NAN BEI WUSHU SHAOLIN SANDA TAI CHI CHUAN BAGUA XINGYI


















mmLoadMenus();






















































































































- ARTYKUŁY
-




2005-06-27  Xingyiquan -
Skuteczna walka (część 2)Xingyiquan jest złożonym
systemem walki jak również systemem zdrowotnym. W Kung Fu
nacisk kładziony na wzmacnianie zdrowia jest zasadą o
fundamentalnym znaczeniu. Dość wyświechtane u nas powiedzenie
„W zdrowym ciele, zdrowy duch” w chińskich systemach przekłada
się dosłownie.Silne, zdrowe i odporne zarówno na
choroby jak i urazy mechaniczne ciało jest siedliskiem umysłu
i ducha. Ciało, umysł i ducha należy ćwiczyć jednocześnie,
zgodnie z zasadą San Yuan (trzech wypełnionych w całości):
    - Yi yuan – myśl wypełnia nas
całkowicie, - Qi yuan – dysponujemy wystarczającą ilością
Qi, - Shen yuan – duch jest całkowicie zaangażowany w
proces. Postępowanie zgodne z tą zasadą prowadzi do
Lian Xu Hua Jin, czyli przemiany woli w siłę, koordynacji
umysłu i ciała, doskonałego opanowania technik walki i
najskuteczniejszego zastosowania siły, jaką dysponujemy.
Proces nauki Xingyiquan przebiega w trzech
zasadniczych etapach i zmierza do wręcz „alchemicznej”
transformacji ćwiczącego. San Bu Gongfu, Trzy Kroki
Doskonalenia Umiejętności, to etapy rozwoju na tej drodze.
Pierwszy polega na przekształceniu zwykłej siły witalnej w Qi,
drugi prowadzi do przekształcenia Qi w Ducha, trzeci,
mistrzowski, zmierza do przekształcenia Ducha i powrotu do
Pustki. Dzięki Czystości i Pustce, Duch (Shen) oraz Qi mogą
się poruszać swobodnie, bez przeszkód. Pragnąc osiągnąć ten
cel, w początkowym etapie nauki największy nacisk kładziemy na
ćwiczenie Formy (Xing), w drugim – ćwiczenie intencji (Yi), w
kolejnym zaś, na ćwiczenie Ducha (Shen). Nie należy jednak
restrykcyjnie oddzielać kolejnych etapów od siebie. Nauka
postępuje równolegle, ćwiczymy jednocześnie formę, intencję i
ducha, przesuwają się jedynie akcenty. Z punktu
widzenia psychiki, początkowo skupiamy się na działaniu
świadomym, obserwujemy i odwzorowujemy ruchy nauczyciela.
Następnie, te same ćwiczenia wykonujemy już bez udziału
świadomości, ponieważ nabraliśmy wprawy i znajdujemy się na
średnio zaawansowanym poziomie. Dopiero w ostatnim etapie
nauki, nasze ruchy są całkowicie automatyczne, wykonujemy je
podświadomie. Jesteśmy wówczas w stanie reagować w pełni
odruchowo na każdą sytuację i stawić jej czoła.
Stopniowej ewolucji ulega również rodzaj siły, jaką
ćwiczymy. Wspominaliśmy w poprzednim artykule, że Xingyiquan
jest stylem wewnętrznym, jednak w początkowym okresie nauki,
uczeń ćwiczy Ming Jin, twardą siłę zewnętrzną, widoczną, aby
dopiero w kolejnych etapach nauki dojść do tych samych, a
często znacznie lepszych efektów w sensie fizycznym, stosując
An Jin, miękką siłę ukrytą, niewidoczną dla przeciwnika, a na
poziomie mistrzowskim osiągnięć umiejętność Rou Hua – używania
siły zmiennej, połączonej siły twardej i miękkiej. W
porównaniu z innymi sztukami walki, Xingyiquan jest stylem o
najbardziej rozwiniętej teorii. Najbogatsze jest też
piśmiennictwo poświęcone tej sztuce. Od wielu pokoleń
mistrzowie gromadzili spostrzeżenia i uzupełniali system
ćwiczeń i technik, a także metody nauczania. U ich podstaw
znalazły się zasady składające się na sześć harmonii. To wokół
niej gromadziły się następnie kolejne zalecenia wynikające z
doświadczeń całych pokoleń wielkich mistrzów. Teoria
Xingyiquan jest zbiorem dość skomplikowanych zaleceń
dotyczących przepływu energii, utrzymywania odpowiednich
postaw ciała, układu poszczególnych części ciała, skupiania
uwagi na ważnych punktach, itd. Będziemy poszczególne elementy
tej teorii wprowadzać stopniowo i tłumaczyć na konkretnych
przykładach, ponieważ bez tego, a przede wszystkim bez
praktyki i doświadczenia własnego osoby ćwiczącej pozostaną
one jedynie niezbyt jasnymi, a z pewnością, pustymi słowami.
Teoria jest wcielana w życie poprzez stosowanie
poszczególnych metod i technik. Dotyczą one ćwiczeń, postaw,
rodzajów siły i jej zastosowań wykonywanych pojedynczo lub w
parach, zaś wstępem do każdego treningu, bez względu na
stopień zaawansowania ucznia, są ćwiczenia wspomagające
koordynację ciała (Shen) i umysłu (Xu), czyli praktyka w
pozycji stojącej San Ti Shi.Ta praktyka była najdłużej
strzeżoną tajemnicą chińskich mistrzów, tymczasem w niej
właśnie należy szukać źródła ogromnej, błyskawicznie
wyzwalanej siły, z której słynie styl Xingyiquan. O San Ti Shi
i poszczególnych metodach ćwiczeń, jak Wu Xing Quan (Pięć
Pięści) i style dwunastu zwierząt, a także Ba Shi (Osiem
postaw) i Za Shi Chui (Technikach Mieszanych) opowiemy
dokładniej w kolejnych artykułach. W następnej części:
Ćwiczenie w pozycji stojącej - San Ti Shi Autor: Ewa
Pfeifer Konsultacja merytoryczna: Zhang Feng
Jun
POWRÓT








©
2005 Polsko Chiński Stowarzyszenie Kung Fu / Wu Shu Nan Bei. Wszelkie prawa
zastrzeżone.©
2005 Projektowanie
stron www - helionet.pl