ADHD-Attention Deficit Hiperactivity Diorder,czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Taką diagnozę może postawić tylko i wyłącznie lekarz specjalista - psychiatra dziecięcy na podstawie wywiadu z rodzicami i obserwacji dziecka. Aby to stwierdzić muszą u dziecka występować co najmniej przez 6 miesięcy określone objawy i to zarówno w domu jak i w szkole. Są to: NASILONE ZABURZENIA UWAGI dziecko nie jest w stanie skoncentrować się podczas lekcji i szybko się rozprasza; często przerywa pracę; wydaje się, że nie słucha tego, co się do niego mówi; gubi rzeczy potrzebne do pracy; zapomina, że było zadanie do odrobienia w domu; unika zadań wymagających od niego wysiłku umysłowego; ma trudności ze zorganizowaniem sobie pracy; NADMIERNA RUCHLIWOŚĆ niespokojnie macha rękoma lub nogami, wierci się na krześle; wstaje z miejsca podczas lekcji, chodzi po klasie; jest nadmiernie gadatliwy; biega, jest "jak nakręcone" zarówno w domu jak i w szkole; NADMIERNA IMPULSYWNOŚĆ (bardzo silna wrażliwość na bodźce) wyrywa się do odpowiedzi zanim zostanie postawione pytanie (choć nie zawsze zna odpowiedź); nie potrafi poczekać na swoją kolej podczas zabawy; przerywa lub przeszkadza innym (wtrąca się do rozmowy lub zabawy); Dzieci dotknięte ADHD nie potrafią dłużej skoncentrować się, wszędzie ich pełno, nie reagują na uwagi, wszystko chcą robić po swojemu, a gdy to im nie wychodzi złoszczą się i są agresywne.Podczas lekcji wychodzą z ławki, głośno mówią, nie wykonują poleceń nauczyciela. Wydaje się, że są"źle wychowani" -nie znają zasad poprawnego zachowania. Cierpi na to około 3-5% dzieci w wieku szkolnym.Częściej chłopcy niż dziewczynki. Uczniowie z ADHD nie potrafią kontrolować swojego zachowania, ale są dziećmi inteligentnymi. Schorzenie to prawdopodobnie przekazywane jest dziedzicznie. Jest to zaburzenie równowagi między wytwarzaniem i właściwym wykorzystaniem dopominy i nadrealiny tzw. neuroprzekaźników. Substancje te przesyłają określone impulsy z mózgu do komórek nerwowych i albo pobudzają je do pracy albo spowalniają. Jeżeli ta równowaga jest zakłócona to dziecko nie może skupić się na konkretnym dźwięku (głosie), bo dla niego równie ważne są inne odgłosy. Dziecko nadpobudliwe nie może sprostać naszym wymaganiom, nie dlatego że jest źle wychowane, złośliwe, uparte, ale dlatego że nie jest w stanie samo poradzić sobie z tym problemem. Przez to trudno znaleźć mu kolegów, odnieść sukces. Żyje w świecie wewnętrznego niepokoju,dlatego musimy doprowadzić do tego, aby świat w którym dziecko żyje był uporządkowany. Musimy być tolerancyjni i cierpliwi. Oto kilka uwag, które są przydatne przy postępowaniu z dzieckiem cierpiącym na ADHD: wprowadzić porządek (stały rytm dnia) - daje to dziecku poczucie bezpieczeństwa, ograniczać bodźce, ponieważ dziecku trudno się skoncentrować. Postarać się aby w domu był spokój (nie puszczać głośnej muzyki), dbać o to, aby dziecko mogło skupić się na jednej czynności, przygotować odpowiednie miejsce do pracy -ciche, wygodne, z niewielką liczbą przedmiotów, które mogłyby rozpraszać uwagę dziecka, mówić jasno i wyraźnie, aby uniknąć nieporozumień, unikać zdań rozkazujących, nie narażać dziecka na porażkę,stawiając dziecko w sytuacjach przerastających jego możliwości, podczas rozmowy patrz dziecku prosto w oczy, pozwól mu mówić, porządkuj spokojnie jego chaotyczne często wypowiedzi, dawaj mu tylko jedno konkretne polecenie naraz, przypominaj o obowiązkach umieszczając karteczki z różnymi napisami, czy rysunkami w widocznych miejscach, podsuwaj rozwiązania alternatywne zamiast karcić "przestań ciągle patrzeć w okno" powiedz "ciekawa jestem co takiego ładnego rysujesz", chwal jak najczęściej, organizuj zabawy i zajęcia, które uspokajają twoją pociechę (wspaniale wycisza kąpiel, malowanie zwłaszcza palcami na dużych arkuszach papieru). Gdy twoje dziecko nie znosi zmian, nie chodzi lecz biega, łatwo się rozprasza, ciągle popada w konflikty z rówieśnikami zgłoś się po poradę do poradni psychologiczno- pedagogicznej.