Teoria wędrującej fali (George von Bekesy) mówi o tym, że powstała w cieczach ślimaka błona hydrodynamiczna wytwarza w błonie podstawnej falę wędrującą z wyraźnie zaznaczonym maksimum wychylenia. Największe wychylenie, w zależności od częstotliwości padającego dźwięku przypada na różne miejsca w błonie podstawnej. Przemieszcza się ona ku szparze osklepka.