1,3 Zwrot ten zachodzący tylko w tym liście (Ef 1,20; Ef 2,6; Ef 3,10; Ef 6,12) oznacza świat nadzmysłowy, niebo jako sferę bytowania nadprzyrodzonego, źródło łask Ducha, przedmiot aspiracji człowieka, o który walczą z nim demoniczne "Potęgi" (Ef 6,12; Rz 8,38; 1 Kor 15,24; Kol 2,15).

    1,10 Chrystus jest ponad całym światem materialnym i duchowym.

    1,13 "Wy" - tj. nawróceni poganie; "pieczęcią"; jak w Ef 4,30 i 2 Kor 1,22, jest to aluzja do obrzędu chrztu.

    1,14 Będzie nią już teraz nowy ludu Boży, nowy Izrael - Kościół w aspekcie eschatologicznym.

    1,17 Są to charyzmaty: 1 Kor 12,8; 1 Kor 14,6.26.

    1,20 "Prawicy" - Ps 110[109],1; "niebieskich" - zob. Ef 1,3.

    1,21 Nazwy te (por. Kol 1,16) oznaczały wówczas różne rodzaje istot duchowych. U św. Pawła mogą one oznaczać również złe duchy: Kol 2,15.

    1,22 "Stopy" - Ps 8,6n; "nade wszystko" - zapewne w sensie "ponad wszystkimi stworzeniami".

    1,23 Termin ten (pleroma) oznacza bądź pełny zakres działania łaski Chrystusa, jako Głowy, bądź fakt dopełnienia Chrystusa, jako Głowy przez Kościół, jako Jego Ciało.