Pismo
z dnia 1 grudnia 2010 r.
Izba Skarbowa w Bydgoszczy
ITPB2/415-803/10/BK
Opodatkowanie napiwków.
Podatnik zobowiązany jest do wykazania w rozliczeniu rocznym dochodów z
napiwków wypłacanych przez pracodawcę, nawet jeśli zaliczki na podatek
dochodowy nie zostały od tych napiwków naliczone i potrącone.
www.mofnet.gov.pl
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b ż 1 i ż 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z póz
n. zm.) oraz ż 4
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie
upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr
112, poz. 770 z póz
n. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w
imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku
z dnia 19 kwietnia 2010 r. (data wpływu 2 września 2010 r.) uzupełnionym pismem
z dnia 18 paz
dziernika 2010 r. (data wpływu 20 paz
dziernika 2010 r.) o udzielenie
pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku
dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania napiwków - jest
prawidłowe w części dotyczącej obowiązków płatnika, natomiast w części
dotyczącej obowiązku wykazania dochodów z napiwków w zeznaniu rocznym w
sytuacji, gdy płatnik nie pobrał zaliczki na podatek - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej
interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej
podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania
napiwków.Pismem z dnia 7 paz
dziernika 2010 r. Nr ITPB2/415-803/10-2/BK
wezwano Panią do usunięcia braków formalnych złożonego wniosku. Braki wykazane
w wezwaniu uzupełniono pismem z dnia 18 paz
dziernika 2010 r.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Jest Pani zatrudniona na podstawie umowy o pracę w kasynie. Z uwagi na
specyfikę przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej przez kasyno, a także
ze względu na rodzaj wykonywanej pracy oprócz wynagrodzenia zasadniczego
otrzymuje Pani tzw. napiwki, które stosownie do treści rozporządzenia Ministra
Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania napiwków
w kasynach gry (Dz. U. Nr 102, poz. 949), są ewidencjonowane i wypłacane przez
pracodawcę (od 31 paz
dziernika 2009 r. rozporządzenie to zastąpione zostało
rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 27 paz
dziernika 2009 r. w sprawie
sposobu ewidencjonowania napiwków w kasynach gry opublikowanym w Dz. U. Nr
181, poz. 1408). Gromadzone są one w jednym miejscu, specjalnie do tego
przeznaczonym, bez możliwości indywidualnego wskazania osoby, której
przysługują, po czym w okresach miesięcznych pracodawca za pokwitowaniem, na
podstawie sporządzonej listy, dokonuje ich podziału i wypłaty na rzecz pracowników,
w tym Pani.
Z treści ż 1 rozporządzenia w sprawie ewidencjonowania napiwków wynika, że
podmioty urządzające gry w kasynach gry są obowiązane ewidencjonować napiwki
w rejestrze napiwków. Rejestr zawiera następujące dane: liczbę porządkową, datę
wpisu, wartość napiwków zgromadzonych danego dnia oraz imiona i nazwiska
pracowników kasyna, którym są wypłacane te napiwki wraz z wartością napiwków
wypłaconym poszczególnym pracownikom kasyna, datą wypłaty napiwku i podpisem
odbioru (ż 2 pkt 2 ww. rozporządzenia).
Dochody pochodzące z napiwków nie zostały wykazane w informacji podatkowej
PIT-11, jaką otrzymała Pani od pracodawcy za poprzednie lata. Pracodawca nie
potrącił i nie odprowadził zaliczek na podatek dochodowy od tych dochodów.
Pracodawca zamierza wystawić za niektóre z poprzednich lat informacje PIT-8C
wykazując w nich dochody z napiwków.
Wobec powyższego zadano następujące pytanie.
Czy stosownie do art. 31 i art. 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych płatnik (kasyno), dokonując wypłaty napiwków
pracownikom, powinien odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób
fizycznych i przekazać podatnikowi imienne informacje PIT-11 o uzyskanych
dochodach oraz o pobranych zaliczkach od wynagrodzeń uznając je za przychody ze
stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych i jednocześnie stosownie do brzmienia (począwszy od 1 stycznia 2007 r.)
art. 26a ustawy - Ordynacja podatkowa, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do
wykazania dochodów z napiwków wypłacanych przez pracodawcę w rozliczeniu
rocznym PIT, jeśli zaliczki na podatek dochodowy nie zostały od tych napiwków
naliczone i potrącone, czy też w świetle art. 20 ust. 1 ww. ustawy w zw. z art. 42a
uzyskane napiwki płatnik może uznać za przychody z innych z
ródeł i wystawić z
tego tytułu PIT-8C bez wskazywania wysokości odprowadzonych na rzecz fiskusa
zaliczek podatkowych.
Zdaniem Wnioskodawczyni, napiwki wypłacone za pośrednictwem zakładu pracy
powinny zostać wykazane w deklaracji PIT-11 a płatnik powinien pobrać zaliczkę na
podatek dochodowy od osób fizycznych.
Zgodnie bowiem z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za
przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wpływy pieniężne oraz
wartość pieniężną świadczeń w naturze bądz
ich ekwiwalenty i to bez względu na
z
ródło finansowania tych wypłat i świadczeń, w szczególności do przychodów ze
stosunku pracy zaliczane są: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny
nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany
urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry
ustalona, a ponadto, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również
wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych. Według
Wnioskodawczyni napiwki, ze względu na ciążący na kasynie obowiązek ich
gromadzenia i rozdzielenia pomiędzy pracowników, mają szczególny charakter w
świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ich
postawienie do dyspozycji pracownika jest bowiem nierozłącznie związane z
istnieniem stosunku pracy. Jeśliby stosunek taki pomiędzy osobą fizyczną, której
napiwek jest wypłacany (pracownikiem) a kasynem (pracodawcą), które gromadzi i
wypłaca napiwki, nie istniał, wypłata napiwku nie miałaby miejsca a pracownik nie
uzyskałby przychodu. Tym samym Wnioskodawczyni uważa, że należy zaliczyć je do
przychodów ze stosunku pracy. Po stronie pracodawcy, zgodnie z art. 31 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, rodzi to obowiązek potrącenia, przy ich
wypłacie, zaliczki na podatek dochodowy oraz zgodnie z art. 39 ustawy, wykazania
dochodu i potrąconych w trakcie roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy
w informacji PIT-11. Kwestia zaliczenia napiwków otrzymywanych za pośrednictwem
pracodawcy, przez pracowników kasyn, do przychodów ze stosunku pracy budzi
jednak wiele wątpliwości.
Wnioskodawczyni stwierdza, że znajduje to odzwierciedlenie w interpretacjach
wydawanych przez Ministra Finansów w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej,
wydawanych na wniosek podatnika. Kwestia ta była również przedmiotem
rozstrzygnięć sądów administracyjnych. Wnioskodawczyni podnosi, iż kierując się
utrwaloną tymi interpretacjami linią orzecznictwa w przedmiotowej sprawie można
wysnuć taki sam wniosek, jaki wynika z Jej interpretacji przepisów. Zdaniem
Wnioskodawczyni zarówno wyroki sądów jak i interpretacje Ministerstwa Finansów
nie stanowią z
ródła prawa a każda sprawa, będąca przedmiotem rozstrzygnięcia
danej interpretacji bądz
orzeczenia, dotyczy wyłącznie podatnika składającego
wniosek. Rozumowanie przyjęte w każdym z tych rozstrzygnięć pozwala jednak
zrozumieć istotę sprawy. Dla poparcia swojego stanowiska Wnioskodawczyni
powołuje się na rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz
Wojewódzkich Sądów Administracyjnych oraz Ministra Finansów odnoszące się do
kwestii obowiązków płatnika (pracodawcy) w zakresie wypłacanych za jego
pośrednictwem napiwków oraz do kwestii napiwków jako pochodnej wynagrodzenia.
Zdaniem Wnioskodawczyni za zapłatę zaliczek na podatek dochodowy od
wypłaconych przez kasyno napiwków od dnia 1 stycznia 2007 r., odpowiedzialność
ponosi jedynie pracodawca i jeżeli nie wywiązał się on z tego obowiązku, to
Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od tych dochodów.
Zgodnie bowiem z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. art. 26a Ordynacji
podatkowej, "podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub
nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w
art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do
wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik". Wnioskodawczyni
sądzi, iż powyższe oznacza, że na podstawie wskazanego wyżej artykułu Ordynacji
podatkowej, nie ponosi ona (podatnik) odpowiedzialności za zapłatę podatku od
otrzymanych napiwków. Do pobrania zaliczek z tytułu ich wypłaty zobowiązany jest
płatnik - kasyno. Na mocy wskazanego przepisu organ podatkowy może dochodzić
wyłącznie od płatnika zapłaty zaliczki niewpłaconej lub wpłaconej w kwocie
zaniżonej z tytułu przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy - w tym z
tytułu napiwków wypłacanych przez kasyno, stosunku pracy nakładczej i
spółdzielczego stosunku pracy (art. 12 ustawy), np. działalności artystycznej,
literackiej, naukowej, publicystycznej itp. Odpowiedzialność płatnika jest
ograniczona do wysokości zaliczki, do której pobrania jest zobowiązany.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko
Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu
faktycznego w zakresie opodatkowania napiwków uznaje się za
prawidłowe, w części dotyczącej obowiązków płatnika, natomiast w części
dotyczącej obowiązku wykazania dochodów z napiwków w zeznaniu
rocznym w sytuacji, gdy płatnik nie pobrał zaliczki na podatek za
nieprawidłowe.
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania.
W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz.
307 z póz
n. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego
rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c
oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej
zaniechano poboru podatku.
W art. 10 ww. ustawy, zostały określone z
ródła przychodów, do których w myśl
ust. 1 pkt 1 należy m.in. stosunek pracy.
W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego,
stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się
wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze
bądz
ich ekwiwalenty, bez względu na z
ródło finansowania tych wypłat i świadczeń,
a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny
nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany
urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry
ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również
wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, za przychody z innych z
ródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9,
uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu
emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny,
w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje
(subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne
świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz
przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych z
ródłach.
Napiwki otrzymane przez pracowników zawsze stanowią przychód podlegający
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić
przychód ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych), bądz
przychód, z tzw. innych z
ródeł (art. 20 ust. 1 tej ustawy). O
zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych z
ródeł decyduje
sposób ich otrzymania.
Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest
zatrudniona na podstawie umowy o pracę w kasynie. Oprócz wynagrodzenia
zasadniczego otrzymuje tzw. napiwki, które są ewidencjonowane w rejestrze i
wypłacane przez pracodawcę. Gromadzone są one w jednym miejscu, specjalnie do
tego przeznaczonym, bez możliwości indywidualnego wskazania osoby, której
przysługują, po czym w okresach miesięcznych pracodawca za pokwitowaniem, na
podstawie sporządzonej listy, dokonuje ich podziału i wypłaty na rzecz pracowników,
w tym Wnioskodawczyni.
Przedstawiona w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych definicja przychodu ze stosunku pracy daje podstawę do zaliczenia
należności wypłaconej Wnioskodawczyni przez pracodawcę (będącej udziałem w
zgromadzonej wartości napiwków) do przychodów ze stosunku pracy.
Powyższe wynika też z faktu, iż z
ródłem i podstawą wypłaty omawianej
należności jest łączący Wnioskodawczynię z pracodawcą stosunek pracy. Dowodzi to
zatem stanowiska, iż należności te stanowią pochodną wynagrodzenia.
Wobec powyższego należy stwierdzić, że środki pieniężne w postaci napiwków
trafiające do pracodawcy, który póz
niej rozdysponowuje je wśród pracowników,
stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu
łącznie z wynagrodzeniami za pracę.
W myśl art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki
organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy",
są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek
dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku
służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy,
zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w
spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
płatnicy, o których mowa we wspomnianym wyżej art. 31 a także art. 33-35,
przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w
terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano
zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu
skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest
osobą fizyczną, według siedziby bądz
miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik
nie posiada siedziby.
W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o
których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego
obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu,
którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania
podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi
skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach
opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według
ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (art. 39 ust. 1 ww. ustawy).
Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa podatkowego należy
stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia,
poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy,
a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w
ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.
Odnosząc to do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego kasyno, jako
płatnik, ma obowiązek pobrania od przychodów pracownika (w tym od napiwków),
zaliczek na podatek zgodnie z art. 31 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych i przekazania podatnikowi imiennych informacji (PIT-11) o
uzyskanych dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od
wypłaconych wynagrodzeń.
Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa,
płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna
niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa
podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we
właściwym terminie organowi podatkowemu.
Na podstawie art. 26 Ordynacji podatkowej podatnik odpowiada całym swoim
majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.
Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza art. 26a ż 1
ww. ustawy. Stosownie do tegoż przepisu, ustawy podatnik nie ponosi
odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy
opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26
lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do
której pobrania zobowiązany jest płatnik. Zgodnie z ż 2 tego artykułu w przypadku,
o którym mowa w ż 1, nie stosuje się przepisu art. 30 ż 5.
Z treści art. 26a Ordynacji wynika, że przepis ten będzie miał zastosowanie, w
przypadku, gdy zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:
1. zostanie zaniżona lub nieujawniona podstawa opodatkowania czynności, o
których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych,
2. zaniżenie lub nieujawnienie podstawy opodatkowania nastąpi na skutek czynności
płatnika.
W praktyce, sytuacja taka może wystąpić wówczas, gdy płatnik i osoba, której
wypłacane jest świadczenie pozostają ze sobą w takim stosunku prawnym, że
płatnik ma wpływ na charakter wypłacanego świadczenia i jego wysokość, co
determinuje skutki podatkowe związane z wypłatą tego świadczenia. Jednakże
przypadek, gdy kwota przychodu wynika z prowadzonej przez niego dokumentacji
nie jest objęty dyspozycją tego przepisu.
Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w ww. art. 8
Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a
niewpłacony, o czym stanowi art. 30 ż 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.
Stosownie do art. 30 ż 4 tej ustawy, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ
podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w ż 1, organ ten wydaje decyzję o
odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z
tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów ż 1-4 nie
stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został
pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o
odpowiedzialności podatnika (art. 30 ż 5 Ordynacji podatkowej). Art. 30 ż 6 tej
ustawy przewiduje możliwość wydania przez organ podatkowy decyzji o
odpowiedzialności podatkowej płatnika również po zakończeniu roku podatkowego
lub innego okresu rozliczeniowego.
Zobowiązanie płatnika nie jest jednak oderwane od zobowiązania podatkowego
podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej,
obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności
wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej.
Z zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynika, że
podatnik ma obowiązek po upływie roku podatkowego złożyć zeznanie i zapłacić
należny podatek od uzyskanych dochodów w poprzednim roku podatkowym.
Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według
ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku
podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku
podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.
Reasumując, niezależnie od faktu, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek
dochodowy, czy tego nie dokonał, podatnik jest zobowiązany do należytego
wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od
osób fizycznych. Zgodnie bowiem z wyżej cytowanym art. 9 ust. 1 i art. 45 ust. 1
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zobowiązany jest do
wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku
podatkowym dochodów, bez względu na to, czy płatnik zaliczki na podatek
dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił.
W związku z powyższym Wnioskodawczyni zobowiązana jest do wykazania w
rozliczeniu rocznym dochodów z napiwków wypłacanych przez pracodawcę, nawet
jeśli zaliczki na podatek dochodowy nie zostały od tych napiwków naliczone i
potrącone.
Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Panią wyroków i interpretacji
organów podatkowych należy podkreślić, iż jakkolwiek wyroki sądów i orzeczenia
podatkowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą
wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że
rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są z
ródłem powszechnie obowiązującego
prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację
indywidualną.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację
przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi
się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17,
80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację
w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć
o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 ż 3 ustawy z dnia 30
sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U.
Nr 153, poz. 1270 z póz
n. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach
- art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi
organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił
odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego
wezwania (art. 53 ż 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność
są przedmiotem skargi (art. 54 ż 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w
Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20,
87-100 Toruń.
51406
Dz.U.2012.361: art. 9 ust. 1; art. 45 ust. 1