polki" z góry zak³ada koniecznoœæ walki, ale stanowi zapowiedŸ, ¿e walka ta nie stanie siê Ÿród³em natychmiastowej chwa³y, ani poczucia sukcesu i satysfakcji ze zwyciêstwa, ale bêdzie jedynie Ÿród³em cierpieñ, szybkiej œmierci, zapomnienia o walcz¹cym i z góry jest skazana na niepowodzenie;
Innym wielkim romantykiem by³ S³owacki, który w nurcie dramatu romantycznego stworzy³ "Kordiana", w którym pokazana jest walka narodowowyzwoleñcza, ale powstanie listopadowe i ca³e m³ode pokolenie walcz¹cych jest poddane krytyce (niedojrza³oœæ jego); z wierszy wa¿ny wydaje siê "Testament mój", w którym pada s³awne zdanie "Lecz zaklinam - niech ¿ywi nie trac¹ nadziei (...) A kiedy trzeba - na œmieræ id¹ po kolei, Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!";
Z Norwida "Bema pamiêci ¿a³obny rapsod", który jest obrazem œmierci wielkiego narodowego bohatera, dowodem, ¿e ich walka zostanie w zachowana w pamiêci (i na papierze), jako dowód ich wielkoœci i znaczenia dla kraju;  Potem wa¿ne staj¹ siê wiersze starszego pokolenia wojennego, w ramach II Wojny œwiatowej;