SLAJD:
Trzy metody radzenia sobie z konfliktami:
SLAJD:
METODA I:
Gdy między którymś z rodziców a dzieckiem dochodzi do konfliktu, o tym, jak ma wyglądać
rozwiązanie, decyduje rodzic.
SLAJD:
Wierzy on, że dziecko zaakceptuje jego rozwiązanie. Gdy dziecko się sprzeciwia, rodzic czuje się
zagrożony w zakresie swojej władzy i autorytetu (albo rzeczywiście go traci) i stara się zmusić
dziecko do posłuszeństwa (rodzic zwycięża, dziecko przegrywa).
SLAJD:
METODA II: Gdy dochodzi do konfliktu, strona rodzicielska z reguły początkowo stara się, aby
dziecko przyjęło zaproponowane przez nią rozwiązanie.
SLAJD:
Gdy dziecko się sprzeciwia, rodzic ustępuje i pozwala mu działać zgodnie z jego chęcią (dziecko
zwycięża, rodzic przegrywa).
SLAJD:
Przy obu metodach postawa rodziców i dziecka jest identyczna:  Ma być tak, jak ja chcę i zrobię
wszystko, żeby postawić na swoim albo też:  Uzyskam to, czego pragnę, choćby to miało się
spełnić kosztem innych . W obu przypadkach jedna ze stron wychodzi z konfliktu z poczuciem
porażki. Przeważnie przezywa wtedy gniew czy złość wobec zwyciężającego.
SLAJD:
METODA III: W metodzie III, zarówno rodzic jak i dziecko wspólnie szukają rozwiązania, które
zapewni zaspokojenie potrzeb obu stron- nikt nie przegrywa, nikt nie zwycięża. Stąd nazwa
 metoda bez porażek .
SLAJD:
W sytuacji konfliktu rodzice wzywają dziecko do wspólnego poszukiwania rozwiązania, które
byłoby do przyjęcia dla obu stron. Obie strony mają prawo zgłaszać propozycje rozwiązań,
które potem się ocenia. Ostatecznie zostaje podjęta decyzja, które z proponowanych
rozwiązań jest najlepsze. Wtedy rodzice i dziecko zastanawiają się, jak można je zrealizować.
Nie ma potrzeby stosowania przymusu, z czego wynika, że żadna ze stron nie zostaje
przymuszona (nikt nie przegrywa).
SLAJD:
W przeciwieństwie do metod I i II, metoda III stanowi proces rozwiązywania problemu.
Składa się on z sześciu pojedynczych kroków:
Krok I: problem zostaje zdefiniowany (nazwany);
Krok II: proponuje się różne sposoby rozwiązania;
Krok III: ocenia się każde proponowane rozwiązanie;
Krok IV: podejmuje się decyzję, które z rozwiązań zostaje przyjęte;
Krok V: realizuje się rozwiązanie;
Krok VI: zrealizowane rozwiązania ocenia się.
SLAJD:
Decydujące dla zastosowania metody bez porażek jest to, że realizuje się wszystkie powyższe
kroki, choć niekoniecznie w tej właśnie kolejności. Ważne jest również, żeby zarówno rodzic, jak i
dziecko przeszli te wszystkie kroki, szczególnie pierwszych pięć.
SLAJD:
Metoda bez porażek może służyć również rozwiązywaniu konfliktów między rodzeństwem, a także
między mężem a żoną.
Jest to bowiem metoda przydatna wszędzie tam, gdzie ludzie pozostają w jakimś wzajemnie
stosunku- właściwie w takim samym stopniu między poszczególnymi osobami, jak grupami czy
nawet narodami.
SLAJD:
Dlaczego rodzicom jest trudno realizować metodę  bez porażek ?
SLAJD:
* z powodu braku czasu,
* liczni za łatwiejsze uznali cofnięcie się w dawne przyzwyczajenia, stosując wobec swych dzieci
władczości i autorytetu,
* inni nie wytrzymali; zabrakło im cierpliwości niezbędnej, by uzyskać u dzieci dotrzymanie
podjętych zobowiązań,
* niektórzy nie potrafili oprzeć się pokusie wydawania poleceń oraz rozkazywania, zwłaszcza gdy
chodziło o bardzo małe dzieci,
* pewna grupa po pierwszych nieudanych próbach popadła w zniechęcanie i zaniechała dalszych
wysiłków- nie bez rozpaczy. Ktoś tak to wyraził:  Zupełnie nam nie wyszło, kompletne fiasko! .
SLAJD:
Rodzice muszą użyć mocno zaakcentowanej wypowiedzi  ja , by skłonić dzieci do wspólnego
rozwiązywania konfliktu:
SLAJD:
*  Koniecznie musimy teraz rozwiązać ten problem, bo nie mogę dłużej godzić się na to, że moje
istotne potrzeby pozostają niezaspokojone .
*  Koniecznie musimy rozwiązać teraz ten problem, bo nie mogę dłużej godzić się na to, że moje
istotne potrzeby pozostają niezaspokojone
*  Ten problem musi zostać rozwiązany, ponieważ jest to dla mnie zupełnie nie do zniesienia.
*  Wiem, że jesteście w tej chwili zajęci, ale chcę, żebyśmy zajęli się tym problemem, jak tylko
skończycie. Kiedy możemy zacząć?
*  Wiem, że nie macie ochoty rozmawiać o tym, ale ja życzę sobie tego! Nie mam ochoty
zostawiać tej sprawy tak, jak dotychczas .
SLAJD:
By zapobiec przeszkodom, można użyć różnego rodzaju technik zapobiegawczych:
* wyłączyć telefon,
* zadbać, by znajomi nie zaskoczyli nas niespodziewaną wizytą;
* ustalić konkretną godzinę następnego dnia,
* etc.
SLAJD:
Metoda bez porażek pozostaje nieskuteczna, gdy rodzice zakładają z góry  Ja zwyciężam, ty
przegrywasz .
SLAJD:
Metoda III wymaga czasu, lecz w dalszej perspektywie tak naprawdę go oszczędza.
Dlaczego?
SLAJD:
Ponieważ rozwiązany problem najprawdopodobniej już więcej się nie pojawi, jeśli zostały
uwzględnione potrzeby wszystkich zainteresowanych i wszyscy zgodzili się na wypracowane
wspólne rozwiązanie. Gdy problem zostaje rozwiązany ku zadowoleniu wszystkich, wszyscy są
także motywowani do tego, by wybrane rozwiązanie zrealizować.
SLAJD:
Niewątpliwie wielu rodzicom metoda ta wydaje się dlatego tak obca i niemożliwa do zastosowania,
że nie mieli nigdy okazji przeżyć jej jako dzieci we własnej rodzinie.
SLAJD:
Jak można takim rodzicom pomóc?
Po pierwsze: Należy wypróbować metodę bez porażek na mniej ważnych konfliktach; wybrać
sprawy nie nabrzmiałe silnymi emocjami.
Po drugie: Należy wybrać problem dotyczący potrzeb dziecka, których niezaspokojenie czyni je
nieszczęśliwym. W takiej sytuacji dziecko ma istotnie coś do wygrania.
SLAJD:
Gdy dzieci zauważą, że dzięki takiemu rozwiązaniu problemów mogą uzyskać coś istotnie dla
siebie ważnego, staną się bardziej chętne do współpracy, gdy kiedyś póz
niej zdarzą się problemy
dotyczące zaspokojenia potrzeb rodziców.
SLAJD:
W sytuacjach, gdy dzieci w trakcie rozwiązywania problemów ujawniają:
* niepokój,
* znudzenie,
* wychodzą,
* etc.
SLAJD:
Należy po pierwsze przełączyć się na aktywne słuchanie.
Można się wtedy dowiedzieć, dlaczego dzieci nie mają ochoty rozmawiać i skorygować
odpowiednio swoje postępowanie. Ponadto można ustalić póz
niejszy termin, jeśli oczywiście nam
to odpowiada. Jeśli to się nie udaje, wskazana byłaby silna zaakcentowana wypowiedz
 ja . Nie
obawiajmy się własnej szczerości.
SLAJD:
Metoda bez porażek sprawia, że dotrzymanie przez dzieci zobowiązań staje się bardziej
prawdopodobne, choć naturalnie nie daje na to pełnej gwarancji. Rodzice doświadczają tego,
szczególnie gdy chodzi o młodsze dzieci.
SLAJD:
W takich sytuacjach należy zastosować silnie akcentowaną wypowiedz
 ja ; rodzic powinien
zakomunikować dziecku, jak czuje się wobec faktu, iż nie dotrzymało ono umowy. Rodzice mogą
przełączyć się na aktywne słuchanie. Można również wznowić proces rozwiązywania problemu, by
stwierdzić, czy nie da się odkryć lepszego rozwiązania. Można ustalić, dlaczego dziecko nie
dotrzymało zobowiązań.
SLAJD:
Dzieci bywają bite przez rodziców, gdyż:
1. Ich właśni rodzice stosowali wobec nich tego rodzaju kary cielesne.
2. Nie wiedzą, że istnieją wolne od stosowania siły metody postępowania, które stanowią inną
drogę wobec karania fizycznego.
3. Sięgają po takie środki, gdy są zrozpaczeni, w stanie paniki, frustracji, gdy już nie widzą
innych możliwości oddziaływania na dziecko.
SLAJD:
W opozycji wobec kar cielesnych można zaakcentować wypowiedz
 ja , zastosować właśnie
metodę rozwiązywania problemów.
SLAJD:
Wprowadzenie w rodzinie metody bez porażek udaje się zawsze wtedy, gdy rodzice przed
zastosowaniem zadają sobie trud jej objaśnienia- szczególnie, jeśli chodzi o starsze dzieci
przyzwyczajone do metody I lub II.
SLAJD:
Aby zdobyć pewność, że dzieci rzeczywiście rozumieją metodę III, rodzice muszą koniecznie
zacząć od wypowiedzi  ja . Należy bezwzględnie unikać wypowiedzi  ty .
SLAJD:
Przykładowe wypowiedzi  ja :
*  Denerwuje mnie, gdy tak niespokojnie zachowujesz się w kuchni, bo wtedy nie mogę się
skupić ;
* Teraz, odkąd mamy takie piękne, duże mieszkanie, utrzymanie go w porządku sprawia mi
dodatkowy kłopot. Denerwuje mnie, gdy od progu widzę wasze biurka w pokoju całe zawalone
zabawkami .
SLAJD:
Rozpoczęcie posiedzeń od takich wypowiedzi znacznie zwiększa prawdopodobieństwo, że dzieci
chętnie wezmą w nich udział. Rodzice mają wtedy poczucie, że i ich potrzeby zostaną zaspokojone.
SLAJD:
Często metoda III rozwiązywania problemów nie udaje się tylko dlatego, że sądzi się, iż istnieje
tylko jedno rozwiązanie w problemach stosunków międzyludzkich. Tak naprawdę kłopot
prawdopodobnie ma wiele różnych możliwych rozwiązań.
SLAJD:
Metoda III nie może w każdym przypadku gwarantować zadowalającego wszystkich rozwiązania.
Często trzeba na nowo przystępować do rozważanych już problemów, gdy się okaże, że pierwsze
rozwiązanie nie spełnia swego zadania.