CZĘŚĆ 5 (b) CZĘŚĆ 5 (b) Udział w komitecie sądowniczym       "Wysłuchajcie waszych braci i sprawiedliwie rozsądzaj- cie" (Powt. Pr. 1:16, Bp). Orzekanie w sprawach, w któ- rych może chodzić o życie ludzi i o stosunki między nimi, to bardzo poważna odpowiedzialność. Przy rozpatrywaniu takich spraw starsi muszą uzyskać możliwie pełny obraz rzeczy, żeby ich decyzje nie były oparte na skąpych infor- macjach ani osobistych odczuciach. Potrzebują przy tym mądrości niebiańskiej, aby umieli odpowiednio zastosować Słowo Boże i ocenić, jak dalece można okazać miłosierdzie (Prz. 28:13; Jak. 2:13). Każdego muszą zawsze traktować bezstronnie i dążyć do tego, by chory duchowo ozdrawiał, bo gdyby postępowali inaczej, byłoby to niesprawiedliwe i naruszałaby prawo miłości (1 Tym. 5:21; Jak. 2:1-9; 5:14, 15; w77/21, ss. 1-8). Starsi są nauczycielami i sędziami Jako "Sędzia całej ziemi", Jehowa zapewnia w razie po- trzeby ojcowskie skorygowanie i skarcenie (Rodz. 18:25, NW; Hebr. 12:5, 6). Ustanowił starszych, żeby usługiwali w roli doradców i sędziów (Izaj. 1:26). Dzięki sprawiedliwemu sądzeniu możecie odwodzić drugich od grzesznego postępowania (Prz. 14:12; Jer. 10:23, 24). Podstawę niezbędnego korygowania stanowi Słowo Boże (2 Tym. 3:14-17). W zakres obowiązków starszych wchodzi nie tylko roz- patrywanie spraw sądowniczych. Musicie także nauczać, objaśniając wymagania Jehowy. Zachęcajcie do służenia Bogu z całej duszy oraz do szczerego posłuszeństwa wobec Jego sprawiedliwych zasad. 107 Stosowanie rad Jezusa przy rozpatrywaniu niektórych wykroczeń Niekiedy oskarżenia powstają wskutek zwykłych nieporo- zumień, które osoby poróżnione powinny załatwiać mię- dzy sobą (Mat. 5:23, 24; 6:12, 14; Efez. 4:25-27). W Mateusza 18:15-17 Jezus udzielił rad w sprawie po- ważnych wykroczeń, które można załatwić między sobą (w81/23, ss. 2-6; om ss. 141-144). Rady Jezusa dotyczą poważnych grzechów popełnionych przeciw konkretnej osobie, takich jak sprzeniewierzenie lub oszczerstwo - przewinień na tyle ciężkich, że mogą doprowadzić do wykluczenia ze zboru. Pierwszy krok w celu załatwienia sprawy podejmuje oso- ba, która uważa się za pokrzywdzoną; starsi mogą ją do tego zachęcić (Mat. 18:15). Drugi krok polega na zabraniu ze sobą na rozmowę z krzywdzicielem jednej lub dwóch osób (Mat. 18:16). Najlepiej, żeby to byli świadkowie domniemanego przewinienia lub poważani bracia, zazwyczaj starsi, którzy mogliby zbadać dowody i udzielić rad w celu załatwienia sprawy. Staną się przy tym świadkami rozmowy, w której będą przedstawione dowody. Osoba, która się uważa za poszkodowaną, podejmuje trzeci i ostateczny krok, gdy przedstawia sprawę zborowi (Mat. 18:17, NW). Jeżeli starszym nie uda się doprowadzić winowajcy do opamiętania, ma on być traktowany "jak człowiek z na- rodów i poborca podatków". Zatwardziały grzesznik zostanie wydalony (wykluczo- ny) ze zboru. Komitet sądowniczy Inne wypadki poważnych wykroczeń wymagają szczegól- nej uwagi ze strony starszych, którzy muszą ustalić, co zrobić, żeby pomóc skruszonemu winowajcy oraz zacho- wać zdrowie duchowe wszystkich członków zboru. 108CZĘŚĆ 5 (b)