sredniowiecze009aangelsa

Temat: "Bogurodzica" - najstarsza pieśń polska, świadectwo języka
staropolskiego.

"Bogurodzica" jest polską pieśnią narodowo-religijną, pierwszą tego rodzaju w
języku polskim; jest anonimowa; przez długi czas miała charakter hymnu
narodowego, i takiż zachowała aż do XVI wieku; nieznany autor wykazał się swoim
talentem i umiejętnością poetycką w najstarszej części utworu, tzn. w pierwszych
2 zwrotkach, która uznawana jest za arcydzieło średniowiecznej poezji polskiej;
poza charakterem hymnu, jest to także modlitwa, co wynika ze znaczenia
powtarzających się słów Kyrielejson, co jest odpowiednikiem polskiego "Panie,
zmiłuj się" oraz zwroty do Matki Boskiej.
Zwrotki kolejne posiadają różną tematykę; pierwsza jest apostrofą do Matki
Boskiej i polega na skierowaniu się do niej przez wiele różnych określeń; w
drugiej pojawiają się prośby do osoby z pierwszej, o zwrócenie uwagi,
natchnienie myśli, wysłuchanie modlitwy (co jest dość typowe we wstępie do
każdego utworu, z tym, że odwołania zwykle były do Boga); potem pojawiają się
bardziej konkretne prośby: o pobożne życia, otrzymanie łask, życie wieczne.
Ze względu na czas powstania, tzn. w czasie rodzenia się pisanego języka
polskiego, jest to bardzo ważny dokument historii języka, głownie jeżeli chodzi
o strukturę zdania oraz archaizmy: sławiena, Gospodzin, zwolena, spuści,
przebyt; ciekawe i znamienne jest, że następne części utworu są młodsze i mogą
stanowić podstawę do wnioskowania o ewolucji słownictwa i struktur zdaniowych
(choć te, ze względy na poetycki charakter mogą być zakłócone).