Były nazistowski bank rządzi globalną ekonomią.
Paul Joseph Watson, Prison Planet.com
USA
2011-03-01
BIS (Bank Rozrachunków Międzynarodowych) został założony w 1930 roku przez gubernatora Banku
Anglii, Montague Normana i jego niemieckiego kolegę Hjalmar-a Schacht-a, który póz
niej został ministrem
finansów Adolfa Hitlera.
Bank został założony w celu ułatwienia przekazów pieniężnych związanych z niemieckimi reparacjami
wynikającymi z traktatu wersalskiego, ale już na początku drugiej wojny światowej, BIS w dużej mierze był
kontrolowany przez głównych nazistowskich urzędników. Ludzi takich jak Walter Funk, który był
mianowany na ministra propagandy hitlerowskiej w 1933 roku, zanim został ministrem gospodarki.
Kolejnym dyrektorem BIS w tym okresie był Emil Puhl, który jako dyrektor i wiceprezes Banku Rzeszy
w Niemczech był odpowiedzialny za kontrolę nazistowskiego złota. Zarówno Funk jak i Puhl zostali skazani
w procesie norymberskim za zbrodnie wojenne.
Inni dyrektorzy BIS to Herman Schmitz, dyrektor IG Farben, którego spółka odpowiedzialna była za min
produkowane cyklonu B, gazu stosowanego w hitlerowskich komorach gazowych służącego do zabijania
żydów i dysydentów politycznych, w czasie Holokaustu. Podczas drugiej wojny światowej, IG Farben
współpracował ze Standard Oil Co. Johna D. Rockefeller-a.
Kolejny to Baron von Schroeder, właściciel JHStein Bank, banku który przetrzymywał depozyty gestapo.
W książce  Trading With The Enemy, How the Allied multinationals supplied Nazi Germany throughout
World War Two opisano jak międzynarodowe siły podczas konferencji Bretton Woods w lipcu 1944 r.
chciały zlikwidować Bank Rozrachunków Międzynarodowych, ponieważ wspierał wykradnie majątków
w krajach okupowanych przez hitlerowskie Niemcy. Norwegia wezwała do likwidacji banku i była
popierana przez Harryego Dexter Whitea, amerykańskiego sekretarza skarbu i Henryego Morgenthau, ale
BIS przetrwał mimo oczywistych powiązań z nazistami.
Higham pisze, że BIS stał się: "ścieżką dla transferów funduszy amerykańskich i brytyjskich płynących do
Hitlera by pomóc mu budować maszynę wojenną". Minister finansów Hjalmar Schacht, określił zadanie
banku jako "instytucji, która zachowa kanały komunikacji i porozumienia między przywódcami świata
finansowego, nawet w przypadku konfliktu międzynarodowego. Zostało to zapisane w Statucie Banku
i poparte przez rządy, że BIS powinien być zwolniony od zajęcia, zamknięcia lub wotum nieufności, bez
względu na to czy jego współwłaściciele są w stanie wojny czy nie."
"BIS był całkowicie pod kontrolą Hitlera od wybuchu II wojny światowej", pisze Higham.
"Wśród dyrektorów pod przewodnictwem Thomasa H. McKittrickza był Hermann Shmitz, szef słynnej
nazistowskiej IG Farben, baron Kurt von Schröder, szef J.H. Stein Bank of Cologne oficer i finansista
Gestapo, dr Walter Funk szef Banku Rzeszy, oraz, oczywiście, Emil Puhl. Te dwie ostatnie osoby były
osobiście obsadzone przez Hitlera ".
Higham również szczegółowo opisał jak złoto zrabowane z krajów okupowanych przez hitlerowców było
złożone w sejfach kontrolowanych przez BIS i jak hitlerowcy, którzy następnie kontrolowali ten bank
zakazali wszelkich dyskusji na temat kradzieży. "BIS był narzędziem Hitlera, ale jego dalsze istnienie
zostało zatwierdzone przez Wielką Brytanię, nawet po tym jak Wielka Brytania udała się na wojnę
z Niemcami. Brytyjski dyrektor Sir Otto Niemeyer i przewodniczÄ…cy Montagu Norman, pozostali na
stanowisku do końca wojny", pisze Higham.
Kongresman John M. Coffee sprzeciwiał się, że amerykańskie pieniądze były inwestowane przez bank
w 1944 roku. "Nazistowski rząd ma 85 milionów franków szwajcarskich w złocie w depozycie BIS.
Większość członków zarządu składa się z nazistowskich urzędników. Jednak amerykańskie pieniądze są
zdeponowane w banku ", skarżył się Coffee. W 1948 roku BIS został zmuszony do przekazania jedynie 4
mln funtów zrabowanego złota aliantom, ale dzięki ludziom takim jak Harry Truman i rodzinie
Rockefellerów, bank nie został rozwiązany. Jeden z najbardziej wpływowych dyrektorów, nazistowskich,
bankier Emil Puhl został zaproszony do Stanów Zjednoczonych jako gość honorowy w 1950 roku.
Pomimo niechlubnej przeszłości, BIS trwa do dziś jako główne ramie zarządzania światowych elit. Bank
posiada władzę, poprzez kontrolę ogromnych ilości globalnej waluty. BIS kontroluje nie mniej niż 7%
dostępnych światowych środków dewizowych, a także posiada 712 ton złota, prawdopodobnie znaczną
część, tego złota została skradziona z krajów okupowanych przez nazistów, którzy kontrolowali bank
w trakcie wojny.
Dzięki kontroli wymiany walut, a także złota, BIS może kontrolować warunki ekonomiczne w praktycznie
każdym kraju. Pamiętaj, że następnym razem gdy Ben Bernanke czy prezes Europejskiego Banku
Centralnego Jean-Claude Trichet zapowiedzą podwyżki stóp procentowych, nie stało się to bez zgody
zarzÄ…du BIS.
BIS jest po prostu ogromnym funduszem globalnego rządu, przez który przetacza się transfer majątku
obywateli do IMF-u. "Na przykład, pieniądze amerykańskich podatników można przepuścić przez BIS do
IMF-u i stamtąd właściwie gdziekolwiek indziej. W istocie, BIS pierze pieniądze, ponieważ nie ma
konkretnych rachunkowości ani zapisów pochodzenia transferów, ani informacji o odbiorcach", pisze
Casey.
Fakt, że naziści byli ściśle zaangażowani w działalność globalnego banku centralnego, który jest obecnie
reklamowany jako podstawa potęgi gospodarczej rządu światowego jest przerażające. Za każdym razem,
gdy poznajemy historyczne korzenie światowego rządu, okazuje się, że naziści odegrali główną rolę
w tworzeniu i administrowaniu instytucji, które dzisiaj mają na celu wprowadzenie zarządzania globalnego.
Podobnie jak w przypadku instytucji, które złożyły się na powstanie Unii Europejskiej, nazistowskie odciski
palców widoczne są wszędzie, podobnie z planami zmierzającymi w kierunku globalnej władzy, niszczącej
państwa narodowe i ich suwerenność.
Fakt ten obala jakiekolwiek przesłanki, że globalny rząd jest przychylny, humanitarny i służy ludzkości.
Centralizacja władzy w rękach nielicznych z natury jest niedemokratyczna, elitarna, i na niekorzyść
zwykłych ludzi.
Naziści, którzy tchnęli życie w przeszłe systemy globalnego autorytaryzmu są wykorzystywani do
utworzenia obecnego światowego rządu. Ich dorobek został przywłaszczony przez elity, które okazały się
bardziej cierpliwe w dążeniu do narzucenia światu dyktatury. Niemniej jednak ostateczny program pozostaje
ten sam - rząd światowy, za zgodą społeczną lub przez podbój, którego jesteśmy świadkami.
(przypis Prisonplanet.pl)
Oto informacje zawarte w książce A.C.Suttona "Wall Street and the rise of Hitler"
"To Schacht, nie Owen Young, był autorem koncepcji, która urzeczywistniła się jako Bank Rozrachunków
Międzynarodowych BIS. Szczegóły zostały wypracowane na konferencji, której przewodniczył Jackson
Reynolds,  jeden z ważniejszych nowojorskich bankierów , a w której uczestniczyli też Melvin Traylor
z First National Bank of Chicago, sir Charles Addis, wcześniej z korporacji banków Hong Kongu
i Szanghaju (bank Brytyjski), oraz wielu bankierów francuskich i niemieckich10. BIS był instytucją
kluczową z punktu widzenia sprawnego wdrożenia Planu Younga jako miejsce umożliwiające prowadzenie
międzynarodowej polityki walutowej.
Schacht poddał także Youngowi pomysł, który już po II wojnie światowej zaowocował powołaniem
Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju IBRD (znanego także jako Bank Światowy)."
...Na początku lat 30. najdoskonalszym narzędziem finansowej i politycznej kontroli nad światem, który
Quigley określa  wierzchołkiem całego systemu , był Bank Rozrachunków Międzynarodowych w Bazylei,
w Szwajcarii. BIS świetnie funkcjonował w czasie II wojny światowej, gdy bankierzy  którzy, wszystko na
to wskazuje, nie prowadzili ze sobą wojny  kontynuowali obopólnie korzystną wymianę pomysłów
i informacji i snuli plany, jak należy urządzić powojenny świat. Jak zauważył jeden z autorów, wojna
nie stanowiła dla międzynarodowych bankierów żadnej przeszkody:
"Okoliczność, że bank zatrudniał prawdziwie międzynarodową ekipę, tworzyła w czasie wojny dziwaczną
sytuację. Prezes banku, Amerykanin, współpracował na co dzień z zasiadającym w zarządzie banku
Francuzem, którego zastępcą był z kolei Niemiec, podczas gdy funkcję Sekretarza Generalnego pełnił
Włoch. Obywatele innych krajów zajmowali pozostałe kluczowe stanowiska. Wszyscy na bieżąco
kontaktowali się ze sobą wyjątkiem pana McKittricka wszyscy na stałe przebywali w Szwajcarii
i oczekiwano po nich, że okażą się niepodatni na naciski ze strony swoich władz. Jednak regionalni
dyrektorzy banku pozostawali w swoich macierzystych krajach i nie mieli bezpośredniego kontaktu
z centralą. Mówi się jednakowoż, że H. Schacht, prezes Reichsbanku, przez cały ten okres utrzymywał
w Bazylei osobistego przedstawiciela." - Henry H. Schloss, The Bank for International Settlements,
(Amsterdam: North Holland Publishing Company, 1958)
(przypis Prisonplanet.pl)